Het HondenForum

Een hond tijdens je studie kan best. Maar dan moet je wel weten welke studie, waar je dan woont en wat de woonsituatie is. Daarbij weet ik uit ervaring dat je vanaf het 3e jaar pas genoeg tijd hebt voor een hond.

Ik zou wachten. Tot zoals ik al zei het derde jaar van je studie.

Tijdens mijn studie had het absoluut niet gekund. Ik zat daar vaak van 9:30 tot 18:00 of zelfs 23:00 (HBO).
Ik zou dus eerst precies willen weten welke studie en hoe en wat. Anders beperk je jezelf enorm.

Hier kwam ook een hond tijdens mijn studie (HBO) tijd en man och man, nu ik werk had ik het nooit zo kunnen doen als in mijn studententijd. Ik heb alle tijd voor pupje Kay gehad. Oke ik woonde niet meer bij mijn ouders en al samen met mijn partner. Ik heb hem maar heel zelden ergens onder hoeven te brengen.Tweede pupje werd moeilijker toen ik al werkte dus toen kwam herplaatser Noor...

Misschien beginnen met vrijwilligerswerk bij een asiel? Zo is het allemaal vanaf de Havo bij mij begonnen. Maar goed wij hadden wel honden (herplaatsers) thuis vroeger al. Zo kan je leren over wat je in een hond zoekt en fijn vind? En zo kom je misschien wel een fijne hond tegen.

Wij hebben verschillende al opgevoede honden uit het asiel gehaald, maar vaak ook honden uit verwaarlozingen. Ik vind herplaatsers als eerste hond juist best makkelijk kunnen zijn, alhoewel onze eerste hond echt niet een makkelijk typje was.

En tja wie voor een hond kiest op jonge leeftijd is wel onderhevig aan veranderingen, maar daar kunnen honden prima in thuis zijn. Die van ons waren al dik volwassen toen wij meer gingen werken. Wij werken alsnog niet fulltime, maar dat wil ik ook helemaal niet, ik wil ook tijd over houden voor mijn dieren en tja dan maar iets minder groot huis...

Wel om rekening mee te houden..... dat je mogelijk kinderen zult krijgen, ook al denk je daar nu niet aan, maar over een jaar of 12 kan dat heel anders zijn... Dus wel handig dat een hond daar geen problemen mee heeft....

Als vrijwilliger mee lopen bij een asiel is echt een goed idee gyanty! Had ik nog niet aan gedacht raar genoeg.

Ik denk overigens ook dat je redelijk wat tijd hebt voor een hond als je studeert. De vraag is alleen wil je die tijd besteden aan je hond of aan andere dingen. Voordat ik ging studeren dacht ik ook dat ik dat graag wilde, wilde er best dingen voor laten om een hond te kunnen hebben. Ik heb toen alleen geen hond genomen omdat er zoveel nieuwe dingen op me af kwamen dat ik eerst even wilde settelen. Eenmaal gesetteld beviel het me wel en heb ik 6 jaar gestudeerd zonder hond. Daarom zou ik lekker een jaar naar Duitsland gaan en daarna gaan studeren. Mocht de wens voor een hond dan nog steeds zo groot zijn dat je er dingen voor wilt laten, dan zou een hond best passen. Als de wens maar groot genoeg is kan er best veel. Finn kwam ook toen ik aan het afstuderen was, een baan kreeg en verhuist ben. Hij heeft toch niet te klagen geloof ik

Heb je ook al nagevraagd of er een hond mag op je kamer in Duitsland?
Er komen vrij veel mensen met honden op die plek, vorige keer dat ik er was sliep ik zelfs met iemand op een slaapzaal die zijn hond naast hem liet slapen :p

Zoek ook even de regelgeving voor honden in Duitsland op, die zijn anders dan in Nederland.
Zijn die regels ook van toepassing op toeristen? Want dat ben ik in feite, aangezien ik geen Duitse burger ben

Tijdens je vrijwilligerswerk, hoe lang zit de hond dan op je kamer?
Ik verwacht veel in de tuin te werken, dus in principe hoeft de hond alleen op mijn kamer als het echt snot weer is of als ik zelf op mijn kamer zit.

Wat bedoel je met binnen en buiten hond?
Ik bedoel daar mee dat ik geen schoothondje wil, maar ook geen hond die elke dag een halve marathon moet rennen.

En wat bedoel je met ongestoord zijn gang gaan op het terrein?
Aangezien ik veel buiten werk kan de hond los lopen terwijl ik een oogje in het zeil houd.

En zijn gang gaan op het terrein in Duitsland, is dat afgezet, etc?
Voor het grootste gedeelte wel, maar er zijn een paar plekken waar de hond er misschien uit zou kunnen.

Even ter verduidelijking: ik zal eerst overleggen met de mensen daar en eerst een weekend gaan om te kijken of de hond met de situatie om kan gaan. Mocht dit niet zo zijn, dan blaas ik het vrijwilligerswerk gewoon af, aangezien ik het doe omdat ik het leuk vind en niet omdat het moet en een huisdier gaat voor.

Over mijn thuis situatie: ik blijf tijdens mijn studie in mijn eigen stad wonen, bij mijn ouders. Het vrijwilligerswerk in Duitsland doe ik echt alleen als ik weet dat de hond er geen last van heeft, zoals ik al zei: ik doe het omdat ik het leuk vind, maar huisdieren gaan voor. De komende 5 jaar (min of meer) weet ik dus hoe mijn leef situatie er uit ziet. Wat ik daar na ga doen, waar ik ga wonen weet ik nog niet, maar ik zie reacties van mensen die hun hond voor of tijdens hun studie namen. Wisten jullie al wel precies wat voor werk jullie gingen doen, in welke stad jullie zouden gaan wonen en met wie? Ik heb trouwens aardige ouders die niet vies zijn van dieren, dus als het nodig is kunnen die af en toe mee helpen als het te druk wordt. Ook heb ik al iemand gevonden die bereid is om op te passen mocht ik op vakantie gaan. Uitgaan is echt niks voor mij trouwens. Ik weet dat jullie misschien denken dat dat gaat veranderen, maar dat lijkt me heel sterk. Ik ga liever sporten of zwemmen met vrienden dan elk weekend in de nacht mijzelf vol gooien met alcohol met vervelende muziek op de achtergrond :p

Ik denk zelf dus dat studeren en een hond houden best samen kan gaan, maar ik snap wel goed waarom sommige mensen besloten hebben om te wachten met het nemen van een hond. Ik hoop alleen niet dat jullie denken dat ik gister opeens bedacht dat ik een hond wou en geen zin heb om te wachten. Dit idee zit al jaren in mijn hoofd en ik heb altijd tegen mijzelf gezegd dat ik eerst mijn school af moest maken en bedenken wat ik als vervolgopleiding wil doen.

PS: bedankt voor alle reacties, vind het echt fijn dat jullie de moeite nemen om zo veel advies te geven.

fenneke schreef:

Paisley schreef:Ik wilde nog even toevoegen - veel stichtingen hebben ook pups! Ze zijn dan een maand of 4 als ze naar nederland kunnen komen ivm de rabies enting. Soms is er zelfs een ras bekend, waardoor je rekening kan houden met bepaalde karaktereigenschappen. Zo heb je de voordelen van een pup, maar heb je ook een kansarm hondje aan een leuke plek geholpen en wordt het adoptiebedrag wat je betaalt goed besteed in land van herkomst.

Zo trekt dit hondje mij enorm. De bretons die ik ken zijn helemaal wat ik leuk vind in honden
http://www.huizezwerfhond.nl/honden-ter ... land/bolek

leuk hondje maar 13 week en gecastreerd?
zou je daar nog onderuit kunnen komen?

Ik denk dat dat een foutje in de tekst is. Deels is het vaak een standaard verhaaltje. Bij onze stichting zijn er op die manier ook wel eens foutjes op de site gekomen

Petaah schreef:Heb je ook al nagevraagd of er een hond mag op je kamer in Duitsland?
Er komen vrij veel mensen met honden op die plek, vorige keer dat ik er was sliep ik zelfs met iemand op een slaapzaal die zijn hond naast hem liet slapen :p

Zoek ook even de regelgeving voor honden in Duitsland op, die zijn anders dan in Nederland.
Zijn die regels ook van toepassing op toeristen? Want dat ben ik in feite, aangezien ik geen Duitse burger ben

Tijdens je vrijwilligerswerk, hoe lang zit de hond dan op je kamer?
Ik verwacht veel in de tuin te werken, dus in principe hoeft de hond alleen op mijn kamer als het echt snot weer is of als ik zelf op mijn kamer zit.

Wat bedoel je met binnen en buiten hond?
Ik bedoel daar mee dat ik geen schoothondje wil, maar ook geen hond die elke dag een halve marathon moet rennen.

En wat bedoel je met ongestoord zijn gang gaan op het terrein?
Aangezien ik veel buiten werk kan de hond los lopen terwijl ik een oogje in het zeil houd.

En zijn gang gaan op het terrein in Duitsland, is dat afgezet, etc?
Voor het grootste gedeelte wel, maar er zijn een paar plekken waar de hond er misschien uit zou kunnen.

Even ter verduidelijking: ik zal eerst overleggen met de mensen daar en eerst een weekend gaan om te kijken of de hond met de situatie om kan gaan. Mocht dit niet zo zijn, dan blaas ik het vrijwilligerswerk gewoon af, aangezien ik het doe omdat ik het leuk vind en niet omdat het moet en een huisdier gaat voor.

Ja, regelgeving in Duitsland geldt voor iedereen die in Duitsland is. Dus ook toeristen of als je maar net als ik vorige week via Duitsland naar Landgraaf gaat en maar 5 minuten in Duitsland ben, dan gelden in die 5 minuten voor mij de Duitse regels.

Dus jij wilt echt, als je geen hond mee kunt nemen, 'n hond die je nu nog niet hebt, 'n jaar vrijwilligerswerk in het buitenland afblazen?? Een jaar waar je ontzettend veel ervaring op kunt doen, dat zou ik echt niet afblazen voor een hond die je nu nog niet hebt. Dan zou ik daar echt een jaar mee wachten. Een jaar in het buitenland werken is iets dat niemand je meer afneemt en je later heel veel baat bij zult hebben.

Ik heb nu ook Ayleen tijdens mijn studie en heb juist nu veel tijd. Tuurlijk, ik ben wel eens hele dagen van huis of moet leren: maar daarvoor heb ik gelukkig mijn ouders als back-up.
Ik zou zeker je vrijwilligersjaar nog afwachten: ook omdat je daar alleen zit en met een eerste hond is dat toch altijd even wennen vind ik zelf. Maar als je daarna gaat studeren denk ik zelf, zeker als je dan thuis woont en er mensen thuis zijn, dat het prima kan.

Paisley schreef:

fenneke schreef:

Paisley schreef:Ik wilde nog even toevoegen - veel stichtingen hebben ook pups! Ze zijn dan een maand of 4 als ze naar nederland kunnen komen ivm de rabies enting. Soms is er zelfs een ras bekend, waardoor je rekening kan houden met bepaalde karaktereigenschappen. Zo heb je de voordelen van een pup, maar heb je ook een kansarm hondje aan een leuke plek geholpen en wordt het adoptiebedrag wat je betaalt goed besteed in land van herkomst.

Zo trekt dit hondje mij enorm. De bretons die ik ken zijn helemaal wat ik leuk vind in honden
http://www.huizezwerfhond.nl/honden-ter ... land/bolek

leuk hondje maar 13 week en gecastreerd?
zou je daar nog onderuit kunnen komen?

Ik denk dat dat een foutje in de tekst is. Deels is het vaak een standaard verhaaltje. Bij onze stichting zijn er op die manier ook wel eens foutjes op de site gekomen

Nee, in dat Griekse asiel castreren ze vanaf 12 weken en daar kom je niet onderuit.

Ik vind dat er wel een ethisch aspect is aan een hond nemen. Ik vind het namelijk niet ethisch om in een dierenwinkel of bij een broodfokker een hond te komen. Ook zijn er hondenrassen als cavaliers, engelse bulldoggen en verder alles wat gehandicapt gefokt wordt niet ethisch.
Er is helemaal niets mis met voor een herplaatser te gaan omdat er al genoeg honden om te wereld zijn. Daarnaast zijn pups echt niet zo maakbaar, en is dat zeker geen garantie voor succes.
Verder als iemand voor een pup wilt gaan gewoon doen. Wel bij een goede fokker dan

En nee op je 18e is het niet handig om een hond te nemen. Ik kocht mijn eerste hond op mijn 18e en mijn 2e op mijn 19e. Was niet handig, maar nu 10 jaar later is het nog steeds niet altijd even handig.

Wat vinden je ouders er eigenlijk van, zijn zij ermee accoord? Want de hond komt tenslotte in hun huis wonen en een gedeelte van de lasten zal op hun schouders vallen.

En je hebt nog geen antwoord gegeven op het financiële gedeelte. Heb je voldoende inkomsten om voor de hond te zorgen? Ook bij onverwachte DA kosten? Hondenbelasting?

_Leonie schreef:Ik heb nu ook Ayleen tijdens mijn studie en heb juist nu veel tijd. Tuurlijk, ik ben wel eens hele dagen van huis of moet leren: maar daarvoor heb ik gelukkig mijn ouders als back-up.
Ik zou zeker je vrijwilligersjaar nog afwachten: ook omdat je daar alleen zit en met een eerste hond is dat toch altijd even wennen vind ik zelf. Maar als je daarna gaat studeren denk ik zelf, zeker als je dan thuis woont en er mensen thuis zijn, dat het prima kan.

Ik vind dit heel erg van je studie afhangen. Bij mij had de eerste twee jaar van mijn studie echt niet gekund. Mijn dochter studeert nu aan het HBO en ook bij haar is het nu nog niet mogelijk ze zit nu aan het eind van haar 2e jaar. Maar ze weet nu ook al dat het straks met haar minor, specialisatie en stage ook niet gaat lukken.

Kort om het hangt heel erg van je studie af en hoeveel je er thuis ook nog aan moet doen.
Daarbij wordt een hond hopelijk niet maar 5 jaar.

Mag ik vragen wat je voor studie gaat doen dat je denkt genoeg tijd te hebben voor een hond?

Dat is waar. Ik doe MBO, maar als ik kijk naar mijn broer met zijn HBO: die doet heel veel minder dan mij.
Als je media-iets gaat doen op het HBO heb je alle tijd.

Tja. Ik vind dat als je echt iets wilt alles kan. De toekomst laat zich niet voorspellen, ook met een rustige stabiele toekomst in zicht kan alles in een klap veranderen. Ik wilde al jaaaaren een hond en eindelijk op mijn 24e dacht ik dat ik er klaar voor was. Ik woonde samen, leuke baan, leuk huis, etc. Pupje Gollum kwam en 1,5 jaar later was de relatie over, huis kwijt, baan kwijt. Maar Gollum bleef, koste wat het kost. En dat ging niet altijd makkelijk, je kunt inderdaad voor moeilijke keuzes komen te staan. Woonomgeving, financiën, studie- en werkmogelijkheden..
Het is maar net wat je wilt, een hond bind je wel voor een hele lange tijd (als het goed is).

Neeltje schreef: Dus jij wilt echt, als je geen hond mee kunt nemen, 'n hond die je nu nog niet hebt, 'n jaar vrijwilligerswerk in het buitenland afblazen?? Een jaar waar je ontzettend veel ervaring op kunt doen, dat zou ik echt niet afblazen voor een hond die je nu nog niet hebt. Dan zou ik daar echt een jaar mee wachten. Een jaar in het buitenland werken is iets dat niemand je meer afneemt en je later heel veel baat bij zult hebben.

Ik zou het er wel voor afblazen hoor. Ik leef mijn leven met de dag, en als er iets op mijn pad komt waar ik op dat moment voor wil gaan, dan ben ik daar oké mee dat andere dingen ervoor moeten worden geschrapt.
Niet iedereen is zo van het plannen.

Valerie schreef:
Nee, in dat Griekse asiel castreren ze vanaf 12 weken en daar kom je niet onderuit.

Och hemel daar zou ik zeker niet aan mee willen werken.

Gollum schreef:Tja. Ik vind dat als je echt iets wilt alles kan. De toekomst laat zich niet voorspellen, ook met een rustige stabiele toekomst in zicht kan alles in een klap veranderen. Ik wilde al jaaaaren een hond en eindelijk op mijn 24e dacht ik dat ik er klaar voor was. Ik woonde samen, leuke baan, leuk huis, etc. Pupje Gollum kwam en 1,5 jaar later was de relatie over, huis kwijt, baan kwijt. Maar Gollum bleef, koste wat het kost. En dat ging niet altijd makkelijk, je kunt inderdaad voor moeilijke keuzes komen te staan. Woonomgeving, financiën, studie- en werkmogelijkheden..
Het is maar net wat je wilt, een hond bind je wel voor een hele lange tijd (als het goed is).

Nou, dat dus.
Het leven is nu eenmaal niet altijd maakbaar en soms loopt het helemaal anders dan je dacht, hoopte of plande. Ik was getrouwd, had een kind, vier honden en we werkten allebei fulltime maar omdat mijn man wisseldiensten had die meestal ´s avonds, ´s nachts of in het weekend waren, konden we het prima combineren met mijn 9-tot-5-baan.
Toen stierf mijn man plotseling.
Daar stond ik dan, ineens alleen met de zorg voor kind, huisdieren (waren ook nog twee katten en twee cavia's) en huishouden. Kon moeilijk mijn baan opzeggen en de bijstand ingaan.
En weet je, het was aanpassen (van iedereen in huis), een hoop geplan en georganiseer maar het ging prima.

Wat betreft de vraag of je beter een herplaatser of pup kunt nemen? Een pup kost veel tijd qua opvoeding, mijn ervaring is dat een herplaatser makkelijker is. Maar goed, ik vind pups enorm schattig... bij een ander.
Ik heb bijna altijd herplaatsers omdat ik van kant-en-klare-honden hou. Ik heb in januari twee herplaatsers erbij genomen en die draaiden vanaf het begin zo'n beetje vanzelf mee met het huishoudelijke ritme.
Maar ik kies dan ook altijd voor 'makkelijke' honden: sociaal, lief, rustig (liefst vanaf een jaar of 5). Ik heb ze als herplaatsers van fokkers, van marktplaats, van bekenden en van stichtingen gehad.
Vuistregel voor mezelf is: de tijd nemen om rustig rond te kijken naar die ene 'ideale' hond én ik moet er verliefd op worden. Die ondefinieerbare klik hebben. Want er zullen altijd dingen/dingetjes zijn die minder leuk zijn. En als je die klik hebt, is het niet erg. Is die klik er niet, dan ga je je alleen maar vreselijk ergeren.
Ik wil geen hond redden, ik wil een leuke kameraad hebben voor de komende 10 jaar.

Je legt je toekomst wel erg vast al, vind ik.
Wat als je straks een vriendje krijgt? Of als je in het buitenland wilt studeren?
En een jaar vrijwilligerswerk opgeven voor een hond? Zonde hoor, een hond kan altijd nog.
Van zo'n jaar vrijwilligerswerk komt later vaak niet meer.
Persoonlijk vind ik dat een hond behoorlijk wat tijd kost, je bent er niet met een uurtje per dag.

Ik heb 3 kinderen van ongeveer jouw leeftijd en wij hebben ruim 4 jaar geleden besloten om een hond te nemen.
De hond is in principe van het hele gezin maar de de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij mij. Dat was een zeer bewuste keuze.
Inmiddels werkt de oudste en de middelste en jongste zijn op kamers gegaan.
Maar zodra ze thuis zijn of maar éven tijd hebben dan zijn ze altijd met de hond op sjouw.
Ik begrijp uit jouw berichtjes dat je ouders open staan voor een hond, zou zoiets bij jullie ook geen optie zijn?

Esther12 schreef:Je legt je toekomst wel erg vast al, vind ik.
Wat als je straks een vriendje krijgt? Of als je in het buitenland wilt studeren?
En een jaar vrijwilligerswerk opgeven voor een hond? Zonde hoor, een hond kan altijd nog.
Van zo'n jaar vrijwilligerswerk komt later vaak niet meer.
Persoonlijk vind ik dat een hond behoorlijk wat tijd kost, je bent er niet met een uurtje per dag.

Ik heb 3 kinderen van ongeveer jouw leeftijd en wij hebben ruim 4 jaar geleden besloten om een hond te nemen.
De hond is in principe van het hele gezin maar de de uiteindelijke verantwoordelijkheid ligt bij mij. Dat was een zeer bewuste keuze.
Inmiddels werkt de oudste en de middelste en jongste zijn op kamers gegaan.
Maar zodra ze thuis zijn of maar éven tijd hebben dan zijn ze altijd met de hond op sjouw.
Ik begrijp uit jouw berichtjes dat je ouders open staan voor een hond, zou zoiets bij jullie ook geen optie zijn?

Meestal komt het neer op de constructie die jij hierboven beschrijft. De hond leeft in het gezin en niet bij die ene persoon. Als de ouders er niet 100% achter staan, kan het moeilijk worden.

Als je alles opgeeft voor een hond, denk ik dat je verkeerd bezig bent. Zeker als je bezig bent je leven op te bouwen. En dan kun je, zoals Paisley zegt, leven bij de dag, heeft niks te maken met plannen, maar gewoon nuchter nadenken. En daar hoort een jaar buitenland ervaring afzeggen voor een hond niet bij.

Petaah schreef:(...)

Even ter verduidelijking: ik zal eerst overleggen met de mensen daar en eerst een weekend gaan om te kijken of de hond met de situatie om kan gaan. Mocht dit niet zo zijn, dan blaas ik het vrijwilligerswerk gewoon af, aangezien ik het doe omdat ik het leuk vind en niet omdat het moet en een huisdier gaat voor.

Nee joh, dat zou zo zonde zijn! Echt! Je doet het omdat je het leuk vindt, dan moet je dat ook gewoon gaan doen. Zeker als het leuk is is dat jaar zo om. Het lijkt nu een eeuwigheid, maar een jaartje is niks. En die ervaring nemen ze je niet meer af. Staat ook erg goed op je cv als je na je studie een baan gaat zoeken. Die tijd die je nu hebt kan je ook gebruiken om meer informatie te verzamelen over rassen, verzorging, voeding etc. zodat als je een jaar of 1 a 2 verder bent je precies weet wat je wilt. En ik klink nu wel als een belerende oma, maar ik ben toch echt pas 25 en net afgestudeerd

Mijn eerste hond kwam toen ik op kamers woonde, was 15 jaar, ging overal mee naar toe en was mijn maatje voor het leven. Als je het echt graag wilt is overal een mouw aan te passen.

Nee leven laat zich niet vastleggen.

Persoonlijk zou ik nu niet hals over kop voor een jaar vrijwilligerswerk in het buitenland een hond nemen. Als die er al was oke, maar ik zou het uitstellen. Mocht je voor een pup gaan kan je je uitgebreid voorbereiden op welk ras, welke fokker en de leukste ouders orienteren en je dus in laten schrijven op een specifiek nest. Dan ben je zo al maanden verder... Gelukkig met internet kan je ook veel uit het buitenland bekijken.

Dus ik zou lekker uitkijken naar een hond na je vrijwilligerswerk. Kan je uitgebreid zoekwerk doen en je helemaal voorbereiden. Leuk leuk leuk is dat. En dan kan je vol op genieten!

Om weer terug te komen op mijn eerste post... Ik moet nog steeds er over nadenken of ik een hond uit een asiel of van een fokker wil kopen (voor, tijdens of na mijn studie), maar stel dat ik voor een asiel kies, welke asielcentra raden jullie dan aan? Toen ik zelf naar een dierenasiel ging om vragen te stellen raadde de mevrouw mij Stichting Aai en Prozus aan, omdat zij zelf meestal niet heel veel honden hebben en omdat veel van hun honden vrij lastig in omgang waren. Zijn er nog andere stichtingen waar jullie goede dingen van gehoord hebben of zelf ervaring mee hebben?

Ik heb goede ervaringen met Sphoek. Onze Wilma komt daar vandaan. We gingen kijken bij een andere hond maar hadden daar geen klik mee. Toen kregen we Wilma als tip. We zijn bij haar gaan kijken en met haar hadden we wel gelijk een klik. Ze woont nu 3 maanden bij ons. Ze is onze eerste hond. Een gedragstherapeute van de stichting is bij ons thuis geweest om te helpen met de introductie met de katten en ze ging ook mee toen we Wilma voor het eerst los lieten.

En ik heb goede ervaring met Dierenhulp zonder grenzen. Yindi komt er vandaan.
Ze hebben opvang gezinnen dus dan kan je honden zien. Wij hebben een hondje gekozen uit Roemenië en haar opgehaald op schiphol.

Mijn Maggie komt van Dog Adoption Nederland. Heb ik ook goede ervaringen mee.

Petaah schreef:Om weer terug te komen op mijn eerste post... Ik moet nog steeds er over nadenken of ik een hond uit een asiel of van een fokker wil kopen (voor, tijdens of na mijn studie), maar stel dat ik voor een asiel kies, welke asielcentra raden jullie dan aan? Toen ik zelf naar een dierenasiel ging om vragen te stellen raadde de mevrouw mij Stichting Aai en Prozus aan, omdat zij zelf meestal niet heel veel honden hebben en omdat veel van hun honden vrij lastig in omgang waren. Zijn er nog andere stichtingen waar jullie goede dingen van gehoord hebben of zelf ervaring mee hebben?

Als je in Duitsland vrijwilligerswerk gaat doen in een asiel kom je misschien wel een hele leuke hond tegen die je goed kan leren kennen voor je een besluit neemt. Er zijn trouwens ook Spaanse asiels die blij zijn met vrijwilligers die een paar weken of langer komen helpen. Dat werken in een asiel - waar dan ook - is denk ik helemaal geen gek idee om een goed beeld te krijgen van honden, hun gedrag en van welk soort hond uiteindelijk vroeger of later het best bij jou past.

Mijn (buitenlandse) honden komen respectievelijk van Greyhounds in Nood, Podenco in Nood (bestaat niet meer) en Podencoworld. Ik heb geen negatieve ervaringen en kreeg goeie informatie. Maar er zijn nog veel meer goeie stichtingen ( en een handvol slechte).

Misschien wat ten overvloede..

Ik heb bewust gewacht tot ik een stabielere situatie had en klaar ben met mijn studie voordat we een hond nemen. Hopelijk begin 2016.
Mijn studie heeft me veel kans gegeven om stage te lopen in het buitenland en dat had ik voor geen goud willen missen.

Dat zijn momenten waarop je heel erg kunt groeien en ervaringen op kunt doen die je goed van pas kunnen komen.

Met een hond had ik dat allemaal niet kunnen doen. En misschien was het allemaal prima ggeweest.