Het HondenForum

Wat komen er mooie foto's voorbij

Wat een mooie foto's komen er voorbij!

Voor mij geen foto maar een filmpje van de laatste dag Cas en Suske samen.
Heb er jaren niet naar kunnen kijken zonder te janken.

naar deze foto kan ik nog steeds niet kijken zonder te huilen, een half uur later was ie dood.



deze, omdat dit precies weergeeft hoe ze waren: gina in alle rust want jan lette wel op.
deze foto hangt in posterformaat in de kamer.



van rita heb ik ontzettend veel foto's waarvan een groot deel me raken, maar als ik dan moet kiezen ga ik voor deze.
dat blije hoofd en het feit dat na maanden eindelijk doorgedrongen was dat hierkomen geen straf maar een feestje was.

Wat mooi om te zien, al die foto's van zulke bijzondere momenten!

Van Mila:


Samen in Spanje, spelen op het strand. Ik heb veel mooie herinneringen aan mijn winter in Spanje samen met Mila, het was echt iets wat we samen hebben gedaan en wat hebben we allebei genoten van de wandelingen daar

Van Amy:

Amy ten voeten uit, lief en vrolijk als ze is. Na een lange weg eindelijk zonder pijn en weer aan het genieten van het leven, en vol vertrouwen

Van Amoz:

De hond die zich zes jaar lang niet aan had laten raken in het asiel en niets van mensen moest weten... die je dan met zo veel vertrouwen aankijkt. Ik smelt elke dag opnieuw van die blik.

Wat een dierbare foto's en bijzondere verhalen. Mooi topic.

Met mijn cowboy op de dag dat hij werd ingeslapen.
De laatste keer op het strand.
Ik zie hoe moe hij is, maar de manier waarop hij half op mijn schoot hangt is zo lief en zo helemaal Bill.




En deze. Toen ik mijn oude adoptie-op-afstand hond Negri in Spanje ontmoette.
Negri is later echt geadopteerd en heeft nog een prachtige oude dag gehad.




Sil en BIll op het strand. Silka speelt eigenlijk nooit. Alleen op het strand met haar grote vriend Bill wilde ze nog wel eens gek doen.
Later, veel later, toen Bill al dood was, kwamen we eens op het strand een golden tegen. Silka sloop op hem af, ging steeds sneller lopen, kwispelen, piepen. Ze dacht echt dat het Bill was...

Deze foto zegt alles over hoe lief en tolerant bish was. Hij was 6 jaar lang het enige huisdier geweest en geen katten gewend.



Lief voor alles en iedereen, zolang zijn eigen mensen in de buurt waren was het goed.
Hij wordt ruim een jaar na z'n inslapen nog dagelijks gemist.

Wat komen er prachtige foto's en herinneringen voorbij!

Ik kan niet kiezen. Deze, van bijna zes jaar geleden. Beau nog helemaal in zijn eigen wereld, treurige blik en we hadden helemaal niets met elkaar. Twee enkelingen die toevallig samen waren. Deze foto doet me denken aan hoeveel we samen hebben kunnen veranderen en hoe blij ik daarmee ben.


Of deze, van twee jaar geleden, gemaakt door Machie. Toen we elkaar weer hadden gevonden na 4,5 uur complete paniek van beide kanten

Wat een prachtige foto's komen er voorbij

Er komen echt enorm mooie foto's voorbij!

Voor mij kleeft er aan deze een mooie herinnering, omdat het voor mij de enorm goede band laat zien die ik met Sonja had. Ik weet niet of die band ooit te overtreffen zal zijn want ik kon met haar lezen en schrijven.



En deze, hoe ze altijd zo aandachtig kon kijken en vooral als ik met een worstje liep te zwaaien



En van Corso deze:



Altijd alert. Altijd in voor actie, maar hier was hij eindelijk tot rust gekomen en had hij zijn plekje gevonden.

Leuk topic en wat een mooie foto's komen er voorbij

Dit is mijne Chyna (bordeauxdog) en Charlie (calverlier) deze foto is genomen de dag dat ik Chyna heb moeten laten inslapen...6 weken later overleed Charlie zomaar aan een beroerte...
Ik ben er nog niet overheen en het is al een jaar geleden, het doet nog pijn om deze foto te zien, maar het was de laatste foto van hun beide en ook nog eens samen

Van Dana zijn er veel foto's die ik echt koester, maar deze het meeste.
Het is erg zoeken naar Dana maar ze ligt er echt onder. Deze foto is gemaakt op de avond dat ik bij mijn ouders was nadat ik al mijn spullen had weggehaald bij mijn ex. Dana was zo ontzettend moe dat het haar niet deerde dat ik al die knuffels op haar hoofd legde. Ze heeft ook de hele nacht gegild omdat ze bij mij wilde zijn, en ik als strenge baas vond dat ze beneden moest blijven , uiteindelijk heb ik haar wel naar boven gehaald. Ze was mijn steun en toeverlaat in die tijd


En deze omdat ik hier totaal niet bewust was van de foto, ik was hier Dana op jonge leeftijd aan het toespreken dat ze moest kappen met het opjagen van de kleine poedeltjes (was tijdens een poedelwandeling). Deze foto staat naast mijn bed, ondanks dat hij niet goed scherp is.


En deze van Dux, ik was hier zoooo onwijs trots op hem dat hij 1 ZG haalde. Helaas kunnen we niet meer showen met hem.


En deze, na maanden training en bloed zweet en tranen, bedacht Dux dat het toch niet nodig was om op die honden af te denderen.


Deze van beide honden samen, gisteravond gemaakt. Dit is de honden zoals ze zijn, Dana strak tegen mij aan, het liefst in me. En Dux alert en tv kijken

Och jeetje, wat een topic. Dit is toch niet te volgen met droge ogen? Wat een mooie foto's en verhalen komen hier voorbij. Met een brok in m'n keel het topic doorgelezen. Ik heb ook twee foto's.

Ik heb er eerst één van Bolo bij gedaan, de hond van mijn schoonouders die mijn liefde voor honden aanwakkerde. Ik ben opgegroeid met angst voor honden (ik kende alleen woeste erfhonden) en mijn familie is absoluut niet van de huisdieren. Toen was daar Bolo vanaf de eerste dag dat ik bij mijn schoonouders binnenstapte. Bolo Hij was zó lief, zó lomp en zó dom, echt een heerlijk beest. Vol energie en uiteindelijk zonder moeilijke discussie ingeslapen toen hij doodziek was en vol kanker bleek te zitten. Geleefd tot het eind:


Van Lola vond ik het stukken moeilijker wat voor foto ik moest kiezen. Zij heeft zoveel verschillende gezichten. Mijn onderschrift is me heel dierbaar. Het laat alles zien wat ons leven samen is. Samen op stap de stille uiterwaarden in, rennen en zwemmen in één. Lola is net zo gestoord als ze op die foto kijkt, iedereen kent haar als 'het stokstaartje' en ze is enorm op mij gericht. Dat is allemaal samengevat in deze foto.

Maar het meest dierbaar is misschien wel deze:


Lola die behoorlijk bang is aangelegd en weinig vertrouwen in de rest van de wereld had. Lola die overduidelijk geen enkele waarde hechtte aan de aanwezigheid van mij en mijn man, omdat ze zo gewend was zichzelf te redden. Lola die maandenlang niet aangaf wat ze vond van aaien en knuffelen. Lola die mijn hart deed breken bij elke keer dat ze duidelijk maakte iets niet aan te kunnen. Lola die van ver is gekomen maar nu echt mijn meisje is. Die Lola ligt hier op een vrijdagavond op mijn buik te suffen terwijl ik haar zachtjes kriebel. Op deze foto zijn we gewoon één, ik ben haar veiligheid zij is mijn prinsesje.

de allereerste ontmoeting met onze allereerste Abessijnen. Herplaatser broer en zus. Ze waren nog geen jaar oud en weggebracht omdat ze "te druk" waren.
Hier zaten ze nog in een ren. Helaas zijn ze nooit oud geworden.

In de derde week dat Duke bij mij was op de boot bij mijn ouders. In de wind, in de schaduw van het zeil lekker samen genieten. Het lefgozertje stond binnen een uur op de punt van de boot en al varend ging hij op een gegeven moment met snuit en poten over de rand. Aanlijnen was dus toch wel even nodig. En ondanks dat hij nog jong is en nog veel kan veranderen, is het wel typisch voor Duke.

Deze foto van scooby is niet de mooiste maar gewoon een foto van mijn kanjer die de volgende dag voor een operatie moest.
Toen wist ik nog niet dat mijn prachtige once in a lifetime hond niet meer thuis zou komen.



De laatste foto van Andor voordat we naar de dierenarts gingen om hem in te laten slapen.

En deze natuurlijk van Mieppie. Heb er ook veel van haar zo in die draagzak dat ze haar moeie koppie in mijn schouder heeft liggen en gewoon aan het slapen is. Dit was zó heerlijk. Ik weet niet wie er meer heimwee heeft naar de draagzak, Miep of ik. Als ik hem in de gang stal (om uit te lenen aan iemand), dan wil zij er zo in. Maar dat past niet meer poeppie!

Deze foto van Bo is me heel dierbaar. Ik heb hem gemaakt toen ik net anderhalve week wist dat ze ziek was, maar omdat ze goed opknapte van de prednison dacht ik dat we nog wel even samen hadden. Achteraf bleek dit de laatste 'goede' wandeling te zijn; anderhalve week later moest ik haar laten gaan.

Macho:
Prachtig vastgelegd door Bonfoto, ondanks het een shoot was, vind ik wel echt de band tussen hem en mij.
Mijn once in a lifetime hondje




Timber:
In de eerste week dat Timber bij mij was, is de prille liefde die ik voor dit geweldige mannetje voel, super vastgelegd door Ellen (evl fotografie). Heel erg blij met deze foto!

Deze is van Noeska, nog geen uur later heb ik haar in laten slapen. Je ziet hier duidelijk de staar en dat ze lichamelijk ook al ouder werd, maar owh wat was haar laatste rondje gezellig en heeft ze die dag en lol gehad. De avond van tevoren heeft ze haar laatste biertje gedronken. Dit was na een week alleen maar paniek aanvallen en wilde haar een mooie laatste avond geven, en ze was gek op bier de ouwe drank orgel. Die avond heeft ze voor 75% minder last van paniek gehad, en de volgende ochtend was zo ook redelijk uitgerust en in haar goede doen.


Dit is Maylo zo trouw als hij is, die kan werkelijk gewoon niet boos kijken. Op deze blik wordt ik elke dag weer verliefd.


Blij kijken kan hij ook wel erg goed, en doet dit gelukkig ook vaak.


Deze twee zeggen veel over Izzy, gewoon een blije spring in 't veld en een lief meisje.




Dit is Sjimmie, de zwerver die door mijn broertje was gevonden. Niemand wilde/kon hem helpen en ik kon hem niet aan zijn lot overlaten.
Zijn eerste nacht hier had hij doorstaan.


Na een paar dagen.


Weer wat dagen verder.


Weer wat verder.


Slungel.


En afgelopen maand, en hij is na een kleine terug val van zijn niesziekte na een paar weken nooit meer ziek geweest.

Deze is me ook dierbaar omdat het zo typisch Chaconne en Willemijn is; samen de boel checken
Ze kunnen zo úren liggen.





En deze van Jet vind ik geweldig vanwege haar blik. Wow, wat een hondje

Deze van Nilo en Coda

We hadden Coda toen net een paar dagen en deze foto laat zo duidelijk zien wat voor goedzak Nilo is Heel beleefd en voorzichtig want hij vond haar maar klein en breekbaar, maar toch ook wel heel leuk.

En deze van Coda met haar pasgeboren pups. Ze straalde echt vanaf het moment dat de eerste pup er was, ik heb die hond zelden zó gelukkig gezien denk ik.

Wat zoet
Je ziet haar echt helemaal trots wezen op die prestatie!

@manon: Ja echt wel, 'kijk eens, heb ik dat niet even goed gedaan'.

Wat een prachtige foto's en verhalen komen er voorbij.

Deze omdat hij daar zo gefocust is op mij en de stok die ik vast had.


En deze, hij was Zo gericht op deze zwangerschap. Hij liet mij, achteraf gezien duidelijk te kennen dat er iets niet goed was. Hij porde steeds met zijn neus bij de baby waar iets mee was. Toen we er uiteindelijk achter kwamen, werd er niet meer gepord. Hij kwam steeds langs om steun te bieden. En toen ze eindelijk thuis kwamen, is hij steeds met Abby en Phoebe bezig. Het is af en toe net zo'n bezorgde vader.

Juda, lieve Juda... mijn eerste hond en mijn maatje in alles

en Izzy, mijn Spaanse troela, altijd blije meis...

Het was een geweldig stel, wat hebben we veel avonturen beleefd!
Binnen vier maanden heb ik beide moeten laten gaan, wat een enorme leegte.
Het gemis is intens, nog altijd

En nu is er Boaz, die ik vorig jaar mei uit het asiel heb gehaald... een heerlijk hondje

Ja idd, Manon...heel herkenbaar

Wat een prachtige foto's, ik schiet er gewoon vol van (niet dat daar veel voor nodig is )

Mijn ouwetje Luna op een van haar laatste wandelingen



Die hond heeft me echt geleerd hoeveel je van een dier kunt houden

Van Izzie komt De Bijzonder Foto nog, over een jaar of 20

Wat een prachtige foto's en verhalen allemaal! Die van Manu spant nog wel de kroon, heb nog nooit zo'n intens gevoel gehad bij een hond die ik nog nooit heb gezien.

Paisley schreef: Die van Manu spant nog wel de kroon, heb nog nooit zo'n intens gevoel gehad bij een hond die ik nog nooit heb gezien.

Dat was voor het eerst dat ik echt heb zitten huilen achter een laptop schermpje. Vochtige oogjes oké maar hier gingen alle sluizen open.