Het HondenForum

Ik snap de gedachte wel, dat als een hond ineens minder energiek is of minder enthousiast is om naar buiten te gaan, dat je als eerste aan meer pijn denkt, of dat het tijd is om afscheid te gaan nemen.
En soms is dat ook zo.
Maar soms ook niet, ze kunnen niet praten dus is het aan ons baasjes om in te schatten in hoeverre het gebrek aan levenslust/pijn of een tijdelijk ongemak is. Of een ongemak waar supplementen of pijnstilling nog wat verbetering kunnen geven.
Mijn eerste hond ging op een bepaald moment snel achteruit, en op een bepaald moment weet je dat de koek op is.
Maar Jol had het een paar jaar geleden ook, ineens niet meer mee willen op een wandeling, weinig gemotiveerd, niet echt happy. En geen idee wat het was, maar toen dacht ik ook..oh oh..
Maar medisch was ze in orde. En als ze niet mee wilde lieten we haar maar.
Wel ben ik toen op een tip van hier ingegaan, Cholodin, is vrij verkrijgbaar en ik moet zeggen dat ik het idee heb dat ze daar echt van is opgeknapt. Ze speelt weer met haar balletje, ligt te rollebollen in het gras en loopt weer alle wandelingen mee. Ze is inmiddels 14 jaar.
En te dik, maar goed.. kwam er laatst achter dat ze Aak bij de voerbak vandaan staart en ook zijn brokken dan opvreet in de ochtend, dus het is niet zo gek

laeken schreef:Dat snap ik heel goed en daar ben ik het ook echt mee eens. In geval van orgaanfalen, kanker en andere ellende. Van een slechte poot ga je een hond niet van de een op de andere dag slecht vinden. Ik heb mijn grote hond ooit 14 laten worden. En op een ochtend had ze inderdaad pijn. Kon niet opstaan en die dag is ze ingeslapen. Maar diezelfde hond had met 11 jaar spondylose en artrose zei de dierenarts. Moest toen kiezen voor nog even door op pijnstillers of inslapen. Ik koos pijnstillers en had er nog 3 haar een geweldig maatje aan.

Ik snap je gedachte maar wat maakt dat je denkt dat ze bijna dood gaat vanzelf? Of wat maakt dat je denkt dat niet op kunnen staan op een slechte morgen meteen betekent dat je je hond enorm hebt laten lijden?

Er zit toch geen creperen aan te komen zover je weet? Geen orgaanfalen of toevallen? Ze heeft toch eigenlijk alleen slechte poten. Dat zie ik niet als iets dat je dringend voor moet zijn als ze verder medisch in orde is.

Bij de laatste check up eind vorig jaar was ze nog in goede conditie volgens de DA. Hart is prima en weinig op aan te merken verder behalve wat normale staar en een versleten gebit.
Gezien haar actieve leven is het niet raar dat er nu slijtage klachten zijn. Mijn vriendin heeft vroeger marathons met haar gelopen en ook bij het trainen voor de Nijmeegse 4daagse ging ze altijd mee. Nog steeds wordt ze blij als er iemand met sportkleren beneden komt, maar dat is natuurlijk geen optie meer.

Ik hoop dat jullie gelijk hebben en ik me om dat wandelen voorlopig niet te druk hoef te maken. Dan mag ze wat mij betreft nog wel een poosje mee want geestelijk is ze nog prima.

Noah is ruim 11,5 jaar oud, wordt ook echt wel oud merk ik. Zij bepaald hoe lang we lopen, de ene dag is het meer dan de ander. In het begin schrok ik echt als de eens stram was of niet graag wilde lopen. Nu weet ik dat ze fases heeft. Na een goede periode volgt standaard een paar dagen slecht. Prima, dan lopen we minder lang.
Ze blijft gelukkig toch altijd wel speels in huis, zeker nu met Perry erbij!

Peter27 schreef:

laeken schreef:Dat snap ik heel goed en daar ben ik het ook echt mee eens. In geval van orgaanfalen, kanker en andere ellende. Van een slechte poot ga je een hond niet van de een op de andere dag slecht vinden. Ik heb mijn grote hond ooit 14 laten worden. En op een ochtend had ze inderdaad pijn. Kon niet opstaan en die dag is ze ingeslapen. Maar diezelfde hond had met 11 jaar spondylose en artrose zei de dierenarts. Moest toen kiezen voor nog even door op pijnstillers of inslapen. Ik koos pijnstillers en had er nog 3 haar een geweldig maatje aan.

Ik snap je gedachte maar wat maakt dat je denkt dat ze bijna dood gaat vanzelf? Of wat maakt dat je denkt dat niet op kunnen staan op een slechte morgen meteen betekent dat je je hond enorm hebt laten lijden?

Er zit toch geen creperen aan te komen zover je weet? Geen orgaanfalen of toevallen? Ze heeft toch eigenlijk alleen slechte poten. Dat zie ik niet als iets dat je dringend voor moet zijn als ze verder medisch in orde is.

Bij de laatste check up eind vorig jaar was ze nog in goede conditie volgens de DA. Hart is prima en weinig op aan te merken verder behalve wat normale staar en een versleten gebit.
Gezien haar actieve leven is het niet raar dat er nu slijtage klachten zijn. Mijn vriendin heeft vroeger marathons met haar gelopen en ook bij het trainen voor de Nijmeegse 4daagse ging ze altijd mee. Nog steeds wordt ze blij als er iemand met sportkleren beneden komt, maar dat is natuurlijk geen optie meer.

Ik hoop dat jullie gelijk hebben en ik me om dat wandelen voorlopig niet te druk hoef te maken. Dan mag ze wat mij betreft nog wel een poosje mee want geestelijk is ze nog prima.

Geniet nu maar lekker van die oude dame en laat je genot niet verpesten door zorgen. Lekker thuis laten. Een extra bot om op te knagen en veel liefde en tolerantie en geduld naar haar. Wie weet gaat ze zo nog een jaar of zelfs twee mee en kan ze echt met pensioen na haar volle leven.

Peter27 schreef:

laeken schreef:Dat snap ik heel goed en daar ben ik het ook echt mee eens. In geval van orgaanfalen, kanker en andere ellende. Van een slechte poot ga je een hond niet van de een op de andere dag slecht vinden. Ik heb mijn grote hond ooit 14 laten worden. En op een ochtend had ze inderdaad pijn. Kon niet opstaan en die dag is ze ingeslapen. Maar diezelfde hond had met 11 jaar spondylose en artrose zei de dierenarts. Moest toen kiezen voor nog even door op pijnstillers of inslapen. Ik koos pijnstillers en had er nog 3 haar een geweldig maatje aan.

Ik snap je gedachte maar wat maakt dat je denkt dat ze bijna dood gaat vanzelf? Of wat maakt dat je denkt dat niet op kunnen staan op een slechte morgen meteen betekent dat je je hond enorm hebt laten lijden?

Er zit toch geen creperen aan te komen zover je weet? Geen orgaanfalen of toevallen? Ze heeft toch eigenlijk alleen slechte poten. Dat zie ik niet als iets dat je dringend voor moet zijn als ze verder medisch in orde is.

Bij de laatste check up eind vorig jaar was ze nog in goede conditie volgens de DA. Hart is prima en weinig op aan te merken verder behalve wat normale staar en een versleten gebit.
Gezien haar actieve leven is het niet raar dat er nu slijtage klachten zijn. Mijn vriendin heeft vroeger marathons met haar gelopen en ook bij het trainen voor de Nijmeegse 4daagse ging ze altijd mee. Nog steeds wordt ze blij als er iemand met sportkleren beneden komt, maar dat is natuurlijk geen optie meer.

Ik hoop dat jullie gelijk hebben en ik me om dat wandelen voorlopig niet te druk hoef te maken. Dan mag ze wat mij betreft nog wel een poosje mee want geestelijk is ze nog prima.

Geniet nu maar lekker van die oude dame en laat je genot niet verpesten door zorgen. Lekker thuis laten. Een extra bot om op te knagen en veel liefde en tolerantie en geduld naar haar. Wie weet gaat ze zo nog een jaar of zelfs twee mee en kan ze echt met pensioen na haar volle leven.