Het HondenForum

Ik heb ook niet gezegd dat ze mishandelt worden toch?
Al vond ik het voor deze pup wel echt heel erg zielig. Je legt je baby toch ook niet zo op de koude vloer om het dan maar te laten en er een uur alleen maar bij te staan?

Cleva schreef:Ik vind geleidehonden sowieso een exercitie in dierenmishandeling.
Als je blind bent ben je niet geschikt als hondenbaas. Punt uit. Je kunt je hond niet zien. Laat even doordringen wat dat betekent.

Ik ben mijn hele leven al hondengek maar als ik blind wordt ruim ik de hobby juist op. Zelfs ik als levenslange fanaat kan zonder zicht een hond niet bieden wat hij verdient. Hoe een blinde die pas een hond neemt als het uitkomt dat moet doen is me een volslagen raadsel.
Ik vind het echt vreselijk onwenselijk.

Mee eens.
Ik ken meerdere mensen met geleidehonden en van al die mensen is er maar één mevrouw die haar honden ook echt hond laat zijn. Ze lopen meerdere keren per dag los en haar oudste hond is nu 9 en met pensioen, haar jongere geleidehond heeft het werk overgenomen.
Van een andere mevrouw met een poedel als geleidehond weet ik dat hond alleen maar in de achtertuin komt om te poepen en te plassen en hij moet in huis de hele dag op zijn plaats liggen
De enige uitjes die hij heeft is een paar keer per week mee boodschappen doen waarbij hij de hele rit strak langs haar elektrische rolstoel moet lopen.

veertje schreef:Een voormalig studiegenootje van mij is blind en heeft een geleidehond. Sinds een tijd nu haar tweede, haar oude hond is met pensioen en woont nog bij haar. Die honden (golden x Labrador) vind ik alles behalve mishandeld. Ze mogen overal mee naartoe, krijgen hun normale wandelingen en mogen gewoon los om hond te zijn. Ik ben eens met haar mee gelopen, honden los, en een tempo dat ze had, ook al zag ze niks De honden gingen mee naar studenten aangelegenheden en daar werd met ballen gegooid, konden ze zwemmen en kregen van iedereen aandacht.
Ik denk dat als je niet kan zien, er genoeg andere manieren zijn om te merken dat je hond ziek is, mank loopt, niet eet.

Overigens kan ik me voorstellen dat een hond bij iemand die totaal niks met honden heeft en hem als hulpmiddel ziet, niet op zijn plaats zit. Maar ik heb geen idee hoe de verschillende scholen daarmee omgaan.

Helemaal mee eens! Ik denk/hoop trouwens niet dat iemand die niets met honden heeft voor een hulp- of geleidehond kiest.

Hoe andere scholen hierme omgaan weet ik niet, ik kan alleen uit ervaring vertellen over Hulphondenschool De CLiCK. Er is een praktische indicatie vereist die wordt afgegeven (of niet) door de hulphondenschool na een huisbezoek. Tijdens dat bezoek wordt bekeken of een hulphond werkelijk wat kan bijdragen in jouw situatie, maar ook of je in staat bent goed voor de hond te zorgen en of je de hond kan geven wat die nodig heeft (bv. minstens 45 minuten per dag los kunnen lopen).

Als de praktische indicatie is afgegeven en er groen licht van de verzekering is, hangt het vervolg af van of je al een hond hebt of niet. Ik had Joy al en ze bleek na medische en gedragstests een geschikte kandidaat om hulphond te worden. Voor mensen die nog geen hond hebben, wordt een hond gezocht die bij hun karakter, leefstijl en situatie past. Een goede match is belangrijk, want je wilt prettig kunnen samenwerken en -leven met je hond. Labradors worden trouwens niet geplaatst bij mensen die niet willen dat hun hond zwemt, omdat zwemmen voor de doorsnee-lab zo'n beetje eerste levensbehoefte is

Als er een geschikte hond is gevonden en het klikt daadwerkelijk tussen mens en hond, begint de opleiding. Je krijgt wekelijks les aan huis en moet dagelijks verslagen sturen, dus er is goed zicht op hoe de training gaat, maar ook op hoe je met je hond omgaat. Daarnaast is er een interne lesweek en zijn er minstens drie verplichte lesdagen, waarin je veel kennis krijgt aangereikt over honden (communicatie, lichaamstaal, leer- en trainingsprincipes, etc.) en je door allerlei vragen reflecteert op je omgang met je hond. Gemiddeld duurt de opleiding een maand of zes à zeven.

De opleiding sluit je af met een examen. Na je examen ben je niet ineens helemaal op jezelf aangewezen, maar is er nog altijd de gelegenheid om vragen te stellen en heb je recht op een x-aantal uren thuisbegeleiding als dat nodig is. Ook moet je jaarlijks een test afleggen om aan te tonen dat jij en je hond nog steeds goed samenwerken. Tijdens die dag wordt ook naar de conditie van de hond (vacht, gebit, gewicht e.d.) gekeken.

Ergo: ik kan me niet voorstellen dat iemand die niets met honden heeft een hulphond bij De CLiCK kan krijgen, want a) het is maar de vraag of de praktische indicatie wordt afgegeven, en b) de training is intensief en werkt alleen maar als je een goede band met je hond hebt. Is die band er niet, zal de hond immers niet graag voor je werken en dat wordt gerust gesignaleerd.

Nou, als ik het verhaal van Lieske zo lees vind ik heel veel reacties in dit topic echt zwaar overtrokken. Is het niet gewoon zo dat het net als bij mensen zónder handicap gewoon erg van baas tot baas verschilt hoe er met de hond om wordt gegaan? Dat heeft volgens mij niks met een handicap te maken. Bovendien zie je hulphonden over het algemeen vooral buiten, en dan zijn ze dus aan het werk. Dan komen ze misschien gedrukt over of je ziet het verkeerd en de hond is gewoon geconcentreerd bezig. Maar hoe zo'n hond thuis is weet je niet, en hoe veel zo'n beest buiten plezier maakt als hij vrij is weet je ook niet want hij is dan niet aan het werk en dus niet herkenbaar als hulphond. Ik vind het zelf juist erg mooi dat honden mensen zo verschrikkelijk goed kunnen helpen, een hulphond kan voor mensen echt het verschil betekenen tussen 100% afhankelijkheid van thuiszorg of weetikwat, en een semi zelfstandig leven kunnen leiden. Dat vind ik nogal wat. Je maakt mji niet wijs dat iemand die zoveel aan zijn hulphond te danken heeft die hulphond terugbetaalt in mishandeling. Gewoon niet.

Ik heb jaren geleden naar een docu op de Belgische televisie gekeken waarin getoond werd hoe geleidehonden van een bepaalde instantie getraind werden. Dat kwam neer op het rukken aan de slipketting bij elke 'fout' die de hond maakte, waaronder het weigeren van een commando omdat de hond in kwestie duidelijk nog niet wist wat ie moest doen. Drukke houdingen en stress alom.
Nu jaren later zie ik nog steeds veel geleidehonden met een slipketting of prikketting lopen dus ik gok maar zo dat het trainen nog steeds geen pretje is voor de meeste geleidehonden.

-Saskia- schreef:Ik heb jaren geleden naar een docu op de Belgische televisie gekeken waarin getoond werd hoe geleidehonden van een bepaalde instantie getraind werden. Dat kwam neer op het rukken aan de slipketting bij elke 'fout' die de hond maakte, waaronder het weigeren van een commando omdat de hond in kwestie duidelijk nog niet wist wat ie moest doen. Drukke houdingen en stress alom.
Nu jaren later zie ik nog steeds veel geleidehonden met een slipketting of prikketting lopen dus ik gok maar zo dat het trainen nog steeds geen pretje is voor de meeste geleidehonden.

Ik weet niet hoe andere scholen/instanties trainen, maar bij Stichting Hulphond, het KNGF en De CLiCK wordt positief getraind m.b.v. clickertraining. Slip- en prikkettingen zijn i.i.g. bij De CLiCK een no-go.

Ik zie ook nooit slipkettingen en al helemaal geen prikkettingen. Als ik een hulphond zie lopen hebben ze gewoon een tuig.

zou er geen verschil zitten tussen opleiding voor blindengeleidehond en opleiding hulphonden voor mensen in een rolstoel cq scootmobiel. die moeten weer aan andere eisen voldoen als blindegeleidehonden.
ellen

Lieske_1977 schreef:

-Saskia- schreef:Ik heb jaren geleden naar een docu op de Belgische televisie gekeken waarin getoond werd hoe geleidehonden van een bepaalde instantie getraind werden. Dat kwam neer op het rukken aan de slipketting bij elke 'fout' die de hond maakte, waaronder het weigeren van een commando omdat de hond in kwestie duidelijk nog niet wist wat ie moest doen. Drukke houdingen en stress alom.
Nu jaren later zie ik nog steeds veel geleidehonden met een slipketting of prikketting lopen dus ik gok maar zo dat het trainen nog steeds geen pretje is voor de meeste geleidehonden.

Ik weet niet hoe andere scholen/instanties trainen, maar bij Stichting Hulphond, het KNGF en De CLiCK wordt positief getraind m.b.v. clickertraining. Slip- en prikkettingen zijn i.i.g. bij De CLiCK een no-go.

De honden waardoor ik dit topic startte worden helemaal niet positief benaderd,daarom viel het me zo op.Ze worden eigenlijk helemaal niet getraind,behalve in het negeren van alles om ze heen maar niet door afleiding op een positieve manier. Wat ik zag, kop beetpakken en zowat op de schouders draaien tegen een muur aan , lijkt me nooit iets positiefs.
En ik zeg niet dat het allemaal mishandeling is. Maar een pup op die manier behandelen gaat me echt wel wat te ver eigenlijk.
Ik heb het dus ook puur over het eerste jaar dat ze bij het opvanggezin zijn.

ellen en de birmanen schreef:zou er geen verschil zitten tussen opleiding voor blindengeleidehond en opleiding hulphonden voor mensen in een rolstoel cq scootmobiel. die moeten weer aan andere eisen voldoen als blindegeleidehonden.
ellen

Zeker zit daar verschil tussen, en ook de verschillende instanties/scholen hebben elk hun eigen visie en werkwijze. Waar Joy als hulphond gewoon mag zwemmen, mag haar broer (toevallig ook hulphond geworden, maar getraind bij Stichting Hulphond) dat bijvoorbeeld niet.

-Saskia- schreef:Ik heb jaren geleden naar een docu op de Belgische televisie gekeken waarin getoond werd hoe geleidehonden van een bepaalde instantie getraind werden. Dat kwam neer op het rukken aan de slipketting bij elke 'fout' die de hond maakte, waaronder het weigeren van een commando omdat de hond in kwestie duidelijk nog niet wist wat ie moest doen. Drukke houdingen en stress alom.
Nu jaren later zie ik nog steeds veel geleidehonden met een slipketting of prikketting lopen dus ik gok maar zo dat het trainen nog steeds geen pretje is voor de meeste geleidehonden.

Slipketting of prikkeband Dat heb ik werkelijk nog nooit gezien bij een blindegeleidehond of hulphond.

Ik ken een aantal mensen met een hulphond, dat zijn echt stikgelukkige honden. Dat is een beetje hetzelfde verhaal als Lieske omschrijft. Honden worden elke dag vrij lang uitgelaten, mogen lekker los lopen en maken een heel vrolijke indruk.

Blindegeleidehonden ken ik niet persoonlijk, de keren dat ik er 1 zie lopen, kreeg ik niet de indruk dat de hond een ongelukkig indruk maakt.
Wat Mijke schrijft is volgens mij precies wat er aan de hand is. Net als bij de gewone hondenbaas moet een hond het maar net treffen. Ik ken helaas ook mensen zonder handicap waarbij de hond 3x per dag in de kleine achtertuin komt en verder nergens.
Ik kan mij overigens het gevoel van de TS goed indenken, de manier waarop die mensen de pup trainen, klinkt niet bepaald hondvriendelijk.

Eefje83 schreef:

Lieske_1977 schreef:

-Saskia- schreef:Ik heb jaren geleden naar een docu op de Belgische televisie gekeken waarin getoond werd hoe geleidehonden van een bepaalde instantie getraind werden. Dat kwam neer op het rukken aan de slipketting bij elke 'fout' die de hond maakte, waaronder het weigeren van een commando omdat de hond in kwestie duidelijk nog niet wist wat ie moest doen. Drukke houdingen en stress alom.
Nu jaren later zie ik nog steeds veel geleidehonden met een slipketting of prikketting lopen dus ik gok maar zo dat het trainen nog steeds geen pretje is voor de meeste geleidehonden.

Ik weet niet hoe andere scholen/instanties trainen, maar bij Stichting Hulphond, het KNGF en De CLiCK wordt positief getraind m.b.v. clickertraining. Slip- en prikkettingen zijn i.i.g. bij De CLiCK een no-go.

De honden waardoor ik dit topic startte worden helemaal niet positief benaderd,daarom viel het me zo op.Ze worden eigenlijk helemaal niet getraind,behalve in het negeren van alles om ze heen maar niet door afleiding op een positieve manier. Wat ik zag, kop beetpakken en zowat op de schouders draaien tegen een muur aan , lijkt me nooit iets positiefs.
En ik zeg niet dat het allemaal mishandeling is. Maar een pup op die manier behandelen gaat me echt wel wat te ver eigenlijk.
Ik heb het dus ook puur over het eerste jaar dat ze bij het opvanggezin zijn.

Als je op die manier probeert je hond te leren prikkels te negeren, ben je m.i. op zijn zachtst gezegd heel onhandig bezig. Vraag me ook af of dat KNGF-beleid is of incompetentie van het opvanggezin.

Ik moet het ze eens vragen maar ik denk dat ik van de vrouw geen antwoord ga krijgen,niet als ze met de hond is tenminste.
Ik heb het dier ook nog nooit op strand gezien,nou zegt dat niks,ze kunnen op andere tijden lopen natuurlijk maar juist vanwege de ontspanning verwacht ik ze dus ook los tegen te komen. Maar nooit in dat hele jaar ben ik ze ergens in losloopgebied tegen gekomen.
Bij het meer hier vlakbij lopen ook honden vd stichting. Allemaal honden in opleiding en iemand die ze begeleidt tijdens die wandeling. Daar zie ik blije honden waar nog meer mee ondernomen wordt buiten het door woonwijken heen lopen.
Geestelijk lijkt het me ook geen ruk aan voor die honden. Ze moeten vooral niks willen. Dat is de indruk die het me gaf bij de mensen uit mijn wijk.

Eefje83 schreef:Ik moet het ze eens vragen maar ik denk dat ik van de vrouw geen antwoord ga krijgen,niet als ze met de hond is tenminste.
Ik heb het dier ook nog nooit op strand gezien,nou zegt dat niks,ze kunnen op andere tijden lopen natuurlijk maar juist vanwege de ontspanning verwacht ik ze dus ook los tegen te komen. Maar nooit in dat hele jaar ben ik ze ergens in losloopgebied tegen gekomen.
Bij het meer hier vlakbij lopen ook honden vd stichting. Allemaal honden in opleiding en iemand die ze begeleidt tijdens die wandeling. Daar zie ik blije honden waar nog meer mee ondernomen wordt buiten het door woonwijken heen lopen.
Geestelijk lijkt het me ook geen ruk aan voor die honden. Ze moeten vooral niks willen. Dat is de indruk die het me gaf bij de mensen uit mijn wijk.

Welke honden bedoel je nou? Je zegt zelf dat je bij het meer juist blije honden ziet.
Informeer anders eens bij het KNGF naar hun werkwijze / opvang in het eerste jaar.

Ik vind het wel klinken alsof die mensen de regels wat té strak interpreteren. Ik denk niet dat het zin heeft om die mensen daar op aan te spreken, niemand gaat tegen een wildvreemde op straat zeggen 'ohja nu je het zegt, je hebt gelijk, ik ga totaal verkeerd met die hond om, wat een oen ben ik toch!'.

Inge O schreef:

Cleva schreef: Schei toch uit met je voordelen. Het is uitbuiting.

Helemaal mee eens en hoe meer ik erover te weten kom hoe groter mijn afkeer van het hulphondenidee wordt .

Een collega die in het kader van een studieproject veel met 'specialisten' in die branche in contact komt was laatst op een congres waar heel uitvoerig uit de doeken gedaan werd waarom de begeleider/trainer van de hond geen enkel emotioneel contact mocht maken met de hond. Ze zijn nu zelfs al zover dat ze om die reden ook aanraden (en het ook toepassen) dat hulphonden-in-spe continu van begeleider moeten wisselen zodat ze niet de tijd zouden krijgen om zich aan een persoon te hechten.

Walgelijk, degoutant, zum kotzen - zó erg dat het wat mij betreft volledig onder dierenmishandeling valt en ook in die zin zou moeten aangepakt worden .

Doe mij dus maar de manier waarop ik Joy heb opgeleid m.b.v. De CLiCK. Uitgangspunt daar is juist dat de emotionele band met de hond het fundament is. Die basis moet er eerst zijn, wil je met je hond kunnen samenwerken (i.e. vaardigheden aanleren).

Vreselijk, de werkwijze die jij beschrijft. Hoe wil je een hond breken Op die manier zou ik van z'n lang zal ze leven geen hulphond hoeven.

In Nederland wordt teamtraining (als eigenaar leid je je eigen hond op tot hulphond) juist steeds gebruikelijker.

In de wijk zie ik dus pups die tegen de muur gedrukt worden omdat ze ons niet mogen zien.
Bij het meer zie ik oudere honden die hun ontspannen rondje wandelen mogen genieten onder begeleiding van iemand van kngf.
Als antwoord op Lieske

Ik lees met open mond de vele verhalen hier.

Ik ben volledig blind en loop nu met mijn tweede blindengeleidehond.

Mijn hond is suuuuuuper gelukkig om te mogen werken!



Ik werk met een gewone leren halsband (zelfs een halfcheck komt hier NOOOOOOOOOOOOOIT van mijn leven in!) en ik werk enkel met mijn stem en heeeel veel beloningen.

Voorts lopen mijn doggies (ik heb mijn gepensioneerde geleidehond gehouden!) gemiddeld 1 tot 3u per dag los, altijd een andere plek (ik kan zelfstandig een 20-tal plekken bezoeken) en ook zoveel mogelijk onbekende trajecten. De hond MOET immers voldoende kunnen exploreren.

En hier geldt: Een dag niet gezwommen, is een dag niet geleefd!

Voor mij zijn mijn honden geen mobiliteitshulpmiddel en ook geen hobby. Ze zijn een manier van leven en ze zijn ook mijn leven.

Mijn honden zijn in pleeggezinnen grootgebracht waar ze ook een ontzettend fijne en open opvoeding gekregen hebben. Xpencer mocht ook zwemmen en in het bos rennen tijdens zijn puppyperiode! En met hem is absoluut niet stijf om gegaan; gewoon erg veel belonen, maar Xpencer moesten ze vooral "afremmen", want die is heeeeeeel hevig, wil altijd alles voor je doen.

Hoe mooi is het toch als je zo'n pad kunt bewandelen samen met je lieve maatjes.. samen leren, elkaar helpen en op elkaar vertrouwen. Echt teamwork is zo mooi en dat is precies wat ik nodig heb!!!

Je mag mij gerust vragen stellen!

Eefje83 schreef:In de wijk zie ik dus pups die tegen de muur gedrukt worden omdat ze ons niet mogen zien.
Bij het meer zie ik oudere honden die hun ontspannen rondje wandelen mogen genieten onder begeleiding van iemand van kngf.
Als antwoord op Lieske

Ik dacht dat je het over één pup had, maar het zijn er dus meer?? Ik vind het echt een verbijsterend bizarre aanpak. Doet me denken aan een pubermeisje dat hier in de buurt haar onstuimige labrador uitlaat. Als die Joy ziet, begint het beest als een dolle te springen en te trekken. Het meisje bedekt daarop zijn ogen met haar hand

Ik zou in jouw plaats denk ik eens een praatje aanknopen met de KNGF-medewerker. Lijkt me zinvoller dan degene die met de pup(s) loopt ernaar te vragen.

Wat een blije hond Miske

Pemba schreef:Wat een blije hond Miske

Mijn field trial labrador retriever is bij mensen met gouden handen grootgebracht. In opleiding heeft de instructrice hem meegenomen naar huis, lekker de bossen in, leren loslopen tussen de paardjes, stoeien met haar eigen huishond, ... Toen ik hem kreeg, liep ik in opleiding dagelijks tussen de 20-30 km met hem en dan ook nog eens loslopen daarnaast . Hij is zeer positief getraind, want zoals reeds gezegd: Een riemcorrectie is hier al een zeer ernstige correctie. Xpencer draagt enkel een leren halsband en ik doe alles met mijn stem, maar vooral met RESPECT, LIEFDE en VERTROUWEN! Die band tussen ons is geweldig ...! Wij vormen een éénheid!!!

Mooi Miske!

Ik had deze pas al eens geplaatst:
Ben nu bezig een filmpje te maken van dingen die Joy in het huishouden doet. Ze doet het allemaal met plezier en werkt graag!

Leuk dat je hebt gereageerd Miske! Verhalen uit eerste hand zijn altijd betrouwbaarder en interessant.

Ik ken ook een geleidehond die echt niets te klagen heeft. Ze heeft een gezin met kinderen waar ze gek mee is, en draait als een gewone hond mee in het huishouden. Ze wordt alleen ingezet als geleidehond als dr baasje met openbaar vervoer naar dr werk moet. Op dr werk druist de hond gewoon los rond en mag worden aangehaald zolang ze maar niet in dr tuig loopt. Als ik ze tegen kom tijdens verjaardagen, neem ik dr hond ook gewoon mee samen met de rest van de honden van de familie om ze uit te laten. Dat is gewoon helemaal oke.

Honden vinden het heerlijk om een taak te hebben. Maar als een huishond moet worden bezig gehouden, is die taak die we ze geven van ondergeschikt belang en is de uitvoering opzichzelf het doel. Sommigen noemen dat zo leuk "hersenwerk", werken om het werken.
Een dummy uit de bosjes halen die je er zelf hebt neergelegd. Balletjes ophalen die je zelf weg gooit. En dan maar doen alsof we er heel blij mee zijn. Heel leuk natuurlijk, maar het heeft dezelfde lading als een Sociale werkvoorziening. Niemand maakt het ècht uit of die knijpers nou in elkaar worden gezet of niet.
Voor mensen geldt het net zo. Er zijn veel redenen om sochtends op mn werk te verschijnen, maar de reden die me het meeste voldoening geeft is omdat mn werk ertoe doet.

Een hond als een geleidehond (of wat voor hond dan ook met een echte baan) doet betekenisvol werd, dat weet ie best. Dat is een groot goed voor werklustige types. En alleen honden met de juiste instelling schoppen het zo ver, want een hond die het allemaal voor t brokje doet valt in de training genadeloos door de mand en krijgt een thuis als huishond.

Miske schreef:

Pemba schreef:Wat een blije hond Miske

Mijn field trial labrador retriever is bij mensen met gouden handen grootgebracht. In opleiding heeft de instructrice hem meegenomen naar huis, lekker de bossen in, leren loslopen tussen de paardjes, stoeien met haar eigen huishond, ... Toen ik hem kreeg, liep ik in opleiding dagelijks tussen de 20-30 km met hem en dan ook nog eens loslopen daarnaast . Hij is zeer positief getraind, want zoals reeds gezegd: Een riemcorrectie is hier al een zeer ernstige correctie. Xpencer draagt enkel een leren halsband en ik doe alles met mijn stem, maar vooral met RESPECT, LIEFDE en VERTROUWEN! Die band tussen ons is geweldig ...! Wij vormen een éénheid!!!

Heel herkenbaar wat je schrijft! Joy loopt los of aan een niet-slippende jachtlijn. Riemcorrecties geef ik nooit; zelfs de hond 'naar je toe hengelen' om bv. aangelijnd contact met een andere hond te voorkomen is bij De CLiCK niet toegestaan. Hun visie: een riem is er voor de veiligheid, niet als correctiemiddel. Alles gebeurt hier op stem, met beloning en met de woorden die jij in hoofdletters hebt geschreven

Miske schreef:Ik lees met open mond de vele verhalen hier.

Ik ben volledig blind en loop nu met mijn tweede blindengeleidehond.

Mijn hond is suuuuuuper gelukkig om te mogen werken!



Ik werk met een gewone leren halsband (zelfs een halfcheck komt hier NOOOOOOOOOOOOOIT van mijn leven in!) en ik werk enkel met mijn stem en heeeel veel beloningen.

Voorts lopen mijn doggies (ik heb mijn gepensioneerde geleidehond gehouden!) gemiddeld 1 tot 3u per dag los, altijd een andere plek (ik kan zelfstandig een 20-tal plekken bezoeken) en ook zoveel mogelijk onbekende trajecten. De hond MOET immers voldoende kunnen exploreren.

En hier geldt: Een dag niet gezwommen, is een dag niet geleefd!

Voor mij zijn mijn honden geen mobiliteitshulpmiddel en ook geen hobby. Ze zijn een manier van leven en ze zijn ook mijn leven.

Mijn honden zijn in pleeggezinnen grootgebracht waar ze ook een ontzettend fijne en open opvoeding gekregen hebben. Xpencer mocht ook zwemmen en in het bos rennen tijdens zijn puppyperiode! En met hem is absoluut niet stijf om gegaan; gewoon erg veel belonen, maar Xpencer moesten ze vooral "afremmen", want die is heeeeeeel hevig, wil altijd alles voor je doen.

Hoe mooi is het toch als je zo'n pad kunt bewandelen samen met je lieve maatjes.. samen leren, elkaar helpen en op elkaar vertrouwen. Echt teamwork is zo mooi en dat is precies wat ik nodig heb!!!

Je mag mij gerust vragen stellen!

Hey Kim, wat leuk jou ook hier te zien
Ik kan uit ervaring vertellen dat Kim geweldige honden heeft, ik heb het genoegen gehad een aantal keer met hun te wandelen, toen nog met Olly aan het werk. Werken doen ze als de beste, maar lol maken doen ze net zo goed, als ze eenmaal het tuig af hebben en ze krijgen vrij, dan is dat genieten voor 10


Ik ken heel veel mensen die (ppg) puppy pleeggezin zijn voor het kngf en geloof me, die hondjes worden met liefde grootgebracht, ze moeten een aantal dingen leren het eerste jaar, zoals p&p in de goot, omdat dat voor sommige blinden makkelijker is later, vooraan lopen en verder worden ze gesocialiseerd met alles waar ze later mee te maken gaan krijgen, dus openbaar vervoer, winkels enz. Verder leren ze negeren van mensen en honden, dat is later ook van belang natuurlijk, maar al die puppen die ik heb meegemaakt en dat zijn er behoorlijk veel, mogen gewoon loslopen en spelen met andere zelf uitgekozen honden! Het enige wat ze niet mogen is zwemmen, maar dat is puur omdat ze dat aan de nieuwe baas overlaten of die dat wil of niet.

Verder ken ik ook meerdere mensen met een geleide hond en hulp hond en dat zijn allemaal hele vrije blije honden die heel veel wandelen met hun baas, los rennen en zwemmen enz.

Dus al die horrorverhalen die ik hier lees, ik sta er echt van te kijken dat komt me allemaal totaal niet bekend voor!

Inge O schreef:

Sas schreef: Misschien is het ook weer anders al een hond bij een alleenstaande blinde woont of bij een gezin/meerpersoonhuishouden?

Ik weet uit eerste hand dat het eerste wat de familie van iemand die een hulphond wil te horen krijgt is dat zij zich NIET met de hond mogen bemoeien, nóóit, en al helemáál niet voor leuke dingen.

Mijn kennis is dat het gezin , man en kinderen er ook achter moeten staan voordat de hond geplaatst word . Dat de familie ook bereid moet zijn met de hond een band aan te gaan , verzorgen , eten geven en uit laten en spelen/knuffelen. Omdat hij naast het werk ook gewoon huishond is .

Ik ken een aantal hulphonden (algemene benaming, maar het zijn verschillende soorten hulp), waaronder Joy. Eigenlijk herken ik het beeld van een ongelukkige hulphond helemaal niet. Vaak in tegenstelling juist; veel vinden het heerlijk om voor de baas te werken.
Soms denk ik zelfs wel eens; wat ongelooflijk fijn voor zo'n hond dat hij mag doen waar hij voor getraind of zelfs gefokt is.
Dat zie ik duizend keer liever dan een hond die 3x per dag het minimale p&p rondje doet en de rest van de dag maar ligt te vervelen in de mand...

Inge O schreef:

Lieske_1977 schreef:
In Nederland wordt teamtraining (als eigenaar leid je je eigen hond op tot hulphond) juist steeds gebruikelijker.

Dat zou ik niet zo durven te stellen, dat congres waar ik het over had was een internationaal congres, in Spanje, het zou me dus erg verbazen als daar niet net zo goed 'experten' uiit NL waren.

Behalve De CLiCK (die de teamtraining in 1998 heeft geïntroduceerd in Nederland) zijn er nu zeker drie andere stichtingen/scholen die deze werkwijze hanteren.

Dank jullie wel voor de fijne reacties!