Het HondenForum

Cleva schreef:

Hanneke2 schreef: Het is best kut, want ergens wil ze zo graag mee als ik met Toto naar buiten ga. Ik heb even een tijdelijke sluis voor de opening naar de hal, en daar probeerde ze vanavond doorheen te breken toen Toto en ik laatste rondje gingen doen. Maar ja, dan zal toch eerst die lijn er aan moeten, en dat lukt nog niet.

Waarom heb jij eigenlijk altijd van die extreme honden?
Waar komt dat idee vandaan?

'Altijd'? "Extreme"?

Jack was gehandicapt, maar de meest sociale en gemakkelijke gezinshond die we ons hadden kunnen wensen. Lilo had angsttrauma's, maar daar heb ik destijds heel bewust voor gekozen, omdat ik zeker wist dat ze met veel geduld en heel veel hulp van Jack een vrolijk vrij hondje kon worden. En dat is ook gewoon gelukt. Toto heb ik als 'makkelijke' hond geadopteerd en hij was nog makkelijker dan verwacht. Liep binnen een week los, heeft nog nooit ergens op gejaagd en is de allerbraafste hond die ik ooit heb gehad. En Tika is 'besteld' als lief verlegen teefje, omdat dat mij de beste match voor Toto leek. Ik (en de stichting denk ik ook niet) kon niet voorzien dat ze dat contact met mensen zo schuwde. Maar ze heeft alle potentie om over een paar maanden heerlijk blij en vrij met andere honden te spelen en als ze volwassen wordt ook een echt maatje voor Toto te worden. Dus ik snap niet waar je 'altijd' en 'extreem' vandaan haalt. Ik heb nooit saaie honden, maar die hoef ik ook niet.

Feather__ schreef:Geen tips wil je alleen even feliciteren met Tika

Echt een hondje voor jou! Met van die grote oren

Dankje!

(En het breekt je hart, maar als we pal langs de parkeerplaats bij het tuincentrum lopen kijkt Toto nog steeds of er geen auto staat waar Yindi uit zou kunnen komen. Ze was echt wel een van zijn allerliefste hondenmaatjes.)

Sorry ik lees van onder naar boven, dus vertraagde reactie.

Cleva schreef:
Dat bedoel ik niet met open staan. Ik bedoel dat je niet open staat voor je hond.
Dat baseer ik op het feit dat je aan het vergelijken bent hoe je andere hond het deed en waar je zelf heen wil en hoe je dat gaat doen.
Daar is niets mis mee maar het gaat wel voorbij aan het feit dat je hond het hele fenomeen baas nog niet kent en tot op gisteren alles op haar eigen manier heeft gedaan.
Onbewust en binnen kaders maar die kaders heeft ze ook alleen maar van de binnenkant gezien.
Dat is dus nogal eenrichtingsverkeer geweest (vanuit de hond gezien) en je kunt niet van de een op de andere dag het roer overnemen zonder daarmee een bepaalde hoeveelheid stress te veroorzaken.
Vergelijk het met iemand die in jouw leven de regie overneemt om redenen die jij niet kent.
Als dat niet met een gepast tempo en in een veilige sfeer gebeurt dan kan het heel bedreigend aanvoelen. Zeker als je omgeving ook nog onbekend is.

Je kunt dat (deels) tackelen door je in het begin iets meer volgend op te stellen. Dan laat je ruimte bestaan waarin zij op haar manier jou kan komen aanspreken. Dat is wat ze gewend is dus dat kan ze beter aan.

Snap je wat ik bedoel?

Ja, ik snap het, dank voor je uitleg. Ik zie ook waar ik daar de fout in ga. Ik zoek altijd naar een soort van stappenplan in mijn hoofd, dat is mijn veiligheid, maar zo werkt het niet altijd. Het feit dat ze het fenomeen baas nog niet kent vind ik wel heel treffend, daar had ik nog niet echt bij stil gestaan. Dat ze me dan vandaag een likje over mijn vingers geeft is in dat kader nog meer reden om hoera te roepen.

Als je gewoon bij haar bent en ze na een tijdje behoeftes krijgt (honger/dorst/affectie/aandacht) waarvan ze weet dat jij ze kunt oplossen zal ze je laten zien in hoeverre ze met je kan communiceren. Geduld. Laten zijn wat het is.
Volgens mij kun je dat heel prima en past het ook bij je maar je bent het nu niet aan het doen. Je bent te resultaatgericht en daardoor ontstaat er druk op de relatie die zich uit in het fanatiek bewaken van grenzen.
Waarschijnlijk is het ook gewoon een uiting van haar eigen karakter hoor maar dat kan naast elkaar bestaan.
Honden hebben ego's, net zoals mensen. Uiteindelijk zullen ze de ander altijd bevestiging vragen.
Of niet maar dat is dan zo'n afwijking van de norm dat je dat wil weten want dan zou ze contactgestoord zijn.
Ik zou daar niet nu al vanuit gaan. Niet dat je dat doet.

Ze komt vanzelf naar je toe als ze er klaar voor is. Het duurt misschien best een hele tijd maar als ze dat nou nodig heeft, waarom zou je dan aandringen?
Wat kan het je schelen of ze morgen of van het weekend uit zichzelf naast je komt zitten. Dan kun je vanuit die energie de riem erbij betrekken.
Je wil sowieso niet gaan wandelen met een hond die loopt te flippen. Je vertrekt vanuit orde en rust. Anders heb je dadelijk buiten allerlei uitvalgezeik en wegloopgedrag, wat ik je brom.

Je hebt gewoon helemaal gelijk. We hebben alle tijd van de wereld, of in elk geval een hondenleven lang. Ik wil het uiteraard NU in orde krijgen, maar zij heeft haar eigen tempo, en dat heb ik te respecteren. (Ik vind het trouwens niet fijn om je alsmaar gelijk te geven hoor, maar het is effe niet anders. )

Jachtlijn ga ik overigens niet doen, eerder in het topic gaf iemand al duidelijk aan dat dat geen goeie optie is.

Pas trouwens op dat ze niet de kans krijgt je in je takken te bijten want dat doet het wederzijdse vertrouwen natuurlijk geen goed.

Nee, dat zit echt niet in dit hondje. (Sorry dat ik weer vergelijk,) Lilo hapte wel bij stress, maar ik denk niet dat Tika (nog heel jong ook he?) echt om zich heen zou gaan bijten bij stress. Maar dat soort situaties ga ik überhaupt niet opzoeken. Haar tempo, en dan gaat het gewoon helemaal goed komen.

Hanneke2 schreef:

Feather__ schreef:Geen tips wil je alleen even feliciteren met Tika

Echt een hondje voor jou! Met van die grote oren

Dankje!

(En het breekt je hart, maar als we pal langs de parkeerplaats bij het tuincentrum lopen kijkt Toto nog steeds of er geen auto staat waar Yindi uit zou kunnen komen. Ze was echt wel een van zijn allerliefste hondenmaatjes.)

Ach gos! Yin heeft ook nooit meer een hond zo leuk gevonden als Toto hoor. Sterker nog die heeft nu geen enkele hond meer. Arm beest:Q:

Hanneke2 schreef:

DeDiana schreef:Succes, hopelijk ontdooit ze snel!
Ik neem aan dat je binnenkort ook wel een uitgebreid fototopic opent?

Oh ik heb al wel wat leuke foto's. Op mijn telefoon. Die onherstelbaar aan gort is gekauwd.

Ai Nou ja, snel nieuwe telefoon dus en foto's en filmpjes maken!
Zo te lezen heeft ze in ieder geval genoeg energie en drang om te spelen en te ontdekken

Ik denk dat dat obstinaat slopen ook voor een deel stress is. Het wordt vast minder als ze wat meer tot rust gekomen is en straks mee mag wandelen. Voor nu alles maar heel goed opruimen en haar iets geven dat ze wel mag slopen.

Wat ik niet zo goed kan rijmen uit wat je vertelt is dat je enerzijds aangeeft haar tempo te volgen maar ook schrijft dat je om de haverklap met je kont in de lucht gaat liggen om je te mengen in het spel.
Zelf denk ik dat je met zo'n hondje dat niet zo moet of kan 'afdwingen'. Wees er gewoon en gun haar de ruimte om zelf toenadering te zoeken.

En opgelost! Vanochtend heb ik het stel eten gegeven in de hal, toen kon ik er makkelijk een lijntje omgooien en haar vervolgens de hele santekraam van tuig/halsband/twee lijnen aandoen. we zijn al twee keer buiten geweest, ze vindt het heel erg interessant allemaal.

Halsband laat ik er nu gewoon dag en nacht om, en tuig blijft aan tot na het laatste rondje vanavond.

Hanneke2 schreef:En opgelost! Vanochtend heb ik het stel eten gegeven in de hal, toen kon ik er makkelijk een lijntje omgooien en haar vervolgens de hele santekraam van tuig/halsband/twee lijnen aandoen. we zijn al twee keer buiten geweest, ze vindt het heel erg interessant allemaal.

Halsband laat ik er nu gewoon dag en nacht om, en tuig blijft aan tot na het laatste rondje vanavond.

Nou, mooi! Veel wandelplezier!
Gaat het verder ook allemaal goed of heeft ze inmiddels je hele huis verbouwd?

Mooi opgelost
En zie je nou hoe snel dat is gegaan?
Relax, komt goed

Hanneke2 schreef:En opgelost! Vanochtend heb ik het stel eten gegeven in de hal, toen kon ik er makkelijk een lijntje omgooien en haar vervolgens de hele santekraam van tuig/halsband/twee lijnen aandoen. we zijn al twee keer buiten geweest, ze vindt het heel erg interessant allemaal.

Halsband laat ik er nu gewoon dag en nacht om, en tuig blijft aan tot na het laatste rondje vanavond.

Super

Wauw, en dat binnen een week. Fantastisch

Hanneke2 schreef:En opgelost! Vanochtend heb ik het stel eten gegeven in de hal, toen kon ik er makkelijk een lijntje omgooien en haar vervolgens de hele santekraam van tuig/halsband/twee lijnen aandoen. we zijn al twee keer buiten geweest, ze vindt het heel erg interessant allemaal.

Halsband laat ik er nu gewoon dag en nacht om, en tuig blijft aan tot na het laatste rondje vanavond.

Kan ze ook mooi wat energie buiten kwijt, en indrukken op doen.

DeDiana schreef: Nou, mooi! Veel wandelplezier!
Gaat het verder ook allemaal goed of heeft ze inmiddels je hele huis verbouwd?

Ze heeft vandaag niks gesloopt! Ze was ook steeds compleet uitgeteld na zo'n klein wandelingetje, zoveel luchtjes en vreemde dingen en indrukken en alles. Ook wat andere hondjes tegengekomen, en dat ging prima, ze vindt (kleine) hondjes erg leuk en stapt er vrolijk-vriendelijk op af. En ze komt nu ook af en toe naar me toe voor een aai (kriebelen op haar kop en aan haar oren, dat mag nu, maar van de rest van haar lijf moet ik afblijven), dus alles gaat meer dan goed eigenlijk.

Tuig aan en af doen vindt ze nog wel heel eng, dat is ook wel een hele operatie. Maar ik vind het wel super dat je die bij Podencoworld tegenwoordig dus gewoon meegeleverd krijgt met de hond (plus een halsband, plus een riem). Ze loopt buiten dus aan een halsband en riem, en dan nog een riem aan het anti-ontsnappingstuig, die vast zit aan een lus van mijn broek. Dus al stort ik buiten bewusteloos in elkaar, dan kan ze nog steeds niet weglopen.

Hanneke2 schreef:

DeDiana schreef: Nou, mooi! Veel wandelplezier!
Gaat het verder ook allemaal goed of heeft ze inmiddels je hele huis verbouwd?

Ze heeft vandaag niks gesloopt! Ze was ook steeds compleet uitgeteld na zo'n klein wandelingetje, zoveel luchtjes en vreemde dingen en indrukken en alles. Ook wat andere hondjes tegengekomen, en dat ging prima, ze vindt (kleine) hondjes erg leuk en stapt er vrolijk-vriendelijk op af. En ze komt nu ook af en toe naar me toe voor een aai (kriebelen op haar kop en aan haar oren, dat mag nu, maar van de rest van haar lijf moet ik afblijven), dus alles gaat meer dan goed eigenlijk.

Tuig aan en af doen vindt ze nog wel heel eng, dat is ook wel een hele operatie. Maar ik vind het wel super dat je die bij Podencoworld tegenwoordig dus gewoon meegeleverd krijgt met de hond (plus een halsband, plus een riem). Ze loopt buiten dus aan een halsband en riem, en dan nog een riem aan het anti-ontsnappingstuig, die vast zit aan een lus van mijn broek. Dus al stort ik buiten bewusteloos in elkaar, dan kan ze nog steeds niet weglopen.

Nou, mooi dat de eerste stapjes zijn gezet en dat ze toenadering begint te zoeken, dan komt de rest vanzelf ook
Fijn dat ze nu ook haar energie kwijt kan in de wandelingen. Een jonge podencodame, ja, dan mag je verwachten dat ze meer dan genoeg energie heeft, dus dat ze dat (in combinatie met wat stress/spanning) dan uitleeft in slopen verbaast me niets
Zou je het tuigje niet gewoon aan laten als ze het aan- en uitdoen nog zo spannend vindt? Of ben je bang dat ze het stuk gaat bijten dan?
Het wordt inderdaad bij steeds meer stichtingen de gewoonte om in ieder geval een goed anti-ontsnappingstuig mee te leveren

ranetje schreef:Mooi opgelost
En zie je nou hoe snel dat is gegaan?
Relax, komt goed

Ja ik maak me ook gewoon veels te veel zorgen altijd. Ook bijvoorbeeld over dat Toto haar helemaal niet leuk leek te vinden omdat ze hem alsmaar lastig viel en in zijn oren liep te keffen dat er gespeeld moest worden. Maar vandaag ging het gewoon prima, buiten liep hij speelbuigingen voor haar te maken en was hij helemaal leuke grote broer, en binnen was ze veel rustiger dan eerst, dus nul reden voor Toto om haar weg te grommen. Gaat helemaal goed komen.

Hanneke2 schreef:

ranetje schreef:Mooi opgelost
En zie je nou hoe snel dat is gegaan?
Relax, komt goed

Ja ik maak me ook gewoon veels te veel zorgen altijd. Ook bijvoorbeeld over dat Toto haar helemaal niet leuk leek te vinden omdat ze hem alsmaar lastig viel en in zijn oren liep te keffen dat er gespeeld moest worden. Maar vandaag ging het gewoon prima, buiten liep hij speelbuigingen voor haar te maken en was hij helemaal leuke grote broer, en binnen was ze veel rustiger dan eerst, dus nul reden voor Toto om haar weg te grommen. Gaat helemaal goed komen.

Ach joh, het begin is altijd stresssss
Klinkt altijd leuk 'oooo nieuw hondje', nou je kent die hele hond niet en die hond jou ook niet. Voordat je elkaar ook maar een beetje begrijpt,
ben je alweer even verder en over een paar maanden denk je 'heb ik me dáár nou druk over gemaakt?'... maar ja, dan zijn er weer
andere dingen

Fijn dat het nu in ieder geval gelukt is en ze buiten kan lopen, snuffelen, plassen en poepen

Caro. schreef:

Hanneke2 schreef:

ranetje schreef:Mooi opgelost
En zie je nou hoe snel dat is gegaan?
Relax, komt goed

Ja ik maak me ook gewoon veels te veel zorgen altijd. Ook bijvoorbeeld over dat Toto haar helemaal niet leuk leek te vinden omdat ze hem alsmaar lastig viel en in zijn oren liep te keffen dat er gespeeld moest worden. Maar vandaag ging het gewoon prima, buiten liep hij speelbuigingen voor haar te maken en was hij helemaal leuke grote broer, en binnen was ze veel rustiger dan eerst, dus nul reden voor Toto om haar weg te grommen. Gaat helemaal goed komen.

Ach joh, het begin is altijd stresssss
Klinkt altijd leuk 'oooo nieuw hondje', nou je kent die hele hond niet en die hond jou ook niet. Voordat je elkaar ook maar een beetje begrijpt,
ben je alweer even verder en over een paar maanden denk je 'heb ik me dáár nou druk over gemaakt?'... maar ja, dan zijn er weer
andere dingen

Fijn dat het nu in ieder geval gelukt is en ze buiten kan lopen, snuffelen, plassen en poepen

Dat inderdaad. Ik kijk echt uit naar dat moment waarop ik gewoon precies weet wat ik aan haar heb, en dat ze in alle onvoorspelbaarheid toch voorspelbaar is. Bij de ene hond gaat dat sneller als bij de ander en het zal bij Tika nog wel effe duren. Maar ik kan niet wachten!

Ha, wat fijn. Zo zie je maar hoe belangrijk wat tijd is. Ik heb ook een Tika, dat schept een band

kathy schreef:Ha, wat fijn. Zo zie je maar hoe belangrijk wat tijd is. Ik heb ook een Tika, dat schept een band

Oh leuk! Ik hoor de naam vrijwel nooit, vind het altijd wel prettig als mijn hond niet in die namenlijstjes staat. Ook vernoemd naar Tika uit Titatovenaar?

(Ik vind het altijd wel grappig als mensen vragen of Toto vernoemd is naar de band. Nee, Toto is vernoemd naar het hondje uit de Wizard of Oz, net zoals de band vernoemd is naar het hondje uit de Wizard of Oz. )

Ze heette Sarita, is een portugese kruising, en dat vonden wij geen lekkere naam, Tika wel. En nee, eigenlijk nooit aan ti-ta-tovenaar gedacht.

Dit klinkt al heel goed in korte tijd, dat gaat vast helemaal goed komen!

Ik zie altijd beren op de weg en maak me vrij snel zorgen om van alles. Maar een ander kan ik heel goed het advies geven dat het met rust en en geduld allemaal wel goed komt
Dus bij deze: relax en het loopt vanzelf goed. Jullie moeten elkaar allemaal gewoon nog leren kennen en een weg vinden.

Hanneke2 schreef:

ranetje schreef:Mooi opgelost
En zie je nou hoe snel dat is gegaan?
Relax, komt goed

Ja ik maak me ook gewoon veels te veel zorgen altijd. Ook bijvoorbeeld over dat Toto haar helemaal niet leuk leek te vinden omdat ze hem alsmaar lastig viel en in zijn oren liep te keffen dat er gespeeld moest worden. Maar vandaag ging het gewoon prima, buiten liep hij speelbuigingen voor haar te maken en was hij helemaal leuke grote broer, en binnen was ze veel rustiger dan eerst, dus nul reden voor Toto om haar weg te grommen. Gaat helemaal goed komen.

Yes

Je moet die eerste dag, ik noem dat de 24 hour panic, nooit beslissingen maken, meningen vinden of uberhaupt ergens iets van vinden. Ze doen maar wat ze doen. Eerst kalmeren en dan ontdek je pas (langzaam) wat je in huis hebt gehaald. Ik heb mezelf aangeleerd die eerste 24 uur helemaal niets te doen, vinden of denken...

Ik las mee, maar had geen tips. Wat fijn om te lezen dat het zo snel al verbeterd en dat ze je wat meer vertrouwd nu!

Hoe gaat het nu met Tika?
En ik neem aan dat je inmiddels wel weer een mobiel hebt een een hele lading foto's?

Daar ben ik dan eindelijk weer.

Na die eerste keer is het niet meer gelukt om aan te lijnen, inmiddels is ze hier dus 5 weken en ze poept en piest in de tuin.

Verder gaat alles werkelijk perfect, ze luistert goed, is dikke vrienden met Toto, sloopt niks meer, blaft niet tot nauwelijks als ik met Toto weg ga, ze speelt en raust en verbouwt mijn tuintje met een blije bek, ze vreet de bramen en tomaten van mijn struiken en klom van de week zelfs in de compostbakken om te kijken of daar iets te vreten viel, ze is knetterleuk, maar ze vindt mij stom.

Ze vindt andere mensen gelukkig nog veel stommer, van de week kwamen de kinderen eten en mijn dochter bleef een nachtje slapen, en Tika heeft gewoon niet gespeeld, met niks. Toen dochter de deur uit was werd er per direct wel weer gespeeld met Toto en de poezen en (heeeeel voorzichtig) met mij.

Inmiddels heb ik al uitgebreid contact gehad met de gedragstherapeut van de stichting, zij gaat nog met een collega overleggen en nadenken en alles en belt me volgende week weer terug. Conclusie die we samen hebben getrokken is min of meer dat Tika nog nooit een vriendschappelijke vertrouwensband met een mens heeft gehad (wellicht haar moeder ook niet), en dat het verder een heel intelligent sociaal hondje is. De info van het asiel, die door de stichting is overgenomen, klopt domweg niet, en dat is geen kwade opzet geweest maar meer ondeskundigheid.

Ik denk wel dat het goed gaat komen, de gedragstherapeut lijkt me ook echt een fijn mens met veel verstand van zaken. Het wordt denk ik wel een lange weg, maar er loopt geen bloed uit. Ik heb alle tijd, Tika is happy, dus voor mijn part duurt het nog een half jaar, maakt niet uit. Ik heb echt wel even de knop om moeten zetten, want ik had hier helemaal niet om gevraagd, maar die knop is nu wel om. Het wordt waarschijnlijk nooit een hondje dat wil knuffelen, hoeft ook niet. Doel is een om er een hondje van te maken dat zich zonder wantrouwen laat aanlijnen en dat uiteindelijk heerlijk los kan rennen en spelen. Daar gaan we voor.

Cleva schreef:

Hanneke2 schreef: Inmiddels heb ik al uitgebreid contact gehad met de gedragstherapeut van de stichting, zij gaat nog met een collega overleggen en nadenken en alles en belt me volgende week weer terug. Conclusie die we samen hebben getrokken is min of meer dat Tika nog nooit een vriendschappelijke vertrouwensband met een mens heeft gehad (wellicht haar moeder ook niet), en dat het verder een heel intelligent sociaal hondje is.

Nou, jullie kijken in ieder geval wel naar de juiste dingen en dat lijkt me de goede start die het halve werk gaat maken.

Ja, we zitten op 1 lijn, en ik denk dat we samen aardig in kaart hebben kunnen brengen wat het probleem is. En we hebben voorlopig afgesproken dat ik gewoon blijf doen wat ik al doe, dus geen druk erop. We gaan nog verder praten over mogelijke acties om het proces te versnellen, maar vooralsnog gaat het goed met mini-stapjes.

De info van het asiel, die door de stichting is overgenomen, klopt domweg niet, en dat is geen kwade opzet geweest maar meer ondeskundigheid.

Ja, en nu?
Is de constatering dat het niet actief lullig bedoeld was maar gewoon ongeinteresseerd, onwetend lullig.
Iets niet weten is geen verlof tot slap gelul.
Ik wil hebben dat die stichtingen zich beter gaan gedragen. Dat kittig kijkende wij-weten-het-ook-niet is al sinds 1998 belegen.
Dan zorg je toch dat je het daarna wel weet?
Maar goed, ik zal wel weer teveel willen.

Nee, ik vind dat je een goed punt hebt. Ik heb een tijdje geleden in mijn frustratie wel geroepen dat ik nooit meer een hond hoef van deze stichting, maar ik denk dat de stichting - die met diverse asiels samenwerkt - hier ook niet bepaald happy mee is. Misschien tijd om een stapje terug te doen en met minder asiels te werken? Toto komt ook via deze stichting, maar uit een ander asiel. Toto was gewoon what you see is what you get, en beter dan dat, dus ik had alleen maar een heel goeie ervaring met de stichting. Hoe dan ook ga ik het zeker nog ter sprake brengen, want zonder mezelf op de borst te kloppen is het wel heel goed dat Tika hier is beland en niet per ongeluk bij mensen die niet de tijd en mogelijkheden hebben om in haar tempo te werken.

Hopelijk trekt de stichting consequenties uit de plaatsing bij jou. Dat is niet wat je wilt. Ik hoop dat jullie met behulp van de gedragsdeskundige en je eigen ervaring nog heel wat stappen zullen zetten naar een wat grotere wereld voor Tika. Wel goed dat ze al zo veel onder de knie heeft gekregen: niet slopen, spelen, pret hebben en niet meer slopen is natuurlijk ook erg prettig. Op naar volgende stapjes!!!

Jion schreef:Oef dat valt wel tegen dat ze zich niet meer heeft laten benaderen. Ik vind het wel knap dat je er zo positief in blijft staan, ook naar de stichting toe (want het is wel een blunder van formaat). Ik denk niet dat ik dat zou kunnen. Natuurlijk moet je je verwachtingen altijd wat aanpassen als er een nieuwe hond is, maar een hond die helemaal niet benaderbaar is zou ik niet trekken.
Ik denk dat je je er op in moet stellen dat de kans er in zit dat ze nooit los kan.

Oh ik heb best wel lopen balen hoor, want potdomme, ik had 4 weken vakantie waarin ik lekker met 2 honden lange wandelingen had willen maken, die vakantie is voorbij en ik loop al 5 weken alleen 's ochtends een heel klein uurtje met Toto en voor de rest kleine rondjes. En het was ook best frustrerend, en ik ben ook wel boos geweest, niet op Tika, zij kan er niks aan doen, maar het is ook moeilijk om genegenheid te kweken voor een hondje dat jou gewoon stom vindt. Maar jij kan zeggen van 'dat zou ik niet kunnen', maar wat is het alternatief? Ergens anders heeft zij nog steeds hetzelfde probleem, en hier is ze binnen haar beperkte wereldje wel heel blij en opgewekt. Ze voelt zich veilig, ze speelt als een dolle met Toto, slaapt tegen hem aan, is vrienden met de katten en is echt deel van 'de groep', loopt vreselijk te boeven in mijn tuin maar vermaakt zich daar kostelijk. Wat krijgt ze als ik haar terug zou sturen? Dat is dus gewoon geen optie. Ik wilde die hond, en nou is het mijn hond en ik ben er verantwoordelijk voor.

Ik denk trouwens wel dat ze uiteindelijk prima los zal kunnen, wellicht al heel snel nadat ze mee naar buiten kan, daar maak ik me helemaal geen zorgen over. Ze is enorm gefocust op Toto, bij angst of schrik zoekt ze hem meteen op, en ze luistert enorm goed naar haar naam, als ik roep komt ze direct aanracen. Ik denk niet dat ze het als 'haar naam' ziet hoor, maar als 'KOM SNEL DAN KRIJG JE KOEKIES' maar dat maakt niet uit.

En ergens is het ook een boeiende ervaring. Ik dacht dat ik een boel wist over bange hondjes, en nu heb ik weer iets heel anders. En ze is kneiterslim, met haar 9 maanden oud schat ik haar stukken intelligenter dan Toto of Lilo. Het is een giga uitdaging om haar vertrouwen te winnen, maar als me dat lukt, denk ik dat ik er een heel bijzonder hondje aan ga hebben.