Het HondenForum

Goed dat die mogelijkheid er is voor mensen die zich daar prettig bij voelen.

Voor mij zou het niets zijn. Met niko heb ik destructie nog overwogen. Dan zou hij voor het eerst sinds zijn ontstaan wel een keer een helder licht zijn
Maar nee. Dat lijf van mijn geliefde hond tussen allerlei stinkkadavers en dan ook nog vermalen worden, bah.

Pluisje is als het goed is wel opengemaakt.
De dochter van de meneer van het crematorium was dierenarts en vond het een interessante casus omdat het verloop heel extreem was, dus heb ik toestemming gegeven.
Ik hoefde verder geen uitkomst te weten.
Wellicht dat het haar kon helpen honden met dezelfde aandoening beter te diagnosticeren en behandelen.
Hij is daarna gewoon individueel gecremeerd.
Het is voor mij niet zo zeer de autopsie, maar dat er dan nog een hele tijd mee wordt gezeuld en daarna afgevoerd.

Voor iedereen die dat kan is het een goed initiatief denk ik.
Of ik het zou kunnen weet ik niet.
Ik heb die keuzemogelijkheid nooit gehad.

Op het dierencrematorium vonden ze het al raar dat ik Rana niet individueel liet cremeren maar samen met wat duiven die ook nog moesten.
Ik vond dat juist mooi.
Rana samen met duiven waar ze zeer fanatiek op was.
Mooi toch?

Een potje op de schoorsteenmantel hoef ik ook niet.
Voor een ander is dat weer wel waardevol.
Iedereen moet dat voor zichzelf weten.

Ik heb mijn keizer wel achter gelaten bij de dierenarts, maar dat was omdat het zoveel praktischer was, ik had anders met een hond ( van nog steeds 68 kilo) die aan alle kanten leegliep.. samen met mijn zoon naar het crematorium moeten rijden en hem daar uitladen en daar wordt het lichaam dan ook vernietigd. maar hem moedwillig uit elkaar laten peuteren door een stel jongen mensen zou ik gewoon niet over mijn hart kunnen verkrijgen . was hij minder groot en zwaar geweest had ik hem wel laten cremeren. dan had ik hem gewoon kunnen tillen

Ik weet nog niet of ik dit zou laten doen, maar ik zou het wel serieus overwegen. De vorige honden bij mijn ouders zijn altijd 'gewoon' naar Rendac gegaan. Ik zat laatst wel te denken of ik dat voor Gizmo ook zo zou doen of dat ik hem toch liever apart laat cremeren. Maar eigenlijk vind ik dit wel mooi. We willen allemaal dat de dierenarts goed in staat is onze honden van medische zorg te voorzien, en daarvoor moeten ze nou eenmaal in echte honden snijden tijdens de opleiding. Dan toch liever een hond die toch al dood is, dan dat daar speciaal dieren voor gefokt en gedood moeten worden?

Ik denk eigenlijk dat ik er bij mezelf ook niet zo'n problemen mee zou hebben. Als ik dood ben, heb ik toch niks meer aan dit lichaam. Het is meer dat het misschien een naar idee is voor je nabestaanden (en dat zie je hier dus ook met de nabestaanden van de hond), en dat sommige mensen het nodig hebben om naar een specifieke plek toe te gaan om te rouwen.

Ik moet toch eens navragen of onze dierenarts daar ook aan meedoet.

GoldenGizmo schreef:We willen allemaal dat de dierenarts goed in staat is onze honden van medische zorg te voorzien, en daarvoor moeten ze nou eenmaal in echte honden snijden tijdens de opleiding. Dan toch liever een hond die toch al dood is, dan dat daar speciaal dieren voor gefokt en gedood moeten worden?

Zo voelt dat voor mij ook.

emotie wint het altijd van de ratio, ik ben een onwijs nuchter type, maar met dat soort dingen dan weer net niet...

Zinodo schreef:Ik weet niet of het komt door hoe onverwacht het was of hoe jong onze kitten was maar ik heb toen echt zitten janken over het feit dat er in hem gesneden zou worden. Het was zo’n perfect klein baby kittentje van 5 weken oud, zo lief, zacht en speels en druk tot het moment dat hij onwel werd en nog geen 5 minuten later, toen ik aan kwam rennen bij de dierenarts overleed hij. Het was zo onwerkelijk en ik denk dat dat de grootste factor was in waarom ik dat idee zo verschrikkelijk vond. Wie weet kijk ik er de volgende keer anders tegenaan. Denk het niet, maar wie weet.

Ja, in een dergelijke situatie kan ik me dat heel goed voorstellen Vandaar dat ik ook schreef 'afhankelijk van de omstandigheden'. In principe sta ik er positief tegenover, maar ik snap dat je in bepaalde situaties een heel ander gevoel kunt hebben.

Ik moet er ook niet te lang bij stilstaan wat er allemaal gebeurd met een dier of mezelf hoor, ik ben een beelddenker. Toen ik geopereerd moest worden werd ik ook misselijk bij de gedachte dat ze in me gingen snijden. De morfine was wel weer prettig

DeDiana schreef:

Zinodo schreef:Ik weet niet of het komt door hoe onverwacht het was of hoe jong onze kitten was maar ik heb toen echt zitten janken over het feit dat er in hem gesneden zou worden. Het was zo’n perfect klein baby kittentje van 5 weken oud, zo lief, zacht en speels en druk tot het moment dat hij onwel werd en nog geen 5 minuten later, toen ik aan kwam rennen bij de dierenarts overleed hij. Het was zo onwerkelijk en ik denk dat dat de grootste factor was in waarom ik dat idee zo verschrikkelijk vond. Wie weet kijk ik er de volgende keer anders tegenaan. Denk het niet, maar wie weet.

Ja, in een dergelijke situatie kan ik me dat heel goed voorstellen Vandaar dat ik ook schreef 'afhankelijk van de omstandigheden'. In principe sta ik er positief tegenover, maar ik snap dat je in bepaalde situaties een heel ander gevoel kunt hebben.

Dat is ook zo. Ik had een beeldschoon kitten dat niet op gang kwam. Het hartje klopte, maar ze heeft nooit geademd.
Heb er vreselijk om staan brullen en haar daarna in een washand in de container gedeponeerd
Had het te druk met het overlevende kitten.

DeDiana schreef:

GoldenGizmo schreef:We willen allemaal dat de dierenarts goed in staat is onze honden van medische zorg te voorzien, en daarvoor moeten ze nou eenmaal in echte honden snijden tijdens de opleiding. Dan toch liever een hond die toch al dood is, dan dat daar speciaal dieren voor gefokt en gedood moeten worden?

Zo voelt dat voor mij ook.

Inderdaad ja.

Nee. Ik snap het best allemaal en ik ben er ook heel rationeel in. Maar nee
Ze komen na de crematie naar huis. Terug naar mij. En als de tijd daar is strooi ik ze uit. Misschien.
Of bouw er een heel altaar van.
Maar ze zijn van mij en dat blijven ze.