Het HondenForum

Cleva schreef:Het hoeft me niet eens gegund te worden.
Ik bepaal zelf wel even wat ik wel en niet onderhandelbaar vind.

Ik zou zelf een ander nooit verbieden om iets te doen waar hij gelukkig van wordt dus andersom doen we dat ook niet.
Ik heb niks met modeltreintjes maar daarom ga ik een ander zijn lol nog niet zitten verzieken.

Ik zou dus niet gaan soebatten. Als je een hond wil dan neem je een hond.
Ik kan best een relatie hebben met iemand die niet van honden houdt. Ik kan geen relatie hebben met iemand die denkt dat ik zijn hond ben.

In een relatie is het geven en nemen, althans zo zie ik het. Maar wel in overleg. Ik ben niet zo iemand die haar zin door gaat drijven omdat ik persé iets wil, en andersom gelukkig ook niet.
Hij wil er graag nog een hond bij, en ik wil om verschillende redenen daarmee wachten. En dat heb je van elkaar te respecteren vind ik, je neemt wel een verantwoordelijkheid in huis en dan is het wel zo fijn om daar allebei achter te staan.

Ook niet onbelangrijk is het ras. Mijn vriend zat destijds bijvoorbeeld naast de Duitse herder (inmiddels vind hij dat een fijn ras) aan een border collie te denken, en ik had toen al het idee dat dat ras helemaal niet bij mij zou passen.. dan is het wel zo fijn dat je dat met elkaar bespreekbaar maakt en ook kan uitleggen waarom wel of waarom niet. En goed ik zit met een corgi in mijn hoofd, en een poedel maar ja daar heeft hij zo weer zijn bedenkingen bij

Wat Mijke zegt.

Bereid je erop voor dat jij alles met de honden doet. Als dat lukt met de kinderen: prima, anders niet aan beginnen.
Ik zou inderdaad niet zo star zijn wat het meenemen van de hond betreft. Los van pensions kun je ook denken aan particuliere opvang.

mijke schreef:Ik begrijp de bezwaren van je man wel, zolang jij aan het rigide stramien vasthoudt dat je nergens heen wilt als de hond niet welkom is. Dan is dat voor het gezin wel erg beperkend. Als ik jou was zou ik me veel meer richten op praktische oplossingen. Zoek een vaste oppas of onderzoek welk pension in jullie buurt geschikt is om de hond af en toe naar toe te brengen, zodat je ook nog met je gezin leuke dingen kunt doen en naar familie kunt gaan als de hond niet welkom is.

Ik wil me ook helemaal niet vasthouden daaraan hoor, ik kan zeker begrip opbrengen voor mensen die geen hond over de vloer willen. Ik vind het alleen jammer dat mijn schoonouders op voorhand al "neen" zeggen terwijl ze beiden nog geen ervaring met een hond hebben, het een kans geven is niet zoveel moeite denk ik dan, maar goed dat kan misschien nog komen met de tijd.

We hebben al oppas mogelijkheden bekeken en die zijn er met hopen in onze buurt. Er zou dus zeker een oplossing kunnen zijn als het nodig is. Ik vraag me alleen af of het niet heel stressvol is voor je hond om die een weekend bij een onbekende te laten. Gaan ze dan niet denken dat ze gedumpt werden..?

Maar daar zal ik mij moeten overzetten dan, het is inderdaad geven en nemen en ik gun mijn man zeker ook uitstapjes zonder hond erbij.

Rami schreef:

Lizzie. schreef:

Wolfsblut schreef:Je vroeg naar een eerlijke mening. Persoonlijk zou ik nooit een relatie beginnen met iemand die niet van honden houdt. Wat mag je nog meer niet van je man?

jij heb echt een beroerde jeugd gehad he

Nou, ik vind er toch wel een kern van waarheid in zitten. Ik heb meerdere relaties gehad waarbij het hebben/houden van dieren toch een struikelblok bleek. Het liep toch uit op schipperen. Dat is op zich niet erg, maar het is gedoe.
Inmiddels een relatie met iemand die op dezelfde manier over het hebben/houden van dieren denkt en dat is toch wel heel erg fijn. We denken over heel veel dingen anders, maar het gevoel/liefde voor dieren hebben we gemeen. Daarbij is inderdaad de 'gun-factor' van belang. Hij laat mij lekker klooien met de kippen (en bouwt een prachtig nachthok), ik ga mee naar een aquaria-beurs.

Ik snap wat jullie bedoelen, maar het is niet zo dat mijn man geen dierenvriend is. Toen ik mijn Goldens nog had (bij mijn ouders) ging hij ook mee wandelen, knuffelde hij ze ook, ... maar voor hem was dat tijdens het bezoek naar mijn ouders, da's nog iets anders dan 24/7 zelf een hond hebben. Het is dus niet dat de liefde voor dieren er niet is, ik denk dat het eerder wat uit voorzichtigheid is. Hij beseft ook de verantwoordelijkheid en zegt zelf ook als je eraan begint moet je het meteen goed doen tot zijn laatste dag. Hij heeft gewoon schrik dat hij de komende 18 jaar (hopelijk mag ze zo oud worden) niet meer naar buiten zal kunnen. Maar dat is dan kwestie van samen naar oplossingen zoeken, daar zijn we ook mee bezig nu.
Elkaar iets gunnen is inderdaad heel belangrijk! Het enige nadeel hier is dat mijn man buiten tv kijken niet echt een hobby heeft haha, dus ik kan niet meteen iets tegen hem gebruiken om hem te overtuigen

Cleva schreef:

blondie schreef: In een relatie is het geven en nemen

Begin maar met geven. Dan zien we daarna wel verder.
Ik vind een poldermodelrelatie alles behalve geil. Dan blijft er nergens meer iets van over want alleen al dat gejeremieer verpest het plezier al. Dan heb je ineens een hond omdat dat van papa, ik bedoel man, mag.

Waarom zou een mens dat willen? Alleen maar om de vaste lasten te delen?

Als je zoveel van de ander houdt dat jij bij hem in huis moet wonen vind je hem kennelijk leuker en liever dan alle andere mensen. Wat zou je daar dan verder nog aan willen sleutelen en verbieden? Waarom moet dat dan onder de duim gehouden worden?
Dat wordt een overvloed aan onuitgesproken verwijten.

Ik ben het helemaal met Cleva eens!!
Het is maar een hond... je vraagt hem niet om met je naar het einde van de wereld te verhuizen..
Helaas heb ik in mijn jonge jaren ook veel teveel voor de lieve vrede mijn oren naar de wensen van een partner laten hangen. Door schade en schande wijs geworden zou ik me nooit meer door een ander zo laten beperken.

Misschien een hele rare optie maar je zou ook kunnen overwegen om eerst een jaar gastgezin te worden voor bv Stichting Hulphond. Dan kan je man en je familie ervaren hoe het is om een hond te hebben en het is niet zo definitief want de hond gaat weer weg. Het leuke is dat je de pup nagenoeg overal mee naartoe kan en mag nemen en dat je er ook nog eens een heleboel van leert. En precies de soort rassen die je aanspreken, retrievers, poedels...
Voordeel is ook dat er onderling (met de gastgezinnen) vaak oppas wordt geregeld en dat er ook opvang- en vakantiegastgezinnen zijn. Tobben over een dagje weg is dus niet nodig.

Of eerst gastgezin voor een stichting.

Ik wilde alleen even aanhaken op het nooit meer weg kunnen. Mijn oudje vind het vreselijk om alleen thuis te blijven, absoluut geen optie en wij hebben dus inderdaad dat we niet weg kunnen zonder honden.
Mijn man vind dit ook erg lastig en zegt regelmatig dat hij geen honden meer wil omdat dit nooit kan. Even naar de dokter/winkel/vul maar in word lastig.
Gelukkig kan mijn hond wel met de andere hond in de auto blijven, maar dat gaat weer niet in de zomer en in de winter vind ik tot 2 uur prima maar langer vind ik al te lang.

Dus wij moeten oppas regelen, mijn vader past gelukkig graag op en de honden zien het als 2e huis maar het is een hoop gedoe. Hij woont hier een half uur vandaan dus even op bezoek is 2x naar hem toe (helaas woont hij precies de andere kant op en rijden we altijd weer langs ons huis om naar visite te gaan) en dat wil dus zeggen dat we 2 uur extra reistijd hebben.

Gelukkig kunnen ze vaak mee. Naar onze ouders mogen ze mee wanneer er geen andere visite is. Maar dat wil ook zeggen dat we soms ergens niet heen gaan. Of een van de twee alleen.

Dat kan dus ook gebeuren en hier is de angst van je man dus best reëel.

Cleva schreef:

blondie schreef: In een relatie is het geven en nemen

Begin maar met geven. Dan zien we daarna wel verder.
Ik vind een poldermodelrelatie alles behalve geil. Dan blijft er nergens meer iets van over want alleen al dat gejeremieer verpest het plezier al. Dan heb je ineens een hond omdat dat van papa, ik bedoel man, mag.

Waarom zou een mens dat willen? Alleen maar om de vaste lasten te delen?

Als je zoveel van de ander houdt dat jij bij hem in huis moet wonen vind je hem kennelijk leuker en liever dan alle andere mensen. Wat zou je daar dan verder nog aan willen sleutelen en verbieden? Waarom moet dat dan onder de duim gehouden worden?
Dat wordt een overvloed aan onuitgesproken verwijten.

Dit dus. Ik begrijp daar niets van. Waarom. Ik vind je leuk dus doe wat je altijd hebt gedaan, want ik vind je leuk.
Maar dat schijnt enorm in de minderheid te zijn, mensen die dat kunnen of zelfs willen.
Dus laat mij lekker mij eigen keuzes maken. Sjonge een hond in huis..... Als daar al over onderhandeld moet worden...doe maar niet.

TS neem lekker die dwergpoedel en zorg er voor in je eentje. Beestje leert vanzelf dat hij/zij niet bij manlief moet zijn. Geen enkel probleem.

Zorg dat je een opvang hebt voor als er eens iets gebeurt wat niet in de planning lag en dan hoeft je je man er niet mee te belasten en verder zou hij van mij de bieten bouw op kunnen. Ik heb hier 2 grote honden en er komt in de toekomst misschien nog een 3 de bij, en mijn man is ook geen honden mens, ik laat ze uit, ga met de naar de dierenarts enz. hij laat ze alleen even op het gras plassen als hij niet wil dweilen en t niet anders kan en dat is het. Verder mot hij t niet in zijn kop halen om zich overal aan te gaan lopen irriteren want hij is welkom om ergens anders te gaan wonen hoor .... .....

Als het aan mijn vriend ligt nemen weg geen hond maar hij weet dat ik gek van honden ben dus komt er een hond.
Ik verwacht van hem alleen dat hij de hond af en toe uitlaat en de rest doe ik wel.
Gelukkig is hij wel zo dat hij zich gaat verdiepen in hondengedrag en denk hij serieus mee over wat voor hond er gaat komen. Hij wil het liefst een hond die niet verhaard maar dat wordt lastig als je ook geen poedel wil.
Ik ben al op zoek naar een goede oppas in de buurt en ga heel hard hopen dat de hond alleen thuis kan gaan blijven. (wel met training uiteraard) Mijn vorige hondje kon dat absoluut niet en dat vonden we heel lastig.

Mijn schoonmoeder is serieus heel bang voor honden en ik heb geen idee hoe dat gaat als we er straks één hebben. Ik weet zeker dat ze ons huis niet meer in wil komen.

Cleva schreef:

Nanna schreef:

Cleva schreef:
Ik bepaal zelf wel even wat ik wel en niet onderhandelbaar vind.

Ik zou zelf een ander nooit verbieden om iets te doen waar hij gelukkig van wordt dus andersom doen we dat ook niet.
Ik heb niks met modeltreintjes maar daarom ga ik een ander zijn lol nog niet zitten verzieken.

Ik zou dus niet gaan soebatten. Als je een hond wil dan neem je een hond.
Ik kan best een relatie hebben met iemand die niet van honden houdt.
Ik kan geen relatie hebben met iemand die denkt dat ik zijn hond ben.

IK begrijp dat jij geen samenwoonmateriaal bent Maar als jij dat niet bent hoeft dat toch niet te zeggen dat dat voor een ander ook zo is? Zat mensen die het juist heel fijn vinden en ja, als je samenwoont zul je concessies moeten doen. En zolang dat in evenwicht is en alles niet van één kant hoeft te komen kan dat reuze gezellig zijn hoor

Ze loopt te huilen omdat ze het hebben van een hond zo mist.
Tot zo ver het harmonieuze geven en nemen.

Verstuurd vanaf mijn SM-G950F met Tapatalk

Heb je alle berichten gelezen? Of blijf je gewoon als een lompe boer antwoorden. Dat jij alleen maar aan 'ik' denkt, wil gelukkig niet zeggen dat de rest van de wereld dat ook doet.

Charlotte* schreef: Ik verwacht van hem alleen dat hij de hond af en toe uitlaat en de rest doe ik wel.

Zo'n stel hadden wij iets verderop alleen was zij het. Als het echt niet anders kon dan liet ze de hond uit en liep dan met een smoel alsof ze met een warme drol rondliep. Een soort van gedwongen volhardendheid naar zichzelf toe en dat jaren en jaren want het beest is iets van 14 geworden, jammer hoor.

Nanna schreef:

bram en thijs schreef:

Charlotte* schreef: Ik verwacht van hem alleen dat hij de hond af en toe uitlaat en de rest doe ik wel.

Zo'n stel hadden wij iets verderop alleen was zij het. Als het echt niet anders kon dan liet ze de hond uit en liep dan met een smoel alsof ze met een warme drol rondliep. Een soort van gedwongen volhardendheid naar zichzelf toe en dat jaren en jaren want het beest is iets van 14 geworden, jammer hoor.

Nee, in dat geval moet je het niet doen. Als iemand echt mordicus tegen is dan moet je het of zo laten of ander relatiemateriaal zoeken of alleen blijven.
Dat kun je die hond ook niet aandoen want die voelt best dat ie ongewenst is.

Dat je het gedrag vol kunt houden, ik weet niet of het een lollige hond was maar als ik aan wijlen mijn clowns denk of het vrolijke volk waar jij mee rond loopt dan is het zo bijzonder dat je 14 jaar lang de lol niet in kunt (of wilt) zien. Wij liggen nu nog wel eens in een deuk om de strapatsen die de heren uithaalden.

Nanna schreef:

bram en thijs schreef:
Dat je het gedrag vol kunt houden, ik weet niet of het een lollige hond was maar als ik aan wijlen mijn clowns denk of het vrolijke volk waar jij mee rond loopt dan is het zo bijzonder dat je 14 jaar lang de lol niet in kunt (of wilt) zien. Wij liggen nu nog wel eens in een deuk om de strapatsen die de heren uithaalden.

Nou, er zijn best honden waarvan ik de leut niet inzie hoor. Honderd procent ergermateriaal.

Mwah, heb je gelijk in.

Nanna schreef:Als er een andere hond aan kwam deed ze haar handen voor zijn ogen opdat hij die maar niet zag Ik schat dat ze frient de opdracht heeft gegeven het joekel voortaan maar zelf uit te laten of hem richting asiel te bonjouren. En ik kon haar in dat geval niet eens ongelijk geven.

Hier wordt elke nacht door man gevloekt dat hij nooit meer honden wil wanneer een van ons (al een half jaar) er uit moet midden in de nacht omdat er een hond moet poepen. Zes uur is hier uitslapen.

Maar ik weet zeker dat als er geen hond meer zou zijn in huis dat hij het zou missen. En ik zeg iedere keer dat hij er niet uit hoeft en dat ik de honden wel regel maar dan moet hij zich er ook niet mee bemoeien. Maar dat kan dan ook weer niet. Ik vind man vermoeiender dan de honden momenteel .

Overdag vind hij ze dan wel weer leuk

Nanna schreef:

bram en thijs schreef:

Charlotte* schreef: Ik verwacht van hem alleen dat hij de hond af en toe uitlaat en de rest doe ik wel.

Zo'n stel hadden wij iets verderop alleen was zij het. Als het echt niet anders kon dan liet ze de hond uit en liep dan met een smoel alsof ze met een warme drol rondliep. Een soort van gedwongen volhardendheid naar zichzelf toe en dat jaren en jaren want het beest is iets van 14 geworden, jammer hoor.

Nee, in dat geval moet je het niet doen. Als iemand echt mordicus tegen is dan moet je het of zo laten of ander relatiemateriaal zoeken of alleen blijven.
Dat kun je die hond ook niet aandoen want die voelt best dat ie ongewenst is.

Ach dat interesseert de gemiddelde hond toch niks. Mijn ex heeft in ons 18 jarig samenzijn nog nooit 1 van mijn honden uitgelaten, sterker nog die wilden niet eens met hem mee. Perry is nog bij hem opgegroeid de eerste 4 jaar van zijn leven, Perry ziet hem nog regelmatig op de voetbal, hij kijkt m niet eens aan. Geen enkele band. Nooit geweest ook, en alle honden die ik had toen we samen waren hadden geen enkele band met hem. En ik heb er toch 6 versleten in die tijd.

Ik snap nooit waarom je een onwelwillende partner op moet zadelen met jouw hondenhobby. Als je allkeen bent moet je je ook redden met uitlaten.

Nanna schreef:

Katrien89 schreef:Ik kan ook wel begrip opbrengen voor mensen die liever geen hond mee op bezoek krijgen als we op visite gaan, maar het is natuurlijk altijd fijner als ze wel mee kan

Meestal zijn mensen bij kleine leuke hondjes vergevingsgezinder qua meenemen dan bij van die grote sta-in-de-weg haarballen.

nahhhh ik mag mijn hondjes ook mee nemen op visite bij jou

Ri@ schreef:Ik vind man vermoeiender dan de honden

Per definitie.

bram en thijs schreef:

Charlotte* schreef: Ik verwacht van hem alleen dat hij de hond af en toe uitlaat en de rest doe ik wel.

Zo'n stel hadden wij iets verderop alleen was zij het. Als het echt niet anders kon dan liet ze de hond uit en liep dan met een smoel alsof ze met een warme drol rondliep. Een soort van gedwongen volhardendheid naar zichzelf toe en dat jaren en jaren want het beest is iets van 14 geworden, jammer hoor.

Dat is inderdaad jammer maar ik weet zeker dat mijn vriend niet zo wordt. Hij vind het best leuk zo'n hond en doet echt wel zijn best om er de voordelen van in te zien.

Katrien89 schreef:Hallo iedereen,

We hebben hier al enorm veel over gepraat. Hij blijft terugvallen op 1 praktische zaak:
Wat als we 's avonds ergens naartoe willen gaan? Wat als we eens een weekendje weg willen en de hond kan niet mee? (zijn ouders hebben een buitenverblijf aan zee, en het is al 100% zeker dat daar geen hond binnenmag..)

Ik ben van het principe: is mijn hond niet welkom, dan wil ik ook niet komen. Maar dat krijg je natuurlijk niet uitgelegd aan iemand die geen hondenfanaat is.

Hij staat er langs een andere kant wel open voor om het te ontdekken, want we gaan nu zondag samen naar een fokker van dwergpoedels, zodat hij ook kennis kan maken met het ras.
Hij vond het met onze Goldens altijd "vreselijk" hoeveel haar ze verloren, hun zwiepende staart over het salontafel, hun grootte, ...
Ik wil hem nu graag overtuigen dat het ook anders kan, dat een dwergpoedel iets heel anders is van ervaring.

Maar ik heb er een slecht gevoel bij om een hond aan te schaffen als mijn man er niet 100% mee achter staat.
Ik zie alleen maar voordelen: eindelijk terug de liefde van een hond, een trouwe vriend voor mijn zoontje van 4, eindelijk terug kunnen knippen (heb mijn diploma hondentrimmen), samen gaan joggen, naar de hondenschool... Mijn man beziet dit als "het jezelf moeilijk maken met extra werk"

Hij wil wel toegeven maar ik merk dat het meer is om mij een plezier te doen dan om het feit dat hij het ook wil.
Ik wil ook niet na 2 jaar ruzie hebben met mijn man hierover, want hopelijk wordt het beestje 18 jaar oud en dan zal het gezeur nog lang duren..

Is er iemand die zich hierin kan vinden?

Eigenlijk zie ik echt niet zoveel dingen wat zeer negatief is, jullie gaan kijken naar een nestje. Hij staat er dus voor open om te gaan kijken, wil akkoord gaan omdat hij ziet dat jij het graag wilt.
Je hebt een honden trimdiploma dus dat kun je weer oppakken, wellicht dat je straks hobbymatig ook andere honden kunt trimmen voor een extra centje. Je wilt graag meer gaan ondernemen proef ik een beetje, en je zoontje en de hond daarbij betrekken. Ik zie eigenlijk alleen maar leuke dingen waar je ook de tijd voor kunt vrij maken, dus het jezelf moeilijk maken met extra werk zie ik niet zo, als dat ook iets is wat je man denkt.
Ja je hebt een extra gezinslid om rekening mee te houden, maar de meeste honden kunnen ook best wat uurtjes alleen thuis zijn naarmate ze ouder worden, dat is wellicht iets voor jezelf om aan te gaan leren dat de hond niet overal bij hoéft te zijn.

Ik ben dus benieuwd hoe zondag gaat verlopen. En misschien jezelf wat minder weg cijferen, jij wilt het graag en je man heeft niet botweg "nee" gezegd, misschien maak je het jezelf te moeilijk.

Nouja het kan ook gewoon omdraaien, ik was zélf die echtgenoot van wie dat hele hondengedoe allemaal niet zo nodig hoefde. Mijn man zei op onze eerste date al "later wil ik een hond". Dat heeft ie volgehouden, 5 jaar waarin ik geroepen heb "ja is allemaal prima, maar ík ga er niet mee lopen als het giet van de regen". Paar keer de bouvier van mijn schoonouders te logeer gehad en okee okee, tis best gezellig zo'n hond in huis. En hij wilde het zo graag Dus uiteindelijk kwam er een hond. Wél een ras waar IK helemaal achter stond, als het aan hem had gelegen hadden we een bouvier gehad en dát zag ik niet zitten. Maar ik had nooit gedacht dat ik er zoveel lol aan zou beleven, zoveel zelfs dat nummer 2 sinds een jaar ook bij ons rondhuppelt Dus het kán echt wel omslaan. Ik was dan wel niet mordicus tégen honden, maar als het van meneer Grover niet zo nodig had gehoeven had ik er waarschijnlijk nooit een gehad.

Mijn moeder wilde overigens de hond ook pertinent niet in huis, maar dat heeft ze maar heel kort volgehouden ben 'm komen laten zien, toen mocht ik 'm toch wel meenemen maar aangelijnd in huis, en na een maand ofzo liep ie gezellig los in huis. Als ie er is zit ie altijd bij hááar en ze zit m dan de hele avond te kriebelen. Twee stuks vindt ze wel teveel dus als we nu op visite gaan, gaan ze niet meer mee, maar tóch..

Voor mij heeft het dus wel "geholpen" dat ik eerst een paar x heb kunnen proeven aan het hebben van een hond in huis, en ook dat ik met 'm op cursus gegaan ben heeft denk ik wel meegeholpen.

Katrien89 schreef:

mijke schreef:Ik begrijp de bezwaren van je man wel, zolang jij aan het rigide stramien vasthoudt dat je nergens heen wilt als de hond niet welkom is. Dan is dat voor het gezin wel erg beperkend. Als ik jou was zou ik me veel meer richten op praktische oplossingen. Zoek een vaste oppas of onderzoek welk pension in jullie buurt geschikt is om de hond af en toe naar toe te brengen, zodat je ook nog met je gezin leuke dingen kunt doen en naar familie kunt gaan als de hond niet welkom is.

Ik wil me ook helemaal niet vasthouden daaraan hoor, ik kan zeker begrip opbrengen voor mensen die geen hond over de vloer willen. Ik vind het alleen jammer dat mijn schoonouders op voorhand al "neen" zeggen terwijl ze beiden nog geen ervaring met een hond hebben, het een kans geven is niet zoveel moeite denk ik dan, maar goed dat kan misschien nog komen met de tijd.

We hebben al oppas mogelijkheden bekeken en die zijn er met hopen in onze buurt. Er zou dus zeker een oplossing kunnen zijn als het nodig is. Ik vraag me alleen af of het niet heel stressvol is voor je hond om die een weekend bij een onbekende te laten. Gaan ze dan niet denken dat ze gedumpt werden..?

Maar daar zal ik mij moeten overzetten dan, het is inderdaad geven en nemen en ik gun mijn man zeker ook uitstapjes zonder hond erbij.

Even een reactie hierop. Je kan ook een vast oppasadresje zoeken met een of twee achter de hand. Ze denken heus niet dat ze gedumpt worden. En als je een pup neemt kun je die natuurlijk ook al eens naar de oppas brengen zodat die dat gewoon als tweede leuke huis ziet. Zelf is mijn oudje een aantal keer een of twee nachtjes uit logeren geweest. Ze werd daar enorm verwend, veel aandacht, etc. Die heeft zich heerlijk vermaakt daar en ik kreeg ook foto's van een lekker ontspannen hond. Toen ze echt oud werd hield ik wel heel erg rekening met waar ik haar uit logeren bracht. Maar verder was het voor haar en voor mij vooral erg fijn. En nogmaals, je gaat straks voor een pup, dus die kun je al van heel jongs af aan al laten wennen aan het logeeradres. In het begin misschien af en toe eens een aantal uur, later eens een nachtje. Zo weet die pup niet beter en ziet de pup het gewoon als ander bekend adres.

Mijn ouders zijn overigens echt totaal niet van de dieren. Ons pap op zijn boers (beesten horen buiten) en ons mam wil echt geen haar in huis. Toch mocht Faye mee (opvanghonden zorgde ik wel voor dat die uit logeren gingen, ik wilde ook niet teveel gedoe veroorzaken met bepaalde honden, hahah). Faye mocht daar niet op de bank, moest in de bijkeuken slapen etc, dat waren dus wat concessies. Maar ze mocht mee en Faye had al gauw door wat daar de regels waren en paste zich aan. En ik dus ook, ik ging niet verwachten dat ze daar ook rekening met Faye hielden en ik zorgde ervoor dat Faye niet in de weg liep of wat dan ook. Toen mijn ouders eenmaal zagen dat ze geen last van Faye hadden en haar alleen hoefden te accepteren, vonden ze het eigenlijk wel prima. Wie weet zien je schoonouders op die manier ook langzaam wel in dat het met jullie hond ook kan.

En anders is uit logeren dus echt wel een prima alternatief. Ik denk dat er genoeg mensen te vinden zijn die op een dwergpoedeltje willen passen als dat gewoon een leuk dier is. In huis, veel aandacht, lekker wandelen. Ook een soort vakantie. Als je hier in de buurt zou wonen zou ik staan te springen om op zo'n klein poedeltje te passen, lijkt me echt ontzettend leuk. Een paar uur, een nachtje, een week, als het goed gaat dan maakt dat voor mij niet uit. En er is vast ook zo'n adresje bij je in de buurt te vinden. Via hier (het forum dus) heb ik ook al een aantal keer een heel fijne logeerplek gevonden toen de adresjes die ik had niet konden.

Inderdaad een goed idee om ze als pup al te laten wennen aan het opvangadres. Dan hoeft het geen vreemde plek te zijn en denkt ze niet dat we haar "verlaten"

Intussen enorm aan het balen hier. Net bericht gekregen van de fokker dat ze ziek is en we de afspraak moeten verzetten.. Oh ik keek er zo naar uit! Nog even meer geduld nodig dus..

mijn man was van huis uit geen dieren gewend. het enige wat hij in huis had was een parkiet. We gingen samenwonen en al heel snel kwam er een kat. een half jaar later kwam er een hond en nu 28 jaar later hebben we 6 katten en 6 honden maakt hij met gemak de kattenbakken schoon, ruimt hondenkots en poep op. het enige wat een stap te ver is,is om de honden pens te geven. dan kotst hij echt letterlijk zijn maaginhoud eruit.

ellen

Hoe was het vandaag? Iedereen verliefd op de eventuele pup?

blondie schreef:Hoe was het vandaag? Iedereen verliefd op de eventuele pup?

De afspraak was verzet

Nanna schreef:

ellen en de birmanen schreef: dan kotst hij echt letterlijk zijn maaginhoud eruit.

Wat zou je er anders uit moeten kotsen

gal nanna, zeker op een lege maag
ellen

Ik wilde ook heel erg graag een hond. Voor mijn man hoefde het niet zo, zag ook bezwaren als hoe het moet met een dagje of weekendje weg.
Spike is er nu bijna twee jaar en man zegt regelmatig dat hij zich niet meer kan voorstellen dat Spike er niet zou zijn. De gezelligheid in huis en zo nu en dan even ravotten. Vanaf het begin was wel duidelijk dat ik graag een hond wilde en dat hij niet steeds wilde gaan wandelen. 99% van alle wandelingen doe ik dan ook zelf, zonder problemen. Vind het heerlijk. Verwacht dus niet van man dat hij met de hond gaat wandelen als het regent. En man gaat een paar keer per jaar ook wel mee als ik naar het bos ga maar dan moet het echt wel lekker weer zijn. Maar ik vind dat dus niet erg.
Onze eerste vakantie ging Spike mee waardoor we op vakantie erg beperkt werden. Het was warm weer en ik wilde hem niet langer dan een uurtje alleen laten in het huisje. Het is ook geen hond om even mee te nemen naar een terrasje. Dus in overleg ging SPike de keer daarna naar een oppas. En hij heeft het daar zo ontzettend naar zijn zin dat het voor mij geen probleem is dat hij zo nu en dan daar een paar dagen naar toe gaat.
Ik werk thuis dus Spike heeft altijd iemand om zich heen maar soms is hij een lange dag alleen. Dat is geen probleem. Dan slaapt hij de hele dag bij.
Belangrijk is dus geven en nemen!

Even een update.. Afgelopen zondag zijn we eeeiiindelijk naar een fokker gegaan!
Alles is boven mijn verwachtingen verlopen. We kwamen toe en ze duwde meteen een pup in mijn man zijn armen.
Toen keek hij mij zo aan van "oh kijk nu toch hoe lief " Hahaha
Er liepen een stuk of 10 poedels rond en hij heeft ze allemaal op zijn arm gehad Ik had echt zoiets van "ben jij nu diezelfde man die mij al maanden aan het vertellen is dat een hond niets voor ons is?"
Hij was dus meteen verkocht, ongelooflijk!
Op weg naar huis ook helemaal onder de indruk dat hij geen haartje op zijn broek had en zijn handen zelfs niet naar honden roken. We zijn nu dus officieel samen op zoek naar een dwergpoedel joepie de poepie!

We staan op de wachtlijst bij Peggy Dupont, maar er staan nog 3 mensen voor ons op de lijst en het is het teefje haar eerste nest, dus kans zit er wel in dat er geen pup meer zal bij zijn voor ons.. Ik hoop van wel natuurlijk! Maar we houden onze ogen nu ook open voor nog een ander nestje rond diezelfde periode, want we willen echt een tegen mei/juni in huis hebben.