Het HondenForum

Volgens de oppas is Loulou weer haar gebruikelijke "dooie zelf" na de loopsheid. Ik vind het geweldig als ze lekker sprint en speelt met andere honden, maar de drive ontbreekt haar verder volledig. Ik kan ook niet zo goed tegen nerveuze energie en kies altijd van die kalme types. Doc was ook al de rust zelve. Wijs, intens tevreden en die bracht je nooit van haar stuk.

Heel even heb ik geflirt met het idee om een werkherder te nemen voor de sport. En daar was ik snel weer vanaf. Eurohounds en greysthers blijven dan wel weer fascinerend.

DeDiana schreef:

laeken schreef:Hier spelen ze ook nooit binnen en ook nooit buiten in de tuin. Alleen in het bos. En dan vooral omdat Guus Bas aanhoudelijk blijft uitdagen tot ze toegeeft.

Dat is wel grappig, Amy speelt juist niet tijdens wandelingen, dan is ze veel te druk met jagen en heeft ze totaal geen oog voor de andere honden Mila en Amoz spelen af en toe tijdens wandelingen, maar het meest spelen ze bij mij in de tuin.

Dat ook. Eerst spelen, dan snuffelen en doen en daarna jagen. Maar dan lijn ik hem tegenwoordig wel vaker aan want de zwijnen hebben jongen. En hij heeft als doel zwijnen en edelherten jagen. Over grootheidswaanzin gesproken. Hij gaat dus als een bezetene achter een groep wilde zwijnen aan of edelherten. Dat kan dus echt niet. Dat mag niet en dat willen we niet. Dus zodra ik die dieren ergens zie in de verte lijn ik hem snel aan. Gaat eigenlijk altijd goed nu omdat ik ogen op steeltjes heb gekregen. Paarden met ruiters gaat wel weer prima. Apart. Honden is redelijk. Vreemde honden rent hij wel graag op af maar is ook wel redelijk terug te roepen. Tenzij de andere baas hem aait. Dan kan ik het vergeten. Moet ik hem ophalen.

Tamara81 schreef:Die Sofi als pup; haar ogen nog wijd open.

Lanai was een stuiterbal als pup; ze had energie voor 10 honden en was erg gericht op alles wat maar bewoog. Ik heb haar van iemand overgenomen omdat ze te druk was voor de kinderen, en dat zag ik ook meteen bij de eerste ontmoeting. Het heeft een tijd geduurd, maar ze kan nu goed haar energie verdelen. Ze is natuurlijk een kleine terriër, dus sowieso altijd wel in voor actie. Een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd volgens haar.
In huis spelen we ook gerust met haar speelgoed, maar als ik zeg dat het genoeg is dan gaat ze liggen of een botje knagen. Ze moet dagelijks intensief bezig zijn geweest om thuis voldaan te kunnen rusten; de ene dag doen we speurspelletjes buiten; de andere dag maken we een lange snuffelwandeling of boswandeling; dan nemen we de bal een keer mee naar het park; in de zomer mag ze heel veel zwemmen, dat vindt ze heerlijk; in de winter stukjes naast de fiets; werpringen gooien; obstakels overwinnen... zolang ze maar afwisselend actief bezig is dan is ze tevreden en in huis rustig (en ik ook:)).

Guus zou trainen en speuren denk ik ook wel heel fijn vinden. Je kunt klein beginnen en als jullie het allebei leuk vinden het verder uitbouwen. En binnenkort kan Guus met Lanai ravotten tijdens het wandelen

Jij bent echt veel meer met Lanai bezig dan ik met Guus. Ik denk altijd doe maar lekker. En dan loop ik zelf wat te lopen en dan verwacht ik van Guus dat hij zichzelf amuseert in het grote bos. Dat is denk ik toch te weinig voor hem. Je weet dat hij weinig kan. Blijf enzo kan hij echt niet. Hij kan alleen kom hier... haha.
Ik merk dat hem iets leren niet mijn ding is. Dus misschien cursus. Dan ben je toch soort van verplicht. Ik gooi ze gewoon los en ga lopen. En hij speelt dan met Bas, stokken, speurt op wild en doet gewoon de hele tijd wat. Dan denk ik dat dat genoeg is maar misschien is dat wel niet zo.

Gait vindt het altijd fantastisch als hij dingen voor mij mag oprapen of ophalen. En elk ding heeft z'n eigen uitdagingen om op te pakken of vast te houden. Hij voelt zich dan ook heel belangrijk en verantwoordelijk. En dat doet hem goed. Tegelijk heb ik hem ook moeten leren om dingen niet zonder mijn toestemming op te pakken. Moet er niet aan denken dat hij een scherp mes probeert op te rapen Maar als de afstandsbediening valt, staat hij al bij me klaar om hem op te rapen. Laat ik een papiertje op de grond vallen, kijkt hij meteen: mag ik, mag ik? Sleutels zijn een hele uitdaging. Soms laten we onderweg een handschoen vallen en mag Gait terug rennen om hem op te halen. In feite kleine dingen, maar ze geven hem wel veel voldoening

Als ik je verhaal lees, hoor ik eigenlijk wel wat ik veel Tollermensen ook hoor zeggen: "We hebben 3 uur met hem gelopen en hij is nóg niet moe!"
Doe je ook iets met hem qua training, behalve aandacht en beweging geven? Het klinkt alsof hij daar wel eens een heel ander hondje van kan worden En dat hoeft geen strak appél te zijn of een officieel examen waar je naartoe werkt, maar zet z'n grijze massa aan het werk in plaats van z'n pootjes.

Bizzy is ook zo'n hondje. Altijd klaar voor actie en als ze denkt dat er wat gaat gebeuren staat ze te stuiteren. Ik denk dat zij zonder training en mentale stimulans ook een soort Guus is. Reageren op alles, tikkeltje neurotisch. Maar dat wil ik echt niet hebben, ik vind het irritant maar het lijkt me voor haar ook niet fijn. Lichaam en geest horen niet altijd zo enorm alert te zijn. Dus ze mag dagelijks haar pootjes strekken tijdens een lange wandeling, daarbij ben ik juist bij haar heel streng dat ze soms wel met een bal mag spelen maar soms ook gewoon niet, omdat dat anders weer een obsessie wordt. En daarnaast doen we een paar keer per week wat training. Wat gehoorzaamheid, jachttraining of gewoon onzinnige dingen die we met de clicker aanleren. En dan is de regel dat ze, onder de voorwaarde van die mentale stimulans en voldoende beweging, in huis rustig is. Als ik zit te werken, koken, schoonmaken of iets anders doe mag ze er best bij komen liggen maar wel rustig.

Ze heeft wel haar hypermomentjes hoor, dat krijg je er nooit helemaal uit denk ik. Als ik m'n jas aandoe en de riemen pak voor een wandeling springt ze bijna tot het plafond en in de auto gilt ze m'n trommelvliezen er bijna uit zodra we bij de parkeerplaats van het bos zijn Schijtirritant af en toe, maar ook wel weer de charme van dat type hond. Maar ik zet er wel een rem op dus, ook voor haar bestwil

laeken schreef:

Tamara81 schreef:Die Sofi als pup; haar ogen nog wijd open.

Lanai was een stuiterbal als pup; ze had energie voor 10 honden en was erg gericht op alles wat maar bewoog. Ik heb haar van iemand overgenomen omdat ze te druk was voor de kinderen, en dat zag ik ook meteen bij de eerste ontmoeting. Het heeft een tijd geduurd, maar ze kan nu goed haar energie verdelen. Ze is natuurlijk een kleine terriër, dus sowieso altijd wel in voor actie. Een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd volgens haar.
In huis spelen we ook gerust met haar speelgoed, maar als ik zeg dat het genoeg is dan gaat ze liggen of een botje knagen. Ze moet dagelijks intensief bezig zijn geweest om thuis voldaan te kunnen rusten; de ene dag doen we speurspelletjes buiten; de andere dag maken we een lange snuffelwandeling of boswandeling; dan nemen we de bal een keer mee naar het park; in de zomer mag ze heel veel zwemmen, dat vindt ze heerlijk; in de winter stukjes naast de fiets; werpringen gooien; obstakels overwinnen... zolang ze maar afwisselend actief bezig is dan is ze tevreden en in huis rustig (en ik ook:)).

Guus zou trainen en speuren denk ik ook wel heel fijn vinden. Je kunt klein beginnen en als jullie het allebei leuk vinden het verder uitbouwen. En binnenkort kan Guus met Lanai ravotten tijdens het wandelen

Jij bent echt veel meer met Lanai bezig dan ik met Guus. Ik denk altijd doe maar lekker. En dan loop ik zelf wat te lopen en dan verwacht ik van Guus dat hij zichzelf amuseert in het grote bos. Dat is denk ik toch te weinig voor hem. Je weet dat hij weinig kan. Blijf enzo kan hij echt niet. Hij kan alleen kom hier... haha.
Ik merk dat hem iets leren niet mijn ding is. Dus misschien cursus. Dan ben je toch soort van verplicht. Ik gooi ze gewoon los en ga lopen. En hij speelt dan met Bas, stokken, speurt op wild en doet gewoon de hele tijd wat. Dan denk ik dat dat genoeg is maar misschien is dat wel niet zo.

Je kunt natuurlijk ook prima heel veel zelf met hem doen zonder vast te zitten aan een verplichte cursus. Trucjes leren met de clicker, snuffel- of intelligentiespelletjes doen en misschien af en toe een speurles nemen als je denkt dat hij dat leuk vindt? Een uur speuren is voor een hond echt een heel vermoeiende bezigheid, ze zijn dan constant heel geconcentreerd bezig. En voor een hond als Amy was het nog een extra uitdaging om niet ondertussen ook nog even tien wildspoortjes uit te werken en zich dus niet te laten afleiden. Ik kan me voorstellen dat dat voor Guus ook heel goed zou zijn.
Amy kan zich ook héél goed zelf amuseren in het grote bos, maar dan gaat ze geen dingen doen waar ik blij mee ben. Voor haar werkt het dan heel goed om haar een opdracht of bezigheid te geven, dat vindt ze gelukkig ook heel leuk en dan wordt ze ook bevredigd in haar constante hang naar actie en leven in de brouwerij. Je moet haar echt uitdagen en bij de les houden met leuke dingen, anders weet ze veel te goed hoe ze zichzelf prima kan vermaken.

Maeve schreef:Als ik je verhaal lees, hoor ik eigenlijk wel wat ik veel Tollermensen ook hoor zeggen: "We hebben 3 uur met hem gelopen en hij is nóg niet moe!"
Doe je ook iets met hem qua training, behalve aandacht en beweging geven? Het klinkt alsof hij daar wel eens een heel ander hondje van kan worden En dat hoeft geen strak appél te zijn of een officieel examen waar je naartoe werkt, maar zet z'n grijze massa aan het werk in plaats van z'n pootjes.

Bizzy is ook zo'n hondje. Altijd klaar voor actie en als ze denkt dat er wat gaat gebeuren staat ze te stuiteren. Ik denk dat zij zonder training en mentale stimulans ook een soort Guus is. Reageren op alles, tikkeltje neurotisch. Maar dat wil ik echt niet hebben, ik vind het irritant maar het lijkt me voor haar ook niet fijn. Lichaam en geest horen niet altijd zo enorm alert te zijn. Dus ze mag dagelijks haar pootjes strekken tijdens een lange wandeling, daarbij ben ik juist bij haar heel streng dat ze soms wel met een bal mag spelen maar soms ook gewoon niet, omdat dat anders weer een obsessie wordt. En daarnaast doen we een paar keer per week wat training. Wat gehoorzaamheid, jachttraining of gewoon onzinnige dingen die we met de clicker aanleren. En dan is de regel dat ze, onder de voorwaarde van die mentale stimulans en voldoende beweging, in huis rustig is. Als ik zit te werken, koken, schoonmaken of iets anders doe mag ze er best bij komen liggen maar wel rustig.

Ze heeft wel haar hypermomentjes hoor, dat krijg je er nooit helemaal uit denk ik. Als ik m'n jas aandoe en de riemen pak voor een wandeling springt ze bijna tot het plafond en in de auto gilt ze m'n trommelvliezen er bijna uit zodra we bij de parkeerplaats van het bos zijn Schijtirritant af en toe, maar ook wel weer de charme van dat type hond. Maar ik zet er wel een rem op dus, ook voor haar bestwil

Ik vind het niet zielig maar ik snap wel wat je zegt. Guus is echt niet zielig. Die geniet van elke seconde van zijn leven. Hij is eerder dolgelukkig. Zo lief. Zo vriendelijk. Geen enkele frustratie of vreemd gedrag. Het is echt een uiterst charmant en vriendelijk en innemend hondje. Misschien ben ik wel bang dat ik hem stuk maak. Of ga stimuleren helemaal voor beloning te leven. Ik zit daarin toch wel heel erg in dubio. Eva was ballengek. Wuilus was snoepgek. Het hele leven draaide om ballen snoep en de baas. Ik ben daar een klein beetje tegen. Ik zoek een gulden middenweg. Want Guus is oprecht een van de meest lieve charmante gezellige hondjes die ik ooit gezien heb. Hij kan met alles en iedereen en is altijd lief en leuk.

Als ik hem aanlijn in het bos is hij totaal anders. Speelt niet meer met Bas. Loopt keurig mee. Jaagt niet. Luistert goed en is net een heel goed opgevoede brave hond. Los gaat hij meteen weer rellen. Aanlijnen is geen enkel probleem. Hij komt direct en vindt het prima.

Misschien dat ik hem spelenderwijs iets ga leren. Speuren ofzo. Iets wat hij leuk vindt en wat geen effect op hem heeft anders dan wat geestelijke vermoeidheid. Want regels en verplicht rust. Benches en opvoeding zie ik geloof ik toch niet zitten. Hij is gewoon leuk zoals hij is.

En hij is echt verre van zielig. Hij kwispelt de hele dag omdat elke dag voor hem een feest is.

laeken schreef:

Maeve schreef:Als ik je verhaal lees, hoor ik eigenlijk wel wat ik veel Tollermensen ook hoor zeggen: "We hebben 3 uur met hem gelopen en hij is nóg niet moe!"
Doe je ook iets met hem qua training, behalve aandacht en beweging geven? Het klinkt alsof hij daar wel eens een heel ander hondje van kan worden En dat hoeft geen strak appél te zijn of een officieel examen waar je naartoe werkt, maar zet z'n grijze massa aan het werk in plaats van z'n pootjes.

Bizzy is ook zo'n hondje. Altijd klaar voor actie en als ze denkt dat er wat gaat gebeuren staat ze te stuiteren. Ik denk dat zij zonder training en mentale stimulans ook een soort Guus is. Reageren op alles, tikkeltje neurotisch. Maar dat wil ik echt niet hebben, ik vind het irritant maar het lijkt me voor haar ook niet fijn. Lichaam en geest horen niet altijd zo enorm alert te zijn. Dus ze mag dagelijks haar pootjes strekken tijdens een lange wandeling, daarbij ben ik juist bij haar heel streng dat ze soms wel met een bal mag spelen maar soms ook gewoon niet, omdat dat anders weer een obsessie wordt. En daarnaast doen we een paar keer per week wat training. Wat gehoorzaamheid, jachttraining of gewoon onzinnige dingen die we met de clicker aanleren. En dan is de regel dat ze, onder de voorwaarde van die mentale stimulans en voldoende beweging, in huis rustig is. Als ik zit te werken, koken, schoonmaken of iets anders doe mag ze er best bij komen liggen maar wel rustig.

Ze heeft wel haar hypermomentjes hoor, dat krijg je er nooit helemaal uit denk ik. Als ik m'n jas aandoe en de riemen pak voor een wandeling springt ze bijna tot het plafond en in de auto gilt ze m'n trommelvliezen er bijna uit zodra we bij de parkeerplaats van het bos zijn Schijtirritant af en toe, maar ook wel weer de charme van dat type hond. Maar ik zet er wel een rem op dus, ook voor haar bestwil

Ik vind het niet zielig maar ik snap wel wat je zegt. Guus is echt niet zielig. Die geniet van elke seconde van zijn leven. Hij is eerder dolgelukkig. Zo lief. Zo vriendelijk. Geen enkele frustratie of vreemd gedrag. Het is echt een uiterst charmant en vriendelijk en innemend hondje. Misschien ben ik wel bang dat ik hem stuk maak. Of ga stimuleren helemaal voor beloning te leven. Ik zit daarin toch wel heel erg in dubio. Eva was ballengek. Wuilus was snoepgek. Het hele leven draaide om ballen snoep en de baas. Ik ben daar een klein beetje tegen. Ik zoek een gulden middenweg. Want Guus is oprecht een van de meest lieve charmante gezellige hondjes die ik ooit gezien heb. Hij kan met alles en iedereen en is altijd lief en leuk.

Als ik hem aanlijn in het bos is hij totaal anders. Speelt niet meer met Bas. Loopt keurig mee. Jaagt niet. Luistert goed en is net een heel goed opgevoede brave hond. Los gaat hij meteen weer rellen. Aanlijnen is geen enkel probleem. Hij komt direct en vindt het prima.

Misschien dat ik hem spelenderwijs iets ga leren. Speuren ofzo. Iets wat hij leuk vindt en wat geen effect op hem heeft anders dan wat geestelijke vermoeidheid. Want regels en verplicht rust. Benches en opvoeding zie ik geloof ik toch niet zitten. Hij is gewoon leuk zoals hij is.

En hij is echt verre van zielig. Hij kwispelt de hele dag omdat elke dag voor hem een feest is.

Ik denk ook niet dat hij zielig is hoor. En ik geloof meteen dat het leven een feestje is voor hem Alleen vind ik het zelf niet gezond om continu zo aan te staan. Alle zintuigen op scherp, altijd klaar voor actie. Zelf vind ik dat niet prettig, want lichaam en geest moeten ook daar van herstellen. En dat doen dit soort hondjes niet makkelijk zelf, is mijn ervaring.
Je hoeft niet te belonen met voer of een bal natuurlijk. En ik zou hem ook geen strak volgwerk ofzo aanleren, maar om een pion hollen en daarna als beloning een knuffel krijgen werkt ook wel voor dit soort types Maar speuren is ook heel goed inderdaad. Al lijkt het me geen type dat direct slaafs word als je wat lollige commando's aanleert, als ik je verhaal zo lees. Het is geen herder he

Lana is van nature erg relaxt, binnen merk je haast niet dat ze er is, behalve dat ze altijd languit in de weg ligt, niet echt diep in slaap maar wel luierend, maar bij het minste of geringste is ze klaar wakker en erg alert.
buiten kan ze lekker ravotten met een oude bal, rond struinen, maar ook heerlijk op haar uitkijk post liggend de boel in de gaten houden. t is maar net hoe de wind waait en voor een bal spel is ze altijd wel te porren, en is dan ook erg fanatiek.
maar over het algemeen is ze absoluut niet druk te noemen,

Tamara81 schreef:

laeken schreef:
Jij bent echt veel meer met Lanai bezig dan ik met Guus. Ik denk altijd doe maar lekker. En dan loop ik zelf wat te lopen en dan verwacht ik van Guus dat hij zichzelf amuseert in het grote bos. Dat is denk ik toch te weinig voor hem. Je weet dat hij weinig kan. Blijf enzo kan hij echt niet. Hij kan alleen kom hier... haha.
Ik merk dat hem iets leren niet mijn ding is. Dus misschien cursus. Dan ben je toch soort van verplicht. Ik gooi ze gewoon los en ga lopen. En hij speelt dan met Bas, stokken, speurt op wild en doet gewoon de hele tijd wat. Dan denk ik dat dat genoeg is maar misschien is dat wel niet zo.

Wat ik dan juist weer van jou en ook van Manuma heb meegekregen is om de hond wat meer hond te laten zijn. Tegenwoordig neem ik meer de tijd om tijdens wandelingen wat rond te hangen op een plek en daar mag Lanai dan ontdekken en doen wat ze wil. Ook op de stranden is het fijn om haar te laten scharrelen terwijl ik mijn gedachten op een rij zet of gewoon wat rond slenter.
Het geeft Lanai ook meer rust. Ze kijkt dan niet telkens om met haar Wat Gaan We Nu Doen? En Nu? hoofd.

Op cursus met Guus zou een idee zijn; dan heb je een stok achter de deur. Als het niet bevalt kun je altijd weer iets anders proberen.

Haha, klopt. Ik weet dat we het daar wel vaker over gehad hebben. Ik vraag me ook af of ik Guus wel of niet een plezier doe met dingen aanleren. Ik denk dat ik het dan op de juiste manier moet doen en erg moet oppassen met hoe ik ga belonen. Want snoep of speelgoed vind ik lastig. Ik wilde hem nu aanleren te komen als ik roep omdat hij twee keer weggerend was. Dus ik snoep in de zak. Kom! En toen hij kwam een snoepje. Hij heeft de hele wandeling om me heen gedanst voor snoep. En hij luisterde super goed. Mensen die graag intens met hun honden bezig zijn zouden zeggen wat een geweldig trainbaar baasgericht hondje. Ik vond het vreselijk dat hij niet meer ging rennen spelen met stokken en op onderzoek uit ging. En Bas liep ook meteen de hele boswandeling naast me te bedelen. Dat is precies wat ik niet wil. Dat was bij de herders handig maar deze lieve diertjes hoeven niet zo straks te staan. Die hebben juist het karakter om vrij te mogen zijn

Maeve schreef:

laeken schreef:

Maeve schreef:Als ik je verhaal lees, hoor ik eigenlijk wel wat ik veel Tollermensen ook hoor zeggen: "We hebben 3 uur met hem gelopen en hij is nóg niet moe!"
Doe je ook iets met hem qua training, behalve aandacht en beweging geven? Het klinkt alsof hij daar wel eens een heel ander hondje van kan worden En dat hoeft geen strak appél te zijn of een officieel examen waar je naartoe werkt, maar zet z'n grijze massa aan het werk in plaats van z'n pootjes.

Bizzy is ook zo'n hondje. Altijd klaar voor actie en als ze denkt dat er wat gaat gebeuren staat ze te stuiteren. Ik denk dat zij zonder training en mentale stimulans ook een soort Guus is. Reageren op alles, tikkeltje neurotisch. Maar dat wil ik echt niet hebben, ik vind het irritant maar het lijkt me voor haar ook niet fijn. Lichaam en geest horen niet altijd zo enorm alert te zijn. Dus ze mag dagelijks haar pootjes strekken tijdens een lange wandeling, daarbij ben ik juist bij haar heel streng dat ze soms wel met een bal mag spelen maar soms ook gewoon niet, omdat dat anders weer een obsessie wordt. En daarnaast doen we een paar keer per week wat training. Wat gehoorzaamheid, jachttraining of gewoon onzinnige dingen die we met de clicker aanleren. En dan is de regel dat ze, onder de voorwaarde van die mentale stimulans en voldoende beweging, in huis rustig is. Als ik zit te werken, koken, schoonmaken of iets anders doe mag ze er best bij komen liggen maar wel rustig.

Ze heeft wel haar hypermomentjes hoor, dat krijg je er nooit helemaal uit denk ik. Als ik m'n jas aandoe en de riemen pak voor een wandeling springt ze bijna tot het plafond en in de auto gilt ze m'n trommelvliezen er bijna uit zodra we bij de parkeerplaats van het bos zijn Schijtirritant af en toe, maar ook wel weer de charme van dat type hond. Maar ik zet er wel een rem op dus, ook voor haar bestwil

Ik vind het niet zielig maar ik snap wel wat je zegt. Guus is echt niet zielig. Die geniet van elke seconde van zijn leven. Hij is eerder dolgelukkig. Zo lief. Zo vriendelijk. Geen enkele frustratie of vreemd gedrag. Het is echt een uiterst charmant en vriendelijk en innemend hondje. Misschien ben ik wel bang dat ik hem stuk maak. Of ga stimuleren helemaal voor beloning te leven. Ik zit daarin toch wel heel erg in dubio. Eva was ballengek. Wuilus was snoepgek. Het hele leven draaide om ballen snoep en de baas. Ik ben daar een klein beetje tegen. Ik zoek een gulden middenweg. Want Guus is oprecht een van de meest lieve charmante gezellige hondjes die ik ooit gezien heb. Hij kan met alles en iedereen en is altijd lief en leuk.

Als ik hem aanlijn in het bos is hij totaal anders. Speelt niet meer met Bas. Loopt keurig mee. Jaagt niet. Luistert goed en is net een heel goed opgevoede brave hond. Los gaat hij meteen weer rellen. Aanlijnen is geen enkel probleem. Hij komt direct en vindt het prima.

Misschien dat ik hem spelenderwijs iets ga leren. Speuren ofzo. Iets wat hij leuk vindt en wat geen effect op hem heeft anders dan wat geestelijke vermoeidheid. Want regels en verplicht rust. Benches en opvoeding zie ik geloof ik toch niet zitten. Hij is gewoon leuk zoals hij is.

En hij is echt verre van zielig. Hij kwispelt de hele dag omdat elke dag voor hem een feest is.

Ik denk ook niet dat hij zielig is hoor. En ik geloof meteen dat het leven een feestje is voor hem Alleen vind ik het zelf niet gezond om continu zo aan te staan. Alle zintuigen op scherp, altijd klaar voor actie. Zelf vind ik dat niet prettig, want lichaam en geest moeten ook daar van herstellen. En dat doen dit soort hondjes niet makkelijk zelf, is mijn ervaring.
Je hoeft niet te belonen met voer of een bal natuurlijk. En ik zou hem ook geen strak volgwerk ofzo aanleren, maar om een pion hollen en daarna als beloning een knuffel krijgen werkt ook wel voor dit soort types Maar speuren is ook heel goed inderdaad. Al lijkt het me geen type dat direct slaafs word als je wat lollige commando's aanleert, als ik je verhaal zo lees. Het is geen herder he

Klopt. En bij speuren kan ik de beloning aan het einde van het spoor leggen. Dus los van mezelf geven en dan jubelen dat hij knap is. Hij kan het ook niet uit zichzelf gaan doen. Speuren is echt wel een idee. Daar zie ik mogelijkheden.

laeken schreef:

Tamara81 schreef:

laeken schreef:
Jij bent echt veel meer met Lanai bezig dan ik met Guus. Ik denk altijd doe maar lekker. En dan loop ik zelf wat te lopen en dan verwacht ik van Guus dat hij zichzelf amuseert in het grote bos. Dat is denk ik toch te weinig voor hem. Je weet dat hij weinig kan. Blijf enzo kan hij echt niet. Hij kan alleen kom hier... haha.
Ik merk dat hem iets leren niet mijn ding is. Dus misschien cursus. Dan ben je toch soort van verplicht. Ik gooi ze gewoon los en ga lopen. En hij speelt dan met Bas, stokken, speurt op wild en doet gewoon de hele tijd wat. Dan denk ik dat dat genoeg is maar misschien is dat wel niet zo.

Wat ik dan juist weer van jou en ook van Manuma heb meegekregen is om de hond wat meer hond te laten zijn. Tegenwoordig neem ik meer de tijd om tijdens wandelingen wat rond te hangen op een plek en daar mag Lanai dan ontdekken en doen wat ze wil. Ook op de stranden is het fijn om haar te laten scharrelen terwijl ik mijn gedachten op een rij zet of gewoon wat rond slenter.
Het geeft Lanai ook meer rust. Ze kijkt dan niet telkens om met haar Wat Gaan We Nu Doen? En Nu? hoofd.

Op cursus met Guus zou een idee zijn; dan heb je een stok achter de deur. Als het niet bevalt kun je altijd weer iets anders proberen.

Haha, klopt. Ik weet dat we het daar wel vaker over gehad hebben. Ik vraag me ook af of ik Guus wel of niet een plezier doe met dingen aanleren. Ik denk dat ik het dan op de juiste manier moet doen en erg moet oppassen met hoe ik ga belonen. Want snoep of speelgoed vind ik lastig. Ik wilde hem nu aanleren te komen als ik roep omdat hij twee keer weggerend was. Dus ik snoep in de zak. Kom! En toen hij kwam een snoepje. Hij heeft de hele wandeling om me heen gedanst voor snoep. En hij luisterde super goed. Mensen die graag intens met hun honden bezig zijn zouden zeggen wat een geweldig trainbaar baasgericht hondje. Ik vond het vreselijk dat hij niet meer ging rennen spelen met stokken en op onderzoek uit ging. En Bas liep ook meteen de hele boswandeling naast me te bedelen. Dat is precies wat ik niet wil. Dat was bij de herders handig maar deze lieve diertjes hoeven niet zo straks te staan. Die hebben juist het karakter om vrij te mogen zijn

Maar kun je daar niet iets van vrij daarna aan koppelen? Ik heb ze allemaal leren komen met snoepjes en/of balletjes en t zal me een zorg zijn of ze voor mij of voor de bal komen. Maar "klaar" is klaar. Dan gaat de bal of voertjes weg en gaan ze hun ding weer doen.

Geen idee. Hij wordt juist druk van snoepjes en gaat dan de hele wandeling om me heen klieren. Moet hem dan echt wegsturen. Ik denk dat ik dat niet goed doe. Ik roep, geef snoep en zeg goed zo. Vervolgens gaan mijn honden de hele wandeling op mij letten en als ik mijn handen in mijn zak doe omdat het koud is stuiven ze alweer op me af. Ik vind dat echt niks. Ik heb een hekel aan dat soort gedrag. Ik wil aflijnen en dan zien hoe ze voor me lopen en allemaal leuke dingen doen. En ze luisteren eigenlijk helemaal prima. Stop en kom hier kennen ze. Meer is niet nodig.

Ik ga er eens heel goed over nadenken. Ik weet zeker dat ik ze heel veel kan leren. Maar ik weet niet of ze dan zo leuk blijven

Gentle is van het luieren en rondstruinen.
Taxi is alleen van de actie slaapt overdag niet veel maar ligt dan lekker met een half oog open.
En als er iets tree beleven valt staat hij voorop. Maar is dat prima in te begrenzen.

Hazel is ook hyper, druk of heeft ADHD of alle 3. Hoe je het ook noemt, ze kan gewoon moeilijk met prikkels omgaan. Maar het is de allerliefste, aanhankelijkste en zachtste hond die je je voor kunt stellen.
Ik weet van haar fokster dat papa deze genen ruimhartig heeft doorgegeven aan zijn nazaten waardoor deze reu niet meer werd gekozen.
Hazel is nu 7 en blijft te dol bij bezoek, bij hond-hondcontact en wanneer we naar huis gaan vanuit het werk. Het helpt dan wel haar iets te laten dragen waardoor ze in ieder geval niet meer tegen mij opspringt. Wel vind ik het jammer dat ik haar later kreeg, pas met 22 weken. Maar of dat nou zo heel veel had uitgemaakt weet ik nu ook weer niet. Ze moest weg omdat ze .....te druk....was.....joh!
Op jonge hondentraining was ze een ramp, ik volgde cursussen waarbij je net zo lang moest wachten totdat de hond zelf zijn aandacht aan jou aanbood. Ja maar dan bewoog net de kleine kudde schapen in het weiland ernaast of 1 van de 2 pony's of of....Eerlijk gezegd zat ik soms huilend in de auto naar huis, wat een ellende. En dan gaf ze ook nog nooit iets om een voertje het moest altijd een speeltje zijn. Beweging!!! Op de behendigheidstraining daarna vond ze het ook geweldig om rondjes te rennen, toch ook een uiting van spanning. En de jachttraining, dat vond ze zo geweldig. Maar moest al blaffen als de juf ten tonele verscheen. Maar daar heeft ze het op zich wel goed gedaan en hadden we ook wel lol. Maar wachten bleef altijd moeilijk natuurlijk. Verder is het mijn oogappel, dus verder geen kwaad woord
Maar dat haar opvoeding vanzelf ging, nee. Maar ze kan nu prima loslopen, ook iets wat ze in haar jonge jaren gewoon niet kon. Zo heeft elke hond haar eigen gedrag. Polar is de rust zelve, zelfde opvoeding gehad hoor. Ik vind het altijd zo mooi dat mensen opsnijden over hun geweldige honden die altijd zo braaf zijn. Sommige honden worden hun leven lang niet braaf en daar blijf je altijd een beetje meer mee managen dan met een ander.

laeken schreef:Geen idee. Hij wordt juist druk van snoepjes en gaat dan de hele wandeling om me heen klieren. Moet hem dan echt wegsturen. Ik denk dat ik dat niet goed doe. Ik roep, geef snoep en zeg goed zo. Vervolgens gaan mijn honden de hele wandeling op mij letten en als ik mijn handen in mijn zak doe omdat het koud is stuiven ze alweer op me af. Ik vind dat echt niks. Ik heb een hekel aan dat soort gedrag. Ik wil aflijnen en dan zien hoe ze voor me lopen en allemaal leuke dingen doen. En ze luisteren eigenlijk helemaal prima. Stop en kom hier kennen ze. Meer is niet nodig.

Ik ga er eens heel goed over nadenken. Ik weet zeker dat ik ze heel veel kan leren. Maar ik weet niet of ze dan zo leuk blijven

Dat zou ik ook niet willen daar wordt ik erg iebelig van...weg is weg ...
Je kunt ook gewoon thuis iets verstoppen he... hier moeten ze hun gedroogde snack om en om thuis ook zelf opzoeken elke dag... ik vind t prachtig om te zien hoe snel ze dat door hebben en hoe ze reageren. Bijvoorbeeld Xanu, de jongste, die is echt heel slim. Die komt binnen als ie aan de beurt is om te zoeken, rent eerst maar mij toe om aan mn handen te snuffelen wat ie precies zoekt en gaat dan op zoek. Xavi en Xygan beginnen direct met zoeken.... zo leuk om die verschillen te zien.

*Esther schreef:Hazel is ook hyper, druk of heeft ADHD of alle 3. Hoe je het ook noemt, ze kan gewoon moeilijk met prikkels omgaan. Maar het is de allerliefste, aanhankelijkste en zachtste hond die je je voor kunt stellen.
Ik weet van haar fokster dat papa deze genen ruimhartig heeft doorgegeven aan zijn nazaten waardoor deze reu niet meer werd gekozen.
Hazel is nu 7 en blijft te dol bij bezoek, bij hond-hondcontact en wanneer we naar huis gaan vanuit het werk. Het helpt dan wel haar iets te laten dragen waardoor ze in ieder geval niet meer tegen mij opspringt. Wel vind ik het jammer dat ik haar later kreeg, pas met 22 weken. Maar of dat nou zo heel veel had uitgemaakt weet ik nu ook weer niet. Ze moest weg omdat ze .....te druk....was.....joh!
Op jonge hondentraining was ze een ramp, ik volgde cursussen waarbij je net zo lang moest wachten totdat de hond zelf zijn aandacht aan jou aanbood. Ja maar dan bewoog net de kleine kudde schapen in het weiland ernaast of 1 van de 2 pony's of of....Eerlijk gezegd zat ik soms huilend in de auto naar huis, wat een ellende. En dan gaf ze ook nog nooit iets om een voertje het moest altijd een speeltje zijn. Beweging!!! Op de behendigheidstraining daarna vond ze het ook geweldig om rondjes te rennen, toch ook een uiting van spanning. En de jachttraining, dat vond ze zo geweldig. Maar moest al blaffen als de juf ten tonele verscheen. Maar daar heeft ze het op zich wel goed gedaan en hadden we ook wel lol. Maar wachten bleef altijd moeilijk natuurlijk. Verder is het mijn oogappel, dus verder geen kwaad woord
Maar dat haar opvoeding vanzelf ging, nee. Maar ze kan nu prima loslopen, ook iets wat ze in haar jonge jaren gewoon niet kon. Zo heeft elke hond haar eigen gedrag. Polar is de rust zelve, zelfde opvoeding gehad hoor. Ik vind het altijd zo mooi dat mensen opsnijden over hun geweldige honden die altijd zo braaf zijn. Sommige honden worden hun leven lang niet braaf en daar blijf je altijd een beetje meer mee managen dan met een ander.

Haha, ja, herkenbaar Hier hebben ze eigenlijk allemaal wel redelijk dezelfde opvoeding gehad, in ieder geval toch vanaf het moment dat ze bij mij kwamen. Natuurlijk wel toegespitst op de hond, maar wat bij de een bijna vanzelf ging, lukt bij de ander na vier jaar nog steeds niet helemaal Het zijn vier totáál verschillende honden die ook totaal verschillende dingen wel en niet kunnen.

Mijn honden zijn heel rustig in huis. Buiten zijn ze druk, maar binnen gebeurt er weinig. Ik werk veel thuis en ze weten denk ik wel dat als ik achter de computer zit, dat er in ieder geval met mij weinig te beleven valt. Als de honden samen spelen, is het vaak gewoon liggend een beetje bekvechten. Door de kamer rennen hebben ze (gelukkig) nooit gedaan. Nu met pup Anne is het weer even wat levendiger, maar ook zij rent niet door de kamer.

Ik gebruik snoepjes alleen om de basis van bepaalde commando's aan te leren (vaak met de clicker). Hier worden ze daar ook erg hyper van. Daarom bouw ik het lekkers heel snel af als het principe duidelijk is. Belonen met een leuk commando, gejuich of even aanhalen levert hier hondjes op die blij zijn dat ze het goed gedaan hebben, zonder er te hyper van te worden. Bovendien heb ik een dergelijke beloning altijd bij me, in tegenstelling tot lekkers of een speeltje.
Verder heb ik ze inderdaad 'vrij' en 'klaar' aangeleerd om ze lekker hun gang te laten gaan ('toe maar' resulteerde in een Elco die dacht toestemming te krijgen achter joggers een fietsers aan te gaan. 'Vrij' mist die aanmoediging.) Na een 'vrij' krijgen ze geen aandacht meer tot ze voor zichzelf iets gaan doen. Blijven ze springen, wat Gait vooral in het begin nog wel deed, krijgen ze een afwerend 'klaar', waarbij lichaamstaal de boodschap ondersteunt: nu niet. Vooral Gait heeft het vrij-commando nodig, anders blijft hij aan m'n been geplakt na het bij me roepen vanwege fietser/jogger/andere hond/ruiter etc. Elco heft zelf een bij mij moeten blijven op...

DeDiana schreef: Haha, ja, herkenbaar Hier hebben ze eigenlijk allemaal wel redelijk dezelfde opvoeding gehad, in ieder geval toch vanaf het moment dat ze bij mij kwamen. Natuurlijk wel toegespitst op de hond, maar wat bij de een bijna vanzelf ging, lukt bij de ander na vier jaar nog steeds niet helemaal Het zijn vier totáál verschillende honden die ook totaal verschillende dingen wel en niet kunnen.

Ha leuk!
Inderdaad leuk juist dat je dan ook zulke verschillende honden in huis hebt, daar kan ik ook echt van genieten. Teddy de Powderpuff is ook druk en beweeglijk van haarzelf. Draaien, op haar achterpoten lopen, ze doet het echt al vanaf dat ze hier binnenkwam. Polar was de rustigste uit haar nest, alles werd eerst rustig bekeken met haar mooie grote kijkers. Ook daar viel ik voor. Ik hou vooral van honden, met al hun verschillen.

Wat je schrijft over verschillende dingen die ze wel of niet kunnen, daar hou je rekening mee. Polar gaat mee op een groepswandeling. Dat vindt zij leuk en dan heb ik ook een leuke wandeling. Met Hazel wordt dat niks.

*Esther schreef:

DeDiana schreef: Haha, ja, herkenbaar Hier hebben ze eigenlijk allemaal wel redelijk dezelfde opvoeding gehad, in ieder geval toch vanaf het moment dat ze bij mij kwamen. Natuurlijk wel toegespitst op de hond, maar wat bij de een bijna vanzelf ging, lukt bij de ander na vier jaar nog steeds niet helemaal Het zijn vier totáál verschillende honden die ook totaal verschillende dingen wel en niet kunnen.

Ha leuk!
Inderdaad leuk juist dat je dan ook zulke verschillende honden in huis hebt, daar kan ik ook echt van genieten. Teddy de Powderpuff is ook druk en beweeglijk van haarzelf. Draaien, op haar achterpoten lopen, ze doet het echt al vanaf dat ze hier binnenkwam. Polar was de rustigste uit haar nest, alles werd eerst rustig bekeken met haar mooie grote kijkers. Ook daar viel ik voor. Ik hou vooral van honden, met al hun verschillen.

Wat je schrijft over verschillende dingen die ze wel of niet kunnen, daar hou je rekening mee. Polar gaat mee op een groepswandeling. Dat vindt zij leuk en dan heb ik ook een leuke wandeling. Met Hazel wordt dat niks.

Ja, ik vind dat ook echt leuk aan meerdere honden hebben, en vooral dan juist zulke verschillende honden. Met de ene kun je dit leuk doen, de ander is daar weer goed in of meer geschikt voor, etc. Ik kan ook heel veel verschillende eigenschappen in honden heel erg waarderen. En Amy is voor mij het mooiste licht in welke duisternis dan ook, maar ik moet er niet aan denken om vier Amy's te hebben

*Esther schreef:Hazel is ook hyper, druk of heeft ADHD of alle 3. Hoe je het ook noemt, ze kan gewoon moeilijk met prikkels omgaan. Maar het is de allerliefste, aanhankelijkste en zachtste hond die je je voor kunt stellen.
Ik weet van haar fokster dat papa deze genen ruimhartig heeft doorgegeven aan zijn nazaten waardoor deze reu niet meer werd gekozen.
Hazel is nu 7 en blijft te dol bij bezoek, bij hond-hondcontact en wanneer we naar huis gaan vanuit het werk. Het helpt dan wel haar iets te laten dragen waardoor ze in ieder geval niet meer tegen mij opspringt. Wel vind ik het jammer dat ik haar later kreeg, pas met 22 weken. Maar of dat nou zo heel veel had uitgemaakt weet ik nu ook weer niet. Ze moest weg omdat ze .....te druk....was.....joh!
Op jonge hondentraining was ze een ramp, ik volgde cursussen waarbij je net zo lang moest wachten totdat de hond zelf zijn aandacht aan jou aanbood. Ja maar dan bewoog net de kleine kudde schapen in het weiland ernaast of 1 van de 2 pony's of of....Eerlijk gezegd zat ik soms huilend in de auto naar huis, wat een ellende. En dan gaf ze ook nog nooit iets om een voertje het moest altijd een speeltje zijn. Beweging!!! Op de behendigheidstraining daarna vond ze het ook geweldig om rondjes te rennen, toch ook een uiting van spanning. En de jachttraining, dat vond ze zo geweldig. Maar moest al blaffen als de juf ten tonele verscheen. Maar daar heeft ze het op zich wel goed gedaan en hadden we ook wel lol. Maar wachten bleef altijd moeilijk natuurlijk. Verder is het mijn oogappel, dus verder geen kwaad woord
Maar dat haar opvoeding vanzelf ging, nee. Maar ze kan nu prima loslopen, ook iets wat ze in haar jonge jaren gewoon niet kon. Zo heeft elke hond haar eigen gedrag. Polar is de rust zelve, zelfde opvoeding gehad hoor. Ik vind het altijd zo mooi dat mensen opsnijden over hun geweldige honden die altijd zo braaf zijn. Sommige honden worden hun leven lang niet braaf en daar blijf je altijd een beetje meer mee managen dan met een ander.

Haha ik mag toch hopen dat ik geen te rooskleurig beeld heb neergezet, ja geen gedoe 24 uur per dag, maar voor de rest is het een spannend stel, wat nooit saai is, nou ja dat dekt de lading wel een beetje

Fotogravinnetje schreef:Ik gebruik snoepjes alleen om de basis van bepaalde commando's aan te leren (vaak met de clicker). Hier worden ze daar ook erg hyper van. Daarom bouw ik het lekkers heel snel af als het principe duidelijk is. Belonen met een leuk commando, gejuich of even aanhalen levert hier hondjes op die blij zijn dat ze het goed gedaan hebben, zonder er te hyper van te worden. Bovendien heb ik een dergelijke beloning altijd bij me, in tegenstelling tot lekkers of een speeltje.
Verder heb ik ze inderdaad 'vrij' en 'klaar' aangeleerd om ze lekker hun gang te laten gaan ('toe maar' resulteerde in een Elco die dacht toestemming te krijgen achter joggers een fietsers aan te gaan. 'Vrij' mist die aanmoediging.) Na een 'vrij' krijgen ze geen aandacht meer tot ze voor zichzelf iets gaan doen. Blijven ze springen, wat Gait vooral in het begin nog wel deed, krijgen ze een afwerend 'klaar', waarbij lichaamstaal de boodschap ondersteunt: nu niet. Vooral Gait heeft het vrij-commando nodig, anders blijft hij aan m'n been geplakt na het bij me roepen vanwege fietser/jogger/andere hond/ruiter etc. Elco heft zelf een bij mij moeten blijven op...

Mooi uitgelegd. Ik kan hier ook wel wat mee.

Ik hoop wel dat duidelijk is dat Guus echt geweldig is. Ik ben stapel op hem en ik zou voor geen goud iets anders willen. Hooguit wil ik nog beter voor hem zijn.

laeken schreef:Ik hoop wel dat duidelijk is dat Guus echt geweldig is. Ik ben stapel op hem en ik zou voor geen goud iets anders willen. Hooguit wil ik nog beter voor hem zijn.

Ik denk dat het voor jullie alleen maar leuker wordt als je hem regelmatig iets te doen geeft waarvoor hij z'n hersenen moet gebruiken en waar hij zich even op moet focussen. Het voegt een dimensie toe aan jullie band en maakt hem waarschijnlijk meer voldaan. Daag hem maar uit de lat steeds iets hoger te leggen terwijl jullie er toch allebei plezier in houden. Je wil het vooral leuk hebben samen, niet te veel moeten. Maar een klein stukje moeten geeft extra voldoening. Nooit iets moeten geeft uiteindelijk weinig voldoening.
Ik merk gewoon aan vooral Gait dat als ik de lat iets hoger leg, hij ook extra z'n best doet en echt heel blij en trots wordt als het hem dan nog lukt ook. Voor Elco is het ook goed voor z'n zelfvertrouwen, als ik de lat niet te hoog leg. Kunst is de lat zo hoog te leggen dat ze er aan kunnen voldoen maar er wel hun best voor moeten doen. Ik schat zo in dat Guus er niet veel last van zal hebben als je de lat eens net te hoog legt. Gait kan dat ook prima hebben, die doet gewoon nog eens extra z'n best. Elco klapt in zo'n geval snel dicht en dan merk je ook dat het z'n zelfvertrouwen een knauw geeft, dus bij hem moet ik meer opletten wat ik van hem vraag

Ik kan de bal ook niet in het begin van de wandeling laten zien en verwachten dat ze dan 'vergeten' dat hij er is. Dan wordt er smachtend achterom gekeken. Doe ik m'n hand in m'n jaszak, dan komt Izzy al aangewaaid. "Zou het...". Dus ik heb er een commando aan gekoppeld waardoor ze weten dat ze me g*dverd*mme met rust moeten laten als ik er geen zin meer in heb: "Laat me g*dverd*mme met rust!". Dat snappen ze goed, zelfs Izzy. Die laatste krijgt vaak nog een schopje onder de kont na als ze zich omdraait, dat vindt ze hilárisch. Dan rent ze met een hysterisch blije bek een paar meter vooruit om vervolgens weer in een drafje geurtjes op te snuiven Ah het is zo'n lekker joekel.

laeken schreef:

Tamara81 schreef:Die Sofi als pup; haar ogen nog wijd open.

Lanai was een stuiterbal als pup; ze had energie voor 10 honden en was erg gericht op alles wat maar bewoog. Ik heb haar van iemand overgenomen omdat ze te druk was voor de kinderen, en dat zag ik ook meteen bij de eerste ontmoeting. Het heeft een tijd geduurd, maar ze kan nu goed haar energie verdelen. Ze is natuurlijk een kleine terriër, dus sowieso altijd wel in voor actie. Een dag niet gespeeld is een dag niet geleefd volgens haar.
In huis spelen we ook gerust met haar speelgoed, maar als ik zeg dat het genoeg is dan gaat ze liggen of een botje knagen. Ze moet dagelijks intensief bezig zijn geweest om thuis voldaan te kunnen rusten; de ene dag doen we speurspelletjes buiten; de andere dag maken we een lange snuffelwandeling of boswandeling; dan nemen we de bal een keer mee naar het park; in de zomer mag ze heel veel zwemmen, dat vindt ze heerlijk; in de winter stukjes naast de fiets; werpringen gooien; obstakels overwinnen... zolang ze maar afwisselend actief bezig is dan is ze tevreden en in huis rustig (en ik ook:)).

Guus zou trainen en speuren denk ik ook wel heel fijn vinden. Je kunt klein beginnen en als jullie het allebei leuk vinden het verder uitbouwen. En binnenkort kan Guus met Lanai ravotten tijdens het wandelen

Jij bent echt veel meer met Lanai bezig dan ik met Guus. Ik denk altijd doe maar lekker. En dan loop ik zelf wat te lopen en dan verwacht ik van Guus dat hij zichzelf amuseert in het grote bos. Dat is denk ik toch te weinig voor hem. Je weet dat hij weinig kan. Blijf enzo kan hij echt niet. Hij kan alleen kom hier... haha.
Ik merk dat hem iets leren niet mijn ding is. Dus misschien cursus. Dan ben je toch soort van verplicht. Ik gooi ze gewoon los en ga lopen. En hij speelt dan met Bas, stokken, speurt op wild en doet gewoon de hele tijd wat. Dan denk ik dat dat genoeg is maar misschien is dat wel niet zo.

Herkenbaar. Ik doe het zo ongeveer als jij. Toch vind ik dat ik met Alfil meer denkwerk en werk met de baas zou kunnen doen. Het zou hem goed doen. Hij is over het algemeen rustig, maar heeft vaak 's avonds dat hij een tijdje gaat hyperen. In het Wilde weg blaffen, hysterisch blaffen naar voorbij komende honden, aan de grond krabben.... En hij vindt het heerlijk om gehoorzaamheidsoefeningen te doen, ook al is hij niet bijster slim. Het geeft hem rust en zelfvertrouwen. Misschien doe ik hier nog leuke ideeën op qua oefeningetjes.

Lily is in huis altijd rustig en ze vermaakt zich prima tijdens de wandelingen.

Wild spelen doen ze vaak tijdens de wandelingen, maar ook thuis, één keer per dag of zo. Ik vind het altijd erg leuk om te zien.

metav schreef:Wat ik hier deed met Guus was bijv. zijn eten in de tuin strooien zodat hij zijn neus moest gebruiken om zijn voer te zoeken daarna was hij een tijdje weer lekker moe
Ik denk dat het voor hem zoals ik hem ken best goed zou zijn dat hij zijn hersens moet gebruiken dus geen bak voer meer maar strooi het in de tuin of op plekjes in je huis dat hij het moet zoeken verstop je regelmatig tijdens het wandelen
verstop tijdens het wandelen iets wat hij leuk vind (hier was het een knuffel) en laat hem dat zoeken
jammer dat ik net geweest ben anders had je twee spelletjes gekregen waar je brokjes in kan verstoppen om zijn hersens te laten werken
je kan ook nog een voerbal kopen als je geen brokjes wilt gooien

Hij is inderdaad dol op zijn neus gebruiken. En wat ik vergeten was is zijn knuffel. Die heeft hij hier helaas helemaal stuk gemaakt op termijn maar hij was er wel gek mee. Dus ik ga een nieuwe halen een dezer dagen. Ik denk dat vooral het zoeken voor hem heel erg leuk is en dat hij er ook echt voldoening uit zal halen. Daar heeft hij een enorm talent voor.
Wie weet wordt het nog wel een echte speurhond

Ik vind het heerlijk dat hij zo vol van alles kan genieten. Volgens mij is het de minst gecompliceerde Spaanse hond ooit. Hij zit nergens mee en vindt alles tof gaaf en vermakelijk

laeken schreef:Ik lees commando's. Dat is wel iets waar ik aan wil werken. Ik geef nooit commando's en wij hebben geen regels. Dus ze hoeven en kennen nauwelijks wat. Stop, kom hier en ga naar je plaats. That's it. En zit met een koekje. Misschien moet ik hem gaan trainen. Hij zou het geweldig vinden want hij is ontzettend slim en heel erg leergierig.
Dus het kan zomaar zijn dat hij wil werken met mij. Echt een taak wil. Ik zie er wel een speurhond in. Hij kan zo goed zaken opsporen met de neus. Ongelooflijk hoeveel focus hij heeft. Hij kan een heel groot veld afzoeken met grote zigzaggen en dan een hertenpoepje vinden om op te eten. Dan is hij net zo'n knpv mechel.

waarschijnlijk krijgt hij ook over het algemeen meer rust als hij ook meer mentaal werk, dus een taak, krijgt
wilde het van de week ook al in het topic van Gimmick geloof ik schrijven
super dat jullie zoveel en lang lopen en dat hij het zo enorm makkelijk volhoudt, maar daar bouw je enkel maar conditie mee op en wordt hij zoals je al gemerkt hebt niet echt meer moe van
nadenken, iets van detectie/speuren/trucjes en zo, daar wordt hij mentaal moe van en zal daardoor ook meer rust kunnen vinden

zo ooit eens een "onhandelbare" jonge hond van 13 maanden terug gekregen
liepen er enorm veel mee, deden 3x op een dag afstanden fietsen (3 kwartier) en hij brak thuis nog steeds de tent af
ja logisch, een dijk van een conditie en niks om hem in het koppie moe te maken

hier teruggekomen en aan het werk gezet
2x daags een kwartiertje eenvoudige zoekoefeningen was in het begin ruim voldoende om hem mentaal moe te krijgen tot op het punt dat hij zijn rust pakte. Later niet de duur van de oefeningen maar de moeilijkheidsgraad opgebouwd

crutz schreef:hier teruggekomen en aan het werk gezet
2x daags een kwartiertje eenvoudige zoekoefeningen was in het begin ruim voldoende om hem mentaal moe te krijgen tot op het punt dat hij zijn rust pakte. Later niet de duur van de oefeningen maar de moeilijkheidsgraad opgebouwd

Heb je daar voorbeelden van Carmen? Of gewoon iets in huis of tuin verstoppen en laten zoeken? Hoe begin je met zoiets? Eerst in het zicht ofzo, en daar een commando aan plakken?
(ik heb hier ook een druk, druk, druk ding)