Het HondenForum

Teletekst en viavia. De Rottweiler van teletekst werd mijn hond. Een 9 maanden oude teef.

De Rottweiler die we daarvoor hadden kwam met 2 jaar uit het asiel. Toen gingen ik als 2 jarige peuter en mijn ouders voor een Hush puppy (Engelse Basset dus) kijken. Maar dat liep ff anders want na de schrik van mijn ouders omdat ze dachten dat ik opgevreten zou worden bleek dat de beste match te zijn. Geen idee hoe ze bij dat asiel beland waren maar het was in Amsterdam, ik denk dus via familie of kennissen die daar zaten.

Door geouwehoer op straat
Mijn vader kletste altijd met iedereen die hij tegenkwam, en al helemaal wanneer ze een leuke hond bij zich hadden (van wie zou ik dat nou hebben ). Zo kwam hij in gesprek met een Franse Bullenfokker en namen we een bulletje uit een nestje wat zij had gefokt.

Cleva schreef:Heb je advertenties op teletekst?

Ik heb er ook een uit het asiel gehad.
Midden twintig en gewoon naar het asiel getogen om een hond te pakken.
Echt superonverantwoord.

"Doe die maar".

Het was ook een ongeïnteresseerd "ga maar kijken". Wij (mijn moeder en twee kinderen) gingen voor twee jonge bouvier broertjes.
Vlakbij zat die middenslag schnauzer. Dat was de enige in het asiel die niet blafte en maar een beetje sneu in haar mandje lag, tot ze een aai kreeg door de tralies.
M'n moeder vond het een lelijkerd, maar ik was zo verdrietig dat ze toch maar mee is gegaan.
Een schot in de roos achteraf. En onder de enorme ongetrimde vacht kwam een hartstikke leuke hond vandaan.
Alleen die oren, alsof ze er een botte schaar in hadden gezet.

De beslissing was genomen dat we een hond zouden krijgen en vanzelfsprekend moest dat er een uit het asiel worden. Toen bleek dat het kort daarna open dag zou zijn bij de asiels van de Dierenbescherming dus zijn we in een dag een aantal asiels afgereden. Tiel, Utrecht, IJsselstein. In Tiel zat een Mechels herderteefje dat een heel pad had uitgesleten in haar buitenkennel van waar ze constant rondjes rende. Die sprak ons wel aan maar we wisten het niet helemaal zeker

In IJsselstein zat Zorro en de rest is geschiedenis.
Ik hoop dat het teefje ook goed terecht is gekomen en ik denk dat dat bij ons niet het geval was geweest, als onhandige onervaren hondenbazen.

Cleva schreef:Heb je advertenties op teletekst?

Ik heb er ook een uit het asiel gehad.
Midden twintig en gewoon naar het asiel getogen om een hond te pakken.
Echt superonverantwoord.

"Doe die maar".

Geen idee of dat nu nog steeds zo is, maar toen wel. Dat is denk ik zo'n 22 a 23 jaar geleden al inmiddels.
Vlak daarna kregen wij een pc, en even later ook nog internet.

Wij zijn destijds voor onze eerste hond naar het asiel gegaan met het hele gezin. Hoi, dit zijn wij, dit kunnen we bieden, welke hond past bij ons? En dat werd Sammy Voor mijn moeder, die er het meeste mee deed en een hele rassenstudie had gemaakt, totaaaal niet wat ze zocht. Maar voor ons als gezinshond heel leuk. Bij de tweede hond is mijn moeder in haar eentje gegaan en kwam ze thuis met een keeshond waar ze wel echt zelf op gevallen was. Toevallig was hijj ook de perfecte gezinshond, maar voor de rest wel retesaai en we hadden niet echt veel met hem. Mijn moeder gelukkig wel.

S@ndr@ schreef:en daarvoor waren er veel meer honden

Huh? Nee joh, het aantal honden in ons land is de afgelopen 10/15 jaar juist explosief gestegen

Misschien is de stijging dan van iets langer terug? Ik kwam in mijn jeugd (zeg maar tot 2000) maar weinig honden tegen. Spelen met andere honden was voor die van ons een zeldzaamheid, want we troffen ze gewoon nauwelijks. Ik heb echt het idee dat er toen veel minder honden waren dan nu?

Onze eerste boxer kwam uit het EO blaadje wel met stamboom, zonder kennelnaam.

Liefste gezinshond ooit, we zijn er alledrie groot mee geworden

Ik ben zelf natuurlijk van het internettijdperk dus ik heb mijn hond van facebook, hij was teruggebracht na 1 dag

Er zijn inderdaad wel meer honden gekomen dan rond 2000, maar er wordt ook flink meer mee gewandeld. Het ijs steeds minder gewoon om de hond alleen maar in de tuin te laten.

Via een advertentie in de Koopjeskrant .

Jaren daarvoor nog, bij mijn ouders, twee boerenfoxen op de wekelijkse markt.

kooi schreef: Mijn eerste eigen hondje de tekkel Harvey Lee, gekocht in de dierenspeciaalzaak in de Bogaard, vandaar zijn naam volgens hen: Bogo. Paspoortje heb ik nog. Wist ik veel.

Ik ging daar elke zaterdag kijken naar de puppies, want zelf mochten we geen hond samen met vriendin en hun boxer, liepen we van randje Den Haag naar de Bogaard, kochten dan een Hema worst, hond de helft en wij de andere helft delen, en liepen weer terug)

mijke schreef:Misschien is de stijging dan van iets langer terug? Ik kwam in mijn jeugd (zeg maar tot 2000) maar weinig honden tegen. Spelen met andere honden was voor die van ons een zeldzaamheid, want we troffen ze gewoon nauwelijks. Ik heb echt het idee dat er toen veel minder honden waren dan nu?

In mijn vroeger, had echt iedereen een hond. En die liep zijn eigen rondjes, werd gedekt, en nog vroeger - voor mijn tijd - werden de pups dan verzopen. Wij waren best al raar dat we op zondag een lange wandeling met de hond deden, èn dat die ook een riem had.
Onze hond (pup via kennissen) werd ook gedekt. Ik weet nog precies het plekje waar ze gekoppeld stonden haha. Soesie kreeg 2 pupjes, en die gingen ook weer naar verre familie. Voor 5 gulden. Ik was al lang en breed op kamers toen ze baarmoederkanker kreeg, dus na 1985. Misschien is mijn vader uitgelachen door zijn broers dat hij haar liet opereren, maar hij deed het wel
Paar maanden later is ze toch ingeslapen.

En in 1997 zagen wij onze kans schoon. Pieter was al heel lang aan het werk, en wilde wel 4 dagen werken. Ik was aan het begin, en ik kon wel 80 uur per week werken. Dus na ons trouwen geen kind, maar een pup. We hadden al sinds '94 internet, maar meer dan Amerikaanse universiteits-sites waren er nog niet. Laat staan websites van pupverkopers in Nederland. Sam vond ik in de Telegraaf. Maar vrij snel daarna (voordat Boy in beeld kwam) al kontakt met de fokster van Saar, Miep en Sis. Via internet. En toch willens en wetens Boy nog weer van die slaboer gehaald. Gelukkig heeft de fokster me daar niet voor veroordeeld.

Eerste hond vond ik via de dierenverplaatsingsdienst, soort voorloper van herplaatsingssite.
De tweede hond kwam uit het asiel.

Hamilton schreef:

kooi schreef: Mijn eerste eigen hondje de tekkel Harvey Lee, gekocht in de dierenspeciaalzaak in de Bogaard, vandaar zijn naam volgens hen: Bogo. Paspoortje heb ik nog. Wist ik veel.

Ik ging daar elke zaterdag kijken naar de puppies, want zelf mochten we geen hond samen met vriendin en hun boxer, liepen we van randje Den Haag naar de Bogaard, kochten dan een Hema worst, hond de helft en wij de andere helft delen, en liepen weer terug)

Daar kwam ik als kind ook vaak. Mijn inmiddels oude moeder (bijna 80), wist toen al dat je daar beter geen hondje kon kopen, dat het een beetje zielig was. Eigenlijk best goed van die moeder van mij, we hebben het over meer dan 40 jaar geleden.
In die tijd kon je ook nog hondjes kopen op de vogeltjesmarkt in Antwerpen. Maar ook dat is er al op jonge leeftijd ingepeperd dat dat not done was.

Mijn enige eigen hond van voor het internettijdperk, kwam uit het asiel.
Het is wel een grappig verhaal...

Ik zocht een hond, een 'Boomer' (ja wist ik veel) en ik belde het asiel of ze daar een Boomer hond hadden en het moest een reu zijn.
Nou, ze hadden geen Boomer reu, maar wel een teef... even over nagedacht en nou dat was ook oké, dus ik met mijn (nu ex)man naar
het asiel toe.
Dat ging daar toen anders, je kwam in een grote kamer en de hond werd gehaald en daar kwam mijn 'Boomer': een grote zwart/bruine
hond Ze leek in niets op een Boomer, maar ze zag er slecht uit, heel erg vermagerd en zo zielig
Dus Boomer of niet, we namen haar mee en ze bleek een Rottweiler kruising te zijn en zo ontstond dus ook puur toevallig mijn liefde
voor dat ras. Ze is tot aan haar dood, 11 jaar later, bij ons gebleven.

Het is een beetje the story of my life dat ik totaal andere honden krijg dan de bedoeling is

Caro. schreef:Mijn enige eigen hond van voor het internettijdperk, kwam uit het asiel.
Het is wel een grappig verhaal...

Ik zocht een hond, een 'Boomer' (ja wist ik veel) en ik belde het asiel of ze daar een Boomer hond hadden en het moest een reu zijn.
Nou, ze hadden geen Boomer reu, maar wel een teef... even over nagedacht en nou dat was ook oké, dus ik met mijn (nu ex)man naar
het asiel toe.
Dat ging daar toen anders, je kwam in een grote kamer en de hond werd gehaald en daar kwam mijn 'Boomer': een grote zwart/bruine
hond Ze leek in niets op een Boomer, maar ze zag er slecht uit, heel erg vermagerd en zo zielig
Dus Boomer of niet, we namen haar mee en ze bleek een Rottweiler kruising te zijn en zo ontstond dus ook puur toevallig mijn liefde
voor dat ras. Ze is tot aan haar dood, 11 jaar later, bij ons gebleven.

Het is een beetje the story of my life dat ik totaal andere honden krijg dan de bedoeling is

Hahaha! Heel mooi verhaal. Ik zie het helemaal voor me.

Cleva schreef:

Caro. schreef:Mijn enige eigen hond van voor het internettijdperk, kwam uit het asiel.
Het is wel een grappig verhaal...

Polderweg? Daar grossierden ze in grappige verhalen.

Ik kwam als halve skinhead gewoon aanschijten dat ik een hond wou.
"Oh ja, ga maar kijken."
En die hond die niet blafte maar oogcontact maakte heb ik genomen. Ik heb er voor de vorm eerst nog even mee gewandeld "Ja, hij doet het."
Ik had mijn zus meegenomen want het daagde ergens wel dat het uitmaakte welke hond je nam maar hoe het precies zat wist ik niet.

Een week later had hij mijn hele kringloopbank uit elkander getrokken en was ik het zat. Ik ben de auto gestapt om hem terug te brengen.
En dat kon ik niet.
Toen werd me duidelijk dat ik iets niet begreep. Ik heb nog een paar weken aangemodderd en toen kwam ik Femia tegen in het park en Femia vertelde me dat ik het maar op het forum moest gaan vragen.

Dapper is bijna 10 geworden en hoewel het een vuile flikker was zou ik er geen dag van gemist willen hebben. Wat een leukerd!
Hij ging mee naar het reisbureau waar ik werkte en hield de rest van de dag toezicht op de uitlaatstrook aan de overkant van de straat. Schreeuwen en gieren, mevrouw. Leuk voor de buren.

Hahaha geweldig verhaal
Femia, och die naam heb ik lang niet gehoord zeg!

Maar nee, ik woonde in Zoetermeer toen en daar was ook het asiel, nou ja, meer een soort boerderij-achtig iets (het was 1988).
Ik kreeg trouwens ook een paar kilo vuile pens mee, want dat at ze, moet ik eerst even koken... ik in mijn mini keuken in mijn flatje vuile pens
koken Nou, dat was één keer en nooit meer.

Deze hond overleed in 1999, toen 2 jaar zonder hond geweest en daarna kwam pupje Tara en toen kwam ik op het hondenforum.

Je gaat voor een boomertje en krijgt een rottweilerkruising mee Dat is wel goud haha.

mijke schreef:Je gaat voor een boomertje en krijgt een rottweilerkruising mee Dat is wel goud haha.

Dit was mijn Boomertje (foto's ook nog van voor het digitale tijdperk )



Hier samen met het hondje van mijn moeder:





Het is net als met Jessie... ik vraag om een rustig hondje van ca. 15 kilo en ik krijg een gespierde hyper-de-piep tut van 25 kilo

Ergens doe ik iets fout en gaat dat rustige kleinere hondje er volgens mij nooit komen

Haha! Hij is kleiner dan ik had verwacht trouwens

mijke schreef:Haha! Hij is kleiner dan ik had verwacht trouwens

Nou, ze was wel 35 kilo hoor (en de echte Rottweiler teef die ik daarna had, die was 37 kilo, dus bar veel scheelt het niet).

De eerste twee teckels kwamen bij dezelfde fokker vandaan.
En die fokker hadden we leren kennen via een vriend die daar een pup vandaan had.
Daarna de volgende via de clubmatch waar ik een paar mooie honden zag en via de catalogus de fokker kon vinden.

Griffon Rana via de Pupbemiddeling van de rasvereniging "toegewezen" gekregen.

Ita en Claire ook min of meer via de Pupbemiddeling, maar toen was ik zelf al de pup bemiddelaar van de club
Maar toen kon je ook al gemakkelijker via internet zoeken.

Onze eerste hond thuis kwam uit het plaatselijke asiel, daar hadden ze een nestje poedelpups waar wij van onze ouders een pup uit mochten kiezen maar onze keuze viel op een onherleidbare kruising (ook nog een pup) die gelijk mee naar huis mocht. Vijftien jaar oud is Viktor geworden, de hond die wij hierna kregen kwam uit de krant, een chow chow pup die we Viktor hebben genoemd. We hadden een poosje op een chow chow gepast en waren onder de indruk van het ras. De eerste hond in mijn eigen gezin kwam ook nog uit de krant, hierna kwamen ze van internet.