Het HondenForum

iones schreef:Een kind is totaal iets anders dan een hond. Twee totaal verschillende wezens die op verschillende manieren geven. Ik denk niet dat het een het ander kan vervangen. Misschien dat het een het gebrek aan het ander goed kan maken bij sommige mensen.

En vervolgens hebben ze levenslange trauma's van een dode hond of moet er een dierenheldervoelende opgetrommeld worden om te vragen waarom de capibara niet bij je in bed wil slapen.

dagmar88 schreef:

iones schreef:Een kind is totaal iets anders dan een hond. Twee totaal verschillende wezens die op verschillende manieren geven. Ik denk niet dat het een het ander kan vervangen. Misschien dat het een het gebrek aan het ander goed kan maken bij sommige mensen.

En vervolgens hebben ze levenslange trauma's van een dode hond of moet er een dierenheldervoelende opgetrommeld worden om te vragen waarom de capibara niet bij je in bed wil slapen.

Hoe bedoel je? Heb misschien niet alles even goed gevolgd...

Oja, die opmerking 'Het zijn jouw kinderen hé,' komt mij ook soms de strot uit. NEE, dat zijn het niet, het zijn mijn honden.

Ik geloof ook wel dat er mensen zijn die dieren nemen als vervanging van kinderen en daar dan alle verzorgdrift en moederinstinct op projecteren. Maar dat zijn meestal ook de gevallen waarbij het helemaal fout gaat omdat een hond nu eenmaal geen kindje is en die verwachtingen niet waar kan maken.

Ik hou van kinderen en van honden om wie ze zijn en het 1 kan het ander niet vervangen.

lets have fun schreef:Ik geloof ook wel dat er mensen zijn die dieren nemen als vervanging van kinderen en daar dan alle verzorgdrift en moederinstinct op projecteren. Maar dat zijn meestal ook de gevallen waarbij het helemaal fout gaat omdat een hond nu eenmaal geen kindje is en die verwachtingen niet waar kan maken.

Ik hou van kinderen en van honden om wie ze zijn en het 1 kan het ander niet vervangen.

Dat hoeft niet persé zo te zijn.

er zijn wel mensen die hun menselijke behoeftes projecteren op die honden, en ze kleertjes aan doen en zo en te toegeeflijk zijn om ze behoorlijk op te voeden. Met kleine hondjes met groot ego kan dat funest zijn.

Maar er zitten ook mensen tussen die door hun liefde zich behoorlijk verdiepen in de hond en daardoor in alle behoeftes toekomen. Dan is zo´n hond heel goed af.

lets have fun schreef:Ik geloof ook wel dat er mensen zijn die dieren nemen als vervanging van kinderen en daar dan alle verzorgdrift en moederinstinct op projecteren. Maar dat zijn meestal ook de gevallen waarbij het helemaal fout gaat omdat een hond nu eenmaal geen kindje is en die verwachtingen niet waar kan maken.

Ik hou van kinderen en van honden om wie ze zijn en het 1 kan het ander niet vervangen.

Ja en dat zijn in de regel toch wel vrouwen ,vaak gaat het toch wel goed hoor tot er een kind komt en de interesse voor de hond verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Honden die moeten verkassen nadat het kind er is komt best vaak voor en is een veel gehoorde reden waarom een hond herplaatst moet worden.

Ik vind honden kinderen niet vergelijkbaar en van beide houd je op een andere manier.
Tenminste ik doe dat wel in ieder geval

Zal best vaak goed gaan en zal ook vaak fout gaan. Dan wordt zo'n hond helemaal kapot verwend en moet er op laatst een spuit in. Moet opeens denken aan Sloeberke
Ik heb geen moeite met kleertjes, wagentjes en luxe bedjes voor een hond. Denk dat die het beter hebben dan de hond vol vlooien, klitten, weinig eten enz. Zolang mensen maar niet uit het oog verliezen dat het om een hond gaat met hondse behoeften.

verwende kinderen zijn ook heel vervelend hoor, je zult beiden moeten opvoeden en consequent moeten zijn wil je er plezier aan beleven

Hier geen kinderen en wel honden. Kinderen krijgen is er hier niet van gekomen. Dat is geen bewuste keus geweest, maar het liep zo.

Nu heb ik honden, en ik ben dol op ze. Het is absoluut geen vervanging voor kinderen, maar omdat ik geen kinderen heb kan ik nu wel meer tijd een aandacht aan ze besteden. Het grootste verschil is denk ik dat je kinderen opvoed om los te laten, die moeten leren om zelfstandig te gaan wonen en hun vleugels uit te slaan. Een hond zal levenslang van je afhankelijk blijven. Aan de andere kant kun je een hond weer makkelijker "wegdoen" als het nodig is, een kind herplaatst je niet. Je bent voor beiden verantwoordelijk, maar als het puntje bij het paaltje komt gaat je kind voor alles!

Dus nee, ik heb geen honden in plaats van kinderen. Dat heeft voor mijn gevoel niets met elkaar te maken. Net zo goed als ik ook een paard en katten heb. Ik ben gewoon dol op dieren. En zou als het anders gelopen was ook dol geweest zijn op mijn kind(eren), naast alle dieren die ik dan ongetwijfeld ook gehad zou hebben.

Ytje schreef:Hoe zien jullie dat.

Er is een tijd geweest dat ik erg graag kinderen wou als ik ouder was. Ik ben nu 26 en heb het gevoel dat het niet meer zo hoeft.

Mijn vriend is 33 en heeft gelukkig al een dochtertje uit een eerdere relatie waar ik erg gek mee ben. Ze woont niet bij ons maar alleen in de weekenden.

De ouders van mijn vriend hebben 2 jaar terug een Duitse Herder gekocht nadat de vorige helaas op mooie leeftijd is overleden. Ik heb mee geholpen met de totale opvoeding van Rex. Mijn schoonvader is de baas maar ook naar mij luisterd hij waanzinnig goed. Kan hem soms met alleen handgebaren al sturen. De liefde voor dat dier is bijna menselijk en gaat zo enorm diep.

Zou een hond .. en de liefde voor een hond een eigen kind kunnen vervangen?

Het idee dat mijn vriend dan zijn dochtertje heeft en ik mijn prachtige herder. Hij vind het prima dat ik dan de hoofdverzorger wil worden.

Benieuwd hoe jullie dat zien of soortgelijke keuzes hebben gemaakt.

De vergelijking gaat niet op.
Dat zeggen anderen in dit topic ook al

Ga een hond ook niet als een kind zien en hem menselijke eigenschappen toedichten, want dan kom je in de problemen.

Twee niet te vergelijken "grootheden" honden en kinderen.

In mijn geval is dat dus niet.... ik wilde geen kinderen maar wel graag honden.
Een dier kan nooit een kinderwens vervullen, het kan je dat stukje zorgzaam zijn geven wat je wilt, de verantwoording nemen en het opvoeden... maar het is en blijft een dier en geen kind.

kipo schreef:Nee, een hond is geen kind. En eigenlijk weet ik dat pas echt sinds ik kinderen heb, ik heb 2 herders gehad en de jongste van die 2, die zat heel diep in mijn hart, ik hield van als van een kind, dacht ik. Totdat mijn dochtertje geboren werd, toen kwam ik erachter dat het toch niet hetzelfde is.

Hier exact hetzelfde.

Marion. schreef:In plaats van kinderen? Absoluut niet. Ik hou van honden en niet van kinderen. En ik hoef ook geen stukje Marion terug te zien. Maar ook als ik wel kinderen had gekregen dan hadden er beslist ook honden rondgelopen.

Ha! Ik denk er precies hetzelfde over.
Ik neem en doe eigenlijk helemaal niets 'in plaats van' nu ik er zo over nadenk.

Voor mij zijn honden en kinderen totaal verschillend. Ik heb geen kinderwens, zou helemaal gestoord worden van een koter om me heen en de opvoeding zou veel te zwaar voor me zijn. Honden echter vind ik helemaal geweldig en het opvoeden vond ik juist leuk. Ik kan me niet voorstellen dat als ik wel een kinderwens had die niet in vervulling kon gaan, ik de/een hond dan 'als vervanging van' zou zien.

Enige mate van vergelijking is er wel, het zijn alle twee vormen van liefhebben en dus zijn er raakvlakken. Maar het is niet inwisselbaar. Toen ik nog geen kinderen had en wel katten werd me weleens gezegd dat mijn katten vervangende kinderen waren, zelfs weleens op een verwijtend toontje. Ik vond het nergens op slaan.
Als een dier overlijdt kan ik daar flink verdriet van hebben. Dat gaat relatief snel over en er komt meestal weer een nieuw dier. En daar loopt iedere vergelijking verder mank. Overlijden van een kind slaat volgens mij een wond die nooit meer helemaal geneest.

Mijn eerste berner was er zo eentje die als een kind was voor haar eigenaren, tot ze echt kinderen kregen en honden gingen fokken vanwege de opbrengst. Met haar begonnen en ze heeft vele nesten voor hen geleverd. Maar direct na het laatste nest moest ze opdonderen.
Beste beslissing in het leven van die mensen geweest.
De tepels waren nog helemaal uitgerekt, maar op mijn voorstel om nog twee weken te wachten tot na mijn verhuizing, zodat ze niet dubbel hoefde te stressen, was het: Dan moet ik jouw hond nog twee weken te vreten geven.
Maar ooit was ze als een kind voor hen, mocht op de bank, sliep bij hun in bed...

Maar ja er zijn ook wel degelijk mensen die een kind wegdoen hoor, als het toch niet in het plaatje blijkt te passen.
Hier is het zo dat ik twee kinderen heb en die houden alletwee ook van dieren.
Helaas heeft mijn dochter een gruwelijke hekel aan honden gekregen, dat dan weer wel.

kooi schreef: De tepels waren nog helemaal uitgerekt, maar op mijn voorstel om nog twee weken te wachten tot na mijn verhuizing, zodat ze niet dubbel hoefde te stressen, was het: Dan moet ik jouw hond nog twee weken te vreten geven.
Maar ooit was ze als een kind voor hen, mocht op de bank, sliep bij hun in bed...

Zó raar he. Ik kan het niet begrijpen.
En dan zeggen mensen dat dieren onberekenbaar zijn. Maar zoiets verwacht je toch niet van mensen?

Wat veel goede reacties.

Belangrijkste wat ik er aan toe wil voegen is dat ik kinderen en honden absoluut gescheiden zie en niet vergelijk met elkaar kwa karakter etc maar twee op zichzelf staand.

Dat had ik misschien niet duidelijk neer gezet met ik voed mn hond dan op als hond en niet als mens. Maar vergelijk het met het kameraadschap.. gezelligheid.. de uitjes.. de affectie van een dier wat je begroet en trots op kan zijn. Of je daar uiteindelijk dusdanig voldoening uit kan halen.

Een heel aantal reacties beschreven precies m'n gevoel en situatie. Ook leden die eerst geen kinderen hadden en er opeens achter komen dat de liefde voor je kind het waard is om voor te sterven.

Ik wil nog steeds dolgraag honden in mn leven en heb geen sterke kinderwens.. als ik jullie zo lees kan dat gevoel dus nog wel eens veranderen. Heel erg bedankt voor jullie reacties!

Ik wist op jonge leeftijd al dat ik pertinent geen kinderen wilde
En dat ik later een hond en een kat wilde.
En dat is nooit anders geweest of geworden.

Mijn honden zijn mijn allessies, mijn kindjes zo je wilt.
Al moeten ze wel gewoon luisteren en worden ze niet behandeld als mensen.

Mijn honden zijn heel erg belangrijk voor mij zeker nu ik alleen met ze ben, en ook mijn katten heb ik in mijn hart gesloten, maar er gaat geen liefde zo diep als die voor mijn kinderen.

Wilde vrogger ook graag een hondje maar dat kon niet ,dus maar een kindje genomen . Uiteindelijk kindje maar weggedaan toen ik wel een hondje kon houden.

Dartel schreef:Hier geen kinderen en wel honden. Kinderen krijgen is er hier niet van gekomen. Dat is geen bewuste keus geweest, maar het liep zo.

Nu heb ik honden, en ik ben dol op ze. Het is absoluut geen vervanging voor kinderen, maar omdat ik geen kinderen heb kan ik nu wel meer tijd een aandacht aan ze besteden. Het grootste verschil is denk ik dat je kinderen opvoed om los te laten, die moeten leren om zelfstandig te gaan wonen en hun vleugels uit te slaan. Een hond zal levenslang van je afhankelijk blijven. Aan de andere kant kun je een hond weer makkelijker "wegdoen" als het nodig is, een kind herplaatst je niet. Je bent voor beiden verantwoordelijk, maar als het puntje bij het paaltje komt gaat je kind voor alles!

Dus nee, ik heb geen honden in plaats van kinderen. Dat heeft voor mijn gevoel niets met elkaar te maken. Net zo goed als ik ook een paard en katten heb. Ik ben gewoon dol op dieren. En zou als het anders gelopen was ook dol geweest zijn op mijn kind(eren), naast alle dieren die ik dan ongetwijfeld ook gehad zou hebben.

Haal het woordje katten weg en het is gewoon mijn verhaal.

Moos schreef:Ik heb honden en geen kinderen, maar ik vind dat je die twee eigenlijk ook gewoon niet kunt vergelijken. Een hond is een hond, en een kind is een kind. Heel simpel gezegd
Mensen zeggen vaak tegen mij over de honden "ach, het zijn toch je kindjes eigenlijk he?". Daar word ik altijd wat kriegel van. Ze zijn niet mijn kindjes, en ook geen vervanging van kinderen. Ik hou heel veel van ze, en geniet van ze, maar het zijn en blijven honden. Net zoals mijn bank geen stoel is, is mijn hond geen kind

Je haalt me de woorden uit de mond Ik had wel kinderen gewild maar het is nu eenmaal anders gelopen. Het een heeft voor mijn gevoel absoluut niks met het andere te maken.

Ytje schreef:
Ik wil nog steeds dolgraag honden in mn leven en heb geen sterke kinderwens.. als ik jullie zo lees kan dat gevoel dus nog wel eens veranderen. Heel erg bedankt voor jullie reacties!

Kan. Hoeft niet.
En kinderen krijgen is ook niet iets dat moet.

Moos schreef:Ik heb honden en geen kinderen, maar ik vind dat je die twee eigenlijk ook gewoon niet kunt vergelijken. Een hond is een hond, en een kind is een kind. Heel simpel gezegd
Mensen zeggen vaak tegen mij over de honden "ach, het zijn toch je kindjes eigenlijk he?". Daar word ik altijd wat kriegel van. Ze zijn niet mijn kindjes, en ook geen vervanging van kinderen. Ik hou heel veel van ze, en geniet van ze, maar het zijn en blijven honden. Net zoals mijn bank geen stoel is, is mijn hond geen kind

Ik werd er ook wel kriegel van als mensen mijn honden betitelden als mijn kindjes. Zeker toen ik alleen was. Nu moet ik zeggen dat toen we besloten een pup in huis te nemen we wel af en toe het uitlegden als "kijk, er komen hoogst waarschijnlijk geen kinderen bij ons, we zijn gek op honden dus komt er een pup bij". Maar we zien het niet als een vervanging voor een kind.
Wel besef ik me dat de dieren in ons huis heel veel voor ons betekenen. Maar dat zal in veel gezinnen die veel om hun dieren geven niet anders zijn.
Zelf merk ik nu wel dat doordat ik mijn eigen twee honden heb moet laten gaan, de twee waar ik een lange tijd alleen mee heb gewoond en geleefd, ik besef dat ik enorm aan ze gehecht was. Dat was echt mijn leven besef ik me nu heel erg. Is aan niet hondenbaasjes nauwelijks uit te leggen dat je zoveel rekening houdt met je dieren alsof het je kinderen zijn. Zo verklaren anderen dat dan vaak.

blondie schreef:

Moos schreef:Ik heb honden en geen kinderen, maar ik vind dat je die twee eigenlijk ook gewoon niet kunt vergelijken. Een hond is een hond, en een kind is een kind. Heel simpel gezegd
Mensen zeggen vaak tegen mij over de honden "ach, het zijn toch je kindjes eigenlijk he?". Daar word ik altijd wat kriegel van. Ze zijn niet mijn kindjes, en ook geen vervanging van kinderen. Ik hou heel veel van ze, en geniet van ze, maar het zijn en blijven honden. Net zoals mijn bank geen stoel is, is mijn hond geen kind

Ik werd er ook wel kriegel van als mensen mijn honden betitelden als mijn kindjes. Zeker toen ik alleen was. Nu moet ik zeggen dat toen we besloten een pup in huis te nemen we wel af en toe het uitlegden als "kijk, er komen hoogst waarschijnlijk geen kinderen bij ons, we zijn gek op honden dus komt er een pup bij". Maar we zien het niet als een vervanging voor een kind.
Wel besef ik me dat de dieren in ons huis heel veel voor ons betekenen. Maar dat zal in veel gezinnen die veel om hun dieren geven niet anders zijn.
Zelf merk ik nu wel dat doordat ik mijn eigen twee honden heb moet laten gaan, de twee waar ik een lange tijd alleen mee heb gewoond en geleefd, ik besef dat ik enorm aan ze gehecht was. Dat was echt mijn leven besef ik me nu heel erg. Is aan niet hondenbaasjes nauwelijks uit te leggen dat je zoveel rekening houdt met je dieren alsof het je kinderen zijn. Zo verklaren anderen dat dan vaak.

Zo wordt het door niet-hondenbazen wel eens gezegd.

Maar het feit dat je aan ze gehecht bent, met ze samen leeft en voor ze zorgt, rekening met ze houdt.......................
.................. verantwoordelijk voor ze bent en je dus ook zo gedraagt wil nog steeds niet zeggen dat je ze als je kinderen ziet of als vervanging van gemiste kinderen.
Meestal niet in elk geval denk ik

iones schreef:

Kan. Hoeft niet.
En kinderen krijgen is ook niet iets dat moet.[/quote]

Klopt helemaal! Het 'ik moet kinderen want andere verwachten dat van me' is niet meer van deze tijd. Een vriendin van me is getrouwd en krijgt de meest nare hints van familie zoals een serie foto's in lijst met een lege plek 'voor ons toekomstige kleinkind' zei haar ma..

Het komt op je pad of niet Fijn dat hier ook veel open minded leden zitten.

Ytje schreef:Een vriendin van me is getrouwd en krijgt de meest nare hints van familie zoals een serie foto's in lijst met een lege plek 'voor ons toekomstige kleinkind' zei haar ma..

Het komt op je pad of niet Fijn dat hier ook veel open minded leden zitten.

je zou voor minder non worden

dagmar88 schreef:

Ytje schreef:Een vriendin van me is getrouwd en krijgt de meest nare hints van familie zoals een serie foto's in lijst met een lege plek 'voor ons toekomstige kleinkind' zei haar ma..

Het komt op je pad of niet Fijn dat hier ook veel open minded leden zitten.

je zou voor minder non worden

Welnee, gewoon een foto van je hond op die lege plek doen .

Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Elmo/maureen schreef:Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Het enige voordeel van een hond lijkt me dat je die alleen kan laten. Als je even boodschappen gaat doen, kan je moeilijk je (jonge) kind alleen laten.
Bij een hond zal je ook zeggen als deze ziek is en niet te redden valt, laat maar inslapen. Bij je kind zal je dat nooit doen, dan wil je vechten voor je kind en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.