Ik heb vannacht bij ze geslapen, met mijn hand op Fitz’ kop. Hij heeft rustig geslapen, ik heb hem gister gelijk een shot metacam gegeven tegen de eventuele spierpijn.
Imp heeft de hele nacht onder de deken strak tegen me aan liggen slapen, bibberend en heftig dromend. Ze lijken nu allemaal rustig, lekker gewandeld, lekker gegeten.
Zelf sta ik stijf van de spierpijn. Ach. Kleine prijs.
Het kanaal is flink breed. En de ene kant is met van die verzakte stenen en een overloop van een meter of 2 waar ze gewoon kunnen staan en er overal uit kunnen. De andere kant is hoog en overgroeid met bosjes en hoog gras zo’n 3 meter langs de kant.
Hij is ws strak langs de kant, onder de begroeiing door gezwommen totdat hij een plek vond waar hij kon staan op een tak of zo of vast is komen te zitten in de begroeiing. Man stond boven hem en zag hem nog niet
Mijn zus zag hem als ze riep, dan stak hij zijn kop uit de bosjes.
We zijn met zijn alleen wel 10 keer langs dat punt gekomen voordat we hem vonden.
Hij is zo’n anderhalf tot twee kilometer verder gevonden van de plek waar hij erin komen is.
Gos. Als ik er weer aan denk zit ik weer te shaken.
Ik ben alle hulp en zijn engeltjes zo dankbaar
