Het HondenForum

1. Afscheid nemen en weg daar naar toe. Dushi is echt een oude en soms irritante dame. Ik vraag me steeds af of het ouderdom of divagedrag is.
2. Wandelen in de stromende regen.
3. Jatten waar ze niet mogen en niet willen wat ze mogen eten.

ik vind maar 1 ding vervelend aan een hond houden en dat is soms de laatste ronde voor het slapen gaan. En dan soms zo lang uitstellen dat je op de bank in slaap valt, om 3 uur brak wakker wordt en dan alsnog de straat op moet omdat ze de laatste ronde nog niet gehad hebben.

Ziekte en in laten slapen valt voor mij niet onder vervelend, maar onder verdriet.

Als eerste met stip het haar en zand in huis
Blaffen, ook erg vervelend
Ik voel me er bijna schuldig over, maar als een hond een mooie leeftijd bereikt en je hebt hem langzaam achteruit zien gaan, dan heb ik niet zoveel moeite met het afscheid. Het zal bij mij ook een ander verhaal zijn als de hond nog niet zo oud is of als het afscheid heel plotseling komt. En afscheid van Digger nemen is natuurlijk heel veel moeilijker dan van Tommy.. Dus toch op drie

dat ik ook weleens een dag geen zin heb om ook maar iets te doen, maar dan moet je toch met die beesten naar buiten. Vaak pakt dat wel goed uit hoor, maar soms word ik er ook wel sjacho van En dat je je belachelijk veel zorgen maakt als ze eens wat hebben, terwijl je rationeel wel weet dat het vast best meevalt

Verder zou ik niets kunnen bedenken. Dat je er vroeg afscheid van moet nemen, ja dat is wel zom aar dat vind ik zelf .. wel erg maar niet vervelend, ofzo. Kan t niet uitleggen. Ik vind dat geen nadeel van een hond hebben, datis gewoon een feit wat erbij komt.

Op de eerste plaats en op afstand het gegeven dat je niet meer ontspannen kunt lopen met je hond vanwege het grote aantal onprettige rassen op je pad.

Dat je soms heel erg in tijdnood verkeert, bijna te laat ergens voor bent, maar dat dan toch nog die hónd naar buiten moet.

Dat ik geen leuk kleedje op de vloer kan hebben vanwege de haren en de modderpoten.

Het feit dat je veel te snel afscheid moet nemen.
De zorgen als ze iets mankeren.
En met ze naar buiten moeten als het glad is.

Ik kan echt maar 1 negatief punt bedenken en dat is dat als je lekker naar bed wilt gaan of als je nog lekker in je bed ligt de hond echt naar buiten moet.
Ik droom echt van een lekker stukje grond rond ons huis waar de hond zn hoognodige behoeftes op zulke momenten zou kunnen doen.

Ik heb nog geen hond en geniet nog even van de voordelen daarvan.
Gewoon weggaan als je daar zin in hebt, 's avonds van de bank rollen en je bed in kruipen.
Verder kan ik niet wachten totdat er weer zo'n haarbal rond stuitert in huis.

Naar buiten moeten, ook al is het donker, koud en plenst het van de regen.
Niet zomaar een hele dag weg kunnen gaan, eerst wat regelen en lukt dat niet, dan doei met de plannen.

En ja, natuurlijk het ziek worden en het onvermijdelijke afscheid, maar dat vind ik eerder onder de noemer 'heel erg verdrietig' vallen.

1. De zorgen om gezondheid etc. met daarin vast zittend voor mij op dit moment (na Oryn) de angst voor het verdriet
2. Dat je niet altijd lang en ver weg kan

En meer nadelen kan ik niet bedenken voor mij persoonlijk dan

het stomme geblaf om niks bijv een vuilniszak die "ineens" op straat staat
het voor je voeten lopen als je druk bezig bent in de keuken
als er 1 aan de schijt is de rest wel volgt.

ellen

op 1 het afscheid moeten nemen.
op 2 na het stofzuigen en dweilen een vrolijke modderhond een rondje kamer huppelt en zich even uitschud, dussz.
op 3 de vooroordelen van mensen die haar niet kennen.

1. Ze leven te kort
2. Ze leven niet lang genoeg
3. Als Vusi een vieze scheet laat naast me op de bank terwijl ik zit te eten

De winterperiode vind ik het meest vervelend. Ik moet zo'n beetje alles in het donker doen en dan kan je lang niet alles wat je wilt. Op zulke momenten zou het wel eens fijn zijn geen honden te hebben, of alleen Finnetjes, die ook heel gelukkig worden van samen binnen spelletjes doen en bankhangen. Tess vindt dat ook leuk, maar wel als ze buiten haar energie kwijt kan.
Ander nadeel is het geld dat je eraan kwijt bent als je, zoals ik, zo gek bent om vanalles en nog wat met ze te willen doen en de auto dus ook geen dag stil staat.
En als derde is het soms lastig dat je niet zomaar ergens heen kan als de honden niet mee kunnen.

Het echte vervelende vind ik dat je niet zomaar eens een nacht/weekendje/vakantie oid weg kunt.
En dan bedoel ik dus ook écht niet, want dat is met Xavi gewoon een probleem.
Hij kan niet mee en de enige oppas die er bestaat is mijn ex, maar die moet het ook maar net aan tijd hebben (en willen ).

Nanna schreef:

Hylos schreef:Het echte vervelende vind ik dat je niet zomaar eens een nacht/weekendje/vakantie oid weg kunt.
En dan bedoel ik dus ook écht niet, want dat is met Xavi gewoon een probleem.
Hij kan niet mee en de enige oppas die er bestaat is mijn ex, maar die moet het ook maar net aan tijd hebben (en willen ).

Dan treedt vanzelf het voordeel in werking dat een hond niet het eeuwige leven heeft. Dus als Xavi doodgaat neem je daarna een fijn sociaal exemplaar waar mensen om vechten om op te mogen passen of die overal gezellig mee naar toe kan.

Het klinkt hard, maar zo is het wel ja.
Ik ben al lang blij dat hij heel goed alleen kan zijn.
Een vriendin van mij had beide. Hond kon niet naar iemand anders én niet alleen zijn.

Met stip op 1, modder en haren!
Bij ons lopen ze meerdere keren per dag de tuin in, en dan met die ranzige poten weer door de keuken. Ik heb een bloedhekel aan stofzuigen en een robotstofzuiger beneden is geen optie. En ik ga ook niet elke keer hun poten schoonmaken.

Op 2, langer dan een x-aantal uur weg zijn zonder schuldgevoel.

Laatste avondrondjes doen we hier niet aan. Ik gooi de achterdeur open, gooi een brokje naar buiten voor Joia en stuur Archie vooruit. Ga maar fijn even plassen

Ik heb dus eigenlijk maar 2 ergernissen.

1 beperkt in je vrijheid, kan niet zomaar ergens heen zonder oppas te regelen
2 kosten van hondenpension als we op vakantie gaan.....zeker met 3 honden
3 als je afscheid van ze moet nemen.....

Als puntje 4 zou ik eigenlijk willen zeggen dat mensen het over het algemeen maar "raar"vinden dat wij 3 honden hebben, en ze daar een vreemd beeld van hebben......Dat ons huis bv een vieze stinkende bende zou zijn(daarom kwamen ouders soms mee als hun kind hier voor het eerst kwam spelen, en dan de opmerking, goh wat is het schoon bij jullie, en wat zijn de hondjes rustig ...Die dachten dat hier 3 honden over de banken en tafels zouden springen ofzo

1. alle zooi die ze in huis maken. Soms ben ik het poetsen wel eens meer dan zat...
2. de zorgen.
3. afscheid moeten nemen.

Cleva schreef:Dat enorme verdriet heb ik niet. Beetje raar misschien maar ik ben er blij om want ik heb helemaal geen behoefte aan een gebroken hart.
Zelfs bij plotseling en vroeg afscheid zoals bij Eva gaat het leven na een dag of twee gewoon weer door.
Dat stukgaan bewaar ik echt voor het verlies van dierbare mensen die voor hun tijd vertrekken.

Ik ben absoluut geen ijskonijn en echt meer dan dol op mijn honden maar dat ze maar tijdelijk meelopen is me gewoon duidelijk. Je weet van meet af aan dat het niet voor altijd is, toch?
Ik zie het nut er ook niet zo van om volledig weg te spoelen in het verlies van een hond. Wie heeft daar eigenlijk iets aan?

Dat heb ik ook niet, ik weet dat je dieren maar tijdelijk hebt en ze als het goed is eerder doodgaan dan jezelf.
Maar ik ben sowieso niet echt een type die bij de pakken neer gaat zitten, ook bij de dood van een mens niet, denk ik. Ben tenminste toen mijn ouders stierven en mijn schoondochter ook niet van verdriet kapot gegaan. Het leven gaat door.
Ik ben denk ik veel te nuchter, meer dan goed voor me is.

Ik weet weer wat ik het vervelendst vind aan een hond, dat gezoek naar vreten buiten, zelfs dingen die niet eetbaar zijn willen ze op vreten.
Ze zijn in het bos constant takjes aan het vreten. Of poep of wat dan ook, er gaat ook weleens een plasticzakje naar binnen, gek wordt je ervan. En dan komen de zorgen om de hoek piepen.

Nanna schreef:

gonnie schreef:Ik weet weer wat ik het vervelendst vind aan een hond, dat gezoek naar vreten buiten, zelfs dingen die niet eetbaar zijn willen ze op vreten.
Ze zijn in het bos constant takjes aan het vreten. Of poep of wat dan ook, er gaat ook weleens een plasticzakje naar binnen, gek wordt je ervan. En dan komen de zorgen om de hoek piepen.

Muilkorfje om met het uitlaten. Probleem opgelost.

Zag toevallig net dit filmpje voorbij komen:

Pup muilkorf

Bonnie F schreef:Mijn top 3 op volgorde van vervelend:
1. zorgen: is hij wel gezond en gelukkig?

Met stip op nummer 1. Ik ben ook in mijn onderbewuste zó met de honden bezig. Ik was laatst een weekendje weg helemaal zonder honden, nou er viel me toch een last van mijn schouder, terwijl ik me er in het dagelijks leven helemaal niet zo van bewust ben.

Jetski schreef:Ik kan echt maar 1 negatief punt bedenken en dat is dat als je lekker naar bed wilt gaan of als je nog lekker in je bed ligt de hond echt naar buiten moet.
Ik droom echt van een lekker stukje grond rond ons huis waar de hond zn hoognodige behoeftes op zulke momenten zou kunnen doen.

Ik heb nu 4.150m2 grond en ik laat mijn honden altijd uit, ik vind dat maar vies als ze in de tuin piesen (reuen gaan dan toch overal tegenaan pissen) en poepen.

1) dat je huis en auto echt te verduren hebben onder honden. Strepen, krassen, groezel, kwijl en piemelpusspetters op de muren en meubels, haren en zand/blubber in huis en hoe goed je je auto ook schoonmaakt, die hondenlucht zit er na het eerstvolgende ritje weer in . Met grondig stofzuigen, dweilen en schoonmaken wordt je huis geen vieze zooi, maar je huis 'lijdt' zeker onder honden.
2) ik heb regelmatig herplaatsers die van god los zijn, die eerste weken zijn er regelmatig momenten dat ik ze aan een boom zou willen binden en achterlaten . Gelukkig binnen een paar weken/ maanden is de 'ellende' achter de rug en heb je er een super fijne hond aan
3) dat je gebonden bent ivm uitlaten en op vakanties dat je dan niet een dag een stad kunt bezoeken, omdat ik ze niet een hele dag zonder uit te laten alleen kan/wil laten. We hebben geen vrienden of familie die ver weg wonen, dus valt het mee met weg kunnen gaan. Ik voel mij veel te schuldig/verantwoordelijk om ze maar kort uit te laten en dan heel de dag wegblijven.

Bij verkoop vind ik het vaak heel jammer dat ze weg zijn en mis ik ze, maar het is geen verdriet want ze hebben het erna goed naar hun zin en krijg updates. Om Hippo had ik vreselijk veel verdriet, maar dat kwam ook door het verloop. De pijn, verkeerde diagnoses van specialisten en dat hij nog zeker half zo lang mee had gekund. Bij oude honden heb ik ook verdriet, maar dat is veel dragelijker.
Van medische kosten baal ik wel, maar dat hoort er een beetje bij. Net als dat je auto ook onderhoud nodig heeft

Pienda schreef:

Bonnie F schreef:Mijn top 3 op volgorde van vervelend:
1. zorgen: is hij wel gezond en gelukkig?

Met stip op nummer 1. Ik ben ook in mijn onderbewuste zó met de honden bezig. Ik was laatst een weekendje weg helemaal zonder honden, nou er viel me toch een last van mijn schouder, terwijl ik me er in het dagelijks leven helemaal niet zo van bewust ben.

Zeg dat wel, de jongste is nog niet zindelijk dus ik ga constant naar buiten, ben tegenwoordig blij dat ik twee middagen in de week op ga passen. Kan Gerard het lekker doen. Hahaha.

De haren, overal haren, haren en haren. 1 hond in huis, 10 op je grond. Gelukkig niet het hele jaar door, maar als het weer zo ver is.....zucht.....
Meer kan ik niet bedenken

In willekeurige volgorde.
1. dat je al-tijd uit huis moet om de hond uit te laten. Ook als je eens een dag echt niet wilt. Is ook een voordeel, maar soms dus ook een nadeel.
2. schuldgevoel/dilemma als je ergens heen wilt en de hond kan niet mee.
3. hoe snel alles weer smerig is in huis.

Kom op zeg. Dit topic heeft al 1 pagina meer dan het 'wat vind je leuk aan je hond?'-topic

het schoonmaken en dat je door de regen moet omdat ze nou eenmaal toch uit moeten.
Al het andere hoort erbij en doe je als het goed is niet te vaak(afscheid nemen enz) maar dat uitlaten is toch wel minimaal 3x per dag en als het dan de hele week regent dan haat ik het dat ik honden heb

Het enige vind ik echt het feit dat meneer geen seconde alleen kan zijn...
Alles maar dan ook alles moet goed ingepland worden en dat is wel eens heel lastig.