Ik ben het hier eigenlijk wel een beetje heel erg met Eline eens. Of je er over wilt discussiëren of niet maakt niet uit: als je toestaat dat de kinderen de hond zien als een stuk speelgoed, dan creëer je probleemgedrag bij de hond, hoef je niets voor te doen. Een hond hoeft ook niet alles te pikken van anderen, hoe laag ze in de rangorde ook staan (de underdog daargelaten).valencia schreef:Jeetje, wat een reactie, ik ga echt niet met jou discusieren "hoe ik in mijn opvoeding sta". Ik vraag hier om een mening omdat naar mijn inzien hier mensen zijn met meer ervaring met honden opvoeding dan ik. Voor kinderopvoeding zijn er andere forums, ik zeg toch niet dat ze hem slaan ofzo, de puppy is er net een paar dagen en de kinderen willen hem soms, heel rustig, even op schoot, net als ik dat doe, en dat laat ze niet toe bij hun maar wel bij mij, het is niet zo dat ze haar wild oppakken, ze doen er heel lief en zacht mee, bovendien zijn de jongens al 8 en 9, dus geen onbesuisde peuters, én ik ben er altijd bij.
Op de vraag hoe oud de puppy is, ze is zo`n 10 weken, nog heel klein dus, en pas drie dagen bij ons, ze doet het vreselijk goed verder zoals ik al zei, ik wilde alleen vragen hoe ik dit het beste kan aanpakken voordat het een probleemgedrag wordt.
Valencia
Als je je kinderen wilt leren omgaan met de hond én tegelijkertijd mogelijk probleemgedrag van de hond wilt uitvlakken, dan zul je regels moeten opstellen. "Dat hoort nu eenmaal bij de kinderen" is leuk, maar geldt niet als het om andere levende wezens gaat. Laat de pup gewoon de pup zijn, hij hoeft echt niet op schoot genomen te worden om er beter van te socialiseren. Deze periode is belangrijk (angstfase). Het laatste wat je dan moet hebben zijn een stel kinderen die de hond angst aanjagen. Hoe goed ze het ook bedoelen. En ook kinderen van 8 en 9 kunnen behoorlijk onbesuisd zijn, dat is heus niet alleen aan peuters voorbehouden. Dat wil niet zeggen dat ze gemeen of expres lomp zijn, dat kan gewoon zo zijn. Als ouder ben je er echter voor om ze te leren hoe ze met de hond moeten omgaan en ook dat ze de hond met rust moeten laten indien de hond dit niet wil.
Trouwens... ik neem aan dat ook de kinderen, jij en anderen (inclusief ondergetekende) een voorkeur hebben voor personen door wie we aangeraakt willen worden. Het zou zomaar kunnen dat de hond dit ook heeft. Dat is toch helemaal niet erg? Het beestje is uit z'n nest gehaald, uit z'n bekende omgeving en direct werd er al met hem (of haar) gesjouwd, zonder écht de kans te krijgen om aan de nieuwe omgeving en medebewoners te wennen. Daar zou ik ook niet vrolijk van worden, denk ik.
Verder schreef Bakkie dat kinderen altijd een lagere rang hebben dan de hond: zolang de hond nog pup is, staan de reeds aanwezige en wat oudere kinderen boven de hond. Maar... een hond wordt sneller volwassen dan kinderen. Voor kinderen creëer je een "afhankelijke hogere rang" als ouder zijnde, maar zodra de ouders uit zicht zijn, zal de hond dus in zijn/haar ogen de ranghogere zijn. Mét het recht om te corrigeren waar de hond dat nodig acht. Alleen al daarom zou het beter zijn dat je de kinderen zo snel mogelijk aanleert hoe de combinatie kind/hond het beste kan werken.
Ze zit Miep dus al groot te kijken 
, maar vandaag kwam ze erachter dat Miep ook langs haar kan lopen zonder in haar staart te bijten en toen zei Amber: "Pa Miep is al volwassen aan het worden, want ze wil niet meer in mijn staart bijten". Dus ik geloof dat het al een beetje lukt 
Pupjes bijten en grommen..is heel gewoon hoor! 
Moeders grijpt wel hard in 