Heavy schreef:blondie schreef:Heavy schreef:
En ik vind het bij een showlijn niet zo erg dat het allemaal wat minder spectaculair is .
Ik eerlijk gezegd wel. De ras standaard is nog steeds gebaseerd op de Duitse Herder, en er wordt daarin geen onderscheid gemaakt tussen show- en werklijn.
Ik denk dat een Duitse Herder die niet wil bijten ook heel moedig kan zijn . Blaffen en waken doet Heavy heel moedig
Maar ik denk dat je dan het bijten te hoog neerzet als het gaat om spectaculair of scherp zijn.
Bijten op pak of mouw is sowieso iets wat je de meeste honden aan moet leren, het gebeurd regelmatig dat als een jonge hond verkeerd iets wordt aangeleerd dat je later de grootste moeite hebt om een hond het vertrouwen te laten krijgen in een pakwerker of het bijten. Zelfs als je als pup al het bijten "afleert" zullen ze een grotere bijtdrempel hebben en het raar vinden als er dan ineens van ze verwacht wordt vol in iets te bijten
.
Een té scherpe hond is moeilijk te houden in een drukke omgeving, zelf had ik mijn vorige honden graag overal bij (de huidige ook uiteraard, maar daar train ik niet mee) en beiden konden ze best inbijten en m.n. Finn had een behoorlijke vaste beet, en 1x heb ik hem op KNPV pak laten bijten. Het verbaasde mij dat ondanks dat het voor hem onbekend was, hij toch ineens op de afstand de handler naar de schouder sprong en hem zo tot stoppen bracht. Bij IPO draait een wegrennende pakwerker zich namelijk om.
In een gewone omgeving heeft hij niet de neiging gehad om iemand ook maar zomaar te bijten.
Iemand had mij eens een heel mooie uitleg gegeven, maar ik heb het niet meer op de pc staan. Een denkbeeldige cirkel om de hond en waarin de bedreiger steeds verder de cirkel in komt. Een moedige hond zal de bedreiger dicht bij laten komen, maar wel signalen afgeven dat de bedreiger niet te dicht bij moet komen, uiteindelijk zal er door de hond naar voren toe gereageerd worden.
Een andere hond zal veel sneller reageren, of sommigen zullen achteruit lopen met een lagere houding. Afhankelijk van de gemoedstoestand zullen sommigen wel aanvallen, bijten en weggaan, en anderen zullen er sneller inhangen.
Ik heb liever de hond die redelijk lang "rustig" blijft maar wel signalen afgeeft. Finn was en Aki is wat stiller als er iets aan de hand is/was. Maar wel alert. Ze blijven de situatie inschatten en doen eerder een stapje naar voren dan naar achteren bij dreiging (op straat dan).
Bluf blafte snel, reageerde snel maar bij heel veel druk zou zij eerder een stapje achteruit doen tenzij zij dus werd geprikkeld (op training meegemaakt, dan ging er ineens een knopje om) of dat er écht stront aan de knikker was, dan gok ik dat zij wel eerder zou bijten dan dat Finn of Aki dat zouden doen, gelukkig nooit gebeurd zij is nooit in een situatie geweest waarin een situatie minder leuk was. Met Finn heb ik dat wel gehad, en gelukkig waren die mensen zo slim om zijn signalen te respecteren en dus niet verder de drempel/cirkel in te komen.
Een moedige hond vind ik overigens niet een hond die alleen blaft en waakt. Een moedige hond blijft staan als mensen het blaffen van de hond negeren en door willen gaan met hun actie en op die manier de actie weten te stoppen. En nee, daar heb ik mijn herders niet voor aangeschaft, maar ik vind het wel fijn te weten dat ze zich niet zomaar laten wegjagen, en ja, ik houd er absoluut rekening mee dat de bijtdrempel iets lager is, ook bij onze draak nu ondanks dat we geen pakwerk met hem doen. Hij is ook zo'n hond dat als hij tegengewerkt wordt of als iemand (ook al is het speels) een krachtmeting met hem aangaat dat hij uiteindelijk die uitdaging aangaat, en dat zijn we eigenlijk altijd voor.
Had ik met Finn ook, was naar mensen toe prima sociaal, maar van anderen moest hij winnen als ze die krachtmeting aan gingen. Je hoort en ziet ze op dat moment veranderen. Bluf had dat niet die liet eerder los, of liet het voor wat het was in zo'n situatie. Niets ten nadelen van Bluf overigens, maar daarin zie ik wel het verschil in types en hun reacties.
. Klopt dat ook voor jou, of zie jij dat anders?
ik snap die termen scherp en moedig nooit zo goed . Maar als ik het goed begrijp is een scherpe hond een hond die snel bijt , lage bijtdrempel heeft maar dat kan ook zonder moed zijn .
. We hebben hem dus ook opgejut en zelfs ook opgezweept. Toen hij eenmaal het spelletje doorhad is dat allemaal niet meer nodig en is het omdoen van het tuig al genoeg om wat in hem aan te wakkeren. Maar toch zou ik het niet beschrijven als scherpe hond. 
" Direct alert was hij en klaar om te gaan, zeker bij het aan horen blaffen van een andere hond.
, nadeel van gekke dingen oefenen gok ik. Hij ging ineens naar het publiek in plaats van naar het verstek 
