Het HondenForum

ik ben niet gericht op 1 specifiek ras, heb wel voorkeur van bepaalde kenmerken en eigenschappen van een hond.
dus na een Bouvier, Friese Staby/kruising en Jack Russel, nu een Rottweiler,
vindt het wel leuk en een uitdaging om iets totaal wat anders te nemen, en het ligt aan de fase van ons leven wat of het wordt.
als we een nieuwe hond hebben, ga ik ervan uit dat ik daar minstens een jaar of 12 van kan genieten,
maar in de situatie van nu en over 12 jaar kan veel verschil in zitten,
wat of er dan komt is dus nog maar de vraag,
maar helemaal geen hond is geen optie.

Nanna schreef:

dagmar88 schreef: Ik denk dat je dat gemiep en paniek zodra ze volwassen worden snel schijtbeu bent.
Net als het moeilijk los kunnen en getriggerd worden door kleine rennende hondjes.

Ik ken iemand die ze heeft. Ze heeft ook saluki's. En vindt die lastiger dan de azawakhs. Saluki's gaan lopen jagen, Azawakhs blijven bij de baas.
Het klopt dat ze een hekel hebben aan vreemden en niet zomaar aangeraakt willen worden; dat vinden ze heel onbehoorlijk. Dat treft ze, dat vind ik nou ook

Misschien heb ik de minder geslaagde exemplaren gezien. Die vlogen al in paniek weg wanneer er op meters afstand naar gekeken werd. Extreem instabiel.
Volgens de bazen konden ze goed bijten als er mensen in hun zeer grote persoonlijke ruimte kwamen, ook zonder contact te maken.
Die lui stonden constant met geknepen billen.
Daar zou ik dus geen trek in hebben.
Ik heb al een tibbe

Ik 'moet' nog heel veel hondenrassen hebben. Ik ben niet erg kieskeurig. Waarschijnlijk blijf ik wel bij de terriers/windhonden en dat zijn over de bank genomen geen ongezonde rassen. Als ik later oud, versleten en verschrompeld ben, ga ik gewoon oude, versleten en verschrompelde honden uit het asiel plukken. Hondloos zal ik (zeg ik nu) niet snel worden. Daarvoor is de hobby te groot.
Mijn huidige vlam is er zeker van dat er ooit Berners komen, daar is hij mee opgegroeid. Mochten we samenblijven, dan zal ik dát in ieder geval effectief uit zijn hoofd praten. Zonde van het geld en het leed.

Nanna schreef:

Yara schreef: Dierenartsen kosten veel geld ja, daar weet ik alles van. Maar dat geld raakt anders ook wel op denk ik dan maar. Dat is geen reden voor mij om geen hond meer te nemen.

Nee, maar het weegt wel mee. Ik kijk goed naar wat voor ras ik nu neem en dat zijn niet meer de rassen waarvan hoge dierenartskosten of jong overlijden er zowat een beetje bijhoren.
Voor mij dus geen kortsnuiten en extreem grote/zware rassen.
Je kunt het geluk natuurlijk ook wel een klein beetje afdwingen.

Uiteraard. Zulke rassen nemen wij ook zeker niet. Maar die van ons zijn super gezond verder maar zo gek als een deur wat ook de nodige ongelukjes met zich meebrengt plus bijhorende DA kosten. Maar ze gaan over het algemeen wel een jaar of 13/14 mee dus dat scheelt weer.

Sandra&co schreef:Ik 'moet' nog heel veel hondenrassen hebben. Ik ben niet erg kieskeurig. Waarschijnlijk blijf ik wel bij de terriers/windhonden en dat zijn over de bank genomen geen ongezonde rassen. Als ik later oud, versleten en verschrompeld ben, ga ik gewoon oude, versleten en verschrompelde honden uit het asiel plukken. Hondloos zal ik (zeg ik nu) niet snel worden. Daarvoor is de hobby te groot.
Mijn huidige vlam is er zeker van dat er ooit Berners komen, daar is hij mee opgegroeid. Mochten we samenblijven, dan zal ik dát in ieder geval effectief uit zijn hoofd praten. Zonde van het geld en het leed.

Mijn man is ook opgegroeid met Berners en zou er ook zo een willen. Nu loopt er een Saluki, die hij afgrijslijk vond. Er is hoop. Er zijn mogelijkheden.

Ik kan me bést voorstellen dat ik eens géén hond zou hebben ja.. Heb het bijna 24 jaar zonder gedaan en wellicht komt het er nog wel weer eens van.. Maar dat heeft dan meer te maken met dat leven zonder soms ook best makkelijk is :') En op dit moment is me dat alles waard hoor, maar ik kan me wel indenken dat ik daar ooit weer anders over denk hoor..

Staat dus een beetje los van jouw problematiek, namelijk de zorgen om de gezondheid. En die herken ik dan weer helemaal niet, maar ik heb dan ook een ras wat eigenlijk behoorlijk gezond moet zijn. Ik wéét ook wel dat ze ooit dood gaan hoor, maar ik sta daar gewoon niet al te veel bij stil. Het hoort er bij, het gaat vast heel veel verdriet opleveren maar wie dan leeft dan zorgt. En voorlopig heb ik veel meer plezier in mijn leven als ik gewoon NU geniet van de honden en me niet druk maak om wat kan gaan komen

Zeg wel eens van ik donder jullie vannacht allemaal over het hek van het dierenasiel. Ben jullie helemaal zat . En dan koop ik zo'n leuk naar luchthappend kortsnuitje die alleen maar mooi en lief ligt te zijn
Ik weet het niet maar er zal altijd wel een hond zijn denk ik.

zonder hond lijkt mij zo saai. geen wandelingen meer, niet meer kunnen mopperen omdat er weer 1 over zijn nek is gegaan en je daar midden in staat met je blote poten. er lopen er nu 6 rond en dat vind ik wel genoeg. 1 of 2 minder mag ook. er komt bij ons sowieso geen hond uit de groep van de terriërs, windhonden en herders.
ellen

Ik heb heel mijn leven honden gehad, ze lagen bij wijze van spreken al in mijn wieg, ouders fokte honden en we hadden een grote roedel thuis. Maar dit zijn mijn laatste honden. Niet omdat ze niet gezond zijn, gelukkig altijd goed getroffen kwa gezondheid en karakter. Doorslag gevende reden is dat je hier niet meer met fatsoen je hond relax uit kan laten. Laatste jaren is het hier in de buurt explosief gestegen met aanschaf van ''sterke'' rassen. Ik ben er zo klaar mee dat ik continu ogen in mijn achterhoofd,opzij enz moet hebben als ik aan de wandelen ben.

Ik denk niet dat ik zonder hond net zo blij ben als met hond. Ik hou van de poedel, maar de volgende kan zo en meen ander ras of een andere grootte hebben.

Waarom ik zo vast hang aan een berner is omdat ze zo aanhankelijk zijn, lief, heel gemakkelijk in de omgang met alles en iedereen.
Rustig in huis maar toch ook graag een goede wandeling doen.
Helemaal niet zenuwachtig zijn.
En goed luisteren zonder dat men daar al te veel moeite voor doen
Dan nog hun mooie vacht en stevig lijf maakt dat ze voor mij ideaal zijn
Kan niks negatiefs zeggen over mijn 2 berners eigenijk

Ik vang honden op voor mensen die op verlof gaan en heb al wat kunnen vergelijken.
Alsook de honden van vrienden en die ik ontmoet op hondenlosloop plaatsen

Ik denk als ik een ander ras zou nemen ik daar spijt van zou hebben
Zou nog liever geen hond willen als ik geen berner meer kan nemen meer

Als ik ooit te oud of te ongezond ben om een grote poedel te hebben, dan neem ik een toypoedel.
Dan ga ik het imago van de poedel lekker bevestigen. Een tuttig oud vrouwtje met een tuttig keffertje

als ik moest kiezen tussen geen hond of een ander ras dan de 'mijne' , dan was de keuze bepaald niet moeilijk. Want al kan ik niet ontkennen toch weer voor een windhond te zijn gevallen, het had ook prima een terrier, retriever of vuilnisbak kunnen zijn . Berners vind ik trouwens ook erg leuk

Maar als je genoeg rondkijkt, zal er vast een hond zijn die ook bij je past. Ik ben ook gaan rondneuzen voor een ander ras na mijn Franse Bulldog Tirsa. Ik had nog nooit van de Tibetaanse Terrier gehoord, maar vrienden zeiden, nadat ze gehoord hadden wat ik zocht, dat ik daar toch eens naar moest kijken en ben ik blij dat ik dat gedaan heb.

Of er na Lotje nog een hond komt, ligt eigenlijk alleen aan mijn gezondheid. Hopelijk ben ik dan rond de 70, dus we zien tegen die tijd wel.

Leo's zijn 30 jaar mijn lust (en last ) in ons leven geweest, heerlijk, heerlijk ras.... Compleet gek van en nog!!!!... maar...
Ja, kan me er wat bij voorstellen om geen hond meer te nemen, wij zijn ook wat ouder en ook niet zo gezond. na onze leonbergers ( die goud kostten, qua dierenartsen rekeningen), had ik ook zoiets. We hadden toen onze laatste leo nog leefde al ruimte voor een ander klein hondje, Mini.
Helemaal zonder hond kan ik nog niet, dus haal kleine mini oudjes uit het asiel. En ja daar heb je ook kosten aan maar lang niet zoveel als die grote rassen. Mini was 12 toen ze kwam, en bijna 16 geworden, Nu heb ik alleen nog Beau, ook uit asiel op 12 jaar, is nu 13 jaar. Als de tijd daar is... en hij niet meer is.. kijken we hoe het zit... of we er nog een nog kunnen verzorgen.

hmm, waarom zou je niet het ras van je keuze kunnen nemen, omdat de gezondheid t laat afweten, t is geen vaststaand feit.. ja bij( voorbeeld) Boxers komt er veel kanker voor, maar dat wil niet zeggen dat die van jou het ook echt krijgt...
ik heb een Spaanse dame gekozen terwijl ik weet dat ze zwaar HD heeft, maar ik geef liever de hond van mijn keuze een goed leuk leven zolang als het duurt..

dan dat ik ga zoeken naar dan maar "een ander" ... waar ik minder plezier aan beleef en daar met een beetje pech 15 jaar aan vast zit

dood gaan, ziek worden er zijn geen garanties op behalve dan dat t kan gebeuren en dood gaan dat t ooit gebeurt.. en nee t is niet leuk,.... maar ik geniet dan maar van iedere maand dat zo`n hond een goed leven heeft bij mij,...... en ik weiger op voor te lijden.. als t zover is dan ga ik wel stuk, jank een paar weken en dan krabbelen we weer op of zo.....en dan gaan we kijken naar de volgende ronde. en ja ik wordt ouder dus ze zullen heus wel kleiner worden, - praktischer... maar wel gewoon waar ik op dat moment op val....

schelsey schreef:Een ander ras zegt me niks meer, de berner is mijn ras, helemaal de hond waar ik kwa karakter en uiterlijk van hou en zou niet weten welk ras ik zou kunnen nemen dat gezonder is dat me even goed aanspreekt

Heb ik dit alleen of zijn er nog mensen die dat gevoel hebben?

Ik herken dit gelukkig helemaal niet. Ik vind meestal kruisinkjes leuk van vele verschillende soorten. Het lijkt me erg lastig als je maar één ras echt leuk vindt, ik kan me daar maar weinig bij voorstellen eigenlijk. Ook al omdat ik denk dat als je een ras echt zo leuk vindt terwijl het zo ongezond is, je je af moet vragen of je dat ras zodanig wel in stand moet willen houden door er telkens een aan te schaffen. Letten op gezondheid van ouders en wat testjes lijkt me daarvoor eigenlijk niet genoeg, en gun je het die honden zelf echt om zo vroeg ziek te worden en dood te gaan? Zijn er bij berners geen outcrossprojecten oid waar je eens zou kunnen kijken? En dan gewoon terug naar 1 hond ipv 2, dat scheelt natuurlijk al de helft.

Een leven zonder honden is voor mij zeker wel een optie.
Ik ben dol op ze hoor, maar na deze 3 komt er in ieder geval een paar jaar niks. Maar dat heeft hele andere redenen. Ik wil gewoon soms echt genieten van het moment zonder dat ik denk "oh de honden moeten nog uit of zijn te lang alleen anders etc". Mijn verantwoordelijkheid gevoel naar de honden is soms iets te groot en daardoor beperk ik me in andere dingen.

Gelukkig heb ik goede vrienden die zo nu en dan oppassen wanneer ik behoefte heb aan even dingen zonder honden want anders had ik me denk ik heel erg beperkt gevoeld.

Nanna schreef:je hebt tegenwoordig natuurlijk ook al bernerdoodles....

Oh, die vind ik stiekem wel heel leuk.

dagmar88 schreef:

Nanna schreef:je hebt tegenwoordig natuurlijk ook al bernerdoodles....

Oh, die vind ik stiekem wel heel leuk.

ik ook

Ik heb na Luna 3 jaar geen hond gehad. Ik vond er geen klap aan. En toen Izzie hier was, wist ik helemáál wat ik gemist had. Ik hoop dat hier altijd een hond (of twee) zal rondlopen.

Tara schreef:

Lizzie. schreef:Maar dit zijn mijn laatste honden. Niet omdat ze niet gezond zijn, gelukkig altijd goed getroffen kwa gezondheid en karakter. Doorslag gevende reden is dat je hier niet meer met fatsoen je hond relax uit kan laten. Laatste jaren is het hier in de buurt explosief gestegen met aanschaf van ''sterke'' rassen. Ik ben er zo klaar mee dat ik continu ogen in mijn achterhoofd,opzij enz moet hebben als ik aan de wandelen ben.

Dat zou voor mij echt nooit een reden zijn om er niet aan te beginnen.
Mijn honden zijn eigenlijk poepmakkelijk wat dat aangaat, die vinden anderen honden helemaal niet zo boeiend en zullen zelf niet snel andere honden opzoeken. Als ze dat al van plan zijn kan ik ze ook zonder moeite op andere gedachten brengen en in geval waarin het spannend zou worden zijn ze gehaaid genoeg om hun hachjes te redden. Hier lopen ook veel klapkaken en ik heb er echt geen enkele last van. Katten daarentegen...

Verschil zit misschien in dat ik kleine honden heb en daardoor een stuk kwetsbaarder zijn dan jou honden.En continu honden ontwijken is echt niet gezellig en leuk wandelen hoor. Mijn oudje kan echt niet meer voor zichzelf opkomen dus extra kwetsbaar. Alle parken hier in de buurt zijn niet veilig meer en wil niet het risico nemen dat mijn honden aangevallen worden. Het is hier echt extreem kwa sterke rassen,word bijna wekelijks een hond gepakt en de politie doet daar geen ruk aan

Izzie_Anneke schreef:Ik heb na Luna 3 jaar geen hond gehad. Ik vond er geen klap aan. En toen Izzie hier was, wist ik helemáál wat ik gemist had. Ik hoop dat hier altijd een hond (of twee) zal rondlopen.

Ik zou na Beau járen geen hond hebben. Leek me wel lekker.
Het duurde een half jaar

Weet ik niet, ik leef nu en op dit moment past een hond in ons leven. Voegt een hond wat toe en kunnen wij wat toevoegen voor de hond. Ik ben dol op mijn grote Zwitser( zonder stamboom) is dit het ras, het karakter of de opvoeding, kan allemaal. Ik weet wel dat ik het fijner vind een mensgerichte hond dan een meute hond. Geen idee hoe oud Bente gaat worden. Mijn vorige honden van andere rassen gingen vroeg dood. Niet volgens de standaard verwachting. Maar heel veel zaken in mijn leven zijn anders dan verwacht, maakt het leven ook mooi. Na de eerste hebben we twee jaar gewacht en nadat die overleed twee weken. Ademhalen en balans opmaken en een keuze maken.

Ik moet er niet aan denken om geen honden te hebben eigenlijk. Ik denk wel dat ik na deze honden voor wat kleiners ga, of oude hondjes en maximaal twee. Lichamelijk ga ik niet al te best en het moet wel allemaal te doen blijven.
Gelukkig is mijn hart erg groot en kan ik op allerlei honden verliefd worden, ik hang niet echt op één ras. Al zal de Labrador wel altijd een grote liefde zijn.

Lizzie. schreef:Verschil zit misschien in dat ik kleine honden heb en daardoor een stuk kwetsbaarder zijn dan jou honden.En continu honden ontwijken is echt niet gezellig en leuk wandelen hoor. Mijn oudje kan echt niet meer voor zichzelf opkomen dus extra kwetsbaar. Alle parken hier in de buurt zijn niet veilig meer en wil niet het risico nemen dat mijn honden aangevallen worden. Het is hier echt extreem kwa sterke rassen,word bijna wekelijks een hond gepakt en de politie doet daar geen ruk aan

Maar voor jou is dat reden hierna nooit meer een hond te nemen? Voor mij zou dat reden zijn om te verhuizen naar een betere wijk en dan weer gewoon van mijn hond te genieten. Nu snap ik wel dat verhuizen niet altijd maar zo makkelijk is, maar echt helemaal nóóit meer een hond nemen omdat in de wijk waar je nu woont toevallig veel kuthonden lopen vind ik wel heel rigoreus.

Nee, hondloos dat trek ik echt niet. Als het moet haal ik me wel een langzitter of oudje uit het asiel Ik ben in m'n hele leven een half jaar hondloos geweest, en toen was ik 5 jaar Ik ben verzot op de Toller, maar meer op het houden van honden in z'n algemeenheid. De wandelingen, de structuur die het geeft en het liefst ook de samenwerking op het trainingsveld. Voor dat alles is de Toller nu m'n eerste keus, maar als die ooit te veel voor me worden, of te ongezond, dan ga ik gerust voor een ander ras.

Ik herken wel je zorgen trouwens. Een Berner zou ik persoonlijk echt niet aandurven, net als de Flatcoat. Ik weet nu hoe het voelt om een hond van 4 in te laten slapen en dat vond ik afschuwelijk, niet te accepteren. En dat zet me ook wel aan het denken over het hele houden van honden. Bij elke hond weet ik dat ik het risico neem op heel veel verdriet als ze iets zou overkomen of ze jong overlijden. Ook als ze een hoge leeftijd bereiken trouwens, maar dat voelt toch anders vind ik. Dat moment zelf is verdrietig, maar al snel kan je terugkijken op mooie jaren. Bij een hond van 4 is dat niet aan de orde, dat blijft wrang. En bij elke hond, ongeacht het ras, kan er iets dramatisch gebeuren natuurlijk. Maar het plezier wat ze me al die jaren geven is iets wat ik toch ook niet wil missen, ook al weet ik dat het afscheid me heel zwaar kan vallen.

ik ben opgegroeid met honden en heb altijd honden gehad.
ik kan mij niet voorstellen ooit zonder te zitten.


het inslapen en afscheid nemen doet vreselijk pijn, maar weegt niet op tegen alle leuke dingen gelukkig.
Ik denk dat ik toch altijd bij de tweedehandsjes blijf.. buitenlanders. Lekker sociaal met honden en dat is mijn enige echte vereiste in een hond. Uiterlijk doet mij niet veel en leeftijd ook niet.
nummer 4 is onderweg.. loopt een beetje uit de hand hahaha

Nou ja.
Ik kan er over mee praten natuurlijk, na 18 jaar berners.
En nu een kleine Roemeense.
Terwijl, het moet gezegd, de statistiek hier wel uitgedaagd is met 100 % succes qua behaalde leeftijd met mijn berners.
( 13, bijna 10 en bijna 12)

Ik heb dus gekozen voor niet meer, maar het is wel een gemis hoor. En dat blijft het.
Ik kan niet zonder hond, dus er is hier toch weer een hond.

Sowieso zou ik nooit voor een berner pup gaan. Omdat je dan deel bent van het probleem. En het scheelt, dat hoeveel berners ik ook nog zou nemen, het nooit meer een Jorla zou zijn.

Dan blijft het behelpen.

Maar het leven gaat door en ik heb toch veel plezier met mijn klein hondje.
En ondertussen hou ik allejezus veel van mijn kleine hondje.

Dat is gewoon van een andere orde.
Doe je zelf niet te kort.
Een berner is wel een hond, maar een hond is niet per definitie een berner.
En die ene die komt hoe dan ook nooit weer....

Nanna schreef:je hebt tegenwoordig natuurlijk ook al bernerdoodles....

Ziet er toch heel leuk uit en een stuk gezonder lijkt mij.