Het HondenForum

sample schreef:De enige reden waarom ik géén pup meer zou willen, is in de winter om 5:00 uur 's morgens buiten moeten staan met een klein monster dat moet plassen.

dan een pup nemen in de zomer

Martijn schreef:Ik zei trouwens niet dat ik geen pup wil. Wil ik wel maar niet omdat ik het zo geweldig vindt om te trutten met een babyhond. IK vind het een beetje te gespannen. Er kan te makkelijk, teveel fout gaan. Ze zijn natuurlijk wel ontzettend leuk.

Ik geef liever de schuld aan mezelf dat ik een steek heb laten vallen, dan aan een ander.

Ik vind pups erg leuk maar ook hard werken. Het is toch een hele verantwoordelijkheid, zo'n klein debbertje opvoeden tot een stabiele volwassen hond.
Ze worden veel te snel groot, maar als ze eenmaal wat ouder zijn heb je er ook een heleboel plezier aan. Je kunt meer, bent wat minder afhankelijk van ze.

Marion. schreef:

Martijn schreef:Ik zei trouwens niet dat ik geen pup wil. Wil ik wel maar niet omdat ik het zo geweldig vindt om te trutten met een babyhond. IK vind het een beetje te gespannen. Er kan te makkelijk, teveel fout gaan. Ze zijn natuurlijk wel ontzettend leuk.

Ik geef liever de schuld aan mezelf dat ik een steek heb laten vallen, dan aan een ander.

en daarom heb ik liever een zogenaamd verknipte volwassen hond dan een pup. een pup geeft zoveel gedoe waar ik niet goed mee overweg kan, dat ik het liever niet heb.

Bij mij zit het puppengebeuren nog wel heel erg vers in het geheugen, dus nu zou ik zeggen doe nog maar even niet... Ze is bijna 6 maanden en ik begin het nu pas echt leuk te vinden. Als ze klein zijn, zijn ze schattig en aandoenlijk maar het leukst vind ik honden pas als ze volwassen zijn. Ze kunnen voor mij niet snel genoeg groot zijn!

Ik heb het puppengebeuren wel onderschat, daar ben ik eerlijk in. Heb me er van te voren heel erg in verdiept en noem maar op. Ik wist dat het ontzettend veel tijd en energie zou kosten, maar zooooooveel...

En wat al eerder is aangegeven, er hoeft maar iets te gebeuren, en er kan iets mis gaan met hondje voor de rest van z'n leven. Daar ben je zelf een groot gedeelte verantwoordelijk voor, maar je kan niet alles zelf in de hand hebben. En daar was ik zelf heel erg mee bezig met dat in m'n achterhoofd.
Heb ook heel veel geleerd van mezelf en heb kanten van mezelf leren kennen waarvan ik niet wist dat ik die had, hahahaha! Positief dan he!

Ik denk, ik weet het niet zeker, maar ik denk dat als er een 2e hond bij komt, dat het een herplaatser gaat worden.

linlin schreef:en daarom heb ik liever een zogenaamd verknipte volwassen hond dan een pup. een pup geeft zoveel gedoe waar ik niet goed mee overweg kan, dat ik het liever niet heb.

En bij een verknipte volwassen hond weet je niet wat er is gebeurd en waar het fout is gegaan. Ook veel gedoe. Ik weet liever waar het fout is gegaan. En bovendien ruiken pupjes veel te lekker om die fase over te slaan

Marion. schreef:

linlin schreef:en daarom heb ik liever een zogenaamd verknipte volwassen hond dan een pup. een pup geeft zoveel gedoe waar ik niet goed mee overweg kan, dat ik het liever niet heb.

En bij een verknipte volwassen hond weet je niet wat er is gebeurd en waar het fout is gegaan. Ook veel gedoe. Ik weet liever waar het fout is gegaan. En bovendien ruiken pupjes veel te lekker om die fase over te slaan

tja zo heeft ieder toch zijn voorkeur? ik heb liever mensen die er vooruit komen dat ze niet geschikt zijn om een pup op te voeden, dan mensen die denken dat ze het allemaal wel zo ff kunnen.... ( en ja je hoeft dan de onhebbelijkheden die je hond heeft niet op jezelf af te schuiven )

yamie schreef:tja zo heeft ieder toch zijn voorkeur? ik heb liever mensen die er vooruit komen dat ze niet geschikt zijn om een pup op te voeden, dan mensen die denken dat ze het allemaal wel zo ff kunnen.... ( en ja je hoeft dan de onhebbelijkheden die je hond heeft niet op jezelf af te schuiven )

Absoluut!
En zo schaam ik me er dus helemaal niet voor dat ik graag een puppedup wil. Vanaf dag 1 zit dat beestje dan helemaal in mijn hart. Bij een volwassen hond duurt dat een tijdje bij mij. Ik ben echt een puppenmens

Marion. schreef:

yamie schreef:tja zo heeft ieder toch zijn voorkeur? ik heb liever mensen die er vooruit komen dat ze niet geschikt zijn om een pup op te voeden, dan mensen die denken dat ze het allemaal wel zo ff kunnen.... ( en ja je hoeft dan de onhebbelijkheden die je hond heeft niet op jezelf af te schuiven )

Absoluut!
En zo schaam ik me er dus helemaal niet voor dat ik graag een puppedup wil. Vanaf dag 1 zit dat beestje dan helemaal in mijn hart. Bij een volwassen hond duurt dat een tijdje bij mij. Ik ben echt een puppenmens

en dat mag..

Moos schreef: AUW roepen als hij beet? Dan beet hij toch nog even harder; leuk spelletje joh!

Hehehe goh, was mijn hond dus niet de enige die dat deed

Ik heb nog een pup, nu 5 maand, maar ik vond de eerste twee maand heel erg moeilijk. Was heel bang dat ik dingen fout zou doen, ik wou nu ook dat ik bepaalde dingen anders had gedaan achteraf.
Ze heeft één keer een hap gehad van een andere hond, en ik maakte me gigantisch druk dat ze voor de rest van haar leven bang zou zijn voor andere honden. Ze blafte van het ene op het andere moment als een gek naar fietsers, mensen, rolstoelen, etc. Ik weer helemaal in de stress, of ik haar daar misschien toch niet genoeg mee in aanraking heb laten komen.
En ook het bijten, op je springen, in je haar hangen, keihard in je oren bijten (probeer dat maar eens te negeren).
Maar aan de andere kant, al die dingen zijn toch wel bijna over, ze kan goed alleen zijn, ze luistert ontzettend goed, blijft bij me als ze losloopt, trekt niet aan de lijn, kan goed met andere honden en mensen. Toch allemaal dingen die ik wel goed heb gedaan, denk ik dan bij mezelf

Maar als ik die puppenfoto's weer bekijk, wat een schatje! Ik ben gek op pups! Maar de volgende hond wordt een herplaatser of een hond uit een asiel. Dat is iets wat ik altijd al wilde, om zo'n hond (weer) een goed leven te geven. En omdat ik een maatje voor Saffie wil. Uiteindelijk komt die tweede hond er ook wel, maar eerst nog maar even een paar jaar wachten totdat Saffie volwassen is

Ik vind puppy's leuk, maar mijn eisenpakketje mbt het opvoeden van een pup is zo hoog dat ik voorlopig aangewezen zal zijn op herplaatsers en dat vind ik minimaal net zo leuk, zo niet leuker!
Balou heb ik als pup gehad en het voordeel vond ik dat je inderdaad een soort vertrouwen kan opbouwen wat met een volwassen hond echt meer, veel meer tijd kost. Een pup is ontwapenend en er zit geen enkel wantrouwen in. Volwassen honden is toch altijd aftasten van beide kanten en dat kost even tijd. Verder verschil is er voor mij niet.

Behalve de angst die er bij mij dus heel diep ingebakken zat vanwege Tara, vond ik het verder dus totaal niet moeilijk of 'lastig' een puppy opvoeden.
De enorme snelheid waarmee ze leren vond ik verbazingwekkend.

Kaya was ook wel een heel makkelijk pupje moet ik zeggen; ze is vanaf het begin erg aanhankelijk geweest en leergierig.
Slopen heeft ze nauwelijks gedaan en de kleine dingetjes die ze deed, daarvan begreep ze heel snel dat het niet mocht. Voernijd nooit gehad, nooit weggelopen of wat dan ook.
Echt een voorbeeldpup met uiteraard wat ondeugendheden, maar dat hoort erbij en maakt het ook leuk.

Tara was een rampje op 4 poten :N: heel wild, heel fel en heel erg ondeugend. Daarmee heb ik weleens met m'n handen in het haar gezeten en ik ben ook wel benieuwd hoe ze uitgegroeid was. Ik vermoed lang niet zo makkelijk als Kaya.

Ik vind puppies geweldig maar de eerste maand is het supersupervermoeiend en daarna supervermoeiend. Vanaf een maand of vijf, zes vind ik het veel beter te doen. Ik ben geen puppenmens. Ze zijn me te kwetsbaar en ik vond het heel erg veel werk. Heel vroeg opstaan, spelen met pup, constant buiten staan en met de dweil erachteraan, opletten dat ze met alles kennismaakte. En dan had ik nog dochter waarmee ik het werk deelde.

Buffy was gelukkig geen moeilijke pup en ik vind het fijn om een hond als pup al in huis te krijgen en zelf op te voeden en mee te "vormen".

Anne

Pups zijn best leuk maar ik vind het veel te veel gedoe om ze helemaal op te voeden. Ik denk dat ik constant in de stress zit omdat ik bang ben dat ik iets vergeet (qua socialisatie) of dat ik iets fout doe, of dat door mijn toedoen het beesie een trauma oploopt.

Bij herplaatsers is het natuurlijk altijd afwachten wat voor vlees je in de kuip hebt, maar als je van te voren goed selecteert zal je geen extreme karakter eigenschappen in huis halen.
En ik haal er veel voldoening uit om een volwassen hond een goed leven te geven.

Ik ga toch voor een volwassen hond. Ik weet het niet, pups zijn leuk maar mijn hart gaat meer uit naar volwassen honden Patries en Sunny zijn als herplaatsers bij ons gekomen en Juul als pup. Gelukkig is Juul een "normale" hond geworden dus opvoeden is goed gegaan (voor zover mogelijk bij mormels ). Ik weet niet, zo'n verknipt diertje weer gelukkig en blij te zien nadat je er heel goed je best hebt voor moeten doen, raakt mij gewoon.....Ik ben dan zó blij voor ze dat ze een fijn leven hebben na alle ellende, dat ze zeg maar ook weten dat het anders kan, met veel liefde en de zekerheid dat ze hier altijd veilig en héél gewenst zullen zijn. Met een vrouwtje en een baasje, helemaal voor zichzelf

Ik ben ook zo'n puppenmens heerlijk vind ik het ik geniet er echt van.
Ondanks dat zijn niet al mijn eigen honden als pup gekomen maar daar ben ik net zo dol op maar het duurt inderdaad iets langer voordat de band zo hecht is als met een onbevangen pup.

Ik ga voor de volwassen hond en wel omdat ik die mooier vind. Als ik nu een nieuwe herdermiks zou willen hebben dan kan ik fijn snuffelen tussen allemaal potentiele honden voor mij op dierenasiels.com en daar staan de meest prachtige honden van 2 jaar op. Helemaal klaar om zo mee te nemen en aan de slag te gaan en er de droomhond van te maken.

Je kan dan ook zien of ze de goede kop hebben en of je op ze valt. Hoe lopen ze? Zijn ze mooi sound en loopt het allemaal soepel dan weet je dat hij fysiek waarschijnlijk goed in mekaar zit.

En als de hond sociaal en lief is is dat hele deel van de opvoeding ook al goed gegaan. Kan ik lekker na een paar dagen mijn nieuwe hond al aanlijnen om een lekker stuk te gaan fietsen en te spelen

Het hangt allemaal wel een beetje van het ras af. Als er hier een whippet komt dan wordt het een showhond en die komt dus wel met 7-8 weken omdat whippets nou niet de best gehouden en gesocialiseerde ras zijn als je dat niet zelf doet. Die moet dus eerder hier komen om op vers vlees op te groeiene en lekker open te worden Dat durf ik zelf wel. Met de Herder kies ik wel de hond waarvan ik denk dat de vorige baasjes het goed gedaan hebben behalve het opvoeden en trainen maar dat trek ik zelf wel recht.

Beau heb ik als pup en het voelde als een tweede kind, opletten, s'nachts om de drie uur naar buiten en het socialiseren. Het is een hond geworden waarmee ik kan lezen en schrijven. Jeda kwam met 7 maanden en mijn god wat een mormel was dat, ze was niks maar dan ook niks gewend. Poepen en plassen deed ze in huis, hoevaak ik ook met haar buiten liep. Dat heeft me erg onzeker gemaakt omdat ik de fout bij mezelf zocht. Toen heb ik besloten dat ik haar als pup van 8 weken ging beschouwen en alles opnieuw ging leren. Dat heeft geholpen, ze was snel zindelijk, durfde in het donker naar buiten en het strand vond ze geweldig met andere honden. Ze is nu bijna een jaar en de band tussen ons wordt sterker en we begrijpen elkaar steeds beter.

jidde schreef:Ik hoor heel veel mensen zeggen: voor mij geen pup meer
Ben ik de enige die een pup geweldig vind
Tuana is bijna 8 maanden en ik vind het zooo jammer dat ze alweer zo groot is. Tuurlijk is ze nu geweldig, maar een klein pupje vind ik nog steeds leuk

Wat denken jullie, nooit meer een pup of doe nog maar 10 pups?

Oh ik wil best nog wel weer een puppie erbij hoor, als ie dan oud genoeg is dan pleur ik hem wel weer mijn huis uit, zijn zat mensen die herplaatsertjes willen

Oh ik ben gek op puppiesssss, ik vind het geweldig als je dat ziet opgroeien.. tuurlijk is het druk en soms ook heel "eng" maar toch, ja super

Ik vind puppies ook ontzettend leuk, maar ben altijd weer heel blij als het toch weer gezond en wel groot is.

MARC_S schreef:Ik ga voor de volwassen hond en wel omdat ik die mooier vind. Als ik nu een nieuwe herdermiks zou willen hebben dan kan ik fijn snuffelen tussen allemaal potentiele honden voor mij op dierenasiels.com en daar staan de meest prachtige honden van 2 jaar op. Helemaal klaar om zo mee te nemen en aan de slag te gaan en er de droomhond van te maken.

Je kan dan ook zien of ze de goede kop hebben en of je op ze valt. Hoe lopen ze? Zijn ze mooi sound en loopt het allemaal soepel dan weet je dat hij fysiek waarschijnlijk goed in mekaar zit.

En als de hond sociaal en lief is is dat hele deel van de opvoeding ook al goed gegaan. Kan ik lekker na een paar dagen mijn nieuwe hond al aanlijnen om een lekker stuk te gaan fietsen en te spelen

Het hangt allemaal wel een beetje van het ras af. Als er hier een whippet komt dan wordt het een showhond en die komt dus wel met 7-8 weken omdat whippets nou niet de best gehouden en gesocialiseerde ras zijn als je dat niet zelf doet. Die moet dus eerder hier komen om op vers vlees op te groeiene en lekker open te worden Dat durf ik zelf wel. Met de Herder kies ik wel de hond waarvan ik denk dat de vorige baasjes het goed gedaan hebben behalve het opvoeden en trainen maar dat trek ik zelf wel recht.

maar is het niet zo dat je van het gedrag niet zo heel veel kunt zeggen als ze nog in het asiel verblijven?
na een paar dagen bij iemand thuis komt toch pas de ware aard naar boven?


(ik ben benieuwd hoe jij dit ziet )

Ca Cajuina schreef:Ik vind een pup ook erg leuk. Maar ben ook altijd weer blij als ze een maand of 6 zijn. Als alle honden weer volwassen zijn gaat de drang naar een pup meestal toch weer opkomen

idem

Belle was als pup echt heel makkelijk. Ze heeft nooit in handen gebeten, nooit iets gesloopt, ik kon eten op tafel of op het aanrecht laten liggen, ze kwam er gewoon niet aan, ze deed gewoon nooit iets stouts. Catootje is een heel ander verhaal, al het stouts dat je kunt bedenken, heeft Catootje ook al bedacht en gedaan. En toch zou ik het niet willen missen. Hoe lastig een pup ook soms kan zijn, ik vind ze geweldig leuk.
Chiva heb ik gekregen toen ze een maand of 8 was. Chiva was heel braaf en gehoorzaam, maar dat was vooral uit angst voor slaag. Als ze buiten je bereik was, was ze ook niet zo braaf. Het heeft heel lang geduurd voordat die angst eruit was en voordat ik een band met haar had. Ik heb dat met een pup toch eerder.

Puppiesssss, ben er gek van, de jongste is nu bijna 11 mnd, als ik de ruimte en geld had kwamen er nog veeeeel meeeeer
Als ze volwassen zijn zijn ze natuurlijk ook geweldig, maar dan moet ik ze wel vanaf pup hebben, weet niet hoe het komt maar een volwassen hond uit een asiel of iets dergelijks kan ik niet zo snel in me hart sluiten

Ik heb tot nu toe alleen nog herplaatsers gehad en dat vind ik erg leuk!!! Ooit wil ik het eens een keer helemaal mee maken dat puppy gebeuren. Het lijkt me soms heel moeilijk maar ook weer heel leuk om zo'n pup te zien opgroeien. Van volwassen honden vind ik het voordeel dat je er gelijk alles mee kan gaan doen, lang wandelen, fietsen, alleen thuis laten (ook niet bij alle volwassen honden), niet heel voorzichtig er mee te hoeven doen enz. Maar een pup wil ik sowieso een keertje mee maken.... maar dan wil ik er ook graag alle tijd voor hebben zodat je er volop van kan genieten en mee bezig kan zijn.

Elke leeftijd heeft zijn charme. Ben dol op pupsels vooral als je de groei naar volwasssenheid mag meemaken en zo de pupsel tot een leuke hond ziet vormen. Daarnaast oudere honden... volwassenheid, ouderdom, grijze haren....Tja...ik zou alles weer vanaf het begin mee willen maken.

little-wolf schreef:maar is het niet zo dat je van het gedrag niet zo heel veel kunt zeggen als ze nog in het asiel verblijven?
na een paar dagen bij iemand thuis komt toch pas de ware aard naar boven?


(ik ben benieuwd hoe jij dit ziet )

Ik vind van niet zelf. Als een hond open en aardig op je afkomt in het asiel trek je je eerste conclusie. Hij is niet bang voor vreemde mensen. Dan ga je wandelen en kijkt wat hij doet. Is hij voorzichtig of gaat hij lomp worden na een paar keer wandelen. Wordt hij lomp dan is het een moeilijker type dat eenmaal gewend misschien wel de neiging krijgt je uit te proberen. Wat is de houding? Hoog, zelfverzekerd, of wat lager en afwachtender?
Wat doet hij met andere honden los en aangelijnd? Wat doet hij na een paar keer wandelen als iemand anders resoluut en direct mij aanspreekt. Waaks, beschermend of open?

Op die manier kan je best gemakkelijk vrij veel te weten komen.

Als laatste zou ik na een paar keer wandelen willen zien of er herkenning en begroeting is (hoe? Druk of laag?) en of ik de hond mag aanraken aan zijn poten, neus en oren om te zien hoe "dominant""de hond is. Hoe moeilijker de hond hoe minder goed hij alles laat aanraken en betasten.

Dat zijn allemaal geen regels of zekerheden maar mijn gevoel zegt dat ik daar genoeg uit kan halen om te zien wat voor hond is zo'n beetje zal worden.

Verder kan je als de basis goed is een behoorlijke hoop bijschaven. De zaken die ik nu noem gelden dan dus vooral voor de grote herdermiksen ed die ik juist zo leuk vind. Daar moet ik wel zeker van zijn want je kan inderdaad een levensgroot probleem in huis halen als je niet op let

Ca Cajuina schreef:Ik vind een pup ook erg leuk. Maar ben ook altijd weer blij als ze een maand of 6 zijn. Als alle honden weer volwassen zijn gaat de drang naar een pup meestal toch weer opkomen

Hier sluit ik me voor 100 % bij aan

Inge O schreef:

Marie-Josée schreef:Nee natuurlijk ben jij niet de enige Ik vind niets leuker dan een pup opvoeden Als ze eenmaal volwassen zijn valt een deel van de uitdaging weg en zou ik meteen weer een pupje willen.Gelukkig heb ik een verstandige man..........

hier net zo, maar ik heb géén verstandige man . moéilijkkk :N: !

ik hou zoveel van het op zien groeien van puppies dat ik er het liefste een soort tijdklok met traploze instelling op zou willen hebben. en die zou ik dan op hééééééél traaaag zetten .

ik heb ontegensprekelijk ook een closere band met een hond die hier als puppie is begonnen - nog het meest uitgesproken met pupjes die ik hier heb zien geboren worden. dat vind ik eigenlijk niet kunnen van mezelf, maar het ís wel zo .

Dat heb ik ook hoor

Hoe enorm dol ik ook op Moritz ben, Kaya is gewoon m'n 'kindje'.
Ik heb een band met haar die ik niet had bij Nouschka (uit het asiel en 11 jaar gehad) en ook niet bij Moritz.
Vanaf dat ze 1 dag oud was heb ik haar gezien en meegemaakt. Als pupje van 8 weken heb ik haar omhoog gehouden en haar de wereld beloofd.
Elk karaktertrekje van haar ken ik, aan haar ogen zie ik exact wat ze van plan is of wat ze van me wil of hoe ze zich voelt.

Ik kan er ook niks aan doen en natuurlijk ga ik voor beide honden door het vuur en Kaya krijgt absoluut geen voorkeursbehandeling (in tegenstelling zelfs), maar met haar is het echt 4 poten en 2 handen op 1 buik.