Het HondenForum

Zinodo schreef:

Cleva schreef:
In dit huis kunnen we dat gewoon zelf onthouden.

Ik zat er al op te wachten en ik kan niet de enige zijn

Nee

Ik weiger in principe ook om vanalles te moeten scheiden als ik ga werken. Kun je niet lief met de ander als ik er niet bij ben, dan pas je sowieso niet in de groep en dan wordt er herplaatst. Niet als straf, maar omdat dat gewoon de diervriendelijkste oplossing is. Gelukkig nog nooit meegemaakt.
De enige reden om te scheiden is dat ik volle reu/volle teef heb. Dus op dit moment zit ik er wel als een havik bovenop.

Net toen ik dacht dat het wel oké zou zijn, vond Tosca het gisterenavond laat nodig om toch nog even ruzie te maken over een kussen. Zij lag op het ene, Charlie mocht niet op het andere. Met ruzie bedoel ik grommend er op duiken, blaffen. Charlie werpt zich dan piepend op z'n rug, nu greep ik in, maar als ik dat niet doe, is het akkefietje met minder dan tien seconden over. Hoe erg is dat?
In mijn mensenogen is dat zielig voor Charlie, maar is dat ook zo? Hij is daarna niet bang voor haar, gaat gewoon weer bij haar liggen even later. Of valt dit (voor sommigen van jullie) onder echt niet samen kunnen? Hij is nu zes maanden, wat als hij er tegenin gaat als hij ouder is?

Even voor de duidelijkheid, ik háát die poster.

Het enige beetje acceptabele alternatief zou deze zijn.

Herkenbaar. Heb daar een paar jaar geleden een topic over geopend.
Ik accepteer het niet. Tosca hoeft niet te regelen waar Charlie wel of niet ligt. Mocht dat nodig zijn, dan doe jij dat. Het is niet fijn voor Charlie en het risico bestaat dat ze dat gedrag gaat uitbreiden op andere terreinen.
Ondanks dat heb ik ze wel altijd samen gehad als ik weg was.

Ik heb haar ook direct aan de andere kant van het hekje gezet, ja. Hoe is het nu na een paar jaar bij Alfil en Lily?

Ik ga vanmiddag een constructie maken waaraan ik de camera kan ophangen zodat ik kan meekijken.

Marlett schreef:Ik heb haar ook direct aan de andere kant van het hekje gezet, ja. Hoe is het nu na een paar jaar bij Alfil en Lily?

Ik ga vanmiddag een constructie maken waaraan ik de camera kan ophangen zodat ik kan meekijken.

Alfil en Lily gaan goed! Het kwam steeds minder voor dat Alfil zo uitviel tegen Lily. Ik zag het meestal van tevoren aankomen en dan kon ik Alfil van tevoren corrigeren en uit zijn spanning halen. Op een gegeven accepteerde Lily het ook niet meer en reageerde ze heel fel op zo'n sporadische uitval. Zonder bloed, zonder gaten weliswaar, maar dan moest ik haar er wel aftrekken. Maar goed, dat is maar een paar keer voorgevallen en nu is het gewoon al heel lang rustig.

Herkenbaar, toen Aki pup was had Jol ook de neiging om soms "ineens" dingen zich toe te eigenen. Ook zaken die haar normaliter niet boeiden. Als ze echt ging liggen bewaken en zelfs uitviel als Aak niet eens de intentie had om haar richting op te komen of uberhaupt te kijken, dan grepen we in.
Ook eigenlijk nadat ik het 2x zag gebeuren, daar had ik geen trek in dus heb ik haar daarop aangesproken en het object weggehaald.
Was overigens voor ons wel herkenbaar gedrag, omdat zij dit bij Bluf (volwassen herder, en Jol zelf was ook dezelfde leeftijd) in het begin ook sterk deed wat erg veel spanning gaf. Pas toen na reacties van hier o.a. men zei toch wel in te grijpen werd het voor de honden en voor ons een stuk helderder en rustiger.

Toen Aki volwassen werd/ouder werd pikte hij niet altijd alles meer van Jol. Het is hier dan wel gebeurd dat hij ineens terug grauwde en haar even terug op de plek zette. Wat dan vervolgens wel door haar werd geaccepteerd omdat zij ook niet geheel achterlijk was, Aki was veel sterker dan zij.
In bepaalde mate was dat ook wel goed, het was voornamelijk als zij dus écht uitviel terwijl Aak ook toen hij ouder werd niet eens naar haar en het object keek.
Verder leefden ze prima met elkaar onder een dak. Was er genegenheid, en kluiven konden we hier gewoon wel laten liggen.
Jol verstopte ze her en der, waarna Aki ze in een mum van tijd weer gevonden had, maar ze ruilden hier de botten.
Dat ging overigens volgens een bepaalde routine en daar nam Jol dan wel het voortouw in

Voor zover wij weten is het 1x voorgekomen dat tijdens onze afwezigheid Aki en Jol onenigheid hadden. Maar geen gewonden, en ook geen angst voor elkaar daarna. Wel hadden ze hier in huis ook wel de ruimte om elkaar niet in de weg te liggen. In het vorige huis met de andere honden trouwens ook. Voldoende plekken waar als ze even geen zin in elkaar hadden om te gaan liggen in diverse ruimten.

Dat uitvallen was dus al een poosje niet gebeurd, toevallig vorige week toen ik boven was, maar verder ben ik het gelukkig ten eerste al vaak voor en ten tweede heeft Tosca al minder de behoefte om ergens een punt van te maken. Ze is ook met een kuchje of een 'Tòs...' al uit het geloer te halen. Wat ik trouwens heel grappig vind, is dat Charlie soms Iets Stouts doet en dat ze ons dan begint aan te kijken zo van "ga effe opvoeden ofzo". Ze gaat dan ook in haar mooiste zit zitten.

Goed om te lezen dat het bij anderen ook zo is geweest. Ik zag al allerlei doemscenario's met herplaatsen voor me enzo.

Ik ga ze voorlopig korte periodes (boodschap, kinderen van school halen) met de camera eens bij elkaar zetten. Voor langere tijd ga ik ze nog wel apart zetten, de ruimte is gewoon niet heel groot en zo superdol zijn ze dan ook nog niet op elkaar. Hopelijk kan over een paar maanden het hekje gewoon helemaal weg als Charlie weet dat een tijdschrift niet verscheurd mag worden, dan hebben ze beide ruimtes tot hun beschikking en kunnen ze elkaar ook wat meer uit de weg gaan.

Marlett schreef:Dat uitvallen was dus al een poosje niet gebeurd, toevallig vorige week toen ik boven was, maar verder ben ik het gelukkig ten eerste al vaak voor en ten tweede heeft Tosca al minder de behoefte om ergens een punt van te maken. Ze is ook met een kuchje of een 'Tòs...' al uit het geloer te halen. Wat ik trouwens heel grappig vind, is dat Charlie soms Iets Stouts doet en dat ze ons dan begint aan te kijken zo van "ga effe opvoeden ofzo". Ze gaat dan ook in haar mooiste zit zitten.

Goed om te lezen dat het bij anderen ook zo is geweest. Ik zag al allerlei doemscenario's met herplaatsen voor me enzo.

Ik ga ze voorlopig korte periodes (boodschap, kinderen van school halen) met de camera eens bij elkaar zetten. Voor langere tijd ga ik ze nog wel apart zetten, de ruimte is gewoon niet heel groot en zo superdol zijn ze dan ook nog niet op elkaar. Hopelijk kan over een paar maanden het hekje gewoon helemaal weg als Charlie weet dat een tijdschrift niet verscheurd mag worden, dan hebben ze beide ruimtes tot hun beschikking en kunnen ze elkaar ook wat meer uit de weg gaan.

Jip kan ook zo kijken, maar Abel heeft het dan ook inderdaad nodig. Abel denkt namelijk wel eens dat hij hier het laatste woord heeft. Een strenge blik zijn kant op of inderdaad een 'Aáp...' is dan genoeg. Maar als wij niet thuis zijn, slapen ze alleen maar. De kleine dingetjes gebeuren vooral op momenten dat er in huis iets te beleven valt.

Volgens mij heb je een goed plan voor ogen

Zinodo schreef:Ik weet niet hoor, ik vind het niet zo veel moeite om eentje in de bench te stoppen. Ze ligt zelf ook het liefst in de bench, minstens drie kwart van de tijd ligt ze er geheel vrijwillig in. Ja de kans dat er iets gebeurt door haar sporadische redirectie is klein, heel klein, maar toch liever safe than sorry. Hoe veel moeite is dat nou. Het is net zo moeilijk als dat je het zelf maakt, denk ik dan. Er wordt in ieder geval niet spastisch gedaan met deuren en poortjes en hekjes iedere keer als we het kamer uitlopen

nou dit dus.
Ik trek gewoon een tussendeur dicht waarbij ik tegen een hond "kamer" zeg.
Klaar...
En als ze wel bij elkaar komen zal het vast wel goed zijn maar veyron vind het als jonge reu soms even nodig om zijn punt te maken over een naar salami ruikend plastic ofzo wat dan toevallig op de grond ligt of uit de prullebak is gevallen.

Nou dat hoeft van mij niet...

Herplaatsen, nee joh. Als je van de 100% in tijd zou moeten zeggen hoe vaak het goed gaat, en hoe vaak fout, wat zou je dan zeggen?

Hier zijn de rollen inmiddels omgedraaid. Waar Vic eerst heel bazig was en ze nergens bij in de buurt mocht komen, is dat nu wel over. Alleen als hij 's avonds moe is dan moet ze niet bij hem gaan klieren.
Nu heeft Bella wel de overhand. Zij kan echt lelijk doet als het om eten gaat. Niet bij mij, maar wel naar hem. Victor loopt alvast met een ruime boog eromheen, die is héél erg onder de indruk als zij naar hem uitvalt.
Vanmiddag kreeg ik een pakketje met een schapenvel binnen. Zij ging erop liggen en vond dat het van haar was. Inmiddels is de vrede weer teruggekeerd.

Het is een soort geruststelling om te weten dat het om bepaalde situaties of voorwerpen gaat. Haal je ze uit die situatie of het voorwerp weg, dan is het weer in orde. Neemt niet weg dat ik Bella wel eens op de gang heb gezet omdat ze zo tekeer ging hoor, doei.

Ik heb mijn twee reuen ook heel lang apart gezet als ze alleen waren. Ik heb een grote woonkamer en een stevige halfopen keuken. Daar is een hekje tussen. De oudste lag het liefste op de bank, de jongere was heel vaak te vinden in de mand onder de keukentafel.

Toen de jongste een jaar of drie was en er nauwelijks ruzies waren, konden ze in de huiskamer en keuken.

Later, toen de jongste hond problemen kreeg met vreemden in huis, ging hij weer achter zijn hekje. Dan kon de oudste toch uitgelaten worden.

Persistence schreef:Herplaatsen, nee joh. Als je van de 100% in tijd zou moeten zeggen hoe vaak het goed gaat, en hoe vaak fout, wat zou je dan zeggen?

Hier zijn de rollen inmiddels omgedraaid. Waar Vic eerst heel bazig was en ze nergens bij in de buurt mocht komen, is dat nu wel over. Alleen als hij 's avonds moe is dan moet ze niet bij hem gaan klieren. Nu heeft Bella wel de overhand. Zij kan echt lelijk doet als het om eten gaat. Niet bij mij, maar wel naar hem. Victor loopt alvast met een ruime boog eromheen, die is héél erg onder de indruk als zij naar hem uitvalt. Vanmiddag kreeg ik een pakketje met een schapenvel binnen. Zij ging erop liggen en vond dat het van haar was. Inmiddels is de vrede weer teruggekeerd.

Het is een soort geruststelling om te weten dat het om bepaalde situaties of voorwerpen gaat. Haal je ze uit die situatie of het voorwerp weg, dan is het weer in orde. Neemt niet weg dat ik Bella wel eens op de gang heb gezet omdat ze zo tekeer ging hoor, doei.

Het is ook wat met die jonge draken Altijd leuk om te lezen dat je niet de enige bent waar dit soort dingen gebeuren

Ik vind het plaatsen van een hekje geen probleem hoor, maar in mijn ideale plaatje hebben de honden ook in mijn afwezigheid plezier van elkaar. Als ik zie waar we vandaan komen met bitchy Tos, gaat het eigenlijk super. Mijn gedachten slaan alleen wel eens op hol.

Maar kijk nou toch eens.... zo liggen ze ook vaak zat hoor. Charlie gaat het liefst tegen Tosca aan liggen, maar die heeft daar niet zo'n behoefte aan. Toch staat ze ook daarin al steeds meer toe dan eerst. Dus wie weet...

Milan in een bench als we van huis gaan; incidenteel heeft hij met Rowan een "verschil van inzicht" om het zo maar te noemen en ik ben niet 100% zeker dat hij niets sloopt. Dus: hij in de bench, de andere twee los, maar wel in dezelfde kamer uiteraard.

Suzanne

Wij hebben Luna en Vito heel snel los samen gelaten als we weg gingen. Ik geloof na een week al. Wel met een traphekje voor de katten, maar dan zaten ze dus samen in de woon/eetkamer. Vito was toen 2 en Luna 9. Ik ruimde wel de eerste tijd de speeltjes op, maar Vito gaf/geeft niet zo om speeltjes. Botjes was een ander verhaal, dus die kregen ze sowieso niet zonder toezicht.
Er is nooit een onvertogen woord gevallen tussen die twee, Vito had heilig respect voor Luna en Luna maakte zich nergens druk om.

Ik zou het ook fijn vinden als de honden bij elkaar kunnen blijven als we weg zijn, maar dat gaat niet. En nee ze vechten niet, maar Joep gaat dan vreselijk blaffen
Dana ligt graag voor het raam op de uitkijk, maar zodra ze gaat verliggen, denkt Joep dat er iets is. Hij gaat dan eerst blaffen, dat gaat steeds hoger tot huilen aan toe Daarop reageren de anderen weer en dat houdt elkaar zo aan de gang. Dus Joep gaat naar beneden in de garage, Dana en Vera in de woonkamer en Santos mag kiezen
Dana beneden bij Joep kan ook niet, want daar kan ze niet naar buiten kijken en wordt dan juist onrustig.
Ik heb hier geen problemen meer mee, de honden blijven zo rustig en liggen lekker te slapen.

In een kamerkennel en nee niet omdat ze niet samen los kunnen, maar omdat ze overal op klimmen en alles omgooien, Dirk zou zelfs het opstapkrukje uit de keuken gebruiken om op de hoge kast te klimmen.
De eerste keer Truus los in de kamer kreeg ik meteen aan berichtje van de overbuurvrouw dat Truus over de vensterbank liep met de telefoon in haar bek. , ik wil toch graag de boel een beetje netjes houden.

billy schreef:In een kamerkennel en nee niet omdat ze niet samen los kunnen, maar omdat ze overal op klimmen en alles omgooien, Dirk zou zelfs het opstapkrukje uit de keuken gebruiken om op de hoge kast te klimmen.
De eerste keer Truus los in de kamer kreeg ik meteen aan berichtje van de overbuurvrouw dat Truus over de vensterbank liep met de telefoon in haar bek. , ik wil toch graag de boel een beetje netjes houden.

Hier moet ik ook zorgen dat alle stoelen aangeschoven zijn, anders viert Bella feest op tafel. Dat dat óók voor de bureaustoel gold heb ik laatst ondervonden, toen had ze m'n toetsenbord te pakken van het bureau. Gelukkig alles met secondelijm weer vast kunnen plakken.

Zinodo schreef:Ik weet niet hoor, ik vind het niet zo veel moeite om eentje in de bench te stoppen. Ze ligt zelf ook het liefst in de bench, minstens drie kwart van de tijd ligt ze er geheel vrijwillig in. Ja de kans dat er iets gebeurt door haar sporadische redirectie is klein, heel klein, maar toch liever safe than sorry. Hoe veel moeite is dat nou. Het is net zo moeilijk als dat je het zelf maakt, denk ik dan. Er wordt in ieder geval niet spastisch gedaan met deuren en poortjes en hekjes iedere keer als we het kamer uitlopen

Precies dit.
Als we weg gaan pak ik 2 koekjes. De ene geef ik aan Bronco de andere aan Tux die al geheel vrijwillig zit te wachten in de bench.
Ze weten niet beter.
Zielig of dieronvriendelijk vind ik het niet.

Persistence schreef:

billy schreef:In een kamerkennel en nee niet omdat ze niet samen los kunnen, maar omdat ze overal op klimmen en alles omgooien, Dirk zou zelfs het opstapkrukje uit de keuken gebruiken om op de hoge kast te klimmen.
De eerste keer Truus los in de kamer kreeg ik meteen aan berichtje van de overbuurvrouw dat Truus over de vensterbank liep met de telefoon in haar bek. , ik wil toch graag de boel een beetje netjes houden.

Hier moet ik ook zorgen dat alle stoelen aangeschoven zijn, anders viert Bella feest op tafel. Dat dat óók voor de bureaustoel gold heb ik laatst ondervonden, toen had ze m'n toetsenbord te pakken van het bureau. Gelukkig alles met secondelijm weer vast kunnen plakken.

Ik heb niet zoveel stoelen, want ze klimmen overal op, en om nu in een leeg huis te wonen
Ze vinden de kennel prima en ik kan onbezorgd weg

Wij hebben 6 honden die 3 om 3 zitten. 3 reuen samen en 1 reu met 2 teven. De reu en teven blijven samen los. Bij de 3 mannen gaat er 1 altijd in de puppyren, gewoon voor de zekerheid. Heb daar een beter gevoel bij, maar heb pittige rassen dus ik zit niet te wachten dat het een keer escaleert tussen de reuen..