Het HondenForum

Eline* schreef:

antoinette schreef:Tja,echt kl*te,donderslag bij heldere hemel Ik zie er wel tegenop donderdag. Ze was vandaag pas weer hersteld van al het gedoe en de angst van vrijdag en nu mag ik donderdag weer niet bij haar blijven. Ik heb het nog een keer geprobeert maar het is ziekenhuis beleid Voor Pipo maakt het helaas wel degelijk uit of ik er ben of niet. Hopelijk voorlopig de laatste keer...

Waarom mag je er niet bijblijven? Ik ga altijd erg op mijn strepen staan eerlijk gezegd..mijn hond, dus ik blijf erbij. Ik betaal hun voor hun diensten en zolang er niet geopereerd wordt met een hond volledig onder zeil krijgen ze mij er gratis bij.

ik sta er zelfs bij als er wel algehele narcose is...hup gewoon op je strepen staan!!

bij ons komt het ook regelmatig voor dat er mensen bij hun hond/ kat blijven...wat ik overigens helemaal begrijp. Maar vaak is het wel zo dat hond/ kat meer en makkelijker alles toe laat waneer de eigenaar er niet bij is. Maar in dit geval was het dus flink stressie

Sterkte!!

Zo en weer een ronde achter de rug! Deze keer een andere (oudere) arts dan de vorige keer. De bloedstolling was goed dus de punctie mocht gedaan worden. Eerst werd er met een slangetje wat zoutwateroplossing in de darmen gespoten. Na 20 minuten gingen ze dan bloed afnemen en daar konden ze de concentratie amoniaken dan aan aflezen. Weer gevraagt of ik bij de echo mocht blijven. In eerste instantie nam de radioloog haar toch zelf mee,op de arm. Dat strafte Pipo direkt af door het binnen 20 meter helemaal onder te poepen En hé verdomt,toen mocht ik ineens wel mee De radiologiekamer was donker en warm en er wer voorzichtig gepeilt of ik tegen spuiten kon,dus ik zeg heel stoer: ja hoor,ik ga echt niet liggen ofzo Goed,mocht ik het ineens toch heel warm krijgen of me gek voelen dan moest ik dat maar aangeven want het zou een beetje vervelend zijn als je tijdens het onderzoek ineens een bons hoorden. Nou ik heb het niet gered tot de naald stoere ikje kreeg het inene verdacht warm en m'n knietjes deden ook wat raar,dus heb ik de eer aan mezelf gehouden en ben zelf naar de gang gegaan Pipo protesteerde heel even toen ik wegliep maar heeft zich keurig gedragen daarna. Ik zat me in de tussentijd gepast te schamen op de gang. De uitslag van het genomen biopt krijgen we volgende week donderdag pas,dan kunnen we een speciaal nummer bellen tussen 17.00 uur en 17.45. Wel zaten de amoniaken op het maximaal meetbare hetgeen betekent dat er bloedvaten(een hoop) om de lever heen lopen. We hebben voor 10 dagen plastabletten meegekregen en prednoral om de behandeling alvast te beginnen,maar volgens deze oudere arts is de situatie absoluut nog niet uitzichtsloos :feest: Toen ik op m'n recept stond te wachten kwam de arts van vorige week net binnenlopen en die kwam meteen naar me toe om te vragen hoe het gegaan was en die heb ik wel even aangesproken op het verschil van benadering. Kreeg ik behalve dat het om een zeer ernstige leveraandoening gaat,niet echt een reactie op. De heren zijn het niet met elkaar eens lijkt het wel Al met al ben ik dus best positief al begrijp ik dat de uitslag van het biopt nog wel voor nare verrassingen kan zorgen.

Jeetje Antoinette, wat een toestanden! Natuurlijk hoop ik dat het goed afloopt en dat ze nog wel even mee mag. Heel veel sterkte en beterschap!

Wat een toestand Ik zal uiteraard ook hard duimen dat het meevalt

Hoi Antoinette,
Wat een toestand Hopelijk komt het allemaal goed.
Mijn teckeltje is onlangs in Utrecht met succes geopereerd aan een levershunt en ik ben heel tevreden over de artsen daar; zij zijn heel kundig. Probeer er maar vertrouwen in te hebben, volgens mij kan je hond niet in betere handen zijn.
Sterkte, Loti