Het HondenForum

Fotogravinnetje schreef: Ach, er zijn zoveel gedenkwaardige momenten geweest in dit tweede jaar met Elco. Ik vind het ook bijzonder om te zien hoe hij hoe langer hoe volwassener wordt, gehoorzamer, met meer zelfbeheersing. En hoe dat in sprongetjes gaat

Ik heb hetzelfde. Allemaal kleine momenten waaraan je merkt dat ze volwassen wordt.

Tussen de kleine kinderen en speelgoed liggen, meelopen aan de riem met mijn nichtjes ('ze is mijn béste vriendin!'). Apporteren gaat goed, behendigheid let ze echt op mij, gehoorzaamheid 'gevorderden' met bijna allemaal tienen afgesloten.
Niet meer tegen mensen opspringen in het bos, beleefd bij visite.
Minder leuk is dat ze aangereden is door een auto, maar gelukkig niks aan over gehouden dus laten we mooi wezen.

Twee momenten die er wel een beetje bovenuit springen zijn de komst van mijn nieuwe pup die ik als dank kreeg voor de opvang en verzorging van een hond die eigenlijk maar 2 maanden zou blijven en er nu al 2 jaar is en ook niet meer weg gaat

en een uitnodiging die op de mat viel voor mijn Anatool Sjonnie die volgende maand op de Hond van het Jaar show mag verschijnen, een hond die ik met 4.5 maand uit een tuin heb weggehaald waar hij al vanaf 6 weken aan een ketting vast lag en in een keukenkastje sliep...

Meerdere momenten, maar bij deze een klein moment, maar waar ik zo gelukkig van wordt...

d'Artagnan die steeds aanhankelijker wordt, en dit ook steeds meer uit. Bij me kruipt op de bank voor een kroel etc.
En dan krijg ik terwijl ik onderweg in de auto een appje van Caro met de tekst :

Ik besta niet geloof ik :


Dartel die wacht tot ik thuis kom.

Dan smelt mijn hart. Ik ben elke dag nog zo blij met die slungel die hier nu sinds een jaar en 3 maanden woont.

Dat ik met Tallie naar Noorwegen ben gevlogen staat hier op nummer één. Erg leuke vakantie en een aparte ervaring, die me weer eens heeft laten zien hoe vreselijk makkelijk ze is met zulke dingen. Druk vliegveld is leuk (zeker de koekjes en knuffels bij het inchecken) vliegen geen punt, tijdens lange autoritten op haar rug liggen snurken, even alleen achterblijven in een vreemde auto, een nieuw huis is gezellig en de aanwezige katten en brutale kittens zijn ook tof. Knap meisje.

Verder, tja, ook Uma!

Qua hondenforum zeker ook Uma! Jezelf betrappen op meerdere keren per dag het topic openen en bij elk nieuw bericht hopen dat er staat dat Uma terecht is. En toen eenmaal die foto kwam.. brok in de keel!

En hier was het toch echt de komst van mijn opvanger Sion. Voor het eerst echt een 'eigen' hond. Ik had flink getwijfeld en uiteindelijk bewust gekozen voor een opvanger. Hij zat al jaren in het asiel zonder enige interesse en was moddervet geworden, dus hij moest het worden. Hij kwam en bleek een geweldig leuk hondje. Drie leuke weken hebben we samen gehad, het ging zo goed hier en de katten met hem. Sion groeide enorm, werd steeds vrolijker, kreeg meer conditie en daardoor meer energie. Heerlijk!