'Nog even genieten'

[dagmar88]

Ligt er aan hoe denk ik. Wie weet wordt het alsnog een keer een spoedje, maar met niko wordt het waarschijnlijk gepland om erger te voorkomen.
Schat zomaar in dat ik daar wel tot op het laatst van zal genieten, daar heb ik echt vrede mee. Hij heeft al zo veel afscheidstournee's gehad.
Met een hond die ziek is of acuut iets krijgt zijn die momenten voor het inslapen het naarst.
Ben altijd "blij" dat ze nergens meer last van hebben.

[DesireeB]

Noeska was 14,5. Die was van de 1 op de andere dag alleen nog maar in paniek door dementie. Nog pijnstilling geprobeerd om dat uit te sluiten. Lichamelijk had ze nog jaren mee kunnen gaan, maar dat koppie deed het niet meer goed. Na 2 dagen 0 effect pijnstilling heb ik gebeld dat het klaar was en ik niet verder wilde rommelen. Dat was op vrijdag en op dinsdag middag is ze ingeslapen, ik mocht wel eerder komen indien ik dat toch wilde. We hebben er een paar dagen het beste van gemaakt, maar die laatste avond en dag was wel belachelijk zwaar. Minuten aan het aftellen en bij elk dingetje eraan herinnerd worden dat het de laatste keer met haar is.

Maylo is 1,5 maand ziek geweest en de laatste 2 weken hoopte ik echt tegen beter weten in. Tot we dus naar de DA gingen ivm een enorme terugval en ik hoopte dat er nog wat gedaan kon worden. De DA was hier heel eerlijk in en zag het somber in en rade een finale spuit aan. Ik heb vriend nog gebeld of hij nog wilde komen om afscheid te nemen want mee naar huis nemen ging ik niet meer doen. Het was klaar. Hij kon het niet aan om nog te komen en vond het dan het allerbeste om geen minuut meer te wachten en zo geschiedde dus ook.

Kortom, ik zou het niet weer dagen vooruit plannen. Als ik besluit dat het klaar is dan moet het ook direct klaar zijn.

[Caro.]

Ik had toen met Kaya trouwens wel een laatste 1.5 uur ofzo. Toen ik 's ochtends beneden kwam, wist ik dat het foute boel was: haar achterpoten
zwalkten alle kanten op en ik wist dat het afgelopen was.
Ze was wel paniekerig, maar toen kwam ze tegen me aanleunen en werd ze kalm en toen heb ik de dierenarts gebeld. Die zei me meteen te komen
en ik heb toen min of meer bewust gezegd dat dit niet kon en dat ik zsm zou komen, maar niet binnen een half uur.
Ik heb me aangekleed en we zijn samen nog even naar buiten gegaan, meer dan 20 meter is het niet geweest, maar we hebben samen buiten tegen
elkaar aan gezeten, ik heb gepraat tegen haar en eigenlijk was dat het moment van afscheid.
Ondertussen liet Pieter Puchu uit en daarna zijn we naar de dierenarts gegaan die al vrij snel vaststelde dat het afgelopen was of nog naar Utrecht
voor een scan, maar hij liet al doorschemeren dat dit rekken was, kans op? eigenlijk op niks.
Het was gewoon afgelopen voor haar, ze was oud en al lange tijd behoorlijk aan het kwakkelen.
Ik heb me toen dus niet gehaast, bewust eigenlijk. Er was geen sprake van een situatie dat ze hevige pijn had of zaken die geen minuut konden wachten,
dus ik vond dat ik nu even tijd moest nemen om samen met haar te zijn voordat het echt over en sluiten was.

Die momenten zijn me wel dierbaar en ik ben achteraf blij dat ik dit zo gedaan heb.
Bij mijn andere honden kon dit niet, daar was sprake van zeer acute situaties en honden die niet nog even lekker konden knuffelen.

[Jackira]

We hebben in de afgelopen twee jaar vier honden in moeten laten slapen. Bij twee was het een acute situatie en bij twee gepland.

Een acute situatie vind ik heel naar. Voor de hond omdat er zoveel angst en paniek en pijn is. Je moet naar de d.a. in plaats van rustig thuis. De geplande situatie vind ik net zo naar maar dat is voor de hond fijner lijkt mij. Dus zelf geniet ik er niet van om nog een paar dagen te hebben met de hond. Maar ik geniet wel van het feit dat de hond het zo naar z'n zin heeft in die dagen. Dat het een aanloop is tot een rustige manier van afscheid nemen. Dat je een soort van heimwee voelt en een steek in je hart bij die lieve ogen. Maar zelf voel ik dan vooral verdriet.

[Suzanne]

Nee, ik kan daar niet van genieten. En ik denk de hond ook niet. Ik ga dan volkomen inadequaat handelen en huilerig doen, waar de hond dan weer onrustig van wordt.

[jacq1970]

Als een dier echt aan zijn/haar eind is dan moet het meteen en onmiddellijk.
Als ik merk dat een dier op zijn/haar eindje loopt en het alleen maar in een korte periode slechter gaat worden dan kan ik wel die afspraak maken omdat de spoed eraf is maar ik me wel realiseer dat het alleen maar bergafwaarts gaat.
Voor mij is het wel een manier geweest om er naartoe te "leven" en ik heb er elke keer nog een goed gevoel over gehad.
Ik ben er ook niet huilerig of hysterisch onder, dat huilen had ik al gehad bij het maken van de afspraak omdat ik me op dat moment realiseerde dat het echt genoeg was en niet slechter moest worden... waar er bij de ene hond nog 1 dag was duurde het bij de andere hond nog een dag of 5.. beide prima geweest.

[kooi]

Ja, hoe raar het ook klinkt, ik kan dat wel.
Al vind ik genieten niet echt het juiste woord, daarvoor is het te verdrietig.
Maar het zit hem in de intensiteit, het heel bewust kijken naar en knuffelen met en het ophalen van herinneringen. De wereld verdicht en er zijn alleen ik en het dier. Alles zeggen wat je te zeggen hebt. Het is wel heel belangrijk dat het een mooi en zacht afscheid wordt. Lekker thuis in mijn armen en lieve woordjes in de oren. En dan nog een uurtje het verstillen, het je losmaken van het lichaam in het besef dat je het samen gelopen hebt, dat parcours, het leven van dat dier onder jouw hoede. En nog een keer die liefde voelen in alle hevigheid.

Heel verdrietig maar ook heel mooi.
Al is het meer achteraf mooi dan op het moment zelf.

[mijke]

Ik heb het gelukkig nog nooit bij de hand gehad, en het is natuurlijk ook afhankelijk van de situatie. Maar toch hoop ik dat ik, als het met Oor zo ver is, 1 dag er tussen heb zitten voor ik haar laat gaan. Dat je nog een dag kunt denken... ohja de laatste wandeling, de laatste keer voeren, de laatste keer knuffelen op de bank, de laatste keer ballen. En nee natuurlijk is dat geen genieten. Dat is vreselijk en intens verdrietig, sterker nog ik moet nu al bijna huilen als ik er aan denk dat die dag ooit komt. Maar ik denk wél dat het fijn is als proces van afscheid. Voor jezelf, voor de rouwverwerking. En als herinnering. Nog één keer haar geur in je opnemen, in haar mooie oogjes kijken, je handen door haar vacht woelen, alles diep inprenten voor je haar laat gaan. Het klinkt misschien als een martelgang, maar ik zou het volgens mij echt veel erger vinden als dat afscheid nemen er niet is, dat ze abrupt uit het leven word weggerukt bijvoorbeeld. Maargoed zoals ik zei, ik heb het nog niet bij de hand gehad, dus wie weet denk ik er op het moment zelf wel heel anders over. Ik weet het niet.

[mosquito1980]

Bij mij gaat het ook snel.
1ste hond die ik liet inslapen, 's morgens om 8 uur beslist, om 12 uur bij de DA.
Lady was een tijdje ziek maar toen ze 's nachts ineens heel slecht was heb ik ze de volgende dag laten inslapen
En dan Alexie..... ook 's nachts onrustig, de volgende dag laten gaan.

Ik zou er geen dagen tegenaan willen hikken

[Tineke]

Ja, hoe raar het ook klinkt, ik kan dat wel.
Al vind ik genieten niet echt het juiste woord, daarvoor is het te verdrietig.
Maar het zit hem in de intensiteit, het heel bewust kijken naar en knuffelen met en het ophalen van herinneringen. De wereld verdicht en er zijn alleen ik en het dier. Alles zeggen wat je te zeggen hebt. Het is wel heel belangrijk dat het een mooi en zacht afscheid wordt. Lekker thuis in mijn armen en lieve woordjes in de oren. En dan nog een uurtje het verstillen, het je losmaken van het lichaam in het besef dat je het samen gelopen hebt, dat parcours, het leven van dat dier onder jouw hoede. En nog een keer die liefde voelen in alle hevigheid.

Heel verdrietig maar ook heel mooi.
Al is het meer achteraf mooi dan op het moment zelf.

Inderdaad wij kijken met een goed gevoel terug op Rio zijn laatste dagen.
Natuurlijk is het niet om nu dan eindelijk eens aan het grote genieten te gaan beginnen , dat was er toch wel geweest tijdens zijn leven ook al.

[80564M]

Genieten is het verkeerde woord, ik heb de extra dag dat Saar nog leefde (de da kon pas de volgende dag komen) wel intens beleefd en was heel blij met die extra dag. Maar dat kon gezien de toestand van Saar ook prima. Bij Miep niet, en ik was heel blij dat de dierenarts een uurtje later al kon komen.

[bouvierpoedel]

Genieten , ja wat is dat .? Al die zooi die je er in propt krijgen ze ook al zo af en toe , enige wat anders is dat die hond de pijp uit gaat .
Nee liefst zo snel mogelijk als ik de beslissing heb genomen dan kan ik er ook beter mee omgaan. Alhoewel ik een paar weken geleden mijn ouwe demente boef zou laten inslapen en ik kon het niet. Ze heeft nog haar nukken maar het maakt haar wat milder die dementie. Nou ja de periodes dat ze wakker is.
Dat verwennen doe je voor jezelf en niet voor dat beest . Kijk eens weer een koekje met slagroom omdat je er niet lang meer hebt Jaahhh en zo nog een leverworst omdat je echt dood gaat volgende week .Geniet er maar van lekker hé.

[Miezemuis]

Heel eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een hond in laten slapen en ben er doodsbang voor. Dushi zit echt in haar laatste levensfase. Toen Dushi met haar oog aan het klooien was heb ik voor het eerst geopperd of inslapen niet humaner was. Ik was toen al aan het huilen en snikken.... zo gênant
Ik wil echt geen dagen van tevoren de beslissing nemen. Ik zou de hond alleen maar overstuur maken met mijn gejank.

[80564M]

Heel eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een hond in laten slapen en ben er doodsbang voor. Dushi zit echt in haar laatste levensfase. Toen Dushi met haar oog aan het klooien was heb ik voor het eerst geopperd of inslapen niet humaner was. Ik was toen al aan het huilen en snikken.... zo gênant
Ik wil echt geen dagen van tevoren de beslissing nemen. Ik zou de hond alleen maar overstuur maken met mijn gejank.

Maar het is wel de enige zekerheid die je hebt, want je hond gaat dood. En geloof me, het voelt veel beter dat je er zelf de regie over hebt dan wanneer de hond spontaan dood blijft.
Op zondag zei ik nog tegen mijn neefje (op een feestje notabene ) dat ik me niet voor kon stellen dat ik ooit een dierenarts de opdracht zou kunnen geven om mijn liefste dood te maken. "Jij kunt dat", zei hij, "geloof me, dat ga je gewoon kunnen". En inderdaad, amper 5 dagen later kon ik dat. Ineens was het moment daar. Ze stond 's ochtends in de deuropening naar me te kijken met haar pootje omhoog (tumor op de plek van de teennagel).
En bij Miep waren we misschien wel te laat. Die was natuurlijk al erg oud, maar toen ineens 's ochtends zakte ze steeds door haar poten. Die heeft de laatste morgen amper meer iets gekund, en was steeds aan het piepen omdat ze wel wilde opstaan maar niet kon. Dat was vreselijk, en dat had beslist geen dag langer mogen duren. Dan had ik alle dierenartsen in de omgeving wel gebeld, als onze eigen niet (bijna) direct bij ons thuis kon komen.

[Sandra&co]

Ik sluit me bij vrijwel iedereen aan. Als de beslissing is gevallen dat het klaar is, is het maar beter ook gelijk klaar. Dan kan ik er echt geen week meer tegenaan kijken. Waarschijnlijk zullen we nog een paar uur thuis lekker vreten en knuffelen en dan komt de DA hier maar aan huis om het verhaaltje uit te blazen.

[Miezemuis]

Heel eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een hond in laten slapen en ben er doodsbang voor. Dushi zit echt in haar laatste levensfase. Toen Dushi met haar oog aan het klooien was heb ik voor het eerst geopperd of inslapen niet humaner was. Ik was toen al aan het huilen en snikken.... zo gênant
Ik wil echt geen dagen van tevoren de beslissing nemen. Ik zou de hond alleen maar overstuur maken met mijn gejank.

Maar het is wel de enige zekerheid die je hebt, want je hond gaat dood. En geloof me, het voelt veel beter dat je er zelf de regie over hebt dan wanneer de hond spontaan dood blijft.
Op zondag zei ik nog tegen mijn neefje (op een feestje notabene ) dat ik me niet voor kon stellen dat ik ooit een dierenarts de opdracht zou kunnen geven om mijn liefste dood te maken. "Jij kunt dat", zei hij, "geloof me, dat ga je gewoon kunnen". En inderdaad, amper 5 dagen later kon ik dat. Ineens was het moment daar. Ze stond 's ochtends in de deuropening naar me te kijken met haar pootje omhoog (tumor op de plek van de teennagel).
En bij Miep waren we misschien wel te laat. Die was natuurlijk al erg oud, maar toen ineens 's ochtends zakte ze steeds door haar poten. Die heeft de laatste morgen amper meer iets gekund, en was steeds aan het piepen omdat ze wel wilde opstaan maar niet kon. Dat was vreselijk, en dat had beslist geen dag langer mogen duren. Dan had ik alle dierenartsen in de omgeving wel gebeld, als onze eigen niet (bijna) direct bij ons thuis kon komen.

Ik weet ook wel dat ik het kan als het moet. Maar ik ben eet wel bang voor. Voor het verdriet. Voor dat van de kinderen. Al weet ik dat ik bij haar ook wel op een mooi leven terug kan kijken. Een voltooid leven. Maar dat moment.....bah dat zou ik liever over slaan.

[80564M]

Ik weet ook wel dat ik het kan als het moet. Maar ik ben eet wel bang voor. Voor het verdriet. Voor dat van de kinderen. Al weet ik dat ik bij haar ook wel op een mooi leven terug kan kijken. Een voltooid leven. Maar dat moment.....bah dat zou ik liever over slaan.

Oh nee, dat heb ik beslist niet. Ik wil erg graag dat mijn honden in mijn armen sterven, terwijl we aan het knuffelen zijn.

[Patricia.]

Blits had ik gepland, vrijdags gebeld voor de maandag zodat vriend toch afscheid kon nemen.
Maar heb op zondag morgen de da gebeld of ze kon komen.
Ik werd gewoon al 2 dagen gek van mijzelf met nog maar zoveel uur en dan.... Nee nooit meer.

Gewoon gelijk als de tijd daar is.

[under the red sky]

Het ligt aan de situatie, een paar keer meegemaakt dat een oude hond acuut slechter werd en dan moet het ook zsm. Maar we hebben er nu 1 al ruim in de reservetijd door kanker, ik weet dat ze niet lang meer heeft maar ze is nog heel vrolijk, actief en ik geniet inderdaad volop van deze tijd. En als het klaar is, is het goed.

[mijke]

Blits had ik gepland, vrijdags gebeld voor de maandag zodat vriend toch afscheid kon nemen.
Maar heb op zondag morgen de da gebeld of ze kon komen.
Ik werd gewoon al 2 dagen gek van mijzelf met nog maar zoveel uur en dan.... Nee nooit meer.

Gewoon gelijk als de tijd daar is.

Nee dat ljikt mij ook niks. Meer dan een dag zou ik er ook niet tussen willen. Laat staan een week ofzo, vreselijk! Nee gewoon, de ene dag de knoop doorhakken en de volgende ochtend gewoon gelijk uitvoeren. De tijd er tussenin afscheid nemen. Dat lijkt mij ideaal, en ik hoop dat ons dat gegund is.

[Stapper]

Nee, kan ik niet. Liever gelijk. Bommel heb ik nog mee naar huis genomen en voor de volgende dag een afspraak gemaakt. Voor mij en mr. Stapper of Bommel was extra tijd niet nodig maar wel voor mijn kinderen. Ik vond dat zij nog afscheid moesten nemen. Dus verteld "de dokter vertelde dat Bommel morgen dood gaat". Het was voor de kinderen idd goed om afscheid te kunnen nemen.

[Caro.]

Heel eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een hond in laten slapen en ben er doodsbang voor. Dushi zit echt in haar laatste levensfase. Toen Dushi met haar oog aan het klooien was heb ik voor het eerst geopperd of inslapen niet humaner was. Ik was toen al aan het huilen en snikken.... zo gênant
Ik wil echt geen dagen van tevoren de beslissing nemen. Ik zou de hond alleen maar overstuur maken met mijn gejank.

Dat is toch helemaal niet gênant? Het zou vreemd zijn als je er geen traan om zou laten en ik heb ook iedere keer staan janken bij de dierenarts hoor.
Zelfs voor minder nog, als ik bang was voor een bepaalde uitslag en het bleek dan niet zo ernstig te zijn, stond ik ook weer te janken van opluchting
Die dierenartsen zijn wel wat gewend en als het goed is, hebben ze zelf ook een hart voor dieren, dus is er niets vreemds aan om daar te gaan staan huilen.

En je kinderen? Die mogen toch ook best zien dat hun moeder verdrietig is omdat de hond dood is? Ik zou dat niet verbergen hoor, gewoon met z'n allen
een potje janken, herinneringen ophalen, verdrietig zijn en uiteindelijk met een glimlach terugkijken op het leven van je hond.

[Miezemuis]

Heel eerlijk gezegd, ik heb nog nooit een hond in laten slapen en ben er doodsbang voor. Dushi zit echt in haar laatste levensfase. Toen Dushi met haar oog aan het klooien was heb ik voor het eerst geopperd of inslapen niet humaner was. Ik was toen al aan het huilen en snikken.... zo gênant
Ik wil echt geen dagen van tevoren de beslissing nemen. Ik zou de hond alleen maar overstuur maken met mijn gejank.

Dat is toch helemaal niet gênant? Het zou vreemd zijn als je er geen traan om zou laten en ik heb ook iedere keer staan janken bij de dierenarts hoor.
Zelfs voor minder nog, als ik bang was voor een bepaalde uitslag en het bleek dan niet zo ernstig te zijn, stond ik ook weer te janken van opluchting
Die dierenartsen zijn wel wat gewend en als het goed is, hebben ze zelf ook een hart voor dieren, dus is er niets vreemds aan om daar te gaan staan huilen.

En je kinderen? Die mogen toch ook best zien dat hun moeder verdrietig is omdat de hond dood is? Ik zou dat niet verbergen hoor, gewoon met z'n allen
een potje janken, herinneringen ophalen, verdrietig zijn en uiteindelijk met een glimlach terugkijken op het leven van je hond.

Weet je hoe Maxima huilde bij haar bruiloft? Met die ene biggelende traan? Ik kan dat dus niet. Ik snik zo hard dat ik niet meer kan praten en er loopt snot uit plaatsen waar geen snot uit hoort te lopen....
Maar je hebt gelijk hoor. Voor hen is het gesneden koek. Zij zullen alle reacties wel tegen komen. Ik weet zeker dat mijn kinderen ook compleet overstuur zijn. Mijn dochter is 3 dagen in diepe rouw geweest om haar tamme ( niet tamme) muis.

Ik verwacht wel dat het verdriet snel luwt. Na 15 jaar is het gewoon ook goed.

[Ri@nne]

Ik ben zaterdags met Bonnie naar de DA geweest, om 11u. Ik weet t nog precies.
Het ging het niet goed met haar, en we besloten nog een weekje te kijken hoe het ging met medicijnen, maar niet langer dan die week. Ik was er zelf gewoon nog niet klaar voor. Ik kon het echt niet.
Toen ik thuis kwam en in de rustige situatie thuis naar d'r keek zei ik tegen mezelf: Egoistische trut die je bent. Ik heb de DA gebeld en gezegd dat ik haar de volgende dag wilde laten gaan. De DA heeft verder geen vragen gesteld, ze had zelf nog een verjaardag die zondag, maar is eerder terug gekomen om Bonnie thuis in te laten slapen.

Ik plan het ook niet meer vooruit, echt niet.

[S@ndr@]

Ik vind dat ook de meeste **** opmerking die mensen kunnen maken,....... ik heb t 2 keer vlak achter elkaar gedaan toen met Baco en DuCain, en wat een K periode .... twijfel twijfel twijfel, bij iedere seconde opleving, je wilt iets niet en toch heb je de beslissing genomen enz..... K met een hoofdletter

[chuckie]

Wij hikken er nu ook tegenaan. Chuckie is bijna 13 en vorige week is een milttumor ontdekt.
Hij heeft daarnaast ook wat ouderdomskwalen en we hebben gekozen om niet te opereren.nu heeft hij metacam en daar knapt hij van op.
Inslapen nu hij net weer wat lekkerder in zn vel zit door de pijnstilling willen en kunnen we nog niet.maar we willen ook voorzijn dat de tumor gaat bloeden waardoor hij acciut ingeslapen moet worden.
Maar wanneer doe je het dan.wanneer is het juiste moment?
We willen thuis in laten slapen en dat moet van te voren gepland. Maar wanneer is dan het moment. Hoe bepaal je dat van tevoren....

[Zyntia]

Bij mijn vorige hond die erg ziek was, was de keuze snel gemaakt.
Hoe moeilijk ook.
De blik in zijn ogen liet zien dat hij niet lekker in zijn vel zat.
En die blik zei mij genoeg.
In overleg met de dierenarts besloten hem in te slapen.
Hij was ook zo vertrokken na de eerste spuit.

Dat hij ziek was ( tumoren) en behoorlijk op leeftijd plus zijn hart die te snel sloeg en dat hij zelf liet merken dat het goed was zo, heb ik hem bij de dierenarts in laten slapen.

De keuze was erg moeilijk en ik mis hem nog steeds.
Maar ik moest op dat moment echt aan hem denken en hem niet uit egoïsme bij mij willen houden omdat ik hem niet kan missen.

Het juiste moment bepalen vind ik moeilijk.
Ik denk dat je hond dat zelf laat merken.
Sommige honden gaan door en laten niks merken.
Dan zou ik het ook een stuk moeilijker vinden om de knoop door te hakken.

[jacq1970]

De dagen tot .. vind ik lastig maar ik geniet nog wel van de knuffels en de dingetjes die mijn hond zo eigen maakt.

[chuckie]

Ja dat hebben wij ook. Maar we vinden het ook heel moeilijk omdat we nog geen keuze hebben kunnen maken.
Nu met de pijnstilling is hij behoorlijk opgeknapt....maar we willen ook niet zolang wachten dat de rumor gaat bloeden.
Hij eet en drinkt goed,is nog steeds zindelijk.af en toe een beetje in de war maar dat kan ook door zijn verminderde gehoor en staar komen,hij is dan wat zoekende.
Loopt niet graag meer en ligt vooral wat te dutten,tenzij er eten in de buurt is..zn oogjes stralen nog/weer zeg maar....
Wel valt het ons op dat hij boven zijn oogjes wat ingevallen is.dat had hij nooit.ouderdom?

[sypke]

Ik heb jaren van Sypke als oude hond genoten. Tussen beslissing laten inslapen en de daadwerkelijke euthanasie zat anderhalve dag. Ik vond het een vreselijke tijd. Je doet alles voor het laatst en weet dat je hond er binnenkort niet meer is. Dat is geen genieten.