Het HondenForum

Cindy52 schreef:

schelsey schreef:Als jullie honden zo vlug schrikken om een fout te maken of te hebben gemaakt vraag ik me af of ze dan niet
veel te streng zijn aangepakt geweest

Ik denk eerder een kwestie van ongeduld, misschien haast of zo.

Je zou (jullie zouden) de uitspraken ook kunnen lezen in het licht van wat er over het algemeen wordt gepost door betreffende forummers

We moesten een keer beiden werken. Ik voelde me al vréselijk schuldig toen bij thuiskomst het horgordijn voor de schuifpui kapot gekrabt was (van die brede lamellen waren het). Er was er dus eentje die heel graag naar buiten had gewild. Saar dus waarschijnlijk

Het schuldgevoel werd niet minder toen ik later op de avond naar zolder ging (ze kwam nóóit op zolder, alleen toen ze nog alleen was en ik boven aan het werk was), en rook dat ze ergens in het verste achteraf-hoekje op zolder had gepoept. Diarree.
Als straf voor mezelf heb ik dat kapotte horgordijn de rest van de zomer laten hangen

Hihi, brave Cayuga!

Afgelopen zaterdag was Ronja eigenlijk te braaf... we hadden bij Breitensport een stukje appeloefening... we moesten de oefening doen van het naar de riem sturen...
Ik was met Cinna en mijn vader met Ronja. We moesten 1 voor 1... ik mocht eerst met Cinna.. dus ik laat Cinna zitten, leg de riem neer en zeg "Cinna, RIEM"... Cinna wou naar de riem lopen,
maar ze werd onderbroken door Ronja... die hoorde het woordje RIEM en rende vanuit de rij naar de riem toe...

Haaha, ja, met Mila ook wel eens zoiets meegemaakt. Ze was een maand of vier en een dagje bij een (Chileense) vriendin. Ik had mijn vriendin uiteraard uitgebreid geïnstrueerd, onder andere over het voeren. Mila moet van mij dan altijd gaan zitten, oogcontact maken en mag pas eten als ik 'toe maar' zeg.
Halverwege de dag belde mijn vriendin op en vroeg me in haar gebroken Nederlands: 'Wat moet ik ook alweer zeggen voordat Mila mag gaan eten? Ze zit me nu al een kwartier aan te kijken met de voerbak voor haar neus, en ik heb al van alles geprobeerd, maar ze gaat maar niet eten!' Ze had de magische woorden 'toe maar' nog niet geprobeerd...

Biko is ook zo'n braverd. Hij eet pas nádat hij toestemming heeft gekregen. Op een dag zette ik zijn bak neer toen de telefoon ging. Na een kwartier draaide ik mij om en zag Biko sip naar zijn volle bak kijken

Haha, nee nog steeds niet zo'n braaf hondje