Hammetime schreef:Fijn om te horen dat het allemaal goedkomt, want aangezien Benthe mijn eerste hond is heb ik geen vergelijkingsmateriaal. De enige referentie die ik heb zijn haar ogen maar zoals Scarface al zei: the eyes never lie!
Er van genieten is een goeie tip want net als jij maak ik me af en toe ook wel druk of ik het wel goed doe. Gisteravond zat ik er echt even doorheen en vroeg me af of ik er wel wijs aan had gedaan Benthe te nemen. Wat het niet makkelijker maakt is dat ik een poes heb die minder dol op de hond is dan de hond op haar. Hoe dan ook, het is een schat van een hond die ik niet meer kwijt wil.
Het zou zonde zijn als je je account opzegt.
Wat aan de reacties maakt dat je dat wilt doen? Ik lees zelf geen nare reacties, wel advies aan de hand van informatie die jij hebt gegeven over de pup, je handvatten moet zoeken en advies van juiste personen moet krijgen om er een fijne hond van te maken.
Het begint met wandelen aan de lijn, maar je voegt later zelf ook toe het wat druk zijn bij kinderen (nou is dat niet pup vreemd hoor, maar veel herdertjes kunnen nét even wat feller zijn dan een gemiddelde pup van een ander gematigder ras). En dan is het wel fijn als baasje dat je daar op bedacht bent, en hoe je tijdig een ontmoeting op een leuke manier kan beëindigen zodat de pup (en soms ook kind) daar allebei wat van leren.
In de quote een opmerking over je kat, als je de zoekfunctie gebruikt zie je dat je niet de enige bent waarbij de ontmoetingen tussen kat des huizes en pup altijd over rozen gaan

, ook daar kun je veel tips uit halen.
Onze herder pup vond mijn katten ook machtig interessant, 1 kat voedde hem daarin wel op en die kat was heel duidelijk in wat goed bevonden werd, en wat niet.. de andere kat moest niets van hem weten en juist achter die kat ging de pup dus uiteindelijk aan.
Grenzen daarin stellen en de pup het woordje NEE leren is dan heel belangrijk, en zeker in die jonge fase een alternatief geven is handig.
Dat deden we buiten met kinderen ook, soms wel toestaan om te laten aaien, maar in rust..dus geen 5 kirrende kinderen die met 10 handjes overal de pup aanraakten, want dan konden wij ook geheid er op wachten dat er een handje mee zou worden gepakt
Verbieden deed ik het niet, want ook wij wilden dat de pup gewend zou raken aan kinderen, maar we begeleidden het altijd wel, en als ik vond dat het genoeg was, of als de pup te druk werd dan liepen we weer verder met een "we lopen weer verder hoor!" en riepen we hem mee met als lokkertje een voertje bij zijn neus of een favoriet speeltje wat we bij ons droegen.
Ik liet hem trouwens in de jonge opgroeiende periode niet los naar vreemde mensen toe gaan, kennis maken deden we samen.
En eigenlijk ook alleen als ik daar zin in had. Soms waren we juist aan het oefenen dat niet de hele wereld voor hem bestond.
We hebben hem vaak wel eens Rataplan genoemd (nog) "ze vinden me leuk!" hond van Lucky Luke.