Het HondenForum

Jits90 schreef: Damy is dan minder blafferig en socialer met andere honden, maar hij heeft een jachtinstinct en durft weleens schijt te hebben aan wat je zegt (al kent hij meer commando's dan Noa).

Dat heeft die kleine rat hier goed afgeleerd. Vogels en konijnen zien helemaal geen bedreiging in hem. Hij wist zo dichtbij te komen dat een duif hem een harde tik gaf met opstijgen

DeDiana schreef:Ik vind mijn honden ook makkelijk omdat ik ze goed ken en dus precies weet hoe ik met ze om moet gaan. Dat gaat allemaal vanzelf, dus dat voelt voor mij makkelijk. Maar ze zijn niet makkelijk in de zin van hoe bijvoorbeeld Nanna haar honden omschrijft Ik denk dat dat wel een treffende omschrijving is van wat in het algemeen wordt verstaan onder een 'makkelijke hond' en daar voldoen al mijn honden niet aan.

Ze hebben allemaal dingen in de omgang waar je echt rekening mee moet houden. Voor mij is Amoz mijn makkelijkste hond omdat hij minder uitgesproken is dan mijn dames en alles wel snel prima vindt, maar zo makkelijk is hij helaas niet bij anderen. Taartje is zo eigenzinnig en onafhankelijk dat de meeste mensen dat waarschijnlijk niet echt makkelijk zouden vinden. Je moet in ieder geval niet zo simpel denken dat je dat met een paar basiscommando's wel oplost Maar met een beetje creativiteit is zij wel heel makkelijk. Amy en Mila zijn op heel verschillende gebieden niet makkelijk, maar luisteren wel weer heel goed en ik weet eigenlijk altijd precies wat ik van ze kan verwachten, waardoor ze voor mij toch makkelijk zijn.

Dit geldt voor mij ook. Voor mij zijn Shira en Nola makkelijk, maar het zijn honden waarbij situaties best fout kunnen gaan als ze het gevoel krijgen zelf dingen te kunnen regelen. Terwijl als ze weten wat er van ze verwacht wordt ze zich prima gedragen.

Jack voelt voor mij als moeilijk. Niet vanwege zijn karakter maar het is een vrije vogel. Moeilijk uit te leggen. Ik loop met Shira en Nola heel ontspannen terwijl ik weet dat ze samen eventueel kleine honden op kunnen jagen, of zich samen sterk voelen in bepaalde situaties. Maar nooit heb ik daar problemen mee want ik grijp op tijd in.

Met Jack loop ik niet zo ontspannen. Terwijl hij wat karakter betreft heel sociaal is en heel lief dus eigenlijk heel makkelijk. Maar er liggen gevaren op de loer van te grote afstand nemen, ineens iets leuk vinden en daar gaan kijken, en meer van dat soort dingen. Hij is snel afgeleid en dan is de gehoorzaamheid ver te zoeken.

Laila kan bijna nergens los en dat ervaar ik als niet makkelijk. Terwijl een hond aan een lijn natuurlijk nooit moeilijk is want je hebt alle controle. Maar het gevoel wat ze me daardoor geeft is een beetje het gevoel van tekort schieten. En dat ervaar ik als moeilijk.

Sofi is makkelijk, die kun je met vrijwel iedereen meegeven. Die zet echt heel graag geen stap verkeerd.

Izzy is niet makkelijk. Voor mij wel natuurlijk want ik ken haar van pup af aan en ik weet waar ze door getriggerd kan worden, maar ik geef haar maar aan een zeer beperkt groepje mensen mee en er is er maar 1 die haar daarnaast ook nog los mag laten.

Manu is niet makkelijk. Mensen zien hem snel als makkelijk omdat hij vijf uur lang op het terras kan liggen en omdat hij thuis en op bezoek ontzettend goed luistert maar dat was het wel
Hij heeft helemaal niks met je commando's te maken en ziet zelf wel even of hij het wel of niet nuttig vindt nu. Je leert ermee omgaan. Hij is wel een heel bijzondere hond vind ik, maar goed, dat vinden er meer van hun eigen zoetesnoetje geloof ik

Uma is opzich heel makkelijk. Die ligt overal te slapen of half te dutten, je kunt naar een terras, op bezoek en ze doet gewoon niks. Ze kan loslopen, ze is heel sociaal met elke hond en ze is absoluut niet agressief. Ze wil alleen niet aangeraakt of aangesproken worden door mensen. Dan schiet het koppie vol en als een van ons twee niet binnen bereik is gaat ze weg. As we all know ja.
Ze luistert niet, ze is niet trainbaar zoals vrijwel iedere andere hond. Geeft niet want ze is heel braaf. Ze vraagt helemaal niks van je.
Als je vrede hebt met haar mensenangst en haar daarin begeleidt heb je de makkelijkste hond. Ze wil knuffelen op de bank, maar in de mand slapen is ook goed. Ze hoeft niet zoveel uit en ze is niet heel waaks. Je hoeft met haar helemaal niks te doen en ze zal toch braaf meedraaien. Dat vind ik wel heel makkelijk. Maar ik kan me voorstellen dat die angst voor velen als moeilijk ervaren kan worden. Hoewel je dat alleen merkt als mensen er vrijwel bovenop duiken. Als wij alleen met haar zijn of met bekenden merk je daar helemaal niets van.

Makkelijk is inderdaad wat je zelf het beste ligt. Al lijkt me dat iedereen een goed luisterende, niet slopende, hondsociale, alles goed vindende, alleen thuis kunnen blijvende en weinig eisen stellende hond met onderhoudsvrije vacht wel makkelijk vindt
Amber voldoet hier in hoge mate aan, al heeft een herder niet genoeg aan een blokje om en stelt in die zin wel eisen. Maar verder is ze ultiem makkelijk. Waarom ze dan toch op haar 5e op straat is gezet, zal me altijd een raadsel blijven
Kailen is behoorlijk lastig. Ten dele omdat hij door zijn verleden getraumatiseerd is, waardoor hij zich moeilijk liet betasten en kon hechten. Zijn territoriale agressie maakt hem voor de meeste mensen denk ik ook lastig. Maar echt verschrikkelijk is/was zijn jachtgedrag. Ik heb het nu behoorlijk goed onder controle. Als er een ree oversteekt kan ik hem verbaal stoppen . Maar dat heeft de nodige moeite gekost en betekent dat ik altijd goed moet oppassen. Op eigen terrein is het een echte herder, daarbuiten van nature een jager, dat maakt hem best complex. Maar hij is vreselijk lief en ontzettend hondsociaal dus dat maakt hem echt een hele fijne huisgenoot. Hij steelt en sloopt niet en is heel bescheiden.
Mara lijkt me tot nu toe vrij makkelijk, maar dat is vooral omdat het herderkarakter me goed ligt. De baas is 'heilig' en dat maakt ze makkelijk stuurbaar. Waardoor je er eigenlijk weinig omkijken naar hebt. Wel denk ik dat ze een echt werk-karakter heeft en sterke neiging tot regelen en de boel naar haar hand willen zetten . Voor een ander zou dat niet makkelijk zijn maar ik kan daar dan wel vrij goed mee overweg.
Voor mij is Maverick de moeilijkste hond. Hij is gruwelijk eigenwijs, hardleers én nergens van onder de indruk, en het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om een beetje vat op hem te krijgen. Ik ben zo'n type niet gewend en het ligt me niet. Hij is evenzogoed een harstikke lieve leuke hond, alleen verdomd lastig stuurbaar. Wat jij ergens van vindt, boeit hem gewoonweg niet. Godzijdank is hij op wandeling dan weer wèl stuurbaar. Heel goed zelfs

lucie schreef:Makkelijk is inderdaad wat je zelf het beste ligt. Al lijkt me dat iedereen een goed luisterende, niet slopende, hondsociale, alles goed vindende, alleen thuis kunnen blijvende en weinig eisen stellende hond met onderhoudsvrije vacht wel makkelijk vindt
Amber voldoet hier in hoge mate aan, al heeft een herder niet genoeg aan een blokje om en stelt in die zin wel eisen. Maar verder is ze ultiem makkelijk. Waarom ze dan toch op haar 5e op straat is gezet, zal me altijd een raadsel blijven
Kailen is behoorlijk lastig. Ten dele omdat hij door zijn verleden getraumatiseerd is, waardoor hij zich moeilijk liet betasten en kon hechten. Zijn territoriale agressie maakt hem voor de meeste mensen denk ik ook lastig. Maar echt verschrikkelijk is/was zijn jachtgedrag. Ik heb het nu behoorlijk goed onder controle. Als er een ree oversteekt kan ik hem verbaal stoppen . Maar dat heeft de nodige moeite gekost en betekent dat ik altijd goed moet oppassen. Op eigen terrein is het een echte herder, daarbuiten van nature een jager, dat maakt hem best complex. Maar hij is vreselijk lief en ontzettend hondsociaal dus dat maakt hem echt een hele fijne huisgenoot. Hij steelt en sloopt niet en is heel bescheiden.
Mara lijkt me tot nu toe vrij makkelijk, maar dat is vooral omdat het herderkarakter me goed ligt. De baas is 'heilig' en dat maakt ze makkelijk stuurbaar. Waardoor je er eigenlijk weinig omkijken naar hebt. Wel denk ik dat ze een echt werk-karakter heeft en sterke neiging tot regelen en de boel naar haar hand willen zetten . Voor een ander zou dat niet makkelijk zijn maar ik kan daar dan wel vrij goed mee overweg.
Voor mij is Maverick de moeilijkste hond. Hij is gruwelijk eigenwijs, hardleers én nergens van onder de indruk, en het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om een beetje vat op hem te krijgen. Ik ben zo'n type niet gewend en het ligt me niet. Hij is evenzogoed een harstikke lieve leuke hond, alleen verdomd lastig stuurbaar. Wat jij ergens van vindt, boeit hem gewoonweg niet. Godzijdank is hij op wandeling dan weer wèl stuurbaar. Heel goed zelfs

Maverick klinkt een beetje als Taartje, alleen heb ik daar nog steeds geen vat op Ik was altijd gewend best sturend te zijn met commando's en aanwijzingen, dat is bij Mila soms ook echt nodig en werkt voor haar perfect. Maar Taartje doet daar niet aan Dat vraagt dus een heel andere aanpak en dat was voor mij wel echt wennen. Uiteindelijk doet ze op de een of andere manier vaak wel wat ik wil, al moet ik het soms met een rare omweg aanpakken en alleen zolang ik ook af en toe doe wat zij wil
Als zij er zelf zin in heeft, vindt ze het ook best leuk om wat te leren en simpele commando's te oefenen, maar dat is voor haar wel geheel vrijblijvend. Leuk als het een soort spelletje is waarmee je lekkers kunt verdienen (filmpje).

Victor is heel makkelijk, luistert goed, kan makkelijk loslopen, ontwijkt in eerste instantie andere honden, zal zelf geen problemen opzoeken.
Is zindelijk, sloopt niets, kan makkelijk alleen thuis zijn.

Uiteraard heeft hij zijn onhebbelijkheden, maar als ik als bleue hondeneigenaar het kan, kunnen anderen het ook
Ik denk dat ik maar geboft heb met zo'n makkelijke herplaatser.

Kibo is niet makkelijk denk ik eigenlijk; natuurlijk weet ik precies wat ik aan hem heb en waar ik buiten op moet letten maar het is geen hond die ik even mee geef aan mensen.
Zijn angst en daardoor uitvallen naar andere honden en zijn reactie naar mensen met een petje op enz zijn soms best lastig.
In huis is hij dan wel weer de makkelijkste hond die ik gehad heb; de kinderen kunnen alles met hem doen; alle huisdieren is hij superlief voor en ik kan zo een vreemde hond binnen brengen en vertellen dat ik vind dat die naar binnen mag en dan gaat het prima.

Djoj is nog vol in d'r lange leven de lol; o nee dat is toch best spannend leeftijd dus die is soms makkelijk en soms vervelend

Daar kan ik kort over zijn. De mijne is niet makkelijk

Cleva schreef:

noekie schreef: Zijn angst en daardoor uitvallen naar andere honden en zijn reactie naar mensen met een petje op enz zijn soms best lastig.

Maar de angst en het uitvallen is niet hetzelfde. Het ene is een gevoel en het ander is een gedrag. Daar zit een keuze tussen.

Hmm, dat vraag ik me af. Als jij heel erg bang bent van spinnen en je ziet plots een tarantula en begint in paniek te gillen, is dat dan een keuze? Of gewoon een reflex?

Cleva schreef:

DeDiana schreef:

Cleva schreef:

noekie schreef: Zijn angst en daardoor uitvallen naar andere honden en zijn reactie naar mensen met een petje op enz zijn soms best lastig.

Maar de angst en het uitvallen is niet hetzelfde. Het ene is een gevoel en het ander is een gedrag. Daar zit een keuze tussen.

Hmm, dat vraag ik me af. Als jij heel erg bang bent van spinnen en je ziet plots een tarantula en begint in paniek te gillen, is dat dan een keuze? Of gewoon een reflex?

Een reflex is onbewust onbekwaam.
Paniek bestaat maar gewenning zou de paniek moeten vervangen met uit routine/afspraken/beschaving.
Elke keer weer in paniek raken en nooit daadwerkelijk door de spin gebeten worden is niet logisch. Dan is er iets dat dat in stand houdt en wie is dat? Dankuwel. De baas.

Zet die hond nou eens op zijn eigen poten en en bied hem op een duidelijke manier de opties aan.
Begrip is prachtig maar het moet wel helpend zijn.

Ja, eens. Je moet dus wat aan die angst en paniek doen en dan stopt het uitvallen ook. Gewenning helpt ook alleen maar zolang die tarantula niet steeds op je af komt rennen om bovenop je te springen.

Truus nou ja voor mij, kan goed met andere honden luistert goed, is wel gevoelig voor stemmingen dus ik moet altijd vrolijk en zingend door het huis anders denkt Truus dat het haar betreft als ik mopper maar goed het leven draait niet om Truus kortom een makkelijk hondje

Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

billy schreef:Truus nou ja voor mij, kan goed met andere honden luistert goed, is wel gevoelig voor stemmingen dus ik moet altijd vrolijk en zingend door het huis anders denkt Truus dat het haar betreft als ik mopper maar goed het leven draait niet om Truus kortom een makkelijk hondje

Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

Haha, zó herkenbaar! Al doende leert men

DeDiana schreef:

billy schreef:Truus nou ja voor mij, kan goed met andere honden luistert goed, is wel gevoelig voor stemmingen dus ik moet altijd vrolijk en zingend door het huis anders denkt Truus dat het haar betreft als ik mopper maar goed het leven draait niet om Truus kortom een makkelijk hondje

Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

Haha, zó herkenbaar! Al doende leert men

Vorig jaar los op een doodlopende weg waar we vaak lopen en oefenen en ik let even niet op Dirk, was even bezig met Truus en zie heel verderop alle ganzen opvliegen, ik zag wel wat rennen maar dacht niet meteen aan mijn lieve Dirkie maar hij was het dus wel en ik ken hem nu een beetje maar vaak kijkt hij en dan weet ik al hij heeft daar wat gezien of geroken en dan gaat hij eerst lopen van pomerdiepom en dan weet ik al zeker dat hij als ik even niet oplet er weer naar teruggaat. nou ja nooit saai is het

Cleva schreef:

billy schreef:
Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

Ik speur al 20 jaar de horizon af. Ook achter me.
Ik zie alles eerder. Dat is de hele essentie.

Ik ook, maar een Dirk vraagt heel anders opletten als een Truus

Segno vind ik persoonlijk echt vreselijk makkelijk, maar ik heb wel sterk het vermoeden dat ze dat niet in alle handen zou zijn geweest. Ze is makkelijk te trainen, als je eenmaal hebt duidelijk gemaakt wat je van haar wil doet ze het, en ook behoorlijk betrouwbaar in verschillende situaties. En ze past zich goed aan als het moet
Maar ik heb haar voor trainingen wel eens uit handen gegeven, en dan zie ik toch een heel andere Segno de kop opsteken Als je niet duidelijk bent in wat je van haar wil kan ze echt dwars doen en lijkt ze juist moeilijk te trainen. Die benadering maakt echt een gigantisch verschil, en het geluk is dat ze op mijn manier goed reageert.
Haar zusje zit bij mensen die het allemaal wat op z'n beloop laten en dat is ook een veel moeilijker hondje. Nu weet je niet hoe ze was geweest als ze anders was opgevoed, maar de fokker noemde Segno destijds één van de meer pittige teefjes terwijl haar zus makkelijker zou zijn. Zo zie je maar weer..

billy schreef:

DeDiana schreef:

billy schreef:Truus nou ja voor mij, kan goed met andere honden luistert goed, is wel gevoelig voor stemmingen dus ik moet altijd vrolijk en zingend door het huis anders denkt Truus dat het haar betreft als ik mopper maar goed het leven draait niet om Truus kortom een makkelijk hondje

Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

Haha, zó herkenbaar! Al doende leert men

Vorig jaar los op een doodlopende weg waar we vaak lopen en oefenen en ik let even niet op Dirk, was even bezig met Truus en zie heel verderop alle ganzen opvliegen, ik zag wel wat rennen maar dacht niet meteen aan mijn lieve Dirkie maar hij was het dus wel en ik ken hem nu een beetje maar vaak kijkt hij en dan weet ik al hij heeft daar wat gezien of geroken en dan gaat hij eerst lopen van pomerdiepom en dan weet ik al zeker dat hij als ik even niet oplet er weer naar teruggaat. nou ja nooit saai is het

Ja, hoe meer je de signalen in de gaten krijgt, hoe gehaaider ze worden Amy doet dat ook met beestjes in de berm. Zogenaamd erlangs lopen alsof er niets aan de hand is (en ik hoor en ruik die beestjes natuurlijk niet) en dan opeens uit het niets, bam, hebbes! Want als ze er heftig snuffelend en al jachtblaffend heen wil, weet ze al dat ik daar een stokje voor steek. Of superbraaf zitten te poseren, keurig komen als ik roep en onderweg opeens een bochtje maken en een vogel uit een struik happen. Maar ja, ze luisterde wel braaf ja Zelfs als ze braaf is, is ze stout

DeDiana schreef:

billy schreef:

DeDiana schreef:

billy schreef:Truus nou ja voor mij, kan goed met andere honden luistert goed, is wel gevoelig voor stemmingen dus ik moet altijd vrolijk en zingend door het huis anders denkt Truus dat het haar betreft als ik mopper maar goed het leven draait niet om Truus kortom een makkelijk hondje

Dirk is een verhaal apart, leun achterover en geniet die ene seconde waarvan je denkt wat gaat het toch goed en weg is hij ik heb inmiddels leren kijken en gedrag lezen als een volleerd jager en het gaat nu top, maar het is geen hondje die je even aan iemand meegeeft want dat gaat dan niet goed.

Haha, zó herkenbaar! Al doende leert men

Vorig jaar los op een doodlopende weg waar we vaak lopen en oefenen en ik let even niet op Dirk, was even bezig met Truus en zie heel verderop alle ganzen opvliegen, ik zag wel wat rennen maar dacht niet meteen aan mijn lieve Dirkie maar hij was het dus wel en ik ken hem nu een beetje maar vaak kijkt hij en dan weet ik al hij heeft daar wat gezien of geroken en dan gaat hij eerst lopen van pomerdiepom en dan weet ik al zeker dat hij als ik even niet oplet er weer naar teruggaat. nou ja nooit saai is het

Ja, hoe meer je de signalen in de gaten krijgt, hoe gehaaider ze worden Amy doet dat ook met beestjes in de berm. Zogenaamd erlangs lopen alsof er niets aan de hand is (en ik hoor en ruik die beestjes natuurlijk niet) en dan opeens uit het niets, bam, hebbes! Want als ze er heftig snuffelend en al jachtblaffend heen wil, weet ze al dat ik daar een stokje voor steek. Of superbraaf zitten te poseren, keurig komen als ik roep en onderweg opeens een bochtje maken en een vogel uit een struik happen. Maar ja, ze luisterde wel braaf ja Zelfs als ze braaf is, is ze stout

Leuk zijn ze toch he

billy schreef:

DeDiana schreef:

billy schreef: Vorig jaar los op een doodlopende weg waar we vaak lopen en oefenen en ik let even niet op Dirk, was even bezig met Truus en zie heel verderop alle ganzen opvliegen, ik zag wel wat rennen maar dacht niet meteen aan mijn lieve Dirkie maar hij was het dus wel en ik ken hem nu een beetje maar vaak kijkt hij en dan weet ik al hij heeft daar wat gezien of geroken en dan gaat hij eerst lopen van pomerdiepom en dan weet ik al zeker dat hij als ik even niet oplet er weer naar teruggaat. nou ja nooit saai is het

Ja, hoe meer je de signalen in de gaten krijgt, hoe gehaaider ze worden Amy doet dat ook met beestjes in de berm. Zogenaamd erlangs lopen alsof er niets aan de hand is (en ik hoor en ruik die beestjes natuurlijk niet) en dan opeens uit het niets, bam, hebbes! Want als ze er heftig snuffelend en al jachtblaffend heen wil, weet ze al dat ik daar een stokje voor steek. Of superbraaf zitten te poseren, keurig komen als ik roep en onderweg opeens een bochtje maken en een vogel uit een struik happen. Maar ja, ze luisterde wel braaf ja Zelfs als ze braaf is, is ze stout

Leuk zijn ze toch he

Ondanks alle hartverzakkingen wel ja, wat zou het leven saai zijn zonder een Amy of een Dirk Wel heel vreedzaam en met weinig bloedvergieten
En ze zijn natuurlijk veel meer dan fanatiek jagende hondjes. Ik vind Amy de liefste en creatiefste van mijn honden en in en rondom huis is ze juist supergemakkelijk, heel volgzaam en ontzettend lief voor alles en iedereen.

DeDiana schreef:

lucie schreef:Makkelijk is inderdaad wat je zelf het beste ligt. Al lijkt me dat iedereen een goed luisterende, niet slopende, hondsociale, alles goed vindende, alleen thuis kunnen blijvende en weinig eisen stellende hond met onderhoudsvrije vacht wel makkelijk vindt
Amber voldoet hier in hoge mate aan, al heeft een herder niet genoeg aan een blokje om en stelt in die zin wel eisen. Maar verder is ze ultiem makkelijk. Waarom ze dan toch op haar 5e op straat is gezet, zal me altijd een raadsel blijven
Kailen is behoorlijk lastig. Ten dele omdat hij door zijn verleden getraumatiseerd is, waardoor hij zich moeilijk liet betasten en kon hechten. Zijn territoriale agressie maakt hem voor de meeste mensen denk ik ook lastig. Maar echt verschrikkelijk is/was zijn jachtgedrag. Ik heb het nu behoorlijk goed onder controle. Als er een ree oversteekt kan ik hem verbaal stoppen . Maar dat heeft de nodige moeite gekost en betekent dat ik altijd goed moet oppassen. Op eigen terrein is het een echte herder, daarbuiten van nature een jager, dat maakt hem best complex. Maar hij is vreselijk lief en ontzettend hondsociaal dus dat maakt hem echt een hele fijne huisgenoot. Hij steelt en sloopt niet en is heel bescheiden.
Mara lijkt me tot nu toe vrij makkelijk, maar dat is vooral omdat het herderkarakter me goed ligt. De baas is 'heilig' en dat maakt ze makkelijk stuurbaar. Waardoor je er eigenlijk weinig omkijken naar hebt. Wel denk ik dat ze een echt werk-karakter heeft en sterke neiging tot regelen en de boel naar haar hand willen zetten . Voor een ander zou dat niet makkelijk zijn maar ik kan daar dan wel vrij goed mee overweg.
Voor mij is Maverick de moeilijkste hond. Hij is gruwelijk eigenwijs, hardleers én nergens van onder de indruk, en het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om een beetje vat op hem te krijgen. Ik ben zo'n type niet gewend en het ligt me niet. Hij is evenzogoed een harstikke lieve leuke hond, alleen verdomd lastig stuurbaar. Wat jij ergens van vindt, boeit hem gewoonweg niet. Godzijdank is hij op wandeling dan weer wèl stuurbaar. Heel goed zelfs

Maverick klinkt een beetje als Taartje, alleen heb ik daar nog steeds geen vat op Ik was altijd gewend best sturend te zijn met commando's en aanwijzingen, dat is bij Mila soms ook echt nodig en werkt voor haar perfect. Maar Taartje doet daar niet aan Dat vraagt dus een heel andere aanpak en dat was voor mij wel echt wennen. Uiteindelijk doet ze op de een of andere manier vaak wel wat ik wil, al moet ik het soms met een rare omweg aanpakken en alleen zolang ik ook af en toe doe wat zij wil
Als zij er zelf zin in heeft, vindt ze het ook best leuk om wat te leren en simpele commando's te oefenen, maar dat is voor haar wel geheel vrijblijvend. Leuk als het een soort spelletje is waarmee je lekkers kunt verdienen (filmpje).

ach Taartje , wat kijkt ze er lief bij Ja dat heeft Maf ook. Hij kan prima iets leren, voor wat lekkers dan. Maar als het om opvoeding gaat dan wordt het een heel ander verhaal. Niets van de tafel gappen als we zitten te eten bv. Wij aan tafel betekent hondjes op hun plaats tegenwoordig omdat hij anders de hele maaltijd lang probeert van tafel te vreten. Heb je hem eindelijk zover dat ie op z'n plaats ligt, komt ie weer overeind. En dat rustig 100 x. Als ie dan eindelijk opgeeft, gaat het de volgende dag gewoon weer verder. Bij Mara heb ik het twee keer moeten herhalen en nu begrijpt ze het. Klaar. Wat een verademing vind ik dat
Van de bank sturen omdat ik daar wil zitten Al sta je op je kop of op punt van exploderen, hij verroert geen vin. Maar goed, tegenwoordig weet ie dat ie uiteindelijk wel aan het kortste eind trekt en is een ferm armgebaar genoeg om hem tergend traag en zuchtend te laten opstaan Maar ik denk niet dat we ooit een punt zullen bereiken dat ie uit zichzelf op zal staan omdat ik daar zonodig ook mot gaan zitten

Nanna schreef:

lucie schreef: Van de bank sturen omdat ik daar wil zitten Al sta je op je kop of op punt van exploderen, hij verroert geen vin. Maar goed, tegenwoordig weet ie dat ie uiteindelijk wel aan het kortste eind trekt en is een ferm armgebaar genoeg om hem tergend traag en zuchtend te laten opstaan

Het erge is dat ik dat leuker vind dan een hond die zich meteen dienstbaar uit de voeten maakt

ach, hier kan ik ook echt wel om lachen hoor, maar het eeuwige eten willen roven waarvan jij geeneens vermoed dat er iets eetbaars kan zijn vind ik wel bloedirritant. Hem verbaal weer de keuken uit kunnen sturen is een hele toer geweest en op dit moment het maximaal haalbare. Hij zal altijd blijven proberen iets te gaan snaaien. Nee, mijn honden mogen heel veel maar die paar regels die er zijn dienen wel opgevolgd te worden. Dat beetje dienstbaarheid is het enige wat ik van ze vraag

lucie schreef:

DeDiana schreef:

lucie schreef:Makkelijk is inderdaad wat je zelf het beste ligt. Al lijkt me dat iedereen een goed luisterende, niet slopende, hondsociale, alles goed vindende, alleen thuis kunnen blijvende en weinig eisen stellende hond met onderhoudsvrije vacht wel makkelijk vindt
Amber voldoet hier in hoge mate aan, al heeft een herder niet genoeg aan een blokje om en stelt in die zin wel eisen. Maar verder is ze ultiem makkelijk. Waarom ze dan toch op haar 5e op straat is gezet, zal me altijd een raadsel blijven
Kailen is behoorlijk lastig. Ten dele omdat hij door zijn verleden getraumatiseerd is, waardoor hij zich moeilijk liet betasten en kon hechten. Zijn territoriale agressie maakt hem voor de meeste mensen denk ik ook lastig. Maar echt verschrikkelijk is/was zijn jachtgedrag. Ik heb het nu behoorlijk goed onder controle. Als er een ree oversteekt kan ik hem verbaal stoppen . Maar dat heeft de nodige moeite gekost en betekent dat ik altijd goed moet oppassen. Op eigen terrein is het een echte herder, daarbuiten van nature een jager, dat maakt hem best complex. Maar hij is vreselijk lief en ontzettend hondsociaal dus dat maakt hem echt een hele fijne huisgenoot. Hij steelt en sloopt niet en is heel bescheiden.
Mara lijkt me tot nu toe vrij makkelijk, maar dat is vooral omdat het herderkarakter me goed ligt. De baas is 'heilig' en dat maakt ze makkelijk stuurbaar. Waardoor je er eigenlijk weinig omkijken naar hebt. Wel denk ik dat ze een echt werk-karakter heeft en sterke neiging tot regelen en de boel naar haar hand willen zetten . Voor een ander zou dat niet makkelijk zijn maar ik kan daar dan wel vrij goed mee overweg.
Voor mij is Maverick de moeilijkste hond. Hij is gruwelijk eigenwijs, hardleers én nergens van onder de indruk, en het heeft me bloed, zweet en tranen gekost om een beetje vat op hem te krijgen. Ik ben zo'n type niet gewend en het ligt me niet. Hij is evenzogoed een harstikke lieve leuke hond, alleen verdomd lastig stuurbaar. Wat jij ergens van vindt, boeit hem gewoonweg niet. Godzijdank is hij op wandeling dan weer wèl stuurbaar. Heel goed zelfs

Maverick klinkt een beetje als Taartje, alleen heb ik daar nog steeds geen vat op Ik was altijd gewend best sturend te zijn met commando's en aanwijzingen, dat is bij Mila soms ook echt nodig en werkt voor haar perfect. Maar Taartje doet daar niet aan Dat vraagt dus een heel andere aanpak en dat was voor mij wel echt wennen. Uiteindelijk doet ze op de een of andere manier vaak wel wat ik wil, al moet ik het soms met een rare omweg aanpakken en alleen zolang ik ook af en toe doe wat zij wil
Als zij er zelf zin in heeft, vindt ze het ook best leuk om wat te leren en simpele commando's te oefenen, maar dat is voor haar wel geheel vrijblijvend. Leuk als het een soort spelletje is waarmee je lekkers kunt verdienen (filmpje).

ach Taartje , wat kijkt ze er lief bij Ja dat heeft Maf ook. Hij kan prima iets leren, voor wat lekkers dan. Maar als het om opvoeding gaat dan wordt het een heel ander verhaal. Niets van de tafel gappen als we zitten te eten bv. Wij aan tafel betekent hondjes op hun plaats tegenwoordig omdat hij anders de hele maaltijd lang probeert van tafel te vreten. Heb je hem eindelijk zover dat ie op z'n plaats ligt, komt ie weer overeind. En dat rustig 100 x. Als ie dan eindelijk opgeeft, gaat het de volgende dag gewoon weer verder. Bij Mara heb ik het twee keer moeten herhalen en nu begrijpt ze het. Klaar. Wat een verademing vind ik dat
Van de bank sturen omdat ik daar wil zitten Al sta je op je kop of op punt van exploderen, hij verroert geen vin. Maar goed, tegenwoordig weet ie dat ie uiteindelijk wel aan het kortste eind trekt en is een ferm armgebaar genoeg om hem tergend traag en zuchtend te laten opstaan Maar ik denk niet dat we ooit een punt zullen bereiken dat ie uit zichzelf op zal staan omdat ik daar zonodig ook mot gaan zitten

Dat extreme eten proberen te jatten heeft Taartje gelukkig niet (alleen met kattenvoer, maar daar kan ze nu echt, echt, echt niet meer bij), maar wel dat je een heel erg lange adem moet hebben, héél vaak moet herhalen en de volgende dag weer opnieuw kunt beginnen Routines betekenen ook weinig voor haar, omdat je iets altijd zo doet verzint Taartje dagelijks een nieuwe variant En nee, Taartje gaat ook niet aan de kant, voor niets of niemand, behalve heel soms voor Mila
Hoewel ze hopeloos is, is ze toch ook weer heel makkelijk, want ze is heel snel tevreden als je weet waar ze blij van wordt. Geef haar een berg zand waar ze in kan graven en een warm, zacht bedje en je hebt er de hele dag geen kind aan. Zolang je maar niet iets van haar wil waar zij zelf andere ideeën over heeft

natalie schreef:Wat een leuke vraag! Ik realiseerde mij laatst dat ik Abel altijd omschrijf als een super makkelijke hond. Hij kan overal los, spreekt de hondentaal heel erg goed en laat wandelaars gewoon met rust. Ik ben Jip gewend en alles waar ik bij Jip heel hard aan heb moeten werken, doet Abel uit zichzelf gewoon 'goed'. Vandaar dat ik hem gemakkelijk vind.

Oké, ik corrigeer mijzelf. Abel kan niet overal los Hij heeft namelijk ontdekt dat het heel erg leuk is om achter wild aan te jagen

Luna is heel makkelijk. Oké, verwacht geen kadaverdiscipline, maar ze zet echt geen stap verkeerd. Ze negeert bange, onzekere, agressieve of bord-voor-de-kop honden, en vriendelijke rustige honden wil ze gerust even besnuffelen. Als honden echt over haar grens gaan durf ze wel een nette uitbrander te geven, maar liever laat ze het ons oplossen. Ze loopt zo goed als altijd los, kan overal mee naar toe, jaagt niet en is respectvol en beleefd naar andere dieren en mensen, groot of klein.

Vito is een dominante klerelijer Hij durft gerust een potje te knokken met andere reuen en heeft last van bezitsdrang. Maar daarentegen is hij met stem heel goed te sturen, wat dat betreft luistert hij een stuk beter dan Luna. Hij is als de dood dat hij je kwijt raakt, dus hij let goed op en kan daardoor op veel plekken gewoon lekker los. Qua jagen wil hij wel eens ergens achteraan gaan, maar altijd maar een klein stukje, want oh wee als hij ons kwijt raakt. Dat jagen houd ik niet van, maar dat is makkelijk op te lossen door hem een speeltje of stok te geven, dan heeft hij nergens oog voor. Dus nee, makkelijk is hij niet, maar we kunnen er goed mee omgaan, dus echt moeilijk is hij nu ook weer niet.

Voor mij is Kai het makkelijkste hondje dat ik me kan wensen!
Voor hele goede bekenden is Kai 'best een makkelijk hondje als je weet hoe je hem moet benaderen'.
Voor anderen is Kai de grootste nachtmerrie die ze zich kunnen voorstellen... ik vind het prima! ( en dan bedoel ik niet qua eerste kennismaking of zo, maar echt qua omgang, wandelen etc.)

Voor ons zijn de dames makkelijke honden, ze luisteren goed, Luus zelfs uitstekend, en je kunt in principe overal met ze lopen.
Katten vinden ze niets maar ze zijn wel makkelijk onder appèl te zetten en te bewegen door te lopen.
Ze zijn geen ruzie zoekers van zichzelf maar honden die ze opdringerig lastig vallen maken ze wel korte metten mee.
Altijd zonder schade, als je ego schade niet meerekent

Ze zijn heel goed met de kleinkinderen, daar zijn ze ook uitgesproken dol op en dat laten ze merken ook middels veel geknuffel bij voorkeur.

Vreemde mensen vinden ze niets maar buiten negeren ze wel alles, ze hebben er totaal geen interesse in.
In huis zetten we ze apart bij visite die ze weinig zullen zien of als mensen dat op prijs stellen zoals mijn zus.
Bij mensen die ze wel vaker zullen zien investeren we wel in zij erbij en dat gaat wel goed.
Ook daar hebben ze weinig tot geen interesse in.

Gezellig knuffelen met vreemde doen ze niet, ook niet met bekende al zijn ze daar wel relaxed onder.
Verleden week nog met Rens en haar honden en een loge die zij bij zich had in een huisje gezeten en dat gaat prima.
Luisteren doen ze overigens niet naar Rens dan.
Als ze van de bank af moeten dan moet ik ze sturen want voor Rens doen ze dat niet.

Verder zijn ze behoorlijk stabiel, knallen, vuurwerk, onweer doet ze niets.
Stormig weer, krakende takken, omvallende fietsen ze lopen overal langs en trekken hooguit een wenkbrauw op.

Ze hebben eigenlijk maar één nadeel, dat ze bij andere niet zo makkelijk zijn als bij ons

lor1_1984 schreef:Ik moet trouwens zeggen dat ik logeerkees Whoopie best moeilijk vind soms.
Ze is ontzettend lief maar ook erg nerveus en fokking goed in je uittesten waardoor je soms wel ff stevig op je strepen moet staan en zij tegelijkertijd buikschuivend, gillend en van zich af pissend door je huis vliegt.
Die balans vinden en omschakelen is iets waar ik tegenaan loop en overweeg om hulp voor in te schakelen om ff wat handvatten te krijgen.

Dat zou ik dan zeker doen want dit lijkt me niet de bedoeling van een logeerpartij.
Ik zou eerlijk gezegd not amused zijn als er zo met mijn hond zou worden omgesprongen.

lor1_1984 schreef:Ik vroeg haar om in de bench te gaan, iets wat ze perfect kent en normaal ook doet.
De reden dat ze in de bench moest was omdat ik boodschappen wilde doen, ze overal op aanslaat en dingen zoekt om op aan te slaan (gaat bijv in de gang of in de vensterbank staan krijsen tegen alles wat langsloopt en dat is veel want woon vlakbij een paar winkels), iets waarin ze doorslaat als je haar niet begrensd.
In de bench is ze rustiger omdat ze minder ziet om op aan te slaan.
Dit keer negeerde ze me en toen ik na 2-3x vragen wat minder vriendelijk werd in mijn stem en houding vloog ze dus buikschuivend, gillend en van zich af pissend door het huis.

Niet vragen, maar gewoon zeggen Vrolijk zeggen wel, maar duidelijk. En bij geen gehoor zou ik haar oppakken, in de bench zetten en het nog eens benoemen. Niet boos worden of je houding aanpassen, gewoon duidelijk zijn

Fotogravinnetje schreef:Een makkelijke hond is er eentje die je als een handschoen past. Dat is dus voor iedereen weer anders.

Dit

lor1_1984 schreef:Werkt ook niet altijd helaas.
Maar daarom ga ik vd week ff overleggen met haar baasje of augustus doorgaat en zo ja in augustus een privéles regelen om handvatten te krijgen.

Of gewoon accepteren dat jullie geen match zijn en op zoek gaan naar een ander logeerhondje die beter bij je past