Het HondenForum

Heel veel sterkte en verwen haar nog maar even.

Sterkte met het afscheid, maar wat een prachtige leeftijd heeft ze mogen bereiken. Geniet nog lekker van deze laatste dagen met haar

Ach, wat verdrietig. Het zat eraan te komen zoals je zegt, maar toch. Tegelijkertijd lijkt het me een fijn idee dat ze zonder pijn en akelige ziektes zo'n leeftijd heeft mogen halen. Jullie gaan een bijzondere week tegemoet. Sterkte.

Heel veel sterkte met het komende afscheid.

Sterkte

Sterkte!

Wat fijn dat jullie zo met haar begaan zijn. Ik hoop dat je oud en nieuw nog even van elkaar kunt genieten, met oliebol, en heel veel sterkte op 2 januari.

Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie deze laatste dagen met haar toch nog goed door zullen komen, knuffff.

Het klinkt als het juiste besluit al maakt dat het nog niet makkelijk.
Heel veel sterkte en geniet nog maar even samen.

Het klinkt als het juiste besluit al maakt dat het nog niet makkelijk.
Heel veel sterkte en geniet nog maar even samen.

Zo te lezen is het inderdaad tijd. Blijft eender hoe klote om de beslissing te maken. Hoop dat ze nog een paar fijne dagen met jullie heeft. Heel veel sterkte

Ach jee maar zoals ik het lees, geef je haar mooi op tijd haar rust zodat lijden haar bespaard wordt.

Heel veel sterkte en geniet nog even van elkaar

Heel veel sterkte.

Wat een lieve reacties allemaal, bedankt, dat doet veel goed!

Vanmorgen zijn we met alle hondjes op stap geweest, om een mooi plekje voor Lizzy te gaan uitzoeken op ons land. In de vallei, waar vrijwel geen menselijk geluid hoorbaar is, bij de beek en omgeven door prachtige oude bomen, vonden we wat we zochten. Hier zullen we Lizzy begraven en ook nog de as van onze eerste hond Douscha gaan uitstrooien. Voor alle toekomstige honden is ook nog plek .


Op deze foto is al een beetje te zien wat er gebeurt met haar poten als ze even stilstaat, en naarmate dat langer duurt zakt ze ook steeds verder door. En toch twijfel je dan soms weer als je haar nog zo stoer ziet lopen


Maar wat jullie al aangeven: het moet nog wel een beetje waardig zijn bij het afscheid. Helaas best wat honden gezien waarbij ik die grens al ver overschreden vond, en dat wil ik niet voor haar. Dus het is goed zo, al prikken de tranen de hele dag achter mijn ogen

Je gevoel zegt het niet voor niks dat het tijd is.
Ik had dat ook en ze ging zo veel drinken dat ik dacht het moet nu snel gebeuren voor ze nog pijnlijke nieren of wat dan ook voor organen gaat krijgen.
Het blijft moeilijk de keus maken maar dat zal het denk ik altijd zijn.
Nog zo veel mogelijk genieten maar

Wat een mooie plek, fijn dat je nog met alle honden op pad kon.
Het blijft moeilijk, zeker als je de beslissing hebt genomen en je weet dat die dag gepland staat.
Veel mensen zullen het hebben, omdat je gewoonweg eigenlijk geen afscheid wilt nemen, de beslissing niet wilt hoeven maken.
En het is des te lastiger als het koppie nog te goed lijkt en de wilskracht er nog is.
Ik had dat ook, maar bij mijn hond merkte ik op een bepaald moment ook dat het genoeg was. De wil was er nog, maar het lichaam was op en toen de berusting kwam zag ik ook ineens zijn vermoeidheid.

Een beslissing genomen uit liefde maar oh wat een moeilijke en pijnlijke.
Ik hoop dat jullie nog wat mooie momenten en oliebollen mogen delen.

Sterkte met het afscheid.

blondie schreef:Wat een mooie plek, fijn dat je nog met alle honden op pad kon.
Het blijft moeilijk, zeker als je de beslissing hebt genomen en je weet dat die dag gepland staat.
Veel mensen zullen het hebben, omdat je gewoonweg eigenlijk geen afscheid wilt nemen, de beslissing niet wilt hoeven maken.
En het is des te lastiger als het koppie nog te goed lijkt en de wilskracht er nog is.
Ik had dat ook, maar bij mijn hond merkte ik op een bepaald moment ook dat het genoeg was. De wil was er nog, maar het lichaam was op en toen de berusting kwam zag ik ook ineens zijn vermoeidheid.

Je went ook aan de hond die ze is geworden. Gisteren zat ik wat foto's van vroeger door te kijken, en dan zie je pas het grote verschil tussen toen en nu De wil heeft ze zeker nog wel, al weet ze vaak ook niet wat ze precies wil (behalve eten ).
Maar bv plassen en poepen kan ze al niet meer goed voor zitten. Echt nog maar sinds kort overigens. Straks gaat mijn man weer weer 2 weken weg en ik durfde het niet meer aan het nog daaroverheen te trekken. En met wat voor doel. Dat ook.

Heel veel sterkte.

Het oude jaar is bijna ten einde, en Lizzy's leven ook. Het zijn dagen met een lach en een traan. Nou ja, heel veel tranen eigenlijk, want het valt potverdorie niet mee zo'n naderend afscheid. Ik overlaad haar met kusjes, lekkere hapjes en lieve woordjes, maar voel me dan zo'n verrader . Vreemd genoeg is haar gedrag deze dagen behoorlijk anders dan de laatste maanden. Haar korte lontje is niet meer zo brandbaar, ze geniet weer van knuffeltjes en schuifelt met het mooie weer de hele middag over het erf . Heerlijk, maar natuurlijk ook heel dubbel.

Het maakt dat ik toch stiekem heb getwijfeld over de beslissing. Maar ik zie ook heel duidelijk de andere kant. De onrust is aanzienlijk verder toegenomen. Vaak moet ik haar opsluiten omdat ze uren aaneen rondtippelt. Ze kan dan echt geen rust vinden. Alleen vanmiddag ging ze zomaar tussen ons in op de bank en daar heeft ze de hele middag gelegen. Zelfs een oliebol onder haar neus kreeg haar niet wakker dus dat heb ik toen maar lekker zo gelaten. Die krijgt ze straks.
Het ergste zijn haar doorzakpoten. P&p gaat nauwelijks nog en stilstaand eten ook niet. Na 2 seconden zakt ze erdoor. Die worsteling van geest en lijf is vreselijk om te zien. Dus we zetten door, voor haar.
Maar de gedachte dat ik haar straks nooit meer zal kunnen zien of voelen, is echt

Ik moest aan je denken, niet alleen omdat de datum staat gepland. Jaren geleden had ik mijn oudjaarsavond alleen met Finn en Bluf, omdat zijn poten gewoonweg niet meer wilden en ik dus met hun niet weg kon, en 2 januari zou ik met hem naar de da gaan.
In ons geval was dat niet het einde terwijl ik dat wel dacht , wel ca 3 maanden later toen was het gewoon echt duidelijk.
Weten dat het einde echt eraan zit te komen blijft moeilijk, en veel mensen kunnen dat ook niet, een datum "zetten".
Plots een beslissing moeten nemen is ook verschrikkelijk.
Heb beide meegemaakt, en zelf heb ik nog steeds het meest last van het plotseling in moeten laten slapen.
Hoe moeilijk ook, het naderende afscheid en zeker toen de datum stond was moeilijk en momenten vol verdriet, alles zijn de laatste momenten..
Maar zelf kijk ik daar wel goed op terug. Ook omdat mijn hond zich erin leek te berusten. Even soms nog gek doen en spelen met de andere hond, dan weer mensen die nog even "afscheid" kwamen nemen, dan weer even rustige momenten samen.
Sterkte Lucy.. en de woorden genieten van de laatste momenten dat zijn geen goede woorden nu, maar later zal je er op terug kunnen kijken en wellicht denken 'toch fijn hoe het toen is gegaan'.
Knuf ja

Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel pijnlijke en dubbele dagen zijn Fijn dat ze nog even lekker bij jullie gelegen heeft en hopelijk smaken de oliebollen ook goed. Heel veel sterkte voor nu en voor morgen

Heel veel sterkte met deze laatste dagen...geniet van elkaar en knuffel haar maar flink

Bedankt allemaal weer
Gisteren had ze zo'n goeie dag, dat we serieus aan het twijfelen waren. We maakten haar lievelingswandeling en ze tippelde weer zo vrolijk mee . De rest van de dag was ze heerlijk rustig en in diepe slaap. Heel fijn natuurlijk, maar onze gevoelens gingen nu wel echt alle kanten op. Uiteindelijk toch besloten het door te laten gaan, vooral omdat we weten dat het gewoon niet lang kan duren en het beter is terug te kijken op een vrolijk hondje dan een treurig hoopje ellende.
En toen deed ze 's avonds iets wat ze nog nooit had gedaan: ze ging midden in de kamer zitten plassen! Ik bedacht mij toen dat ik haar de laatste tijd wel veel had zien drinken. Dat viel mij op omdat zij haar hele leven lang juist heel weinig heeft gedronken en geplast. Vanochtend lag er weer een hele grote plas in haar kamertje en daarna dronk ze in korte tijd wel 4 keer achter elkaar . Er lijkt dus nu ook iets anders aan de hand te zijn, en dat maakt het voor ons eerlijk gezegd wel wat makkelijker.
Eten gaat nog erg goed en ze toont niet ziek of pijn. Maar het is goed zo.

Vanochtend het laatste rondje met z'n allen. Voor de laatste keer brokjes zoeken. De laatste knuffels. En dan voor het laatst in de auto. Meisje, ik vind het zo onwerkelijk

@Blondie dank voor je verhaal en ik denk ook dat een beslissing ter plekke bij de da nemen veel moeilijker nog is. Deze week was heel mooi en waardevol. Veel te kort maar ook lang genoeg. Als ik zojuist het verhaal van Oor lees, besef ik eens te meer hoeveel geluk we hebben gehad haar zo lang bij te ons hebben

Sterkte!

Heel veel sterkte vandaag

Ik snap die twijfel heel goed, maar zoals je zelf ook schrijft: echt beter gaat het niet meer worden. Na zo'n lang, vol, rijk en gelukkig leven wil je niet dat dat in treurnis en ellende eindigt voor haar natuurlijk
Bij Taartje was de beslissing iets makkelijker omdat haar tumor knapte en daar niets meer aan te doen was, dus dat was een heel concrete aanleiding die het moment bepaalde. Ook al was zij nog heel helder, vrolijk, verder fysiek nog goed in orde en had ze er met pijnstillers weinig last van; uiteindelijk zou dit haar levenskwaliteit verminderen en dat moment wilde ik voor zijn. Ik ben achteraf blij dat ik nog een laatste dag met haar had om aan het idee te wennen, maar vooral dat ze geen moment heeft hoeven lijden en tot het laatste moment mijn vrolijke Taartje Kwispelstaartje is geweest.
Bij een hond die langzaam achteruitgaat is het bepalen van het moment natuurlijk veel lastiger. Want je wilt haar helemaal niet missen en ouderdom komt nu eenmaal met gebreken. Ik denk dat je gewoon heel blij en dankbaar moet zijn dat haar laatste dag nog zo fijn was en dat jullie nog echt van elkaar hebben kunnen genieten.

Heel veel sterkte.