Het HondenForum

Nanna schreef:Ik zweer zelf bij een Komondor.
Heel rustig, enorm trouw aan eigen. Komen pas in actie als dat echt moet Hoef je nergens mee naar toe te nemen want ze zijn het liefst thuis op hun eigen terrein. Voor de rest val je maar dood met je uitjes.
Kennissen van me hadden er eentje: Almos. Loeier van een reu. Als je op visite kwam vond ie dat supergezellig en wilde hij op schoot
Maar als er niemand thuis was kwam je dat erf niet op
En die vilten zijn optioneel. Dat zag je wel aan Hoppa

Zijn die Komondors nog een beetje trainbaar?

Een buitenhond lijkt mij ook wel fijn, maar het lijkt me ook wel sneu als zo'n hond dan zoveel alleen zit (en twee buitenhonden erbij vind ik voor nu echt wel teveel). Zijn er rassen die zich daar van nature wel goed bij voelen?

Lothian schreef:Gewoon een Hovawart.

Lijkt me ook een heel prima optie

Nanna schreef:Nee. Komondors regelen hun eigen zaakjes. Trainen of puppycursus gaat hem niet worden, uiteindelijk.
Ze zijn absoluut niet van het zit af en lig. Ze zijn dol op hun baas en geven hun leven ervoor maar met kunstenmakerij moet je niet aankomen.

Ach, Dia kon zelfs zit en poot
Dus ergens een heel klein beetje trainbaar

Nanna schreef:Nee. Komondors regelen hun eigen zaakjes. Trainen of puppycursus gaat hem niet worden, uiteindelijk.
Ze zijn absoluut niet van het zit af en lig. Ze zijn dol op hun baas en geven hun leven ervoor maar met kunstenmakerij moet je niet aankomen.

Kunstjes zouden me ook echt een worst wezen, maar ik vind het wel fijn als ik een hond een beetje kan sturen, vooral als het een waker is.

Zamunda schreef:

Nanna schreef:Nee. Komondors regelen hun eigen zaakjes. Trainen of puppycursus gaat hem niet worden, uiteindelijk.
Ze zijn absoluut niet van het zit af en lig. Ze zijn dol op hun baas en geven hun leven ervoor maar met kunstenmakerij moet je niet aankomen.

Kunstjes zouden me ook echt een worst wezen, maar ik vind het wel fijn als ik een hond een beetje kan sturen, vooral als het een waker is.

Steeds die stukken nietsvermoedende buurman loopt zo op.

Cleva schreef:

laeken schreef:Zo'n lekker heerlijk bastaardbeest!

Nee, ik wil er weer een uit de toepoel.
Of een gebruikskruising uit rashonden maar geen bijproduct van andermans onzorgvuldigheid en al helemaal geen stichtinghond.
Niet als je een specifiek doel voor ogen hebt.

Ik zou in elk geval een volwassen hond nemen met dat doel want voor je het weet wil je pup geen buitenhond worden. Ik ken weinig honden die dat zonder slag of stoot willen. En als je hondje van 9 weken de hele nacht gilt buiten ben je er zelf ook zo gestrest over. Wel ken ik er zat die dat bleken te zijn en die niks liever willen als ze eenmaal groot zijn.

Ik ga ook ooit aan de buitenhonden. Maar dat zijn dan twee poolhonden. En die komen samen en die komen ergens vandaan waar ze in een kennel of bench zaten. Ik zal dan zorgen dat ze het beter, ruimer, vrijer en fijner krijgen. Dus uit de bench of schuur naar een "wolvenverblijf". En dan lekker eruit halen om op pad te gaan.

bram en thijs schreef:

Zamunda schreef:

Nanna schreef:Nee. Komondors regelen hun eigen zaakjes. Trainen of puppycursus gaat hem niet worden, uiteindelijk.
Ze zijn absoluut niet van het zit af en lig. Ze zijn dol op hun baas en geven hun leven ervoor maar met kunstenmakerij moet je niet aankomen.

Kunstjes zouden me ook echt een worst wezen, maar ik vind het wel fijn als ik een hond een beetje kan sturen, vooral als het een waker is.

Steeds die stukken nietsvermoedende buurman loopt zo op.

Zoiets ja. En die enkele bezoeker die wél gewenst is zou ik dan toch wel graag heel houden.

Nanna schreef: Dat gebeurt dus ook. Als je er maar bij bent. Dan accepteren ze dat gewoon.

Martijn wil een erfwaker, mensen blijven dan uit zichzelf al op afstand. Aan het geblaf hoort Martijn of zijn aanwezigheid gewenst is, een soort van alternatieve deurbel.

Kruimel53 schreef:

bram en thijs schreef:

Nanna schreef: Dat gebeurt dus ook. Als je er maar bij bent. Dan accepteren ze dat gewoon.

Martijn wil een erfwaker, mensen blijven dan uit zichzelf al op afstand. Aan het geblaf hoort Martijn of zijn aanwezigheid gewenst is, een soort van alternatieve deurbel.

Dan een IJslander. Veelzijdige hondjes, het enige ras aldaar dus die moesten vanalles kunnen. Deurbel was één van de functies en de meeste IJsco's nemen dat nog steeds bloedserieus. Visite is erg leuk dus wordt met vreugde binnengehaald, dat wel.
Overigens doet Logi hier niet aan deurbellen, dat regelen we zelf maar. Hij doet sowieso weinig aan lawaai. Zijn zoon compenseert daar weer voor, die lijkt wat dat betreft meer op moeders.

Edit: IJzen zijn wel heel graag buiten maar dan wel mét de baas. Alleen buiten is stom.

Ik vond het deurbelgedoe erg handig. Ik kon onderscheid maken in de gemaakte herrie bij het hek en kiezen uit:
Je aanwezigheid is nu én dringend gewenst want deze komt het hek niet in;
Je zou kunnen komen, we kennen het bezoek maar niet goed genoeg dus check zelf even of het door het hek mag;
Jubelen en jodelen, het bezoek staat vermoedelijk al in de bijkeuken en wij ook.

Het dapperste wat ik ooit heb gezien was een klein jongetje dat zich door het hek had gewurmd, tussen twee verbaasd loeiende jongens door was gelopen (de gefronste wenkbrauwen van de heren!) om iets in de brievenbus te doen en dezelfde weg terug te gaan. Zeker honden gewend.

_Tiny_ schreef:Ik weet alleen niet hoe het met de gezondheid is gesteld?

Wij hadden een pechgeval (groeipijn als pup) en een uiteindelijk demente bejaarde dus dat is twee uitersten. En het was nog oude fok, geen idee hoe ze het nu doen. Als dat degelijk is gedaan dan heb je weinig omkijken naar ze. Af en toe een borsteltje en graag voldoende voer want het zijn grote eters.

En inderdaad, je komt er niet voorbij. Ze doen niet raar, ze gaan niet bijten of uitvallen of andere rare dingen doen. Ze staan rustig in het midden te blaffen en je zoekt het verder maar mooi zelf uit want je komt er niet langs.

Iemand hier in de buurt heeft een Belgische mastiff/Grote Zwitser outcross. Ontzettend vriendelijke hond, sociaal naar soortgenoten toe en waakt meer dan prima zonder dat er meteen lichaamsdelen sneuvelen.
Het luistert voor geen meter maar dat hoeft bij haar ook niet want al van pups af aan doet ze gewoon amper wat mis.

Cleva schreef:Ik zal het waarschijnlijk niet doen maar het lijkt me zo leuk om een echte waakhond rond het huis te hebben lopen.
Een Mastiff durf ik niet want kanker en dat vind ik zonde van twee jaar voeren.

Ik wil wel een waakhond maar geen imbeciele bijter. Er is verschil.

Zo'n spaanse mastino. Is dat eigenlijk wat?

Wat ik me oprecht afvraag is waar je de conclusie van kanker vandaan haalt, wij hebben behoorlijk wat mastiff fokkers bezocht en gesproken de afgelopen jaren en hoewel er genoeg mankementen aan bod zijn gekomen is kanker nooit zo uitgesproken naar voren gekomen.

Nanna schreef:

ceciel schreef: Wat ik me oprecht afvraag is waar je de conclusie van kanker vandaan haalt, wij hebben behoorlijk wat mastiff fokkers bezocht en gesproken de afgelopen jaren en hoewel er genoeg mankementen aan bod zijn gekomen is kanker nooit zo uitgesproken naar voren gekomen.

De diverse oorzaken van kanker zijn:
1.Genetische afwijkingen; bij de mens geeft men aan dat minimaal 10% van alle kankergevallen een afwijkend genetisch patroon heeft als gevolg van mutaties in het DNA. Bij de hond moet men denken aan de verhoogde gevoeligheid voor het ontstaan van bepaalde typen tumoren in bepaalde rassen. Een voorbeeld hiervan is de maligne histiocytose bij de Berner Sennenhond. Dit is een ontsporing van een bepaald type ontstekingscel met uiteindelijk een zeer slechte prognose. Een ander voorbeeld is het osteosarcoom, een kwaadaardig gezwel uitgaande van het bot, bij bepaalde grote rassen, zoals de Mastiff en de Duitse Dog komt dit nogal eens voor. Dit type kanker heeft ook een zeer slechte prognose.
bron

Dank voor de info, ik heb al vele kneuzenverhalen gehoord van struikelende mastiffs die bij ijzel die hun strottenhoofd beschadigden en overleden, dat dekkingen niet lukken (onvruchtbaarheid), geklooi met magen etc. Maar dit is echt nog nooit naar voren gebracht en we zijn al ruim 6 jaar in contact met fokkers van de mastiff.

ceciel schreef:

Nanna schreef:

ceciel schreef: Wat ik me oprecht afvraag is waar je de conclusie van kanker vandaan haalt, wij hebben behoorlijk wat mastiff fokkers bezocht en gesproken de afgelopen jaren en hoewel er genoeg mankementen aan bod zijn gekomen is kanker nooit zo uitgesproken naar voren gekomen.

De diverse oorzaken van kanker zijn:
1.Genetische afwijkingen; bij de mens geeft men aan dat minimaal 10% van alle kankergevallen een afwijkend genetisch patroon heeft als gevolg van mutaties in het DNA. Bij de hond moet men denken aan de verhoogde gevoeligheid voor het ontstaan van bepaalde typen tumoren in bepaalde rassen. Een voorbeeld hiervan is de maligne histiocytose bij de Berner Sennenhond. Dit is een ontsporing van een bepaald type ontstekingscel met uiteindelijk een zeer slechte prognose. Een ander voorbeeld is het osteosarcoom, een kwaadaardig gezwel uitgaande van het bot, bij bepaalde grote rassen, zoals de Mastiff en de Duitse Dog komt dit nogal eens voor. Dit type kanker heeft ook een zeer slechte prognose.
bron

Dank voor de info, ik heb al vele kneuzenverhalen gehoord van struikelende mastiffs die bij ijzel die hun strottenhoofd beschadigden en overleden, dat dekkingen niet lukken (onvruchtbaarheid), geklooi met magen etc. Maar dit is echt nog nooit naar voren gebracht en we zijn al ruim 6 jaar in contact met fokkers van de mastiff.

Waarom zouden ze? Dan verkopen ze geen een pup meer.

Alex schreef:Ik zat hier toevallig gisteren nog over te fantaseren met mijn man, wat er op ons toekomstige landgoed gaat waken
Een boerboel leek ons te kouwelijk en te heftig. De hier genoemde Spaanse mastinmixen vind ik zelf heel erg leuk, mijn man opteerde de sarplaninac wegens sentiment. Een vriendin van mij vroeger had een Komondor, ontzettend rustig en kalm beest, maar ik vond hem doodeng, hij hield je echt in de gaten. Ik vond zelf het uiterlijk niets, maar die koelte en kalmte kan ik me goed voorstellen bij een waker.

Nou ja, dat is wat bij ons de revue passeerde.

Er loopt hier in het bos een boerboel reu van nu anderhalf. Het is (tot nu toe) een heel vriendelijk beest die met elke hond wel wil spelen en ieder mens vriendelijk begroet en een aai gaat halen. Maar de eigenaar zegt wel dat als hij binnen is hij erg waaks is. Als die hond dus zo blijft, lijkt het me een mooie combinatie.