Het HondenForum

wat een naar probleem zeg, ik kan me voorstellen dat je er wel eens moedeloos van wordt, vooral omdat het zo onvoorspelbaar is.
zou oefenen met ballonnen misschien iets kunnen doen? Niet zodanig hard opgeblazen dat ze kunnen knallen natuurlijk, maar wel dat omhoog kunnen?

Wat een lastig probleem. Je zou het voedingssupplement LTO3 (of deze budgetvariant; 1 à 2 capsules per dag zou voldoende moeten zijn) eens kunnen proberen, het klinkt alsof Triss daar (veel) baat bij zou kunnen hebben. Verder zou ik ook proberen zoveel mogelijk samen te lopen met één of meer stabiele honden die als voorbeeld kunnen dienen.

tycha schreef:

En ik vermoed dat een flinke reu Triss ook heel goed kan helpen, maarja dat je een tweede hond neemt is een beste beslissing, dat snap ik.

Buiten het feit dat het een grote beslissing is, heb ik ook een man die er dan voor moet zorgen. Ik werk fulltime, hij loopt nu het meeste met Triss en dan dus met twee honden. Verder gaan wij ieder jaar een maand naar Amerika, waarbij ze niet mee kunnen. Voor Triss heb ik nu een goede opvang, bij haar beste vriendin. Die mensen zijn helemaal weg van haar, en willen zelfs perse dat Triss naar hun komt. Dit jaar zijn ze zelf op vakantie in de Ardennen, als wij vertrekken, maar ze willen echt dat Triss naar hun komt. Bij twee honden gaat dat niet meer lukken, dan moet ik voor die andere hond ook maar weer een goede opvang vinden.
En dan vind maar eens een stabiele sociale reu. Als het echt niet beter wordt, dan willen we het best wel overwegen. Maar een tweede hond nemen alleen omdat het beter voor Triss is, is in mijn ogen niet de juiste keuze. Dat moet je doen omdat je zelf ook echt een tweede hond wilt hebben
Ik denk dat ik eerst maar eens ga kijken of ik met regelmaat wandelmaatjes kan vinden.

En je moet ook maar afwachten of Triss zich aan een andere hond optrekt. Mika is een stresskip en het maakt haar helemaal niet uit of Gollum bij haar is of niet. Ze haalt haar veiligheid vooral uit mij.

Gollum schreef:

tycha schreef:

En ik vermoed dat een flinke reu Triss ook heel goed kan helpen, maarja dat je een tweede hond neemt is een beste beslissing, dat snap ik.

Buiten het feit dat het een grote beslissing is, heb ik ook een man die er dan voor moet zorgen. Ik werk fulltime, hij loopt nu het meeste met Triss en dan dus met twee honden. Verder gaan wij ieder jaar een maand naar Amerika, waarbij ze niet mee kunnen. Voor Triss heb ik nu een goede opvang, bij haar beste vriendin. Die mensen zijn helemaal weg van haar, en willen zelfs perse dat Triss naar hun komt. Dit jaar zijn ze zelf op vakantie in de Ardennen, als wij vertrekken, maar ze willen echt dat Triss naar hun komt. Bij twee honden gaat dat niet meer lukken, dan moet ik voor die andere hond ook maar weer een goede opvang vinden.
En dan vind maar eens een stabiele sociale reu. Als het echt niet beter wordt, dan willen we het best wel overwegen. Maar een tweede hond nemen alleen omdat het beter voor Triss is, is in mijn ogen niet de juiste keuze. Dat moet je doen omdat je zelf ook echt een tweede hond wilt hebben
Ik denk dat ik eerst maar eens ga kijken of ik met regelmaat wandelmaatjes kan vinden.

En je moet ook maar afwachten of Triss zich aan een andere hond optrekt. Mika is een stresskip en het maakt haar helemaal niet uit of Gollum bij haar is of niet. Ze haalt haar veiligheid vooral uit mij.

Triss wel, die heeft als er andere honden zijn nergens last van. Die trekt zich enorm op aan andere honden, ook vreemde honden.

Heavy schreef:

lucie schreef:wat een naar probleem zeg, ik kan me voorstellen dat je er wel eens moedeloos van wordt, vooral omdat het zo onvoorspelbaar is.
zou oefenen met ballonnen misschien iets kunnen doen? Niet zodanig hard opgeblazen dat ze kunnen knallen natuurlijk, maar wel dat omhoog kunnen?

Zoiets zou ik denk ik ook doen en vlaggetjes in de tuin zetten die soms wel flapperen en geluid maken en soms niet . Hopelijk went ze er dan aan en zal dat soort geluid haar niet meer zo onverwachts laten schrikken?

Ik heb er wel eens aangedacht om zelf een vlieger te kopen en daarmee te gaan trainen. Het gaat ook alleen maar om hoog zwevende dingen, vogels die zweven, vliegtuigen. Zodra het gewoon met de vleugels klappert is het goed, dan ziet ze blijkbaar dat het een vogel is en krijgt het verder geen aandacht meer. Alles wat laag vliegt is of klappert is ook geen probleem. Laag vliegende vogels, eend die al kwetterend voorbij komen, plastic wat klappert in de wind, geen probleem. Maar iets wat hoog in de lucht zweeft wel.

Vanmorgen twee ontspannen wandelingen gehad, niet een keer naar de lucht gekeken. Vanmiddag dachten we te gaan wandelen en zodra we buiten stonden begon het gegluur, eerst een vliegtuig, toen een meeuw. We hebben dus maar het bekende rondje gelopen. Kwamen een loslopende hond tegen, Triss was ook los en dan is ze helemaal gelukkig. En wordt er niet meer naar de lucht gekeken.

Maar is het dan geen afleiding ipv optrekken aan honden . Want als ze met honden nergens bang voor is en met jou wel dan is dat ook iets om over na te denken. Kan jij haar niet afleiden , waarom kunnen andere honden haar wel beschermen en jij niet

Zolang de angst niet heel hoog is, kan ik haar wel afleiden. Als ik ren, spring, speel komt ze er weer uit. Maar zodra ik daar mee stop, gaat ze weer loeren (als ze in zo’n bui is, want het is niet altijd zo). Ik heb niet de conditie om de hele weg te rennen te springen en gek te doen

Tedzy. schreef:Wat een lastig probleem. Je zou het voedingssupplement LTO3 (of deze budgetvariant; 1 à 2 capsules per dag zou voldoende moeten zijn) eens kunnen proberen, het klinkt alsof Triss daar (veel) baat bij zou kunnen hebben. Verder zou ik ook proberen zoveel mogelijk samen te lopen met één of meer stabiele honden die als voorbeeld kunnen dienen.

Ze krijgt al zo iets

Vertoont ze dit gedrag ook als ze met je man wandelt?

Tineke schreef:Vertoont ze dit gedrag ook als ze met je man wandelt?

Even nagevraagd. Minder, maar hij loopt achter het huis, of in het bos, en daar heeft ze er geen last van met de bomen die de lucht afschermen. Ze doet het wel ook als we samen ergens lopen. Maar hij doet meer de korte wandelingen, en ik de lange.

Nee dat snap ik en trouwens wandelen zou ontspannend moeten zijn
En haar elke keer aanlijnen en naar huis gaan is ook zo jammer .
Maar als het echt alleen de afleiding is die haar helpt met andere honden dan zou je dus juist honden kunnen opzoeken . En dan maakt het ook niet uit of er een stabiele reu bij zou komen dan kan je er ook een klein hondje bij zetten waar ze lekker achteraan kan rennen en alles vergeet ?Misschien tijdelijk een klein hondje opvangen ?

Triss is niet goed met kleine hondjes
Dat maakt het opzoeken van vreemde honden ook wat lastig. Ik ga wel bewust naar plekken waar we honden tegen kunnen komen. Maar bij kleine onzekere, of oude hondjes gaat ze haar punt staan maken, dus lijn ik haar dan aan

Herkenbaar.
Bij Jerry is het voor mij ook onvoorspelbaar wanneer hij in paniek raakt en wanneer niet. Een groot deel van de tijd is hij heel relaxed.
Bij hem is het wel vaak plaatsgebonden. Toen hij nog niet zo lang bij ons was, schrok hij van een groep vogels. Het heeft maanden geduurd voor we die route weer normaal konden lopen. Zodra we in de buurt van die plek kwamen raakte hij compleet in paniek. Steeds als het weer iets beter ging op die plek, schrok hij weer ergens van en waren we weer terug bij af.
Laatst in het bos werd hij zomaar voor zijn kop geslagen door een idiote jogger met blijkbaar een hekel aan honden. Hij schudde zich even uit en huppelde weer verder met zijn staart omhoog.
Op de Soesterduinen werd hij gegrepen door een andere hond. Gelukkig had hij alleen een paar schaafwondjes maar hij was de rest van de wandeling erg bang. De volgende keer op de Soesterduinen was er niks aan de hand en huppelde hij vrolijk rond.
Op de hondenschool viel een andere hond naar hem uit. Hij schrok en was de rest van de les bang. Hij vond het altijd leuk op de hondenschool, maar sinds het uitvallen van die hond is hij er elke week bang, ook als die hond er niet is. Hij heeft het grootste deel van de les zijn staart tussen zijn poten. Bij bepaalde oefeningen en spelletjes vergeet hij even dat hij bang is en doet vrolijk mee met zijn staart omhoog. Daarna gaat zijn staart weer tussen zijn poten. We trainen ook nog bij een andere hondenschool en daar is niks aan de hand.

tycha schreef:

Heavy schreef:

lucie schreef:wat een naar probleem zeg, ik kan me voorstellen dat je er wel eens moedeloos van wordt, vooral omdat het zo onvoorspelbaar is.
zou oefenen met ballonnen misschien iets kunnen doen? Niet zodanig hard opgeblazen dat ze kunnen knallen natuurlijk, maar wel dat omhoog kunnen?

Zoiets zou ik denk ik ook doen en vlaggetjes in de tuin zetten die soms wel flapperen en geluid maken en soms niet . Hopelijk went ze er dan aan en zal dat soort geluid haar niet meer zo onverwachts laten schrikken?

Ik heb er wel eens aangedacht om zelf een vlieger te kopen en daarmee te gaan trainen. Het gaat ook alleen maar om hoog zwevende dingen, vogels die zweven, vliegtuigen. Zodra het gewoon met de vleugels klappert is het goed, dan ziet ze blijkbaar dat het een vogel is en krijgt het verder geen aandacht meer. Alles wat laag vliegt is of klappert is ook geen probleem. Laag vliegende vogels, eend die al kwetterend voorbij komen, plastic wat klappert in de wind, geen probleem. Maar iets wat hoog in de lucht zweeft wel.

Vanmorgen twee ontspannen wandelingen gehad, niet een keer naar de lucht gekeken. Vanmiddag dachten we te gaan wandelen en zodra we buiten stonden begon het gegluur, eerst een vliegtuig, toen een meeuw. We hebben dus maar het bekende rondje gelopen. Kwamen een loslopende hond tegen, Triss was ook los en dan is ze helemaal gelukkig. En wordt er niet meer naar de lucht gekeken.

Twee ontspannen wandelingen op de ochtend, daarna blijkbaar emmertje vol?

Fotogravinnetje schreef:

tycha schreef:

Heavy schreef:

lucie schreef:wat een naar probleem zeg, ik kan me voorstellen dat je er wel eens moedeloos van wordt, vooral omdat het zo onvoorspelbaar is.
zou oefenen met ballonnen misschien iets kunnen doen? Niet zodanig hard opgeblazen dat ze kunnen knallen natuurlijk, maar wel dat omhoog kunnen?

Zoiets zou ik denk ik ook doen en vlaggetjes in de tuin zetten die soms wel flapperen en geluid maken en soms niet . Hopelijk went ze er dan aan en zal dat soort geluid haar niet meer zo onverwachts laten schrikken?

Ik heb er wel eens aangedacht om zelf een vlieger te kopen en daarmee te gaan trainen. Het gaat ook alleen maar om hoog zwevende dingen, vogels die zweven, vliegtuigen. Zodra het gewoon met de vleugels klappert is het goed, dan ziet ze blijkbaar dat het een vogel is en krijgt het verder geen aandacht meer. Alles wat laag vliegt is of klappert is ook geen probleem. Laag vliegende vogels, eend die al kwetterend voorbij komen, plastic wat klappert in de wind, geen probleem. Maar iets wat hoog in de lucht zweeft wel.

Vanmorgen twee ontspannen wandelingen gehad, niet een keer naar de lucht gekeken. Vanmiddag dachten we te gaan wandelen en zodra we buiten stonden begon het gegluur, eerst een vliegtuig, toen een meeuw. We hebben dus maar het bekende rondje gelopen. Kwamen een loslopende hond tegen, Triss was ook los en dan is ze helemaal gelukkig. En wordt er niet meer naar de lucht gekeken.

Twee ontspannen wandelingen op de ochtend, daarna blijkbaar emmertje vol?

Nee, dit was het gewone plas en poep rondje, de eerste van tien minuten de tweede het iets grotere rondje. Als je heel langzaam loopt max 20 min. Dit zijn de rondjes die ze dagelijks meerdere keren loopt.

tycha schreef: Ik denk dat ik eerst maar eens ga kijken of ik met regelmaat wandelmaatjes kan vinden.

Je mag mij berichten hoor! Vond het een leuke wandeling toen.
Victor speelt zelfs inmiddels weleens met de herderpup van de uitlaatservice, dus wie weet nu ook met Triss

Vanmorgen zijn we met Triss naar het hondenstrand in Noordwijk geweest. Gelijk al bij de parkeerplaats stond er achter ons iemand met ook een korthaar Collie. Even een praatje gemaakt. Deze collie kwam uit Polen, en bleek een zeer stabiele collie te zijn. Zij had eerder een collie gehad, en wist precies uit welke lijn zij een collie wilde hebben. Angst was haar onbekend.
Maar goed, Triss zag de collie en was direct enthousiast. Op het strand had ze de dag van haar leven, zoveel honden. Ze had lol voor tien, en nergens was maar een spoortje angst te ontdekken. Ze heeft gerend, gespeeld, kennisgemaakt met allemaal andere honden. Veel waren leuk, sommige werden genegeerd.
Na ongeveer 3 kwartier zijn we teruggegaan, en toen kwam er een helikopter laag over. Dit was even spannend, maar gaf geen noemenswaardige problemen. Wel merk ik dat bij zoveel actie en zoveel honden, haar emmertje vol raakt. Ze laat dan zelf de honden voor wat het is, en komt gewoon bij me lopen. Ze wil dan liever ook geen contact meer, en moest een paar keer een opdringerige, plaat voor zijn kop hebbende, Welsh spaniël van zich afsnauwen. We hebben even een bakkie koffie gedaan bij de strandtent, en nu ligt ze uitgeteld op de bank.
Blij om te zien dat ze ook veel lol kan hebben, duidelijk is dat actie en andere honden haar goed doen. En dus voor herhaling vatbaar. Foto’s volgen nog in het fototopic.

We hebben zeer waarschijnlijk ook een andere oorzaak gevonden voor haar angst. Een paar weken geleden was het ook zo extreem. Dat was na een week vol met stress momenten. We waren toen ook net met Propalin begonnen. Omdat ze toen ook ziek werd en we niet wisten of dat verband hield met de Propalin zijn we daarmee gestopt. Hierna vind het weer beter en dachten we de juiste aanpak gevonden te hebben. Afgelopen week toch weer begonnen met de Propalin en vrijdag weer die extreme reactie. Gisteren toch weer gestopt met Propalin en vandaag lijkt het al weer beter te gaan. Een super blije en ontspannen hond op het strand en vanmiddag een gemotoriseerde kite boven haar hoofd waar ze wel naar keek maar geen noemenswaardige reactie op gaf.
Ze zal niet direct een zekere hond worden nu, maar we gaan weer verder zoals we de afgelopen weken bezig waren.
Propalin kan als zeldzame bijwerking hypersensitiviteit geven. Het lijkt er op, omdat ze toch al gevoelig is, dat dit het versterkt heeft.

Hoe is het inmiddels met Triss, lag het aan de Propalin?

Paisley schreef:Hoe is het inmiddels met Triss, lag het aan de Propalin?

Het gaat goed met haar. Niet dat alle angst nu verdwenen is, maar ze is veel ontspannener. Zo ontspannen af en toe dat je bijna denkt dat ze ziek is.
Gisterenochtend liep ze al snuffelend een visser tegen het lijf en dat was wel weer heeel eng. Toen wilde ze weer weg, bibberen. Heb haar even laten kijken, daarna doorgelopen en na een meter of 10 schudde ze zich uit, en was het weer over. Normaal wil ze dan alleen nog maar naar huis, maar nu nog rustig gesnuffeld en uitgebreid geplast. Het herstel is dus al veel sneller.
Gisteren met mijn man samen een rondje door het dorp gelopen en ze was, bijna op het enge af, zeer ontspannen. Nergens naar gekeken, zelfs langsrazend verkeer heeft ze niet op gereageerd. Woensdag op het strand geweest, en daar heeft ze alle honden genegeerd, voor haar ongewoon gedrag, maar ze was ook niet bang of gespannen. Dus dat is dan toch wel fijn. Vrijdag met Dino en Dana naar het strand geweest, en dat was feest. Klein beetje spanning bij de bulldozers die bezig waren op het strand, maar geen grote angst.
Nu viel mij gisteren ook op dat ook mijn man al veel ontspannener met haar loopt. We kwamen een hondje tegen, en normaal houdt hij de lijn dan al gelijk strak, nu liet hij de lijn gewoon loshangen en we konden toen ook gewoon zonder gedoe passeren.
Het zal vast geen super stabiele hond worden, en ze zal altijd wel haar angsten houden, maar op deze manier is het ook voor ons wel handelbaar. Ze kijkt ook nog wel naar de lucht, maar kijkt en schiet niet in de stress als er dan een vogel of vliegtuig vliegt.
Ik vermoed echt dat de Propalin de boel flink versterkt heeft. En hoorde van de fokker dat er dus meer Collies last van hebben gehad.

Fijn dat het wel wat beter gaat! Propalin is toch tegen incontinentie? Heb je nu andere medicatie daartegen?


Je schrijft dat ze steeds zo goed opknapt als er een andere hond bij is. Mijn moeder had ook een schijtluis. Die kwam toen hij pup is bij haar maar ondanks een zorgvuldige socialisatie bleef het een angsthaas.
Hij trok altijd enorm bij als ik met Mayke over de vloer kwam. Dat heeft mn moeder uit eindelijk doen besluiten toch een tweede hond erbij te nemen. Ze is er enorm blij mee, want haar eerste hond is echt enorm bijgetrokken. Hij is nu enorm jolig, vrolijk en onbezorgd. (behalve met oud&nieuw dan haha)

Die transitie van hem was levensveranderend. Als ik in de situatie zou zitten dat ik geen tweede hond zou willen, zou ik de hond erom hebben herplaatst bij iemand die er wel twee wil. Bang zij van je eigen schaduw is vergiftigend. Als dat de oplossing is, dan is het triest maar onoverkomelijk

Ik denk niet dat Triss ongelukkig is bij ons, dus herplaatsen komt nog niet aan de orde

Donderdag onze eerste les pre-agility gehad met Triss. Was had ze een plezier. Het trainingsveld ligt in een sportpark, veel drukte veel geluiden. Dus toen we er naar toe liepen was ze wel onder de indruk. Op het veld met de andere honden en toestellen gedroeg ze zich voorbeeldig. Ze vindt het echt leuk om dingen samen te doen. De tennisbaan achter het veld was wat spannend, maar gaf geen problemen. Ze was zeer enthousiast. Na 3 kwartier merkte ik dat ze moe werd, en dan zie je dat ze weer meer gaat reageren op de omgeving. Wilde niet meer naar de achterkant van het veld waar de geluiden van de tennisbaan waren, terwijl ze daar eerder geen last van had. Het emmertje was duidelijk vol. Dus was het ook genoeg voor haar.
Fijn dat ze het wel leuk vindt, en dat ze als ze enthousiast is, alles laat voor wat het is. Ik denk dat dit haar ook weer kan helpen om sterker te worden.
Filmpje

Heavy schreef:Oh ik ben nog erger dan Triss . Dit kan ik geen 3 kwartier volhouden maar wel leuk dat ze het graag doet . Misschien zelf een setje kopen voor in de tuin ?

Zo groot is onze tuin niet