Het HondenForum

Machie schreef:Een gezonde oudere hond die bewezen jarenlang heeft kunnen sporten zonder problemen zou voor mij altijd de voorkeur hebben boven een 2 jarige reu. Ik vind alleen een hond die door graven op 7 jarige leeftijd dermate stuk is dat ie onder het mes moet wel jong.

Nou inderdaad, graven is nou ook weer niet een dusdanige belasting lijkt mij.

Eigenlijk ben ik een voorstander om honden op zowel 1,5-2 jarige leeftijd als op 7 jarige leeftijd te laten röntgenen. Een hond die in de aanleg slechte gewrichten heeft, zal op jongere leeftijd nog best goede heupen/ellebogen hebben. Ga je deze belasten en met 7 jaar weer röntgenen, vrees ik dat er weinig van over blijft. Tot zover de HD/ED vrije ouderdieren lijkt mij.

na aanleiding van deelname (in goede conditie) aan een KNPV wedstrijd op ruim 9,5 jaar ( zie topic hier ) juist weer wat aanvragen voor mijn oude heer gehad

Mickie schreef:Onverwacht snel antwoord van de vakantievierende, behandelende arts: het betrof verdere slijtage van LPC.
Helaas ... er gaat dus niet met de reu gefokt worden.

In dit specifieke geval zou ik het ook niet doen. De aannemelijkheid dat de LPC erfelijk is vind ik te groot.

Mickie schreef:Onverwacht snel antwoord van de vakantievierende, behandelende arts: het betrof verdere slijtage van LPC.
Helaas ... er gaat dus niet met de reu gefokt worden.

Blijf vooral reageren, de discussie is erg interessant!

dat is dan balen inderdaad

blondie schreef:

Apple schreef:

LongFields schreef:

Apple schreef: Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

En dat risico loop je door een jonge hond te gebruiken niet net zo goed?
Raar argument tegen het gebruik van een oude(re) hond in de fok. Een jonge hond kan net zo goed morgen dood neervallen.

Voor een flink aantal (erfelijke) aandoeningen is het te verkiezen om een oude(re) hond in te zetten voor de fok dan een jonge. Bijvoorbeeld bij epilepsie, HD/ED en zo zijn er nog wel meer aandoeningen te bedenken waarbij je méér zekerheid hebt dat de hond in ieder geval géén lijder is als je langer wacht en de hond nog geen symptomen vertoont.

Artrose hangt van heel veel faktoren af en zou voor mij an sich geen reden zijn een hond uit te sluiten. Zeker niet bij een ras met een kleine populatie en een smalle genetische fokbasis. Hoe minder verwant je de combinatie kunt maken, hoe beter. Dus als ik dan zou moeten kiezen tussen de reu die in de openingspost genoemd wordt of een jongere reu die veel meer verwantschap heeft met de teef, dan zou ik voor de eerstgenoemde kiezen.

Die kans is met een jonger dier nou eenmaal kleiner.

Je denkt verkeerd Apple. Ik zou liever een oudere hond gebruiken die getest is en op hogere leeftijd nog actief en wel is, dan een jonge hond die aan alle classificaties heeft voldaan maar waar je nog helemaal niet van weet wat er nog kan komen.
Er zijn overigens weinig mensen die na het laten röntgenen nog eens op latere leeftijd dat over doen. In veel gevallen blijft het dus vaak dat de jonge 1 of 2-jarige is goedgekeurd, maar dat je niet weet hoe dat zelfde lichaam er uit ziet op 5-jarige leeftijd, na intensief sporten bijvoorbeeld.

Nee ik denk niet verkeerd.
Hoe ouder je word, des te meer kans op afwijkende zaadcellen.
Dan kan je de hele hond wel voor rontgenen maar dat zegt niks over eventuele mutaties in zaadcellen door ouderdom.
Ik snap je redenatie ook wel alhoewel zoals gezegd, een hoge leeftijd bereiken betekend niet zo maar dat de hond niks heeft of dan ineens super genen heeft.

LongFields schreef:

Apple schreef: Ik begrijp ook niet waar iedereen op baseert dat oud goed zou zijn
Misschien valt hij morgen dood neer, dan is 9 nog geen echt hoge leeftijd. Dus dat is al een slechte reden om het wel te doen.

En dat risico loop je door een jonge hond te gebruiken niet net zo goed?
Raar argument tegen het gebruik van een oude(re) hond in de fok. Een jonge hond kan net zo goed morgen dood neervallen.

Voor een flink aantal (erfelijke) aandoeningen is het te verkiezen om een oude(re) hond in te zetten voor de fok dan een jonge. Bijvoorbeeld bij epilepsie, HD/ED en zo zijn er nog wel meer aandoeningen te bedenken waarbij je méér zekerheid hebt dat de hond in ieder geval géén lijder is als je langer wacht en de hond nog geen symptomen vertoont.

Artrose hangt van heel veel faktoren af en zou voor mij an sich geen reden zijn een hond uit te sluiten. Zeker niet bij een ras met een kleine populatie en een smalle genetische fokbasis. Hoe minder verwant je de combinatie kunt maken, hoe beter. Dus als ik dan zou moeten kiezen tussen de reu die in de openingspost genoemd wordt of een jongere reu die veel meer verwantschap heeft met de teef, dan zou ik voor de eerstgenoemde kiezen.

Zo denk ik er ook over.

Met name epilepsie is mijn ergste nachtmerrie...
En bij een reu die ouder is als 8/9 jaar kun je er haast zeker van zijn mocht die nog epileptiforme aanvallen krijgen dat het secundaire epilepsie is en in ieder geval geen primaire epilepsie.
Voor mij persoonlijk al een groot voordeel aan een oudere reu inzetten.

Ik heb helaas al een hond op jonge leeftijd verloren aan epilepsie, en tja, dan kijk je misschien wel iets anders tegen dingen aan als dat iemand anders dat zou doen.

Bij iets als artrose denk ik mede ook aan bijv. belasting, trauma's en allerlei omgevingsfactoren.
Ga er maar vanuit dat als een border met 11/12 jaar nog dagelijks aan een grote kudde kan werken zonder mank te lopen dat ie dan genetisch echt niks mankeert wat botten betreft.
Ik weet uit ervaring hoe moeilijk het is een hond "heel" te houden die zo hard moet werken.

Kwestie van naar het totaal plaatje kijken. Maar nogmaals, ik heb het over werkhonden.

Of ik de hond zou inzetten die TS bedoelt, geen idee, daarvoor zou ik meer over de lijnen en het ras moeten weten. Ook de COI bijv.
Maar ik zou hem niet op voorhand al definitief uitsluiten, ik zou dan gedegen mijn huiswerk gaan doen en goed afwegen.

Mickie schreef:Onverwacht snel antwoord van de vakantievierende, behandelende arts: het betrof verdere slijtage van LPC.
Helaas ... er gaat dus niet met de reu gefokt worden.

Blijf vooral reageren, de discussie is erg interessant!

Dat is jammer, wel fijn dat de arts snel reageerde

@apple, het gaat me dan niet om een hoge leeftijd behalen, maar als een hond op latere leeftijd nog eens nagekeken wordt en dan nog goed van gezondheid en botstructuur is dan kun je in ieder geval bepaalde erfelijkheden al uitsluiten.
Kortweg, mijn reu leek heel gezond, krachtig beest. Tot op vijfjarige leeftijd "gebreken" kwamen. Ook dingen die dus niet getest hoefden te worden.
Dan kun je je ogen gaan sluiten, en stel dat hij goed getest was met twee jaar inzetten voor de fok. En dan na 3 jaar erachter komen dat de hond eigenlijk helemaal zo gezond niet was ondanks zijn mooie uiterlijk.
Dan zou ik zelf toch eerder kiezen voor een wat oudere pa, die fysiek nog zijn mannetje staat en qua gezondheid ook ok is op latere leeftijd.
Het blijft dan ook een gok, want ma is over het algemeen wat jonger.. Maar goed het ging om inzetten van een wat oudere reu. En ik blijf erbij dat als het met de hond verder goed zit en ook de achtergrond en de testen dat ik niet zou schromen om een oudere reu te gebruiken.

Maar ik ben geen fokker, en ik heb geen teven
Wel had ik graag van mijn reu en teef een nest gehad als er maar 1 pup had uitgekomen maar dat terzijde.

Mickie schreef:

Apple schreef:Het gaat er niet om dat een jonge hond ook dood neer kan vallen, ik reageer op mensen die aangeven juist oude honden te willen omdat ze 'bewezen' hebben oud te worden. Dat is naar mijn idee een slecht argument om het wel te doen.

Dat is niet HET argument, maar wel een positief punt. Ik ken meerdere honden die met 2 jaar de fok in gingen, en die binnen 1 à 2 jaar alsnog epilepsie ontwikkelden, of ED, of stierven aan kanker of een hartprobleem.

In dat opzicht gebruik ik echt liever een wat oudere reu. Het risico dat die alsnog lijder aan een erfelijke afwijking blijken te zijn, is gewoon kleiner.

De zaadproductie neemt vaak af naarmate de leeftijd vordert, maar ik weet niet of de kans op afwijkingen daarmee toeneemt. Ik geloof het niet, eigenlijk. Bij eicellen is dat wel het geval, omdat die al bij de geboorte in aanleg aanwezig zijn, die kunnen over de datum raken. Zaadcellen worden steeds vers aangemaakt, er bestaat geen oud zaad.

Klopt zaadcellen worden steeds opnieuw aangemaakt, en aangezien, naarmate de jaren verstrijken, er algemeen een grotere kans is op mutaties in de cellen, geldt datzelfde voor zaadcellen. Dat zal bij honden niet anders werken dan bij mensen.
Ik zou dat dus niet onderschatten.
Dat de hond lijder zou zijn kan je soms inderdaad wel enigszins uitsluiten, het is de vraag of dat dan opweegt tegen de rest.
Ik zeg overigens nergens dat je beter reuen van 2 jaar kan gebruiken hoor.
Maar 9 jaar vind ik een ander uiterste waarbij je dus ook kan nadenken over de kwaliteit van het zaad en de mogelijke problemen.

Mickie schreef: De zaadproductie neemt vaak af naarmate de leeftijd vordert, maar ik weet niet of de kans op afwijkingen daarmee toeneemt. Ik geloof het niet, eigenlijk. Bij eicellen is dat wel het geval, omdat die al bij de geboorte in aanleg aanwezig zijn, die kunnen over de datum raken. Zaadcellen worden steeds vers aangemaakt, er bestaat geen oud zaad.

De kans op afwijkingen van de zaadcellen neemt toe. Maar die afwijkingen krijg je dan niet in de pups, je krijgt dan gewoon minder pups.
En zelfs al krijg je er wel een paar mislukte pups bij, dan is de rest nog altijd gewoon wel goed. Of denk jij dat kinderen van oude vaders zelf minder goed in elkaar zitten, om die reden?

Ik heb liever een oudere reu omdat die heeft bewezen dat hij die leeftijd heeft gehaald, en dat is uiteraard bij vergelijkbare geschiktheid. Dat lijkt me nogal logisch.

Het gaat er idd niet om dat het een prestatie zou zijn dat de hond oud zou worden.
Maar als ie na de nodige belasting relatief gezond oud kan worden, ja dat vind ik wat anders.

Ik heb helaas ook genoeg gevallen gezien van een reu die met 2 jaar dekt en met 4 epilepsie heeft bijv. moet er niet aan denken.

Heb er hier een, met 2 jaar hele goeie heupen, rug en ellebogen, die was ook met bijna 6 jaar (en na het nodige werk) nog puntgaaf...op een breukje in zijn onderpoot na waar wat artrose opzat.
(Hond is daar niet operatief op behandeld geweest omdat ze na een operatie vaak slechter af zijn dan ervoor)

Kijk, wat botten betreft zou ik daar zonder meer mee aangedurfd hebben hem in te zetten voor de fok, ik wist precies wanneer ie de blessure opgelopen had (heb hem over de kop zien gaan door een poot in een konijnenhol tijdens het werken).
En dat dit dus zeker niks was wat ie door zou geven.
Ontstaan door een trauma.

Dat we er toch niet mee gefokt hebben is omdat zijn nestbroer die we ook hadden helaas met 4 jaar primaire epilepsie bleek te hebben (net als 2 halfbroers, zelfde moeder, andere vader)

Jammer voor TS dat er helaas toch meer aan de hand was..
In dit geval een verstandige keuze om de reu niet in te zetten.

Apple schreef:Dat de hond lijder zou zijn kan je soms inderdaad wel enigszins uitsluiten, het is de vraag of dat dan opweegt tegen de rest.
Ik zeg overigens nergens dat je beter reuen van 2 jaar kan gebruiken hoor.
Maar 9 jaar vind ik een ander uiterste waarbij je dus ook kan nadenken over de kwaliteit van het zaad en de mogelijke problemen.

Niet soms.
Epilepsie die zich op die leeftijd of later uit is secundair. Heel simpel.
Ik vind 9 jaar helemaal geen uiterste, wat een onzin. Nog buiten het feit dat het voor de gemiddelde hond niet stokoud is; wat mij betreft kan een reu doordekken tot ie het letterlijk fysiek niet meer kan.

Marjoleine schreef:

Apple schreef:Dat de hond lijder zou zijn kan je soms inderdaad wel enigszins uitsluiten, het is de vraag of dat dan opweegt tegen de rest.
Ik zeg overigens nergens dat je beter reuen van 2 jaar kan gebruiken hoor.
Maar 9 jaar vind ik een ander uiterste waarbij je dus ook kan nadenken over de kwaliteit van het zaad en de mogelijke problemen.

Niet soms.
Epilepsie die zich op die leeftijd of later uit is secundair. Heel simpel.
Ik vind 9 jaar helemaal geen uiterste, wat een onzin. Nog buiten het feit dat het voor de gemiddelde hond niet stokoud is; wat mij betreft kan een reu doordekken tot ie het letterlijk fysiek niet meer kan.

Dat dus...helemaal mee eens

Marjoleine schreef: Ik vind 9 jaar helemaal geen uiterste, wat een onzin. Nog buiten het feit dat het voor de gemiddelde hond niet stokoud is; wat mij betreft kan een reu doordekken tot ie het letterlijk fysiek niet meer kan.

Mickie schreef:Onverwacht snel antwoord van de vakantievierende, behandelende arts: het betrof verdere slijtage van LPC.
Helaas ... er gaat dus niet met de reu gefokt worden.

Blijf vooral reageren, de discussie is erg interessant!

Jammer..Dan zou ik inderdaad ook besluiten het niet te doen. Maar zonde is het wel.

Mickie schreef:

Apple schreef:Klopt zaadcellen worden steeds opnieuw aangemaakt, en aangezien, naarmate de jaren verstrijken, er algemeen een grotere kans is op mutaties in de cellen, geldt datzelfde voor zaadcellen. Dat zal bij honden niet anders werken dan bij mensen.

Ook bij mensen is het niet zo dat zaad van een oudere man tot meer afwijkingen mij de nazaten leidt
Zolang ze niet steriel worden en het kunstje lichamelijk kunnen blijven uitvoeren, kunnen ze zich zonder veel problemen actief blijven voortplanten.

Jawel hoor. Een oudere vader heeft ook een verhoogde kans op een kind met Down bijvoorbeeld.

kipo schreef:

Mickie schreef:

Apple schreef:Klopt zaadcellen worden steeds opnieuw aangemaakt, en aangezien, naarmate de jaren verstrijken, er algemeen een grotere kans is op mutaties in de cellen, geldt datzelfde voor zaadcellen. Dat zal bij honden niet anders werken dan bij mensen.

Ook bij mensen is het niet zo dat zaad van een oudere man tot meer afwijkingen mij de nazaten leidt
Zolang ze niet steriel worden en het kunstje lichamelijk kunnen blijven uitvoeren, kunnen ze zich zonder veel problemen actief blijven voortplanten.

Jawel hoor. Een oudere vader heeft ook een verhoogde kans op een kind met Down bijvoorbeeld.

Geloof ook niet dat opa de hond moet dekken.

kipo schreef:

Mickie schreef:

Apple schreef:Klopt zaadcellen worden steeds opnieuw aangemaakt, en aangezien, naarmate de jaren verstrijken, er algemeen een grotere kans is op mutaties in de cellen, geldt datzelfde voor zaadcellen. Dat zal bij honden niet anders werken dan bij mensen.

Ook bij mensen is het niet zo dat zaad van een oudere man tot meer afwijkingen mij de nazaten leidt
Zolang ze niet steriel worden en het kunstje lichamelijk kunnen blijven uitvoeren, kunnen ze zich zonder veel problemen actief blijven voortplanten.

Jawel hoor. Een oudere vader heeft ook een verhoogde kans op een kind met Down bijvoorbeeld.

Dergelijke pups komen wel voor maar worden zelden ouder dan 8 weken. Meestal maar een paar dagen zelfs.
Geen enkele reden dus want het kan bij alle leeftijden voorkomen, net als andere afwijkingen.
Het gaat om de gezonde nakomelingen die er dus zijn van die oude reu. Wat die zijn er ook, en meer dan ongezonde.

S@ndr@ schreef:

Machie schreef:Ik vind een operatie aan artrose op 7 jarige leeftijd wel een dingetje. Zijn er geen ed foto's gemaakt op jongere leeftijd? Want is het dan echt artrose wegens 'overbelasting' en hoever is graven overbelasting? Of is het 'gewoon' het gevolg van ed?

Als een hond ED heeft dan zie je dat al op jonge leeftijd, je kunt er bijna vanuit gaan dat als ze voor hun 2 de levensjaar niet manken dat er ( zo goed als zeker) geen ED in het spel is, het feit dat er 1 elleboog erger was kan ook komen door een trauma, - dat hoeft ook helemaal niet iets zijn waar de eigenaar erg in heeft gehad,...... maar het is een mogelijkheid- de andere kant dan overbelasten en je hebt ook het plaatje rond ( het is een mogelijk scenario)

Wij hebben een labrador gehad die tot 10 jaar nooit niks mankeerde ook geen trauma's gehad maar toch ED vanaf zijn 10de dus gaat niet helemaal op...

Shari schreef:

S@ndr@ schreef:

Machie schreef:Ik vind een operatie aan artrose op 7 jarige leeftijd wel een dingetje. Zijn er geen ed foto's gemaakt op jongere leeftijd? Want is het dan echt artrose wegens 'overbelasting' en hoever is graven overbelasting? Of is het 'gewoon' het gevolg van ed?

Als een hond ED heeft dan zie je dat al op jonge leeftijd, je kunt er bijna vanuit gaan dat als ze voor hun 2 de levensjaar niet manken dat er ( zo goed als zeker) geen ED in het spel is, het feit dat er 1 elleboog erger was kan ook komen door een trauma, - dat hoeft ook helemaal niet iets zijn waar de eigenaar erg in heeft gehad,...... maar het is een mogelijkheid- de andere kant dan overbelasten en je hebt ook het plaatje rond ( het is een mogelijk scenario)

Wij hebben een labrador gehad die tot 10 jaar nooit niks mankeerde ook geen trauma's gehad maar toch ED vanaf zijn 10de dus gaat niet helemaal op...

Wat gaat er precies niet op?

Shari schreef:

S@ndr@ schreef:

Machie schreef:Ik vind een operatie aan artrose op 7 jarige leeftijd wel een dingetje. Zijn er geen ed foto's gemaakt op jongere leeftijd? Want is het dan echt artrose wegens 'overbelasting' en hoever is graven overbelasting? Of is het 'gewoon' het gevolg van ed?

Als een hond ED heeft dan zie je dat al op jonge leeftijd, je kunt er bijna vanuit gaan dat als ze voor hun 2 de levensjaar niet manken dat er ( zo goed als zeker) geen ED in het spel is, het feit dat er 1 elleboog erger was kan ook komen door een trauma, - dat hoeft ook helemaal niet iets zijn waar de eigenaar erg in heeft gehad,...... maar het is een mogelijkheid- de andere kant dan overbelasten en je hebt ook het plaatje rond ( het is een mogelijk scenario)

Wij hebben een labrador gehad die tot 10 jaar nooit niks mankeerde ook geen trauma's gehad maar toch ED vanaf zijn 10de dus gaat niet helemaal op...

Wat gaat er precies niet op?

Sandra zegt dat als ze ED hebben je dit al op jonge leeftijd ziet. Bij onze hond dus niet.

Shari schreef:Sandra zegt dat als ze ED hebben je dit al op jonge leeftijd ziet. Bij onze hond dus niet.

Maar ED hoeft niet altijd erfelijk te zijn. Het kan bij jullie hond gezien z'n leeftijd dus ook slijtage vanwege omgevingsfactoren zijn geweest. Erfelijke ED komt vaak wel al veel eerder tot uiting, daar doelt Sandra op denk ik.

Om even op die oudere reu verder te gaan. Je hebt niet alleen te maken met de reu zelf maar ook met zijn ouders. Dat is ook één van de redenen waarom ik graag oudere honden gebruik (reu/teef). Ook de ouders van die honden zijn dan oud(er). Daar kun je dus wel al veel meer over zeggen. Als jij een reu van bv 9 jr wil gebruiken op je teefje van 6 jr en alle ouders van beide honden zijn ook nog gezond en in leven of gezond oud geworden dan zegt dat dus wel iets.
En dat kan een heleboel schelen.
Het scheelt nogal of je het over ouders van 13 jr hebt of bij een jonge reu ouders van 4 a 5 jr. Daar weet je dus zelf nog niet eens van of die misschien iets gaan ontwikkelen. Zowel mijn Atoq als de reu die ik voor mijn tweede nestje heb gebruikt hebben pas na hun 5de jaar epileptische aanvallen ( 5 en 7 jr) gekregen en ik ga er toch vanuit dat het om primaire epilepsie gaat.

Je kunt het heel simpel in een schema zetten. Als je steeds met ong 2,5 jr fokt zijn opa en oma dus pas 5 jr en overgrootouders pas 7,5 jr (en in de meeste rassen mag je al blij zijn als je wat weet over de ouders van de dekreu, laat staan dat je iets weet over grootouders ed).
Als je pas met 5 jr fokt zijn de ouders al 10 jr en grootouders 15 jr of je weet dus hoe oud deze zijn geworden en waaraan ze gestorven zijn. Ik vind dat heel wat meer zekerheid geven.

Marjoleine schreef: Dergelijke pups komen wel voor maar worden zelden ouder dan 8 weken. Meestal maar een paar dagen zelfs.
Geen enkele reden dus want het kan bij alle leeftijden voorkomen, net als andere afwijkingen.
Het gaat om de gezonde nakomelingen die er dus zijn van die oude reu. Wat die zijn er ook, en meer dan ongezonde.

Ik ben niet tegen het fokken met oudere honden, Ik reageer alleen op Mickie.


@Bp nah, Doe maar niet. Jasmijntjes puppies waren toch niet hetzelfde geweest als jij haar gedekt had.

Maeve schreef:

Shari schreef:Sandra zegt dat als ze ED hebben je dit al op jonge leeftijd ziet. Bij onze hond dus niet.

Maar ED hoeft niet altijd erfelijk te zijn. Het kan bij jullie hond gezien z'n leeftijd dus ook slijtage vanwege omgevingsfactoren zijn geweest. Erfelijke ED komt vaak wel al veel eerder tot uiting, daar doelt Sandra op denk ik.

Klopt

Wat een boeiende discussie!

Ik schrik er eerlijk gezegd wel van, dat een 9 jarige reu al als ouder gezien wordt.. 9 jaar, (grote) middelmaat, dat is toch niet oud? Ik vind een hond van 9 jaar met artrose, toch niet al te best. Dan heb ik misschien een unieke hond die met haar 13 jaar en 32 kilo 100% artrose vrij is.. Maar 9 jaar, blijf ik een jonge leeftijd vinden. Te jong, voor dat soort dingen.
Ik zou dus met zo'n reu niet willen fokken, of er moet op een manier uitgesloten kunnen worden dat het echt door trauma komt. ( nu ben ik geen expert ofzo haha, dus geen idee of dat kan.)
Ik zou dan toch voor de zekerheid willen gaan en doorzoeken naar een hond vrij van artrose, de leeftijd vind ik trouwens geen reden om het niet te doen.
( ik zie, dat er ook niet gefokt gaat worden door de uitslag. Maar ik bedoel gewoon in het algemeen.)

Sulluna schreef:Wat een boeiende discussie!

Ik schrik er eerlijk gezegd wel van, dat een 9 jarige reu al als ouder gezien wordt.. 9 jaar, (grote) middelmaat, dat is toch niet oud?

Een ras dat ongeveer 12 wordt, dan is een hond van 9 toch redelijk op leeftijd? Ik vind van wel in elk geval. Niet stokoud maar ook niet jong meer.
En in elk geval oud genoeg om last te hebben van leeftijdsgebonden kwaaltjes.

Ik vind een hond van 9 jaar met artrose, toch niet al te best. Dan heb ik misschien een unieke hond die met haar 13 jaar en 32 kilo 100% artrose vrij is..

Waarom precies eigenlijk? Waarom is artrose "niet al te best"?

Ik zou dus met zo'n reu niet willen fokken, of er moet op een manier uitgesloten kunnen worden dat het echt door trauma komt.

Waarom niet?
Denk je niet dat uitsluiten uiteindelijk veel schadelijker is (op populatieniveau gezien dus) dan een dergelijke hond wel gebruiken?

Sulluna schreef:Wat een boeiende discussie!

Ik schrik er eerlijk gezegd wel van, dat een 9 jarige reu al als ouder gezien wordt.. 9 jaar, (grote) middelmaat, dat is toch niet oud? Ik vind een hond van 9 jaar met artrose, toch niet al te best. Dan heb ik misschien een unieke hond die met haar 13 jaar en 32 kilo 100% artrose vrij is.. Maar 9 jaar, blijf ik een jonge leeftijd vinden. Te jong, voor dat soort dingen.
Ik zou dus met zo'n reu niet willen fokken, of er moet op een manier uitgesloten kunnen worden dat het echt door trauma komt. ( nu ben ik geen expert ofzo haha, dus geen idee of dat kan.)
Ik zou dan toch voor de zekerheid willen gaan en doorzoeken naar een hond vrij van artrose, de leeftijd vind ik trouwens geen reden om het niet te doen.
( ik zie, dat er ook niet gefokt gaat worden door de uitslag. Maar ik bedoel gewoon in het algemeen.)

Maar hoe is jouw hond in die 13 jaar belast?
Weet zeker dat m'n bijna 10 jaar oude vent op de foto's niet meer puntgaaf gaat zijn na z'n KNPV carrière, maar toont klinisch nog niks en is zelfs nog in staat een wedstrijd mee te draaien (conditioneel en fysiek) dus zie ook geen noodzaak hem weer te röntgenen op deze leeftijd.

Hoe zit het dan met een jonge reu gebruiken omdat hij op dat moment nog gezond is, wie weet wat het nog gaat ontwikkelen wat is de veiligheid daarin, fokken blijft gokken wat dat betreft. op latere leeftijd kun je tenminste zien dat een hond bewezen heeft dat hij niet al te veel kwalen heeft opgebouwd

S@ndr@ schreef:Hoe zit het dan met een jonge reu gebruiken omdat hij op dat moment nog gezond is, wie weet wat het nog gaat ontwikkelen wat is de veiligheid daarin, fokken blijft gokken wat dat betreft. op latere leeftijd kun je tenminste zien dat een hond bewezen heeft dat hij niet al te veel kwalen heeft opgebouwd

Inderdaad.
Röntgenen lijkt me onzin als een hond geen klinische klachten vertoont.
Want slijtage is normaal. En hoe snel dat gaat hangt af van de belasting, dat lijkt me vrij logisch. Een auto beoordeel je ook op de kilometerstand maar sommige defecten komen door verkeerd of te zwaar gebruik.
Als een auto ergens tegenaan gaat is het niet gek dat er zwakke(re) plekken ontstaan, dat ligt niet aan de fabrikant. Dan moet je dus niet gaan zeggen dat bepaalde onderdelen slecht zijn.
Als exact dezelfde auto nergens tegenaan gaat betekent dat dus niet dat die beter is.