Het HondenForum

Ri@nne schreef:Hanneke, je hebt ergens wel gelijk!
Gewoon doen helpt het beste.
Dat heb ik ook meteen gedaan toen hij thuis kwam, bench open en succes ermee.. ik ben er , maar je gaat maar op je eigen tempo.
Meestal doe ik dat ook op "normale" dagen.. maar vandaag had ik echt een emotioneel-incontinent-dagje. Doodmoe van alle spanningen, mn kleine mannetje die me een paar keer wakker hoestte vannacht en om 8uur vrolijk stond te zijn. "KOM NOU!" , niet lekker, grieperig etc. etc. Dan komt alles net even wat harder binnen.
Heb vanmiddag bij mam zitten janken omdat Pixie naar Bonnie gromde. ( kind is doodsbang, mag ze misschien?) " Dat komt nooooit goed...!" ( sprak zij, die haar diploma kynologisch trainer in de kast heeft liggen, dus echt wel weet wat ze doet en moet doen. )

Soms heb je zo'n dag zullen we maar zeggen..

Overigens is Kai zwaar gepikeerd. hij is geen pup. hij is al ±1. ( ik denk zelf ook dat hij wat jonger is eigenlijk.. )


Thanks voor je peptalk!

Oh meissie toch.

Ik snap het wel hoor, het is toch altijd weer zo'n soort emotionele achtbaan met een nieuwe hond. En soms is het al heel snel duidelijk en okee, en soms duurt het langer en wordt die hele kermis doodvermoeiend.

Kai klinkt als een pup, dus jammer dan. Nee, serieus, Toto is ook zo rond een jaar oud, maar in veel opzichten ook nog een halve pup. Die buitenlandertjes hebben vaak door alle omstandigheden geen normale ontwikkeling naar volwassenheid gehad, dus behandelen als wat jonger dan ze zijn is denk ik helemaal niet verkeerd.

Dat Pixie gromt naar Bonnie heb je er straks heel makkelijk uit als Kai Bonnie eenmaal echt als steun en toeverlaat ziet en jullie gewoon lekker met die drie honden gaan wandelen. Tuurlijk is het even akelig, maar het is niet raar of verontrustend dat Pixie nu nog zo reageert. Maar goed, dat weet je zelf ook.

Sterkte ermee, en het komt allemaal goed.

M'n kleine man doet het zo goed.
Bezoek ontvangt hij vriendelijk kwispelend met een schuin oogje naar Bonnie en mij.
Hij is verschrikkelijke stout en zo lief..
t Word tijd dat we kunnen gaan wandelen, hij breekt m'n hele huis af! Sloopt de kattenkrabplank van de muur, graaft mn planten uit en gaat zn pootjes vegen op de bank of op bed......


Z'n hoesten is al een stukje minder. Hij hoest nog wel, maar niet meer van die enge aanvallen gehad.. Even duimen dat het overgaat zonder DA..

Ri@nne schreef:M'n kleine man doet het zo goed.
Bezoek ontvangt hij vriendelijk kwispelend met een schuin oogje naar Bonnie en mij.
Hij is verschrikkelijke stout en zo lief..
t Word tijd dat we kunnen gaan wandelen, hij breekt m'n hele huis af! Sloopt de kattenkrabplank van de muur, graaft mn planten uit en gaat zn pootjes vegen op de bank of op bed......


Z'n hoesten is al een stukje minder. Hij hoest nog wel, maar niet meer van die enge aanvallen gehad.. Even duimen dat het overgaat zonder DA..

Klinkt goed! Ik duim dat hij snel zonder antibiotica van die akelige hoest af is.

Mijn schaduw en mijn zonnetje

Wat een kruimel
Hij is echt enig zeg!

Leuk is hij he! Vandaag moesten we onverwacht op zusjelief passen. Voor z'n hoest niet goed, maar voor z'n humeur wel. ( al vond hij er het eerste uur geen bal aan. )
Ze hebben heerlijk gerend en gespeeld samen

Wat een droppie.

" onclick="window.open(this.href);return false;

Broer, zus en de tijger.

Ri@nne schreef:

Broer, zus en de tijger.

Haha ja natuurlijk wint die teef. Leuk dat ze zo lekker samen spelen!

Ze lijken best wel op Markiesjes, geloof ik. Hoe groot zijn ze?

Kleiner dan 25cm.... maar de kopjes zijn typische markiesjes!

Ja uiteraard hanneke... kreng .

Kai's hoest is erger geworden
Groene snottebellen en hij ademt raar.. Net de DA aan de tel gehad, en die wil hem morgen om 9uur zien.
Hoe ik hem daar ga krijgen.. ik weet het niet. ik zie het wel.
Ben zo bang dat hij me nooit meer zal vertrouwen. ( emo muts. vast wel... toch? )

Kan je hem niet in een reisbench meenemen? Lijkt me ook i.v.m. ontsnappingsgevaar de veiligste optie.

Thuis van de DA. Hij kreeg een hoestaanval en ik was het helemaal zat. Manneke was warm en niet lekker.
Heb hem in de bench mee genomen inderdaad..
Hele lieve DA.. Hij heeft Kaitje lekker leverworst gegeven, en hij mocht lekker in de bench blijven zitten.
Hij heeft hem geobserveerd, en antibiotica gegeven en pijnstillers/koorst/ontstekingsremmers.
Hij vond het niet goed om zo'n angstig hondje te gaan dwingen.
Kai is heel stoer geweest, en ik kon hem steeds aanraken. ( Niet pakken. ) hij herkende me duidelijk.
Da vond een positieve ervaring voor hem heel belangrijk. En op het laatst pakte hij ook van de DA leverworst aan. Knapperd.
Eenmaal thuis is hij verschrikkelijk vrolijk.. volgens mij vond hij het wel stoer

Fijn, hij is niet boos op je
Volgens mij weten ze het ook wel, dat je het doet om ze beter te maken. Dat ze zich beter gaan voelen.

Ri@nne schreef:Thuis van de DA. Hij kreeg een hoestaanval en ik was het helemaal zat. Manneke was warm en niet lekker.
Heb hem in de bench mee genomen inderdaad..
Hele lieve DA.. Hij heeft Kaitje lekker leverworst gegeven, en hij mocht lekker in de bench blijven zitten.
Hij heeft hem geobserveerd, en antibiotica gegeven en pijnstillers/koorst/ontstekingsremmers.
Hij vond het niet goed om zo'n angstig hondje te gaan dwingen.
Kai is heel stoer geweest, en ik kon hem steeds aanraken. ( Niet pakken. ) hij herkende me duidelijk.
Da vond een positieve ervaring voor hem heel belangrijk. En op het laatst pakte hij ook van de DA leverworst aan. Knapperd.
Eenmaal thuis is hij verschrikkelijk vrolijk.. volgens mij vond hij het wel stoer

Oh dat is een goeie DA, die moet je houden hoor!

Thuis overdreven vrolijk doen is ontlading van spanning en heel goed voor hem. Hij heeft een spannende ervaring goed doorstaan, en hij is helemaal blij dat hij weer lekker veilig thuis is. Dat zegt ook wel iets over hoe hij over jou denkt.

Met die antibiotica moet hij nu toch wel op gaan knappen. Ik duim dat het snel gaat!

Ja die wil ik zeker houden.. hij zit alleen door de week ergens anders... da's weer een beetje zonde.. Maar als het enigszins kan.. graag! Hij zit wel ook bij onze praktijk. dat is wel fijn.

Ja, ben heel blij met zn vertrouwen, ligt lekker naast me te slapen nu, manneke heeft zich prima gehouden.
Maandag moet hij zich al een stuk beter voelen, dus daar gaan we voor.

Lief van je!

Feather__ schreef:Fijn, hij is niet boos op je
Volgens mij weten ze het ook wel, dat je het doet om ze beter te maken. Dat ze zich beter gaan voelen.

Hij weet in elk geval dat hij bij mij hoort. hield me constant in het oog!

Ahhh. Yindi ging toen ze twee dagen bij ons was naar de dierenarts. Die lag gewoon op de behandeltafel rond te kijken alsof ze wilde zeggen 'wat is dit allemaal? Wie ben jij? Wat gaan we doen? '
Zelfs de dierenarts was verbaasd over hoe rustig ze was, hij mocht zelfs d'r buik kaal scheren en ze keek niet eens op

klein dilemma.
Met Kai gaat het prima, we zijn veranderd van antibiotica sinds gisteren, en nu gaat het stukken beter. nog wel hoesten, maar geen echte aanvallen meer. Zus Pixie is ook aan een kuurtje begonnen... Oma Bonnie heeft hem er net opzitten, dus die is even de gezondste van het stel.

Maar: Kai verveelt zich. Spelen in de tuin is leuk. Hersenspelletjes zijn leuk. even.
Dit manneke moet gaan wandelen. Maar: hij kan zijn tuigje nog niet om. Dat brengt zoveel stress mee dat hij me weer helemaal niet vertrouwt.
Ergens denk ik: je kent me nu een week, en weet echt wel dat er niks gebeurd, even doorbijten, tuig om en wandelen.
Maar aan de andere kant denk ik.. ik wacht nog even...

Wat denken jullie?

Ja.. ik weet natuurlijk niet hoe hij over wandelen denkt.. ik dacht al.. misschien doe ik het zometeen om.. dan is het morgen overdag al een stuk normaler.
Het is vooral het hanteren wat hem stress geeft.. ik kan hem nu steeds meer even aaien als hij rondloopt, hij slaapt op bed, hij ligt op de bank.. maar echt dat "vastpakken"

Ik heb je topic nu al een paar keer aangeklikt en weggeklikt, ik vind het moeilijk om hier een advies over te geven maar wil toch even reageren zodat je je misschien wat minder alleen voelt dobberen.
Er schieten allerlei opties door mijn hoofd, maar zo op afstand vind ik het in dit geval wel heel moeilijk om te zeggen wat ik zou doen. Nouja, ik zou mijn gevoel volgen, dat wel. Maar dat levert dus geen concreet advies op voor jou, behalve dat jij ook je gevoel moet volgen denk ik.


Een week is nog maar heel kort om je echt te vertrouwen trouwens en om echt te weten dat je hem niets zult doen.

Ik had met Lilo destijds ongeveer hetzelfde probleem. Misschien heb je iets aan dit topic:

http://www.hondenforum.nl/plaza/viewtop ... t#p1409058

Ik zou trouwens 's avonds met hem gaan wandelen en 's morgens vroeg. Yindi's zusje is nog steeds heel erg bang tijdens wandelingen behalve 's morgens vroeg in het park. Daar zijn dan heel weinig mensen en weinig geluiden van de omgeving. Zo kan je hem dan leren dat het niet eng is. Wij laten Yindi sinds kort ook 's avonds laat of 's nachts los omdat er dan geen auto's en bussen rijden en er niet onverwachts mensen aan komen. Overdag zou ik dit nog niet durven omdat ze dan nog dingen eng vind.

Zamunda schreef:Ik heb je topic nu al een paar keer aangeklikt en weggeklikt, ik vind het moeilijk om hier een advies over te geven maar wil toch even reageren zodat je je misschien wat minder alleen voelt dobberen.
Er schieten allerlei opties door mijn hoofd, maar zo op afstand vind ik het in dit geval wel heel moeilijk om te zeggen wat ik zou doen. Nouja, ik zou mijn gevoel volgen, dat wel. Maar dat levert dus geen concreet advies op voor jou, behalve dat jij ook je gevoel moet volgen denk ik.


Een week is nog maar heel kort om je echt te vertrouwen trouwens en om echt te weten dat je hem niets zult doen.

Een week is nog heel kort, inderdaad. Ik was het bijna vergeten, maar bij Lilo (die echt extreem angstig was, dus niet helemaal te vergelijken*) heeft het dus vijf weken geduurd voor we konden 'wandelen'. Ik denk dat het in dit geval wel sneller kan, maar je moet vooral op je eigen gevoel afgaan. Jij kent dat hondje het best, laat je niet gek maken, ga op je eigen manier 'trainen' met dat tuigje om, en kijk alsmaar naar je hond. Je weet zelf het allerbest wanneer het een goed moment is om die stap te nemen. Jij moet op dat moment het vertrouwen hebben dat het goed gaat, en dat vertrouwen straal je uit.

Het is hetzelfde met los laten lopen. Met Lilo heeft dat zo ongeveer de halve jaartelling geduurd, en Toto liep na een week los. Alle adviezen zijn heel waardevol, maar het is jouw hond, en jij kan het echt het best inschatten wanneer het moment daar is. Bouw die band op en dan gaat het uiteindelijk gewoon goed.

* Voor ik daar weer PB's over krijg van nieuwelingen: Nee, geen slechte stichting, ik heb destijds heel bewust gekozen voor een hond met een joekel van een angsttrauma, en het is ook zoals ik verwachtte helemaal goed gekomen.

Hanneke, ik heb je hele topic gelezen! En heb er zeker wat aan! Dankjewel!

Heavy, Ik denk dat je daar zeker een puntje hebt, maar ik verwacht buiten weinig problemen. Het is voor het manneke echt het "vangen en vasthouden met handen en aanraken."

Feather, Ja, dat wil ik ook, in elk geval even hier op de parkeerplaats voor, even als Bonnie het laatste rondje gedaan heeft.

Kai heeft gisteravond zijn tuig omgekregen, hij werd hier erg bang van, maar ipv weg te kruipen, kroop hij naar me toe en ging tegen me aan liggen trillen. Prima vent. kom maar, het is ook niet leuk.
We hebben even in de tuin gespeeld vannacht, en vanmorgen heb ik het tuigje weer afgedaan. Het manneke is er nog niet aan toe. hij verandert van een blije gup in een angstig hoopje kruipende hond. Het af doen ging beter dan de vorige keer, en zijn vertrouwen was ook binnen het half uur weer terug.
Ik vind het wel even best. af en toe in huis even om, we zien het wel eventjes, hij is er nog niet klaar voor. Ik wil eerst dat hij mij volledig vertrouwt, en wat dat betreft zijn we op de goede weg. dat is belangrijker dan wandelen voor nu!!

Morgen gaat hij voor het eerst bij zijn zusje spelen als ik weg moet ipv zusje hier... ook weer spannend, maar wel leuk, dan kan hij lekker even rennen.

Oh ja, nog even over pas een week.. da's ook helemaal waar.
Het is al zo gewoon dat het ventje er is, dat ik dat soms even vergeet

" onclick="window.open(this.href);return false;

Pixie's eerste wandeling is een feit!

Kai is nog niet zo ver, maar die gaat ook heel erg goed in huis en tuin.
Mag hem nu 9 van de 10 keer over zijn rug aaien, en hij kwam net voor het eerst met zijn pootjes op m'n knieën staan.. Dapper manneke!

Ach die dreutel.
Ze is toch al lekker aan het genieten.

Ri@nne schreef:

Pixie's eerste wandeling is een feit!

Kai is nog niet zo ver, maar die gaat ook heel erg goed in huis en tuin.
Mag hem nu 9 van de 10 keer over zijn rug aaien, en hij kwam net voor het eerst met zijn pootjes op m'n knieën staan.. Dapper manneke!

Oh wat leuk om te zien hoe ze geniet van dat wandelen!

En met Kai komt het vast ook helemaal goed!