Het HondenForum

Een hond met een hoog energieniveau en een veel will to please is in mijn beleving een hond die dus op veel prikkels reageert. Dus onbelemmerd sociaal naar alles en iedereen is misschien dan teveel gevraagd. Hoewel de labrador daar misschien wel de uitzondering op is.
Sociaal naar de omgeving waar ze bekend mee zijn is natuurlijk iets anders. Honden van vrienden en familie die ze regelmatig zien, katten die in huis wonen, kinderen die ze gewend zijn is veel makkelijker om tolerant naar te zijn. Dus als tolerant niet betekent dat je ze onbezorgd in een meute vreemde honden kan gooien kan je ook heel best bij de herders gaan kijken. Dus de korthaar collie, australian shepherd, border collie, kelpie, beauceron, belgische herder, hollandse herder, noem ze maar op. Dobermann en (Oud)Duitse Herder passen ook, maar dat zijn echte kneusjes qua gezondheid.
Ik denk dat wat jij de hond te bieden hebt je niet snel bang hoeft te zijn dat een ras teveel zou zijn.

Zoals al terecht is opgemerkt, veel herderachtigen moeten duidelijke grenzen krijgen. Dan heb je er een super fijne hond aan, maar er gaat wel wat training in zitten. Niet voor niks dat veel mechelse herders op Marktplaats belanden omdat ze de eigenaren tot waanzin hebben gedreven.

Ik zou zelf de Beauceron skippen, ik ken er een aantal en die zijn stuk voor stuk niet sociaal naar andere honden. Voor hun eigenaren wel super fijne honden.

Denk dat je voor het totaalpakket al snel uit komt bij een sportieve labrador. Wil je wat 'stoerders' die erg baasgericht en 'plakkerig' zijn dan ga je richting de herders, als je graag een wat zachtere hond wilt die erg sociaal is naar mens en dier dan zou ik eerder voor een jachthond kiezen.

Overigens is sociaal een breed begrip. Al mijn herders zijn sociaal (geworden), ik neem ze overal mee naar toe en ze gaan mee op vakantie. Maakt niet uit hoe druk het is met honden en mensen, ze negeren nagenoeg alles en gaan lekker hun eigen gang terwijl ze mij nauwlettend in de gaten houden. Bij strandtenten of restaurantjes kan iedereen, met of zonder hond, voorbij lopen. Het zijn dus geen honden die je blij maakt met een druk park waarbij je op een bankje gaat zitten in de hoop dat ze met andere honden gaan spelen en zichzelf vermaken.

Een Shiloh Shepherd past ook in het plaatje. Er is een nest op komst (maar geen idee hoe lang de wachtlijsr momenteel is) en eind van het jaar komt er als het goed is ook een outcross nestje.

Hippo schreef:Overigens is sociaal een breed begrip. Al mijn herders zijn sociaal (geworden), ik neem ze overal mee naar toe en ze gaan mee op vakantie. Maakt niet uit hoe druk het is met honden en mensen, ze negeren nagenoeg alles en gaan lekker hun eigen gang terwijl ze mij nauwlettend in de gaten houden. Bij strandtenten of restaurantjes kan iedereen, met of zonder hond, voorbij lopen. Het zijn dus geen honden die je blij maakt met een druk park waarbij je op een bankje gaat zitten in de hoop dat ze met andere honden gaan spelen en zichzelf vermaken.

Mee eens. Mijn (witte zwitserse) herder gaat prima met andere honden, is niet angstig zoals je veel ziet bij dit ras en kan overal mee naartoe, maar wenst wel vermaakt te worden. Je kunt inderdaad niet op een bankje in het bos gaat zitten wachten tot hij uitgerend is, want dan gaat ie gewoon naast je liggen tukken. Hij vindt het hartstikke leuk om met andere honden te spelen en dat zal ie ook zeker doen, maar daarna wil ie toch vooral graag iets met de baas doen. Samen. Ik hou ervan, maar er lopen (eh, zitten ) genoeg mensen hier in het bos die er gillend gek van zouden worden.

Oh neu, ik vind dat ook niet vreemd hoor, snap dat wel. Sowieso is wandelen door het bos natuurlijk zo'n beetje het hoogtepunt van een hondendag, dus dat je dan een beetje actie wil begrijp ik best. Ik moet altijd wel lachen hier in het bos, je hebt de loop-baasjes en de zit-baasjes.

Ik vind de corgi ook nog wel binnen je verhaal passen. Ze zijn alleen een stuk lager bij de grond dan 45cm. Maar daardoor ook makkelijker mee te nemen. Ze hebben het herderige dat ze graaaaag bij de baas zijn, maar ik vind ze niet super regelachtig. Ze wensen idd wel vermaakt te worden door de baas als je ergens lang gaat zitten.

Andere hond die ik heb in de teckel/terrier/jacht hoek valt wil ontzettend graag bij de baas zijn, kruipt het liefst op schoot. Buiten moet ik wel in de buurt zijn, maar ben ik verder niet interessant. Dus in het bankjes in het bos verhaal kun je zo lang blijven zitten als je wilt. (graag zelfs) terwijl hondlief ieder blaadje besnuffeld en ieder takje kapotbijt.

Zou een airedale terrier ofzoiets niet wat zijn?

Boutje schreef:Border collie showlijn, aussie teef (of een lieve reu, goed kijken naar karakter ouders), schotse herder, kelpie (geen working kelpie), werklijn labrador, bearded collie.
Witte herder ken ik 1 hele lieve, de rest is moeilijk tot zeer moeilijk met andere honden en kleine kinderen.
De beaceron en zo zijn wat groter, als je de hond echt overla mee naar toe wil nemen is een iets kleiner hondje soms handiger zoals ene border collie of een kelpie.
Dat hele baasgerichte en altijd bij de baas willen zijn vind je makkelijskte bij rasgroep herders, nadeel is dan weer wel ze door die enorme focus voor de baas soms iets minder makkelijk zijn met sommige andere honden.

Heb horen zeggen dat de schotse herder het 'makkelijkst' zou zijn..? Van de eerste rassen die je opnoemt lijken de Aussi en Kelpie mij wel oké! Ik heb enkel wat schrik dat die misschien iets TE actief zijn...? Maar ze hebben allen wel het plakkerige waar ik naar opzoek ben Van de jachthonden spreekt enkel de Vizsla mij aan.. als hun jachtinstinct niet overdreven is en zij ook heel baasgericht zijn valt dit te overwegen..

cooperv schreef:Ik vind de corgi ook nog wel binnen je verhaal passen. Ze zijn alleen een stuk lager bij de grond dan 45cm. Maar daardoor ook makkelijker mee te nemen. Ze hebben het herderige dat ze graaaaag bij de baas zijn, maar ik vind ze niet super regelachtig. Ze wensen idd wel vermaakt te worden door de baas als je ergens lang gaat zitten.

Andere hond die ik heb in de teckel/terrier/jacht hoek valt wil ontzettend graag bij de baas zijn, kruipt het liefst op schoot. Buiten moet ik wel in de buurt zijn, maar ben ik verder niet interessant. Dus in het bankjes in het bos verhaal kun je zo lang blijven zitten als je wilt. (graag zelfs) terwijl hondlief ieder blaadje besnuffeld en ieder takje kapotbijt.

Zou een airedale terrier ofzoiets niet wat zijn?

Geen idee eigenlijk. Ben ooit naar een dogshow gaan kijken en kwam toevallig langs de Airedales toen er net twee in elkaar hingen Sindsdien niet echt meer gekeken naar Terriërs in het algemeen..

Inderdaad, Schotten zijn eeerg gevoelig. Aan de ene kant heerlijk, want dat maakt ze inderdaad vrij makkelijk op te voeden, aan de andere kant laat het niet veel ruimte voor fouten. Een keer net iets te boos en je bent zo een jaar bezig met het repareren ervan. Je moet er mee om kunnen gaan.

Werklijn Golden! Mijn Fenna past precies in jouw plaatje.

Even een shortlist van de rassen die ik momenteel nog overweeg d.m.v. jullie info:

- Schotse Collie
- Australian Shepherd
- Australian Kelpie

- Wetterhoun
- Labrador werklijn
- Golden Retriever werklijn

- Vizsla

Graag nog wat mensen met ervaringen met deze rassen :-p
P.S. Voldoet de Flatcoated Retriever aan mijn wensenlijstje??? En hoe zit het met hun gezondheid???

Gezondheid van de flatcoated is beroerd.
Schotse Collie zou ik, gezien het energieniveau wat je zoekt, wel specifiek naar de korthaar kijken.
Of op zoek gaan naar hele energieke langharen. De (stamboom) langharen die ik ken zijn het tegenovergestelde van energiek.

Moeyii93 schreef:Even een shortlist van de rassen die ik momenteel nog overweeg d.m.v. jullie info:

- Schotse Collie
- Australian Shepherd
- Australian Kelpie

- Wetterhoun
- Labrador werklijn
- Golden Retriever werklijn

- Vizsla

Graag nog wat mensen met ervaringen met deze rassen :-p
P.S. Voldoet de Flatcoated Retriever aan mijn wensenlijstje??? En hoe zit het met hun gezondheid???

Ik heb ervaring met de Flatcoat. Ze voldoen uitstekend aan je wensenlijstje maar de gezondheid is helaas zeker niet best meer te noemen. Vooral kanker is een issue. Heel zonde want het is een fantastisch ras.

Heavy schreef:Wat bedoel je precies met een stabiel karakter en wat voor soort honden hebben je familie en vrienden?

Onder stabiel versta ik dat ze niet schuw of agressief reageren in allerlei situaties... Een hond die niet (makkelijk) de confrontatie met soortgenoten zal opzoeken maar ze indien mogelijk kan negeren.. Een hond die in vele situaties met allerlei prikkels zichzelf kunnen blijven.

Heavy schreef:Wat bedoel je precies met een stabiel karakter en wat voor soort honden hebben je familie en vrienden?

Broer heeft een heel sociale Amerikaanse Stafford. Mijn vrienden hebben van alles een beetje, Grote poedel, Dalmatiër, Ierse Setter, Grote Zwitserse Sennen, ...

Jouw lijstje beschrijft precies mijn hond, dat is een tervuerense herder. De ene tervuerense is natuurlijk niet de andere. Maar ik heb een aantal vriendinnen met ook tervuerense herders en ongeveer hetzelfde karakter. Alleen spelen die honden graag met andere honden. De mijne geeft niks om andere honden. Ik vind dat zelf juist wel handig want ze negeert ze gewoon en daardoor ook minder vaak lastige situaties. Agressief wordt ze nooit. Grote will to please, waardoor ik haar heel gemakkelijk vanalles heb kunnen leren. En tja die van mij is best een flinke herder maar op schoot zitten vindt ze toch erg leuk. Het is wel een teefje. Ik vind die gemakkelijker dan reuen.
Houd van grote wandelingen, spelen met de bal maar is in huis altijd rustig.

ZivaNomi schreef:

Moeyii93 schreef:

Heavy schreef:Wat bedoel je precies met een stabiel karakter en wat voor soort honden hebben je familie en vrienden?

Onder stabiel versta ik dat ze niet schuw of agressief reageren in allerlei situaties... Een hond die niet (makkelijk) de confrontatie met soortgenoten zal opzoeken maar ze indien mogelijk kan negeren.. Een hond die in vele situaties met allerlei prikkels zichzelf kunnen blijven.

Dat klinkt gewoon als een opgevoede hond.

Inderdaad haha! Maar volgens mij heeft de ene hond het van nature iets meer in zich dan de andere

Waarom wordt eigenlijk de werklijn lab en golden aangeprezen? Ook de "gewone" lab en goldens voldoen prima aan dit plaatje. Als je ze niet vet voert en lekker actief mee bent heb je daar juist een zeer fijne hond aan.

Ik zat ook nog te denken aan de wheaten. Dat vind ik leuke sportieve honden. Met pit, maar een bak minder pit dan de gemiddelde terrier. En zonder te verharen.

Millie (mijn Toller) past ook perfect in je plaatje. Alleen zijn niet alle Tollers even stabiel. Millie is makkelijk in de omgang met andere honden, wel voorzichtig. En ze vindt vrachtwagens spannend. Erg angstig zou ik haar niet noemen. Ze is enorm op mij gericht en vindt gehoorzaamheid een fantastisch spel

Verder zou ik ook de Kelpie aanraden, vind ik erg leuke honden. En in jouw situatie zou ik zelf een Border Collie nemen. Of een Golden, als ik minder zin had in trainen.

Als je de tijd wil/kunt nemen zou ik vooral op zoek gaan naar een écht goede fokker met leuke, stabiele honden.

Boutje schreef:

Moeyii93 schreef:

Heavy schreef:Wat bedoel je precies met een stabiel karakter en wat voor soort honden hebben je familie en vrienden?

Onder stabiel versta ik dat ze niet schuw of agressief reageren in allerlei situaties... Een hond die niet (makkelijk) de confrontatie met soortgenoten zal opzoeken maar ze indien mogelijk kan negeren.. Een hond die in vele situaties met allerlei prikkels zichzelf kunnen blijven.

Schotse herder zakt in plaats en doe de aussie maar een stapje omhoog zou ik zeggen

Echt? Zou net andersom denken

Moeyii93 schreef:

Boutje schreef:

Moeyii93 schreef:

Heavy schreef:Wat bedoel je precies met een stabiel karakter en wat voor soort honden hebben je familie en vrienden?

Onder stabiel versta ik dat ze niet schuw of agressief reageren in allerlei situaties... Een hond die niet (makkelijk) de confrontatie met soortgenoten zal opzoeken maar ze indien mogelijk kan negeren.. Een hond die in vele situaties met allerlei prikkels zichzelf kunnen blijven.

Schotse herder zakt in plaats en doe de aussie maar een stapje omhoog zou ik zeggen

Echt? Zou net andersom denken

Juist niet. Schotse herders zijn hele gevoelige honden die dus met elke prikkel wat willen. Om ze goed te begeleiden in dat ze dingen leren negeren of positief reageren op bepaalde prikkels moet je heel veel geduld hebben en de mogelijkheid openhouden dat het niet gaat gebeuren. Hoe minder gevoelig je hond is hoe minder ze over het algemeen op prikkels zullen reageren. Aussies zijn wat stugger en zullen dus meer 'zichzelf blijven'.

Pienda schreef:

Moeyii93 schreef:

Boutje schreef:

Moeyii93 schreef: Onder stabiel versta ik dat ze niet schuw of agressief reageren in allerlei situaties... Een hond die niet (makkelijk) de confrontatie met soortgenoten zal opzoeken maar ze indien mogelijk kan negeren.. Een hond die in vele situaties met allerlei prikkels zichzelf kunnen blijven.

Schotse herder zakt in plaats en doe de aussie maar een stapje omhoog zou ik zeggen

Echt? Zou net andersom denken

Juist niet. Schotse herders zijn hele gevoelige honden die dus met elke prikkel wat willen. Om ze goed te begeleiden in dat ze dingen leren negeren of positief reageren op bepaalde prikkels moet je heel veel geduld hebben en de mogelijkheid openhouden dat het niet gaat gebeuren. Hoe minder gevoelig je hond is hoe minder ze over het algemeen op prikkels zullen reageren. Aussies zijn wat stugger en zullen dus meer 'zichzelf blijven'.

Toch vind ik aussies ook vaak behoorlijk prikkelgevoelig en reactief, hoor.

ZivaNomi schreef: Ik snap niet hoezo dat vreemd is. Ik vind het andersom juist vreemder. Zelfs mijn keesje verveelt zich dood binnen 5 minuten als ik midden van het bos op een bankje ga zitten. De podencos zijn dan wel nog rondjes aan het racen, maar meer uit frustratie dan wat anders. Dus ja, dat een baasje zit te luieren en de hond zelf maar wat rondjes rent en zichzelf "moe maakt" vind ik veel vreemder. Zou ik ook niet willen.

Onze wandelingen bestaan voornamelijk uit langer op plekken hangen. Mijn honden doen niet zoveel met mij, als ik maar een beetje in de buurt blijf. Ik doe altijd veel te lang over een korte wandeling, omdat we ergens gaan hangen. Luieren is het dan weer niet per sé, we ontdekken. Wandelen is voor mij en mijn honden niet 'moe maken', maar vooral ontspannen, mooie plekken ontdekken, geuren opsporen en het samen zijn tijdens ons avontuur. Gisteren hadden we een avontuur met het helmgras op de duinheuvels Ik zit er dan tussen en laat me ineens van de heuvelafrollen om me vervolgens te verstoppen achter een nieuwe bos helmgras. En soms blijf ik ook gewoon even genieten van de blauwe lucht en de krijsende meeuwen, dan komt Manu een kuil graven en naast me liggen en gaat Uma op jacht naar vogelschijt om in te rollen
Ik plof soms ook op een bankje maar het liefst nog midden in het gras en observeer alles om me heen. Ik luier en ontspan. Ik vind dat ik dat mag na mijn stressvolle werkdag- of week. En mijn honden doen graag dingen voor zichzelf maar toch komen ze soms lekker bij me liggen. 's Zomers gaan we op warme dagen ook gewoon in de zon liggen en samen zwemmen. Ik vind het juist heerlijk dat ik samen met mijn honden kan luieren. En mijn toch flinke werkhond is altijd tevreden

Een middelgrote keeshond.

Ri@ schreef:Een middelgrote keeshond.

...Is niet het eerste waar ik aan denk bij een hond met een grote will to please Ook niet als ze goed met katten samen moeten gaan trouwens.

mijke schreef:

Ri@ schreef:Een middelgrote keeshond.

...Is niet het eerste waar ik aan denk bij een hond met een grote will to please Ook niet als ze goed met katten samen moeten gaan trouwens.

Denk inderdaad dat de Keeshond niet echt iets is dat ik zoek..

Manuma schreef:

ZivaNomi schreef: Ik snap niet hoezo dat vreemd is. Ik vind het andersom juist vreemder. Zelfs mijn keesje verveelt zich dood binnen 5 minuten als ik midden van het bos op een bankje ga zitten. De podencos zijn dan wel nog rondjes aan het racen, maar meer uit frustratie dan wat anders. Dus ja, dat een baasje zit te luieren en de hond zelf maar wat rondjes rent en zichzelf "moe maakt" vind ik veel vreemder. Zou ik ook niet willen.

Onze wandelingen bestaan voornamelijk uit langer op plekken hangen. Mijn honden doen niet zoveel met mij, als ik maar een beetje in de buurt blijf. Ik doe altijd veel te lang over een korte wandeling, omdat we ergens gaan hangen. Luieren is het dan weer niet per sé, we ontdekken. Wandelen is voor mij en mijn honden niet 'moe maken', maar vooral ontspannen, mooie plekken ontdekken, geuren opsporen en het samen zijn tijdens ons avontuur. Gisteren hadden we een avontuur met het helmgras op de duinheuvels Ik zit er dan tussen en laat me ineens van de heuvelafrollen om me vervolgens te verstoppen achter een nieuwe bos helmgras. En soms blijf ik ook gewoon even genieten van de blauwe lucht en de krijsende meeuwen, dan komt Manu een kuil graven en naast me liggen en gaat Uma op jacht naar vogelschijt om in te rollen
Ik plof soms ook op een bankje maar het liefst nog midden in het gras en observeer alles om me heen. Ik luier en ontspan. Ik vind dat ik dat mag na mijn stressvolle werkdag- of week. En mijn honden doen graag dingen voor zichzelf maar toch komen ze soms lekker bij me liggen. 's Zomers gaan we op warme dagen ook gewoon in de zon liggen en samen zwemmen. Ik vind het juist heerlijk dat ik samen met mijn honden kan luieren. En mijn toch flinke werkhond is altijd tevreden

Wat heerlijk dat jouw honden dat kunnen. Met mijn honden kan dat niet. Ja met Luca wel maar de andere 3 gaan mij aan staan blaffen als we stil staan en niks doen

Machie schreef:Wat heerlijk dat jouw honden dat kunnen. Met mijn honden kan dat niet. Ja met Luca wel maar de andere 3 gaan mij aan staan blaffen als we stil staan en niks doen

Net zoals we die afhankelijkheid vaak onbewust aanleren of aanmoedigen kan het ook prima in omgekeerde zin begeleid worden.
Het is effe wennen voor de honden maar de meesten snappen het idee na wat tijd heus wel.
Frank had geen flauw benul wat ie moest doen toen ik de eerste paar keren mijn reet in het gras parkeerde en niets deed. Hij leeft namelijk voor Een Taak.
Inmiddels hebben ze prima door dat ze dan hun eigen ding mogen doen. Meestal snuffelen ze even, gaan ze rollen en zoeken daarna een tak om op te kauwen.
Na een tiental minuten geven ze zelf aan dat ze door willen.

Juist bij honden die bijna ziekelijk gesteld zijn op de baas om alles te regelen vind ik het belangrijk dat ze ook zichzelf kunnen bezig houden.

Manuma schreef:Onze wandelingen bestaan voornamelijk uit langer op plekken hangen. Mijn honden doen niet zoveel met mij, als ik maar een beetje in de buurt blijf. Ik doe altijd veel te lang over een korte wandeling, omdat we ergens gaan hangen. Luieren is het dan weer niet per sé, we ontdekken. Wandelen is voor mij en mijn honden niet 'moe maken', maar vooral ontspannen, mooie plekken ontdekken, geuren opsporen en het samen zijn tijdens ons avontuur. Gisteren hadden we een avontuur met het helmgras op de duinheuvels Ik zit er dan tussen en laat me ineens van de heuvelafrollen om me vervolgens te verstoppen achter een nieuwe bos helmgras. En soms blijf ik ook gewoon even genieten van de blauwe lucht en de krijsende meeuwen, dan komt Manu een kuil graven en naast me liggen en gaat Uma op jacht naar vogelschijt om in te rollen
Ik plof soms ook op een bankje maar het liefst nog midden in het gras en observeer alles om me heen. Ik luier en ontspan. Ik vind dat ik dat mag na mijn stressvolle werkdag- of week. En mijn honden doen graag dingen voor zichzelf maar toch komen ze soms lekker bij me liggen. 's Zomers gaan we op warme dagen ook gewoon in de zon liggen en samen zwemmen. Ik vind het juist heerlijk dat ik samen met mijn honden kan luieren. En mijn toch flinke werkhond is altijd tevreden

Klinkt heel mooi Manuma !
Ik doe dat zelf niet onderweg, maar wel in onze eigen tuin en wei en ondanks dat daar geen andere honden komen vinden ze er altijd genoeg te beleven en ruiken om zich heerlijk te vermaken (op zichzelf, met elkaar of weer even met mij).