Doordat wij een hond hebben verminderde een vriendschap

[Tiny]

Vriendschappen verloren maar er ook bijgekregen.

Niemand hoeft mijn hobby leuk te vinden maar wel te respecteren. Smoesjes zoals "Husky kunnen niet met katten dus ik ben bang" sloegen nergens op. Kier sliep al jaren met Silpoes op bed en heeft nooit iets gedaan met katten. Ze kon niet alleen blijven en als we geen oppas konden vinden ging een van ons naar een verjaardag, haar in de auto laten deed en doe ik niet.

Mensen die gaan zitten plukken aan hun nette pak als ze hier binnen zijn was ik ook snel klaar mee. Iedereen wist en weet dat hier altijd haren zijn, ik heb zelfs kleding liggen mocht je onverwachts willen langskomen in je nette pak. Niet zeggen "geef niet" maar ondertussen loeren of Kier niet langsloop en een pluk haren achterlaat.

Wij hebben alle drie een vrije dag in de week voor Kier, kunnen mensen achterlijk vinden maar wij willen dat. Ik vraag niemand aan het einde van de maand geld om mijn rekeningen te kunnen betalen dus laat ons.

[Eilfy]

Hier alleen wat familie die niet meer komen. Die vinden het maar smerig dat de honden hier op de bank mogen...

Verder vooral vrienden erbij die net zo gek zijn met honden dus dat gaat altijd wel goed

[Sterre]

Dat snap ik ook niet goed. Ik neem mijn hond bijna overal mee naar toe. Je hebt geen centje last van haar. Als ze ergens niet welkom is laat ik haar thuis natuurlijk. Dus als de hond zich netjes gedraagt waarom is het dan einde vriendschap?[/quote]

Ze bedoeld dat met die hond niets werd gedaan op honden vlak zoals wandelen en spelen maar meer als leuk mode uiting werd gebruikt.[/quote]

Precies dit idd.[/quote][/quote]

Aha duidelijk. Had ik helemaal verkeerd begrepen dus.

[mijke]

Ik kan me voorstellen dat het lastig wordt als mensen echt heel bang zijn voor je hond. Angst is geen rationeel iets, dus dat valt dan ook niet rationeel op te lossen. Daardoor wordt het direct al een beetje een ongelijke discussie.

Zelf heb ik dat gelukkig nog nooit meegemaakt. Toen ik zei dat ik een hond kreeg nam mijn moeder prompt ook een hond en nu, jaren later, is mijn beste vriendin ook aangestoken door het virus en hebben we samen een leuke hond voor haar uitgeozocht.

In principe vind ik dat mijn hond bij mij hoort op dezelfde manier als dat kinderen ook bij een gezin horen. Als mensen dat niet zouden accepteren, dan wordt het lastig. Als ik wij bijvoorbeeld met de hele familie kerst vieren in Utrecht dan moet de hond mee, daar is geen andere optie in. Ik zou het vreselijk vervelend vinden als dat niet zou kunnen, als de hond dan niet als onderdeel van de familie geaccepteerd en verwelkomd zou worden. Maar dat heb ik nog nooit meegemaakt. Iedereen die ik ken is dol op Oortje. Andersom vind ik ook niet dat je je hond zomaar aan iedereen op kunt dringen. Als hier visite komt dat bang is voor de hond dan gaat ze wel even in de bench. En ik snap ook best dat mensen het liever niet hebben als ik haar meeneem, bijvoorbeeld als ze katten hebben die geen honden gewend zijn oid. Ik vind dat je daarin vooral pragmatisch moet zijn. Bij sommige dingen is het lastiger, bijvoorbeeld oud en nieuw. Als ik word uitgenodigd voor een feestje dan geef ik aan dat de hond mee moet kunnen, omdat ik die met oud en nieuw absoluut niet alleen ga laten. Sommige mensen vinden dat prima, anderen vinden dat geen goed idee en dat snap ik ook. Dan blijf ik dus thuis. Tsja dan kun je als thuisblijvende partij gaan zitten mokken dat je hond niet mee mag, of als feestjesgevende partij mokken dat die hond zo belangrijk is dat ik niet eens kom als ie niet mee mag, maar wat schiet je daar mee op? Uiteindelijk heb ik voor die hond gekozen en als ik daardoor soms beperkt wordt in mijn doen en laten is dat op mijn conto, niet op die van de vriendschap.

Wat ik wel lastig vind is de hond van mijn moeder. Het is opzich een vrolijk en lief beest, maar hij blaft zooooo veel, luistert slecht en loopt constant hijgend om je heen en heen en weer te drentelen en druk te doen. Dat werkt op onze zenuwen, enorm. Ook heeft hij wel eens onze kat getracht te pakken, en als ik met hem wandel valt hij soms uit naar andere reuen. Vooral dat blaffen, daar krijg je subiet hoofdpijn van, letterlijk, en dat maakt dat het echt minder leuk is om bij mama op visite te gaan. Ik doe het natuurlijk wel cuz you do for family, maar ik vind het wel erg vermoeiend. Het maakt ook dat ik minder vaak op haar hond pas dan ik anders zou willen omdat we het gewoon echt niet trekken, die hond zo lang om ons heen, en in ruil daarvoor durf ik dus ook minder vaak oppas te vragen aan haar. Ook mijn zusje heeft er problemen mee als mama haar hond meeneemt, omdat mama's hond en haar kat echt een vete hebben. Shoosha staart non stop naar die katten en dat wordt elke keer vechten, het is eigenlijk geen doen. Dan zou of de hond of de kat moeten worden weggesloten. En ergens vindt mijn zusje het oneerlijk om de kat weg te sluiten, het is immers het huis van de kat. De hond zou gewoon in bedwang gehouden moeten worden, en daar is mama ook al niet erg goed in. Tsja wat moet je daar mee? Want tegelijk weten we ook dat als mama haar hond niet mee mag nemen, dat ze dan niet meer kan komen. En dat wil je ook niet. Dus op die manier sappelen ze maar wat aan, en zijn mijn zusje en ik meestal degenen die mamas hond in de gaten houden. Gelukkig is ze onlangs verhuisd naar een groter huis waar de katten boven en eigen kamer hebben, dus is het nu makkelijker om de dieren te scheiden zonder de katten tekort te doen. Maargoed, dat was dus wel een dingetje, en ik kan me voorstellen dat je er minder tolerant in bent als het gaat om vrienden in plaats van familie.

[Wolfsblut]

Ik ben opgegroeid met honden en andere dieren. Geiten in de woonkamer of op het aanrecht keek niemand vreemd van op als neefjes of nichtjes tijdens bezoek het poortje van de wei weer eens open lieten staan. Vriendschappen maakte ik in mijn kinderjaren. En die vrienden waren hetzelfde, dierenliefhebbers dus. Het selecteert zichzelf uit.

[Antonetta]

Ik ben geen vrienden of familie kwijt geraakt door mijn honden ondanks dat niet iedereen weg is van Balou. De meesten van mijn familie en kennissenkring hebben zelf ook een hond, al zijn er die vinden dat ik mijn honden verwen toch laten ze mij hier vrij in.

[bouvierpoedel]

Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Ik zou ook niet meer komen als je mijn kinderen toch bij die hond zou laten . Zoveel vertrouwen in je inzicht zou ik niet hebben als je hond mij en al verschillende anderen had gebeten.

Hier hetzelfde. Ik ken Berners als veelal lieve honden maar er zitten ook gestoorden tussen die vanuit het niets bijten. Zou het ook niet opzoeken. Voor mezelf durf ik nog wel als jij zegt dat het goed gaat; als het misgaat trap ik hem nog wel bijtijds weg. Maar voor mijn kinderen zou ik dat risico ook niet nemen. Ik snap ook niet dat je dat zelf wel wilt. Misplaatste bewijsdrang.

Als je die hond een trap geeft moet je weer uitkijken dat je niet door het baasje gebeten word.

[Yara]

Ik begrijp dat ook niet zo. Waarom willen sommigen koste wat kost de hond bij de visite hebben? Als die mensen dat niet fijn vinden dan doe je de hond toch tijdelijk even in een andere ruimte? Ben je van al het gezeur af. Van mij hoeven mijn honden niet perse bij de visite te zitten. Als mensen bang zijn of het gewoon niet leuk vinden dan gaan ze apart.

[80564M]

Ik begrijp dat ook niet zo. Waarom willen sommigen koste wat kost de hond bij de visite hebben? Als die mensen dat niet fijn vinden dan doe je de hond toch tijdelijk even in een andere ruimte? Ben je van al het gezeur af. Van mij hoeven mijn honden niet perse bij de visite te zitten. Als mensen bang zijn of het gewoon niet leuk vinden dan gaan ze apart.

Zulke mensen komen hier gelukkig nooit. Ik ga echt niet mijn honden wegsluiten omdat visite ze niet leuk vind, dan komen ze maar gewoon niet op visite.
Eigenlijk heb ik ook geen last van verminderde vriendschappen door het hebben van honden, dat kwam altijd door verhuizingen. En mijn zwagers en zussen snappen niet dat ik liever niet op (gratis) vliegvakantie ga omdat ik mijn hond niet in een pension wil doen. Nou ja, dan snappen ze het toch niet? Ik snap dingen die zij leuk of belangrijk vinden ook wel eens niet.

[Eefje83]

ik kreeg er vrienden door maar raakte ze er ook weer door kwijt. En ik krijg zelden bezoek maar dat vind ik geen enkel probleem.
Als mijn gezin waaronder de huisdieren ook vallen het maar fijn hebben samen ben ik allang blij.

[mijke]

Ik begrijp dat ook niet zo. Waarom willen sommigen koste wat kost de hond bij de visite hebben? Als die mensen dat niet fijn vinden dan doe je de hond toch tijdelijk even in een andere ruimte? Ben je van al het gezeur af. Van mij hoeven mijn honden niet perse bij de visite te zitten. Als mensen bang zijn of het gewoon niet leuk vinden dan gaan ze apart.

Nouja dat ligt misschien ook een beetje aan het soort visite? Voor een uur of 2, 3 wil ik Oor wel in de bench doen, maar als visite echt een hele dag blijft of zelfs komt logeren dan gaat die vlieger niet op. De enige kamer om haar in weg te sluiten (zodat ze meer ruimte heeft dan in de bench) is hier de slaapkamer, en dat is voor Oor echt een grote straf. Dat ga ik dus niet doen. Maargoed, dan zou ik met de betreffende vrienden gewoon op een andere manier afspreken. Ik kom dan wel (zonder hond) naar hen toe, of ze blijven wat minder lang, of je gaat uit eten. Daar valt vast wel een mouw aan te passen zou ik denken.

[Eefje83]

Ik begrijp dat ook niet zo. Waarom willen sommigen koste wat kost de hond bij de visite hebben? Als die mensen dat niet fijn vinden dan doe je de hond toch tijdelijk even in een andere ruimte? Ben je van al het gezeur af. Van mij hoeven mijn honden niet perse bij de visite te zitten. Als mensen bang zijn of het gewoon niet leuk vinden dan gaan ze apart.

Nouja dat ligt misschien ook een beetje aan het soort visite? Voor een uur of 2, 3 wil ik Oor wel in de bench doen, maar als visite echt een hele dag blijft of zelfs komt logeren dan gaat die vlieger niet op. De enige kamer in haar in weg te sluiten (zodat ze meer ruimte heeft dan in de bench) is hier de slaapkamer, en dat is voor Oor echt een grote straf. Dat ga ik dus niet doen. Maargoed, dan zou ik met de betreffende vrienden gewoon op een andere manier afspreken. Ik kom dan wel (zonder hond) naar hen toe, of ze blijven wat minder lang, of je gaat uit eten. Daar valt vast wel een mouw aan te passen zou ik denken.

mijn honden gaan bij verjaardagen in de slaapkamer en keuken. In de keuken ben ik het grootste deel vd tijd en als de rust terugkeert( kinderen opgehoepeld zijn ) mogen ze er weer bij. Meestal zijn opa en oma er dan nog en worden ze nog even flink verwend dus voor hen is het zo'n ramp niet om even apart te zitten.
Verder komt er eigenlijk geen visite dus hoeven de honden zich hier ook niet heel erg aan te passen. Al is een simpele "op je plaats" voldoende om geen last van ze te hebben hoor, ze zijn best braaf.

[Tineke]

Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Ik zou ook niet meer komen als je mijn kinderen toch bij die hond zou laten . Zoveel vertrouwen in je inzicht zou ik niet hebben als je hond mij en al verschillende anderen had gebeten.

Ik zou daar ook wel moeite mee hebben. Als mensen angstig zijn van onze honden heb ik er totaal geen moeite mee ze apart te zetten zodat ze er geen contact mee hebben.
Wij hebben zowel honden als niet hondenmensen in onze kennissen en vrienden/familiekring.
Prima toch .
Net thuis van een weekje Texel met een hondenvriendin en onze gezamenlijke honden en dan is een beetje affiniteit met honden wel handig maar dat zit met Rens wel goed.

[thom]

Ik ben opgegroeid met honden en andere dieren. Geiten in de woonkamer of op het aanrecht keek niemand vreemd van op als neefjes of nichtjes tijdens bezoek het poortje van de wei weer eens open lieten staan. Vriendschappen maakte ik in mijn kinderjaren. En die vrienden waren hetzelfde, dierenliefhebbers dus. Het selecteert zichzelf uit.

Ik maakte ook vriendschappen in mijn kinderjaren, zoals iedereen eigenlijk.
Maar ik mag toch hopen dat je in je volwassen leven ook nog wel vrienden hebt gemaakt ?

[Manuma]

Ik heb er alleen maar vrienden bij dankzij de honden

Aan ouders moet ik weleens uitleggen dat als kinderen bovenop de honden gaan liggen ze kunnen bijten. De meesten begrijpen dat, sommigen vinden ze dan onbetrouwbaar. Ja, ze zijn onbetrouwbaar, het zijn honden ;19: Mijn honden mogen ook ergens wat van vinden en ik bescherm hen meer dan jouw kinderen Dat is mijn taak, jouw taak is om je kinderen te leren dat ze niet bovenop honden mogen springen.

Als wij de honden niet meenemen zijn mensen zelfs teleurgesteld. Ze horen echt bij ons. Als we 's zomers feestjes hebben gaan de honden ook mee en dan worden ze geknuffeld en gevoerd. Mijn vriend heeft een grote vriendengroep waarin wat bange mensen zitten. Zaten eigenlijk. Want sinds ze Manu kennen zijn ze gek op hem. Met Uma hebben niet veel mensen wat, want zij heeft niks met hen. Maar Manu windt iedereen om zijn grote poten. Straks gaan we naar een feest en ik ben al een aantal keer geappt of ik Manu wel meeneem
Met kerst gaven wij een feestje en Manu is wel 4x uitgelaten die avond omdat iedereen even met hem wil wandelen.
Toen een vriend van ons een date had kwam hij Manu ophalen. Even indruk maken en laten zien dat je zorgzaam bent enzo Ze gaan volgend jaar trouwen haha!

Nee ik heb die ervaring gelukkig niet. En de honden van onze vrienden en familie gedragen zich keurig. Soms is er een akkefietje maar dat kunnen we altijd relativeren. Vrienden van ons hebben vorig jaar zelf een hond genomen dankzij Manu. Die zagen hoe leuk het is en hoe gezellig. Ze wilden het altijd al maar dankzij Manu hakten ze de knoop door en hebben ze nu hun langgewilde Cattle.

[kooi]

Mijn oudste zus is gebeten door Jorla destijds. Vanaf dat moment heeft ze bijna tien jaar lang geweigerd met mijn hond in een kamer te zijn. Moest haar altijd wegsluiten. Haar kinderen verbood ze ook met Jorla in een kamer te zijn. De zoons hadden daar maling aan, dochter gehoorzaamde.

Mijn andere zus is ook door haar gebeten en die heeft ook een aantal jaar geweigerd met haar in een ruimte te zijn. Maar die had uiteindelijk genoeg vertrouwen in mij om het toch aan te gaan en mijn moeder ook. Met succes natuurlijk.

En hoewel ik het wel begreep, heb ik het ook wel lastig gevonden. Ik kende mijn hond het beste en kon garanderen dat ze niet weer zou bijten. Dat niet van mij willen aannemen dat ik mijn hond onder controle had, vond ik best wel pijnlijk. En ook wel dat mijn hond in mijn eigen huis niet vrij kon rondlopen als mijn familie er was.

Ik zou ook niet meer komen als je mijn kinderen toch bij die hond zou laten . Zoveel vertrouwen in je inzicht zou ik niet hebben als je hond mij en al verschillende anderen had gebeten.

Hier hetzelfde. Ik ken Berners als veelal lieve honden maar er zitten ook gestoorden tussen die vanuit het niets bijten. Zou het ook niet opzoeken. Voor mezelf durf ik nog wel als jij zegt dat het goed gaat; als het misgaat trap ik hem nog wel bijtijds weg. Maar voor mijn kinderen zou ik dat risico ook niet nemen. Ik snap ook niet dat je dat zelf wel wilt. Misplaatste bewijsdrang.

Als je die hond een trap geeft moet je weer uitkijken dat je niet door het baasje gebeten word.

We hebben het hier niet over kleuters, maar over jongvolwassenen.
Zoons stapten doodleuk binnen net zoals honderden andere bezoekers gedurende 10 jaar. Ze beet niet uit het niets, maar alleen als vreemde mensen zomaar binnen stapten. Vanaf het moment dat dat niet meer gebeurde, heeft ze ook nooit meer gebeten. Mensen die ze op har harde schijf had staan konden wel zo naar binnen komen.10 jaar lang. Ik geloof trouwens dat ik het over twee bijtincidenten heb, hoe komt het dat jij het over 'al verschillend anderen'? Iedereen die vaker kwam deelde mijn overtuiging dat het oké was en menigeen, ook de eigen zoons, heeft mijn zus daar ook van proberen te overtuigen.

[lucie]

Met kerst gaven wij een feestje en Manu is wel 4x uitgelaten die avond omdat iedereen even met hem wil wandelen.
Toen een vriend van ons een date had kwam hij Manu ophalen. Even indruk maken en laten zien dat je zorgzaam bent enzo Ze gaan volgend jaar trouwen haha!

.

mooi verhaal

Voor dat ik Kailen had, vond iedereen mijn honden ook alleen maar leuk en lief. Werden ze met lekkere hapjes gelokt om bij ze op schoot te kruipen
Maar dat men liever niet met Kailen in één ruimte vertoeft, snap ik ook wel weer en daar houd ik dan natuurlijk rekening mee.

[Wolfsblut]

Ik ben opgegroeid met honden en andere dieren. Geiten in de woonkamer of op het aanrecht keek niemand vreemd van op als neefjes of nichtjes tijdens bezoek het poortje van de wei weer eens open lieten staan. Vriendschappen maakte ik in mijn kinderjaren. En die vrienden waren hetzelfde, dierenliefhebbers dus. Het selecteert zichzelf uit.

Ik maakte ook vriendschappen in mijn kinderjaren, zoals iedereen eigenlijk.
Maar ik mag toch hopen dat je in je volwassen leven ook nog wel vrienden hebt gemaakt ?

Dat ligt er maar net aan wat je onder vrienden verstaat Thom. Persoonlijk vind ik dat een heel ruim begrip. Sommige mensen hebben "honderden vrienden" op facebook, terwijl ze elkaar vaak nog nooit gezien hebben. Dat is een digitale groep mensen waar je geen last van hebt. Maar daar is dan gelijk ook alles mee gezegd. Vandaar dat ik geen facebook heb.
Op jong volwassen leeftijd kreeg ik 2 vrienden erbij. Het bleken echte boezemvrienden te zijn. Echte maatjes, kameraden voor het leven dus, die in de ruimste zin des woords voor elkaar door het vuur gingen. Echte vrienden, waar je samen mee huilde en lachtte. Helaas, ze leven niet meer.
Al het overige valt bij mij onder de categorie kennissen waar je op vriendschappelijke wijze mee omgaat. Al zijn die dan ook weer onder te verdelen in diverse graduaties. Die heb ik helaas dan ook weer flink moeten bijstellen na mijn plotselinge ziekenhuisopname vorige week. Niet dat ik daar iedereen van in kennis gesteld heb, nee zeker niet, integendeel zelfs. Diegene die ik echter het hoogst in het vaandel had staan en in de wijk woont, liet het echter met vage verontschuldigingen mooi afweten. Teleurstellend als je zelf niet zo bent. Ik ben me er van bewust dat op een bepaalde leeftijd, zeker als je alleenstaand bent, echte vrienden niet meer voor het oprapen liggen, vandaar dat ik niet op zoek ga. Gelukkig verkeer ik in de gelukkige omstandigheid dat ik in noodsituaties elke vorm van hulp kan inkopen. Ik beklaag dan ook mijn leeftijdsgenoten die in hetzelfde schuitje zitten en die zich dat financieel niet kunnen veroorloven.
De tijden zijn veranderd Thom. En daar moeten we het maar mee doen.

[Gollum]

Ik ben me er van bewust dat op een bepaalde leeftijd, zeker als je alleenstaand bent, echte vrienden niet meer voor het oprapen liggen.

Onzin. Als je zelf een beetje te vreten bent zijn er zat leuke mensen te ontmoeten.

Daar heb je het al

[Gollum]

Ik had bij wijze van liefdadigheid een kennis uitgenodigd met kerst omdat hij anders zo alleen zat volgens het facebookverhaal. Hordes mensen reageerden en hij zou een heuse kersttoer doen en contact opnemen wanneer wie aan de beurt was. Niks meer gehoord natuurlijk en met kerst plaatst hij een filmpje dat hij zo zielig alleen zit en een bammetje pindakaas eet.

Dat word dus geen vriend

[bram en thijs]

echte vrienden niet meer voor het oprapen liggen.

Of wel, maar dat is dan ook net ook het probleem.

Alle gekheid op een stok, ik heb nog geen vriend of vriendin die de 50 heeft gehaald dus met leeftijd heeft dit niet zoveel te maken. Soms vervagen vriendschappen domweg omdat ze hun koers hebben gelopen, daar komen andere vriendschappen voor terug.

[dagmar88]

Ik had bij wijze van liefdadigheid een kennis uitgenodigd met kerst omdat hij anders zo alleen zat volgens het facebookverhaal. Hordes mensen reageerden en hij zou een heuse kersttoer doen en contact opnemen wanneer wie aan de beurt was. Niks meer gehoord natuurlijk en met kerst plaatst hij een filmpje dat hij zo zielig alleen zit en een bammetje pindakaas eet.

"Bij wijze van liefdadigheid" at ik ook liever een boterham.

[Gollum]

Ik had bij wijze van liefdadigheid een kennis uitgenodigd met kerst omdat hij anders zo alleen zat volgens het facebookverhaal. Hordes mensen reageerden en hij zou een heuse kersttoer doen en contact opnemen wanneer wie aan de beurt was. Niks meer gehoord natuurlijk en met kerst plaatst hij een filmpje dat hij zo zielig alleen zit en een bammetje pindakaas eet.

"Bij wijze van liefdadigheid" at ik ook liever een boterham.

Ik houd helemaal niet van mensen dus ik vond het wel aardig van mezelf. Blijkbaar kan ik dus beter asociaal blijven

[bouvierpoedel]

Ik had bij wijze van liefdadigheid een kennis uitgenodigd met kerst omdat hij anders zo alleen zat volgens het facebookverhaal. Hordes mensen reageerden en hij zou een heuse kersttoer doen en contact opnemen wanneer wie aan de beurt was. Niks meer gehoord natuurlijk en met kerst plaatst hij een filmpje dat hij zo zielig alleen zit en een bammetje pindakaas eet.

"Bij wijze van liefdadigheid" at ik ook liever een boterham.

Ik houd helemaal niet van mensen dus ik vond het wel aardig van mezelf. Blijkbaar kan ik dus beter asociaal blijven

Je houd wel van mensen anders had je hem niet uitgenodigd.
Maar beetje lullig en ondankbaar van die vent om jullie vriendschap in de kiem te smoren. Ondankbaar kreng .

[Gollum]

Ik had bij wijze van liefdadigheid een kennis uitgenodigd met kerst omdat hij anders zo alleen zat volgens het facebookverhaal. Hordes mensen reageerden en hij zou een heuse kersttoer doen en contact opnemen wanneer wie aan de beurt was. Niks meer gehoord natuurlijk en met kerst plaatst hij een filmpje dat hij zo zielig alleen zit en een bammetje pindakaas eet.

"Bij wijze van liefdadigheid" at ik ook liever een boterham.

Ik houd helemaal niet van mensen dus ik vond het wel aardig van mezelf. Blijkbaar kan ik dus beter asociaal blijven

Je houd wel van mensen anders had je hem niet uitgenodigd.
Maar beetje lullig en ondankbaar van die vent om jullie vriendschap in de kiem te smoren. Ondankbaar kreng .

Hij heeft een hond, dat scheelt. Dan kun je wandelen, dat doe ik sowieso altijd. Koffie met borrel mee en wie weet word het dan gezellig.
Maar o god de drama, laat maar dus. Bedankt hoef ik niet te worden hoor, zo leuk ben ik nou ook weer niet

[bouvierpoedel]

Sommige mensen hebben dat als een soort geluk omarmd waar ze helemaal in onder kunnen dompelen als een warm dan .

[dagmar88]

Ik houd helemaal niet van mensen dus ik vond het wel aardig van mezelf. Blijkbaar kan ik dus beter asociaal blijven

Ik ook niet. Maar mensen niet uitnodigen als charity case is naar mijn mening toch aardiger en socialer dan het wel doen

[tobi__]

Denk dat het hier wel heeft meegespeeld in een vriendschap. Tobi was eerst zoooo leuk en schattig volgens die vrienden en hij mocht altijd mee naar hun. Ook wel fijn, want ze wonen nogal ver weg dus we bleven altijd minimaal een nacht slapen. En Tobi gedroeg zich dan voorbeeldig. Het enige wat misschien wat vervelend was, was dat het huis wat sneller vies was. Dus er moest extra gestofzuigd worden, wat ik dan gewoon deed.

Maar toen kwam er een baby! En opeens mocht Tobi niet meer mee. Terwijl Tobi echt nul interesse in die baby had. Maar ja we gingen daar best vaak heen en ik zag het niet zitten om steeds maar Tobi ergens te moeten 'dumpen'. Dus de bezoekjes werden minder en mijn irritatie groter en dat was denk ik wel de aanzet tot het beëindigen van de vriendschap.

[Tenmashi]

Ik begrijp dat ook niet zo. Waarom willen sommigen koste wat kost de hond bij de visite hebben? Als die mensen dat niet fijn vinden dan doe je de hond toch tijdelijk even in een andere ruimte? Ben je van al het gezeur af. Van mij hoeven mijn honden niet perse bij de visite te zitten. Als mensen bang zijn of het gewoon niet leuk vinden dan gaan ze apart.

Mijn hond krijst alles bij elkaar als ik haar weg sluit. Het is ook ten slotte haar thuis en ze is graag bij mij. Dan ga ik haar toch niet weg sluiten, ben je mal.

Ben sowieso nogal introvert en niet van de willekeurige mensen over de vloer, dus men doet het er maar mee.

[Maeve]

Hmm echt een vriendschap stukgelopen op de honden ken ik niet. Wel dat we gewoon beide een andere kant op gingen. Een goede vriendin van de middelbare school was heel veel met muziek bezig, dat was destijds onze gedeelde interesse. Maar toen kreeg ik Nilo en ging verder met de hondensport terwijl zij zelf muziek maakte en daar serieuzer mee werd. En inmiddels ben ik een crazy dog lady en zij een soort nieuwetijdse John Lennon, en de vriendschap is dus inmiddels verwaterd. Maarja, dat gebeurt nou eenmaal.

Weet je wat ik soms irritanter vind? Dat mensen die mij maar een beetje kennen altijd aannemen dat het over honden moet gaan, ook als ze daar zelf niks mee hebben. Ik vind het echt geen probleem om de honden even weg te sluiten als ik visite krijg van iemand die er bang voor is, of ze gewoon niet zo leuk vind. Dat zijn ze ook gewend, want veel vrienden hebben zelf meerdere honden en dan laten we er geen stuk of 6 ronddwarrelen als we elkaar zien, dus sommigen blijven dan in de auto of gewoon in een bench. Maar ik merk dat veel mensen zichzelf dan forceren om het leuk te vinden en ook alleen maar onderwerpen over honden durven aan te snijden Echt, ik ben ook wel geinteresseerd in je werkweek hoor, of jouw hobby's!