Het HondenForum

Het grappige is.. persoonlijk snap ik het ook niet zo omdat ik heel erg attent ben op de deuren.
Zelfs met een borrel op. Mij persoonlijk zal het in dat op zicht nooit overkomen dat mijn honden de deur door glippen met zulke dagen...

Maar.. ik heb vannacht ook de andere kant gezien. Nichtje lief heeft een hond die heel erg makkelijk en lief is. Eigenlijk niet echt bang is als ze binnen is
maar wel heel erg op de baas gesteld is. Baas loopt naar buiten, doet deur dicht en de hond blijft binnen maar ligt wel vlak bij de deur. Daarnaast loopt er constant visite in en uit, kinderen in en uit, om lontjes aan te steken of champagne of punch te halen, en ik kan me dus voorstellen dat in een onbewaakt ogenblik op zo'n moment zo'n hond er tussendoor sneakt en op zoek gaat naar de baas. Dan hoeft er maar een knal te volgen.. en schrik effect is bewerkstelligd.

Gelukkig is dat niet gebeurd, maar dat ligt meer aan de desbetreffende hond dan aan de mensen die er op visite waren. Ik hield het overigens wel tussendoor met argus ogen in de gaten. Gelukkig zitten mijn honden bij vrienden waar ik weet dat ze niet weg kunnen ...

Het zijn gewoon andere type hondenmensen denk ik. Niet slecht voor hun hond... in tegenstelling, maar ze denken niet zo ver na over de risico's als wij doen.

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Zo dacht ik ook ooit.
En toen raakte ik Malou kwijt. Net een maamd in Nederland, maar vanaf dag 2 kwam zij al zo betrouwbaar naar me toe als ik haar ridp dat ik na 2,5 week de lange lijn al niet meer vast had. Op de Hondenschool had ik haar met momenten ook los lopen en ze kwam altijd gelijk naar me toe als ik haar riep. Na een maand dus een omheind gebied opgezocht en de riem losgeklikt. 8 minuten later kwam er een knal, ze schrikt, raakt in paniek, vindt een gat in het hek en weg was.
Op basis van wat Malou heeft laten zien die maand, vind ik dat ik echt geen risico heb genomen, maar weggelopen was ze wel en met heel veel geluk en mazzel is ze 5 kwartier later gevangen door iemand met hulp van 2 agenten.

Een ongeluk kan nu eenmaal in een heel klein hoekje zitten. En ik denk niet dat ik nu representatief ben voor de doorsnee hondenbezitter, maar sinds Malous avontuur pas ik wel op met iets vinden van en oordelen over. Ik heb zelf ervaren hoe snel zoiets kan gaan.

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Zo dacht ik ook ooit.
En toen raakte ik Malou kwijt. Net een maamd in Nederland, maar vanaf dag 2 kwam zij al zo betrouwbaar naar me toe als ik haar ridp dat ik na 2,5 week de lange lijn al niet meer vast had. Op de Hondenschool had ik haar met momenten ook los lopen en ze kwam altijd gelijk naar me toe als ik haar riep. Na een maand dus een omheind gebied opgezocht en de riem losgeklikt. 8 minuten later kwam er een knal, ze schrikt, raakt in paniek, vindt een gat in het hek en weg was.
Op basis van wat Malou heeft laten zien die maand, vind ik dat ik echt geen risico heb genomen, maar weggelopen was ze wel en met heel veel geluk en mazzel is ze 5 kwartier later gevangen door iemand met hulp van 2 agenten.

Een ongeluk kan nu eenmaal in een heel klein hoekje zitten. En ik denk niet dat ik nu representatief ben voor de doorsnee hondenbezitter, maar sinds Malous avontuur pas ik wel op met iets vinden van en oordelen over. Ik heb zelf ervaren hoe snel zoiets kan gaan.

Ik kan me voorstellen dat je het niet hebt zien aankomen bij Malou. Het is zeker bij een hond die je als volwassen herplaatser krijgt gewoon niet altijd te voorzien.
Maar ik denk wel dat je er nu heel alert op bent en op dat vlak het risico op weglopen beperkt toch?

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Zo dacht ik ook ooit.
En toen raakte ik Malou kwijt. Net een maamd in Nederland, maar vanaf dag 2 kwam zij al zo betrouwbaar naar me toe als ik haar ridp dat ik na 2,5 week de lange lijn al niet meer vast had. Op de Hondenschool had ik haar met momenten ook los lopen en ze kwam altijd gelijk naar me toe als ik haar riep. Na een maand dus een omheind gebied opgezocht en de riem losgeklikt. 8 minuten later kwam er een knal, ze schrikt, raakt in paniek, vindt een gat in het hek en weg was.
Op basis van wat Malou heeft laten zien die maand, vind ik dat ik echt geen risico heb genomen, maar weggelopen was ze wel en met heel veel geluk en mazzel is ze 5 kwartier later gevangen door iemand met hulp van 2 agenten.

Een ongeluk kan nu eenmaal in een heel klein hoekje zitten. En ik denk niet dat ik nu representatief ben voor de doorsnee hondenbezitter, maar sinds Malous avontuur pas ik wel op met iets vinden van en oordelen over. Ik heb zelf ervaren hoe snel zoiets kan gaan.

Erover oordelen is lekker snel en makkelijk vanachter een beeldscherm.
En sommige risico's zijn niet te vergelijken met de voordelen.

Gentle is altijd een risico als ze losloopt maar het risico weegt niet op tegen de voordelen die het heeft voor haar.
Tja dan maak ik als baas die afweging dat ze los mag lopen.

Gimmick is precies andersom daar zijn de risico's groter dan het voordeel dus dan gaat ze gewoon totaal niet los.

Iedereen maakt daarin zijn of haar eigen overwegingen in.
En dan nog kan het fout gaan.
Met oud en nieuw snap ik dir risico's niet maar dat is ook ieder voor zich.

Brindlecardi schreef:

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Zo dacht ik ook ooit.
En toen raakte ik Malou kwijt. Net een maamd in Nederland, maar vanaf dag 2 kwam zij al zo betrouwbaar naar me toe als ik haar ridp dat ik na 2,5 week de lange lijn al niet meer vast had. Op de Hondenschool had ik haar met momenten ook los lopen en ze kwam altijd gelijk naar me toe als ik haar riep. Na een maand dus een omheind gebied opgezocht en de riem losgeklikt. 8 minuten later kwam er een knal, ze schrikt, raakt in paniek, vindt een gat in het hek en weg was.
Op basis van wat Malou heeft laten zien die maand, vind ik dat ik echt geen risico heb genomen, maar weggelopen was ze wel en met heel veel geluk en mazzel is ze 5 kwartier later gevangen door iemand met hulp van 2 agenten.

Een ongeluk kan nu eenmaal in een heel klein hoekje zitten. En ik denk niet dat ik nu representatief ben voor de doorsnee hondenbezitter, maar sinds Malous avontuur pas ik wel op met iets vinden van en oordelen over. Ik heb zelf ervaren hoe snel zoiets kan gaan.

Ik kan me voorstellen dat je het niet hebt zien aankomen bij Malou. Het is zeker bij een hond die je als volwassen herplaatser krijgt gewoon niet altijd te voorzien.
Maar ik denk wel dat je er nu heel alert op bent en op dat vlak het risico op weglopen beperkt toch?

Malou heeft niet meer zonder lijn gelopen sindsdien nee en de vraag is of dat ooit nog gebeurd.
Maar ik heb D lijn niet altijd vast en was haar een maand of 2 geleden wel bijna kwijt toen er een ree voor ons het pad over schoot. Ook daar neem ik dan weer verantwoordelijkheid op door die lijn nauwelijks meer los te laten, maar ik neem het risico dus wel. En dat hele kleine hoekje blijft dus bestaan.
Daarbij heb ik haar gisteren ook niet dubbel gezekerd uitgelaten en zijn we naar een voor haar vreemd bos geweest zonder grote broer Shibby. En dat is voor een buitenstaander misschien nauwelijks te begrijpen, maar ik maak die keuze op basis van wat ik zie en wat ik denk dat kan. Maar dat neemt niet weg dat dat hele kleine hoekje ook gisteren gewoon aanwezig was.
En dat hoekje zal er bij Malou altijd ook blijven. Ik ga ook geen garantie geven dat het niet toch nog een keer gaat gebeuren dat zij nog een keer ontsnapt, dat is het type hond dat ze is.

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Zo dacht ik ook ooit.
En toen raakte ik Malou kwijt. Net een maamd in Nederland, maar vanaf dag 2 kwam zij al zo betrouwbaar naar me toe als ik haar ridp dat ik na 2,5 week de lange lijn al niet meer vast had. Op de Hondenschool had ik haar met momenten ook los lopen en ze kwam altijd gelijk naar me toe als ik haar riep. Na een maand dus een omheind gebied opgezocht en de riem losgeklikt. 8 minuten later kwam er een knal, ze schrikt, raakt in paniek, vindt een gat in het hek en weg was.
Op basis van wat Malou heeft laten zien die maand, vind ik dat ik echt geen risico heb genomen, maar weggelopen was ze wel en met heel veel geluk en mazzel is ze 5 kwartier later gevangen door iemand met hulp van 2 agenten.

Een ongeluk kan nu eenmaal in een heel klein hoekje zitten. En ik denk niet dat ik nu representatief ben voor de doorsnee hondenbezitter, maar sinds Malous avontuur pas ik wel op met iets vinden van en oordelen over. Ik heb zelf ervaren hoe snel zoiets kan gaan.

Ik kan me voorstellen dat je het niet hebt zien aankomen bij Malou. Het is zeker bij een hond die je als volwassen herplaatser krijgt gewoon niet altijd te voorzien.
Maar ik denk wel dat je er nu heel alert op bent en op dat vlak het risico op weglopen beperkt toch?

Malou heeft niet meer zonder lijn gelopen sindsdien nee en de vraag is of dat ooit nog gebeurd.
Maar ik heb D lijn niet altijd vast en was haar een maand of 2 geleden wel bijna kwijt toen er een ree voor ons het pad over schoot. Ook daar neem ik dan weer verantwoordelijkheid op door die lijn nauwelijks meer los te laten, maar ik neem het risico dus wel. En dat hele kleine hoekje blijft dus bestaan.
Daarbij heb ik haar gisteren ook niet dubbel gezekerd uitgelaten en zijn we naar een voor haar vreemd bos geweest zonder grote broer Shibby. En dat is voor een buitenstaander misschien nauwelijks te begrijpen, maar ik maak die keuze op basis van wat ik zie en wat ik denk dat kan. Maar dat neemt niet weg dat dat hele kleine hoekje ook gisteren gewoon aanwezig was.
En dat hoekje zal er bij Malou altijd ook blijven. Ik ga ook geen garantie geven dat het niet toch nog een keer gaat gebeuren dat zij nog een keer ontsnapt, dat is het type hond dat ze is.

Het feit dat je haar aanlijnd geeft al aan dat je er veel aan doet om de risico's te beperken. Dat er vervolgens toch in een moment van onoplettendheid wat kan gebeuren is nooit uit te sluiten, bij niemand niet.

Eens, het is onbegrijpelijk, maar een ongeluk zit in zo'n klein hoekje soms. Ook als je heel goed oplet, kan er iets onverwachts gebeuren; kan een musketon breken, een hond in paniek deuren openen wat hij anders nooit doet... Ik hoop dat alle honden nu de rust weer is wedergekeerd, weer snel veilig thuis zijn.

Ik heb ook wel een aantal situaties meegemaakt die met wat pech heel anders hadden kunnen aflopen. Mila die loslopend zich te pletter schrok van een kind met klappertjespistool, de halsband van een opvanghond die knapte terwijl hij uit de auto sprong, een ree die overstak terwijl ik net 3 seconden daarvoor Amy had aangelijnd (als ze nog los was geweest, had ik het nakijken gehad) Dat zijn risico's van het leven, die kun je nooit helemaal uitsluiten en dat soort dingen kunnen ook (of misschien wel juist) gebeuren op heel andere momenten als je er niet op bent bedacht.

Suuz! schreef:Het grappige is.. persoonlijk snap ik het ook niet zo omdat ik heel erg attent ben op de deuren.
Zelfs met een borrel op. Mij persoonlijk zal het in dat op zicht nooit overkomen dat mijn honden de deur door glippen met zulke dagen...

Maar.. ik heb vannacht ook de andere kant gezien. Nichtje lief heeft een hond die heel erg makkelijk en lief is. Eigenlijk niet echt bang is als ze binnen is
maar wel heel erg op de baas gesteld is. Baas loopt naar buiten, doet deur dicht en de hond blijft binnen maar ligt wel vlak bij de deur. Daarnaast loopt er constant visite in en uit, kinderen in en uit, om lontjes aan te steken of champagne of punch te halen, en ik kan me dus voorstellen dat in een onbewaakt ogenblik op zo'n moment zo'n hond er tussendoor sneakt en op zoek gaat naar de baas. Dan hoeft er maar een knal te volgen.. en schrik effect is bewerkstelligd.

Gelukkig is dat niet gebeurd, maar dat ligt meer aan de desbetreffende hond dan aan de mensen die er op visite waren. Ik hield het overigens wel tussendoor met argus ogen in de gaten. Gelukkig zitten mijn honden bij vrienden waar ik weet dat ze niet weg kunnen ...

Het zijn gewoon andere type hondenmensen denk ik. Niet slecht voor hun hond... in tegenstelling, maar ze denken niet zo ver na over de risico's als wij doen.

Ik heb dus zo'n hond. Tobi parkeert zich tegen de deur aan wanneer ik naar buiten ga. Gevolg is dat vrienden naar binnen gaan en Tobi zijn kans schoon ziet. Gelukkig was mijn visite er wel alert op, maar kan goed begrijpen dat het fout kan gaan.

En zoals eerder gezegd, ik hou zielsveel van mijn dieren heb er veel voor over en laat er genoeg voor. Maar mijn vrienden en of familie zijn op zulke avonden net belangrijker. Dat betekend niet dat ik laks met alles om ga, en ik doe mijn best om zulke ongelukken te voorkomen, maar ongelukken zitten ECHT in een klein hoekje.

Misschien ook, omdat mensen niet beseffen waartoe een hond in staat als is als hij/zij in blinde paniek is?

Zelf mijn man wilden gisteren Sam even los meenemen voor zijn laatste plasje voor we naar bed zouden gaan (terwijl we toch al 10 jaar honden hebben.............). Grasveldje ligt nog geen 3 meter voor onze deur. Daar heb ik een flinke stok voor gestoken.
Ben ik al zo super alert vanaf het moment dat we vuurwerk zijn gaan afsteken (Sam in de keuken gedaan waar hij niet uit kon ontsnappen, toch met sluizensysteem gewerkt, veel als portier gespeeld) en dan zou Sam op die manier alsnog de benen kunnen nemen.

Sam is bij mij ook een keer ontsnapt. We hadden hem net 2 maanden, het regende, was donker, drukke weg, dus veel autolampen die op hem afkwamen (vond hij toen nog erg spannend), opspattend water en toen kwam er een trein aan.
Netje staan te wachten, trein is voorbij, spoorbomen open, lampjes uit en we steken over, rijd er net een auto door een plas water. Dit spatte tegen Sam op, wat letterlijk zijn emmer deed overstromen van wat hij kon hebben.
In blinde paniek wilden hij weg uit de situatie. Trok mij mee (kon hem nog houden) tot ik op een biels stapten............. Sam sprong naar voren, spanning van de lijn en daarna weer naar achter. Daar ging ik vol op mijn plaat en trok de 2de riem los van mijn pols (dubbele lijnen, 1 op zijn tuig en 1 op de zijn halsband).

Naast het spoor staan hoge hekken, dus hij kon niet weg. Ik had 10 minuten de tijd om Sam terug te vinden want dan kwam de trein weer terug.
Op een gegeven moment zag ik hem zitten. Helemaal te trillen in een hoekje. Ik heb me zo klein mogelijk gemaakt, heel rustig benaderd met een vrolijke stem met wat lekkers.
Gelukkig bleef hij zitten en kon ik hem weer pakker. Pffffffffffffffff heb doodsangsten uitstaan in die paar minuten.

Brindlecardi schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Het feit dat je haar aanlijnd geeft al aan dat je er veel aan doet om de risico's te beperken Dat er vervolgens toch in een moment van onoplettendheid wat kan gebeuren is nooit uit te sluiten, bij niemand niet.

Zoals ook de berichten hierboven laten zien, gaat het vaak niet eens om onoplettendheid, maar gewoon om dikke vette pech. En wat mij stoort is dat jij in je dikgedrukte stuk zegt dat het weglopen van honden nagenoeg voorkomen kan worden door beter op te letten en minder risico te nemen. Ik vind dat je daar heel veel mensen met een hond die ooit weggelopen is echt tekort doet.

Jarah heeft zich ook weleens naast een drukke weg vlakbij ons flat uit haar halsband gewurmd. En die zat best strak. Strakker kon niet anders zou ze gewurgd worden.

Gelukkig was ze die dag toevallig gehoorzaam. Maar dat had ook makkelijk fout kunnen gaan.

Hier heeft ze mij eens omver getrokken en en had ze weg kunnen rennen met riem en al - gelukkig niet gedaan.
Ook is wel eens de ring van haar halsband geknapt. Soms heb je dat...

Ik moet wel zeggen dat ze in de tuin heeft geplast en overdag liep ze in het bos. En heb dubbel gecheckt of het papiertje met adres + telefoonnummer nog leesbaar was in haar koker aan de halsband.

Tja, ik beschouw mezelf best wel als een ervaren hondenbaas maar bij mij zijn er ook wel eens ongelukjes gebeurd. Cody die bijvoorbeeld op de parkeerplaats bij het Leesten uit zijn halsband glipte, schrok, en toen de benen nam richting de provinciale weg. Heeft-ie een meter of 100 langs de voortrazende auto's lopen rennen voor ik hem weer te pakken had. Heeft me 10 jaar van m'n leven gekost. Godzijdank is hij de weg niet óp gerend want hij had een vreselijk ongeluk kunnen veroorzaken.

Ik liep ooit met mijn oude roedel aangelijnd over een fietspad langs een drukke weg voor het laatste rondje. Stapte in een gat, zwikte en viel languit op het fietspad en liet natuurlijk de riemen los. Nou waren het allemaal sukkels die stomverbaasd om me heen troepten om te kijken wat ik nou in vredesnaam aan het doen was. Maar voor hetzelfde geld, waren ze er met z'n vieren vandoor gegaan.

En als uitsmijter: ik ging met de honden en Samantha en haar honden naar de Berendonck. Ik had Maggie nog niet zo lang en had het er over met Samantha of ik Maggie misschien even los kon laten. Sam zei dat het geen kwaad kon in zo'n veilig uitlaatgebied en met zo'n hele roedel. Liepen we net langs een golfparcours en één van die mannen sloeg nogal hard met zijn golfclub tegen het hek aan. Maggie schoot in blinde paniek er vandoor. Richting de provinciale weg. Wij in paniek er achter aan en kregen haar niet te pakken en die drukke weg kwam steeds dichterbij. We konden haar nergens vinden en ik liep zowat te hyperventileren, tot Jones ineens een zijpaadje inschoot en voor het dichte struikgewas bleef staan... en jawel hoor, daar zat Maggie verstopt. Nog geen 50m van die weg af.

Dus ja, een ongeluk zit in een klein hoekje en het is tamelijk arrogant om te denken dat het jou nooit overkomt.

Ik WEET dat ongelukjes voorkomen, daar heb ik het niet over. Ik heb het over die mensen die nooit nadenken, honden los laten lopen op oudjaar, geen flets benul hebben van het princip "sluizen".... Als mensen nou 's iets beter zouden nadenken en opletten denk ik dat het zomaar 75% van de vermissingen scheelt.

Suzanne

Eerlijk gezegd schrik ik ook van het aantal honden dat weggelopen is door vuurwerk. Nanni m'n vorige DH was doodsbang voor vuurwerk. We ginge altijd oudejaarsdag naar het strand, daar zijn geen knallen. En uitlaten deden we tussendoor. Ze presteerde het altijd om 24 uur lang niet te plassen. Helaas, het was niet anders.
Noah is totaal niet bang. Toch heb ik haar gisterochtend een lange ronde uitgelaten door de stad. Daar kwam ik iemand tegen met 3 hondjes waarvan 1 kleine weggeschoten was door vuurwerk. Gelukkig kreeg de man de hond te pakken, je moet er toch niet aan denken! Noverdag is Noah op het strand losgeweekt. Duinen had ook gekund maar soms zijn daar ook knallen. Ik neem die ene dag in het jaar geen risico. Noah is bij m'n schoonouders geweest, ontsnappen kan daar gelukkig niet. Scheelt ook dat zij niet naar buiten gingen, ik zelf trouwens ook nooit.

Kortom, ondanks dat Noah totaal niet schrikt van vuurwerk, neem ik geen risico. Ongeluk zit in klein hoekje

Zelfs ik had het

Gistermorgen met buster op pad en na 10 meter een enorme knal . Buster neemt een raam , ik ging bijna onderuit , en liet hem los .
Hij rende zo de tuin weer in . Hij had een jacht lijntje om die ik al extra strak had gezet zodat hij er niet met zijn kop uit kon wurmen maar op deze move had ik niet gerekend op dat moment terwijl ik in deze dagen zo voorzichtig ben .

Tijdens de verdere wandeling wilde hij mij ook constant blokken of sprong hij mij op de rug maar goed dat weet ik 1 keer 1 dag per jaar

Het gebeurt soms zomaar

Gevolg was wel dat ik gisteravond geen stap meer kon lopen van de pijn

Shibby schreef:

Brindlecardi schreef:

Brindlecardi schreef:Maar dat geldt toch sowieso een beetje voor honden die weglopen? Als baasjes beter zouden opletten en minder risico zouden nemen dan zouden er in z'n geheel nauwelijks honden weglopen.

Het feit dat je haar aanlijnd geeft al aan dat je er veel aan doet om de risico's te beperken Dat er vervolgens toch in een moment van onoplettendheid wat kan gebeuren is nooit uit te sluiten, bij niemand niet.

Zoals ook de berichten hierboven laten zien, gaat het vaak niet eens om onoplettendheid, maar gewoon om dikke vette pech. En wat mij stoort is dat jij in je dikgedrukte stuk zegt dat het weglopen van honden nagenoeg voorkomen kan worden door beter op te letten en minder risico te nemen. Ik vind dat je daar heel veel mensen met een hond die ooit weggelopen is echt tekort doet.

Dan lees je toch niet helemaal wat ik bedoel, het stuk daarna is namelijk ook wel even belangrijk.
Als jij de riem uit je hand laat glippen, ben je naar alle waarschijnlijkheid niet 100% aan het opletten. Is het logisch en denkbaar dat je daar niet altijd 100% op let? Absoluut, andersom zou wel heel lastig zijn. Die onoplettendheid noem jij dan vette pech, ook goed.
Ik zeg namelijk nergens dat mensen altijd moeten of kunnen opletten. Dat gaat nou eenmaal niet.
Maar, wat je als mens zijnde wel altijd kunt doen, is risico beperken. In jouw geval door haar aan te lijnen.

~Suzanne~ schreef:Ik WEET dat ongelukjes voorkomen, daar heb ik het niet over. Ik heb het over die mensen die nooit nadenken, honden los laten lopen op oudjaar, geen flets benul hebben van het princip "sluizen".... Als mensen nou 's iets beter zouden nadenken en opletten denk ik dat het zomaar 75% van de vermissingen scheelt.

Suzanne

Ben het met je eens hoor ...... zie op FB allerlei berichten voorbij komen over honden die "geschrokken" zijn en in paniek weggerend zijn. Zelfs omschreven als vuurwerkslachtoffer ........
En degenen die roepen mijn hond is niet bang voor vuurwerk realiseren zich niet dat dit binnen 1 seconde zomaar kan veranderen. Hoeveel moeite is het nou om die ene dag per jaar je hond aan de riem te houden??

~Suzanne~ schreef:Ik WEET dat ongelukjes voorkomen, daar heb ik het niet over. Ik heb het over die mensen die nooit nadenken, honden los laten lopen op oudjaar, geen flets benul hebben van het princip "sluizen".... Als mensen nou 's iets beter zouden nadenken en opletten denk ik dat het zomaar 75% van de vermissingen scheelt.

Suzanne

En hoezo weet jij dat daar sprake van is? Ben je bij die ontsnappingen geweest? Nee. Je weet er niks van. Je velt een oordeel zonder informatie. Je vult het gewoon helemaal zelf in zonder dat je enig idee hebt.

mijke schreef:

~Suzanne~ schreef:Ik WEET dat ongelukjes voorkomen, daar heb ik het niet over. Ik heb het over die mensen die nooit nadenken, honden los laten lopen op oudjaar, geen flets benul hebben van het princip "sluizen".... Als mensen nou 's iets beter zouden nadenken en opletten denk ik dat het zomaar 75% van de vermissingen scheelt.

Suzanne

En hoezo weet jij dat daar sprake van is? Ben je bij die ontsnappingen geweest? Nee. Je weet er niks van. Je velt een oordeel zonder informatie. Je vult het gewoon helemaal zelf in zonder dat je enig idee hebt.

Hoe weet jij dat eigenlijk? Jij vult ook zomaar iets in ...........

Dr woont hier een hond in de buurt die regelmatig weg loopt. In het laatste half jaar hebben we haar al 4x terug gebracht naar de eigenaar. Die haalt zn schouders op en zegt "oh, was ze er weer vandoor?". Ze missen haar niet eens. Het interesseert de eigenaren gewoon helemaal niks.

Flynn is bang voor vuurwerk, dus die heeft de afgelopen dagen extra goed vast gezeten. Maar ik zie hier in de buurt ook nog genoeg honden die niet aangelijnd zijn en mee moeten wandelen. Ik denk echt dat de eigenaren niet er bij stil staan dat hun hond bang kan zijn of worden en weglopen.

Ik keek er ook wel van op dat er zoveel honden kwijt zijn. Denk inderdaad dat het vooral onkunde is bij de meesten. Die hebben blijkbaar niet door dat een hond er in blinde paniek vandoor kan schieten. Maar toch blijft het apart omdat er zoveel gewaarschuwd word iedere keer. Maar net als met de honden in warme auto's opsluiten zal dit waarschijnlijk ook nooit veranderen.

Ik zou zelf een bange hond dubbel vastlijnen en eventueel in huis in een bench doen of aparte afgesloten ruimte of aangelijnd als er veel bezoek zou komen en de hond zou kunnen ontsnappen. Je kunt er zelf best veel aan doen als je er een beetje over nadenkt.

Ik vind dat Suzanne wel een punt heeft. De meeste mensen zijn gewoon erg makkelijk en zien de gevaren niet of te laat.
Honden uitlaten in de wijk met dit soort dagen - als je een auto hebt kun je ook even de moeite nemen om iets verder te rijden en je hond uit te laten waar het knallen iets minder bedreigend is. Ik zag ze hier gisteren hun hond door de wijk sleuren, honden finaal over de zeik, het gebruikelijke dagelijkse rondje afwerken dwars door de rotjesgooiende jeugd. Terwijl 5 minuten verderop het gewoon een stuk rustiger is, maar ja, daar komen ze nooit.
En ja, ik vind er wel iets van dat hondenbezitters menen dat hun sociale leven vooral nergens onder mag lijden. Fijn op oudjaarsavond de deur uitgaan en feesten, terwijl de hond alleen thuis wordt gelaten.
Iets met keuzes maken en verantwoordelijkheid nemen.
En nee, ik werk niet in de verzekeringen (en Suzanne ook niet).

gonnie schreef:En een hondje is doodgereden doordat hij in paniek de snelweg oprende.

Maar ik ga niet zeggen dat het mij nooit zou overkomen. De riem kan breken.

Mijn honden waren nooit bang. Maar of de volgende hond niet bang is is nog maar de vraag.

Dat, en je kan je vergissen in de reactie bij 'bang'. Lilo is in het verleden echt panisch geweest voor vuurwerk, dat gaat inmiddels al heel erg veel beter, maar als ze van vuurwerk (of iets anders) schrok, kwam ze altijd naar mij toe. Toto is lang zo bang niet voor vuurwerk als Lilo is geweest, maar vanmiddag in het park klonk er opeens weer een serie knallen, en hij besloot simpelweg om naar huis te gaan. Niet in paniek, geen staart tussen de benen, maar gewoon resoluut op huis aan.

Het was echt omdat hij af en toe toch wat aarzelde en achterom keek terwijl ik alsmaar riep (en GOEDZO! joelde als hij weer even stopte) en dankzij een bevriende baas waar hij dol op is en die hem ook met beloftes van veel koekies riep, dat hij uiteindelijk bleef staan en ik hem aan kon lijnen en een paar frolicjes in die bek kon douwen. Maar het scheelde al met al maar heel weinig of hij was wel naar huis gelopen, en ik liep in het park aan de andere kant van de (drukke) weg.

Honden blijven onvoorspelbaar, en dan pokke-vuurwerk helaas ook. Ik had al dik een half uur in het park gelopen terwijl Toto lekker vrolijk aan het spelen en rennen was met een vriendje, en in de verte was een paar keer een knal te horen waar hij helemaal niet op reageerde tot het dus van dichterbij kwam.

Ik geloof dus best dat je niet elk ongeluk/wegloopgeval kan wijten aan niet opletten of dommigheid van de baas in kwestie. Het kan iedereen overkomen. Maar tegelijkertijd lees ik wel verhalen waarbij het absoluut te voorkomen was door even wat beter na te denken.

Ik zie het wel bij mijn ouders. Die zijn daar gewoon niet zo mee bezig. Joris loopt altijd los naar de auto en uit de auto naar binnen. Dat is 3 meter over de oprit. Ik heb hem zaterdag daar wel aangelijnd gehad, gewoon voor de zekerheid, maar mijn ouders hadden daar echt geen seconde bij stil gestaan. Niet omdat het ze niet interesseert, maar het komt gewoon niet bij hun op dat het misschien verkeerd kan gaan als er toevallig iemand een rotje gooit.

Ik heb zelf ook risico's genomen door zowel Finn als Daisy los te laten lopen zaterdag. Ja het had verkeerd kunnen gaan, maar gezien de reacties van de honden en mijn inschatting van de omgeving durfde ik dat aan.

Met dat soort dagen is alles anders dan anders voor dieren en voor mensen dus eigenlijk logisch dat er juist dan gekke dingen gebeuren toch, die ene keer in het jaar........ dat echt alles op zijn kop staat en anders is

Ons huis kunnen we sluizen: tussendeur dicht, daarna voordeur open. De gliphonden (vooral nieuwsgierige Pipra) glippen daarmee niet te ver. Daarnaast ook de hele nacht het tuigje omgelaten.

Toch kan ik me zat dingen voorstellen:
- Niet goed coordineren van de deuren
- Losglippende riem
- Hond wurmt zich uit tuig (was Cay bij haar vorige tuig een ster in)
- Haakje van de riem schiet los (hier 1x gebeurd begin december, gelukkig bij enthousiast stuiteren ipv paniek)

Edit, zo moet de haak dus NIET aan het veiligheidstuig vast: https://flic.kr/p/PAdN7P

Irriteer me kapot aan de kreten "weggeglipt" nee je hebt verdomd om op je dier te letten omdat je andere dingen net even belangrijker vond.
Mijn hond ( vroeger honden) zijn niet alleen op oudjaarsavond, ik ga het huis niet uit en heel simpel iemand die vuurwerk af wilt steken is niet welkom bij mij, de deuren blijven dicht, er hoeft ook niemand langs te komen en de buren nieuwjaar wensen kan de volgende dag wel... dus nee...
Sluizen met de deuren en je hond gewoon niet alleen laten, geen ogenblik.. als het dier buiten loopt in die klere herrie in zijn uppie in doodsangst dan is dat jouw schuld.
als er wel visite is die in en uit lopen dan blijft er maar 1 binnen met de hond aan de lijn of in een bench.
Ergens las ik ook dat er een hond was ontsnapt omdat die 2 deuren had opgemaakt.. dus de hond zat alleen of je hebt gewoon totaal geen aandacht gehad voor je dier dat die zomaar 2 deuren kon openen en weg kon lopen..
Zielsveel medelijden heb ik overigens met die mevrouw waarvan haar honden bij een pension zijn weggelopen.. 1 gelukkig gevonden maar de rottweiler nog steeds zoek.. afschuwelijk toch dan denk je dat je er goed aan doet om je dieren weg tebrengen dan gebeurt er zoiets.

Ik ben natuurlijk al een vreselijke hondenbaas.
Maar de twee dames hebben gewoon aan een tuigje hun ronde gelopen en Manu liep oudejaarsmiddag gewoon nog los en de volgende ochtend ook alweer. Ik woon in Den Haag en heb wel wat stukken opgezocht waar geen vuurwerk afgestoken werd. We konden gelukkig wel de straten door waar wel afgestoken werd en uiteraard zijn ze dan allen aangelijnd. Overigens zag ik in de losloopgebieden heel veel honden loslopen. Ik zorgde wel dat we om 5 uur weer binnen zaten en de laatste ronde was alleen aangelijnd plassen.

Dat oordelen. Die hond die twee deuren open heeft gemaakt kan in paniek zijn en dat heel snel doen terwijl jij je vissalade staat te scheppen.
Mijn hond trekt zich graag terug als er veel prikkels zijn. Ik was alleen thuis met ze en Manu heeft zich in de slaapkamer genesteld. Ik doe dan de deur naar de woonkamer dicht en de lichten uit zodat hij rust heeft. Als hij in paniek raakt hoor ik dat niet tenzij hij bij de deur naar de woonkamer wat laat horen. Weet jij veel wat er gebeurd is. Waarom vind je dat je daar een oordeel over moet hebben? Zodat je denkt dat het jou nooit zal overkomen?

Er zullen bij die grote groep honden best honden tussen zitten waarvan de eigenaar alles eraan gedaan heeft en het toch mis is gegaan. Maar een groot deel denkt gewoon niet goed genoeg na en de hond is daar de dupe van. Ik vind het er dit jaar ook veel en ik hoop dat ze allemaal teruggevonden worden.