Het HondenForum

Frootje schreef:De hele situatie is hier ondenkbaar, Froo laat dat echt absoluut niet gebeuren. Die loopt altijd dichtbij, op z'n hoogst een klein stukje vooruit, maar staat dan wel telkens stil om even te wachten en om te kijken. Geen idee wat ze zou doen als ze me kwijtraakt, maar ik denk dat het gewoonweg niet zal gebeuren.

Oh, wat heerlijk!

Wat slim dat roepen naar je
Normaliter laat ik Fred en Sid niet uit het oog gaan, want Sid is een jagertje. Eens in de zoveel tijd ben ik toch een keer te laat en neemt ze de benen het bos in. Roepen heeft dan geen enkele zin meer. Rustig wachten is het devies. Binnen 5 of 10 minuten is ze altijd weer netjes terug. Nog nooit wat gevangen trouwens Ze vindt me gelukkig altijd zo weer terug en als ze niet jaagt (wat gelukkig het grootste deel van de tijd zo is), blijft ze altijd dicht bij me. Fred rent wel eens met haar mee, maar keert na een halve minuut om: terug naar de baas
Freddy neemt de laatste tijd wat meer ruimte, opkomende loopse hormonen denk ik. Maar die roep ik makkelijk terug. Als ze een keer als een kip zonder kop rondloopt te darren, laat ik haar er zelf achter komen dat ik dan gewoon weg ben op een gegeven moment. Dan kijkt ze wild om zich heen en rent ze als een malle achter me aan Echt uit zicht vindt zij helemaal niks. Ik vind dat mooi om te zien, het verschil tussen terriër en erfhondje.

Ik leer al mijn honden direct vanaf dag 1 om mij in de gaten te houden. Doe je dat niet, dan ben ik ineens weg en meestal hebben ze snel genoeg door hoe het hier werkt. Lizzy is een meester in mij terug vinden. Die kan nog zover weg zijn, ze weet me altijd feilloos terug te vinden. Als zij niet terug komt, betekent dat dat ze een rottend lijk heeft gevonden en dan is dat belangrijker . Maar dan nog komt ze uiteindelijk wel weer aan racen.
Amber blijft altijd bij me en kijkt om de 5 tellen naar me op. Onmogelijk om die uit het oog te verliezen.
Kailen is een ander verhaal. Die zat er totààl niet mee dat ik ineens verdween, hij doet gewoon zijn eigen ding. Nu na 4 jaar houdt hij mij voor 90% min of meer in de gaten, maar ik moet hem wel constant bij de les houden. Overigens weet hij me wel terug te vinden, maar dan wel wanneer het hem uitkomt. Ook als dat een uur of langer duurt
Maverick doet het redelijk goed. Hij checkt zeer regelmatig in wat super is, maar ik zorg wel dat ik hem niet uit het oog verlies vanwege zijn jachtinstinct.

Noa raak ik niet kwijt, al zou ik het willen. Die komt heel regelmatig even kijken of ik er nog ben, wacht steeds op me (traag vrouwtje ) en als Damy te ver weg loopt, komt ze dat ook vertellen.
Damy daarintegen.. Als ik me verstop, boeit die dat geen stekker. Als ik hem roep als hij los loopt, gaat hij eerst goed kijken of er niet iets leukers in de buurt is (hondje, mensen, konijnen..) Hij komt wel, maar als hij dat wilt.
Met als gevolg dat hij maar zelden los mag en Noa bijna steeds vrij rondhuppelt

Is hier al vaker gebeurd. Droef leeft soms wel eens in zijn eigen wereldje en kan uren staan snuffelen en zo scharrelen. Dus ik ben een paar keer gewoon bewust doorgelopen of me verstopt. En dan gaat hij gewoon rustig verder op zijn gemak. Dan roepen, dan zie je een oor bewegen, iets harder en strenger roepen. Kijkt een beetje verbaasd en loopt rustig verder wel in mijn richting maar geen haast, alles op z'n tijd. Heeft hij me gevonden dan doet hij gewoon net alsof ik er niet ben.

Izzy ongeveer wel het zelfde. Maar ze flikt het zelf ook om zich te verstoppen en dan laat ze me rustig zoeken en als ik dan zeg oke doei ik ga naar huis komt ze rustig aankakken. Overigens is Izzy niet zo van het langzaam aan en snuffelen maar alles moet bij voorkeur met grote haast, dus die weet wel dat ze geregeld moet omkijken waar ik heen ga en vooral niet zelf bepalen want daar doe ik niet aan mee.
Als het regent en ze loopt los neemt ze de benen rechtstreeks naar huis en gaat voor de deur zitten wachten.

Nu lopen ze vrijwel nooit meer los. Izzy is nog al een loeder soms en valt honden echt lastig(ze bijt niet maar staat hysterisch te blaffen en te doen en 1 x de verkeerde tegen komen betekend einde verhaal voor Izzy maar dat beseft ze zelf niet. Droef gaat patsende reuen niet meer uit de weg maar vind een potje vechten wel geslaagd + een aantal honden hier waar hij een diepgewortelde haat voor heeft zorgen er voor dat ik ze vast heb en geen risico's neem. Als ze al los lopen is het wanneer het licht is en rustig en niet van alle kanten honden kunnen komen.

Pablo loopt niet vaak los. Maar als hij los mag, neemt hij veel ruimte. Ik zie hem vaak niet, maar hij weet mij altijd te vinden. Als ik fluit komt hij zich even laten zien, maar vliegt er ook meteen weer vandoor.
En we hebben Mai, 8 maand, dartelt vrolijk om mij heen. Loopt in zijn enthousiastme achter Pablo aan, maar lang niet zo ver. Verliest mij niet uit het oog. Tot gisteren, hij schrok ergens van, keek mij 1 tel aan en rende toen finaal de verkeerde kant op. Ik bezorgd erachter aan. 250 mtr verder zat hij braaf op zijn kont midden op het bospad. Eerste keer roepen geen reactie, tweede keer roepen kwam hij heel blij naar mij toe rennen. Zowel Mai als ik waren erg opgelucht.

Rhodi was een makkie, die bleef keurig bij me. Hij is een keer flink achtergebleven omdat hij met volle overtuiging een tunnel naar China stond te graven, maar verder hoefde ik me geen zorgen te maken. Maar die liep vanwege zijn probleemgedrag helaas weinig los... want hij vond het heel gaaf en ik vond het ook heerlijk als hij los kon.

Branco had verlatingsangst, als ik me verstopte ging hij verstoord rond lopen kijken met snel groeiende spanning, en uiteindelijk zette hij het dan op een rennen. Gelukkig was hij meteen bij me als ik dan riep. Hij heeft een keer met zijn eigenwijze hoofd een sprint naar een weg getrokken, dat kwam hem een tijdje op aanlijnarrest te staan, maar verder kon hij perfect los.

Kyuubi is nog een pup, we zullen zien. Tot nu toe racet hij graag rondjes rond me als hij losloopt, en even fluiten of roepen is eigenlijk zat om hem direct terug te hebben. Hij vind het wel te gek om op volle snelheid rond te racen en durft best een stukje weg, maar niet te ver. Als hij me even kwijt is, weet hij niet hoe gauw hij in de richting moet rennen van waar hij me het laatste zag. Hopelijk blijft het zo!

pointer schreef:En we hebben Mai, 8 maand, dartelt vrolijk om mij heen. Loopt in zijn enthousiastme achter Pablo aan, maar lang niet zo ver. Verliest mij niet uit het oog. Tot gisteren, hij schrok ergens van, keek mij 1 tel aan en rende toen finaal de verkeerde kant op. Ik bezorgd erachter aan. 250 mtr verder zat hij braaf op zijn kont midden op het bospad. Eerste keer roepen geen reactie, tweede keer roepen kwam hij heel blij naar mij toe rennen. Zowel Mai als ik waren erg opgelucht.

Oh jee, wat een avontuur! Ik kan mij de opluchting heel goed voorstellen

Sombra en Elsa houden mij wel in de gaten. Als Penotti weg is, is dat uit paniek, maar die rent een rondje en komt dan weer terug. Na 9 jaar kan ik meestal de paniek voor blijven. Als ze wat ouder worden gaan ze nog wel eens dwalen, dan is het wel meer opletten, mijn oudste hondje had het dan echt niet meer in de gaten, die moest ik dan ophalen.