Cleva schreef:De goudhamster, dat sissende kreng van de dierenwinkel stamt als gedomesticeerde soort af van één vrouwtje en haar jongen.
Tientallen generaties later is er nog geen enkele schijn van erfelijke gebreken.
Dat moet je met ratten een keer proberen. Gewoon om te lachen. Ik gok er op dat er na een generatie of 10 helemaal geen jongen meer geboren worden. Of kant en klaar met tumoren en al.
Hier moest ik even om lachen ja, vooral omdat labratten dus al door meerdere bottlenecks zijn gefokt en juist op minder tumoren.

Maar dat is wel een hele ondernemig geweest, je moet dan echt alle jongen houden en heel veel fokken. In de hobbyfok is dat niet haalbaar, niet als je ook nog goed voor je dieren wilt zijn ten minste.
Al dit om te zeggen dat het niet om ras of inteelt gaat maar om de genen.
Het is een koud kunstje om een kruising te fokken met betrouwbaar vliegende bloedkanker en onbruikbare luchtwegen.
Met dat ben ik het met je eens. Inteelt/lijnteelt veroorzaakt geen ziektes, maar laat ze wel tevoorschijn komen als ze er al in zitten. De (voor)ouders waren al dragers van het probleem. Als je goed lijnteelt kun je juist hele goede dingen voor de gezondheid (en karakter) doen, maar daar hoort strenge selectie op de juiste kenmerken bij.
Wat bij veel hondenrassen mis gaat is dat er niet wordt gekeken naar de erfelijke ziektes die uit de lijnteelt komen rollen, want de snuit is zo 'mooi' kort, de neus nog donkerder, etc. Blind staren op de uiterlijke kenmerken en het wegwuiven van gezondheid en karakter..
Want dat is lijnteelt: je krijgt meer van wat je er in stopt. Stop je er zieke dieren met bepaalde uiterlijke kenmerken in? Krijg je er absoluut zieke dieren met extreme kenmerken er uit. Gezonde dieren er in? Gezonde dieren er uit! Toch geen gezonde dieren er uit? Dan waren de (voor)ouders niet zo gezond als je dacht. Lichtpuntje in dat geval is dat je exact kunt nagaan waar de problemen vandaan komen.
Voorbeeldje: een van de lijnen waar ik mee fokte kwam plots naakt uit, bij deze diersoort een handicap met vele problemen. Dat is er uit gekomen door lijnteelt, ja, maar we weten nu wel dat het er in zit en welk deel van de lijn het draagt en we dus zéker niet op terug moeten kruisen.
Je kunt denken dat met continue uitkruisen er uberhaupt geen problemen komen. Helaas niet waar, daar zijn genoeg verhalen van. Erfelijke problemen verspreiden zich met gemak over de hele genenpoel als je alles met elkaar kruist en vroeg of laat komen twee dragers elkaar tegen. Welk deel van de 'lijn' dan de boosdoener is en welke kruisigen je beter niet kunt maken is dan niet meer te achterhalen. Je hebt dan nog maar twee opties: blind doorfokken of de hele 'lijn' wegpleuren.
Nu kan ik me overigens wel voorstellen dat het bij honden wel eerder het risico waard is, omdat je minder snel door de generaties gaat en dus al jaren van op het oog gezonde leuke dieren kunt genieten voordat het mis gaat. (In mijn geval gaat 't om ratten, die iedere 6-10 maanden een generatie verder gaan en sowieso al een teleurstellende gezondheid en korte levensverwachtig hebben.)
Lijntelen de schuld geven en maar alles op elkaar pleuren is in mijn ogen dus ook niet de oplossing. Open stamboeken kunnen natuurlijk wel helpen!