Re: Wanneer hart niet naar hoofd wil luisteren, maar toch mo
Geplaatst: 11 okt 2016 14:38
Ja. Sterker nog. In theorie kan ik er naartoe wandelen zo dichtbij. Haha.
Dit dusNiika88 schreef:dan zou ik daar in de praktijk gewoon eens even per ongeluk langs wandelen. Gewoon even gluren, je weet wel. Misschien is 'ie in het echt wel helemaal niet zo leukShiloh86 schreef:Ja. Sterker nog. In theorie kan ik er naartoe wandelen zo dichtbij. Haha.
Shiloh86 schreef: Ik ben het overzicht gewoon helemaal kwijt. Het mooie huishoudprogramma dat ik had, heb ik al een jaar niet meer bijgehouden, en ik heb geen idee waar het allemaal aan op gaat.
Nou jemig kom op dan, gaaaan!Shiloh86 schreef:Ja. Sterker nog. In theorie kan ik er naartoe wandelen zo dichtbij. Haha.
Verstandige dochter heb jij!kipo schreef:Hmmm. Dochterlief merkte gisteren gedecideerd op dat we nóg een hond móeten. Ja moeten. We 'moeten' er namelijk 4, want zij is 4 en dat wil ze. :lol:
Als ik daarin mee zou gaan, zouden Zappa, Tika, Demi en Fynn in aanmerking komen.
Ik ben het hier volstrekt niet mee eens.gyanty schreef:Ik snap dat het financiële gedeelte een belemmering kan zijn, zeker als je tot nu toe een aardig salaris hebt gehad. En dat terugvallen naar minder even beknibbelen is, maar kan niet ligt op kerkhof. Met werk moet je prima 2 honden kunnen onderhouden en met minder verdienen kan je heus ook 2 honden onderhouden. Oke, je zult concessies moeten doen, hier en daar zaken anders regelen, aanpakken en iets voorzichtiger uitgeven, maar je kan hondenhouden zo duur maken als je zelf wilt. En het vooruitzicht is toch tijdelijk minder verdienen en daarna bouw je toch weer gewoon op? Je kan een tijdje duren zaken vooruit schuiven en ik ben toch van in de loop der tijd komt alles er wel. Je hoeft die aap niet meteen een gouden ring te gevenDat moet die eerst verdienen
Met een minimaal inkomen kan je een hond ook prima leven geven. En ja misschien moet de gevestigde orde in luxe een stapje terug, maar heeeej hoe luxe is het om een vriendje inwonend te hebben?
Dan vergeet je nog even de gewone onverwachte kosten, zoals een kapotte wasmachine, auto etc.kooi schreef:Ik ben het hier volstrekt niet mee eens.gyanty schreef:Ik snap dat het financiële gedeelte een belemmering kan zijn, zeker als je tot nu toe een aardig salaris hebt gehad. En dat terugvallen naar minder even beknibbelen is, maar kan niet ligt op kerkhof. Met werk moet je prima 2 honden kunnen onderhouden en met minder verdienen kan je heus ook 2 honden onderhouden. Oke, je zult concessies moeten doen, hier en daar zaken anders regelen, aanpakken en iets voorzichtiger uitgeven, maar je kan hondenhouden zo duur maken als je zelf wilt. En het vooruitzicht is toch tijdelijk minder verdienen en daarna bouw je toch weer gewoon op? Je kan een tijdje duren zaken vooruit schuiven en ik ben toch van in de loop der tijd komt alles er wel. Je hoeft die aap niet meteen een gouden ring te gevenDat moet die eerst verdienen
Met een minimaal inkomen kan je een hond ook prima leven geven. En ja misschien moet de gevestigde orde in luxe een stapje terug, maar heeeej hoe luxe is het om een vriendje inwonend te hebben?
Ik ben door een burn out er financieel ongeveer 30 % op achteruit gegaan. Ik had een oudere, grote hond met een kwetsbare gezondheid. Zeker de laatste vier jaar werd ik regelmatig met extreem hoge dierenartskosten geconfronteerd. Ik heb ook drie katten en twee kinderen die nog voor een groot deel met mijn inkomen meeliften, ondanks dat ze ouder dan 18 jaar zijn.
Alleen al om voor alle dieren antivlooienmiddelen en ontwormingstabletten aan te schaffen was een forse greep uit mijn portemonnee. Daar bovenop dan Jorla haar crises, vaak na het reguliere spreekuur of in het weekend, dat was ik gerust een dikke tweehonderd euro kwijt. Daar kwam dan af en toe vervolg onderzoek bovenop, röntgenfoto, bezoekje Utrecht, you name it.
Als ik geen spaargeld had gehad, had ik haar niet de medische zorg kunnen laten geven die ze nodig had.
Dat is gewoon een gegeven. Ik denk dat je het te optimistisch ziet, sorry.
veertje schreef:Verstandige dochter heb jij!kipo schreef:Hmmm. Dochterlief merkte gisteren gedecideerd op dat we nóg een hond móeten. Ja moeten. We 'moeten' er namelijk 4, want zij is 4 en dat wil ze. :lol:
Als ik daarin mee zou gaan, zouden Zappa, Tika, Demi en Fynn in aanmerking komen.
Je zegt zelf al: een oudere, grote (ras)hond met een kwetsbare gezondheid. Is toch niet te vergelijken met een jonge straathond. Tuurlijk kan die ook wat gaan mankeren, maar de kans dat ie probleemloos jaren ver van de d.a. vandaan blijft is wat mij betreft veel groter. Niet een heel groot risico.kooi schreef: Ik ben het hier volstrekt niet mee eens.
Ik ben door een burn out er financieel ongeveer 30 % op achteruit gegaan. Ik had een oudere, grote hond met een kwetsbare gezondheid. Zeker de laatste vier jaar werd ik regelmatig met extreem hoge dierenartskosten geconfronteerd. Ik heb ook drie katten en twee kinderen die nog voor een groot deel met mijn inkomen meeliften, ondanks dat ze ouder dan 18 jaar zijn.
Alleen al om voor alle dieren antivlooienmiddelen en ontwormingstabletten aan te schaffen was een forse greep uit mijn portemonnee. Daar bovenop dan Jorla haar crises, vaak na het reguliere spreekuur of in het weekend, dat was ik gerust een dikke tweehonderd euro kwijt. Daar kwam dan af en toe vervolg onderzoek bovenop, röntgenfoto, bezoekje Utrecht, you name it.
Als ik geen spaargeld had gehad, had ik haar niet de medische zorg kunnen laten geven die ze nodig had.
Dat is gewoon een gegeven. Ik denk dat je het te optimistisch ziet, sorry.
Nou ja, dat weet je toch niet van te voren?*Wolf* schreef:Je zegt zelf al: een oudere, grote (ras)hond met een kwetsbare gezondheid. Is toch niet te vergelijken met een jonge straathond. Tuurlijk kan die ook wat gaan mankeren, maar de kans dat ie probleemloos jaren ver van de d.a. vandaan blijft is wat mij betreft veel groter. Niet een heel groot risico.kooi schreef: Ik ben het hier volstrekt niet mee eens.
Ik ben door een burn out er financieel ongeveer 30 % op achteruit gegaan. Ik had een oudere, grote hond met een kwetsbare gezondheid. Zeker de laatste vier jaar werd ik regelmatig met extreem hoge dierenartskosten geconfronteerd. Ik heb ook drie katten en twee kinderen die nog voor een groot deel met mijn inkomen meeliften, ondanks dat ze ouder dan 18 jaar zijn.
Alleen al om voor alle dieren antivlooienmiddelen en ontwormingstabletten aan te schaffen was een forse greep uit mijn portemonnee. Daar bovenop dan Jorla haar crises, vaak na het reguliere spreekuur of in het weekend, dat was ik gerust een dikke tweehonderd euro kwijt. Daar kwam dan af en toe vervolg onderzoek bovenop, röntgenfoto, bezoekje Utrecht, you name it.
Als ik geen spaargeld had gehad, had ik haar niet de medische zorg kunnen laten geven die ze nodig had.
Dat is gewoon een gegeven. Ik denk dat je het te optimistisch ziet, sorry.
Haha, volgens mij ben je om....of probeer je jezelf nu toch te overtuigen dat het wel kan. Het hart wint toch?Shiloh86 schreef:Ik snap wat je zegt kooi.
Punt is dat als ik de zaak op een rijtje zet en er blijkt niet genoeg buffer te zijn om ook te kunnen sparen en relatief wat minder te gaan verdienen, dan gebeurd het gewoon niet. Er is ook wel een spaarpotje aanwezig. Mijn situatie nu is sowieso anders dan over een jaar of 10. Geen enkele reden om aan te nemen dat ik niet zal groeien in inkomen en kinderen of andere huisdieren dan Duke heb ik niet. Wil ik ook niet anders dan een hondje erbij.
Prima dat jij zo wilt leven, maar niet iedereen verkiest dat.Paisley schreef:Dat ben ik helemaal met *Wolf* eens. Daarnaast kun je je afvragen of je wilt leven met marches voor je worst-case-scenario, of je neemt overwogen risico en weet dat je in het geval van tegenspoed gewoon inventief moet zijn.
Als 1 van mijn honden half overreden wordt morgen en er volgt een lange opname in een kliniek, dan heb ik ook geen 3000 euro op de rekening staan. Maar mocht het noodlot me treffen, dan zoek ik wel weer een oplossing. Laat ik geen oplossing zoeken voor problemen die ik helemaal niet heb, is mijn instelling![]()
Altijd zo gegaan, nooit problemen mee gehad. En een overleden auto of defecte wasmachine heeft me ook nog nooit het faillissement in gedreven.
By the way, als ik de aanschafprijs van mijn auto en wasmachine bij elkaar op tel, kom ik nog steeds niet boven de 500 euro. Ik kan nu uit mijn hoofd makkelijk een stuk of 5 mensen opnoemen die me in geval van tegenspoed dat vandaag nog naar me overmaken.
Haha. Het wisselt een beetje van uur tot uur.... En er zijn nog een hoop dingen die ik nog helemaal niet weet of het uberhaubt gaat passen. En dan is er natuurlijk altijd nog het verschil tussen een hond willen en een hond ook mogen. Als zij vinden dat hij hier niet past houdt het ook op. Dus laten we zeggen dat ik nuchter probeer te blijven.kooi schreef:Haha, volgens mij ben je om....of probeer je jezelf nu toch te overtuigen dat het wel kan. Het hart wint toch?Shiloh86 schreef:Ik snap wat je zegt kooi.
Punt is dat als ik de zaak op een rijtje zet en er blijkt niet genoeg buffer te zijn om ook te kunnen sparen en relatief wat minder te gaan verdienen, dan gebeurd het gewoon niet. Er is ook wel een spaarpotje aanwezig. Mijn situatie nu is sowieso anders dan over een jaar of 10. Geen enkele reden om aan te nemen dat ik niet zal groeien in inkomen en kinderen of andere huisdieren dan Duke heb ik niet. Wil ik ook niet anders dan een hondje erbij.
Denk dat de meesten van ons dat wel begrijpen hoor.
Het ligt aan 30 % van wat. Iemand die al maar net boven het minimum inkomen zit is 30 % iets anders dan 30 % van iemand met een gemiddeld inkomen. Zo zwart wit is het dus al niet. In deze situatie zijn volgens mij ook geen 2 kinderen? Dat vind ik wel even een wezenlijk verschil. Daarbij zit er vooruitzicht om wel weer op een prima inkomen en is ze mogelijk ook weer in staat om dat op te bouwen. Een oude grote hond vind ik ook weer wat anders dan inderdaad een jonge hond, al kan je dat nooit helemaal in schatten, dat ben ik met je eens.Neeltje schreef:Dan vergeet je nog even de gewone onverwachte kosten, zoals een kapotte wasmachine, auto etc.kooi schreef:Ik ben het hier volstrekt niet mee eens.gyanty schreef:Ik snap dat het financiële gedeelte een belemmering kan zijn, zeker als je tot nu toe een aardig salaris hebt gehad. En dat terugvallen naar minder even beknibbelen is, maar kan niet ligt op kerkhof. Met werk moet je prima 2 honden kunnen onderhouden en met minder verdienen kan je heus ook 2 honden onderhouden. Oke, je zult concessies moeten doen, hier en daar zaken anders regelen, aanpakken en iets voorzichtiger uitgeven, maar je kan hondenhouden zo duur maken als je zelf wilt. En het vooruitzicht is toch tijdelijk minder verdienen en daarna bouw je toch weer gewoon op? Je kan een tijdje duren zaken vooruit schuiven en ik ben toch van in de loop der tijd komt alles er wel. Je hoeft die aap niet meteen een gouden ring te gevenDat moet die eerst verdienen
Met een minimaal inkomen kan je een hond ook prima leven geven. En ja misschien moet de gevestigde orde in luxe een stapje terug, maar heeeej hoe luxe is het om een vriendje inwonend te hebben?
Ik ben door een burn out er financieel ongeveer 30 % op achteruit gegaan. Ik had een oudere, grote hond met een kwetsbare gezondheid. Zeker de laatste vier jaar werd ik regelmatig met extreem hoge dierenartskosten geconfronteerd. Ik heb ook drie katten en twee kinderen die nog voor een groot deel met mijn inkomen meeliften, ondanks dat ze ouder dan 18 jaar zijn.
Alleen al om voor alle dieren antivlooienmiddelen en ontwormingstabletten aan te schaffen was een forse greep uit mijn portemonnee. Daar bovenop dan Jorla haar crises, vaak na het reguliere spreekuur of in het weekend, dat was ik gerust een dikke tweehonderd euro kwijt. Daar kwam dan af en toe vervolg onderzoek bovenop, röntgenfoto, bezoekje Utrecht, you name it.
Als ik geen spaargeld had gehad, had ik haar niet de medische zorg kunnen laten geven die ze nodig had.
Dat is gewoon een gegeven. Ik denk dat je het te optimistisch ziet, sorry.
Goede beslissing lijkt me.Shiloh86 schreef:Inmiddels zal hoofd toch echt moeten luisteren.
Ik heb de opvangster van Finn inmiddels gesproken, en we passen toch niet helemaal in elkaars plaatje helaas. Niet alleen vanwege de financieën. Finn is behoorlijk mens gericht en speelt eigenlijk vrijwel niet met andere honden. Duke vind dat juist helemaal het einde. Als er dan een tweede hondje komt, gun ik hem wel écht een maatje en speel vriendje. Ook gaf de opvangster aan dat Finn echt de baas in huis is. En hoewel Duke helemaal niet bazig of dominant is, vond ik dat toch spannend, Duke is nog jong en dat kan nog zomaar veranderen.
Financieel durf ik het ook nog niet aan. Vooral vanwege de onzekerheid. Maar het idee voor een tweede hondje is nu wel een beetje geland. Als ik nou ander werk heb gevonden, en financieel past het, dan zou het zomaar nog eens best wel snel kunnen gaan, mits we de juiste hond tegen het lijf lopen.
Ik hoop van harte dat Finn snel een goed huisje vind en daar dolgelukkig mag worden. Want god wat blijft hij leuk!
Lothian schreef:Goed dat je gebeld hebt, weet je dat ook weer. En die tweede komt er wel! Een lekker rausmaatje voor Duke