Honden adopteren uit het buitenland

[Sam!]

Wat een aparte verschijning (daar houd ik wel van) en wat een lieve 'oor'opslag.
Hij ziet er nog jong uit, hoe oud is ie?
Het is wel heel iets anders dan een Beagle, maar ik kan me voorstellen dat je voor h'm gevallen bent.

Succes met wachten....

[twinkeltje]

wat een leukert

[jeannie]

Mijn Beagle Dwight is er al bijna 3 jaar niet meer
Ik had eigenlijk niet gedacht dat ik ooit weer een hond zou nemen, ik had zo'n verdriet toen hij overleed.
Maar de laatste maanden was ik er toch weer klaar voor en zag ik er heel erg naar uit weer een hondje te nemen. Ik heb toen op verhuisdieren gekeken en daar kwam ik hem tegen en hij heeft een bepaalde blik in zijn oogjes, iets heel liefs. Toen was ik verkocht hihi.
Hij is nu 5 maandjes oud, deze foto is van een paar weekjes terug.

[kathy]

Wat een leukerd!!!!

[blondie]

Wat een aansprekende hond! Snap dat je voor die uitstraling bent gevallen!

Verdrietig van Dwight, dat hakt er vaak flink in hé

Maar fijn dat er weer ruimte is in je leven voor een nieuw maatje!

Hij is wel licht, en ook zijn oren. T.z.t. wel even goed aankijken wat dat doet met felle zon. Ik had een kat met witte/roze oorschelpen DA waarschuwde met toen hij jong was voor de zon. Ik dacht toen wat overdreven, maar soms moest ik echt wel wat opsmeren/zonnebrand, omdat zijn oren gevoelig waren voor verbranding.

[jeannie]

Bedankt voor de tip

[Sam!]

Ik heb er toevallig net een geadopteerd uit Portugal. Hij komt 23 april.

Nog één nachtje slapen.
Vergeet niet om een topic te openen

[jeannie]

Ja jippie Heb er echt zo naar uit gezien

[twinkeltje]

Ja wachten duurt lang

[Tony]

Ik vang zelf dus ook al enkele tientallen jaren op. Voorheen vanuit mijzelf (en ook destijds vanuit mijn werk als hondengeleider), maar de laatste 3 á 4 jaar alleen via een stichting. Tot nu toe heb ik over het algemeen de niet, of moeilijk te herplaatsen honden gekregen die bij nader inzien allemaal binnen de 3 á 4 weken geplaatst zijn.
Naar mijn mening wordt er vaak veel te 'krampachtig' gedaan met buitenlandse opvangers, alsof ze continue 'bemoederd' moeten worden vanwege hun (vaak vreselijk) verleden, terwijl je daardoor vaak het probleem in stand blijft houden, je bevestigd dan continue zijn/haar angsten. Des te 'normaler' je met ze omgaat, des te sneller 'ontdooien' ze, althans dat is mijn ervaring door de jaren heen.
Het meest opvallende aan buitenlanders vind ik altijd de onderlinge omgang, ze zijn vaak zonder uitzondering enorm sociaal met elkaar (en dan vanuit regio Spanje de makkelijkste, dan de Grieken en tenslotte de Oostblokkers, deze laatste bijv. Roemeense honden, zijn vaker iets temperamentvoller).
Overigens bevestigen uitzonderingen ook hier wel de regel maar indien honden dusdanig getraumatiseerd zijn dat ze nauwelijks een normaal leven kunnen leiden dan vind ik dat je ze dat niet moet aandoen, je kunt ze dan beter hun rust geven...
Vanwege mijn eigen ervaringen kan/zal ik dan ook altijd een buitenlander adviseren, tenzij men natuurlijk op zoek is naar een specifiek ras of type.

Daarnaast heb je tenslotte ook diverse 'type' stichtingen...(althans, zo zie ik het)
- Stichtingen die het er schijnbaar om te doen is om zoveel mogelijk honden te herplaatsen, deze zijn vaak ook minder strikt in hun eisen.
- Stichtingen die enorm streng in plaatsingsbeleid zijn en ook veel van adoptanten eisen. Deze halen ook vaak best getraumatiseerde (of lichamelijk beschadigde) honden naar Nederland die nauwelijks een kans op een normaal leven hebben (hier worden ook vaak hoge bijdragen gevraagd om de zoveelste zwaar getraumatiseerde of gewonde hond erbovenop te helpen terwijl je die honden daar vaak echt geen plezier mee doet én je voor dat geld meer honden kunt helpen die wél goede vooruitzichten hebben.
- Stichtingen die juist heel bewust díe honden naar Nederland laten komen die zonder veel problemen herplaatsbaar zijn en die hier ook makkelijk kunnen aarden en meedraaien.

Dit is hem nog in de opvang:

Wat een leukerd ! Ben benieuwd naar nieuwe foto's !

[Truus01]

Op zich niks ten nadele van de mensen die het doen, want je lijkt een hond te redden.
Maar...
Er zitten (of zaten, pre-corona) genoeg honden in de Nederlandse asiels, waarom dan een hond uit het buitenland halen?
Ook is het ondertussen in het buitenland bekend is dat 'wij' honden wel willen en dat ze bewust honden fokken om in die asiels terecht te laten komen. Er wordt misbruik gemaakt van het feit dat 'wij' de honden uit die asiels laten overkomen.
Er zal vast ook wel goeds tussen zitten, en de stichtingen die ertussen zitten proberen ook goed te doen, maar door dit te promoten en dieren uit die asiels te halen, houdt je het in stand, ipv dat het onderliggende probleem wordt aangepakt.

Onderliggende problemen zoals hoe er wordt omgegaan met de jachthonden, Galgo's en Podenco’s, in Spanje. (https://www.spanjevandaag.com/03/12/202 ... et-spanje/)
Of de zwerfhonden in veel landen.

Dus je denkt dat je een hond redt, en 'nu' doe je dat ook, maar je houdt daarmee wel het probleem in stand en redt (meer) toekomstige honden er dus juist niet mee.

[Fotogravinnetje]

Op zich niks ten nadele van de mensen die het doen, want je lijkt een hond te redden.
Maar...
Er zitten (of zaten, pre-corona) genoeg honden in de Nederlandse asiels, waarom dan een hond uit het buitenland halen?
Ook is het ondertussen in het buitenland bekend is dat 'wij' honden wel willen en dat ze bewust honden fokken om in die asiels terecht te laten komen. Er wordt misbruik gemaakt van het feit dat 'wij' de honden uit die asiels laten overkomen.
Er zal vast ook wel goeds tussen zitten, en de stichtingen die ertussen zitten proberen ook goed te doen, maar door dit te promoten en dieren uit die asiels te halen, houdt je het in stand, ipv dat het onderliggende probleem wordt aangepakt.

Onderliggende problemen zoals hoe er wordt omgegaan met de jachthonden, Galgo's en Podenco’s, in Spanje. (https://www.spanjevandaag.com/03/12/202 ... et-spanje/)
Of de zwerfhonden in veel landen.

Dus je denkt dat je een hond redt, en 'nu' doe je dat ook, maar je houdt daarmee wel het probleem in stand en redt (meer) toekomstige honden er dus juist niet mee.

Nee, er zaten niet genoeg leuke, plaatsbare honden in de asielen in Nederland. Dat is juist het hele probleem. De asielen zijn gevuld (en niet vol) met honden die niet makkelijk meedraaien in de maatschappij. De makkelijk plaatsbare hondjes waren al weg voor ze online kwamen. Maar als je niet op een bully-type, herder of stafford zit te wachten, en ook geen echte senior wilt, heb je in het asiel tegenwoordig vrijwel geen keus, als er al een hond is die niet tot 1 van die types behoort.

[Truus01]

Nee, er zaten niet genoeg leuke, plaatsbare honden in de asielen in Nederland. Dat is juist het hele probleem. De asielen zijn gevuld (en niet vol) met honden die niet makkelijk meedraaien in de maatschappij. De makkelijk plaatsbare hondjes waren al weg voor ze online kwamen. Maar als je niet op een bully-type, herder of stafford zit te wachten, en ook geen echte senior wilt, heb je in het asiel tegenwoordig vrijwel geen keus, als er al een hond is die niet tot 1 van die types behoort.

Onzin:

Ja, het klopt, het merendeel is wel bully, herder, of stafford en ja, het merendeel is wat ouder.

Maar als je een specifiek ras wilt en een puppy, dan ga je toch naar een fokker en niet naar een buitenlands asiel?!
En dat honden in de NL asiels niet makkelijk meedraaien in de maatschappij is al helemaal onzin. Tuurlijk zullen die erbij zitten, maar veel ook niet.

Blijkbaar vertoond momenteel 15% agressief gedrag naar andere honden, aan de lijn...
En juist bij buitenlandse honden, weet je niet hoe ze zijn en vaak eerder een rugzakje hebben (zoals meer in dit draadje wordt gezegd). Al ken ik ook goede honden uit het buitenland hoor. Maar ook meer mindere, vooral angstige honden.

En dan nog, al dit, als je een hond uit het asiel uit het buitenland haalt, haal je de onderliggende problemen van waarom en hoe die honden in de asiels komen niet weg en houdt je dat probleem juist in stand. Want de oplossing is dan niet het probleem oplossen, maar de honden aan buitenlanders kwijt kunnen, meestal tegen betaling...
Je redt nu één hond, maar brengt vele toekomstige honden in de problemen.

En dat doet degene die een hond uit het buitenland haalt niet bewust. De tussenliggende stichting bedoelt het goed en zal zeggen dat je iets goed doet, maar uiteindelijk is het probleem niet weg.
De bewustwording daarvan mag wel wat hoger. Dan beter naar een Nederlandse fokker voor een passend hondje, als er in de NL asiels niks geschikts voor je is.

[twinkeltje]

De keren dat ik in asielen zocht was er echt niks en ze hebben net zo goed problemen als een hondje uit het buitenland.
Ik denk dat je gewoon een goede stichting moet hebben

Hier waren alleen maar herders of mixen en of bultachtige leuke honden maar niet geschikt voor mij

[Truus01]

Ik denk dat je gewoon een goede stichting moet hebben

Nogmaals, wat vooral mijn punt is, dat ook stichtingen, met het halen van honden uit het buitenland het onderliggende probleem in stand houden.
Hier mag men zich gewoon wat meer bewust van zijn. Je doet één dier goed, maar zoveel meer dieren niet.

[Fotogravinnetje]

Dat is dus precies mijn punt: leuke, makkelijk plaatsbare honden van het type jachthond of gezelschapshond vind je nauwelijks in asielen in Nederland, want die zijn al geplaatst voor je weet dat ze in het asiel zitten. De honden die in het asiel zitten, zijn niet slecht aangepast aan de maatschappij omdat ze in het asiel zitten, ze komen er niet uit omdat ze niet soepel binnen onze maatschappij passen. En ja, dat heeft ook sterk met het type hond te maken en dat type past niet bij mij (en dat geldt voor heel veel mensen). Als je kijkt naar wat men gemiddeld zoekt in een herplaatser, dan vind je dat niet in een Nederlands asiel, maar vaak wel via een goede (!) stichting in het buitenland. Ik kies inderdaad zelf liever voor een pup van een specifiek ras, maar daarmee val ik sowieso buiten de doelgroep voor ofwel hond uit het asiel ofwel hond uit het buitenland. Daarbij is er echt nog ruimte in de Nederlandse asielen in nog veel meer honden op te vangen (hoewel je inderdaad een jaar geleden op een gegeven moment had dat bepaalde asielen vol zaten, terwijl anderen gewoon helemaal niets hadden zitten, maar die eersten kwamen in de krant en die laatsten hoorde je eigenlijk niets van). De bewering dat Nederlandse asielen vol zitten en dat je daar dus genoeg keuze zou hebben voor een herplaatser is (al meerdere keren) ruimschoots ontkracht. Er zitten wel heel wat honden die lastig te plaatsen zijn en, als de asielen inderdaad vol zouden zitten, de plaats bezet houden voor de kansrijkere honden.
Zoals Sam! al aangeeft: er zijn ruwweg 3 soorten stichtingen. 2 van die soorten zijn in mijn ogen niet verstandig bezig. Maar die laatste soort die hij noemt, kan ik alleen maar toejuichen: die kapen klanten weg van de broodfokkers waarbij ze ook nog eens daadwerkelijk honden helpen, zowel de honden die ze plaatsen als de honden (die er toch al zijn) die nu hun plekje in het asiel in het buitenland kunnen innemen. Hun aandeel mag van mij nog een heel stuk groter worden, want nog steeds is het percentage dieren dat bij broodfokkers vandaan komt het grootst en daar wordt toch het meeste verdiend ten koste van de dieren

[ranetje]

Mijn ervaring is ook dat goed plaatsbare honden in Nederlandse asielen al geplaatst zijn voor je tot 3 kan tellen.
Dat je mooie honden laat zien Truus01, wil niet zeggen dat die geen rugzakje hebben.

Kan je op een of andere manier bewijzen dat er speciaal zou worden "gefokt" voor de asielen elders?
Ik denk n.l. dat die beschuldiging niet klopt.
Overigens heb ik zelf nog nooit een hond uit een asiel gehaald, niet in Nederland en niet uit het buitenland, maar veel vrienden van mij wel

[miemot]

Hier geen al te goed beeld van stichtingen, al wil ik ook niet veralgemenen, er zullen er zeker ook zijn die het goed voor hebben en het ook echt goed doen.

Voorbeeld van verstandelijk beperkt koppel dat ik ken. Zit nu aan hond nummer drie van dezelfde stichting. Eerste lukte niet na een paar weken (beet naar de man), stichting is hem komen terughalen en hebben hem opnieuw 'herplaatst', nieuwe uitgekozen, zelfde verhaal ongeveer, weer herplaatst via stichting. Nu hond nummer drie (en dat lijkt eindelijk goed te gaan gelukkig).

Intussen hebben ze wel elke keer opnieuw 350 euro betaald voor die honden (en de stichting heeft dat bij ook bij de nieuwe eigenaars opnieuw geïncasseerd natuurlijk). Niemand bij die stichting die even nadacht of deze mensen wel geschikt zijn om überhaupt een hond te houden (zijn ze dus niet echt en al zeker geen hond met een rugzakje).

Er zullen zeker verhalen zijn van herplaatsingen die wel goed gaan en stichtingen die het wel goed bedoelen, maar ik ben er wat huiverig voor. Van een stichting zal er hier dus nooit eentje komen. Van het asiel zou ik op termijn aandurven, als ik niet dagelijks kleine kinderen over de vloer had. Dat durf ik toch niet goed aan. Voorlopig heeft dus een (goed en bewust) gefokt pupje de voorkeur.

[blondie]

Ik blijf zeggen dat ik mazzel heb gehad. Dacht dat ik een hond van een stichting haalde, maar bleek particulier achteraf. Voor het ja zeggen kregen we ook beelden, dat wilde ik sowieso graag om een beeld van haar te krijgen, ook met de hond(en) in het gastgezin. Ik wilde een inschatting proberen te maken of zij een match met onze eigen hond zou kunnen zijn, en uiteraard met ons. Vertrouwde op mijn intuïtie en inschatting, en mijn vriend vertrouwde weer op mij daarin.
En vanaf moment dat we besloten ervoor te gaan kregen we foto's en video's doorgestuurd van haar en de leefomgeving.
halverwege december ja gezegd, en ze zou eind januari pas onze kant op komen.
Helaas een behoorlijk slechte start, omdat op de video's totaal niet was te zien hoe mager ze was en ze dus feitelijk een aandoening bleek te hebben. Vrouw die haar naar Nederland haalde was ook behoorlijk geschrokken wat ze aantrof aan hond.
In begin verliep alles echt redelijk chaotisch, ook in huis met kennis maken en bepaald gedrag. Maar toen bij mij de knop omging, en we er voor gingen was het gaan met de banaan en qua karakter blijkt ze alles, én meer! te zijn dan we hadden durven dromen.
Een maand bij ons feb 2021, toen was ze al een paar kilo aangekomen.

En nu, April 2022


Vrouw destijds snapte dat het totaal ons overrompelde, we moesten dieetpatroon en pillen geven en diagnose daar gesteld was dat ze zou herstellen. Maar dat bleek niet zo te zijn. We hebben nooit het andere bedrag meer hoeven te betalen wat we na aankomst nog over zouden maken, puur omdat zij ook hoorde dat we hier behoorlijke dierenartskosten hadden omdat ze dus echt een chronische aandoening bleek te hebben.

Maar goed, het is stabiel met de juiste voeding en ze is gewoon fantastisch.

Maar destijds kijken bij een pup die in Nederland in asiel was via een stichting, en ook zij deden het met de beste bedoelingen. Maar het was totaal geen match. En eigenlijk werd gezegd dat we het toch maar beter moesten proberen want in een andere omgeving zou het wellicht anders gaan. Kijken was meenemen feitelijk , ben zo blij dat we dat toen niet hebben gedaan want ik zag dat echt niet goedkomen in onze woonomgeving en in combi met Aki.

[blondie]

In de asiels hier in de omgeving zijn de gemakkelijke honden zo weg. Of worden niet eens aangeboden omdat er al een database is van mensen die specifieke honden zoeken en dan in aanmerking komen.
Wat er hier zit is o.a. een mechelteefje wat onder het jaar daar al is gebracht. Maar blijkbaar dus zo moeilijk in de omgang dat ze er nu 2 jaar later nog zit.
En ook een kruising herder staff, zit er ook al bijna 2 jaar.

En als ik naar Chara kijk, nogmaals lot uit de loterij ze is zo vrij en onbevangen, totaal geen angstissues o.i.d. en mijn eerste 2 honden heb ik overgenomen van mensen uit Nederland.
Met Bluf de tweede had ik moeite om haar 'in gareel" te krijgen.. maar was ook de liefheid zelve, en Finn en ik hadden zo'n klik met elkaar dat dat zo heeft moeten zijn destijds.
Als ik bepaalde types in asiel Nederland aangeboden zou zien, of via herplaatsingsites zou ik niet schromen. Als het goed voelt voelt het goed.

Maar dame Chara was eigenlijk ook al vanaf moment 1 wel goed gevoel, maar door de drama eromheen zag ik het de eerste week niet goed. Nu is het 2 handen op een buik, en zeker ook mijn vriend is gek met haar. Hij twijfelde echt want het liefst wil hij écht een pup van jongs af aan opvoeden en om zich heen hebben.
Ik merk dat ik daar anders in sta, domweg om mijn band met Finn en Bluf (en Jol) die op wat oudere leeftijd bij me kwamen echt goed en sterk was. En ik ben blij dat ook Chara mijn vriend heeft laten inzien dat een band niet alleen ontstaat door van jongs af aan met elkaar te groeien, maar dat ook een wat oudere hond nog prima in staat is om die verbintenis met je aan te gaan, en andersom