Het HondenForum

Het is leuk en superschattig, ik heb er zeker geen hekel aan. Maar het is ook wel weer fijn als ze wat groter zijn idd. Het duurt wat mij betreft precies lang genoeg. Nu Karel 4 was denk ik weleens; och een pup erbij! dat zou heerlijk zijn Gelukkig mag ik regelmatig puppyknuffelen met andermans puppen

een pup, niets is mooier dan een pup,
ze ruiken heerlijk, lekker kroelen, knuffelen,
ze groot brengen, ja ze zijn soms vermoeiend, ja ze drijven je soms tot waanzin,
tja voor de zoveelste keer een plas of poepje opruimen, en ja, kapot gebeten slippers, enz enz
maar ik neem het allemaal op de koop toe, want al deze dingen vallen in het niets
als ik naar een pup kijk die in mijn armen in slaap valt.

Caro. schreef:Ja en nee, mag dat ook?
Ik vind ze superleuk, super schattig en ze ruiken zooooooo lekker
maar ik ben ook altijd blij als ze volwassen zijn en we goed op elkaar ingespeeld zijn en de rust erin komt.

Precies dit.

Abel kwam hier wonen toen hij 18 weken oud was en eigenlijk vond ik dat perfect! Er was al een basis gelegd in de omgang met andere honden, hij was al bijna zindelijk en kon al eventjes alleen gelaten worden, maar verder was het echt nog een pup. Dat beviel uitstekend Maar (veel) ouder zou ik niet leuk vinden. Ik vind het juist erg leuk om al die verschillende fasen in de ontwikkeling mee te maken.

Edit: rekenfoutje. Abel was iets jonger dan ik dacht.

Puppy’s zijn onwijs bewerkelijk. Ik vind ze erg schattig en lief, maar ben ook weer blij dat ik met Noah kan doen en laten wat ik wil.
Perry is nu bijna 16 weken, een ontzettend leuke pup! Ik geniet er zeker van, het is echt weer even wennen. Al ben ik ook blij als hij volwassen is. Dan weet ik tenminste wat ik aan hem heb, vindt het nu nog zo spannend hoe hij wordt. Ze veranderen zo snel

nomo schreef:

Marion. schreef:

nomo schreef:En natuurlijk zijn andere fases ook leuk. Nu Ayla anderhalf is kan ik er echt lekker mee aan de gang, maar ik ben toch wel heel blij dat ik haar al vanaf 8 weken heb.

Juist als ze baby zijn, als je ze uit het nest bij de moeder haalt... ik heb er dan gelijk een band mee. Hoe mooi dat afhankelijke dingetje opgroeit, is helemaal jouw verantwoordelijkheid.

Zucht ja... die puppenogen die je dan aankijken met een 'nu hoor ik bij jou' blik en dan vol vertrouwen achter je aanhobbelen.
Ik wil weer een puppy

Ik denk dat we misschien over een jaartje wel weer mogen

Kruimel53 schreef:

Caro. schreef:Ja en nee, mag dat ook?
Ik vind ze superleuk, super schattig en ze ruiken zooooooo lekker
maar ik ben ook altijd blij als ze volwassen zijn en we goed op elkaar ingespeeld zijn en de rust erin komt.

Wat zij zegt dus.
Ik vind het echt geweldig maar ook doodvermoeiend.

Precies, dat heb ik ook.
En dan mag ik helemaal niet klagen. Tux is super makkelijk, maar moe ben ik wel

Koda was de meest gemakkelijke pup die je kan bedenken. Hij was eigenlijk uit zichzelf al zindelijk en hij was alleen maar lief en leuk. Dat heb ik met andere pups wel anders meegemaakt.
Toch start ik persoonlijk liever met een (jong)volwassen hond. Het karakter heeft zich dan wat meer gevormd en je kan dan beter beoordelen of dat is wat je zoekt.

Van de 6 honden heb ik 2 x een pup mogen vinden. Een heerlijke tijd vond ik het. Zo zacht en knuffelig. Indy nu 2,5 jaar werkt zich met zijn grote lijf nog steeds achter mijn benen als ik op de bank zit. Net als toen hij een pupje was.

Ik weet het niet maar ik hoop het! Na vier keer een herplaatser wil ik de volgende keer dan toch echt een pup. Ik vind het best eng want een pup kan nog zo enorm veranderen, met een (jong)volwassen herplaatser weet je veel beter wat je in huis haalt. Maar ik wil dat begin beleven, samen met de pup. Dus ik hoop dat ik (ook) een puppenmens zal blijken.

Ik roep steeds van niet, maar stiekem zou ik wel een pup willen. Het lijkt me leuk om de ontwikkeling mee te maken, maar ik zou me ook wat beperkt voelen denk ik, want: de pup mag nog niet zo lang lopen, is nog niet altijd zindelijk, moet nog leren om alleen thuis te blijven. De puppycursus en het trainen van kleins af aan lijkt me geweldig. De pubertijd met bananen in de oren sla ik liever wel over

Al zou ik ook zo weer voor een wat oudere herplaatser gaan, en alleen wat hoeven bijschaven.

Ik vind het leuk om het me te maken. Maar ben blij als het hondje gewoon mee kan draaien.
En er niet zoveel aangepast hoeft te worden aan de onmogelijkheden van een pup.
Ik geniet volop van Veyron maar ben ook bij als hij straks 3 is

Ja.. Maar vind Dex en Saartje nu nog net zo leuk hoor. Maar zal in de toekomst eerder weer voor een pup gaan dan voor een volwassen herplaatser ofzo

Ik vond het aanpassen trouwens ook genoeg meevallen. Ayla draaide eigenlijk wel snel gewoon mee. Wandelen mag niet zo lang, prima doggyride mee en gaan! Werkte ook veel beter dan de kleine rondjes die ik met Morris deed. Die had als pup nog bakken energie altijd. Ayla ging gewoon mee op de lange loslooprondes dus die had het echt veel leuker. Moe, dan een stukje in de kar en als ze weer wou rennen dan mocht ze er weer uit. Lekker scharrelen, beetje spelen en dan weer moe.
Alleen het alleen blijven moet je weer opbouwen, maar dat is met een herplaatser niet anders. Als je pech hebt krijg je er een die ook nog niet meteen alleen kan zijn of dingen sloopt. En de ene pup is zonder problemen meteen alleen en de ander heeft er wat meer moeite mee. Het zijn net honden die pups

lor1_1984 schreef:Ik vind puppies heel leuk maar wel bij een ander graag.

Voor mijn gevoel ben ik absoluut geen puppymens, ik kan veel beter uit de voeten met (jong)volwassen honden.
Maar Mahdu was een überpuber toen hij kwam, erg leuk maar ook erg vermoeiend omdat hij gewoon onbegrensd en losgeslagen was, eenmaal de regels duidelijk gekregen werd het echt leuk.

Dat inderdaad. Ik vind ze superschattig, ik ben ook oppas-/logeermama geweest voor een pup, dus ik heb wel enig idee van hoe en wat, maar na een dag of wat ben ik dat onnozele wel een beetje zat en dan is het fijn als dat ding weer naar huis gaat. Doet u mij maar een jongvolwassen herplaatser met werkende hersens. Ik heb ook niks met mensenbaby's. Die van mezelf waren uiteraard wel leuk, maar werden veeeel leuker toen ik ermee kon communiceren.

Cleva schreef:Ik vind het altijd raar als mensen doen alsof het allemaal helemaal niets uitmaakt en je net zo goed halverwege met je hond kunt beginnen.
Het heeft absoluut voordelen om een herplaatser aan te schaffen en dat is een prima keuze maar dat is toch iets anders dan dat nihilistische genietsmaaktuit.
Ik heb meerdere herplaatsers gehad en ik zou er niets aan willen veranderen maar ik zou ze stuk voor stuk graag ook als pup gekend hebben.
Niet omdat dat pupperige nou zo bijzonder is maar ik wil gewoon niets van mijn honden missen dus dat al helemaal niet.

Zoveel honden heb je niet in je leven en als hondenmens maakt sowieso alles aan mijn honden me uit.

Achteraf zou ik er een moord voor doen om mijn herplaatsers als pup te krijgen, om ze al de ellende te besparen en ook omdat het zulke ontzaglijk leuke puppedingen geweest moeten zijn om zulke leuke honden te worden. Aan de andere kant, mwah, pups...

Maar hoe dan ook vind ik dat we wereldwijd zo godsgruwelijk veel volwassen asiel- en zwerfhonden hebben, dat het van de gierende gekte is om nog pups te fokken en daar geld voor te betalen. Als je een beetje van honden houdt, koop je geen bewust gefokte pup. Van mij mogen ze fokken ook compleet verbieden tot er nergens meer een hond achter tralies in een asiel zit of op straat loopt.

Ja ik ben een puppenmens, ik vin de het een heerlijke tijd en ik geniet er volop van wetende dat het zo weer over is.

Dank Martijn, precies dat. Ik word gewoon niet gelukkig van een angstige herplaatser.

Het klinkt lullig, want herplaatser Fribbel was echt mijn grootste vriend en ik mis hem nog elke dag, maar ik heb best wat met hem te stellen gehad. En sorry, maar het voelt toch een beetje alsof je andersmans troep aan het opruimen bent.

Iedereen neemt natuurlijk een hond met het uiteindelijke doel een volwassen hond waar je een flink aantal jaren mee doet, maar ik vind het een fijn idee om het begin mee te maken.
Nu heb ik een blanco pup, die ik vanaf het begin meemaak, heel de ontwikkeling. Dat vind ik mooi. Ik zeg niet dat ik nooit meer een herplaatser neem, maar dit vind ik toch wel heel fijn.

Grappig wat hier trouwens gezegd wordt over puppygeur. Wij hebben de afgelopen tijd de pup natuurlijk overal en nergens geshowd en mijn vriend zei "Moet je eens opletten: Hondenmensen ruiken direct aan een pup" En verrek! Dat is zo. Vandaar dat het hier op het forum puppysnuiven genoemd wordt

Kort uitlaten vind ik geen probleem, de andere hond is bejaard, dus we gingen toch al niet ver. Wat ik wel wennen vind is het plannen wanneer je wegggaat. Als Rakoes in een hyperbui is (en dat is ze een paar keer per dag), dan kun je niet opeens weg, als ze rustig op de bank ligt wel.

En het is inderdaad een heel groot voordeel als je al een volwassen stabiele hond hebt. Een pup alleen lijkt me ook wel meer werk, nu doet Rakoes vaak gewoon Tiba na en alleen thuis is niet helemaal alleen.

Ja, als ze van iemand anders zijn Ik ben vooral geen puberpup-mens en dat zal ik nog wel gaan merken terzijnertijd

Ik vind pups leuk, maar ook weer leuk als ze groter zijn. Beetje net als met (eigen) baby’s.

Bij Vik zag ik er best een beetje tegenop. Want een pup naast twee jonge kinderen van 1 en 3 en een oudere hond die niet van pups houdt, dat was wel even wat anders dan toen we Ziva 10 jaar daarvoor kregen en alleen twee andere honden hadden en elkaar.
Maar gewoon gaan en het mee laten hobbelen en het is prima te doen. Druk was het toch al . Ik merk nu ook wel dat veel dingen zichzelf oplossen nu hij ouder wordt, dus ik ben blij dat ik daar niet eindeloos veel tijd en moeite in heb gestoken maar het gewoon geleidelijk heb laten gebeuren met wat lichte sturing.

Ik ben meer van het opvoeden dan heropvoeden. Een herplaatser wil ik dus ook niet meer. Misschien egoïstisch, maar dat is dan maar jammer.

nee, ik hou eerder van een hond die mee draait in het huishouden.

Ik hou echter niet van honden, dus ik koop wel bewust gefokte pups en kies ze bewust. De eerste week vind ik het dan leuk, daarna kijk ik uit naar de volwassen versie.

Hanneke2 schreef:Maar hoe dan ook vind ik dat we wereldwijd zo godsgruwelijk veel volwassen asiel- en zwerfhonden hebben, dat het van de gierende gekte is om nog pups te fokken en daar geld voor te betalen. Als je een beetje van honden houdt, koop je geen bewust gefokte pup. Van mij mogen ze fokken ook compleet verbieden tot er nergens meer een hond achter tralies in een asiel zit of op straat loopt.

Ja koekoek. Omdat anderen er een zooitje van maken qua erop los laten fokken, op straat dumpen en zoveel dieren in hokjes stoppen dat ze ze niet goed (kunnen) verzorgen en alles maar moet blijven leven moet ik dat opruimen en anders hou ik nog niet eens een beetje van honden? Doe normaal.

Eenieder moet de keuze maken die hij wil maken en doet dat om zijn eigen redenen, helemaal prima maar we gaan niet idioot doen en beweren dat mensen die andere keuzes maken dan jij niet (een beetje ) van honden houden.

Ik heb een keer een pup gehad en ik vond het vreselijk.
Ik ben onhandig met dingen aanleren, mijn timing is nooit helemaal goed, ik had echt veel minder geduld dan ik had verwacht, ik was er gewoon echt niet goed in, in het opvoeden van zo'n hummel. Nu is die timing nog steeds ruk maar gelukkig heb ik honden die me dat vergeven en niet ontsporen. Met beide herplaatsers nu heb ik ineens wel bakken met geduld, wie weet heeft het ook aan de leeftijd gelegen (de mijne dus).
Ik durf het gewoon niet goed meer, een pup.

Nee
Ik heb er echt wel van genoten hoor, maar ik heb er met een paar weken ook echt even doorheen gezeten

Maar ik blijf bij mijn allereerste standpunt, pups zijn lief bij een ander, geef mij de volwassen versie maar
En toch komt er over een paar jaar denk wel weer een pup

Zamunda schreef: Ja koekoek. Omdat anderen er een zooitje van maken qua erop los laten fokken, op straat dumpen en zoveel dieren in hokjes stoppen dat ze ze niet goed (kunnen) verzorgen en alles maar moet blijven leven moet ik dat opruimen en anders hou ik nog niet eens een beetje van honden? Doe normaal.

Eenieder moet de keuze maken die hij wil maken en doet dat om zijn eigen redenen, helemaal prima maar we gaan niet idioot doen en beweren dat mensen die andere keuzes maken dan jij niet (een beetje ) van honden houden.

Ach, ze heeft het even nodig, met een nieuwe hond die door eigen gebrek aan realisme zo tegenvalt dat ze hem houdt "uit fatsoen".
Ik snap dat hanneke nooit gaat begrijpen dat anderen meer ervaren dan apenliefde.

Ik houd inderdaad niet van alle honden. Het zijn geen disney figuurtjes.

Ik ben een hondenmens. Ik vind honden gewoon leuk, of het nou een pup of volwassen hond is. Ik vond het geweldig om Gol vanaf de geboorte te volgen, en dat ze haar hele leven mijn hond is geweest. Dat heeft toch wel iets speciaals. Van Mika heb ik geleerd dat je nooit moet denken 'dat ongewenste gedrag train ik er wel even uit' Dat lukt dus niet altijd.
Maar ik vond het ook wel weer heel bijzonder dat Rani vanaf dag één zo'n vertrouwen in me had en aan me plakte en zo leerbaar was. En dat ze zoveel heeft geleerd in korte tijd, en dat ik soms toch wel ongewenst gedrag in goede banen kan leiden.

Dus tja, ik sluit niks uit voor de toekomst, ik zie wel wat er op mijn pad komt.

De voorpret van een pup vind ik enig. De eerste dagen ben ik ook een kirrende verse moeder maar daarna mag die hele puppentijd me gestolen worden. Ik vind het verschrikkelijk veel werk en dat is nog wel te doen maar het gaat 24 uur per dag door. Je kan er niet even pauze van nemen zeg maar.

Het resultaat van alle energie die ik erin heb gestoken vind ik dan wel weer heel prettig. Mijn honden zijn zelfverzekerd en sociaal. Ik neem ze bijna overal mee naartoe. Omdat ze goed luisteren hebben ze veel vrijheid. En dan ben ik weer zo gelukkig dat ik die puppentijd heb meegemaakt en zelf heb kunnen sturen.

Cleva schreef:

nomo schreef:Ik vond het aanpassen trouwens ook genoeg meevallen.

Ik vind het de laatste keer echt een tocht.
Naast een onregelmatige full time baan. Ik heb me weleens gevoeld alsof ik al eeuwen heen en weer naar de oppas aan het rijden was en dat het ook nooit meer op zou houden.
Zo'n ground hog day-scene met in en uitladen van een pup met een bench.
En toch was dat voor haar erg goed en was het ineens wel voorbij want toen kon ze een halve dag alleen zijn dus kon ik haar voor of na de middag thuis laten en weer even later kon ze hele dagen mee of thuis blijven.

En die periode van zwoegen ben ik vergeten. Het was maar een winter lang en er is niets mis mee om er soms een seizoen je schouders onder te moeten zetten, toch?
Dat heb je toch ook als je naast je werk een cursus doet of nota bene een kind krijgt.

Het valt inderdaad mee maar zelfs als dat niet zo was, je bent toch hopelijk niet alleen maar op gemak gericht?

Oh ja, ik ben heel blij dat ik nu weer gewoon de deur uit kan stappen zonder na te denken. Dat continu oppas regelen en hele schema's waar, wanneer en hoe de oppas was geregeld inclusief voor werkdagen een rijtje wekkers in mijn telefoon 'ayla ouders', 'ayla dagopvang', 'ayla thuis' enz met verschillende tijden waarop ik dan op moest staan mis ik ook niet hoor Maar ik zag een ontzettend blije, vrije, onbevangen pup die overal moeiteloos meedraaide. En nu heb ik een heerlijke hond die zich ook zonder mij prima weet te redden. Morris hangt veel meer aan mij, en naast karakter denk ik ook zeker dat de manier waarop ik met haar ben omgegaan als pup eraan bij heeft gedragen dat ze nu zo heerlijk stabiel is. Dan is al het gesleep het me wel weer waard.
Al heb ik ook wel even gezucht toen ze ineens totaal niet meer alleen kon zijn. Van de een op de andere dag van halve dag zonder problemen alleen, naar nog niet eens de deur uit kunnen lopen zonder gekrijs. Dat was wel even puzzelen, maar gelukkig was het maar een fase

Maar ja, ik hou blijkbaar niet eens een beetje van honden, dus wat weet ik er nou van

Na pup Indra was ik er stellig van overtuigd geen puppenmens te zijn. Wat een vreselijke periode vond ik dat, achter het behang plakken was nog te goed voor hem
Na Indra kwam herplaatser Arantxa en dat beviel goed. Het was even zoeken hoe we het beste met haar om konden gaan, maar dat ging allemaal zo soepel. Helaas bleek ze al snel ernstig ziek te zijn en zaten we weer zonder hond.
Het liefst had ik weer een herplaatser gehad, maar toen kwam pupje Noah op ons pad. Wat een geweldige pup was dat Echt een heerlijk ventje, super zoet en zo heel veel makkelijker op te voeden dan Indra. Misschien kwam het omdat ik me op het ergste voorbereid had, of omdat ik inmiddels wat jaren ervaring had, maar de hele puppentijd was gewoon een feestje.