Een lage bijtdrempel of een hele lage stressdrempel waardoor noodverweer komt? Dat is nogal een verschil. Een hond met pure lage bijtdrempel hoeft niet zo zeer erg gestrest te zijn. Een hond die niet met de prikkels om kan gaan en zich in de hoek gedreven voelt of een extra prikkel niet meer aan kan en daardoor moet bijten is een heel ander verhaal. Aanpak ook heel ander. De 1 kan je nog verbieden iets te doen, terwijl je dat bij een ander niet gaat redden en juist het probleem kan verergeren.Thomas schreef:Inderdaad, die heeft dus al een hele lage bijtdrempel. Dan kun je er opvoeding e.d. tegenaan gooien wat je wil, maar niet in een beginnersgroepje. Dat vind ik niet kunnen.
Hihi en collies vocaal, hoe kom je daar toch bij? Maar ook daar zit een verschil. Als Santos gewoon aan het blaffen is, is hij niet eens bijzonder druk. Hij blaft wel makkelijk en veel tijdens de les en soms moet ik ook echt even zijn mond dicht houden om iets te kunnen verstaan. Maar neem je Kay: de is tijdens het lopen zo blij, druk en vocaal dat het wel andere honden triggert. Ik heb meer dan eens in trainingsituaties honden achter hem aangehad. Gelukkig kan ik Kay dan ook een snelle stop toe roepen en hem op mij laten focussen, waardoor de achtervolger vaak makkelijk is terug te roepen door de eigenaar. Met Santos heb ik die situaties niet, ondanks ook blaffen, toch ontbreekt er bij hem iets?
