Ik vond je al zo optimistisch toen je daar voor het eerst over begonmijke schreef: Er zijn wel wat dingetjes waarvan ik merk dat ik ze lastig vindt. Als we thuis zijn is hij naar Oor toe echt een fel ding.
Ik zou het niet toestaan hoor. Tuurlijk mag ie bijkomen, maar bewust Oor opzoeken en dan zn punt maken is bij mij een dikke no-go voor een frummel van 3 maanden. Daarnaast lijkt ie weinig onder de indruk van alles dus mag ie best een beetje beleefder zijn
Ik heb het hier ook een keer gehad met een opvanger. Een pup van rond de 5 maanden kwam binnen en dacht de dienst uit te kunnen maken en bij gebrek aan respons ging ze Mayke jennen. Helaas is dat niet goed gekomen, want Mayke is niet echt van t assertieve type en ik was toen niet in staat om de honden te scheiden. De pup kon gelukkig naar een andere opvangplek.
Toen Kiwi hier kwam (slecht gesocialiseerd en zeer onder de indruk van de verhuizing), heeft ze ook een paar keer uitgevallen en trok ze regelmatig een heel smerig bekkie naar Mayke, maar dat was altijd wanneer het haar teveel werd en nooit wanneer ze zelf initiatief nam. Het is na de eerste week nooit meer voorgekomen. Dat smerige bekkie heb ik nooit meer gezien.
Ze voelde zich duidelijk bedreigd maar dat is heel wat anders dan zelf claimen.
Maar inderdaad, binnenshuis is hij bepaald niet snel onder de indruk, dus ik zal even wat duidelijker zijn. Dat kan ie denk ik wel gebruiken!
Gut wat wordt een mens daar beter van zeg. Wel slaapt Skittles nog bij ons op bed want in de bench met het deurtje dicht gaat nog niet, en sinds ie ontdekt heeft dat ie zelf op bed kan springen blijft ie ook niet meer op zn kleedje naast het bed 
Vanmorgen heel vroeg moesten we er wel even uit voor een plasje waarbij ik baalde omdat ik dacht dat de nacht nu wel voorbij zou zijn, maar eenmaal weer binnen ging ie op de bank gewoon weer verder liggen ronken dus haha fuck it, ik ging weer terug in bed! Skittles mee en zo hebben we nog tot half elf uit kunnen slapen. Ik herhaal het maar even: tot hálf élf! 
Victory! 
Vanaf de avond er voor dus tot half elf in de ochtend. Toen heeft ie een poosje gespeeld, we zijn naar het park geweest, al met al is ie toen een uurtje of 3 wakker geweest, en vanaf toen heeft ie de hele tijd liggen ronken tot vanmorgen 9 uur. Ik denk dat ie zich nu pas echt durft te ontspannen. 
Skittles hangt in haar nek, haar staart, trekt er bewust hard aan 
Ergens hier in Nederland loopt een mens te zoeken naar het ideale hondje en die weet gewoon nog niet dat Skittles dat hondje is. Het wordt tijd dat ze daar achter gaan komen!
.
Jammer, want die andere mensen wonen erg ver weg dus dan zie ik hem waarschijnlijk nooit weer. Maarja, dat hoort er bij he!
.