Het HondenForum

Marion. schreef:Pffff, vreselijke ontdekking zo op de vroege morgen

Maar ergens, ergens.... teken ik wel voor zo'n dood.

Dat is ook zo en ik vind het voor haar een zegen. Maar we hebben het nu al uren over; hadden we niet? Wat hebben we over het hoofd gezien? Enzovoorts enzovoorts. Toen vanmiddag de meneer van het crematorium kwam en we afscheid moesten nemen was het zo raar. Ze lag gewoon te slapen. En het is zo anders om haar dan te vertellen wat ze voor ons was dan dat je dat doet van een levende hond waarvan je weet dat het einde nadert.
En dat had ik zo graag gedaan.

ik weet zeker dat pardouffe prima wist wat ze voor jullie betekende suzanne en ik weet ook dat ze jullie wel gehoord heeft vanmorgen en vanmiddag.
zolang ze in jullie hart zit is ze niet helemaal weg, echt niet

Suzanne schreef:Dat is ook zo en ik vind het voor haar een zegen. Maar we hebben het nu al uren over; hadden we niet? Wat hebben we over het hoofd gezien? Enzovoorts enzovoorts. Toen vanmiddag de meneer van het crematorium kwam en we afscheid moesten nemen was het zo raar. Ze lag gewoon te slapen. En het is zo anders om haar dan te vertellen wat ze voor ons was dan dat je dat doet van een levende hond waarvan je weet dat het einde nadert.
En dat had ik zo graag gedaan.

Nee. Jullie hadden niet. Hebben niets over het hoofd gezien.

En jullie hoefden haar na haar dood niet te vertellen hoe lief jullie haar hadden, want dat hebben jullie tijdens haar leven al laten zien. Dat wist ze. Daarom kon ze zo "in vrede" heen gaan. Klinkt heel raar, uit de mond van een totaal ongelovig persoon. Maar zo bedoel ik het wel.

Pardouffe is heen gegaan, omdat het op was. Maar in wetenschap van jullie liefde. Dit is toch zoveel beter dan haar af te moeten spuiten?

ik heb het meegemaakt dat mijn kat zo dood neerviel van de stoel. Totaal onverwachts. Jesis, wat was ik geschokt, overstuur. Pas later kon ik vanuit mijn hart zeggen: ja, het was voor Boniet de mooiste dood ..voor mij kwam naast het ongelooflijke verdriet en gemis ook de schok erbij. Geen afscheid kunnen nemen,niet bewust althans..ja,dat vond ik ook vreselijk.
Qua verstand weet je het allemaal ..maar je gevoel loopt alleen ws anders (tenminste voor mij toen) ...beredeneren is 1 ding...gevoel is een tweede.
Dat heeft wel even geduurd eer ik daar mijn rustpunt in had gevonden. Neem de tijd, gun jezelf de tijd.

Jullie liefde is zó gevoeld.. zowel haar leven lang als vandaag en morgen.

sterkte...

Heel veel sterkte

Wat moeilijk....heel veel sterkte

Sterkte.

Vijf jaar geleden is een van de katten net zoals de kat van Marian in een keer dood neergevallen. Ik wist dat hij erfelijke cardiale afwijkingen kon hebben. Dat was een ongelofelijke schrik maar voor hem een pijnloos einde. Gek genoeg had ik daar al vrij snel vrede mee. En die vrede met de dood van Pardouffe zal ook komen, dat weet ik zeker.
Er is haar waarschijnlijk veel bespaard gebleven. Maar heel egoïstisch is het zo dat ik het ' geplande' afscheid van de andere honden en katten die we gehad hebben vaal heel waardevol vond. Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik mis denk ik het groeien naar een afscheid, het kunnen wennen aan het einde.
Ik weet met mijn hoofd dat het goed is maar het hart doet nog niet mee...
Nogmaals dank voor jullie lieve woorden, dat doet me meer dan ik dacht.

Marion. schreef: Nee. Jullie hadden niet. Hebben niets over het hoofd gezien.

En jullie hoefden haar na haar dood niet te vertellen hoe lief jullie haar hadden, want dat hebben jullie tijdens haar leven al laten zien. Dat wist ze. Daarom kon ze zo "in vrede" heen gaan. Klinkt heel raar, uit de mond van een totaal ongelovig persoon. Maar zo bedoel ik het wel.

Pardouffe is heen gegaan, omdat het op was. Maar in wetenschap van jullie liefde. Dit is toch zoveel beter dan haar af te moeten spuiten?

Ze was meer dan zeker van onze liefde. Ze kon me om haar poezelige pootje winden met een slechts een blik. Een in de boter gebakken vogeltje. Niets te goed voor haar en en de andere huisgenoten. Maar wat sta je een wartaal uit te slaan bij een dood hondje.....

Sterkte

.
sterkte !

Oh bah, wat vreselijk als je 's morgens vroeg je hond dood vindt.
Veel sterkte gewenst

Heel veel sterkte!
Wat een schrik, maar een mooie dood voor Pardouffe

Heel veel sterkte.

ach. Heel veel sterkte.

Wat een schrik zo'n plotselinge dood van je lieverd

Heel veel sterkte gewenst

Heel veel sterkte...

Heel veel sterkte

Sterkte

Sterkte.

Heel veel sterkte.

Sterkte met het zo plotselinge verlies van jullie lieve Pardouffe

Voor pardouffe was het waarschijnlijk een rustige, pijnloze dood maar voor jullie een hele schok. Sterkte met dit verlies!

Heel veel sterkte! Een maand geleden is mijn Noushka zomaar dood neergevallen, en het is inderdaad verschrikkelijk om het zo ineens onverwacht mee te maken en dan die leegte en het gemis te voelen. Ik kan er ook nog steeds niet bij. Het is verschrikkelijk, en ik weet hoe het voelt.

Wat mij helpt is om vooral aan de mooie momenten te denken, en niet aan dat die er niet meer zullen zijn.. Al is dat erg moeilijk..

Ik wens je heel erg veel sterkte toe met het verlies van Pardouffe.

edit:

Dat 'hadden we niet?' gevoel hebben wij ook gehad, en dan ga je ineens zoveel dingen zien waarvan je denkt 'was dat normaal', 'hadden we niet anders moeten reageren', maar uiteindelijk hebben we allemaal het beste voor met onze honden/vrienden/maatjes, en is het waarschijnlijk gewoon stomme pech..

Nogmaals heel veel sterkte, en hoop dat je er snel een beetje bovenop komt.

Pfff, wat een schrik zo 's morgens vroeg.

Ook ik wens je heel veel sterkte, weet wat je nu voelt, wij hebben een dag eerder afscheid moeten nemen

sterkte met het plotselinge verlies van Pardouffe