Het HondenForum

Leuk zeg!
De broertjes spraken mij ook meteen aan, maar vriendlief vond het meteen al een slecht idee
Fijn dat ze nu zo goed zitten Ben benieuwd hoe hij zich zal ontwikkelen.

Heerlijk dat allebei de broertjes zo'n goed opvangadres hebben gevonden.

Super maar ik begrijp dan weer niet dat hij alleen in een tuig loopt en niet met extra halsband en riem, je leest alleen nog maar over ontsnappingen van angstige honden op internet

Cindy52 schreef:Super maar ik begrijp dan weer niet dat hij alleen in een tuig loopt en niet met extra halsband en riem, je leest alleen nog maar over ontsnappingen van angstige honden op internet

Hij heeft een driepuntstuig om.

Ik zal zo een update typen en op al die leuke reacties reageren

Manuma schreef:

Cindy52 schreef:Super maar ik begrijp dan weer niet dat hij alleen in een tuig loopt en niet met extra halsband en riem, je leest alleen nog maar over ontsnappingen van angstige honden op internet

Hij heeft een driepuntstuig om.

Ik zal zo een update typen en op al die leuke reacties reageren

ja en iedere riem kan losschieten, vandaar dat alle stichtingen ook zeggen halsband, riem, tuig en riem maar jouw dag , als hij wel ontsnapt niet janken graag

Cindy52 schreef: ja en iedere riem kan losschieten, vandaar dat alle stichtingen ook zeggen halsband, riem, tuig en riem maar jouw dag , als hij wel ontsnapt niet janken graag

Zijn riem zit vast aan Manu en ook wij hebben hem vast.
Ik heb dagelijks contact met de stichting en die weet hoe ik hem uitlaat. Dit tuig is echt niet uit te ontsnappen.
Maar wát een reactie zeg. Doe effe normaal. Leer communiceren, jij weet heus dat je mij op dingen kunt wijzen en ik daarvoor open sta. Maar wel een beetje normaal alsjeblieft.

Update!

Gisteren heeft mijn vriend wat geknuffeld en gekriebeld met Cody. Als de andere honden geaaid worden komt hij even kijken en wil toch ook wel graag wat aandacht. Je mag dan ook niet meer stoppen met aaien, dan krijg je die spitse snuit in je gezicht.
Cody kan je recht aankijken, met gespitste oren en zijn koppie een tikje scheef. Hij kijkt je recht in je ogen aan, heel bijzonder, vooral voor een angstige hond. Hij kijkt dwars door je heen lijkt het wel.
Ik smelt als hij dat doet.
Vriend werkt vanuit huis en zit de hele dag achter zijn bureau. Cody komt vanuit de hal soms kijken en wandelt dan nogal gespannen door de woonkamer en blijft er nooit langer dan een aantal seconden. Hij ligt graag in onze slaapkamer in Manu zijn mand, vaak ook samen met Manu.

Toen ik thuis kwam van werk werd er gestofzuigd, dus ik was heel benieuwd hoe Cody zich zou voelen. Manu en Uma lagen in de mand in de slaapkamer op een bot te kluiven wat opzich al bijzonder is en daarnaast lag Cody. Ze waren blij dat ik thuis was en ik ben er gezellig bij gaan zitten. Cody legde zijn kop tegen mijn borst aan en genoot oprecht van het knuffelen terwijl er in de kamer naast hem gestofzuigd werd. Heel stoer dus.
Daarna gingen we op pad, ik had alleen hem en Uma meegenomen. Ik merkte dat Cody erg graag naar de sloot wilde en ik was wel benieuwd wat hij dan zo interessant vond dus ik liet hem even gaan. Beide voorpoten zette hij in de sloot en met zijn kont hoog op de kant probeerde hij de hele sloot leeg te lurken. Ik vroeg met een hoge stem wat hij nou toch deed en heel vrolijk plonsde hij twee keer met zijn poten in het water en kwam kwispelend naar me toe.
Ik ging door mijn hurken waarop Uma naar me toe kwam en Cody met beide natte voorpoten naar Uma gooide. Ineens stond ik verwikkeld in twee riemen van om elkaar rennende honden en Uma liep snurkend en knorrend met haar lichaam te draaien. Cody had een heel andere blik gekregen en liep met een kronkel in zijn lichaam om Uma heen te dansen.
Hij was de hele wandeling heel relaxed, we hebben bijna een uur gelopen. Hij liep gewoon voor me uit met een doorhangend lijntje en keek af en toe met een blije snoet naar me om.
Hij vindt het gezellig als ik tegen hem praat, hoe goed hij het wel niet doet en hoe blij hij gaat worden. Dat hij nergens bang van hoeft te zijn omdat wij hem zullen beschermen.

We hadden dus heel fijn gelopen en daarom verbaasde het me dat hij de keuken niet in durfde om te komen eten. Ik had zijn bak dan maar in de woonkamer gezet zodat hij toch een klein beetje dapper moest zijn om zijn eten te krijgen maar ook dat was een stap te ver. Uiteindelijk heb ik hem een meter uit de hal gekregen. Hij schrokt gigantisch, ik denk gewoon omdat hij het spannend vindt. We geven hem heel bewust geen aandacht en lokken hem ook niet in de kamer als hij dat niet wil.
Ik denk ook dat dat niet nodig is. Als hij komt, krijgt hij een koekje. Komt hij niet, dan komt hij niet.
Je ziet hem continue in strijd zijn met zichzelf. Hij wíl graag komen kijken, hij wíl graag gezellig bij de anderen liggen maar 70% van zijn lichaam en geest houden hem nog tegen. Je ziet hem letterlijk schommelen: zal ik gaan? Zal ik niet gaan?
En dat geeft niet. Het is al heel knap dat hij er zo in staat. Hij komt als hij wil.
Af en toe loop ik even naar hem toe om wat te knuffelen en Manu ligt veel bij hem of ze spelen wat samen.

Vanochtend vroeg hoorde ik gekletter en stond meneer te plassen. “Oh oops vent!”
Die sloot natuurlijk. Hij had tot 22:45u gelopen dus ik dacht dat het wel goed was tot de volgende ochtend. Maar hij had natuurlijk zo uit die sloot staan slurpen.. Geeft niks. Opgeruimd en gelijk uitgeweest met het drietal. Manu had een ochtendhumeur, die sjokte achter ons aan. Cody niet Wandelen is leuk!
Soms schrok hij even van een voorbijganger en dook hij tegen mijn benen aan, ik geef hem daar geen bevestiging in verder. Ik doe het eigenlijk net als bij Uma: “kom op, lopen jongen, het is oké”. Hij kijkt dan wat onzeker naar voren, links, rechts, naar mij, maar we stoppen niet. We lopen gewoon door en ik praat de oren van zijn hoofd.
En toen we terug de straat in liepen, liep hij zowaar als eerste naar het goede huis toe

Zodra je trouwens de lijnen pakt staat Cody wel voor je neus. En voor eten niet.
Hij vindt wandelen echt heel erg leuk, ondanks zijn angsten. Deze hond gaat zo’n mooi leven krijgen, ik heb er alle vertrouwen in. Er is iemand nodig die hem dat zelfvertrouwen geeft, dat hij een geweldig mooie, knappe en slimme hond is die best op zijn eigen poten langs die geluidmakende, rare dingen durft te lopen. Het zal even duren misschien, maar er zit zeker potentie in!

Manuma schreef:

Cindy52 schreef: ja en iedere riem kan losschieten, vandaar dat alle stichtingen ook zeggen halsband, riem, tuig en riem maar jouw dag , als hij wel ontsnapt niet janken graag

Zijn riem zit vast aan Manu en ook wij hebben hem vast.
Ik heb dagelijks contact met de stichting en die weet hoe ik hem uitlaat. Dit tuig is echt niet uit te ontsnappen.
Maar wát een reactie zeg. Doe effe normaal. Leer communiceren, jij weet heus dat je mij op dingen kunt wijzen en ik daarvoor open sta. Maar wel een beetje normaal alsjeblieft.

Als de haak aan zijn tuig losschiet is hij weg, dan kan je hem met zijn zessen aan het einde vashouden maar dan is hij gewoon weg. Welke moeite is het halsband, riem, tuig riem, geen risico met angstige honden nemen. Ik vind het gewoon schrikbarend hoeveel honden er in hun nederlandse opvang ontsnappen omdat mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen. Kleine moeite voor extra veiligheid en ik kan me er gewoon kwaad om maken !

Klinkt al veelbelovend na zo kort bij jullie te zijn Nikki!

Cindy52 schreef: Als de haak aan zijn tuig losschiet is hij weg, dan kan je hem met zijn zessen aan het einde vashouden maar dan is hij gewoon weg. Welke moeite is het halsband, riem, tuig riem, geen risico met angstige honden nemen. Ik vind het gewoon schrikbarend hoeveel honden er in hun nederlandse opvang ontsnappen omdat mensen hun verantwoordelijkheid niet nemen. Kleine moeite voor extra veiligheid en ik kan me er gewoon kwaad om maken !

Daar heb je gelijk in. Ik doe hem voortaan wel aan een heupgordel en met halsband aan de riem.

LongFields schreef:Klinkt al veelbelovend na zo kort bij jullie te zijn Nikki!

En zó veel is er nog niet eens veranderd. We geven hem rustig de tijd te wennen en te ontdekken.
Hij vindt ons nu wel wat interessanter maar hij is nog steeds erg schichtig. Ook dat hij niet zomaar een nieuwe ruimte in stapt. Soms loop je naar hem toe en komt hij de laatste stapjes, en soms duikt hij juist weg. Weer een heel andere angst dan Uma.
Ik ben benieuwd hoe hij over een paar dagen is.

Vanavond ben ik weer alleen thuis en dan wil ik hem 'dwingen' bij mij in de kamer te zijn door de hal te blokkeren. Geen contact maken tot hij ontspant, alleen maar snoepjes strooien.
Hij heeft ruimte om me alsnog uit de weg te gaan. Ik ga denk ik gewoon TV kijken en af en toe brokjes strooien. Manu en Uma erbij.
Iemand nog tips daarin?

heerlijke verhalen en wat een leuke hond
ik vind het ook heel byzonder dat Manu zo makkelijk een reu bij 'zijn' teef accepteert, en dan nog vriendjes zijn ook

Ik ging altijd veel op de grond zitten met bange opvangers. Ik deed gewoon wat ik deed zonder de hond aandacht te schenken, maar het duurde nooit heel lang voor ze kwamen snuffelen. Ik liet ze dan uitgebreid aan mij snuffelen, zonder verder te proberen te aaien of contact te zoeken of voertjes te geven, gewoon niks en ze lekker laten snuffelen. Als ze me eenmaal een keer van top tot teen hadden besnuffeld, gingen de volgende stappen vaak ook razendsnel.
Bij sommige honden ben ik ook wel plat op de grond gaan liggen

O, en ik verkleinde ook vaak de ruimte in het begin, dus alleen de woonkamer. Zodat ze je meer constant in hun nabijheid hebben, terwijl je verder niet met de hond bezig bent.

Edit: laatste zinnen toegevoegd.

lucie schreef:heerlijke verhalen en wat een leuke hond
ik vind het ook heel byzonder dat Manu zo makkelijk een reu bij 'zijn' teef accepteert, en dan nog vriendjes zijn ook

Ik neem aan dat Cody gecastreerd is?

Zamunda schreef: Dat is voor mij ook wel een punt hoor. Nou hebben Lais en Mister niet zoveel beweging nodig als Manu en Uma en kan Mister meestal wel loslopen, maar twee jagers vind ik wel echt lastig. Vooral omdat ik aan een bos woon waar reëen er een sport van maken om pal voor je neus over te steken . En dan niet alleen rond de schemering hè, nee ook gewoon midden op de dag .
Wat dat betreft is het afwachten of ik Wills de beweging en vrijheid kan bieden die hij nodig heeft. Lais en Mister kunnen namelijk prima onder appél in de wei wandelen, zwemmen, racen, struinen etc. Naast de andere dingen die we doen hebben ze daar genoeg aan. Of Wills veilig los gaat kunnen lopen in de wei is nog de vraag (het is wel afgerasterd maar niet met gaas, enkel met schrikdraad en hij kan er natuurlijk ook overheen).
Maar goed, we zitten pas op dag drie .

Ik vraag me ook af hoe dat zal gaan. Heb jij bij Wills al reactie op wild gezien?
Ik heb wel gezien dat Cody graag klimt en springt Al denk ik wel dat hij, als hij je eenmaal vertrouwt en zichzelf ook wat meer, best braaf bij zijn baas terug zal komen. Daar zal heel wat werk en tijd in zitten, maar ik denk dat wel dat het potentie heeft. Hij kijkt nu met wandelen ook zo blij naar me om

DeDiana schreef: Volgens mij is dat helemaal niet zo vreemd Ik herken het van Mila als ik een bange opvanger had. Die negeerde dan ook, terwijl Mila normaal helemaal niet van het negeren is. Maar angstig gedrag negeert zij, zelfs heel pontificaal: ze gaat met haar rug naar zulke honden toe staan of zitten (om ze te kalmeren of aan te geven dat ze geen bedreiging is). Als ik zelf soms even twijfelde over wat te doen, keek ik altijd maar naar wat Mila deed

Zo fijn dat hij nu ook zo op Manu en ook Uma kan steunen! Het kan niet anders dan dat zo'n fijne roedel hem veel goed gaat doen.
En natuurlijk super dat hij zich door jou ook zo goed laat geruststellen.

Joh, dat klinkt eigenlijk heel logisch
Ik beteken nog niet zoveel voor hem als Manu doet, haha. Ik vind het bijzonder hoe Manu er af en toe bij gaat liggen of soms juist er langs wandelt en hem eventjes aanraakt, of dat hij juist kwispelend naar hem toe loopt en begint te spelen, andere keren kwispelt hij zachtjes en begint zijn oren te soppen. Elke keer een andere boodschap met andere energie. Aan Manu zie ik hoe Cody zich voelt.
Als Cody zich opgesloten of bang voelt en daardoor op Manu duikt, zegt Manu niks en negeert hem. Doet Cody lomp (dat kan hij ook heb ik inmiddels gezien ), dan bromt Manu wat.
Drie honden is ook al leuk!

Yara schreef:Wat een leukerd is Cody! Mooie hond. Die is in goede handen bij jullie. Echt super dat jullie hem opgevangen hebben. En als je er eenmaal aan gewend bent valt 3 honden best mee.

Sssssst. Ik mag hier niet eens over nadenken

DeDiana schreef:Ik ging altijd veel op de grond zitten met bange opvangers. Ik deed gewoon wat ik deed zonder de hond aandacht te schenken, maar het duurde nooit heel lang voor ze kwamen snuffelen. Ik liet ze dan uitgebreid aan mij snuffelen, zonder verder te proberen te aaien of contact te zoeken of voertjes te geven, gewoon niks en ze lekker laten snuffelen. Als ze me eenmaal een keer van top tot teen hadden besnuffeld, gingen de volgende stappen vaak ook razendsnel.
Bij sommige honden ben ik ook wel plat op de grond gaan liggen

Ah ja, gewoon helemaal niets doen kan natuurlijk ook. Ik zit altijd al vrij veel op de grond, met de honden te knuffelen. Cody komt dan inderdaad altijd wel even kijken.
Ik heb alleen mijn twijfels of het een goed idee is hem te dwingen in dezelfde ruimte als ik te zijn. Tot nu toe heb ik het gelaten.
Moet ik hem dat wel aan doen? Het is een ruime huiskamer hoor, hij kan alsnog 5 meter van me af liggen, dat wel.

Manuma schreef:

DeDiana schreef:Ik ging altijd veel op de grond zitten met bange opvangers. Ik deed gewoon wat ik deed zonder de hond aandacht te schenken, maar het duurde nooit heel lang voor ze kwamen snuffelen. Ik liet ze dan uitgebreid aan mij snuffelen, zonder verder te proberen te aaien of contact te zoeken of voertjes te geven, gewoon niks en ze lekker laten snuffelen. Als ze me eenmaal een keer van top tot teen hadden besnuffeld, gingen de volgende stappen vaak ook razendsnel.
Bij sommige honden ben ik ook wel plat op de grond gaan liggen

Ah ja, gewoon helemaal niets doen kan natuurlijk ook. Ik zit altijd al vrij veel op de grond, met de honden te knuffelen. Cody komt dan inderdaad altijd wel even kijken.
Ik heb alleen mijn twijfels of het een goed idee is hem te dwingen in dezelfde ruimte als ik te zijn. Tot nu toe heb ik het gelaten.
Moet ik hem dat wel aan doen? Het is een ruime huiskamer hoor, hij kan alsnog 5 meter van me af liggen, dat wel.

Ik heb dat met een aantal opvangers dus wel gedaan en ook met Amoz en Amy. Mijn woonkamer is ook best ruim, dus ze konden dan makkelijk een rustig plekje opzoeken. Maar ze raken wel meer vertrouwd met je aanwezigheid, je bewegingen, geluiden, etc.

Oh, wat een schitterend verhaal van die wandeling . Ik zit echt helemaal te genieten van het beeld van een blije Cody .

Je moet doen wat goed voelt, maar wat ik bij Wills heel duidelijk merk is dat - als hij dus heel graag wil maar net niet durf - hij héél veel steun ervaart van de riem. Ik doe de riem om en neem hem mee naar waar hij heen wilde (de bank in zijn geval) en de eerste keer had hij een klein beetje druk nodig, de tweede keer al minder en de derde keer liep hij er na het omdoen van de riem helemaal zelf naartoe. Inmiddels heeft hij de riem niet meer nodig en doet hij het helemaal zelf.
Ik heb hem die eerste dag ook eerst aan de riem gehouden na binnenkomst en de plek waar we toen gezeten hebben is nog steeds zijn veilige plekje.

Ohja en het stofzuigen zit wel snor haha: bij zijn vorige adres werd er soms wel driemaal daags gezogen .

Nog even een toevoeging over het aan de riem nemen in huis en hem zo te dwingen om een tijdje in je nabijheid te zijn. Ik zou hem dan wel verder negeren en iets voor jezelf gaan doen (lezen/tv-kijken oid) en alleen ingaan op contact dat vanuit hem komt.

Manuma schreef:

Zamunda schreef: Dat is voor mij ook wel een punt hoor. Nou hebben Lais en Mister niet zoveel beweging nodig als Manu en Uma en kan Mister meestal wel loslopen, maar twee jagers vind ik wel echt lastig. Vooral omdat ik aan een bos woon waar reëen er een sport van maken om pal voor je neus over te steken . En dan niet alleen rond de schemering hè, nee ook gewoon midden op de dag .
Wat dat betreft is het afwachten of ik Wills de beweging en vrijheid kan bieden die hij nodig heeft. Lais en Mister kunnen namelijk prima onder appél in de wei wandelen, zwemmen, racen, struinen etc. Naast de andere dingen die we doen hebben ze daar genoeg aan. Of Wills veilig los gaat kunnen lopen in de wei is nog de vraag (het is wel afgerasterd maar niet met gaas, enkel met schrikdraad en hij kan er natuurlijk ook overheen).
Maar goed, we zitten pas op dag drie .

Ik vraag me ook af hoe dat zal gaan. Heb jij bij Wills al reactie op wild gezien?
Ik heb wel gezien dat Cody graag klimt en springt Al denk ik wel dat hij, als hij je eenmaal vertrouwt en zichzelf ook wat meer, best braaf bij zijn baas terug zal komen. Daar zal heel wat werk en tijd in zitten, maar ik denk dat wel dat het potentie heeft. Hij kijkt nu met wandelen ook zo blij naar me om

Eigenlijk niet en ik ga ervanuit dat het sowieso enkel een zichtjager is (itt Lais die het op zicht en reuk doet). Ik had het kunnen zien zondag toen we naar huis liepen, want ja hoor, uiteraard moesten er vlak voor ons weer twee reëen oversteken . Maar goed, ik had mijn handen meer dan vol aan Lais en heb Wills' reactie niet goed bekeken. Hij hing in elk geval niet in de lijn, maar ik vraag me ook af of hij het wel gezien heeft, ik denk dat hij meer gefocussed was op de andere honden.

Heerlijk om te lezen dit.
Bewondering om wat en hoe je dit doet

Manuma schreef:

DeDiana schreef:Ik ging altijd veel op de grond zitten met bange opvangers. Ik deed gewoon wat ik deed zonder de hond aandacht te schenken, maar het duurde nooit heel lang voor ze kwamen snuffelen. Ik liet ze dan uitgebreid aan mij snuffelen, zonder verder te proberen te aaien of contact te zoeken of voertjes te geven, gewoon niks en ze lekker laten snuffelen. Als ze me eenmaal een keer van top tot teen hadden besnuffeld, gingen de volgende stappen vaak ook razendsnel.
Bij sommige honden ben ik ook wel plat op de grond gaan liggen

Ah ja, gewoon helemaal niets doen kan natuurlijk ook. Ik zit altijd al vrij veel op de grond, met de honden te knuffelen. Cody komt dan inderdaad altijd wel even kijken.
Ik heb alleen mijn twijfels of het een goed idee is hem te dwingen in dezelfde ruimte als ik te zijn. Tot nu toe heb ik het gelaten.
Moet ik hem dat wel aan doen? Het is een ruime huiskamer hoor, hij kan alsnog 5 meter van me af liggen, dat wel.

Ik zou zo min mogelijk dwingen en hem de keuze laten. Het is een nieuwsgierige hond die bereid lijkt tot vertrouwen, die komt vanzelf wel helemaal los.

Hij klinkt trouwens wel heel erg leuk hoor.

DeDiana schreef:

lucie schreef:heerlijke verhalen en wat een leuke hond
ik vind het ook heel byzonder dat Manu zo makkelijk een reu bij 'zijn' teef accepteert, en dan nog vriendjes zijn ook

Ik neem aan dat Cody gecastreerd is?

Klopt, anders had ik het wellicht ook niet aangedurfd. Ik wil geen spanning in huis.
Nou is Manu sowieso wel een goedzak, er komt hooguit wat gebrom uit als hij er wat van vindt, hij heeft helemaal geen zin in confrontaties. Dat beschadigt zijn mooie velletje

Zamunda schreef: Eigenlijk niet en ik ga ervanuit dat het sowieso enkel een zichtjager is (itt Lais die het op zicht en reuk doet). Ik had het kunnen zien zondag toen we naar huis liepen, want ja hoor, uiteraard moesten er vlak voor ons weer twee reëen oversteken . Maar goed, ik had mijn handen meer dan vol aan Lais en heb Wills' reactie niet goed bekeken. Hij hing in elk geval niet in de lijn, maar ik vraag me ook af of hij het wel gezien heeft, ik denk dat hij meer gefocussed was op de andere honden.

Haha, hij zal inderdaad genoeg onder de indruk geweest zijn Cody vond de zwanen heel interessant maar reageerde alleen met een scheef koppie. Kan veranderen natuurlijk.
Heeft Wills ook die bijklauw aan zijn achterpoten? Ik vraag me zo af wat er allemaal in zit.

Zamunda schreef:Ohja en het stofzuigen zit wel snor haha: bij zijn vorige adres werd er soms wel driemaal daags gezogen .

Izzers schreef:Heerlijk om te lezen dit.
Bewondering om wat en hoe je dit doet

Dankjewel, mijn vriend gaat ook fijn met hem om. Het scheelt dat er hier in huis veel rust is en het is niet zo groot dat hij zich overal kan verstoppen. Hij is altijd dichtbij
Ik doe heel eerlijk gezegd altijd maar iets dat goed voelt

Wat goed om te lezen allemaal. Cody heeft echt een koppie om straalverliefd op te worden maar ik durf niet nog een bangerd naast Izzie te zetten. Ze is nu zo lekker aan het ontdooien, dat mag ze eerst nog een tijdje alleen oefenen. Het helpt natuurlijk enorm dat hij zich zo aan Manu kan optrekken, tof hoor!

Ik ben echt benieuwd naar de komende tijd.

Het klinkt als een heerlijke hond. Als ik jouw verhalen lees word ik altijd een beetje chagrijnig van mijn vriend die voorlopig geen hond erbij wil, haha. Je beschrijft het altijd zo leuk, de interactie tussen de honden onderling en met jullie.

Stiekem een kroelkont

Jonathan, mijn vriend, appte al een foto naar me terwijl ik op kantoor zat, dat Cody naar hem stond te loeren. Hij zei ook dat, zodra hij even de tijd neemt om Manu en Uma te knuffelen, Cody binnen een mum van tijd zichzelf er tussendoor staat te duwen om ook even gekriebeld te worden.

Ik was jaloers! Ik wilde ook kriebelen met Cody
Eenmaal thuis stonden alle drie de honden al blij te kwispelen en om me heen te draaien toen ik in de hal probeerde mijn schoenen uit te trekken. Dat gaat niet met drie van die grote lichamen om je heen en alle drie wilden ze kusjes en knuffels. Toen ik eindelijk mijn schoenen uit kon trekken en opstond schrok Cody plots weer van me, ik denk omdat de blije opwinding van de andere twee wat afgezwakt was en hij er nu weer wat alleen voor stond. Hij schoot de slaapkamer in, zijn mand in. Ik heb een hand vol kleine snoepjes gepakt en ben gelijk bij hem gaan zitten.
Ik benader hem op zo’n moment heel rustig en beweeg ontzettend langzaam zonder hem aan te kijken, maar wel tegen hem te kletsen.
Het is zo schattig, dat koppie draait dan alle kanten op. Vanuit mijn ooghoek zag ik dat hij wat begon te krabben met zijn voorpoten en speels ging bewegen. Op dat moment keek ik hem aan en stak beide handen naar voren en begon met zitten. Langzaam, heel langzaam

Manu werd nieuwsgierig van mijn geklets en kwam op datzelfde moment tegen me aan liggen. Cody stak zijn kop naar voren: ááái mij!
Hij vond het duidelijk prettig zo geaaid te worden waarop ik af en toe weer stopte om te kijken hoe Cody dan zou reageren. Hij liet het er niet bij zitten en op een gegeven moment begon hij zelfs op me te klimmen. Zijn oren plat op zijn kop met zijn neus naar voren en met geknepen ogen

Daarna hebben we weer even gelopen. Dat gaat steeds beter, hij trekt veel minder. Hij bemoeit zich wel de hele wandeling met Manu Manu markeert héél graag dus die staat bij elke boom wel met een poot omhoog. En als hij dan een tevenplasje heeft ontdekt mag hij even snuffelen van mij. Cody weet dan niet hoe snel hij bij Manu moet komen, want OOOH hij vindt iets! Hij vindt iets!
Manu trekt zich er geen lor van aan.

Cody heeft wel ontdekt dat Uma zich gewoon weg laat duwen. Uma is nogal een miep met plassen buiten en moet precies dat ideale plekje hebben anders gaat ze gewoon niet. Het arme ding moet tussen die twee mannen haar billen in dat gras zetten en dat vindt ze echt helemaal niet gemakkelijk. Zodra ze dan ein-de-lijk eens die kont neer zet zit Cody met zijn snufferd al haar plasje op te snuiven Je ziet Uma gewoon zuchten. Ook binnen dauwt hij haar gewoon opzij. Eten?! Cody moet! Knuffelen?! Cody moet!
En Uma ondergaat het allemaal tot hij gisteravond haar bankritueel verstoorde. Heel veel indruk maakte het dan weer niet.
Ik heb hem gisteravond een licht jachtlijntje omgedaan en hem meegenomen naar de woonkamer. We waren net klaar met eten, dus het was qua geluid en beweging nu fijn rustig. Ik had verwacht dat hij zenuwachtig rond zou gaan draaien. Ik had een plekje voor hem gemaakt achter een kast zodat hij zich daar terug kon trekken maar ook alle geluiden kon horen en bewegingen kon zien. Hij bleef eerst wat midden in de kamer staan kijken naar ons (weer met dat lieve koppie scheef) en schrok af en toe van een kopje koffie dat op tafel neer werd gezet. Toen alles rustiger werd kwam hij zelfs even kijken en duwde hij weer zijn neus naar voren waarop ik hem weer ben gaan aaien. En denk maar niet dat ik mocht stoppen hè? Ik zat wat voorover gebogen en als ik stopte wreef hij zijn kop tegen mijn borst waarop hij met zijn neus heel dichtbij mijn neus en mond kwam. Manu en Uma kunnen dat ook doen, waarop je dan zo’n klein, lief kusje krijgt Zo ver is Cody nog niet maar ik vond het toch echt heel erg lief en vooral knap. Ik geloof dat hij me toch wel lief vindt.
Hij vindt mijn vriend nog wat spannend maar die staat er ook een stuk nuchterder in dan ik.

Na een tijdje hadden we beide genoeg van het aaien en kriebelen en zocht hij zijn plekje op waarna hij in slaap viel, in slaap! Toen mijn film afgelopen was en ik weer ging bewegen was hij wel weer alert.

En bij het pakken van de riemen voor het laatste rondje stond meneer al klaar bij de voordeur in Manu zijn neus te happen

Hij is nog steeds schrikkerig en hij zit het liefst in ‘zijn’ hoekje verstopt, maar er is wel vooruitgang. Ik merk vooral op straat dat hij rustiger wordt, hij heeft buiten vrijwel geen schrikmomenten meer. Wel dat hij ineens sneller begint te lopen, maar dat is juist wat ik wil. Als je het eng vindt, gaan we er alsnog langs en ik en Manu en Uma zijn hier om je naast te verstoppen. Dus dat is al heel knap.


Oké het is een heel verhaal geworden, sorry

DaniBanani schreef:Het klinkt als een heerlijke hond. Als ik jouw verhalen lees word ik altijd een beetje chagrijnig van mijn vriend die voorlopig geen hond erbij wil, haha. Je beschrijft het altijd zo leuk, de interactie tussen de honden onderling en met jullie.

Haha, mijn vriend wilde Uma ook niet en gisteren vond ik haar op zijn schoot
Gewoon volhouden

Wat gaat dat lekker met Cody

Manuma schreef:We hadden dus heel fijn gelopen en daarom verbaasde het me dat hij de keuken niet in durfde om te komen eten. Ik had zijn bak dan maar in de woonkamer gezet zodat hij toch een klein beetje dapper moest zijn om zijn eten te krijgen maar ook dat was een stap te ver. Uiteindelijk heb ik hem een meter uit de hal gekregen. Hij schrokt gigantisch, ik denk gewoon omdat hij het spannend vindt. We geven hem heel bewust geen aandacht en lokken hem ook niet in de kamer als hij dat niet wil.

Geef je soms eten uit metalen bakken?

Ja klopt. Wel met antislip.
En daarvoor en gisteravond heeft hij gewoon wel in de keuken willen eten.

Nu ben ik wel benieuwd hoe je erop komt

Metalen bakken schuiven heel erg en maken een eng geluid tenminste dat kan ik me zo voorstellen..

Ik zou een slo feeder gebruiken voor Cody