Het HondenForum

Hier ook wel enigszins negatieve reacties gehad hoor, vooral toen de 2de hond kwam.
Maar boeiend, ons leven

Daarbij hebben wij een huis met een tuin, maar daar zijn de honden nauwelijks in te vinden. Dus wat mensen altijd maar 'vinden' over dat je een tuin moet hebben als je een hond hebt... ?!
Een tuin, maar dat kan je ook prima op een balkon doen, is wel ideaal als de pup nog klein is en je midden in de nacht eruit moet voor een plasje. Maar dat is als het goed is maar een korte periode.
Belangrijker vind ik dat je genoeg tijd hebt voor je hondje. En dat zit als ik je verhaal zo lees wel goed.
Wat anderen al zeggen: niets van het gezeur aantrekken en lekker op zoek gaan naar een leuke passende hond. En wie weet zijn ze als hij/zij er eenmaal is wel dol op de hond. Of niet. Maar dat is dan hun verlies

Als ik hier aankondig dat er een hond bij komt dan doet niemand moeilijk. Ook niet als er al wat aan komen waaien is en ik van te voren niks gezegd heb.

Toen ik laatst een pup van Droef overwoog was er ook niemand die dat raar vond, en toen ik aangaf dat ik er toch maar van af zag met voor ons geldige reden had ook iedereen daar begrip voor.

Daar komt bij dat ze toch wel weten dat niemands mening er wat mijn betreft toe doet, tenzij ik er om vraag.

Het is jullie leven hoor en je gaat er vast enorme spijt van krijgen als je toch geen hond neemt. Dus ga er voor en geniet ervan !

Hier het tegenovergestelde, toen de familie eenmaal wist dat ik op zoek was naar een hond vonden ze dat ik te lang aarzelde en kwamen ze zelf maar met een pup aanzetten. Pup ging linea recta terug naar de eigenaar
Na het overlijden van mijn hond Meis probeerden ze het weer, nu is duidelijk voor ze dat ze geen inbreng hebben, als ik toe ben aan een nieuwe hond horen ze het vanzelf wel

laat gaan, als jij denkt dat je een hond kan bieden wat het nodig heeft dan is dat toch jou/jullie keuze.
Wij hebben op een 3 kamer app 2 teckels gehad. Die kwamen niks te kort hoor. Door de weeks een wandeling in de buurt op vrije dagen naar buiten gebied en strand ed.
Het enige is dat je pech hebt dat je hond kan blaffen.. en dan hebben veel mensen er last van. Maar dat weet je niet van te voren.

Het is ook een beslissing waar je eeuwig over kunt twijfelen en hoe het precies is om een hond te hebben, dat is moeilijk om je voor te stellen. Voor anderen al helemaal.

Ik was 26 toen ik Lou kreeg en sommige mensen vonden het wel ehm, bijzonder ja. Ik denk dat ze minder raar op hadden gekeken als ik een kind had gekregen, terwijl dat mij toch veel rigoureuzer lijkt. Maar af en toe hoorde ik via via dat mijn moeder zo opschepte over hoe goed ik mij voorbereid had en dat anderen het zo leuk vonden of jaloers waren dat ik een eigen hondje had.

Maar ik ben wel dolblij dat ik nu niet meer in mijn kleine appartementje woon, maar een kleine woning met tuintje heb, met veel ruimte en groen in de buurt. Ik vond het best lastig, een hondje op 1 hoog. Al is wandelmogelijkheid in de buurt denk ik het belangrijkst. Dat en de tijd hebben je hond op te voeden.

En nu ik op zoek ben naar ander werk zijn de hondjes een hele 'belemmering'. Maar ik ben er nog steeds eindeloos gelukkig mee en kan me geen ander leven voorstellen.

och lekker niks van aan trekken hoor
ik heb een hele grote tuin en 2 van mijn honden zelfs herder gaven er niks om
maakt helemaal niks uit
hier ook altijd opmerkingen nadat er 3 honden dood waren
kreeg ik nou neem je er toch niet zoveel
als ik zei echt wel altijd commentaar
heb er gewoon weer 3 en die vierde komt ook wel hoor
alleen wat kleiner
zeurpieten allemaal
en toen ik nog werkte ging ik ook in de pauze gewoon honden uitlaten en weer werken
tja honden zijn duur dus er moet toch geld binnenkomen
een fokker zei tegen mij geef ze liever aan iemand mee die werkt en er helemaal voor gaat dan iemand die niet werkt en zijn hond verwaarloosd is gewoon nog erger
dus lekker je hond nemen hoor

Gait is geboren in een appartement dat volgens mij flink kleiner is dan wat jij hebt. Behalve z'n moeder wonen daar ook z'n opa en oma, 3 katten en natuurlijk de fokker zelf. Kan prima, mits je genoeg doet met de honden

Als ik jullie omstandigheden zo lees, dan kan een hond prima hoor! Leuk!
De reacties van je omgeving zijn echt niet leuk, maar laat alsjeblieft daardoor je voorpret niet bederven!

Ik meld het gewoon als de nieuwe er is. Als ik er aan denk

Jouw leven, hoor. Klinkt prima doordacht allemaal, lekker laten kletsen.

Heeeel herkenbaar. Ze zien het liefst een huis zonder dieren, maar hebben intussen wel door dat dat niet gaat gebeuren. Inmiddels vertel ik ze ook niet meer als er een nieuw dier is. Dat vinden ze ook stom want zo wist een tante eerder dat Faye echt mijn hond was en dus geen opvanger. Eigen schuld denk ik dan, ze tonen geen interesse dan vertel ik ze ook het minimale. Ik kon me er eerder echt wel druk om maken. Maar elk dier is hier niet zomaar gekomen en ik heb intussen eindelijk door dat het míjn leven is dus mijn zorg.

Zijn de opmerkingen terecht vind ik het iets heel anders en hecht ik er ook wel waarde aan. Maar zinnige opmerkingen hoef ik niet te verwachten want ze weten echt niks van dieren. Wat dat betreft ben ik echt een verstekeling in het gezin.

er is op zich niks mis met mensen die bedenkingen hebben over het nemen van huisdieren. En ook al is het jouw beslissing, een ander mag daar natuurlijk best wat van vinden.
Echter als ik het zo lees zal jouw hond niks te kort komen. En als je het ras er een beetje op uitkiest, hoeft een appartement ook helemaal geen bezwaar te zijn. Dus ik zou zeggen: ga ervoor en geniet van het vooruitzicht!

Mijn familie en schoonfamilie zijn echt mekaars tegenpolen

Mijn familie reageert met ; ahhh leuk !! Gaaf !
En mijn ma heel gelukkig ; weer een kleinkind erbij

Mijn schoonfamilie is dus heel anders
Dat we Kenji en Ditch hadden en daar Kyto bijkwam was nog tot daar aan toe ( eigenlijk hadden ze liever geen hond gezien , maar gelukkig heeft vriend daar ook schijt aan )

Toen kwam Ziva en Ditch overleed veel te vroeg
Moya erbij voor vriend en toen werd Ziva gedekt

Nou de pl**** brak uit hoor toen vriend vertelde dat er een pup bleef
Dat Moya inmiddels al op haar nieuwe stek als zoekhond zat deed er niks aan af
T werd nog erger toen er niet 1 maar 2 pups bleven

Ik heb toen in een kwaaie bui gezegd dat als t geen honden maar kleinkinders hadden geeeest we ze er nooit over hadden gehoord
Tegen t zere been van schoonmoeder want die vind het een drama dat wij beiden geen kinderen willen

En in alle gevallen van blijvende hondjes ben ik uiteraard de schuldige ( alsof vriend niet durft te zeggen dat er niks blijft of bij komt )

Maar daar heb ik gewoon dikke schijt aan , ons huis en ons leven klaar
Voordeel is wel dat ze nooit langs komen voor de koffie



Ik woonde trouwens alleen en kleiner ( wel met tuintje ) , en toen had ik 3 Duitse herders
Ik werkte. 30-40 uur pw , wel onregelmatig waardoor ik best veel tijd voor de honden had
En als ik late dienst had gehad dan ging ik gerust om 2 uur snachts nog naar t strand of een eind fietsen met ze. En 3x pw trainen

Toen ik ging samenwonen werkten we beiden onregelmatig en zo was er altijd wel iemand thuis. Of ze waren max 5 uurtjes alleen
Werktijden aanpassen ging nl niet

Nu hebben we beiden een andere baas ( vriend wel ploegen en eigen bedrijf ernaast ) en werk ik veel minder
Ze zijn alleen op de maandag 2x 3 uur alleen , donderdag 5 en de andere 2 dagen 3 uurtjes
Dan word er ook nog getraind, de thuisblijvers gaan dan of met de baas mee naar de zaak of ze blijven thuis
Wat ze helemaal niet erg vinden , kom je thuis kijken ze heel verstoord op van wat kom je doen ? Haha

Iedereen heel erg bedankt voor de reacties! Toch wel erg herkenbaar voor velen. Goed om te lezen hoe de meeste er mee om gaan. Ik ga proberen hun mening wat meer naast me neer te leggen, want het is inderdaad enorm zonde mijn voorpret erdoor te laten verpesten. Ik weet zelf dat het goed zit, dat is voldoende. Maar toch blijft het jammer, het is voor mij niet zomaar iets namelijk en dat deel je toch het liefst met mensen die dicht bij je staan. Maar het is niet anders!

Ik vind het wel heel fijn dat jullie denken dat het prima gaat in mijn situatie. Geeft me weer moed om de oriëntatie voort te zetten, haha

Cleva schreef:Waarom vinden ze dat je geen hond moet nemen?

Het feit dat ik geen tuin heb, dat kan volgens hun echt niet. en ik heb het idee dat ze denken dat het hondje dan teveel alleen zit omdat ik werk. Terwijl ze weten dat ik onregelmatige diensten werk en er dus bijna altijd iemand thuis is daardoor, maar op 1 of andere reden gaat dat er niet in.

Maar eigenlijk denk ik, dat als ik bijvoorbeeld wel een tuin had gehad, er wel wat anders zou zijn waarom het volgens hen niet zou kunnen.

HillieS schreef: Daarbij hebben wij een huis met een tuin, maar daar zijn de honden nauwelijks in te vinden. Dus wat mensen altijd maar 'vinden' over dat je een tuin moet hebben als je een hond hebt... ?!
Een tuin, maar dat kan je ook prima op een balkon doen, is wel ideaal als de pup nog klein is en je midden in de nacht eruit moet voor een plasje. Maar dat is als het goed is maar een korte periode.
Belangrijker vind ik dat je genoeg tijd hebt voor je hondje. En dat zit als ik je verhaal zo lees wel goed.
Wat anderen al zeggen: niets van het gezeur aantrekken en lekker op zoek gaan naar een leuke passende hond. En wie weet zijn ze als hij/zij er eenmaal is wel dol op de hond. Of niet. Maar dat is dan hun verlies

Ik snap dat ook niet hoor. Natuurlijk heeft het voordelen, maar om nou te zeggen dat het een vereiste is vind ik overdreven. Er zijn natuurlijk rassen die het liefst de hele dag buiten op een erf rondstruinen, maar uiteraard ga ik die niet in huis nemen.

hakunamatata schreef:Heeeel herkenbaar. Ze zien het liefst een huis zonder dieren, maar hebben intussen wel door dat dat niet gaat gebeuren. Inmiddels vertel ik ze ook niet meer als er een nieuw dier is. Dat vinden ze ook stom want zo wist een tante eerder dat Faye echt mijn hond was en dus geen opvanger. Eigen schuld denk ik dan, ze tonen geen interesse dan vertel ik ze ook het minimale. Ik kon me er eerder echt wel druk om maken. Maar elk dier is hier niet zomaar gekomen en ik heb intussen eindelijk door dat het míjn leven is dus mijn zorg.

Zijn de opmerkingen terecht vind ik het iets heel anders en hecht ik er ook wel waarde aan. Maar zinnige opmerkingen hoef ik niet te verwachten want ze weten echt niks van dieren. Wat dat betreft ben ik echt een verstekeling in het gezin.

Dat is hier ook zo. Als ik er zo aan terug denk heb ik altijd wel commentaar gehad op mijn dieren. Ik heb een hele poos cavia's gehad, hier kwam ook commentaar op. Maar dat vond ik toch wat minder erg, omdat een cavia in huis nemen toch een minder ingrijpende gebeurtenis is dan een hond. Ik kreeg wel heel vaak de opmerking wat ik toch moet met 'al die dieren' (terwijl ik op dat moment alleen cavia's had, dus niet een huis vol dieren oid). Op mijn katten kreeg ik wat minder commentaar (wel wederom de opmerking, heb je niet al genoeg dieren?), maar zowel mijn eigen ouders als mijn schoonouders zijn echt kattenmensen, dus dat zal daar wel aan liggen... Ik hou enorm veel van dieren, dat heb ik altijd al gedaan. Vaak wordt dat niet begrepen. (momenteel heb ik alleen mijn 2 katten, verder niks meer)

lucie schreef:er is op zich niks mis met mensen die bedenkingen hebben over het nemen van huisdieren. En ook al is het jouw beslissing, een ander mag daar natuurlijk best wat van vinden.
Echter als ik het zo lees zal jouw hond niks te kort komen. En als je het ras er een beetje op uitkiest, hoeft een appartement ook helemaal geen bezwaar te zijn. Dus ik zou zeggen: ga ervoor en geniet van het vooruitzicht!

Ze mogen zeker hun mening geven, maar het is denk ik gewoon een beetje de manier waarop. Er wordt gelijk geroepen dat het niet kan, wat mij een heel naar gevoel geeft. Alsof ik zomaar een hond in huis haal zonder na te denken over hoe het voor het beestje is. En dat is natuurlijk absoluut niet zo.

Een van mijn pupkopers woont trouwens 18 hoog
Ze heeft ook nog 2 chihuahua's en doet echt ontzettend veel met de honden
Wandelen , fietsen , canicross , bikejoring, dogsurvival en IPO

Dat is al neer wat de gemiddelde huishond met tuin doet

Ik deel mede. Dat werkt prima.

Jij werkt parttime dat is toch prima
Er zijn heel veel mensen op een appartement met een hond. Ik zal geen erfhond aanraden maar veel lijkt me toch moeiteloos mogelijk.
Trek het je niet aan en ga lekker op zoek naar jullie geschikte honden maatje.

toots schreef:Jij werkt parttime dat is toch prima
Er zijn heel veel mensen op een appartement met een hond. Ik zal geen erfhond aanraden maar veel lijkt me toch moeiteloos mogelijk.
Trek het je niet aan en ga lekker op zoek naar jullie geschikte honden maatje.

Haha, gelukkig gaat mijn voorkeur sowieso al uit naar een kleiner hondje, dus dat moet helemaal goedkomen. Dankjewel!

Ik was 23 toen wij Flynn kregen, en wij woonden in een heel klein huisje met nauwelijks tuin. En dan namen we nog een werklijn Border collie ook Mijn familie vond het helemaal niks. Maar wij hadden ons prima voorbereid en waren gewoon heel veel met de hond buitenshuis. Mijn ouders vinden het inmiddels heel erg leuk, die zouden zelf ook graag een hond willen maar dat gaat voor hun gewoon niet. Dus 'adopteren' ze zo nu en dan een dagje Flynn. De rest van mijn familie heeft het niet zo op honden dus die vinden het nog steeds niet leuk. Jammer voor hun, onze hond gaat niet weg

Ik woonde in een studentenhuis toen Finn kwam (wel met tuintje) en nu woon ik op 1 hoog met alleen een balkon en werk 40 uur. Mijn moeder was juist degene die me over de streep trok Finn te nemen. Dus gelukkig nooit commentaar gehad op mijn beslissing. Wel toen ik overwoog te gaan opvangen (wat als, wat als, wat als). Toen heb ik voor mezelf besloten het toch te doen en ze gezegd dat ik hun punten had overwogen, samen met de punten van anderen en dat ik het toch ging doen. Mijn leven, mijn beslissingen. Toen Sophie er eenmaal was, was mijn moeder binnen no time verkocht En ook nu met Daisy vindt ze het best leuk zo'n extra hond en mag ik ze brengen als ik iets moet doen waarbij ze niet mee kunnen.

Misschien moet je dit topic printen en hen laten lezen

De ogen van mijn pa rolden bijna achteruit zijn hoofd uit bij het bericht dat ik een hond uit het asiel had gehaald. Beviel prima trouwens, gewoon doen en dan vertellen.
Toen ik Luna moest laten inslapen (jaaaren later gelukkig) was hij er bijna nog meer kapot van dan ik

Izzie kwam toen mijn vader al was overleden en die was lastig met mensen. Moeders had het dus tot een kolerebeest bestempeld. Laatst kwam ze langs en kwam Izzie knuffels halen en toen was het "eigenlijk een heel leuk normaal hondje geworden"

Het went vanzelf, zo'n hond.

Ik snap het wel, dat mensen en familie sceptisch reageren. Een hond heb je al snel voor 15 jaar. Niet iedereen beseft goed wat dat inhoudt. Ook als een hond ouder wordt en wat gaat mankeren, of zijn plas niet meer heel lang kan ophouden, en je eerder van afspraken naar huis moet. Ook komt er een dag dat je afscheid moet nemen.
En als je bijvoorbeeld kinderen hebt, kan het best druk zijn als je een pup zou nemen.

Mensen weten wel dat een hond uitgelaten moet worden in weer en wind, maar 10 jaar later is dat nog zo. Het is niet voor niks Dat veel honden tussen een half jaar en anderhalf jaar al weer weg moeten.

En als je na het negatieve verhaal van familie e.d toch voor een hond gaat, en je er dus over nagedacht hebt, wat het betekent voor je eigen leven, dan ga je ervoor.

Heb zelf volgens mij niet eens vr geld aan familie dat we een hond wilde. Die namen wij toen gewoon.

Had ik overigens op dit forum op voorhand verteld dat wij een Amerikaanse bulldog husky kruising zouden nemen, dan was ik hier nu misschien geen lid meer

Dus als jij en je partner erachter staan, en denken over 14 jaar er nog achter te staan, dan doen.

_Tiny_ schreef:

Nanna schreef:Ik kondig alles aan. En als het ze niet aanstaat dan blijven ze maar weg
See if I care

Ik vertel niks meer. Ze zien het vanzelf wel als er weer een nieuwe tussen loopt.

Ik kondig ook niets meer aan. Dikke doei, ik betaal het zelf hoor. Dat ik liever een paard heb dan dat ik op vakantie ga zal ik nog altijd wel lekker zelf weten
Dat vinden mijn ouders echter niet. Die moeten nog steeds bij elk nieuw dier commentaar leveren.
"Heb je niet al genoeg dieren?"
Nu ben ik zelf aan het minderen. Van 5 paarden naar 2 gegaan, van 6 honden naar 3 en van 6 katten ook naar 3. Ouders helemaal blij. Wat verstandig!
Een 4e hond zit er niet echt in voorlopig. Deze roedel is leuk.
Maar een nieuw paard of nieuwe katten? Dat zou zomaar kunnen gebeuren
Mijn leven.

Samiyah schreef:

toots schreef:Jij werkt parttime dat is toch prima
Er zijn heel veel mensen op een appartement met een hond. Ik zal geen erfhond aanraden maar veel lijkt me toch moeiteloos mogelijk.
Trek het je niet aan en ga lekker op zoek naar jullie geschikte honden maatje.

Haha, gelukkig gaat mijn voorkeur sowieso al uit naar een kleiner hondje, dus dat moet helemaal goedkomen. Dankjewel!

Zelfs grote rassen kunnen prima, hoor. De echte erf of zenuwebpezen zou ik zelf niet willen op een appartement, zou ik knetter gek van worden.
Ja mensen hebben meningen.
Ik liep eens met Toots toen we hem net hadden was er een man met een herder die mij aansprak, leuk hondje heb je, die zijn in de mode tegenwoordig hė? Altijd leuk maar binnenkort ben je hem zat en gaat hij het asiel in, nou mijn bek viel open. Maargoed een paar weken later kom ik dezelfde man tegen met een labrador kruising. Ik bedachtzaam gekeken spreekt de man mij weer aan, en zegt, ik heb er geen twee hoor. Die ander hebben we naar het asiel moeten brengen omdat die mijn dochter gebeten heeft en we hebben een makkelijkere hond uit gezocht, wederom viel mijn bek open. Uiteindelijk bleek zelfs die te moeilijk en zijn nu hondloos. Zulke meningen komen vaak van mensen die niet weten waar ze het over hebben of zelf niet om dieren geven. Lekker laten lullen.

Allemaal bedankt wilde even zeggen dat ik dit tot nu toe een super forum vind, had echt niet zoveel reacties verwacht. Heb er zeker wat aan!

veertje schreef:Ik woonde in een studentenhuis toen Finn kwam (wel met tuintje) en nu woon ik op 1 hoog met alleen een balkon en werk 40 uur. Mijn moeder was juist degene die me over de streep trok Finn te nemen. Dus gelukkig nooit commentaar gehad op mijn beslissing. Wel toen ik overwoog te gaan opvangen (wat als, wat als, wat als). Toen heb ik voor mezelf besloten het toch te doen en ze gezegd dat ik hun punten had overwogen, samen met de punten van anderen en dat ik het toch ging doen. Mijn leven, mijn beslissingen. Toen Sophie er eenmaal was, was mijn moeder binnen no time verkocht En ook nu met Daisy vindt ze het best leuk zo'n extra hond en mag ik ze brengen als ik iets moet doen waarbij ze niet mee kunnen.

Misschien moet je dit topic printen en hen laten lezen

Over dat laatste heb ik nog wel gedacht, maar weet niet of dat in goede aarde gaat vallen haha.

Emma schreef:Ik snap het wel, dat mensen en familie sceptisch reageren. Een hond heb je al snel voor 15 jaar. Niet iedereen beseft goed wat dat inhoudt. Ook als een hond ouder wordt en wat gaat mankeren, of zijn plas niet meer heel lang kan ophouden, en je eerder van afspraken naar huis moet. Ook komt er een dag dat je afscheid moet nemen.
En als je bijvoorbeeld kinderen hebt, kan het best druk zijn als je een pup zou nemen.

Mensen weten wel dat een hond uitgelaten moet worden in weer en wind, maar 10 jaar later is dat nog zo. Het is niet voor niks Dat veel honden tussen een half jaar en anderhalf jaar al weer weg moeten.

En als je na het negatieve verhaal van familie e.d toch voor een hond gaat, en je er dus over nagedacht hebt, wat het betekent voor je eigen leven, dan ga je ervoor.

Heb zelf volgens mij niet eens vr geld aan familie dat we een hond wilde. Die namen wij toen gewoon.

Had ik overigens op dit forum op voorhand verteld dat wij een Amerikaanse bulldog husky kruising zouden nemen, dan was ik hier nu misschien geen lid meer

Dus als jij en je partner erachter staan, en denken over 14 jaar er nog achter te staan, dan doen.

Dat het een commitment is voor de komende 15 jaar ben ik me helemaal van bewust. Natuurlijk weet ik van te voren niet echt wat voor effect het gaat hebben op mijn leven, in denk het aardig te kunnen inschatten, maar misschien is het wel totaal anders dan ik me had voorgesteld. Ik lees veel over honden, zo probeer ik me voor te bereiden. Ik ben niet het type dat haar hond na een jaar weer te koop zet! Afscheid nemen is natuurlijk vreselijk, maar ook weer geen reden voor ons om het niet te doen.

Kayltje schreef: Ik kondig ook niets meer aan. Dikke doei, ik betaal het zelf hoor. Dat ik liever een paard heb dan dat ik op vakantie ga zal ik nog altijd wel lekker zelf weten
Dat vinden mijn ouders echter niet. Die moeten nog steeds bij elk nieuw dier commentaar leveren.
"Heb je niet al genoeg dieren?"
Nu ben ik zelf aan het minderen. Van 5 paarden naar 2 gegaan, van 6 honden naar 3 en van 6 katten ook naar 3. Ouders helemaal blij. Wat verstandig!
Een 4e hond zit er niet echt in voorlopig. Deze roedel is leuk.
Maar een nieuw paard of nieuwe katten? Dat zou zomaar kunnen gebeuren
Mijn leven.

Haha, ach het geld... Ik wil niet eens weten hoeveel geld ik uit heb gegeven aan mijn dieren tot nu toe. Ik heb twee dure raskatten, van de aanschafprijs alleen al had ik wel een korte vakantie kunnen boeken. Maar voor mij waren ze dat geld 100% waard. Ook zet ik al een tijd geld opzij voor de toekomstige hond. Heb nu een aardig bedragje bij elkaar waar ik de aanschafprijs, spullen voor de hond en waarschijnlijk ook wel een poos het onderhoud van de hond prima mee kan dekken. Ik geef niks om dure spullen of dure vakanties, dus dan besteed ik het liever zo Dus ik snap zeker dat je liever een paard koopt dan dat je op vakantie gaat!

toots schreef: Zelfs grote rassen kunnen prima, hoor. De echte erf of zenuwebpezen zou ik zelf niet willen op een appartement, zou ik knetter gek van worden.
Ja mensen hebben meningen.
Ik liep eens met Toots toen we hem net hadden was er een man met een herder die mij aansprak, leuk hondje heb je, die zijn in de mode tegenwoordig hė? Altijd leuk maar binnenkort ben je hem zat en gaat hij het asiel in, nou mijn bek viel open. Maargoed een paar weken later kom ik dezelfde man tegen met een labrador kruising. Ik bedachtzaam gekeken spreekt de man mij weer aan, en zegt, ik heb er geen twee hoor. Die ander hebben we naar het asiel moeten brengen omdat die mijn dochter gebeten heeft en we hebben een makkelijkere hond uit gezocht, wederom viel mijn bek open. Uiteindelijk bleek zelfs die te moeilijk en zijn nu hondloos. Zulke meningen komen vaak van mensen die niet weten waar ze het over hebben of zelf niet om dieren geven. Lekker laten lullen.

Jeetje wat brutaal zeg! Lekker hypocriet ook dat hij een paar weken aan kwam zetten met een andere hond...

Samiyah schreef:Jeetje wat brutaal zeg! Lekker hypocriet ook dat hij een paar weken aan kwam zetten met een andere hond...

Wen er maar vast aan. Iedereen en zn moeder gaat een mening hebben over hoe jij met je hond omgaat. Totaal ongefundeerde meningen trouwens. Beetje net als wanneer je kinderen hebt, dan menen volslagen onbekenden op straat of in de supermarkt ook steeds hun 'goedbedoelde adviezen' te kunnen geven, immers dat is 'in het belang van het kind'.
Toppunt bij mij was wel een keer toen ik met een loopse Oor aan het wandelen was. Ze luisterde niet goed dus ik deed wat oefeningetjes tijdens het lopen, af en toe zit of af en weer volg etc. Vliegt er aan de overkant van de straat een deur open alwaar een sjieke madam in badjas als een viswijf tegen me begint te krijsen dat ik mn hond aan het mishandelen ben omdat ze aan de riem zit en omdat ze met dr bips op de koude stoep moest zitten. Ze ging flink tekeer en zei dat ik moest wachten want ze ging NU de dierenpolitie bellen etc. Haha, doeiiiiiiii

mijke schreef:

Samiyah schreef:Jeetje wat brutaal zeg! Lekker hypocriet ook dat hij een paar weken aan kwam zetten met een andere hond...

Wen er maar vast aan. Iedereen en zn moeder gaat een mening hebben over hoe jij met je hond omgaat. Totaal ongefundeerde meningen trouwens. Beetje net als wanneer je kinderen hebt, dan menen volslagen onbekenden op straat of in de supermarkt ook steeds hun 'goedbedoelde adviezen' te kunnen geven, immers dat is 'in het belang van het kind'.
Toppunt bij mij was wel een keer toen ik met een loopse Oor aan het wandelen was. Ze luisterde niet goed dus ik deed wat oefeningetjes tijdens het lopen, af en toe zit of af en weer volg etc. Vliegt er aan de overkant van de straat een deur open alwaar een sjieke madam in badjas als een viswijf tegen me begint te krijsen dat ik mn hond aan het mishandelen ben omdat ze aan de riem zit en omdat ze met dr bips op de koude stoep moest zitten. Ze ging flink tekeer en zei dat ik moest wachten want ze ging NU de dierenpolitie bellen etc. Haha, doeiiiiiiii

Oh ja, ik weet nog wel toen onze Buster pup was, kreeg je de meest slechte adviezen, mensen riepen vanaf de overkant van de straat, en heeel veel mensen moesten tegen ons zeggen, dat dit wel een grote hond ging worden. Alsof we zelf zeker dachten dat we met een teckeltje liepen ofzo.

Dat is trouwens over als de hond een jaar is.

Maar ik vond het wel vervelend, en had ik ook totaal niet verwacht. Dat wildvreemde mensen zich ineens zo met je gingen bemoeien.

Emma schreef:Ik snap het wel, dat mensen en familie sceptisch reageren. Een hond heb je al snel voor 15 jaar. Niet iedereen beseft goed wat dat inhoudt. Ook als een hond ouder wordt en wat gaat mankeren, of zijn plas niet meer heel lang kan ophouden, en je eerder van afspraken naar huis moet. Ook komt er een dag dat je afscheid moet nemen.
En als je bijvoorbeeld kinderen hebt, kan het best druk zijn als je een pup zou nemen.

Mensen weten wel dat een hond uitgelaten moet worden in weer en wind, maar 10 jaar later is dat nog zo. Het is niet voor niks Dat veel honden tussen een half jaar en anderhalf jaar al weer weg moeten.

En als je na het negatieve verhaal van familie e.d toch voor een hond gaat, en je er dus over nagedacht hebt, wat het betekent voor je eigen leven, dan ga je ervoor.

Heb zelf volgens mij niet eens vr geld aan familie dat we een hond wilde. Die namen wij toen gewoon.

Had ik overigens op dit forum op voorhand verteld dat wij een Amerikaanse bulldog husky kruising zouden nemen, dan was ik hier nu misschien geen lid meer

Dus als jij en je partner erachter staan, en denken over 14 jaar er nog achter te staan, dan doen.

Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

Wij hadden drie honden op een appartementje van 50m2, drie hoog zonder lift. Heb nooit het gevoel gehad dat ze wat misten. Ziva is de enige die regelmatig buiten ligt en die lag toen op het balkon als het lekker weer was.

Onze ouders hebben even met hun oren geklapperd toen we nummer drie aankondigden maar er verder nooit wat van gezegd. Mijn moeder vond het altijd wel lollig om te vertellen dat we drie honden hadden op een flatje (waarop de reactie dan meestal was: 3?!! En dan ook nog een bórder collie?!)

Samiyah schreef:

hakunamatata schreef:Heeeel herkenbaar. Ze zien het liefst een huis zonder dieren, maar hebben intussen wel door dat dat niet gaat gebeuren. Inmiddels vertel ik ze ook niet meer als er een nieuw dier is. Dat vinden ze ook stom want zo wist een tante eerder dat Faye echt mijn hond was en dus geen opvanger. Eigen schuld denk ik dan, ze tonen geen interesse dan vertel ik ze ook het minimale. Ik kon me er eerder echt wel druk om maken. Maar elk dier is hier niet zomaar gekomen en ik heb intussen eindelijk door dat het míjn leven is dus mijn zorg.

Zijn de opmerkingen terecht vind ik het iets heel anders en hecht ik er ook wel waarde aan. Maar zinnige opmerkingen hoef ik niet te verwachten want ze weten echt niks van dieren. Wat dat betreft ben ik echt een verstekeling in het gezin.

Dat is hier ook zo. Als ik er zo aan terug denk heb ik altijd wel commentaar gehad op mijn dieren. Ik heb een hele poos cavia's gehad, hier kwam ook commentaar op. Maar dat vond ik toch wat minder erg, omdat een cavia in huis nemen toch een minder ingrijpende gebeurtenis is dan een hond. Ik kreeg wel heel vaak de opmerking wat ik toch moet met 'al die dieren' (terwijl ik op dat moment alleen cavia's had, dus niet een huis vol dieren oid). Op mijn katten kreeg ik wat minder commentaar (wel wederom de opmerking, heb je niet al genoeg dieren?), maar zowel mijn eigen ouders als mijn schoonouders zijn echt kattenmensen, dus dat zal daar wel aan liggen... Ik hou enorm veel van dieren, dat heb ik altijd al gedaan. Vaak wordt dat niet begrepen. (momenteel heb ik alleen mijn 2 katten, verder niks meer)

Hahah, bizar bijna. Hier begon het ook met cavia's, toen katten en daarna een hond. Alleen geen kattenmensen in de familie, maar verder herken ik alles wat je zegt echt heel erg. Dus ik kan alleen maar zeggen: is het wel overwogen, kun je het dier bieden wat die nodig heeft, dan schijt aan die opmerkingen en er gewoon voor gaan!