Het HondenForum

Marion. schreef: Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

niet waar, marion. marc poneert een stelling, geen voor hem onwrikbare waarheid. hij stelt vast naar aanleiding van zijn eigen bevindingen en dan is het aan anderen, als ze zich daartoe geroepen voelen, om daar al dan niet goedkeurend, vanuit hun eigen bevindingen, op te reageren.

Ik ben het met Marc eens. Kruisingen spreken mij ook meer aan dan rashonden, maar ik ben natuurlijk wel gekleurd door mijn ervaringen met Shanu. Shanu is niet alleen apart, ze is ook nog mooi zonder overdrijvingen. Ze is een echte hond hond, die de hondentaal prima beheerst. Soms is ze wat moeilijk, maar nooit is het een dode zoutzak die maar wat achter je aanhobbelt. Een echte hond met karakter, maar wel enigszins beheersbaar, en ik zou niet anders willen.
Een hond als Shanu is echt one of a kind. Zoiets kom ik nooit meer tegen.
Misschien dat ik na Shanu wel een golden neem. Voor het contrast.

linlin schreef:

Marion. schreef: Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

niet waar, marion. marc poneert een stelling, geen voor hem onwrikbare waarheid. hij stelt vast naar aanleiding van zijn eigen bevindingen en dan is het aan anderen, als ze zich daartoe geroepen voelen, om daar al dan niet goedkeurend, vanuit hun eigen bevindingen, op te reageren.

Dank U. Ik vond het ook een beetje flauw om dan Dapper aan te halen als een kruising die wel vervelende eigenschappen heeft omdat niemand dat al beter weet dan ik. Ik wil ook helemaal niet zeggen dat kruisingen beter zijn dan rashonden alleen mis ik in vrijwel ieder ras iets dat ik wel graag in mijn hond terug zou willen zien.

Elke kruising is beter is dus totaal niet wat ik wil beweren. Elke kruising is diverser en gematigder dan de ouders is natuurlijk wel zo aangezien ze altijd de helft van elke ouder blijven hoe je het ook went of keert.

Luna is voor mij ook zo'n hond die werkelijk alles heeft wat ik in een hond zoek, met maar een nadeel, een beetje te moeilijk met vreemde honden. En dat is voor mij dan ook weer tegelijkertijd een erg groot nadeel.

Ik weet niet of je zulke honden alleen tussen kruisingen kunt vinden, mischien, maar het is toch zeker niet zo dat alle kruisingen even geslaagd zijn ( voor mij. )

Dorien schreef:Ik ben het met Marc eens. Kruisingen spreken mij ook meer aan dan rashonden, maar ik ben natuurlijk wel gekleurd door mijn ervaringen met Shanu. Shanu is niet alleen apart, ze is ook nog mooi zonder overdrijvingen. Ze is een echte hond hond, die de hondentaal prima beheerst. Soms is ze wat moeilijk, maar nooit is het een dode zoutzak die maar wat achter je aanhobbelt. Een echte hond met karakter, maar wel enigszins beheersbaar, en ik zou niet anders willen.
Een hond als Shanu is echt one of a kind. Zoiets kom ik nooit meer tegen.
Misschien dat ik na Shanu wel een golden neem. Voor het contrast.

Ja maar, ja maar, ja maar... dat is toch persoonlijk? Ik bedoel, iemand anders zal misschien weer veel minder in Shanu zien dan jij, toch?
En ja, ik ben in mijn mening ook gekleurd door mijn ervaringen (met kruisingen) maar iemand met ervaringen met een golden of met een kooiker is dat ook. En die kunnen roepen ook: ik wil nooit meer wat anders, dit is wat bij mij past.
(Op een of andere manier heb ik trouwens het idee dat ik enorm de pointe mis in deze discussie, dus ik ga me in de regen wagen, mét de hondjes! )

MARC_S schreef:

linlin schreef:

Marion. schreef: Dit wordt het zoveelste topic van olé, hosanna, kruisingen are the best. En ik word daar vreselijk moe van.

niet waar, marion. marc poneert een stelling, geen voor hem onwrikbare waarheid. hij stelt vast naar aanleiding van zijn eigen bevindingen en dan is het aan anderen, als ze zich daartoe geroepen voelen, om daar al dan niet goedkeurend, vanuit hun eigen bevindingen, op te reageren.

Dank U. Ik vond het ook een beetje flauw om dan Dapper aan te halen als een kruising die wel vervelende eigenschappen heeft omdat niemand dat al beter weet dan ik. Ik wil ook helemaal niet zeggen dat kruisingen beter zijn dan rashonden alleen mis ik in vrijwel ieder ras iets dat ik wel graag in mijn hond terug zou willen zien.

Pardon? Waar haal ik Dapper aan?

En nee Lin, Marc poneert niet een stelling. Marc vertelt wat HIJ graag in zijn hond zou zien. Alleen de toon daarna (dus niet alleen die van Marc) wordt als vanouds weer degene van kruisingen heilig versus rashonden gefuckt en rammelend aan alle kanten. En dan is het dus geen stelling meer waarover te discussieren valt, maar een mening van een enkel persoontje wat mijn honden dan een etiketje "geen hond kunnen zijn" opplakt.
En daar ga ik dus tegenin. Ten alle tijde. Ik kan mijn honden nú aanlijnen en meenemen op een wandelvakantie van 10 dagen. Zonder training, zonder voorbereiding. En zij lopen de afstand 2x ipv zoals wij 1x. En ook na 200 km lopen ze niet als dode zoutzakken achter ons aan te sjokken.

Waar ik zelf zo van baal is dat elk ras zo ontzettend toegespitst is dat er eigenlijk meer verloren is gegaan dan dat er gewonnen is. Waar is de expressie in het lichaam van een bulldog, de beschermdrift en pit in veel jachthonden, de aanpassingsvaardigheid in veel herders, de normale omgang met dieren in veel terriers en ga zo maar door. Ik mis het zo en wil een hond die dat wel heeft.

ik weet niet of ik je helemaal goed begrijp Marc, maar ik heb twee honden met papieren, maar twee totaal verschillende honden.
Als ik Odin bekijk, dat is een hele waakse hond, de will to please is enorm, hij is ontzettend trouw en fel tegen reuen, zwemmer
Ivan: zeer druk, onderdanig, groot uithoudings vermogen, maar ook wel een will to please, wil niet zwemmen.

Zelf denk ik dat het ook meer met karakter te maken heeft.

Het angstige van Ivan denk ik persoonlijk te wijten aan het feit dat hij niet gesocialiseerd is geweest de eerste 8 maanden voordat wij hem kregen.

MARC_S schreef:
Maar het voordeel van een kruising is dat ze vrijwel op zeker niet obsessief op auto's jagen omdat ze max 50% van die driften meekrijgen als 1 ouder een bordercollie is. Het voordeel is ook dat als een van de ouders een dogo is je waarschijnlijk de scherpe kanten van de dogo toch echt wel gehalveert ziet aangezien de pups maar de helft van de dogo meekrijgen.

Denk je nu echt dat wanneer je twee verschillende rassen, of twee verschillende typen honden, met elkaar kruist, het eindprodukt met alle eigenschappen precies in het midden gaat zitten? Soms wel, maar vaker niet. Het kan heel best gebeuren dat wanneer je een Dogo en een Border Collie kruist, om maar even bij jouw voorbeeld te blijven, je een hond krijgt met het formaat, de kracht en het beschermende "agressieve" gedrag van de Dogo en een overdreven hoeddrift van de BC. Dan krijg je een autojager van 40-50 kg die de auto ook nog even sloopt als hij hem te pakken krijgt
Er zijn heel veel leuke kruisingen, maar je moet maar afwachten wat daar allemaal "achter zit" en welk gedrag eruit gaat komen.
Dat er zoveel specialisatie (en dus variatie) binnen de hondenrassen bestaat, is logisch, omdat er met een specifiek doel voor ogen is gefokt. Een specifiek doel en wensenlijstje dat jij zelf ook hebt, want je wilt dit wèl van een hond en dit nìet.
Er zijn wel degelijk rassen te vinden die aan jouw wensen voldoen. Wat dacht je bijvoorbeeld van de Kelpie? Dan bedoel ik de Australian Kelpie en niet de Working Kelpie aangezien die laatste een tè uitgesproken werkhond is en daarmee niet aan jouw wensen voldoet. De Kelpie is een pittige, inteliigente all round hond die overal voor in is. Hij is middelgroot, heeft het meest normale hondenuiterlijk dat er is (normale staart, normale verhoudingen, normale vacht, normale oren en normale gezichtsuidrukking) zodat hij prima kan communiceren, heeft geen dusdanig sterke werklust dat hij hyper of druk wordt en gaat op een normale manier met mensen en honden (en andere dieren om).
Zelf heb ik twee Australian Cattledogs, die in veel opzichten vergelijkbaar zijn met de Kelpie, maar die een wat koppiger, uitgesprokener karakter hebben. Je moet ervan houden en het spreekt niet iedereen aan. Ook zijn ze in de omgang met andere honden iets moeilijker, maar dat ligt eerlijk gezegd niet zozeer aan de Cattledog als wel aan het opdringerige gedrag van veel andere honden.
Lees hiervoor maar eens het volgende artikel. Het is onlangs geplaatst op het ACD en Kelpieforum, door een lid van dit forum (nogmaals dank, Sjiel ). Het is een erg verhelderend artikel en veel honden die jij misschien als associaal ziet t.o.v. andere honden, zijn dit misschien wel helemaal niet. In tegendeel, waarschijnlijk zijn dit heel correcte honden die de hondentaal tot in de puntjes beheersen.
http://dogs.about.com/gi/dynamic/offsit ... sayhi.html
Ik geloof echt dat in het enorme aanbod van rashonden (ongeveer 400 erkende rassen en ook nog eens ongeveer 400 niet-erkende rassen) er vast iets te vinden is wat je zal passen als een handschoen.
En er zullen ongetwijfeld ook heel erg veel bastaardjes zijn die aan je wensen voldoen.
Maar dat een kruising tussen twee willekeurige rassen een leuk "gemiddelde", een "grootste gemene deler" zal opleveren? Nee, dat denk ik niet.

Mijn mening is misschien ook te gekleurd omdat ik zelf 5 kruisingen heb, maar ik ga dus uit van mijn eigen ervaringen.

Ik denk inderdaad dat je een all round hond eerder vind in een kruising dan in een rashond, omdat die vaak op bepaalde eigenschappen worden gefokt.

Maar dat wil niet zeggen dat ik ze daarom minder leuk vind. Alleen als je zoals Marc, bepaalde eigenschappen belangrijk vind, dan heb je denk ik eerder succes bij een mooie kruising.

Maar dat wil weer niet zeggen dat iedere kruising daar aan voldoet.
Zelf vind ik ook honden zoals Marc beschrijft het leukste.

Maar ik zou echt niet weten, aan welk ras ik dan zou moeten denken. Ik denk dat een herder nog het meest het plaatje benadert. Maar daar zitten ook grote verschillen in, en ik vind de kant waarmee het nu op gaat met herderkarakters en uiterlijk niet geweldig eigenlijk, dus een kruising herder vind ik dan wat uiterlijk betreft het mooist, en wat karakter betreft zou het een betere mix voor me zijn als wat er echt doelbewust gefokt wordt.

Ik denk ook zeker niet dat elke kruising een perfect gemiddelde van de ouders wordt hoor Zeker niet. Als je bepaalde rassen gaat kruisen krijg je niks dan ellende. Een kruising tussen een labrador en een Duitse staande bv wordt vrijwel altijd een zeer moeilijke jonge hond die vrijwel niet te stoppen is in enthousiasme en energie. Dat is bekend.

Een herder/bouvier wordt vrijwel altijd dominant en fel op onraad op een manier die best extreem te noemen is. Dat is omdat de bouvier gefokt is op gebrek aan vrees en doortastend hard ingrijpen indien nodig. Een herder is in aanleg vrij snel tot ingrijpen geneigd en mist net dat tikje zelfstandigheid en onbevreestheid die de kruising dus maken tot een wat overwaakse onbevreesde dominante hond. Dat heb ik sinds Wuil van vrijwel iedere eigenaar van die kruising gehoord.

Rashonden verdedigen door aan te geven dat kruisingen door die problematische eigenschappen ook soms problemen hebben geeft alleen maar zeer duidelijk aan dat die problemen toch echt uit de raszuivere voorouders komen.

Niet steigeren maar ik zal nog een stapje verder gaan. Honden uit het buitenland zijn vaak niet gefokt uit twee extreem raszuivere honden. Gemiddeld komt daar dus toch echt een sociaal, leuk en makkelijk hondje uit dat prima geschikt is voor in huis en ook goed meekomt op een sport bv. Die hondjes zijn sterk en erg sociaal in aanleg. Dat zijn de hondjes waar ik oa over praat. Tuurlijk zal er een jagen en de ander bang zijn maar gematigd en niet gespecialiseerd zijn ze vrijwel allemaal. Rasinvloeden zijn geminimaliseerd en de honden zijn gemiddeld geschikt voor ontzettend veel en hebben van alles wel een beetje. Ze waken een beetje, zijn lekker sociaal maar niet extreem onderdanig en fysiek zijn ze vaak perfect in orde in combinatie met een duidelijk lichaampje dat het prima doet als ze iets over willen brengen. Door straatselectie zijn er een poosje vooral de sterkste uit de nestjes in staat geweest tot voortplanten en dat helpt natuurlijk ook mee. Een extreme knokker of een kreupele artrose hond haalt het niet op straat in Turkije.

Maargoed, het gaat niet specifiek over straathonden maar zij geven wel duidelijk aan wat ik bedoel. 160 rashonden in een asiel wordt een apart gegeven om te observeren denk ik 160 kruisinkjes van allerlei aard gaat op zich nog best redelijk. Moet je bij 160 rotweilers de kennels in dan redt je het niet en bij 160 goldens of labjes wordt je doodgelikt tot op het bot en geen van die honden redt dat geestelijk gezien.

Sultan komt gewoon als geestelijk kerngezonde hond uit 10 jaar Kimba terwijl onze mechel totaal gestoord uit de herplaatsing in Nederland kwam.

Uhm, over buitenlandertjes gesproken........ de voorbeelden zijn legio dat hun karakter helemaal niet zo standvastig is. Natuurlijk zeer gekleurd en gevormd door de vele nare ervaringen die ze hebben moeten meemaken, maar iets als angst of onstabiliteit moet er ook al in hebben gezeten wil het eruit kunnen komen.

Heb zelf hier zo'n voorbeeld zitten van een angsthaasje. Ik vind het heel zielig voor haar maar het is geen eigenschap die mij irriteert of zo. Kan me echter voorstellen dat er mensen zijn die hier niets mee kunnen.

Maar zou het ook zo zijn dat het verschil tussen kruisingen en rashonden zo is, omdat rashonden gewoon eigenschappen in hele sterke mate bezitten, en bepaalde eigenschappen vrijwel helemaal niet, en dat kruisingen van alles een beetje hebben soms, en dat het maar net is wat jij er zelf aan stimuleert.

Dus dat je met zo'n karakter meer je eigen draai er aan kan geven, in zoverre als dat kan natuurlijk.

Kijk als een kruising een wat waakse aanleg heeft, en je stimuleert dat niet is dat misschien een ondergeschikt iets te maken, door je opvoeding en training. Maar een hond die gefokt is met de eigenschap waaks, daar kun je van op rekenen dat dat ook wel naar voren komt denk ik en is niet weg te trainen lijkt mij.

Baily schreef:Maar zou het ook zo zijn dat het verschil tussen kruisingen en rashonden zo is, omdat rashonden gewoon eigenschappen in hele sterke mate bezitten, en bepaalde eigenschappen vrijwel helemaal niet, en dat kruisingen van alles een beetje hebben soms, en dat het maar net is wat jij er zelf aan stimuleert.

Ik denk dat dit idd iets is wat TS bedoeld.
Maar toch heb ik hier 2 kanttekeningen aan : mits er vele rassen in de kruising zitten en niet b.v. 'maar' twee, en ook bij een onherleidbare kruising kan een karaktereigenschap de overhand hebben.

Natas. schreef:

Baily schreef:Maar zou het ook zo zijn dat het verschil tussen kruisingen en rashonden zo is, omdat rashonden gewoon eigenschappen in hele sterke mate bezitten, en bepaalde eigenschappen vrijwel helemaal niet, en dat kruisingen van alles een beetje hebben soms, en dat het maar net is wat jij er zelf aan stimuleert.

Ik denk dat dit idd iets is wat TS bedoeld.
Maar toch heb ik hier 2 kanttekeningen aan : mits er vele rassen in de kruising zitten en niet b.v. 'maar' twee, en ook bij een onherleidbare kruising kan een karaktereigenschap de overhand hebben.

Maar nooit in die mate als bij een hond die er generaties lang op is geselecteerd. Dat kan bijna niet want dan zou fokken op een eigenschap gewoon niet bestaan.

Natas. schreef:Uhm, over buitenlandertjes gesproken........ de voorbeelden zijn legio dat hun karakter helemaal niet zo standvastig is. Natuurlijk zeer gekleurd en gevormd door de vele nare ervaringen die ze hebben moeten meemaken, maar iets als angst of onstabiliteit moet er ook al in hebben gezeten wil het eruit kunnen komen.

Heb zelf hier zo'n voorbeeld zitten van een angsthaasje. Ik vind het heel zielig voor haar maar het is geen eigenschap die mij irriteert of zo. Kan me echter voorstellen dat er mensen zijn die hier niets mee kunnen.

Elke hond kan angstig worden, dat heeft echt niets met een ingefokt iets in de hond te maken die je nu hebt. Een wolfskruising kan genetisch gezien wel angstig of beter gezegd gereserveerd zijn, maar honden uit het buitenland met angsten zouden exact die angsten hebben als ze een rashond waren geweest. Angst is niet iets dat ingefokt zit in buitenlandse honden, angst is een emotie die opgeroepen wordt door omstandigheden.

Slechte socialisatie bv is iets dat angsten creeert. Een slecht gesocialiseerde waakhond is ook bang voor de dingen die hij niet kent. Hij bijt dan misschien uit angst maar de angst is er wel degelijk voor het onbekende.

Inge O schreef:

Natas. schreef:Uhm, over buitenlandertjes gesproken........ de voorbeelden zijn legio dat hun karakter helemaal niet zo standvastig is. Natuurlijk zeer gekleurd en gevormd door de vele nare ervaringen die ze hebben moeten meemaken, maar iets als angst of onstabiliteit moet er ook al in hebben gezeten wil het eruit kunnen komen.

Heb zelf hier zo'n voorbeeld zitten van een angsthaasje. Ik vind het heel zielig voor haar maar het is geen eigenschap die mij irriteert of zo. Kan me echter voorstellen dat er mensen zijn die hier niets mee kunnen.

ja, kwiebus hier heeft ook wel duidelijk aangeboren angsthaastrekjes. aangeboren zeg ik, omdat hij als vrij jonge pup al in nederland terechtkwam, prima gesocialiseerd is en niks engs heeft meegemaakt. de eerste maanden van zijn leventje was hij een super-allemansvriend, zo ééntje waarvan ik dacht dat hij zelfs amper een band met het baasje zou opbouwen, zo leuk vond hij alles en iedereen.

nu is hij bijna twee, en van die allemansvriend is amper nog iets over. hij kan ook 'uit het niks' angst krijgen om iets, en daar gaat hij heel snel andere zaken mee associëren, waarna die ook eng worden.

niet dat hij een echt bang hondje is, zeker niet, maar er zitten toch wat teveel haakjes en oogjes aan om hem een echt stabiel hondje te noemen.

Wat zit er dan in Kwiebus aan rassen en waarom denk je dat hij aangeboren angstig is? Wat is aangeboren angst dan in jouw ogen? Een hond die angstig is omdat dat genetisch in hem zit zal dus ook angstige ouders gehad moeten hebben en daar de ouders van moeten ook angst-gevoelig zijn. Wat zouden dat dan voor honden geweest moeten zijn?

Ik kan me voorstellen dat honden die uit gebieden komen waar mensen de honden slaan en doodmaken die op straat leven wel eerder gereserveerd worden tov alles omdat daar dan ook echt op geselecteerd is. Roemeense honden schijnen wel een handje daarin te hebben. Het wordt een soort van raseigenschap als er generaties honden geselecteerd worden op gereserveerd zijn naar mensen en onraad omdat de honden die dat niet hebben domweg doodgemaakt worden generatie op generatie. Selectie op angst voor het onbekende dus. Wantrouwen is een beter woord denk ik. Angst is en blijft een emotie waarop je niet kan selecteren maar alleen op kan socialiseren en trainen bij iedere hond.

Wat ik me bij een hond als Kwiebus kan voorstellen is dat hij gevoelig is en dus zaken oppikt van je andere honden. Misschien zit er een hond in je roedel die Kwiebus geleerd heeft gereserveerd te zijn, het zijn immers Hovawarts. Misschien staat Kwiebus laag in rang, woon je wat afgelegen en is hij dus niet meer zo flexibel als toen hij jonge hond was.

En misschien heb je ook gelijk en zijn buitenlandse honden deels geselecteerd op extreme gereserveerdheid door de omstandigheden waarin ze soms al generaties lang leven.

Angst en onzekerheid zijn toch eigenschappen die wel ingefokt zouden kunnnen worden?

Natas. schreef:Angst en onzekerheid zijn toch eigenschappen die wel ingefokt zouden kunnnen worden?

Misschien kan je onzekerheid wel infokken als gereserveerdheid maar dan praten we dus al weer over een selectie op een eigenschap waardoor die erg op de voorgrond raakt. Dat is in principe net wat ik een nadeel aan rashonden vind en een type straathond uit een bepaald dorp is ergens al een soort van rashond geworden. Dat zijn dus ook niet de honden waar ik het steeds over heb.

Soms zie je in Spanje overal dezelfde hondjes lopen in een gebied, het lokale straatras en dan kan er inderdaad weer gesproken worden over uitgesproken karaktertjes waar je dus ook in rashonden steeds weer tegenaan loopt.
Kruis je zo'n hondje met een ander ras dan verlies je weer een deel daarvan en dan kom je weer meer op de honden die ik bedoel.

Ik weet niet of ik het helemaal begrijp hoor (doe m'n best ), maar ik snap niet hoe een kruising, willekeurige kruising zoals ik begrijp, niet een hond van uitersten zal zijn.
Een kruising is geen ras, dus totaal onbekend hoe dit zal uitpakken en iedere kruising zal anders zijn, zelfs uit één nest.

Verder zijn er natuurlijk rassen die kapot gefokt wordt op vooral uiterlijke extreme kenmerken, maar mijn bevindingen is dat dit bij de meeste rassen toch niet klopt.

Ik heb dan één kruising en één rashond, maar als je mij vraagt welke hond vrij 'gemiddeld' is dan is het de rashond: geen extremen in jachtdrift, agressie of waakzaamheid, hypergedrag (oke een beetje ) of dat soort zaken. Een hond waarmee ik veel kanten op kan en in bijna iedere situatie kan brengen.

Waar ik het wel mee eens ben, is dat de te behalen leeftijd meestal dramatisch laag is

Ook een onherleidbaar kruisinkje kan een hond van uitersten zijn, maar die kans is minder groot dan bij de fok hierop geselecteerde (ras)honden.

Zoiets?

Natas. schreef:Ook een onherleidbaar kruisinkje kan een hond van uitersten zijn, maar die kans is minder groot dan bij de fok hierop geselecteerde (ras)honden.

Zoiets?

Hoe wil je daar van te voren achterkomen dan? Volgens mij zie je dat pas als de kruising opgroeit en je die dus al geruime tijd in huis hebt, hoe het karakter zal worden
Als je al weet bij een kruising welke rassen erin zitten, dan nog is het afwachten waartoe de kruising het meeste zal neigen.
Ik denk dat er fantastische kruisingen rond zullen lopen die aan Marc's verwachtingen zullen voldoen, maar zeker meer die er niet aan zullen voldoen en hoe weet je dit van te voren?
Bij een rashond weet je wat rastypische eigenschappen, alhoewel dat ook soms nog af te wachten valt want iedere hond verschilt weer, maar hoe weet je van te voren hoe een kruising uit zal pakken?

Stang schreef: Hoe wil je daar van te voren achterkomen dan? Volgens mij zie je dat pas als de kruising opgroeit en je die dus al geruime tijd in huis hebt, hoe het karakter zal worden

Mee eens.
Binnen een bepaalde marge kun je wel een paar dingen zien, maar lang niet het gehele karakter. Maar de kans is denk ik wel groter dat een onherleidbare kruising een allrounder kan worden.

Stang schreef:Als je al weet bij een kruising welke rassen erin zitten, dan nog is het afwachten waartoe de kruising het meeste zal neigen.
Ik denk dat er fantastische kruisingen rond zullen lopen die aan Marc's verwachtingen zullen voldoen, maar zeker meer die er niet aan zullen voldoen en hoe weet je dit van te voren?

Ook mee eens.

Stang schreef:Ik weet niet of ik het helemaal begrijp hoor (doe m'n best ), maar ik snap niet hoe een kruising, willekeurige kruising zoals ik begrijp, niet een hond van uitersten zal zijn.

Ik denk dat dat te maken heeft met wat men "regressie naar het gemiddelde" noemt. Elk individu heeft de neiging meer naar het gemiddelde te gaan. Bij mensen die bijvoorbeeld een extreem hoog IQ hebben is de kans dat hun nakomelingen ook een extreem hoog IQ hebben minder groot dan de kans dat zij een iets lager IQ (meer in de buurt van het gemiddelde) hebben. Extremen zijn juist moeilijk in te fokken dus als je daar niet specifiek de ouders op selecteert is de kans groot dat de extremen verdwijnen. Onherleidbare kruisingen zijn dan ook in veel gevallen niet extreem in uiterlijk, niet heel groot of superklein, geen ruim vel, geen hanglippen, geen heel stompe neus enz. Ook specifieke karaktereigenschappen zullen op die manier verdwijnen.

Stang schreef:

Natas. schreef:Ook een onherleidbaar kruisinkje kan een hond van uitersten zijn, maar die kans is minder groot dan bij de fok hierop geselecteerde (ras)honden.

Zoiets?

Hoe wil je daar van te voren achterkomen dan? Volgens mij zie je dat pas als de kruising opgroeit en je die dus al geruime tijd in huis hebt, hoe het karakter zal worden
Als je al weet bij een kruising welke rassen erin zitten, dan nog is het afwachten waartoe de kruising het meeste zal neigen.
Ik denk dat er fantastische kruisingen rond zullen lopen die aan Marc's verwachtingen zullen voldoen, maar zeker meer die er niet aan zullen voldoen en hoe weet je dit van te voren?
Bij een rashond weet je wat rastypische eigenschappen, alhoewel dat ook soms nog af te wachten valt want iedere hond verschilt weer, maar hoe weet je van te voren hoe een kruising uit zal pakken?

Een kruising is zeker niet altijd heel gemiddeld, kan zeer raar uitpakken. Je kan ze ook niet uitkiezen op wat je wenst want je weet niet wat het wordt, klopt!
Maar de meeste gematigde lekker makkelijke honden die alles in zich hebben zijn wel vaak de kruisingen. Dat is wat mijn punt is.

Rashonden zijn homozygoot op hun gewenste genen, het komt er hoe dan ook uit op een bepaalde manier. Je kan Kaya niet totaal ongecompliceert verwachten en totaal gemakkelijk en niet dominant tov andere honden. Het is en blijft een rotweiler, een homozygote hond op alles wat haar een rotweiler maakt. De bouw, de kleur, de kop en dus ook alles wat in die kop zit en mist natuurlijk. Er bestaan geen rotweilers uit goede fok die het karakter van een Duitse staande hebben. Of een Duitse jachterrier. Dan is een rotweiler nog een hond die in principe alle kanten op kan. Hij heeft niet zozeer een zeer strak omlijnde taak zoals veel rashonden dat wel hebben.Maar puntje bij paaltje loop je bij iedere rotweiler tegen raseigenschappen aan. Dezelfde.

Kaya is toch wel degelijk een hond die van je verwacht dat er non-stop met haar gespeeld wordt buiten? Laat jij Kaya vaak zomaar wat aanmodderen buiten en zelf haar ding doen? Of gaat ze dan een beetje apart doen door de werkdrift die eist dat jij veel balletje-gooit en als ze helemaal zelf haar ding gaat doen kan het fout gaan?

Vat het niet verkeerd op want ik bedoel er niks mee hoor. Maar zo gematigd vind ik een hond die erg veel aandacht vraagt niet. Ik heb herders gehad die eisten dat ik alles onder controle hield door hun ingefokte karakter. Ik moest ballen gooien en de hond onder appel houden om gedrag te zien dat ik als maatschappelijk geoorloofd zie.

Een hond als Cleo kun je gewoon laten lopen want die doet niks geks en eist geen balletje of spelletje van me. Ze doet haar ding omdat ze gewoon lekker zelfstandig is maar een spelletje vindt ze ook prima, net hoe mijn pet staat zeg maar.

Ik heb hier 3 duitseherders (2 met 1 zonder stamboom) en alle 3 zijn ze totaal anders.
Chello, de reu, het onzekere, snel angstige hondje die echt niet door het vuur zal gaan. Wel waaks, tegenwoordig tegen het overdrevene aan. Goed met kinderen en ook wel met mensen, snel moe en en totaal niet moedig of hard. hij heeft nog nooit iets gemankeerd maar heeft wel een enorme overbeet, slap oor en maar 1 ingedaalde bal.

Dan Ghaya, de oudste teef, voor mij de ideale hond. Tikkeltje onzeker en door nare gebeurtenissen met vreemde honden in haar pupppytijd wat angstig naar onbekende honden maar ze herstelt goed en heeft ze even rustig kunnen ruiken aan de andere hond dan is er niks meer aan de hand. Ondanks haar zware HD kan ze uren en uren lopen, wat ik ook van haar vraag....ze doet het. Als ik zeg 'hoog' dan gaat ze hoog, zeg ik dat ze ergens het water in moet...dan gaat ze....
Ik vind dat dus erg moedig, ze weet niet wat er kan gebeuren en hoe eng ze het misschien ook vindt, ze gaat zodra ik zeg dat ze moet.
Tsja helaas wel zware HD en tegenwoordig tobt ze behoorlijk met haar oren maar verder...nog nooit iets gemankeerd.

en dan Hera, de jongste teef, op zich voor mij ook redelijk de ideale hond. Het enige minpunt bij Hera is haar agressieve gedrag jegens kleine honden en veel teven. Dat wandlt dus niet fijn, je moet toch altijd op je hoede zijn. Leuk mee op een forumwandeling kan ze niet.
Daarbij heeft Hera enorme apporteerdriften, zo'n hondje die dus niks maar dan ook niks ander 'ziet' dan de bal die ik vast houdt.
Ik vind dat niet erg want met die bal kan ik haar makkelijk afleiden en rustig langs bepaalde honden leiden.
Dan haar enorme werklust, Hera wil altijd en overal werken wat de omstandigheden ook zijn. Ook zij kan uren en uren lopen of fietsen, ze blijft maar gaan. Sjokken zal er nooit bij zijn, ze rent van links naar rechts, voor en achteruit, springt overal overheen, duikt sloten in, sjouwt dan weer met een stok. Heerlijk gewoon!
Ze is moedig, doet net als Ghaya wat ik vraag.
Voor zover ik kan oordelen is ze kerngezond (heupen zijn niet gerontgend) in haar puptijd heeft ze wel veel mank gelopen maar na 8 maanden was dat over.

Tsja Ghaya en Hera zijn toch wel aardig mijn ideale honden. Maar goed, een ander zal dus de enorme werkdriften en apporteerdriften van Hera als nadeel zien, ik vind het prima, heb er geen last van. Ze zal nooit als een dood vogeltje naast me lopen.
Echt, het enige nadeel aan Hera is voor mij het niet zo goed accepteren van vreemde honden (ongecastreerde reuen gaataltijd goed).

Dan Woopy, mijn buitenlandse kruising, echt voor mij absoluut geen ideale hond. Hij kan niet los, bijt mensen, kan slecht met vreemde kinderen, is door angst slecht trainbaar, angstig, onzeker en absoluut niet moedig of hard.
Tsja hij kan lekker knuffelen op de bank en racen met zijn podenco vriend Ulic wat prachtig is om naar te kijken....maar verder?

pffff tjonge heel antwoord.
Maar ik denk dus dat wat de een als enorm nadeel beschouwd de ander gewoon prima vindt en dat juist wil zien in zn hond.
En ookal neem je een rashond , je moet maar afwachten in hoeverre jouw hond zich dan ook rastypisch gedraagt.

Belle schreef:

Stang schreef:Ik weet niet of ik het helemaal begrijp hoor (doe m'n best ), maar ik snap niet hoe een kruising, willekeurige kruising zoals ik begrijp, niet een hond van uitersten zal zijn.

Ik denk dat dat te maken heeft met wat men "regressie naar het gemiddelde" noemt. Elk individu heeft de neiging meer naar het gemiddelde te gaan. Bij mensen die bijvoorbeeld een extreem hoog IQ hebben is de kans dat hun nakomelingen ook een extreem hoog IQ hebben minder groot dan de kans dat zij een iets lager IQ (meer in de buurt van het gemiddelde) hebben. Extremen zijn juist moeilijk in te fokken dus als je daar niet specifiek de ouders op selecteert is de kans groot dat de extremen verdwijnen. Onherleidbare kruisingen zijn dan ook in veel gevallen niet extreem in uiterlijk, niet heel groot of superklein, geen ruim vel, geen hanglippen, geen heel stompe neus enz. Ook specifieke karaktereigenschappen zullen op die manier verdwijnen.

Bedankt voor een heel duidelijk aangeven van wat ik bedoel
Alles gaat naar een gemiddelde als je at random gaat kruisen en in de praktij kom je hoe dan ook op een hond zonder overdrijvingen uit. Een hond zonder extreme werkdrift, jachtlust, waakdrang, dominantie etc. Dat is nl altijd weer de helft van wat de extreme ouder in zich droeg. Het kan er niet in de volle 100% uit komen als het niet om een dominante eigenschap gaat. Vrijwel geen enkele eigenschap van een rashond is dominant. Anders zou het geen ras hoeven zijn maar een hond die je inkruist in een ras waardoor het ook zo'n hond wordt.

Ik wil overigens niet zeggen dat ik een heleboel rashonden niet geweldig vind in veel opzichten.
Ik vind whippets geweldig, alleen jammer dat een deel niet los kan en ze niet hun mannetje staan op straat. Een Duitse herder, heerlijk! Mijn liefde. Alleen jammer dat ze barsten van de werklust en soms ook niet zo makkelijk met andere honden kunnen zijn. Een bouvier is SUPER! alleen jammer van die vacht en gebrek aan expressie in hun uiterlijk. Ga zo maar door en dus niks ten nadele van rashonden maar ik blijf steeds weer ergens tegenaan lopen en dan bedoel ik een eigenschap die ik ook zo graag in mijn hond zou willen zien.

MARC_S schreef: Een Duitse herder, heerlijk! Mijn liefde. Alleen jammer dat ze barsten van de werklust en soms ook niet zo makkelijk met andere honden kunnen zijn.

wat is er dan mis met enorme werkdriften? ik zie daar geen nadeel in.
Zoals gezegd, Hera heeft enorm veel werkdriften en je kunt haar dus altijd porren voor avontuur....heerlijk toch?

Martijn schreef:Wat een gezwets weer, Marion.
Heb je niet meegekregen dat marc ook gek is op windhonden? Heeft hij niet duidelijk en meerdere malen gezegd dat hij duitse herders het einde vind? Is niet al bekend dat hij nog steeds een oogje op een bouvier heeft?

Wat zit je dan te zwetsen dat hij alleen maar de lofzang over de kruisingen wil horen?

Je hebt helemaal geen argument...je wil alleen maar weer eens de beledigde majesteit uithangen. Erg kinderachtig om op deze manier van alles wat je allang over marc weet te negeren omdat jij weer zonodig over je eigen honden moet praten.
Niemand heeft gezegd dat een rashond geen hond is of dat elke golden een slome zoutzak is. Dat zeg jij.

Een ras..elk ras is nu eenmaal een specialisatie en een specialist is nu eenmaal geen allrounder en vice versa. Of jij dat nou prettig vind of niet.

Prima, jullie feestje. Helemaal geen discussie dus, maar gewoon iets dat Marc in een hond zoekt. Daar valt inderdaad heel fijn over te discussieren ja
Veel plezier nog verder.

MARC_S schreef:

Stang schreef:

Natas. schreef:Ook een onherleidbaar kruisinkje kan een hond van uitersten zijn, maar die kans is minder groot dan bij de fok hierop geselecteerde (ras)honden.

Zoiets?

Hoe wil je daar van te voren achterkomen dan? Volgens mij zie je dat pas als de kruising opgroeit en je die dus al geruime tijd in huis hebt, hoe het karakter zal worden
Als je al weet bij een kruising welke rassen erin zitten, dan nog is het afwachten waartoe de kruising het meeste zal neigen.
Ik denk dat er fantastische kruisingen rond zullen lopen die aan Marc's verwachtingen zullen voldoen, maar zeker meer die er niet aan zullen voldoen en hoe weet je dit van te voren?
Bij een rashond weet je wat rastypische eigenschappen, alhoewel dat ook soms nog af te wachten valt want iedere hond verschilt weer, maar hoe weet je van te voren hoe een kruising uit zal pakken?

Een kruising is zeker niet altijd heel gemiddeld, kan zeer raar uitpakken. Je kan ze ook niet uitkiezen op wat je wenst want je weet niet wat het wordt, klopt!
Maar de meeste gematigde lekker makkelijke honden die alles in zich hebben zijn wel vaak de kruisingen. Dat is wat mijn punt is.

Rashonden zijn homozygoot op hun gewenste genen, het komt er hoe dan ook uit op een bepaalde manier. Je kan Kaya niet totaal ongecompliceert verwachten en totaal gemakkelijk en niet dominant tov andere honden. Het is en blijft een rotweiler, een homozygote hond op alles wat haar een rotweiler maakt. De bouw, de kleur, de kop en dus ook alles wat in die kop zit en mist natuurlijk. Er bestaan geen rotweilers uit goede fok die het karakter van een Duitse staande hebben. Of een Duitse jachterrier. Dan is een rotweiler nog een hond die in principe alle kanten op kan. Hij heeft niet zozeer een zeer strak omlijnde taak zoals veel rashonden dat wel hebben.Maar puntje bij paaltje loop je bij iedere rotweiler tegen raseigenschappen aan. Dezelfde.

Kaya is toch wel degelijk een hond die van je verwacht dat er non-stop met haar gespeeld wordt buiten? Laat jij Kaya vaak zomaar wat aanmodderen buiten en zelf haar ding doen? Of gaat ze dan een beetje apart doen door de werkdrift die eist dat jij veel balletje-gooit en als ze helemaal zelf haar ding gaat doen kan het fout gaan?

Vat het niet verkeerd op want ik bedoel er niks mee hoor. Maar zo gematigd vind ik een hond die erg veel aandacht vraagt niet. Ik heb herders gehad die eisten dat ik alles onder controle hield door hun ingefokte karakter. Ik moest ballen gooien en de hond onder appel houden om gedrag te zien dat ik als maatschappelijk geoorloofd zie.

Een hond als Cleo kun je gewoon laten lopen want die doet niks geks en eist geen balletje of spelletje van me. Ze doet haar ding omdat ze gewoon lekker zelfstandig is maar een spelletje vindt ze ook prima, net hoe mijn pet staat zeg maar.

Ja ik snap wat je bedoelt, natuurlijk zijn er rastypische eigenschappen die bij een bepaald ras horen. Daarom kan je dus ook juist voor een bepaald ras kiezen omdat je van te voren weet hoe het ongeveer uitpakt.

Mijn punt is dus dat je dit bij een kruising, zeker bij onherleidbare, dus niet in kan schatten. Hoe wil jij dan weten dat die kruising al die eigenschappen heeft die jij zo graag wilt zien?
Dat gedeelte snap ik niet zo goed.

MARC_S schreef:

Belle schreef:

Stang schreef:Ik weet niet of ik het helemaal begrijp hoor (doe m'n best ), maar ik snap niet hoe een kruising, willekeurige kruising zoals ik begrijp, niet een hond van uitersten zal zijn.

Ik denk dat dat te maken heeft met wat men "regressie naar het gemiddelde" noemt. Elk individu heeft de neiging meer naar het gemiddelde te gaan. Bij mensen die bijvoorbeeld een extreem hoog IQ hebben is de kans dat hun nakomelingen ook een extreem hoog IQ hebben minder groot dan de kans dat zij een iets lager IQ (meer in de buurt van het gemiddelde) hebben. Extremen zijn juist moeilijk in te fokken dus als je daar niet specifiek de ouders op selecteert is de kans groot dat de extremen verdwijnen. Onherleidbare kruisingen zijn dan ook in veel gevallen niet extreem in uiterlijk, niet heel groot of superklein, geen ruim vel, geen hanglippen, geen heel stompe neus enz. Ook specifieke karaktereigenschappen zullen op die manier verdwijnen.

Bedankt voor een heel duidelijk aangeven van wat ik bedoel
Alles gaat naar een gemiddelde als je at random gaat kruisen en in de praktij kom je hoe dan ook op een hond zonder overdrijvingen uit. Een hond zonder extreme werkdrift, jachtlust, waakdrang, dominantie etc. Dat is nl altijd weer de helft van wat de extreme ouder in zich droeg. Het kan er niet in de volle 100% uit komen als het niet om een dominante eigenschap gaat. Vrijwel geen enkele eigenschap van een rashond is dominant. Anders zou het geen ras hoeven zijn maar een hond die je inkruist in een ras waardoor het ook zo'n hond wordt.

Ik wil overigens niet zeggen dat ik een heleboel rashonden niet geweldig vind in veel opzichten.
Ik vind whippets geweldig, alleen jammer dat een deel niet los kan en ze niet hun mannetje staan op straat. Een Duitse herder, heerlijk! Mijn liefde. Alleen jammer dat ze barsten van de werklust en soms ook niet zo makkelijk met andere honden kunnen zijn. Een bouvier is SUPER! alleen jammer van die vacht en gebrek aan expressie in hun uiterlijk. Ga zo maar door en dus niks ten nadele van rashonden maar ik blijf steeds weer ergens tegenaan lopen en dan bedoel ik een eigenschap die ik ook zo graag in mijn hond zou willen zien.

Ik twijfel daar dus aan dat een kruising een gemiddelde is in alles, dus in werk- en jachtdrift, in waakzaamheid en al die zaken.
Het ligt er maar helemaal aan wat voor kruising je hebt
Ik ken echt zat kruisingen die behoorlijk moeilijk zijn, heel erg blafferig, moeilijk met andere honden, enz.
Het blijft een mix van verschillende rassen en die mix kan juist ook behoorlijk verkeerd uitpakken.

Ik denk dus niet dat je standaard kan zeggen dat een kruising een gemiddelde hond is.