Marjoleine schreef:Ik heb mijn vrouw aan Lobke te danken, hoor.
Zij viel op Lobke en Lobke keek haar eens aan en ging toen op haar voeten zitten. Ze wilde daar wel blijven, op die voeten.
Honden hebben er kijk op. Gewoon naar luisteren
Manu bracht al zijn speeltjes naar mijn vriend en herkende na twee bezoeken zijn auto al.
Dan stond hij te krabben aan de deur en te joelen. Dan wist ik dat hij er al bijna aan kwam en dus nog snel mijn haren goed moest schudden








