Vandaag was mijn vaste 'poetshulp' voor de rattenopvang er, Naboo heeft alles rustig gadegeslagen vanaf de bank. Dat maakte wel weer duidelijk dat vrouwen echt minder bedreigend zijn dan mannen, ze was best neutraal tegenover Britt.
Net heeft ze een flinke correctie van Pim gekregen. Er zaten weer ratjes in de ren en ze had er nu (te) veel interesse in. Ze liep rondjes om de ren heen, net iets te alert. Pim weet dat de ratten verboden terrein zijn en speelt daarbij al regelmatig politieagentje naar Saar toe. Nu kwam hij van zijn kleed af, gaf Naboo een snauw en vertrok weer. Heel snel, heel rustig, heel duidelijk. Het was haar ook duidelijk waar het om ging, ze accepteerde het meteen en de ratten worden nu met rust gelaten.
Best handig, ik zat zelf namelijk net een paar seconden te dubben hoe ik haar die grens zou gaan stellen zonder te overweldigend te zijn, maar een andere hond doet dat natuurlijk precies goed en veel duidelijker dan ik zelf zou kunnen. Nu liggen ze ook alweer naast elkaar op de bank trouwens, dus de relatie is verder nog prima.
DeDiana schreef:Leuk om te lezen weer! Wat gaan jullie goed en wat fijn dat ze nu in de routine raakt en daardoor kleine dingen ook weer makkelijker gaan
Ja, onvoorstelbaar dat ze twee weken geleden nog in Spanje zat en dit allemaal nog nooit had gezien en meegemaakt. Bizar hoor, hoe snel sommige ontwikkelingen gaan.
Zamunda schreef:Oh die foto is echt genieten
! Heerlijk hoe ze erbij ligt en heerlijk om daar tussen te mogen zitten
.
Wat een mooie stappen maakt ze al. Jammer dat ze nog zo argwanend is naar Tonnie, kan hij het al een beetje loslaten of is hij nog erg aan het proberen en vindt hij haar/het zielig?
Hij vat het soms te persoonlijk op.
Op zich houdt hij zich netjes aan mijn instructies om vooral zijn gewone gang te gaan en niet op eieren te gaan lopen in huis, maar hij vind het niet leuk dat ze wegloopt wanneer ze bij me ligt en hij er bij komt zitten. Hij denkt soms dat het aan hem ligt. Ik wil in de loop van volgende week eens proberen hoe het gaat als hij Naboo halverwege een wandeling gewoon ongemerkt van mij overneemt. Ze loopt dan namelijk wel rustig achter hem aan en bij hem in de buurt en als Pim er bij is hoop ik dat ze op die manier een beetje laagdrempelig aan contact met hem kan wennen.
Nikkielvis schreef:Fijn dat het steeds een beetje beter gaat. En wat goed dat er mensen zijn met zoveel geduld en liefde voor deze honden.
Dankje! Het is zo geweldig om dit te (mogen) doen en ervaren, heel speciaal.
Als hij dan ook nog na het wakker worden lekkere koekies gaat uitdelen ofzo moet Naboo hem wel leuker gaan vinden.
Ze is er ook wel helemaal doorheen wat aanrakingen van mij betreft, ik mag haar -mits rustig opbouwend- overal aanraken en ze vindt het heerlijk om naast me te liggen en in haar nek gekriebeld te worden.
Ze schrok ontzettend en is de hele dag van slag geweest. Ik kon haar redelijk (met hulp van Pim) benaderen om aan te lijnen en met wandelen was ze ook niet uit haar doen verder, maar ze is nu duidelijk op haar hoede naar mij toe. Ik heb haar vanmorgen weer voorzichtig in haar nek kunnen kriebelen, maar het bijna-onbevangen gedrag wat ze tegenover mij aan het ontwikkelen was is wel (even) weg nu. Ik baal er ontzettend van, al kon ik er niks aan doen. We gaan maar gewoon verder met de dagelijkse routine en verder borduren op wat ze zelf aandurft/aanbiedt. Maar jammer is het wel...