Het HondenForum

Lothian schreef:Ook dat herken ik. Mijn allereerste reactie was 'maar wat als ze moeten lachen om zijn grote oren ' Compleet irrationeel maar dat soort dingen spookten wel door mijn hoofd. Op de site van Proefdiervrij zeggen ze specifiek dat de studenten er ook een respectvolle omgang mee moeten leren dus ik ga ervanuit dat de docenten daar misschien wel extra scherp op zijn bij dit soort practica. En uit ervaring sprekend weet ik dat voor een student een hond of ander huisdier toch wel best anders is dan een dier dat je zelf nog nooit hebt geknuffeld. Dan ben je er toch echt wel van bewust dat iemand dat dier vertroeteld heeft en er heel veel van gehouden heeft.

Ja, misschien wel. Maar ik wil het risico niet nemen. Miep is gewoon helemaal mijn babietje, vanaf dat ze een uur oud was. En daar mag niemand in hakken. Ik had er al enorm veel moeite mee toen een dag voor haar 9e verjaardag de baarmoeder uitgehaald moest worden. Voor het eerst dat ik het ding ergens achter liet, en ik "gewoon" ging werken.

Maar goed. Baarmoeder er al uit. Boven de 30 kilo. Bijna 14 jaar. Daar kunnen ze vast niets meer mee.
(om mijn gemoed maar wat gerust te stellen)

Mooi idee, maar ik hoef er niet over na te denken of dat een mogelijkheid is mocht 1 van de honden dood gaan

Nou ik hoef daar gelukkig ook niet over na te denken met mijn bernerdametje..te zwaar!

Bij mijn hond nee, heb wel een keer een caviaatje bij de DA achtergelaten omdat ze niet kon vinden waaraan zij nu was overleden en wel wat voelde in de buik. Bleek dat ze waarschijnlijk suikerziekte had. Ik heb haar weer netjes mee naar huis gekregen. Maar naar studenten om op te oefenen nee. De fokker had ook bij Yentle gevraagd of ik autopsie wilde laten doen, maar aangezien ze aan een epileptische aanval is overleden, zag ik al waar ze zouden gaan snijden en meer, kon dat echt niet laten doen. Ik begreep goed waarom de fokker het graag wilde, en ze zou het ook betalen, maar nee, Yentle zou daarvoor ook naar Utrecht moeten worden vervoerd, dat ging hem voor mij echt niet worden.

Waarom bij jezelf of familielid niet erg vinden maar wel bij je hond als er in gesneden word.En wat is het verschil met wegrotten in de grond , de asresten in een urn op de schoorsteen of destructie .?
Waarom is dat "thuiskomen" zo belangrijk .?

bouvierpoedel schreef:Waarom bij jezelf of familielid niet erg vinden maar wel bij je hond als er in gesneden word.En wat is het verschil met wegrotten in de grond , de asresten in een urn op de schoorsteen of destructie .?
Waarom is dat "thuiskomen" zo belangrijk .?

Beter lezen, want dat eerste vraag ik mezelf ook af. Ik weet alleen het antwoord niet.
En wat dat tweede betreft, ik vind het fijn dat mijn vader begraven is. Dat er een plekje is waar je heen kunt gaan, en dat dat geen plek is waar nog honderd andere urnen in een muur staan. Mijn vader past ook helemaal niet in een potje. En Saar hoefde helemaal niet thuis te komen, die was gewoon nog thuis. En ik zit daar graag op het bankje te mijmeren, naar de wilde bloemen te kijken en naar alle vlinders en insecten die daar weer op af komen.

Marion. schreef:

bouvierpoedel schreef:Waarom bij jezelf of familielid niet erg vinden maar wel bij je hond als er in gesneden word.En wat is het verschil met wegrotten in de grond , de asresten in een urn op de schoorsteen of destructie .?
Waarom is dat "thuiskomen" zo belangrijk .?

Beter lezen, want dat eerste vraag ik mezelf ook af. Ik weet alleen het antwoord niet.
En wat dat tweede betreft, ik vind het fijn dat mijn vader begraven is. Dat er een plekje is waar je heen kunt gaan, en dat dat geen plek is waar nog honderd andere urnen in een muur staan. Mijn vader past ook helemaal niet in een potje. En Saar hoefde helemaal niet thuis te komen, die was gewoon nog thuis. En ik zit daar graag op het bankje te mijmeren, naar de wilde bloemen te kijken en naar alle vlinders en insecten die daar weer op af komen.

Was het een vraag aan jou dan.

Heavy schreef:Mooi dat het er is maar niet voor mij. Mijn wensen veranderen met de jaren merk ik. Tot nu toe heb ik al mijn honden bij de dierenarts achter gelaten om gezamenlijk te worden gecremeerd.

Ik had niks met as en potjes en thuiskomen enz.
Mijn vorige Schapendoes was erg jong toen hij plotseling dood neerviel en in overleg met de fokker is er toen autopsie gedaan. Dat vond ik wel een erg naar idee maar wel belangrijk.

Dat zou ik nu nooit meer laten doen .
Maar Jip kan ik ook niet zoals mijn vorige honden bij de dierenarts achterlaten.
Jip is een hond die altijd bij mij wil zijn dus die komt weer terug naar huis .

Zijn aanha[n]kelijkheid zal tegen die tijd wel over zijn.

Lothian schreef:

Paisley schreef:Ik kan me niet voorstellen dat er gezonde dieren worden gefokt om vervolgens te worden afgemaakt voor de snijpractica. Er zijn vanuit de proefdieren industrie genoeg dode dieren waar op geoefend kan worden.

In mijn opleiding heb ik in dieren gesneden die speciaal voor dat doel gedood waren.

Oei. Bij mezelf hoef ik er niet over na te denken inderdaad, maar mensen die in Beau gaan snijden... Mmh

Inderdaad een hele lastige... zelf heb ik niks met dode dieren ook niet die van mezelf maar ik heb dan wel weer het gevoel dat ik ze het laatste stukje ook moet begeleiden.. ofzoiets
Aan de andere kant stuit het me vreselijk tegen de borst dat er speciaal dieren worden gefokt en gedood voor snij practica.. heb daar echt nooit over nagedacht maar blijkbaar gebeurt dat dus... echt afschuwelijk

Er wordt héél veel gebruik gemaakt van bijvangst, slachthuismateriaal, doodgeboren biggen, etc. Dus de universiteiten proberen het zo veel mogelijk te beperken en een aanvraag om een dier speciaal te doden voor een snijpractica wordt ook alleen goedgekeurd als er geen alternatieven zijn. Maar soms zijn er geen alternatieven beschikbaar en wordt de les die geleerd kan worden dusdanig belangrijk geacht dat er toch speciaal gefokte dieren gebruikt worden. Dit is vrij uitzonderlijk. En door initiatieven zoals deze kan het nog verder teruggedrongen worden.

Ik vind persoonlijk dat het te verantwoorden is om soms speciaal gefokte dieren te gebruiken. Als het goed is worden de lessen vooral gebruikt om mensen op te leiden die later een grotere impact (kunnen) hebben op dierenwelzijn dan dat ene gestorven dier. Dat vind ik zinniger dan bijvoorbeeld het doden van een dier met consumptiedoel.

Ik wist wel dat het bestond en heb daar al is serieus over nagedacht maar nee gaat niet gebeuren met mijn honden.....ik kan dat gewoon echt niet

Ik zat even te lezen en er kwam voorbij dat het aangeboden dier intact moet zijn. Bedoelen ze daar ongecastreerd mee of bijvoorbeeld dat alle pootjes er nog aanzitten?

Volgens mij dat het niet bijvoorbeeld aangereden is.

Ik heb er wel over nagedacht.
Heb er jaren geleden al over gehoord.
Op een of andere manier voelt het vervelend als er in MIJN hond wordt gesneden.
Aan de andere kant is het van belang voor de opleiding van dierenartsen, dus dat zou goed zijn.

Je hond moet dan niet in de zomervakantie overlijden heb ik begrepen, want dan lukt het niet om hem of haar in Utrecht onder te brengen.
Tenminste ............ dat was toen zo.
Of dat nog zo is weet ik niet?

Lothian schreef:Volgens mij dat het niet bijvoorbeeld aangereden is.

Eigenlijk is dat "jammer".
Een arts in opleiding kan dan zien wat er in het lichaam gebeurt na een aanrijding, zonder dat hij daarvoor alleen is aangewezen op foto's een echo of een scan.

Als er niks van de hond is overgebleven heeft het geen zin natuurlijk, maar anders?

Ik vind het heel dubbel, heb zelf ook aan de andere kant gestaan en menig dier opengemaakt. Super interessant en heb er veel van geleerd. Heb ook eens een kat op tafel gehad (zijn schedeltje staat bij mij in de kast), ook ooit een huisdier van iemand waarschijnlijk. En toch, hoe zeer ik van dieren houdt, als het daar zo op tafel ligt is het anders, meer een ding. En met dingen handel je anders dan met levende dieren. En ergens staat het me tegen dat Finn als ding behandeld zou worden. Wat best gek is, want bij de DA achter laten (=afgevoerd worden naar de Rendac) is helemaal oneerbiedig eigenlijk...
Ik denk dat als Finn ooit overlijdt door iets onbekends en de DA wil hem openmaken om te zien hoe het van binnen zit, dat ik daar prima mee kan leven en het zelf ook interessant zou vinden om te weten te komen. Dan ken ik het directe doel. Naar Utrecht sturen voelt anders. Cremeren of in de tuin begraven is afsluiten, hij is weg. Als hij naar Utrecht zou gaan zou hij niet echt weg zijn, zoiets.

Pff geen idee, hopelijk hoef ik hier nog heeeel lang geen beslissing over te maken