Het HondenForum

deze foto heb ik even gepikt van je Yvonne!
wat is het toch een schatje hè.

Ik heb zelf 2 Grieken maar die heb ik vanaf pup.
Nu ben ik ook opvangadres en heb inmiddels de derde opvanger. Je staat echt versteld hoe snel ze zich aanpassen. De eerste was al een half jaar in Nederland dus die wist al het één en ander. De tweede is op straat gevonden toen ze net haar pups had gekregen. Toen ze bij mij kwam was ze een week of 7 á 8 van straat. Helemaal zindelijk en geen problemen mee gehad. Momenteel dus de derde opvanger en alweer heel makkelijk. Ook pas van straat gehaald. Zindelijk, heel aanhankelijk en luistert perfekt.
Natuurlijk gaat het niet altijd zo makkelijk maar ik vind het zo mooi om te zien dat ze zich zo snel aanpassen aan de nieuwe situatie.

Er zit wat mij betreft heel veel verschil in de buitenlandse honden. net als in de honden die uit Nederland komen.

Van mijn eigen honden uit het buiteland, heeft Dino gewoon normaal aangepast gedrag. Alleen is hij veel alerter, veel feller en veel meer gericht op eten en ontzettend slim. Maar ik weet niet of dat komt omdat hij uit het buitenland komt, maar ik vermoed wel dat honden zulke dingen ontwikkelen als ze voor zichzelf moeten zorgen en zwerven.
Hij is heel duidelijk in zijn houding naar andere honden.

Balou, is angstig, maar dat heeft meer te maken met een slechte socialisatie, en dat heb je bij honden uit nederland ook.

Desi is een drama geweest, maar kan nu redelijk uit de voeten. Ze is nu wel al twee jaar bij ons. Maar in het begin was het zo dat ik het eerste jaar echt heb overwogen of inslapen niet hondvriendelijker was. Nou heeft zij dus 9 jaar in een asiel gezeten in Spanje, en was ook niet echt geschikt om te verplaatsen, denk ik.

Buck is hier geboren, uit een buitenlandse moeder die drie dagen in Nederland was. Het effect van het gedrag van zijn moeder, die nu nog steeds na bijna 2 jaar ergens in een flat vertoefd, zonder ooit buiten te komen is er wel. Dus in zoverre gaat de invloed ook nog door.

Beer komt uit een "oeps"nestje van een collega van mijn man. Toen stond ik echt helemaal niet stil bij dingen als een stamboom enzo. Ondertussen heb ik veel bijgeleerd, maar waarschijnlijk zou ik Beer nu ook wel hebben genomen, want een hond is een hond bij mij. Waar hij ook vandaan komt. Dus op zich zou ik ook best een hond kunnen hebben uit een asiel. Of een rashond, of een mix, of een onherleidbare mix.

Van de opvangers die ik in huis heb gehad uit het buitenland, waren er een aantal die zindelijk waren en helemaal geen problemen hadden, maar ook honden die op de kasten klommen en tegen de ramen opvlogen en nooit aan een riem gelopen hadden. Dus er zit heel veel verschil in.

Baily schreef:Desi is een drama geweest, maar kan nu redelijk uit de voeten. Ze is nu wel al twee jaar bij ons. Maar in het begin was het zo dat ik het eerste jaar echt heb overwogen of inslapen niet hondvriendelijker was. Nou heeft zij dus 9 jaar in een asiel gezeten in Spanje, en was ook niet echt geschikt om te verplaatsen, denk ik.
.

ja dat ligt aan de naam he




maar wat veel leuke verhalen zeg het is bijna allemaal positief

twinkeltje schreef:

Baily schreef:Desi is een drama geweest, maar kan nu redelijk uit de voeten. Ze is nu wel al twee jaar bij ons. Maar in het begin was het zo dat ik het eerste jaar echt heb overwogen of inslapen niet hondvriendelijker was. Nou heeft zij dus 9 jaar in een asiel gezeten in Spanje, en was ook niet echt geschikt om te verplaatsen, denk ik.
.

ja dat ligt aan de naam he

Wij hebben diverse Galgo's uit Spanje en ook een opvanger gehad.

Molina was 8 jaar oud en kwam direct uit het asiel in Spanje. Ze was wel wat bang in het begin, maar liep braaf mee aan de riem, was helemaal zindelijk, ging braaf mee in de auto en kon goed alleen thuis blijven. Los lopen kon ze na zo'n 8 weken. Vreemde mensen moet ze nog steeds niets van hebben, maar voor ons is ze een schat. In het begin was ze wel wat afstandelijk, maar nu al lang niet meer. Wel zie je soms in haar ogen dat er zich toch heel wat in dat koppie afspeelt, ze heeft heel wat meegemaakt.

Herido was 3 jaar en kwam uit een pleeggezin. Hij was wel bang, maar dat is snel bijgetrokken. Wel kan hij nog wat bangig zijn naar vreemde mensen, maar ook dat verbeterd nog steeds. Hij was ook meteen zindelijk, kon mee in de auto en alleen thuis blijven e.d. en liep na zo'n 8 weken los. Sinds een jaar zit ik met hem op cursus en dat gaat ook heel goed. Herido is alleen verzot op eten, dus je moet altijd op letten dat je niet iets laat staan.

Ondanks dat beide honden angst voor (vreemde) mensen hadden hebben we nooit problemen gehad om ze te benaderen. Bij de dierenarts zijn ze ook beiden goed te behandelen, ze laten alles toe. Eigenlijk zijn het probleemloze honden, alleen vreemde mensen vinden ze niet altijd even leuk, maar ze reageren nooit agressief.

Rowana was onze pleeghond. Zij was ong. 5 jaar en kwam direct uit de opvang in Spanje. Zij was helemaal niet bang voor mensen en liep zo op iedereen af. Het enige dat we haar moesten leren was traplopen, want dat durfde ze niet. Verder een hele makkelijke hond.

Kim is onze laatste aanwinst. Zij heeft na aankomst in Nederland een week in de opvang (kennel) in Nederland gezeten. Hele lieve hond en helemaal niet bang voor mensen. Ze is het liefste bij je in de buurt en wordt graag aangehaald. Binnen twee weken kon ze los in het bos. In huis is ze ook heel braaf. Ze heeft één keer op de salontafel gestaan, maar daarna niet meer. Verder ook een probleemloze hond.

Mijn algemene ervaring met buitenlandse honden (Galgo's) is dat het hele makkelijk, probleemloze honden zijn. Zeker de honden die niet zo erg mishandeld zijn en die dus niet bang voor mensen zijn. Ze zijn heel vriendelijk en makkelijk in de omgang. Echte problemen heb ik nog niet met ze ondervonden. Ze zijn allemaal ook sociaal naar andere honden en kunnen goed met onze katten samen. Ik zou me geen andere honden kunnen wensen.