Het HondenForum

Elco zoekt ook wel oogcontact, maar na maximaal een halve minuut zal hij wegkijken. Gevolgd door gapen, tongelen, met de ogen knijpen. Seconde of vijf tot tien is wel heel normaal voor hem, maar langer doet hij niet uit zichzelf

Ja die irritante teckel blijft wel staren hier want dan denkt ze dat ze wat krijgt als ze lang genoeg doorgaat. Ze gaat ook vaak naar mensen staren en als ze dan kijken is dat het signaal om bij ze op schoot te springen denkt ze....

Shiloh86 schreef: maar er zijn ook echt wel honden die je recht aankijken met het doel leiding en aanwijzingen te krijgen.

Wat een rare insteek dat het om leiding vragen zou gaan.
Ik ben niet zo van dat rangordegeleuter.
Hier is het duidelijk wie wat doet en aankijken is voor contact, uitleg of aanwijzingen.
Niet om leiding te krijgen.

Hoezo is dat raar. Hoeveel honden kijken je wel niet aan om uit te zoeken wat je van ze wilt, wat je wilt dat ze moeten doen, aka, uitleg en aanwijzingen. Dat is toch vragen om leiding dan/leiding geven door de mens? Dat heeft toch niks met roedel / rangorde of dominantie te maken?

Ik kijk ook wel eens iemand aan met de vraag, wat wil je van me, wat wil je dat ik doe, dan geeft diegene mij ook leiding zonder dat die rang hogere is :S

Ik vind het juist een rare insteek om "leiding geven" gelijk te koppelen aan rangorde geleuter.

Shiloh is ook helemaal niet van 'dat rangordegeleuter' hoor. Leiding kan ook uitleg en aanwijzingen zijn. Heb je de rest van haar post ook gelezen?

Edit Oh, spuit 11.

Het geven van aanwijzingen is niet het geven van leiding? Wat dan wel?

Shiloh86 schreef:Ik vind het juist een rare insteek om "leiding geven" gelijk te koppelen aan rangorde geleuter.

Jij hebt het over "het doel leiding te krijgen".

Leiding krijg je van een hogere, lijkt me zo. Dan ben ik al bij rangorde, hoor.

Ik heb honden die samenwerken en dan gaat het om contact en aanwijzingen omdat zij vermogens hebben die ik niet heb. En soms heb ik vermogens die zij niet hebben.

@Fotogravinnetje, nee, ik vind het niet het geven van leiding, nee. Het kan betekenen dat je overlegt wie wat doet, zoals ik al zei, en voor het geven van aanwijzingen, en dat is dan wederzijds.

Nee hoor Marjoleine. Dat maak jij ervan. Leiding geven en om leiding vragen heeft imo niks met rangorde te maken.

Dat de ene op momenten om leiding vraagt van de ander wil niet zeggen dat de ene ook lager is dan de ander en ook altijd in elke situatie leiding vraagt van de ander. Misschien is de situatie in een volgende situatie wel weer omgekeerd. Dat leiding geven/vragen rangorde bepaling is ben ik het echt helemaal niet mee eens. Vragen om een aanwijzing = vragen om leiding. Meer kan ik er niet van bakken.

Edit/Toevoeging: je laten leiden is iets wat je gewillig doet. Je laten leiden kan niet afgedwongen worden. Mooi voorbeeld. In stijldansen laat ik mij leiden door mijn danspartner. Ik kies ervoor dat hij mag bepalen waar we heen gaan en welke figuren we dansen. Maar hij is niet de baas over mij. Hij kan mij niet dwingen. En als hij stampvoetend/dreigend roept "maar ik ben de baas", dan zeg ik jantje de koekoek, dans maar met iemand anders. Als ik er niet voor kies mee te werken en me te laten leiden dan komen we nergens. Maar ik vraag om zijn leiding tijdens het dansen. Kan best zijn dat eenmaal van de dansvloer, ik dan weer de leiding krijg als het gaat om hoe laat we naar huis gaan en via welke route we thuis moeten komen.

Shiloh86 schreef:Nee hoor Marjoleine. Dat maak jij ervan. Leiding geven en om leiding vragen heeft imo niks met rangorde te maken.

Wat jij wilt hoor.

Jammer dat je zo doet Marjoleine. Heb je mijn toevoeging ook gelezen? Ik denk dat ik vrij duidelijk met een mooi voorbeeld uitleg waarom leiding geven/vragen niets te maken heeft met rangorde imo.

Hier kijken ze je alle 3 graag aan, met een vragende blik. Krijgen we wat lekkers? Gooi je de bal? Gaan we wat doen?

Zo'n vragende blik vind ik mooi om te zien. Als je gewoon neutraal terug kijkt, blijven ze kijken. Als ik ga staren dan kijken ze binnen een paar seconden weg. Honden die je aankijken vind ik leuk, honden die je gefixeerd aanstaren niet.

Axel:



Boaz(logeetje), Oscar, Sarah(logeetje) en Hippo

Dit vind ik een fijne manier van aankijken

Bish deed het vaak, ook bij andere mensen. Starende bange mensen vond hij niet leuk.

Dexter doet het ook veel, hij zoekt het zo vaak op (kijk eens hoe geweldig ik ben ) dat ik hem het liefst geblinddoekt mee zou nemen in bus of tram, gelukkig moeten mensen meestal om hem lachen.

Shiloh86 schreef:Jammer dat je zo doet Marjoleine. Heb je mijn toevoeging ook gelezen? Ik denk dat ik vrij duidelijk met een mooi voorbeeld uitleg waarom leiding geven/vragen niets te maken heeft met rangorde imo.

Ja, want ik kan uitstekend lezen.
En ik snap ook wat je bedoelt.
Maar ik ben het gewoon niet met je eens, dat mag toch?
Ik vind het een verkeerde woordkeuze die te makkelijk op het verkeerde been zet en te snel verwarring geeft, zeker met betrekking tot honden
Zodra je moet gaan uitleggen is het al niet goed. Taal is een beetje mijn ding, he. Dan heb je dat.

Ik bedacht nog een mooi voorbeeld. Doorgaans neem ik de leiding. Maar als ik met de honden ga speuren vraag ik hen de leiding te nemen. Aan onze rangorde verandert dan niks.

Het is misschien niet de meest duidelijke woordkeuze maar om dan direct met termen als 'rangordegeleuter' te gaan gooien is ook weer zowat.

Wat een geneuzel. Volgens mij zit het probleem helemaal niet in verkeerde woordkeuze, volgens mij begin je net zo hard te steigeren als ik begin over onderdanig en dominant gedrag. Want ja. Honden kunnen zich dominant of onderdanig gedragen en in situaties onderschikken aan een ander. Naar elkaar en naar mensen. Onderdanig gedrag vertonen is niet hetzelfde als onderdanig of ranglagere zijn. Een dag later of in een andere situatie kunnen de rollen weer helemaal omgekeerd zijn. In de discussies over honden alle woorden op gebied van leiding/rangorde/dominant/onderdanig vermijden maakt het geheel er niet duidelijker op.

En je stelling over zodra je moet uitleggen zit je verkeerd slaat ook nergens op. Het is complexe materie die vrijwel nooit in 1 zin samen te vatten is. Er zijn niet voor niets hele boeken geschreven met verduidelijking voorbeelden en uitleg van nuance verschillen. Er is helemaal niks mis met mijn taalgebruik en het vermijden van woorden maakt het geheel alleen maar complexer.

Maar vragend aankijken, bietsend aankijken, aankijken tijdens training of oefening, dat zijn andere dingen.
Dan kijkt een hond je gewoon aan.

Ik dacht dat er meer echt aankijken bedoelt werd, dus de hond kijkt je aan (bv als hij rustig op de bank ligt) en jij kijkt
terug. Wat doet je hond dan? Kijkt hij weg of blijft hij je strak aankijken?
In principe is strak aankijken van de dierenwereld uit een bedreiging en is het logisch als een hond wegkijkt.
Echter, sommige honden (rassen) zijn zo gedomesticeerd of op een bepaalde manier opgevoed, dat ze niet wegkijken en er vaak dus geen dreiging inzien dat mensen ze aankijken.
Bij Kaya zat er geen dreiging achter of was het ook geen disrespect, zij voelde zich volkomen op haar gemak hierbij en keek
dus mensen recht aan en ook seconde of zelfs minutenlang.
Puchu heeft veel meer echt honds gedrag en heeft heel lang direct weggekeken zodra je 'm aankijkt. Dan bedoel ik dus niet als we samen bezig zijn met wat te leren of wat te doen, maar gewoon nutteloos aankijken. Ik heb echt de indruk dat hij nu begint te beseffen dat we elkaar ook gewoon lief aan kunnen kijken en soms blijft hij dus een paar seconde wel me aankijken als ik terug kijk.

Amy kan mij ook erg lang aankijken. Maar dan wel met een hele zachte, wat vragende blik
Ze zoekt sowieso veel oogcontact met me. Met andere mensen een heel stuk minder. Dan vindt ze het juist wat bedreigend als iemand haar aankijkt en gaat dan tongelen en wegkijken.

In complete stilte elkaar aankijken doe ik eigenlijk niet, wel met een heel scala aan debiele zinnetjes en geluidjes En als ik maar gek genoeg doe dan wordt Finn ook gek en begint een zeurderig grommetje, piepje en dan hap, in mn neus

Shiloh86 schreef:En je stelling over zodra je moet uitleggen zit je verkeerd slaat ook nergens op. Het is complexe materie die vrijwel nooit in 1 zin samen te vatten is. Er zijn niet voor niets hele boeken geschreven met verduidelijking voorbeelden en uitleg van nuance verschillen. Er is helemaal niks mis met mijn taalgebruik en het vermijden van woorden maakt het geheel alleen maar complexer.

Dat vind jij maar ik vind dat niet.
Het is ingewikkelde materie en juist daarom moet je het kort en duidelijk ut kunnen leggen.
Anders raken mensen de draad kwijt en dat moet dus niet.
Die hele boeken zijn leuk voor specialisten maar ik richt me daar niet op, ik richt me op de simpele gebruiker.

Hippo schreef:Honden die je aankijken vind ik leuk, honden die je gefixeerd aanstaren niet.

Doen die van mij wel als ze iets heel dringend van me moeten. Een bal waar ze niet bij kunnen, hoge nood, moeten kotsen.


Oogcontact is normaal één van de eerste dingen waar ik mee aan de slag ga.
Buiten wordt dat direct beloond, al is het maar een fractie van een seconde. En steeds verder uitgebouwd.
Een hond die regelmatig zelf even "incheckt" vind ik heel belangrijk, zeker als je wilt dat ze los kunnen lopen.
Maar ook aan de lijn wil ik dat ze rekening met me houden en kijken wat ik van ze verwacht.

Pjotr is wel schattig, die vindt dat het ook zo werkt als we met nieuwe mensen wandelen. Ik keek even hoor, waar blijft je snoep?! *stuiterstuiterohwatbeniktochleukenbraaf*

Maar goed, ze weten dus niet beter dan dat ik dat op prijs stel.
Had er niet bij stilgestaan; Tibbe ging in het begin compleet over de zeik van aankijken. Eerst angst agressie (dus echt grommen, lip optrekken, naar je uitvallen), later smekken, tongelen, zich in rare bochten wringen om weg te draaien, op z'n rug gaan liggen.
Door dit topic ben ik er eens op gaan letten. Inmiddels kijken er gewoon twee ontspannen oogjes terug en hij zoekt zelf ook vaak oogcontact, vooral als hij wat van me wil.
Hij heeft dus toch opgepikt dat er niets aan de hand is en het zelfs wat oplevert. Terwijl ik er niets (bewust) mee heb gedaan en hem wel een jaar niet recht aan heb gekeken.

Marjoleine schreef:Dat vind jij maar ik vind dat niet.
Het is ingewikkelde materie en juist daarom moet je het kort en duidelijk ut kunnen leggen.
Anders raken mensen de draad kwijt en dat moet dus niet.
Die hele boeken zijn leuk voor specialisten maar ik richt me daar niet op, ik richt me op de simpele gebruiker.

Kop in het zand steken en ontwijken noem ik dat.

Hier ook veel oogcontact, van vragend naar verliefd, vooral Zinzi kan je zo intens aankijken met een blijk van ik vind je liehief als ik dan zeg ik vind jou ook lief springt ze in je armen en krijg je een dikke knuffel

Doran heeft dan nog de "je moet nú rustig aan gaan doen" blik, als ik over m'n grenzen ben gegaan, me druk maak oid, als ik dan zeg, ja ik weet het jong, dan komt hij op schoot liggen, me aankijkend en "dwingt me dan" om rustig te worden, ik concentreer me dan op zijn ademhaling en dan word ik vanzelf weer rustig, als ik dan rustig ben slaakt hij een zucht en gaat lekker slapen die hond is echt mijn spiegel

Skadi kijkt iedereen recht aan. Met zo'n vorsende blik. Daar worden mensen inderdaad wel eens zenuwachtig van.
Mij kijkt ze soms héél lang verliefd in de ogen, met een zachte blik, en af en toe knipogend. Die zachte blik krijgen vreemden dan weer niet

Cayuga kan tegenwoordig heel lang verliefd staren naar mij. Vreemden recht aankijken vindt hij onprettig.

Shiloh86 schreef:

Marjoleine schreef:Dat vind jij maar ik vind dat niet.
Het is ingewikkelde materie en juist daarom moet je het kort en duidelijk ut kunnen leggen.
Anders raken mensen de draad kwijt en dat moet dus niet.
Die hele boeken zijn leuk voor specialisten maar ik richt me daar niet op, ik richt me op de simpele gebruiker.

Kop in het zand steken en ontwijken noem ik dat.

Wat!?
Dus ik heb een andere mening en ik steek mijn kop in het zand?
Veel plezier ermee.

Miranda schreef:Skadi kijkt iedereen recht aan. Met zo'n vorsende blik. Daar worden mensen inderdaad wel eens zenuwachtig van.
Mij kijkt ze soms héél lang verliefd in de ogen, met een zachte blik, en af en toe knipogend. Die zachte blik krijgen vreemden dan weer niet

Als Dalí mij aankijkt heeft hij hartjes in zijn ogen.
Als hij een vreemde aankijkt zijn het eerder dolken.

Hier kunnen ze beide lang staren (van vragend tot verliefd) maar bij vreemden doen ze het niet. Dan kijken ze weg of sturen allerlei kalmeringssignalen.

Oh heerlijk, ik kan Nap aankijken en dan kijkt hij zo geweldig terug om dan na een kleine tijd met een tevreden zucht tegen mij aan te kruipen.

Murdock kijkt mij eigenlijk alleen lang aan als ik tegen hem praat. Kopje scheef en aankijken. Waarschijnlijk om uit te vogelen wat ik nu weer aan het bazelen ben

Wel logisch dat vreemden wel of niet aangestaard worden. Wordt er gefixeerd tijdens een ontmoeting of in een gelegenheidsroedeltje, dan staat dat volgens mij bijna altijd gelijk aan een meting of provocatie.