Het HondenForum

Wat fijn.

Edit, niet openbaar bedoelt

Hoe is het gegaan?

haha, niet. miscommunicatie over de locatie . wordt vervolgd!

Teuntje schreef:haha, niet. miscommunicatie over de locatie . wordt vervolgd!

2 botenhellingen daar ging het mis, hemelsbreed was het vlakbij elkaar

We plannen gewoon een nieuwe wandeling.

Wij hebben een tijdje BAT gedaan en het heeft Kai echt letterlijk bijna kapot gemaakt.

Hij mocht altijd al veel zelf bepalen en aangeven, maar wel met mijn hulp. Die hulp 'mocht' ik hem bij de BAT dus niet geven, en dit kon hij absoluut niet aan.
Omdat ik hem niet hielp met wandelen, of enge momenten, was hij zo verschrikkelijk gespannen dat hij bijna niet meer kon lopen.
Hij was zo gespannen en in zichzelf, dat hij zich op een gegeven moment helemaal afsloot voor alles om hem heen, en er als een 19 jarig hondje bij liep te sloffen.
Doodzielig.
Het duurde even voordat ik de link gelegd had, want "Controle over de situatie is goed voor zijn zelfvertrouwen". Nou, niet als je hondje het dus niet aan kan die controle te hebben.
Vanaf dat moment ben ik hem weer gaan helpen, en na een tijdje werd hij weer blijer, verdwenen de spier/gewrichtsklachten en beetje bij beetje werd hij weer zichzelf. Stapje voor stapje is hij zekerder van zichzelf geworden, en elke keer komt er nog wat meer zelfvertrouwen bij. Nog steeds.
Maar dit is niet omdat hij overal controle over heeft.. dit is omdat hij weet dat hij altijd hulp mag vragen, en dat hij die ook altijd krijgt.

Meerdere malen langs dit topic gekomen, toch mijn plasje er even overheen te doen. Misschien ter verdediging van BAT zoals ik het ken maar meer om wat meer tekst en uitleg te geven hoe ik het heb ervaren.
BAT in Nederland is best wel een hele opgave waarin ik merk dat mensen vaak te snel willen gaan, het gaat namelijk om verandering van emotie en gedrag, iets wat niet binnen 1 of 2 weken behaald wordt, wat mensen net zoals met het commando "zit" er snel in willen hebben. Het is een traag proces waarbij soms de verschillen minimaal zijn maar vaak ook niet.
BAT is meer dan "laat je hond zijn gang maar gaan" want eerlijk is eerlijk, dat vaak niet eens. Van wat ik heb ervaren in BAT is dat er ook nog een behoorlijke rugzak vol met alternatieven moeten zijn als BAT niet kan. Want tja, we wonen in een druk en overbevolkt landje. Als deze alternatieven er niet zijn, dan gaat het namelijk niet werken, je moet weten wat je kan doen als BAT niet kan, help je hond als ie er niet uitkomt.

Mijn grote voorbeeld is mijn eigen Fix een hond waarbij BAT-en op motoren niet het gewenste resultaat gaf, puur omdat die dingen binnen enkele seconden binnen haar "rode" zone zaten, een onmogelijke taak. Was het me weer gelukt om een aantal dagen te ontwijken, stond er weer één of andere racemotor naast mijn auto terwijl ik met mijn honden naar het park wilde, weer terug bij af, elke keer weer. Uiteindelijk is het wel gelukt om Fix weg te laten draaien maar dat resulteerde weer in vluchtgedrag ipv gedrag van uitvallen/aanvallen, ook niet helemaal handig.
De GT's en ik hebben wat moeten puzzelen om te kijken hoe we die emotie konden veranderen, of iig "verzachten", in het westen, wonend tussen 3 middelbare scholen en een doorgaande weg, een uitdaging.
Het is het complete pakket van BAT, management, andere zaken, tijd! en vooral een lange adem hebben, die ervoor gezorgd hebben dat ze nu 80% van de motorische tweewielers kan laten gaan, de Harley's ed gaan ook steeds beter. De opluchting die ze daarbij nog steeds dagelijks ervaart is met geen pen te beschrijven. Het moment dat ze naar me opkijkt, met zo'n blik van "het hoeft nu niet meer", gun ik elke onzekere/reactieve hond. Fix was ruim 7 toen we begonnen, de beste keus ooit, hoe moeilijk we het ook hebben gehad.

Met een uurtje BAT-lezing of een keer een BAT sessie, ben je er vaak nog niet. Deze methodiek toepassen, in combinatie van andere opties is geweldig maar het gaat om het totaalplaatje, niet alleen BAT op zich.

Bedankt voor de reacties.
Ik heb de flexi en het tuig de afgelopen week in de kast laten hangen en met halsband en gewone 2m lijn gelopen
.hij loopt veel rustiger aan de gewone lijn en ik heb dan meer contact met hem. Heb het idee dat hij die sturing dus wel fijner vind dan rondfladderen aan een flexi of lange lijn.
Als hij stopt met lopen dan wacht ik even tot hij contact zoek en vraag hem dan om mee te lopen. Dat werkt vaak goed. Is hij toch teveel afgeleid dan hurk ik even bij hem neer en kijk met hem mee. Vaak bespringt hij me dan om me af te lebberen en gaat dan weer vrolijk mee.
Hij is nu 6 maanden en ik merk dat hij wat manser wordt. Gaat nu met plezier mee de deur uit ipv met t staartje naar beneden. Hij loopt vrolijk en netjes mee en ook vrijwel zonder te trekken. Als hij wel trekt, even stilstaan en op zijn aandacht wachten of achteruit lopen. Werkt prima zo. We komen er wel!

Wat leuk om te lezen dat jij en Teun meer plezier krijgen in het wandelen en samen de tijd nemen om een band op te bouwen en de wereld te ontdekken.
Dat jullie er samen wel gaan komen twijfelde volgens mij niemand aan, misschien alleen jij zélf een beetje

Cleva schreef:Ik zou met een nerveuze pup helemaal niet naar een hondenschool gaan.

Je kunt toch op je klompen aanvoelen dat je zo'n kadetje helemaal verpletterd als je ergens naartoe gaat waar het naar heel erg veel honden ruikt om vervolgens met veel geloer en gewijs dingen van hem gaat staan willen?

Zoek maar een plekje waar hij een beetje kan groeien. Als je goed om je heen kijkt dan vind je wel zo'n hoekje waar nooit iemand komt.
Waar woon je?
Is er geen aftands industrieterrein in de buurt waar je een paar maanden makkelijk naartoe kunt rijden?
Niet wandelen, niet oefenen maar gewoon een beetje aanklooien.

Of je nou links of rechtsom gaat, aan het eind van de herfst heb je een heel andere hond die nog steeds piepjong is. Laat het gewoon even rijpen.

Precies dit
Dan betrek ik dit vooral op mijn eigen ervaring.

Teuntje schreef:Bedankt voor de reacties.
Ik heb de flexi en het tuig de afgelopen week in de kast laten hangen en met halsband en gewone 2m lijn gelopen
.hij loopt veel rustiger aan de gewone lijn en ik heb dan meer contact met hem. Heb het idee dat hij die sturing dus wel fijner vind dan rondfladderen aan een flexi of lange lijn.
Als hij stopt met lopen dan wacht ik even tot hij contact zoek en vraag hem dan om mee te lopen. Dat werkt vaak goed. Is hij toch teveel afgeleid dan hurk ik even bij hem neer en kijk met hem mee. Vaak bespringt hij me dan om me af te lebberen en gaat dan weer vrolijk mee.
Hij is nu 6 maanden en ik merk dat hij wat manser wordt. Gaat nu met plezier mee de deur uit ipv met t staartje naar beneden. Hij loopt vrolijk en netjes mee en ook vrijwel zonder te trekken. Als hij wel trekt, even stilstaan en op zijn aandacht wachten of achteruit lopen. Werkt prima zo. We komen er wel!

6 maanden en dan wat "schrikkerig" of onzeker vind ik helemaal niet zo gek en is ook niet iets waar ik heel veel voor uit de kast zou halen. BAT kan z'n voordelen hebben maar wat Laura84 hierboven schrijft, dat moet je echt consequent toepassen en dan moet je enkele maanden uittrekken voordat je echt effect ziet. Daarbij is BAT zeker niet voor alle honden passend...

Lekker met hem lopen, steunen daar waar nodig en verder niks speciaals in de zin van cursussen etc. Heb je denk ik veel meer aan dan een BAT cursus / workshop