Het HondenForum

Wat een lieverd zeg Gefeliciteerd en heel veel geluk en plezier gewenst met Linda

En tussen die teven komt het vast wel goed, ze moeten ook wennen en even de regels onderling bepalen

Ik ben volkomen, tot over mijn oren verliefd.
Wat een heerlijke hond. Schrikt nergens van, loopt gezellig mee en van dat snoetje smelt ik gewoon. Tussen de dames was het rustig vandaag, Aura heeft 1 keer gestaard, toen stonden de dames neus aan neus, Linda deed of ze lucht was, maar Aura wilde zich niet zomaar gewonnen geven en deed, halfslachtig een hap naar Linda. Beetje vreemde hap, de mimiek deed niet mee en het zag er nog het meest uit als een vis die een hap lucht neemt
Linda weerde dat af door heel even een lip iets op te trekken, maar het was voorbij voordat het iets was. We komen er wel.
Pol en Linda hebben samen een interessant stukje krant gelezen en zo zijn we de dag doorgekeuteld.
Ik kwam alleen tot de ontdekking dat het tuig van Kwan (72cm en 50kg) te klein is voor Linda . Het ging maar nét om haar nek en de borstband is bijna 10cm te kort. Ik wilde dat gebruiken zodat Linda aan te lange lijn kon lopen, zonder dat die steeds tussen haar poten kwam, maar dat ging dus niet door. Dat wordt nog even shoppen, vervelend.

Zo hartverwarmend om te lezen dat deze lieve dame op leeftijd nu al zo geliefd en gewenst is! Fijn dat ze dit nog mag meemaken, al is het dan op bejaarde leeftijd. Zo te lezen heeft ze zichzelf na de lange en vermoeiende reis ook al aardig herpakt en laat ze zich niet meer echt uit het veld slaan door het wat minder gastvrije gedrag van Aura. Dan zal Aura ook wel snel inbinden

Wat een lieve foto's, veel geluk samen.

Oh wat fijn zeg voor Linda!
Dat tevengedrag is mij ook niet vreemd
Mika had hier steeds praatjes, toen ze net bij ons was vond ze dat Gol niet meer de keuken in mocht. Dat koppie van Gol was om te janken
Ik heb toen maar een hele tijd de onderwerpen van kift (etensbakken en speeltjes) weggehaald. Mika houd niet eens van speeltjes bleek later maar het was allemaal wel van haar. Dat normaliseerde allemaal en het gedrag stak weer de kop op toen Rani erbij kwam. Deze keer ging het om de tafel en de dingen die daar op stonden. Toen was de tafel dus van ons, doei. Stelletje rotwijven

Nou, Linda komt er wel. Helaas heb ik het gemist, maar er is duidelijk iets geregeld tussen de dames, waar Aura gisteren nog heel duidelijk haar bank trachtte te claimen en Linda zich beperkte tot het achterste deel van de kamer, gaat ze nu pontificaal in de zithoek liggen. (Nog?) niet op de bank, maar dat moedig ik ook niet aan, we verbieden het niet, maar ik zou het niet erg vinden als ze dat niet gaat doen. Aura is een halve dag een beetje van de leg geweest en durfde niet op de bank, maar nu ligt ze weer heerlijk op haar bank en Linda op het matras ernaast. Beide dames compleet ontspannen, Linda ligt zelfs te dromen.
Gisteren hebben we haar gewassen, en tijdens het afdrogen ging ze er even helemaal voor hangen, alleen konden haar achterbenen dat niet dragen. Het arme ding viel met een piep op haar billen, dus krijgt ze voorlopig ook pijnstilling.
En ze heeft een lelijke wond aan haar oor, die haar ook erg pijn doet, daar krijgt ze antibiotica voor en ik hou dat -héél voorzichtig- schoon en ingezalfd met honingzalf.
Wandelen is zo gezellig met haar , ze schommelt gezellig mee, loopt af en toe een stukje bij me vandaan om iets te bekijken, maar komt dan snel weer terug. Pak-me-dan-spelletjes met de kinderen krijgen een nieuwe dimensie, want Linda hobbelt ook mee. De kinderen leren al dat je goed op je tenen moet passen en dat je af en toe gewoon even tegen die muilezel moet duwen als ze in de weg staat, maar ze vinden haar wel heel lief, de jongste gaf haar vanmiddag een zoen, ze was alleen minder gecharmeerd van de zoen die ze terugkreeg .

En ik? Ik ben weer helemaal zen. Ik was vergeten dat ik Kita na 3 dagen terug naar de fokker wilde brengen, omdat mijn reu er niets van wilde weten en dat Pol en Kita weken nodig gehad hebben om een soepele omgang met elkaar te vinden.


prikkeren behoeft nog enige oefening

Fijn, klinkt goed! Linda heeft zichzelf herpakt zo te lezen. En natuurlijk fijn dat jij zelf ook weer helemaal zen bent.
En die prikkerpoging... dat behoeft nog wel enige oefening ja, maar het ziet er wel heel gezellig uit

Haha, grappig hoe je zo makkelijk de ellende van de vorige keren vergeet, om dan bij een nieuwe hond weer even in de rats te zitten. Maar ook nu komt het dus helemaal goed zo te horen!

Wandelen mag dan Linda's hobby niet zijn, de konijnen zijn dat wel. Ze staat al tijden voor het hok te turen en te neusfluiten (mocht ik nog twijfelen of er duitse herder inzit, dan is dat nu wel over ).

Konijn Lorien kijkt net zo geïnteresseed terug

En Aura kijkt toe:

Ja, zo gaat dat. Heb het nu voor het eerst niet met jaap, maar die was er al voor hij van ons was.


Mooie kop

vele fijne jaren nog samen

lucie schreef:vele fijne jaren nog samen

Daar hoop ik ook op.

Bolle Betje is bijgeslapen. De eerste 2 weken dachten we dat we een bedaarde, oude hond erbij hadden gekregen, maar sinds vorige week (donderdag, om precies te zijn ) is ze véél actiever. Donderdag was het heerlijk weer, maar niet te warm. De dames zijn achter elkaar aan van binnen naar buiten en weer terug gehobbeld,Linda zelfs een paar keer in een galopje. En waar Aura regelmatig helemaal naar binnen ging, hield Linda op het terras in om naar de konijnen te staren.
Sindsdien wil ze ook wandelen, waar ze eerst de ochtendwandeling genoeg beweging voor de dag vond, staat ze nu vooraan als we de riemen pakken en loopt ze ook een beetje door. Ik denk alleen dat dat ook deels komt door alle katten die hier op straat rondhangen, want katten, dat is wel een ding, meer nog dan de konijnen. Gisteren zat er een kat onder de auto en Linda stond kwispelend en bevend als een riet onder die auto te turen. .
Tussen Aura en Linda loopt het soepel, maar of het al helemaal duidelijk is, ik weet het niet. Aura ontleent in ieder geval wel zelfvertrouwen aan Linda's aanwezigheid, ze durft met Linda samen ook de tuin in als wij niet meegaan, bijvoorbeeld. Aan de andere kant lijkt Aura ook wat feller, met name territoriaal, dan voordat Linda er was. Linda blaft niet, maar loopt wel naar de deur als de bel gaat, hoe meer zielen hoe meer vreugd is haar motto. Aura blaft wel, al een hele tijd, maar het lijkt wat vinniger en gisteren gaf ze neefje een snauw, nu was die ook wel erg druk, maar dat zijn haar zaken niet .
Nou ja, niks gebeurd, we weten nu dat het een aandachtspunt is en miss Aura wordt dus wat strakker gedirigeerd rondom bezoek.
En Pol bemoeit zich vooral met zijn eigen zaken, hij windt zich alleen op als Linda een kluifje opgraaft wat hij lang geleden verstopt heeft .
Oh ja, Linda gaat nu af en toe toch op de bank liggen. Gisteren was dit ineens mijn uitzicht:

Bolle Betje dacht dat ze op schoot kon.

Het heeft even tijd nodig tot ze wat wennen en wat meer van zichzelf laten zien. Goede berichten!

Fijn dat Bolle Betje haar draai heeft gevonden en dat het ook tussen de dames nu verder rustig is!
Tara was hier ook de eerste week aanmerkelijk rustiger dan ze nu is, die heeft ook echt even tijd nodig gehad om bij te komen en zichzelf te worden. Ze gaat nu tijdens de wandelingen ook veel vaker in een drafje en langzaam zie ik ook wat spiertjes verschijnen.
Begint Linda al een beetje af te vallen door de dagelijkse beweging?

DeDiana schreef:Fijn dat Bolle Betje haar draai heeft gevonden en dat het ook tussen de dames nu verder rustig is!
Tara was hier ook de eerste week aanmerkelijk rustiger dan ze nu is, die heeft ook echt even tijd nodig gehad om bij te komen en zichzelf te worden. Ze gaat nu tijdens de wandelingen ook veel vaker in een drafje en langzaam zie ik ook wat spiertjes verschijnen.
Begint Linda al een beetje af te vallen door de dagelijkse beweging?

Leuk om dat proces te zien, met een nieuwe hond. Gisteren zag ik ineens een taille, dus volgens mij is ze al wel wat afgevallen.

Die ontdooit lekker. Mooi, die verandering!

Bedaarde oude hond, ammehoela Mevrouw ging er in de uiterwaarden zomaar vandoor, Aura sjeesde in de rondte en Linda dacht dat Aura een spoor had en ging erachteraan. En best hard nog. Gelukkig was er niks en besloot ze dat het bij ons toch leuker was, maar voorlopig gaat ze toch maar heel selectief los, want ik kan haar niet meer inhalen .
Vanmiddag zat er een kat in de tuin en die kon zich redden door via de zandbak de muur op te klauteren, nagekeken door een overmaats stokstaartje, want voor een kat kan Bolle Betje ineens ook op haar achterpoten dansen
Overigens duurt dat Bolle Betje ook niet heel lang meer, ik zie zomaar een taille verschijnen en spieren . Ze beweegt ook beduidend gemakkelijker dan de eerste weken en dat is zo fijn om te zien.

Minpunt is dat de dames nog geen definitief akkoord hebben gesloten.
Van het weekend zag ik ineens dat Aura snel Linda voorbijschoot om vervolgens de deuropening te blokkeren. Linda reageerde door te blijven staan, gapen en wegkijken, ik liep langs Aura naar binnen en beide dames volgden. Zaterdag was er een akkefietje, geen idee wat of waarom, maar er moest ineens gesnauwd worden, van alletwee, ongeveer 5 seconden en daarna kwam Linda naar mij en Aura liep erachteraan, druk pogend om Linda's bek te likken.
Vanavond meende Aura mij te kunnen claimen en viel ze uit naar Linda, die dat niet op zich liet zitten en terugsnauwde. Op een brul van mij schoot Aura achteruit, om vervolgens nog een uitval te doen. Een tweede brul was afdoende, maar de sfeer blijft wat gespannen.
Linda trekt een allerliefst snoetje en Aura een gespannen, boos gezicht, maar beide willen dé plek naast mij. (Die ze dus beiden niet krijgen, maar oh, wat vind ik dat moeilijk).

Stelletje takketeven.

Ja, af en toe zijn die teven echte takkenteven.

Dat is het enige voordeel van één hond hebben, geen spanningen meer tussen de meiden.

gonnie schreef:Ja, af en toe zijn die teven echte takkenteven.

Dat is het enige voordeel van één hond hebben, geen spanningen meer tussen de meiden.

Ik heb altijd -bewust- 1 reu en 1 teef gehad. Niet dat dat niet mis kan gaan, maar volgens mij verloopt dat in het algemeen gemoedelijker. Mijn eerste reu liet zich alle praatjes van de teef welgevallen, alleen als ze het te bont maakte, zette hij haar even op haar plek, maar spanning gaf dat nooit. Kita en Pol hadden wat tijd nodig en Pol heeft een ruime persoonlijke zone , maar echte spanning was er na die eerste weken ook nooit en tussen Aura en Pol liep het vanaf dag 1 volkomen ontspannen.