Het HondenForum

Ik ken slechts 1 Heidewachtel dus hoe waardevol deze info is weet ik niet, maar die mevrouw heeft de focus op jacht op eoa manier omgebogen naar focus op de bal. Die hond kan dus los (dat is wel in de stad, in natuurgebied weet k niet) maar hij is ongelofelijk opgefokt en blaft aan een stuk door als ie geen bal in zn bek heeft. Niet bepaald wat je ouders zoeken zeg maar

mijke schreef:Ik ken slechts 1 Heidewachtel dus hoe waardevol deze info is weet ik niet, maar die mevrouw heeft de focus op jacht op eoa manier omgebogen naar focus op de bal. Die hond kan dus los (dat is wel in de stad, in natuurgebied weet k niet) maar hij is ongelofelijk opgefokt en blaft aan een stuk door als ie geen bal in zn bek heeft. Niet bepaald wat je ouders zoeken zeg maar

ellen en de birmanen schreef:de heidewachtels die ik ken zijn alle jagers. gaan graag achter waterwild en terug komen ho maar.

ellen

Fijn dat jullie reageren, dat is inderdaad iets waar ik aan denk bij een voorstaande hond. Ik weet niet of mijn ouders en ik genoeg de "drive" hebben om de jachtpassie om te buigen.

Vanmorgen in het bos liep er een Border Collie die goed zou passen. Net een Golden in een Border outfit was dat. Had ook een vrij brede kop, dus was misschien een kruising.

Ik ken ook een leuke Heidewachtel, maar die moet meestal aan de lijn ivm jagen. En dat is zelfs in het Vondelpark, waar ongeveer 5 konijnen lopen.

Fotogravinnetje schreef:Markiesje kan vocaal zijn als ze te weinig sturing krijgen en je in het begin het geblaf toestaat omdat zo'n blaffend puppy zo schattig klinkt Elco is helemaal niet zo vocaal. Slaat zelfs niet aan. Alleen bij overprikkeling en dan iets wat hem onzeker maakt gaat hij even blaffen. Verder past het ras inderdaad heel goed bij hun wensen. Reken wel op een wachttijd van bijna twee jaar... Dus als ze het als serieuze optie overwegen, kunnen ze zich beter zo snel mogelijk inschrijven. Alleen niet vergeten uit te schrijven als ze voor een andere hond kiezen

Lou is pas begonnen met blaffen toen hij een jaar of anderhalf was. En het was er niet uit te krijgen. Hij is een enthousiasme-blaffer, blaft als hij blij is bekende mensen te zien. Hij snapt wel dat het binnen niet mag. Vind Lou verder wel bij de wensen passen.

Labrador of Golden lijkt me ook een prima keuze.

Of een Stabijtje?

Een werklijn clumber?
Slagje groter dan een cocker, maar een veel gemakkelijkere vacht en een kalmer karakter. De working clumbers zijn overigens een stuk kleiner en atletischer dan de showlijnen.
Ze zijn over het algemeen rete-stoïcijns (en ze bezitten zeker de 'fuck it'-air die je beschreef), en niet zo allemansvrienderig als cockers, maar altijd vriendelijk, stabiel en conflictvermijdend.
Wat jachtinstinct betreft heel stuurbaar (sowieso vind ik ze erg gemakkelijk trainbaar), ik ken persoonlijk geen enkele clumber die de benen neemt. Die van mij loopt rustig overal los, ook in wildrijke gebieden. Ze hebben wel gevoelige ogen (en gewrichten, maar dat geldt eigenlijk meer voor de showlijnen) maar de meeste clumbers behalen heel respectabele leeftijden (12-13 jaar).

Er is in Nederland alleen niet gemakkelijk aan te komen, maar voornamelijk in Engeland en Duitsland wordt met dit type wel gefokt.

Tara schreef:Ik vind die working clumbers echt heel leuk. Zoveel mooier ook dan die wanstaltige showlijn.

ik vind ze ook zo leuk!

maar een working cocker is volgens mij ook prima te doen, ze zullen vast wat jachtpassie hebben maar die is volgens mij prima in goede banen te leiden.

ik zou alle honden uit rasgroep 7 maar laten voor wat ze zijn als je geen zelfstandige hond wil hebben....

Tara schreef:Ik vind die working clumbers echt heel leuk. Zoveel mooier ook dan die wanstaltige showlijn.

Dat ben ik volledig met je eens.
Maar dat geldt voor heel veel rassen, helaas.

Leonie. schreef:Vanmorgen in het bos liep er een Border Collie die goed zou passen. Net een Golden in een Border outfit was dat. Had ook een vrij brede kop, dus was misschien een kruising.

Ik ken ook een leuke Heidewachtel, maar die moet meestal aan de lijn ivm jagen. En dat is zelfs in het Vondelpark, waar ongeveer 5 konijnen lopen.

Lou is pas begonnen met blaffen toen hij een jaar of anderhalf was. En het was er niet uit te krijgen. Hij is een enthousiasme-blaffer, blaft als hij blij is bekende mensen te zien. Hij snapt wel dat het binnen niet mag. Vind Lou verder wel bij de wensen passen.

Labrador of Golden lijkt me ook een prima keuze.

Of een Stabijtje?

Wij wonen niet in een heel wildrijk gebied van wat we zien maar er is wel degelijk wat wild in de vorm van konijnen.

Ik denk dat er wel van elk ras een exemplaar is wat zou passen maar dat ene exemplaar te pakken krijgen is zoeken naar een spelt in een hooiberg. Gelukkig hebben we nog ruim de tijd en leeft gelukkig die zwarte nog vrolijk door.

Tedzy. schreef:Een werklijn clumber?
Slagje groter dan een cocker, maar een veel gemakkelijkere vacht en een kalmer karakter. De working clumbers zijn overigens een stuk kleiner en atletischer dan de showlijnen.
Ze zijn over het algemeen rete-stoïcijns (en ze bezitten zeker de 'fuck it'-air die je beschreef), en niet zo allemansvrienderig als cockers, maar altijd vriendelijk, stabiel en conflictvermijdend.
Wat jachtinstinct betreft heel stuurbaar (sowieso vind ik ze erg gemakkelijk trainbaar), ik ken persoonlijk geen enkele clumber die de benen neemt. Die van mij loopt rustig overal los, ook in wildrijke gebieden. Ze hebben wel gevoelige ogen (en gewrichten, maar dat geldt eigenlijk meer voor de showlijnen) maar de meeste clumbers behalen heel respectabele leeftijden (12-13 jaar).

Er is in Nederland alleen niet gemakkelijk aan te komen, maar voornamelijk in Engeland en Duitsland wordt met dit type wel gefokt.

Klinkt als een aantrekkelijke hond, balen alleen dat ze niet in Nederland te vinden zijn.

Tara schreef:

laura23 schreef:

Tara schreef:Ik vind die working clumbers echt heel leuk. Zoveel mooier ook dan die wanstaltige showlijn.

ik vind ze ook zo leuk!

maar een working cocker is volgens mij ook prima te doen, ze zullen vast wat jachtpassie hebben maar die is volgens mij prima in goede banen te leiden.

ik zou alle honden uit rasgroep 7 maar laten voor wat ze zijn als je geen zelfstandige hond wil hebben....

Het stoort me eigenlijk best wel als ik dan lees dat die honden zoveel jachtpassie hebben, dat ze niet los kunnen, dat ze niet meer luisteren als ze in de jachtmodus zitten... Laatst een DSD die ter herplaatsing werd aangeboden: "heeft een beetje ADHD"... Wat hadden die eigenaars eigenlijk verwacht?
Het zijn allemaal nog heel oorspronkelijke werkhonden die -hoe verrassend!- om werk, sturing en begrenzing vragen.
Er is echt meer dan prima een goed luisterende hond van een hond uit groep 7 te maken, maar dan zal de baas er zelf ook wel de schouders onder moeten (blijven) zetten. Ik weet ook gelijk weer waarom ik mijn pups niet als huishond wil plaatsen.

Ik weet een beetje wat mijn ouders kunnen qua training dus vandaar ook de vraag. Had de flatcoated gezonder geweest dan hadden ze die weer gekozen, zonder enige twijfel maar de realiteit is dat dat niet zo is. De flatcoated is een, voor een retriever, ongeconcentreerde hond om te trainen maar uiteindelijk is het mijn moeder wel gelukt. Het is niet zo dat ze een kant en klare hond wilt hebben, ze is absoluut bereid om er veel tijd en energie in te steken. Het is alleen niet zo dat ze de wil heeft om bijvoorbeeld een beagle te laten luisteren (als voorbeeld).

Laura84 schreef:

miriam schreef:Ik heb een vriendin met een heidewachtel. Op zich een gemakkelijke hond in de omgang. Maar heeft een behoorlijke jachtdrift. Loopt los, maar wel met teletac. Wel in het begin mee getraind, ook jachttraining. Ze komt meestal op de fluit, maar als ze vol in jachtmodus zit kan je het vergeten. Ze neemt heel veel ruimte, mag dat ook want baasjes vinden dat ze dat nodig heeft. Is dus alleen door de velden aan het jakkeren. Maar echt weglopen is er niet bij.

Ik ben inderdaad wel "bang" voor de jachtpassie, iets waarom ik ook mijn twijfels heb bij de Cocker.

tobi__ schreef:De tante van een vriendin heeft een heidewachtel. Maar die kan niet los hoor. Heeft een flinke jachtdrift!

En loopt ze dan echt weg of komt ze uiteindelijk wel terug?

Ze komt alleen bij die tante terug. Als haar man, of wij (vriendin en ik) er mee lopen komt ze niet meer terug. Dus het is dan denk ik wel te trainen!

Tara schreef:

Laura84 schreef: Ik weet een beetje wat mijn ouders kunnen qua training dus vandaar ook de vraag. Had de flatcoated gezonder geweest dan hadden ze die weer gekozen, zonder enige twijfel maar de realiteit is dat dat niet zo is. De flatcoated is een, voor een retriever, ongeconcentreerde hond om te trainen maar uiteindelijk is het mijn moeder wel gelukt. Het is niet zo dat ze een kant en klare hond wilt hebben, ze is absoluut bereid om er veel tijd en energie in te steken. Het is alleen niet zo dat ze de wil heeft om bijvoorbeeld een beagle te laten luisteren (als voorbeeld).

Ik doelde ook niet op je ouders hoor, die klinken me juist wel gemotiveerd. Ik reageerde meer op de reacties die ik lees over hoe pittig en jagerig het allemaal wel zou zijn. Ik denk dat jouw ouders prima met een heidewachtel zouden kunnen. Ik vind dat erg leuke hondjes en helemaal niet overdreven bewerkelijk. Maar nog steeds: wel werkhondjes.

oh sorry, dan had ik dat verkeerd begrepen.

Ze hebben vroeger een Dober gehad en een werklijn DH dus helemaal blue zijn ze niet. Ze hebben alleen geen ervaring met jachthonden.
Mocht er hier in de buurt een goede jacht cursus zijn dan lijkt het mij geweldig om dit type hond te laten werken waar die voor gemaakt is en daarmee ook meteen zijn natuurlijke aanleg te laten benutten, te begeleiden, te controleren en te bevredigen. En of ik dat dan ga doen of mijn moeder dat is om het even natuurlijk. Als ik alleen kijk naar de jachthondenmensen hier in de buurt dan wordt ik daar niet heel blij van, wat een knorrige mensen tegenover de hond.
Ik moet er alleen niet aan denken dat (even ver op de feiten vooruit te lopen) de jachthond alleen maar los kan lopen met een teletac om, dan is het naar mijn idee ergens goed mis gegaan. Ik geloof er heilig in dat als je de hond genoeg passende mentale uitdaging geeft, je dit soort zware middelen niet nodig hebt. En tevens is het niet eerlijk tegenover de hond.

Misschien een toller?

Tenmashi schreef:Misschien een toller?

Die van mij voldoet wel aan de eisen in de openingspost.

Maar ik las iets over het 'wat gebeurt er, ik wil erbij zijn, wat is dat, mag ik kijken???', dat hebben Tollers wel een beetje

Corgi Cardigan zou ook prima kunnen.
Vinden heel veel dingen leuk, baasgericht maar niet slaafs, zelden een groot jachtinstinct. Maar verder altijd in voor een wandeling of mee naar bezoekjes of winkelen. Maar een dagje minder is ook best. Het zijn wel echt mini herdertjes ze houden je dus graag in de gaten en zijn erg nieuwsgierig. Verder sociaal en ik heb er zelf een die echt uitgesproken leuk is met kinderen. Ze is er echt gek op.

Een grand basset griffon vendeen, (werkmodel), lange oren, open en vriendelijk naar de buiten wereld, stoïcijns (bijvoorbeeld kinderen kunnen er omheen rennen,vallen, gillen daar doet dit ras niet zoveel mee). Is natuurlijk een speurhond wat iets meer energie in de opvoeding vraagt. Activiteit kan je praktijk speuren en accepteren dat je hond niet vlakbij je in de buurt loopt maar de omgeving/geur verkent en er op vertrouwen dat deze echt wel terug komt als je fluit. Ik bedenk me net dat je ouders een hond willen die graag aandacht wilt. Dat hebben ze niet zo, ze zijn meer op de buitenwereld gericht.
Succes met kiezen

Nanna schreef:Een Heidewachtel.
Die ken ik niet anders dan baasgericht en zeer plezierig van karakter.

Ik vind t k@thonden. Ik ken er meerdere en allemaal valse chagrijnen. Waarvan de helft ook niet los kan omdat ze verdwijnen richting de horizon bij het minste spoortje wild.
Moet er wel bij zeggen dat dit allemaal reuen zijn.
Vrienden van mij , jachtopzichter en aanhang die regelmatig jachten organiseren, hebben er ook een hekel aan, goed in t werk maar geen prettige karakters.

Het verbaast me dat een Heidewachtel wordt aangeraden! De heidewachtels die ik ken (een paar uit de groep jachttraining) zijn héle fijne honden, maar wel ècht jachthonden. En de eigenaren hebben allemaal uitdaging gehad om jachtpassie onder controle te houden, en dat zijn mensen die veel tijd en energie in training en opvoeding hebben gestoken.
Ik vind het ook vrij hevige honden, erg gedreven en daarin niet makkelijk.

Dan heb ik het op onderdeeltje 'appèl' wel een stuk makkelijker met mijn stabijtje, maar aan de andere kant heeft mn stabijtje lang niet het doorzettingsvermogen, focus en de drift die een goede jachthond nodig heeft.

Daarom, een stabijtje
De heidewachtel is een jeugdliefde van me, maar toen ik zelf koos voor rasgroep 7 vond ik de stabij een veiligere keus. Achteraf erg blij mee. Want dat maakt t leven een stuk makkelijker en ook aan mn stabijtje heb ik een kluif gehad om het jagen onder controle te krijgen.
Daar kan het verschillende kanten mee op. Ik ken er genoeg die nauwelijks jagen. Maar ik denk dat je bij een stabij veel meer kans maakt op een niet al te heftige jager, dan bij een heidewachtel.

Ik vind heidewachtels enig, Ellen heeft er een trouwens.
Maar het zijn wel werkertjes. Je moet er wat mee doen. Wil je moeder dat?

Stabijs lijken me niet geschikt, Laura, als ik je verhaal lees. M'enfin, je weet me te vinden daarover.
En is een barbet niet wat? Of is dat te harig?

Mijn heidewachtel, Herman loopt elke dag een paar uur los in natuurgebieden. Herman is altijd in mijn buurt, is erg van het samenwerken. Het is een zeer stabiele, alerte hond, die van mij verwacht dat ik even aangeef wat ik vind dat er gebeuren moet als hij iets opgemerkt heeft.
Het is een zeer zelfstandige hond, maar niet perse een gehoorzame hond. We moeten het echt van samenwerking hebben, want hij vindt er ook wat van.
Het is een zeer vriendelijke hond, naar mens en dier, kent goed de hondentaal, respecteert grenzen en geeft ook eigen grenzen aan.

Bij de omgang met Herman moet ik het ook hebben van vriendelijkheid en duidelijkheid.
Ik denk dat het ook heel erg afhangt van wat bij je past, en Herman past bij mij, ik kan tijdens de wandeling rustig gaan vogelen, of insecten gaan kijken, hij gaat op het pad gerust een kwartiertje wachten, waarna we weer een poosje samen dingen doen.
Ik heb ook nooit het gevoel gehad, dat ik aan het opvoeden was, net alsof hij dat zelf ontwikkeld had. Het bleef een beetje bij ruimte geven en een beetje begrenzen op zijn tijd.

Andere heidewachteleigenaren, of mensen die er een gehad hebben zijn ook altijd positief en meestal lopen hun hondjes ook los.
1 Keer iemand ontmoet die een echte zenuwlijer aan de lijn had, die had al meerdere van dit ras gehad en had dit nooit eerder meegemaakt.

Mij lijkt een Toller ook een leuke optie. Ze zijn wel wat nuffiger dan zeg de Golden Retriever maar wel heel actief en werklustig. Ik zit met mijn Golden op een training via de GRCN (overigens een showlijn Golden, super stabiel en bulkt van de will-to-please maar zeker geen watje) en dat is vreselijk leuk. Daar trainen ook andere honden dan alleen Goldens, ook Labradors, Tollers, Ierse Setter. Een aanrader voor je ouders mochten ze voor een Retriever gaan.

Het valt me wel altijd op, dat alle jachthonden op een hoop worden gegooid, dat je nooit controle kunt hebben over een jachthond.
Nou ben ik niet echt een opvoeder en trainen heb ik eigenlijk ook nooit gedaan.
Maar je gaat toch een band aan met je hond. Ik houd heel erg van kijken naar gedrag, kijken wie je hond is en wat bij hem hoort.
Vanmiddag bijv. liep hij een stukje voor me en ineens kijkt hij achter ons en tegelijk een snelle blik naar mij, dat is de blik herder in aantocht, hij houdt niet zo van herders, die zijn te lijfelijk.Ik kijk en ja twee jonge knullen met loslopende herder en ik kijk naar hem en knik, zo van, ik heb het gezien. Dat is al voldoende voor hem.
Dat is in geval Herman, hij meldt, ik laat weten dat ik het gezien heb, in geval van wild, gaan we dus doen wat ik wil. Melden is trouwens een blik en eventueel pootje omhoog.
Het is niet zo dat je bij elke jachthond aan de goden bent overgeleverd wat jagen betreft.
Overigens is het ook mooi om te zien dat ree-en niet altijd wegsprinten. In het bos laten ze zich vaak zakken of gaan in de schaduw in een lijn met een hek of zo staan, waarna ze zich heel bedachtzaam verwijderen. Ook in lang gras laten ze zich zakken en verplaatsen ze zich langzaam en zie je zo af en toe een snuitje even omhoog gaan.
Hazen kunnen ook heel goed uit de wind zich verstoppen.
En ja , er zijn ook jachthonden waar het moeilijker is en mogelijk onmogelijk is om los te lopen, maar het is niet automatisch jachthond, daar heb ik niks over te zeggen , wat jagen aangaat.

j.werkman schreef:Het valt me wel altijd op, dat alle jachthonden op een hoop worden gegooid, dat je nooit controle kunt hebben over een jachthond.
Nou ben ik niet echt een opvoeder en trainen heb ik eigenlijk ook nooit gedaan.
Maar je gaat toch een band aan met je hond. Ik houd heel erg van kijken naar gedrag, kijken wie je hond is en wat bij hem hoort.
Vanmiddag bijv. liep hij een stukje voor me en ineens kijkt hij achter ons en tegelijk een snelle blik naar mij, dat is de blik herder in aantocht, hij houdt niet zo van herders, die zijn te lijfelijk.Ik kijk en ja twee jonge knullen met loslopende herder en ik kijk naar hem en knik, zo van, ik heb het gezien. Dat is al voldoende voor hem.
Dat is in geval Herman, hij meldt, ik laat weten dat ik het gezien heb, in geval van wild, gaan we dus doen wat ik wil. Melden is trouwens een blik en eventueel pootje omhoog.
Het is niet zo dat je bij elke jachthond aan de goden bent overgeleverd wat jagen betreft.
Overigens is het ook mooi om te zien dat ree-en niet altijd wegsprinten. In het bos laten ze zich vaak zakken of gaan in de schaduw in een lijn met een hek of zo staan, waarna ze zich heel bedachtzaam verwijderen. Ook in lang gras laten ze zich zakken en verplaatsen ze zich langzaam en zie je zo af en toe een snuitje even omhoog gaan.
Hazen kunnen ook heel goed uit de wind zich verstoppen.
En ja , er zijn ook jachthonden waar het moeilijker is en mogelijk onmogelijk is om los te lopen, maar het is niet automatisch jachthond, daar heb ik niks over te zeggen , wat jagen aangaat.

Wat mooi zoals je dat beschrijft, die subtiele communicatie. Ik heb dat helemaal niet met mijn honden. Ik ben degene die de route aangeeft, maar los van dat zijn ze altijd heel erg met hun eigen ding bezig. Meestal zie ik ze op een afstandje snuffelen, racen, stoeien. Als ik ze roep komen ze meteen, maar ze hebben totaal niet die constante focus op mij.

Zou een Manchester terrier iets kunnen zijn?

Er zijn meerdere mensen die een toller aanraden maar de tollers die ik ken vind ik stiekem eigenlijk niet zo heel leuk en stabiel qua karakter, misschien wel doordat ze zo "populair" zijn hier in de buurt. Ik mis bij de toller de "fuck it" houding. Misschien ben ik de verkeerde tegengekomen maar ik vind ze niet super stabiel.
Ik ben blij te lezen dat er dus absoluut tollers zijn die wel aan de wensen van de openingspost voldoen maar ik ben een beetje bang dat het niet de gangbare eigenschap is van het ras maar dat het opgaat voor een unieke hond.

tobi__ schreef:

Laura84 schreef:

miriam schreef:Ik heb een vriendin met een heidewachtel. Op zich een gemakkelijke hond in de omgang. Maar heeft een behoorlijke jachtdrift. Loopt los, maar wel met teletac. Wel in het begin mee getraind, ook jachttraining. Ze komt meestal op de fluit, maar als ze vol in jachtmodus zit kan je het vergeten. Ze neemt heel veel ruimte, mag dat ook want baasjes vinden dat ze dat nodig heeft. Is dus alleen door de velden aan het jakkeren. Maar echt weglopen is er niet bij.

Ik ben inderdaad wel "bang" voor de jachtpassie, iets waarom ik ook mijn twijfels heb bij de Cocker.

tobi__ schreef:De tante van een vriendin heeft een heidewachtel. Maar die kan niet los hoor. Heeft een flinke jachtdrift!

En loopt ze dan echt weg of komt ze uiteindelijk wel terug?

Ze komt alleen bij die tante terug. Als haar man, of wij (vriendin en ik) er mee lopen komt ze niet meer terug. Dus het is dan denk ik wel te trainen!

Helder, mijn meiden luisteren ook alleen naar mij dus daar kan ik wel mee inkomen.

Brindlecardi schreef:Corgi Cardigan zou ook prima kunnen.
Vinden heel veel dingen leuk, baasgericht maar niet slaafs, zelden een groot jachtinstinct. Maar verder altijd in voor een wandeling of mee naar bezoekjes of winkelen. Maar een dagje minder is ook best. Het zijn wel echt mini herdertjes ze houden je dus graag in de gaten en zijn erg nieuwsgierig. Verder sociaal en ik heb er zelf een die echt uitgesproken leuk is met kinderen. Ze is er echt gek op.

Ik weet niet of mijn ouders vallen voor kortbenen maar ik ga het checken.

Stapper schreef:Een grand basset griffon vendeen, (werkmodel), lange oren, open en vriendelijk naar de buiten wereld, stoïcijns (bijvoorbeeld kinderen kunnen er omheen rennen,vallen, gillen daar doet dit ras niet zoveel mee). Is natuurlijk een speurhond wat iets meer energie in de opvoeding vraagt. Activiteit kan je praktijk speuren en accepteren dat je hond niet vlakbij je in de buurt loopt maar de omgeving/geur verkent en er op vertrouwen dat deze echt wel terug komt als je fluit. Ik bedenk me net dat je ouders een hond willen die graag aandacht wilt. Dat hebben ze niet zo, ze zijn meer op de buitenwereld gericht.
Succes met kiezen

Mijn ouders zouden het fijn vinden een hond te hebben die wat meer baasgericht is, Bailey is genoeg ZZP van zichzelf.

Budkes schreef:

Nanna schreef:Een Heidewachtel.
Die ken ik niet anders dan baasgericht en zeer plezierig van karakter.

Ik vind t k@thonden. Ik ken er meerdere en allemaal valse chagrijnen. Waarvan de helft ook niet los kan omdat ze verdwijnen richting de horizon bij het minste spoortje wild.
Moet er wel bij zeggen dat dit allemaal reuen zijn.
Vrienden van mij , jachtopzichter en aanhang die regelmatig jachten organiseren, hebben er ook een hekel aan, goed in t werk maar geen prettige karakters.

Ik zet je ervaring neer bij het lijstje, dank je wel!

Paisley schreef:Het verbaast me dat een Heidewachtel wordt aangeraden! De heidewachtels die ik ken (een paar uit de groep jachttraining) zijn héle fijne honden, maar wel ècht jachthonden. En de eigenaren hebben allemaal uitdaging gehad om jachtpassie onder controle te houden, en dat zijn mensen die veel tijd en energie in training en opvoeding hebben gestoken.
Ik vind het ook vrij hevige honden, erg gedreven en daarin niet makkelijk.

Dan heb ik het op onderdeeltje 'appèl' wel een stuk makkelijker met mijn stabijtje, maar aan de andere kant heeft mn stabijtje lang niet het doorzettingsvermogen, focus en de drift die een goede jachthond nodig heeft.

Daarom, een stabijtje
De heidewachtel is een jeugdliefde van me, maar toen ik zelf koos voor rasgroep 7 vond ik de stabij een veiligere keus. Achteraf erg blij mee. Want dat maakt t leven een stuk makkelijker en ook aan mn stabijtje heb ik een kluif gehad om het jagen onder controle te krijgen.
Daar kan het verschillende kanten mee op. Ik ken er genoeg die nauwelijks jagen. Maar ik denk dat je bij een stabij veel meer kans maakt op een niet al te heftige jager, dan bij een heidewachtel.

Fijn dat het gelukt is om jouw Friese dame onder controle te houden wat betreft jagen. De stabij vind ik niet zo 1,2,3 een hond met een "fuck it" modus. Neemt niet weg dat ik me er zeker op in ga lezen.

Marjoleine schreef:Ik vind heidewachtels enig, Ellen heeft er een trouwens.
Maar het zijn wel werkertjes. Je moet er wat mee doen. Wil je moeder dat?

Stabijs lijken me niet geschikt, Laura, als ik je verhaal lees. M'enfin, je weet me te vinden daarover.
En is een barbet niet wat? Of is dat te harig?

De hond zal en door mij en door mijn moeder getraind gaan worden dus qua uitdaging zal er wel behoorlijk wat te halen zijn mits er (stel het wordt een heidewachtel), een goede school is binnen een half uur rijden.

Als ik een beetje meer beeld heb van de richting wat ze willen dan zal ik je er sowieso wel over willen spreken

Barbet is de vacht te bewerkelijk, ik zie mijn moeder niet met een tondeuse aan de gang. Qua karakter ken ik ze trouwens helemaal niet. Misschien wel een leuke om eens wat dieper in te duiken.

j.werkman schreef:Het valt me wel altijd op, dat alle jachthonden op een hoop worden gegooid, dat je nooit controle kunt hebben over een jachthond.
Nou ben ik niet echt een opvoeder en trainen heb ik eigenlijk ook nooit gedaan.
Maar je gaat toch een band aan met je hond. Ik houd heel erg van kijken naar gedrag, kijken wie je hond is en wat bij hem hoort.
Vanmiddag bijv. liep hij een stukje voor me en ineens kijkt hij achter ons en tegelijk een snelle blik naar mij, dat is de blik herder in aantocht, hij houdt niet zo van herders, die zijn te lijfelijk.Ik kijk en ja twee jonge knullen met loslopende herder en ik kijk naar hem en knik, zo van, ik heb het gezien. Dat is al voldoende voor hem.
Dat is in geval Herman, hij meldt, ik laat weten dat ik het gezien heb, in geval van wild, gaan we dus doen wat ik wil. Melden is trouwens een blik en eventueel pootje omhoog.
Het is niet zo dat je bij elke jachthond aan de goden bent overgeleverd wat jagen betreft.
Overigens is het ook mooi om te zien dat ree-en niet altijd wegsprinten. In het bos laten ze zich vaak zakken of gaan in de schaduw in een lijn met een hek of zo staan, waarna ze zich heel bedachtzaam verwijderen. Ook in lang gras laten ze zich zakken en verplaatsen ze zich langzaam en zie je zo af en toe een snuitje even omhoog gaan.
Hazen kunnen ook heel goed uit de wind zich verstoppen.
En ja , er zijn ook jachthonden waar het moeilijker is en mogelijk onmogelijk is om los te lopen, maar het is niet automatisch jachthond, daar heb ik niks over te zeggen , wat jagen aangaat.

Wat klinkt de band met jouw Herman geweldig, dank je wel voor het delen.

Johnny Jones schreef:Zou een Manchester terrier iets kunnen zijn?

Jeetje, dat is wel heel iets anders. Wat een grappige optie om te horen. Mijn ouders, vooral mijn moeder, is niet van de kortharen dus dan zou dit ras afvallen. Wat vind je zo goed passen in het verhaal met dit ras?

Toevallig waren ze vanavond hier te gast om te eten en ik heb even kort doorgesproken wat tot nu toe aangedragen is. De lab (werk en showlijn) valt af vanwege het te korte haar. De heidewachtel vindt mijn moeder wel spannend, vooral omdat de verhalen verschillende kanten opgaan als het gaat om de jachtdrift.
Tot nu toe lijken ze meer oren te hebben naar een werklijn golden maar we hebben gelukkig nog (hoop ik) jaren, voordat Bailey er niet meer is dus blijf aandragen en ervaringen delen want aan een standaard karakterschets hebben we niet zo veel.

Persoonlijk heb ik geen ervaring met de Manchester, maar ze zouden zeker hoog op mijn verlanglijst staan als ik ooit op zoek was naar een rashond.
Je ouders hebben een Dobermann gehad, dus ik dacht eigenlijk dat het uiterlijk van de Manchester ze wel aan zou staan. Daarnaast hebben ze weinig vachtverzorging nodig, zijn trouw aan de baas, aanhankelijk, wel wat eigenwijs maar zeker een hond waarmee het ook leuk is om te sporten. En daarnaast een handzaam formaat.
Een Duitse Pincher zou misschien ook wat kunnen zijn.

Jammer dat je ouders niet naar buitenlandse honden willen kijken, ze zouden zomaar tegen een pareltje zoals deze aan kunnen lopen Een herder in handzaam formaat.

Als jullie op zoek zijn naar een hond met een grote kans op een 'fuck it'- houding zou ik de border ook maar wegstrepen

En een Kromfohrländer?

Volgens de RvB:
Aanhankelijk, open, vrolijk, zeer baasgericht en trouw aan het gezin.
Eenkennig, kan gevoelig zijn. Tolerant naar soortgenoten, maar zeker geen allermansvriend.
Speels tot op hoge leeftijd. Waaks, niet agressief, maar wel vinnig indien nodig. Heeft geen- tot nauwelijks jachtinstinct.

Johnny Jones schreef:Jammer dat je ouders niet naar buitenlandse honden willen kijken, ze zouden zomaar tegen een pareltje zoals deze aan kunnen lopen Een herder in handzaam formaat.

voor ieder wat wils natuurlijk. Mijn ouders willen een rashond pup uiteindelijk. Hoop voor deze kanjers dat er vlot een baasje komt.

Johnny Jones schreef:Persoonlijk heb ik geen ervaring met de Manchester, maar ze zouden zeker hoog op mijn verlanglijst staan als ik ooit op zoek was naar een rashond.
Je ouders hebben een Dobermann gehad, dus ik dacht eigenlijk dat het uiterlijk van de Manchester ze wel aan zou staan. Daarnaast hebben ze weinig vachtverzorging nodig, zijn trouw aan de baas, aanhankelijk, wel wat eigenwijs maar zeker een hond waarmee het ook leuk is om te sporten. En daarnaast een handzaam formaat.
Een Duitse Pincher zou misschien ook wat kunnen zijn.

Ik denk dat mijn pa dat vooral erg tof vind maar uiteindelijk zal het de hond worden van mijn moeder en die gaat dan toch liever voor een hond met wat meer haar en een wat minder zelfstandig karakter.

Tamara/Bayko schreef:Als jullie op zoek zijn naar een hond met een grote kans op een 'fuck it'- houding zou ik de border ook maar wegstrepen

Ik denk het ook

Heavy schreef:

Ik ken relatief weinig fijne stabiele kooikers eigenlijk. Misschien zit ik mis maar ik vind het nogal gevoelige honden met lange tenen?

Tedzy. schreef:En een Kromfohrländer?

Volgens de RvB:
Aanhankelijk, open, vrolijk, zeer baasgericht en trouw aan het gezin.
Eenkennig, kan gevoelig zijn. Tolerant naar soortgenoten, maar zeker geen allermansvriend.
Speels tot op hoge leeftijd. Waaks, niet agressief, maar wel vinnig indien nodig. Heeft geen- tot nauwelijks jachtinstinct.

Ken ze niet, zal ze verder nog eens nader bekijken en dan vooral op het stukje gevoeligheid.

Thnx iedereen, ik zal de opties allemaal eens naast elkaar gaan leggen en gaan strepen wat wel en niet geschikt lijkt.

Ah die fuckit modus ken ik inderdaad ook zeker niet van de stabij! Er zit er hier en daar 1 tussen maar de meesten reageren sterk op de omgeving en zijn gevoelig. Niet perse relax of stoïcijns

Volgens mij is die werklijn golden een geweldig idee.
Zijn langhaar HH echt een maatje teveel voor je ouders denk je? Ik ken ze niet echt maar een langhaar HH lijkt me net wat makkelijker dan de belgen of niet?

Paisley schreef:Ah die fuckit modus ken ik inderdaad ook zeker niet van de stabij! Er zit er hier en daar 1 tussen maar de meesten reageren sterk op de omgeving en zijn gevoelig. Niet perse relax of stoïcijns

Ja het zijn de uitzonderingen inderdaad, ik ken er inderdaad ook 1 die het wel heeft maar toch het gros niet.

sirene schreef:Volgens mij is die werklijn golden een geweldig idee.
Zijn langhaar HH echt een maatje teveel voor je ouders denk je? Ik ken ze niet echt maar een langhaar HH lijkt me net wat makkelijker dan de belgen of niet?

De langhaar heeft het zelfstandig denken voor een herder uitgevonden, die honden hebben eigenlijk allemaal wel een dubbele agenda. Daarbij zijn het overgrote deel van de reuen niet stabiel en niet vies van een knokpartijtje. Jagen kunnen ze ook erg goed helaas en mochten ze dit allemaal nou niet hebben, ik zou me god niet weten waar ik momenteel een fatsoenlijke langhaar vandaan kan halen (inteelttechnisch, treurig maar waar)